Iets meer dan een half jaar geleden heb ik mijn nichtje Daniëlle (18 jaar) nog gezien en heel wat beleefd (lees ook: Mijn nichtje, onder Familieverhalen van 26-10). Zoals het gaat tussen een oom en nichtje verwatert het contact. Ook nu had Daan opeens weer een verrassing voor mij in petto. Ze ging op zichzelf wonen. Hoewel ‘op zichzelf wonen’? Ze had begin november een studentenkamer weten te bemachtigen op de Herengracht in Amsterdam. En dat met de huidige crisis. Maar ik heb haar – via mijn netwerk – ooit een naam doorgegeven bij wie ze eventueel terecht zou kunnen voor een studentenkamer. En via dat netwerkcontact is het Daan dus gelukt. Het bewijs daarvoor lag ineens op de deurmat: IK BEN VERHUISD. En om dat te vieren had ze een zaterdagmiddag uitgekozen voor een open huis met een hapje en een drankje!

Die bewuste zaterdagmiddag kon ik niet en heb ik Daan via een ‘felicitatiekaart’ laten weten heel trots op haar te zijn, maar dat ik nu verhinderd ben en ik wellicht een andere keer bij haar langs kom. Daan stuurde een SMS'je terug met de mededeling: ‘Hé oom Marco, lieve reactie, jammer dat u niet kan komen. Nog dank voor uw netwerkcontact. Svp bel me voordat u komt. Liefs, xxxx Daan’. Ik smste dat ze me niet hoefde te bedanken, dat ze het ten slotte allemaal zelf heeft gedaan en dat ik bel wanneer ik in de buurt ben.

Twee weken later op een zaterdag was het zover. Vanuit Den Haag pakte ik de trein naar Amsterdam CS. Aan het einde van de middag zou Daan pas thuis zijn, want ze werkt op zaterdag en zondag in een lunchroom. Om de tijd te doden heb ik overdag met een vriend afgesproken om wat cultuur te gaan snuiven. Een paar musea bezoeken, lekker lunchen in het Vondelpark en een biertje pakken in de Jordaan. Ik vertelde hem van mijn nichtje en dat ik aan het einde van de middag naar haar studentenkamer zou gaan kijken. Het was rond de klok van vijven dat mijn vriend naar huis ging en ik lopend naar Daniëlle. Tegen half zes stond ik voor het pand waar haar studentenkamer moest zijn. Ik moest een keuze maken uit de tien deurbellen, want de naam van Daan stond er nog niet bij. De eerste gok was raak, althans er deed iemand open, maar niet Daan. Het was een jong meisje, in een t-shirt met daaronder een afgetrapte spijkerbroek.

‘Hoi, wie zoekt u?’

‘Ik ben Marco, de oom van Daniëlle, die hier pas is komen wonen’.

‘Oké prima, ik geloof dat ze net binnen is, ik zal even voor u roepen’. De naam van Daniëlle galmde door het pand heen en niet veel later hoorde ik haar stem uit de achterkant van het pand. En ja hoor, daar kwam ze aanlopen, op haar badslippers en lange slaapshirt.

‘Hééé ome Marco, leuk dat u er bent’.

Ze vliegt me om de nek en geeft me drie vette zoenen. Wanneer ik haar rond haar middel beet pak voel ik door haar shirt haar naakte lichaam dat erachter schuil gaat. Als ik haar weer met beide benen op de grond zet, glijden mijn handen per ongeluk langs haar kleine borstjes. Ze glimlacht wanneer ik dat doe.

‘Kom verder, ik stond net op het punt te gaan douchen, want ik ben net terug van het werk’.

‘Is prima Daan, ga maar door waarmee je bezig was, ik wacht wel’.

We lopen door een lange gang naar de achