Gespannen wachtte Janneke op zijn antwoord. Tot op heden was het altijd Kaspar geweest die het initiatief had genomen in hun contact, maar nu had ze voor de eerste keer zelf de telefoon opgepakt, en ze had geen idee hoe hij zou reageren. Het duurde even voordat hij wat zei.

‘Janneke… ik had je gevraagd om mij nooit zelf te bellen.’

‘Ik weet het, maar ik moest je spreken.’

Een zucht volgde.

‘Dat kan nooit goed nieuws zijn. Waar wil je het over hebben?’

Janneke beet op haar tanden. Wat ze nu ging zeggen zou moeilijk zijn, maar ze wist dat het noodzakelijk was. De hele avond had ze getwijfeld, maar nu dat ze begonnen was voelde ze zich ook vastberaden om te zeggen wat ze van plan was.

‘Ik wil het niet meer Kaspar… Ik heb genoten van de dingen die je me het afgelopen jaar hebt laten doen, maar nu wil ik ermee ophouden. Het is over.’

Een korte stilte volgde, maar zijn antwoord klonk rustig en licht treurig:

‘Je begrijpt dat die beslissing definitief is? Als je het nu afbreekt zal je nooit meer terug kunnen. Ik verdwijn uit je leven en je zult geen contact meer met me op kunnen nemen.’

Janneke slikte.

‘Ik begrijp het.’

Ze hoorde een zucht aan de andere kant van de lijn.

‘Heeft Sky je dit aangeraden?’

Ze schudde haar hoofd, alhoewel ze wist dat hij dit niet kon zien: ‘Nee, Sky weigerde me hierover advies te geven. Ze vond dat ik zelf de keuze moest maken.’

‘Ah, dus je hebt besloten dat je weer bij Bas wilt zijn?’

Opnieuw moest Janneke even iets wegslikken.

‘Nee, dat is voorbij. Wat ik heb gedaan kan ik niet meer terugnemen, en misschien wil ik dat ook wel niet meer. Ik heb mijn keuze gemaakt en of het nu de goede was of niet, ik moet de gevolgen accepteren.’

‘Maar waarom doe je dit dan? Waarom onze relatie beëindigen nu er niets meer in de weg staat?’

Haar stem won aan kracht toen ze hem antwoordde: ‘Omdat het tijd wordt dat ik mijn eigen keuzes ga maken. Ik heb zoveel van je geleerd Kaspar, en ik ben er denk ik volwassener door geworden. Je hebt een hele nieuwe wereld voor me geopend, en daarvoor zal ik je altijd dankbaar zijn. Je opdrachten zijn spannend en heerlijk, maar ik moet nu zelf gaan beslissen wat ik wil ervaren, en hoe ver ik wil gaan.’

Weer bleef het lange tijd stil, terwijl hij haar woorden overdacht, maar toen hij weer sprak klonk er respect door in zijn stem: ‘Je bent inderdaad gegroeid het afgelopen jaar. Het zal me pijn doen om je te verliezen, maar ik ben ook trots op wie je geworden bent. Ik heb over de jaren vele meisjes geholpen en zal dat in de toekomst blijven doen, maar jou zal ik me altijd blijven herinneren Janneke.’

Het meisje moest de tranen terugdringen terwijl hij dit tegen haar zei. Pas nu besefte ze ten volle wat ze allemaal met deze man beleefd had. Deze periode zou haar voor haar hele leven vormen, en die periode stond op het punt om ten einde te komen. Maar er was nog één ding dat ze moest doen voordat het einde volledig bereikt was.

‘Kaspar, wil je nog één ding voor me doen?’

‘Als ik dat kan.’

‘Ik wil dat je me nog één laatste opdracht geeft, voordat we afscheid nemen.’

‘En wat voor een opdracht is dat dan wel?’, vroeg de man met een toon van lichte verbazing in zijn stem.

‘Alles wat ik weet over seks heb ik van jou geleerd, Kaspar. Ik wil dat je me de kans geeft om je daarvoor te bedanken. Ik wil deze tijd afsluiten, en dat kan maar op één manier.’

Weer bleef het lange tijd stil. Toen de man antwoordde wist Janneke dat ze hem voor het eerst uit balans had weten te brengen.

‘Je wilt seks met mij?’

‘Ja.’

‘Janneke… Dat kan niet. Ik begeleid meisjes in het ontdekken van hun seksualiteit, maar ik ontmoet ze nooit, en ik raak ze zeker niet aan.’

‘Is het omdat ik te jong ben?’

‘Nee.’

‘Waarom dan niet? Ik wil het toch graag? Vind je me niet aantrekkelijk genoeg?’

Hij lachte een beetje bitter: ‘Luister, Janneke, je bent een prachtig meisje, daar hoef je nooit aan te twijfelen. Ik, en elke andere man, zou ongelofelijk gelukkig zijn om seks met je te mogen hebben, maar het kan niet.’

‘Maar vertel me dan waarom!’

‘Ook dat kan ik niet, meisje. Om redenen die ik je niet kan vertellen mag er nooit iemand te weten komen wie ik ben.’

Ze zuchtte gefrustreerd.

‘Maar er moet toch iets te verzinnen zijn? Is er dan helemaal niets dat we kunnen doen? Ik zal alles doen wat nodig is.’

Hij aarzelde: ‘Alles?’

Ze haalde diep adem en bevestigde het toen: ‘Ja, alles.’

‘Misschien is er één manier…’

Haar hartslag versnelde toen ze het hoorde.

‘Vertel het me! Wat het ook is, ik zal het doen.’

‘Goed dan. Maar je zult precies moeten uitvoeren wat ik je zeg…’

Drie dagen later lag Janneke op haar bed. Het was al na tienen, maar het meisje was klaarwakker. Volledig aangekleed lag het meisje onder haar deken. Nerveus spitste ze haar oren, hopend dat ze snel de geluiden zou horen waar ze op wachtte. Haar ouders gingen normaal om half elf naar bed, maar vanavond leken ze er wel extra lang over te doen. Dat was niet werkelijk het geval, maar nu ze zo zenuwachtig was leken de minuten wel voorbij te kruipen. Het was ook geen wonder dat het meisje zo gespannen was. Op zondag had ze aan de telefoon nog wel vol zelfvertrouwen gezegd dat ze alles zou doen wat nodig was, maar nu de avond aangebroken was waarop ze dat zou moeten bewijzen voelde ze zich ineens een heel stuk minder zeker. Ze was altijd een braaf meisje geweest en had nog nooit van haar leven zelfs maar overwogen om ’s avonds stiekem het huis uit te sluipen. Nu was ze dat echter wel van plan, en wel om seks te hebben met een man die ze, alhoewel ze al bijna een jaar contact met hem had, nog nooit in levende lijven had ontmoet. Janneke was geen domme tiener, en ze wist maar al te goed dat dit precies het soort actie was waarvoor ouders altijd waarschuwden en die haar ernstig in de problemen zou kunnen brengen. Maar tegelijkertijd wist ze ook dat ze niet anders kon. Waarom begreep ze niet, maar ze voelde diep van binnen dat deze ontmoeting de enige juiste afsluiting was van het grote avontuur dat ze met Kaspar had beleefd. Ze moest dit doen, want anders zou ze er haar hele leven spijt van hebben.

Opgelucht hoorde het meisje dan toch eindelijk het gekraak van traptreden, en vervolgens de geluiden van haar ouders die zich in de badkamer aan het voorbereiden waren op de nacht. Ze had er rekening mee gehouden dat haar ouders nog even bij haar zouden kunnen komen kijken, maar dat was deze avond niet het geval. Al snel hoorde ze de geluiden verstommen, en het werd weer stil in het huis. Janneke hoopte maar dat haar ouders onmiddellijk zouden gaan slapen, en niet eerst nog seks zouden hebben; dan zouden ze haar misschien per ongeluk kunnen betrappen, maar ze besloot dat ze dat risico maar moest nemen. Even vertrok haar gezicht toen ze dacht aan haar ouders die seks hadden, maar ze giechelde zachtjes toen ze besefte hoe weinig recht ze had om daar moeilijk over te doen nu ze zelf van plan was om deze avond een seks-avontuur te beleven.

Na nog een half uurtje gewacht te hebben klom het meisje zachtjes uit bed en sloop naar de deur. Even luisterde ze, maar het hele huis was in stilte gehuld, en zo stil mogelijk betrad Janneke de hal. Het tienertje had zich zo goed mogelijk op haar avontuur gekleed. Aan haar voeten droeg ze gympen, die zo weinig mogelijk geluid maakten. Daarboven had ze een broek en een shirtje met een vestje aangetrokken. Ze had zich liever wat meer sexy gekleed, maar ze besefte ook dat het op deze late septemberavond waarschijnlijk behoorlijk fris zou zijn buiten. Angstvallig sloop ze op haar treden te trap af, de stukken die wat kraakte vermijdend, en zonder problemen kwam ze beneden. Nu de voordeur nog, en dan was ze veilig buiten. Het openen ging zonder problemen, maar nadat ze de deur achter zich sloot viel hij iets harder in het slot dan ze gewild had. Verschrikt keek ze naar boven, naar het raam van haar ouders kamer. Als die nu wakker waren geworden dan had ze een enorm probleem. Voor het feit dat ze uit haar kamer, of zelfs beneden was had ze nog wel een smoes kunnen verzinnen, maar als ze haar hier buiten zouden betrappen kon ze dat met geen mogelijkheid uitleggen. Gelukkig bleef het donker en kon Janneke haar tocht voortzetten.

Het was donker buiten. Het huis waarin Janneke woonde lag op ruim tien minuten fietsen van het dorp, en er was hier dan ook geen verlichting. Gelukkig was de maan bijna vol die avond, en daardoor kon ze toch haar omgeving in zich opnemen. Ze stond nu op de oprijlaan die tot aan de openbare weg zou leiden, maar die kant zou ze nu niet opgaan. Kaspar had opgedragen naar een andere plek te komen. Met onzekere tred liep ze een klein paadje in, dat al snel tussen de bomen verdween.

Janneke kende de plek waar ze naartoe moest. Achter het huis van haar ouders lag een middelgroot bos, dat overdag een populaire oord voor wandelaars was. Na zonsopgang was het echter gevaarlijk om er te komen, want alhoewel het niet heel groot was kon men er in het donker toch goed verdwalen. Janneke was er echter opgegroeid en kende het bos op haar duimpje. Zonder aarzelen koos ze dan ook steeds de juiste afslag naar de plek waar ze heen moest; een redelijk grote open plek waarop meerdere paadjes uitliepen. Bij goed weer was het een heerlijke plek om te picknicken, maar om deze tijd zou het met zekerheid verlaten zijn, en dat kwam het meisje maar al te goed uit. Of ten minste, bijna verlaten, want toen ze de open plek naderde zag ze iets dat ze niet verwacht had; een zacht licht dat gloeide tussen de bomen. Toen ze de open plek bereikt had zag ze waar dat licht vandaan kwam. Een vuurkorf met daarin wat brandend hout stond in het midden van de open plek, en de vrolijk knetterende vlammen wierpen hun warme licht over de omliggende bomen, waardoor de schaduwen onrustig bewogen. Het tienertje was blij met de warmte die het vuur afstootte, want het was toch wel erg fris buiten. Zo in de buurt van het vuur was het echter behaaglijk, en begon ze het zelfs wat warm te krijgen in haar kleding.

Met haar ogen knipperend tegen het plotselinge licht nam ze de rest van de scène in zich op, en toen er tot haar doordrong waar ze precies naar keek voelde ze een rilling van spanning door haar lichaam gaan. Vlak naast de vuurkorf zag ze een groot kleed op het zachte gras, met daarop een kistje. Achter het kleed waren twee palen de grond ingeslagen, waarvan het meisje de functie niet kon raden, maar die haar daardoor des te nerveuzer maakten. Van Kaspar zelf was er geen spoor te bekennen. Zou hij haar op dit moment bespieden van tussen de bomen? Janneke wist het bijna wel zeker.

Met een brok in haar keel en met enigszins onvaste benen liep het meisje naar het kleed. Onzeker keek ze om zich heen, niet wetende wat er nu van haar verwacht werd. Kaspar had haar slechts gezegd hierheen te komen, maar van wat er nu verder zou gaan gebeuren had ze geen idee. Ze pakte het kistje en probeerde het te openen, maar ze merkte al snel dat het met een slotje was afgesloten. Opnieuw keek ze om zich heen, en pas toen besefte ze pas dat het kistje iets op zijn plaats had gehouden. Op de plek waar het gestaan had zag ze nu een mooie sjaal van zwart zijde liggen, met daarbovenop een enveloppe. Op de enveloppe stond in bekend handschrift haar naam geschreven. Met trillende vingers maakte ze het ding open en haalde er een klein briefje uit en las wat er in geschreven stond:



“Lieve Janneke, je hebt me gezegd dat je alles zou doen wat nodig was. Dit is het moment om het te bewijzen. Trek al je kleding uit en bind de sjaal voor je ogen zodat je niets meer kan zien. Ga daarna op je rug op het kleed liggen en grijp met je handen de palen vast. Blijf zo liggen.”

Schichtig keek Janneke nog een keer om zich heen, maar opnieuw zag ze niemand tussen de bomen. Ze merkte dat ze er tegenop zag om deze opdracht uit te voeren. Dit was aan de ene kant raar, want ze wist dat Kaspar haar al vaker zonder kleding had gezien. Aan de andere kant was dit echter een hele andere situatie. Ze zou nu spiernaakt en volkomen verblind ’s avonds laat in het midden van een bos liggen, en dat vond ze eigenlijk behoorlijk eng. Maar tegelijkertijd realiseerde ze zich dat het ook enorm opwindend was, en dat ze hoe dan ook toch niet meer terug kon.

Eerst trok ze haar gympen uit, zodat ze nu met blote voeten op het kleed stond. Met wat onzekere handen begon ze vervolgens de knoopjes van haar vestje los te maken. Even had ze eraan gedacht om een sexy striptease te doen, maar dat idee had ze al snel verworpen. Ze voelde zich op het moment verre van zeker genoeg om dat met overtuiging uit te kunnen voeren. Daarom trok ze zonder veel omhaal het kledingstuk uit, en legde het, netjes opgevouwen, naast het kleed neer. Ook haar broek werd zonder omwegen los gemaakt en van haar benen getrokken. En toen ook haar shirtje op de stapel gelegd werd stond ze daar alleen nog maar in haar ondergoed. Tot haar verbazing merkte ze dat er op haar slipje een klein, maar toch overduidelijk nat, plekje te zien was. Mentaal mocht ze dan onzeker zijn, haar lichaam was er duidelijk al helemaal klaar voor. Koud had ze het niet meer, en nu vastbesloten ontdeed ze zich ook van haar laatste twee kledingstukken.

Volledig ontbloot stond Janneke nu op het kleed. Het was een zicht waarbij elke mannelijke toeschouwer, en ook veel vrouwelijke toeschouwers, de lippen zou hebben afgelikt. Het meisje was het afgelopen jaar bijna geheel volgroeid. Van haar lange benen tot aan haar slanke heupen, en van haar stevige tienerborsten met de mooie roze tepels tot aan haar gladgeschoren schaamlippen die al lichtjes glommen van haar eerste vocht; in alles straalde het naakte meisje de jeugdige perfectie uit die slechts enkele jaren behouden blijft. Zelf wist ze niet hoe prachtig ze op dat moment was, maar een verborgen toeschouwer nam de scène diep in zich op, en wist dat hij zich dit beeld voor altijd zou blijven herinneren.

Ondertussen bukte het tienertje zich om het sjaaltje op te rapen, en na slechts een korte aarzeling bond ze het ding voor haar ogen. Ze dacht er zelfs niet over na om de mogelijkheid open te laten om te spieken, en toen ze het ding strak aantrok werd het volledig zwart voor haar ogen. Vol spanning voor wat er komen ging liet het meisje zich nu op het kleed neerzakken en rijkte met haar armen naar de palen. Ze moest haar armen hiervoor bijna volledig spreiden, maar uiteindelijk vond ze dan toch het koude metaal, dat stevig aanvoelde in haar handen. Nu zat er niets anders op dan te wachten.

En wachten moest ze. Al snel was ze elk gevoel voor tijd kwijt. Hoe lang zou ze hier nou zo al gelegen hebben? Minuten, zeker, maar het had voor haar gevoel evengoed uren kunnen zijn. Maar nee, bedacht ze, dat kon toch niet zijn, want nog altijd voelde ze de tintelende warmte van het vuur op haar naakte huid, en zoveel hout had er nou ook weer niet in de vuurkorf gelegen. Niettemin werd ze steeds zenuwachtiger. Wat als Kaspar helemaal niet zou komen? Wat als hij haar stiekem vanuit de schaduwen uit stond te lachen?

Het waren natuurlijk belachelijke gedachten, want waarom zou hij dit alles hebben geregeld als hij vervolgens niet op zou komen dagen? Ze hield zich voor dat ze gewoon geduld moest hebben en moest wachten, maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Ingespannen luisterde ze naar elk geluidje, en enkele keren was ze ervan overtuigd dat ze iemand hoorde. Het bleek echter steeds het spel van haar verbeelding, want telkens gebeurde er niets. Ze dwong zichzelf weer te ontspannen.

‘Hallo, Janneke.’



Het meisje schrok zich lam. De lijzige stem die ze zo goed kende uit vele telefoongesprekken had vlak naast haar rechteroor geklonken. Haar hart bonkte in haar keel. Hoe had hij haar kunnen besluipen zonder ook maar een geluidje te maken? Overal om haar heen lagen takjes op de grond die kraakten bij het minste of geringste. Plotseling wist ze niet of ze wel zo blij moest zijn dat hij toch was komen opdagen, en ze moest de neiging onderdrukken om de blinddoek af te rukken.

‘Rustig maar, meisje, er is niets aan de hand’, klonk de stem sussend, en opeens voelde het tienertje een aanraking op haar buik. Was het zijn hand? De streling voelde zacht en warm, maar het was niet de zachtheid van blote huid. Eerder leek het gevoel op dat van de zijden doek die om haar ogen gebonden was. Waren het handschoenen? Het meisje wist het niet, maar niettemin riep de streling lichte tintelingen op in elk stukje huid dat geraakt werd.

‘Je bent gekomen’, bracht ze lichtelijk hees uit.

‘Natuurlijk. Ik had het beloofd.’

De streling zette zich naar boven voort, langs haar navel en tussen haar borsten. Maar een paar seconden had hij haar aangeraakt, maar nu al stond het meisje onder hoogspanning. Ze rilde toen ook haar nek gestreeld werd.

‘Ik wil je zien’, bracht ze uit.

‘Dat kan niet Janneke, het spijt me’, antwoordde hij, en zijn stem klonk oprecht droevig: ‘Dit is alles wat ik voor je kan doen, en zelfs hiermee ga ik eigenlijk al veel te ver. Nog nooit heb ik dit voor een meisje gedaan. Ik heb er vele begeleid en ik heb van ze allemaal gehouden. Maar geen van hen is ooit zo speciaal voor me geweest als jij. Jij bent dit risico volledig waard.’

Ze begreep zijn woorden niet goed, maar toch vervulden ze haar met een gloeiende warmte, verder versterkt door de aanhoudende strelingen, die nu haar rechterarm hadden bereikt. Van haar bovenarm voelde ze hem doorglijden naar haar ellenboog, en vandaar door naar haar pols. Haar hand werd lichtjes opgetild. Het meisje was in vervoering, en te laat merkte ze dat er een lus om haar pols werd strakgetrokken. Met een schok begreep ze het nut van de twee palen, en toen ze aan haar rechterarm trok merkte ze dat deze stevig vast zat.

‘Wat ga je doen?’, kermde ze, nu bang, maar nog altijd opgewonden.

‘Wat jij wilde’, kwam het rustige antwoord.

Ook om haar linkerpols werd een lus strakgetrokken, en nu kon het meisje geen kant meer op. Met gespreide armen lag ze naakte en hulpeloos in het bos, volkomen overgeleverd aan een man die ze nog nooit had gezien, en, naar ze nu begreep, ook nooit zou zien. Het meisje voelde de zenuwen in haar maag, maar ze dwong zichzelf te ontspannen. Ze had nu geen andere keuze dan Kaspar te vertrouwen. Dit was wat ze had gewild, hield ze zichzelf voor, en nu moest ze zich volledig laten gaan. Diep ademde ze in en uit, en langzaam werd ze weer rustig, terwijl ze voelde hoe de strelingen zich weer naar haar buik hadden verplaatst. Dit keer was het gevoel echter anders. Nog altijd zacht, maar een beetje kietelend, alsof ze met een zachte veer werd aangeraakt. De tintelingen in haar lichaam versterkten zich toen Kaspar zonder zich te haasten zo haar lichaam begon te strelen. Hij vermeed daarbij echter haar tienerborsten, de binnenkant van haar dijen en haar zacht gloeiende kutje, maar concentreerde zich op die delen van haar lichaam die ze altijd als minder gevoelig had beschouwd. Dit bleek echter een vergissing, want Kaspar liet haar nu voelen dat elk lichaamsdeel onder de juiste aanraking kon veranderen in een heerlijke opwekker van genot. Van haar tenen tot aan haar kin, overal voelde het Janneke de heerlijke tintelingen. Ze voelde dat ze al behoorlijk nat begon te worden, en haar tepels leken wel op knappen te staan. Ze wilde daar aangeraakt worden, maar het duurde lange tijd voordat Kaspar genoeg kreeg van zijn plagerijtjes.

‘Ohh, stop daarmee’, hijgde ze, ‘ik wil dat je me aanraakt.’

‘Maar ik raak je al aan’, zei hij, duidelijk geamuseerd.

‘Niet daar’, kreunde het geile meisje, ‘alsjeblieft, mijn borsten en mijn kutje staan op springen.’

Hij grinnikte.

‘Je wilt dat ik iets met je borsten doe?’

‘Ja-aa… Alsjeblieft.’

Hij was bezig geweest haar zijden te strelen, maar hield daar opeens mee op. Dit gaf Janneke een lichte adempauze, en opnieuw spitste ze al haar zintuigen, in de hoop te kunnen anticiperen op wat Kaspar nu zou doen.

Het meisje hoorde een klik, en het duurde even voordat ze besefte dat Kaspar waarschijnlijk het kistje had opengemaakt. Ze voelde een rilling door haar lijf trekken toen ze zich afvroeg wat daar uit zou komen. Dat het iets zou zijn dat haar genot zou schenken, daar twijfelde ze geen moment aan.

Niettemin verraste het haar toen ze opeens voelde hoe er zich iets vastzoog aan de tepel van haar linkerborst. Die knop had al zo stijf gestaan dat het bijna zeer deed, maar nu deze in een vacuum werd gezogen moest ze een gilletje onderdrukken. Het deed inderdaad lichtelijk pijn, maar tegelijkertijd bleek het haar opwinding nog eens vele malen te versterken. Dat werd er niet beter op toen ze voelde dat haar andere tepel hetzelfde kreeg te verduren. Ze probeerde wanhopig zich te concentreren en uit te vinden wat het was dat haar tepels zo’n heerlijk ruwe behandeling gaf, maar zelfs als ze niet afgeleid was geweest door de bonkende geilheid in haar hele lichaam was ze er waarschijnlijk niet achter gekomen. De lichte pijn vermengd met het genot van de stimulatie bracht haar in een gemoedstoestand die ze nog nooit eerder had ervaren. Ze dacht dat ze al veel opwindends had gedaan in het afgelopen jaar, maar vergeleken met dit was dat allemaal kinderspel geweest. Het leek wel alsof er een direct lijntje liep van haar tepels naar haar kutje, en de zuigende werking op haar knoppen deed haar toch al erg natte grotje ontbranden van verlangen. Wild kneep ze haar dijen samen, waardoor er een heerlijke druk op haar klitje werd uitgeoefend.

‘Rustig aan Janneke, zover zijn we nog niet’, hoorde ze Kaspar ergens aan de rand van haar bewustzijn zeggen: ‘Ik had gehoopt dat het binden van je handen voldoende zou zijn, maar blijkbaar moet ik je toch iets beter in bedwang houden.’

Het drong niet werkelijk door wat hij bedoelde, totdat ze voelde hoe ook haar enkels nu gevangen werden in twee lussen. Verward vroeg ze zich af wat hij daarmee ging doen. Er hadden toch geen palen bij haar voeten gestaan om ze aan vast te maken?

Het antwoord werd echter al snel duidelijk toen ze voelde hoe haar benen uit elkaar, en vervolgens naar achteren werden getrokken. Hij maakte de touwen vast aan de palen bij haar armen! Janneke kreunde van ongemak toen ze haar spieren voelde strekken. Het was maar goed dat het geile tienertje een paar keer per week turnde, want de positie waarin ze nu kwam te liggen zou voor een minder lenig meisje ondraaglijk zijn geweest. Haar dijen waren nu ver uit elkaar getrokken, waardoor haar glimmende kutje open en bloot in het zicht lag. De roze lipjes waren volledig geopend, waardoor zowel de opening van haar tunneltje als haar gezwollen genotsknopje duidelijk zichtbaar waren. Maar dat was nog niet alles, want doordat de touwen haar beide enkels tot naast haar hoofd hadden gedwongen was ook haar kontje wat van de grond getrokken, waardoor ook het andere gaatje van het dubbelgevouwen meisje nu volop bereikbaar was. En dit was nu precies Kaspars plan geweest, want al snel voelde ze zijn zijdezachte aanraking tussen haar strakke tienerbillen. De huid rondom haar gaatje was bijzonder gevoelig, en het meisje kon een geil kreuntje niet onderdrukken.

‘Ik ben blij dat Sky je hier al zo goed heeft voorbereid, Janneke. Dat maakt mijn werk nu een stuk makkelijker. En het was natuurlijk heerlijk om te zien.’

‘Hoe-oe… Hoe heb je-e..’

‘Hoe ik heb kunnen kijken? Janneke, je moet toch inmiddels wel begrepen hebben dat ik alles zie. Of het nu de niet gesloten gordijnen boven een sexshop zijn, of een bewakingscamera in een zwembad, er is altijd wel een manier als je inventief genoeg bent. Ik houd altijd een goed oogje op de meisjes die ik begeleid.’

Gedachten schoten door haar hoofd: zou Sky geweten hebben dat Kaspar meekeek. Had ze daarom de gordijnen opengelaten? Of had de jonge vrouw niet tot het complot behoord? Aan de andere kant kon het haar op dit moment weinig schelen. Het idee dat Kaspar haar had bekeken terwijl ze in het zwembad werd geneukt door de badmeester, en toen Sky haar kontje had ontmaagd maakte haar zo mogelijk nog geiler. Vocht droop uit haar grotje over haar dijen, en het had inmiddels zelfs haar kontje aardig bevochtigd. Wat maar goed ook was, want al snel voelde ze iets hards tegen haar gaatje aanduwen. Was het Kaspars penis? Nee, bedacht ze, het voelde heel anders aan dan het zachte pikvlees dat ze al eerder in zich had gehad. Daarbij was het wel erg dun voor een mannenpenis. Of dat was in ieder geval zo aan de top, want toen Kaspar het ding een centimeter of drie zonder moeite naar binnen had geduwd voelde ze ineens een grote verdikking. Het meisje probeerde zich te ontspannen toen ze voelde hoe haar sluitspier opgerekt werd om de indringer door te laten Met enigszins vertrokken gezicht voelde ze hem verder naar binnen glijden, en net toen ze dacht dat ze niet verder kon oprekken plopte de verdikking naar binnen en sloot haar gaatje zich weer om een dun gedeelte. Ze voelde echter de dikke bobbel in haar binnenste, en deze drukte op niet onplezierige wijze tegen de buitenkant van haar vaginawand aan. Veel tijd om aan het gevoel te wennen kreeg het tienertje echter niet, want al snel voelde ze dat Kaspar verder drukte en dat er na de verdunning weer een verdikking kwam. Deze was zelfs iets dikker dan de vorige, waardoor haar kontje zich weer tot het uiterste moest strekken voordat de bobbel naar binnen plopte. Maar ook toen was het nog niet gedaan, want ook een derde, nog bredere, verdikking werd meedogenloos naar binnen geduwd.

Het gezicht van het meisje had een vuurrode kleur aangenomen terwijl haar kontje zo gevuld werd. Haar borsten werden nog altijd lichtjes mishandeld door de zuigers op haar steenharde tepels, haar benen waren tot het uiterste gestrekt, en ook het ding in haar achterste voelde onwennig aan, maar op de een of andere manier deed dit ongemak niets om haar geilheid te verminderen. Sterker nog, nog nooit in haar leven had ze zich zo ongelofelijk opgewonden gevoeld.

Dit gevoel werd alleen maar sterker toen het ding in haar kontje begon te trillen. Of liever gezegd, het was geen trillen, maar meer een pulseren. Het was alsof de bollen in haar kontje telkens even opzwollen, en dan weer in grootte verminderde, net als een mannenpik die al klaarkomend straal na straal zaad in een strakke gleuf spuit. Zo werd het meisje heerlijk van binnenuit gemasseerd.

Weer ging de streling over haar lichaam; haar benen, haar armen, haar borsten en haar buik. Het meisje wist dat ze dicht tegen het randje aan zat. Dat zelfs de kleinste aanraking van haar klitje haar nu in de afgrond van een hemels orgasme zou storten, zoals ze dat nog nooit beleefd had. En dat was precies wat er gebeurde toen ze voelde dat Kaspar opnieuw een zuigertje had gepakt, en deze nu zonder enige waarschuwing direct op haar meest gevoelige plekje plaatste.

De wereld werd zwart toen Janneke zelfs het laatste beetje controle over haar spieren verloor en ongecontroleerd begon te schokken. Tijd verloor alle betekenis. Het meisje verdronk in een zee van genot die het hele universum leek te omspannen. Ze trok aan de touwen, schreeuwde en kreunde, en voelde hoe een ongelofelijke warmte heel haar lichaam overspoelde.

Haar lichaam probeerde zich volledig te ontspannen, maar de touwen, de zuigers op haar tepels en clit, en het ding in haar kont lieten dat niet toe. Toen ze weer enigszins bij bewustzijn kwam merkte ze dat ze bijna uitgeput was, maar dat haar lichaam nog altijd reageerde op de vele impulsen. Normaal was ze na een orgasme altijd veel te gevoelig om meteen door te gaan, maar nu voelde ze hoe de volgende geile golf zich alweer begon op te bouwen in haar binnenste.

‘Neem me!’, kreunde ze, ‘Ik wil je in mijn kutje voelen.’

Kaspar antwoordde niet, maar Janneke voelde hoe zijn strelingen zich tergend langzaam naar beneden begonnen te verplaatsen, steeds verder richting haar van pure opwinding rood gezwollen gleuf. Ze slaakte een kreetje toen hij haar oh zo gevoelige clit raakte, en vervolgens een zucht van verlichting toen ze zijn aanraking (was het zijn hand? Ze wist het nog steeds niet zeker) over haar naar meer verlangende grotje voelde. Opnieuw voelde ze hoe haar hele lichaam tintelde van spanning, en ze kon niet wachten totdat hij eindelijk haar drijfnatte kutje zou binnendringen. Ze kreunde dan ook van frustratie toen ze voelde dat de strelingen onderbroken werden.

‘Shht, kleintje, het is maar voor even’, suste Kaspar haar.

En inderdaad voelde ze een paar seconden later alweer zijn streling. Niettemin slaakte het meisje een gilletje. De aanraking was niet zacht en warm zoals even daarvoor, maar ze voelde nu iets kouds en vochtigs dat teder over de gevoelige huid van haar schaamlippen werd gewreven. In een reflex probeerde ze zich terug te trekken, maar dat had natuurlijk geen enkele zin in de positie waarin ze verkeerde. Oh, wat ze er nu niet voor gegeven zou hebben om die vervelende blinddoek af te kunnen trekken en te kunnen zien wat Kaspar allemaal met haar aan het doen was. Tegelijkertijd kon ze echter niet voor zichzelf ontkennen dat juist die onwetendheid haar zojuist had geholpen een enorm orgasme te bereiken, en dat het er nu op leek alsof ze al weer op weg was naar een tweede.

Janneke slaakte een zucht van verlichting toen het koude spul dat nu over heel haar kutje verspreid was warmer aan begon te voelen. Die opluchting was echter van korte duur, want al snel merkte ze dat dit opwarmen niet ophield toen het haar lichaamstemperatuur had bereikt. Wat voor spul het ook was, het begon een tintelende warmte te verspreiden die haar toch al behoorlijk verhitte grotje nog verder begon op te warmen.

Haar mond opende zich in een langgerekte kreun, terwijl haar denkvermogen haar weer ontglipte. Al haar aandacht was volledig gericht op haar lichaam, en de ongelofelijke gevoelens die ze op dat moment ervoer. Was het pijn of genot dat ze voelde? Ze wist het niet, en ze wist ook niet of het uitmaakte. Pijn en genot waren die avond samengegaan in één onbeschrijfelijk gevoel, waarvan de componenten met geen mogelijkheid uit elkaar te halen waren. Het meisje stootte onbegrijpelijke klanken uit, terwijl haar lichaam rilde en schokte.

Hierdoor merkte ze nauwelijks op dat er intussen iets groots en hards tussen haar schaamlippen doorgleed, en uiteindelijk tot rust kwam vlak voor de opening van haar zeiknatte, en inmiddels gloeiend hete, gleuf. Dat bewustzijn kwam echter maar al te snel toen Kaspar langzaam maar meedogenloos haar tunneltje begon binnen te dringen. Janneke had het afgelopen jaar redelijk wat ervaring op seksueel gebied opgedaan, maar nog altijd was ze behoorlijk krap van binnen, en ze voelde dan ook maar al te goed hoe Kaspar de wanden van haar grotje oprekte in zijn poging om steeds verder bij haar naar binnen te dringen. De heerlijke gevoelens die dit opwekte werden des te meer versterkt doordat ze nog steeds het pulserende ding in haar kontje voelde, dat van de buitenkant tegen diezelfde wand aandrukte, waardoor het voor Janneke leek alsof de twee staven langzaam langs elkaar schuurde, met haar supergevoelige kutje gevangen er tussen in gevangen.

Was het zijn lul die ze nu in haar grotje voelde, of was het iets anders, een seksspeeltje misschien? Ze hoopte op het eerste, maar de enorme hoeveelheid aan verschillende stimulansen die ze op het zelfde moment ervoer maakte het onmogelijk voor het meisje om zich op dat ene gevoel te concentreren. Ze merkte slechts dat het ding groot en hard was, en nu met een zeker ritme in en uit haar smachtende kutje begon te stoten.

Het was allemaal te veel voor Janneke. Met een sneltreinvaart voelde ze hoe ze steeds verder werd gevoerd, en hoe haar lichaam weer steeds dichterbij het hoogtepunt kwam. Haar vorige orgasme was van een ongelofelijke intensiteit geweest, maar het leek er niet op dat het hoogtepunt dat er nu aan zat te komen er voor onder zou doen. Al de meest gevoelige plekjes in haar lichaam werden nu gestimuleerd. Nog altijd voelde ze de zuigende werking op haar borsten en klitje, en haar beide openingen waren tot het uiterste opgevuld. Ze voelde dat ze weer op springen stond, en ze hoopte maar dat ze daarna tot rust kon komen, want ze wist dat dit orgasme haar laatste beetje energie zou kosten. Ze voelde hoe Kaspar het ritme van zijn stoten versnelde, en toen, met een plotselinge snelheid die haar toch nog verraste, bereikte ze voor de tweede keer die avond een wereldschokkend orgasme. Weer trok haar lichaam zich samen, en weer bevond ze zich in een oceaan van genot. Ze was echter niet de enige, want opeens voelde ze hoe de harde staaf in haar kutje ook begon te pulseren, en vervolgens explodeerde. Terwijl ze zelf klaarkwam vulde Kaspar haar grotje met golf na golf heet zaad. Schokkend van genot ontving Janneke zijn sperma, in een moment dat uren leek te duren. Tranen stroomden uit haar ogen; van geluk, maar ook van verdriet, omdat ze wist dat dit onbeschrijfelijke orgasme tegelijkertijd het einde zou betekenen. Dit was Kaspars laatste cadeau aan haar, en dat maakte het tot een bitterzoet moment.

Het duurde lang voordat Kaspar zich van haar los maakte, en zich uit haar nu overgevoelige gleuf terugtrok, gevolgd door een flinke hoeveelheid sperma, dat langzaam haar grotje begon uit te druipen. Vervolgens werd ook het object uit haar kontje getrokken. Elke keer dat een verdikking haar kontje verliet beleefde Janneke nog een naschok van haar orgasme. Toen waren de zuigertjes aan de beurt, die teder van haar drie gevoelige knopjes werden afgetrokken. En uiteindelijk werden ook de touwen losgemaakt, en kon Janneke al haar spieren eindelijk ontspannen.

Uitgeput lag het tienertje op het kleed. Ze was nu bevrijd, en zou de blinddoek af kunnen trekken, maar zelfs als ze er nog de energie voor had gevoeld had ze het niet gedaan. Kaspar had aan haar laatste wens voldaan en zou nu uit haar leven verdwijnen. Ze wist dat ze hem pijn zou doen als ze nu zou proberen toch te ontdekken wie de man was, en eerlijk gezegd wist ze ook niet zo zeker meer of ze het wel wilde weten. Haar jaar met Kaspar was een magisch avontuur geweest, en op de een of andere manier begreep Janneke dat het beter zou zijn als de persoon die daar voor verantwoordelijk was geweest voor altijd mysterieus zou blijven.

‘Ik moet nu gaan, Janneke’, hoorde ze zijn hese stem.

Ze kon geen woorden vinden om te antwoorden, maar hij leek het te begrijpen. Ze hoorde ontroering in zijn normaal zo kalme stem toen hij verderging.

‘Je begrijpt zelf nog niet hoe speciaal je bent, maar ik zal je nooit vergeten. Pas goed op jezelf, maar blijf het avontuur opzoeken. Je staat pas aan het begin van jouw avontuur. Vaarwel, Janneke.’

Ze hoorde geen geluid, geen geritsel van blaadjes of gekraak van takjes dat zijn vertrek aangaf, maar het tienermeisje wist dat hij verdwenen was. Met moede handen trok ze de blinddoek van haar ogen, en opnieuw huilde ze, terwijl het brandende hout in de vuurkorf zijn laatste beetje warmte en licht over haar lichaam uitwierp.

~ Epiloog: Twee jaar later ~

Voor de zoveelste keer keek Janneke nog maar eens om zich heen. Ze kon nog steeds niet helemaal geloven dat dit waarschijnlijk de laatste keer was dat ze dit schoolgebouw, waar ze toch een behoorlijk deel van de laatste zes jaar in had doorgebracht, van binnen zou zien. De diploma-uitreiking was net afgelopen, en Janneke hield het felbegeerde papiertje inmiddels stevig in haar handen.

‘Kom op meisje, nog één foto!’

Toegeeflijk zuchtend poseerde ze terwijl haar trotse vader al de zoveelste foto van de avond maakte. Pas als ze later die foto terug zou zien, en die zou vergelijken met eerder genomen foto’s zou ze zich pas realiseren hoe veel ze in de afgelopen twee jaar was veranderd. Twee jaar terug was ze nog een echt tienermeisje geweest. Inmiddels was ze echter uitgegroeid tot een prachtige en zelfverzekerde jonge vrouw, een beeld dat nog versterkt werd door haar feestelijke lange jurk en het modieuze nieuwe kapsel.

‘Janneke! Hey, Janneke!’

De uitgelaten stem van Bas klonk luid boven het geroezemoes uit, en glimlachend liet Janneke haar ouders achter zich om zich bij de jongen te voegen, die haar breed lachend omhelsde en feliciteerde met haar diploma.

‘Moet jij niet bij Linda zijn nu?’, vroeg Janneke, een beetje pesterig.

‘Ja, eigenlijk wel, maar ik kan haar nergens vinden’, grijnsde Bas terug.

Het was in het begin niet makkelijk geweest voor de beide jongelingen. Na haar laatste ontmoeting met Kaspar had Janneke een lang en moeilijk gesprek met Bas gevoerd, waarbij ze zoveel als mogelijk was aan hem had verteld over waarom ze niet meer met hem samen kon zijn, en hem had gevraagd of ze toch misschien vrienden konden blijven. Alhoewel hij dat uiteindelijk had geaccepteerd was het toch lange tijd nog ongemakkelijk geweest tussen de twee. Maar langzaam maar zeker was het weer makkelijker voor hen geworden om met elkaar te praten en samen dingen te doen. Bas had verkering gekregen met Linda, een meisje uit een klas lager waarmee Janneke ook goed kon opschieten. En inmiddels waren de twee langzaam maar zeker toch uitgegroeid tot beste vrienden.

‘Freedooooom!’, klonk het plotseling luid door de ruimte, en Janneke slaakte een gil toen Merel wild achterop haar rug sprong.

Bas lachte hardop.

‘Zo zeg, iemand hier is zeker blij dat ze niet meer terug naar school hoeft. Gefeliciteerd hoor. En jij ook man’, zei hij tegen Pieter, die eveneens goedlachs achter Merel aan was komen lopen.

Ook Janneke feliciteerde Pieter en Merel, en glimlachend moest ze terugdenken aan hoe zij de twee destijds bij elkaar had gebracht. Destijds had ze niet kunnen vermoeden dat de verkering na ruim twee jaar nog steeds aan zou zijn, maar in de loop der tijd was gebleken dat Pieter de perfecte jongen voor Merel was. Het meisje was volledig uit haar schulp gekropen, en was stukken zelfverzekerder geworden. Alhoewel ze haar molligheid nooit geheel zou kwijtraken was ze ook wat afgevallen, en zich wat sexier gaan kleden, waardoor ze ook veranderd was in een leuke jonge meid die genoeg andere jongens achter zich aan kreeg als ze een avondje uit ging. Niet dat ze daar nu zoveel behoefte aan had, want er waren maar weinig tekenen dat zij en Pieter al moe van elkaar begonnen te worden. Dat had Merel er overigens niet van weerhouden om nog heel wat opwindende logeeravondjes met Janneke door te brengen, want, zoals Merel altijd zij, ‘met een ander meisje is het geen vreemdgaan.’

Enthousiast bespraken de vier tieners hun plannen voor het komende jaar, alhoewel zij natuurlijk al lang van elkaar wisten wat ze gingen doen. Merel, Bas en Pieter begonnen alle drie aan een nieuwe opleiding, en zouden al snel gaan beginnen met de introductie. Ze waren verbaasd geweest toen Janneke had gemeld dat ze nog niet van plan was naar een volgende school te gaan. Eerst een tijdje werken, en dan een half jaartje reizen, had ze gezegd toen haar gevraagd werd wat ze dan wilde gaan doen.

Dat haar reis waarschijnlijk niet het soort reis zou zijn waartoe veel tieners na hun middelbare school besluiten had ze er maar niet bij gezegd. De afgelopen twee jaar waren voor haar een tijd van wachten geweest. In haar jaar met Kaspar was Janneke seksueel ontluikt, maar ze had zijn woorden, dat dit slechts het begin van haar avontuur was, maar al te goed in haar oren geknoopt. Ze wist dat er nog zo veel te ervaren en te ontdekken was op seksueel gebied. Maar daarvoor moest ze weg uit dit dorp, de weide wereld in. Niet dat ze twee jaar lang als een non geleefd had; maar vaker dan haar lief was geweest was ze toch aangewezen op haar eigen handen en de speeltjes die ze inmiddels had verzameld. Nu was ze echter vrij, en zo bedacht ze glimlachend, er stond de weide wereld heel wat te wachten. Een baantje voor de komende paar maanden had ze in ieder geval al geregeld. Dat het in een erotiekwinkel in de stad was had ze haar ouders nog maar niet verteld. En ook dat de eigenaresse een vriendin van haar was die haar had aangeboden dat ze het appartementje boven de winkel wel konden delen had ze nog maar even voor zich gehouden…

- - -

Alhoewel Janneke’s avonturen hier nog niet eindigen is dit wel het einde van deze verhalenreeks. Diegenen die het tot het laatste deel toe gevolgd hebben en steeds om nieuwe delen hebben gevraagd wil ik graag bedanken. Ik hoop dat ook het laatste deel naar jullie wens is. Voor mij betekent dit voorlopig ook even mijn laatste verhaal, maar wie weet zien jullie in de toekomst wel weer eens wat verschijnen. :)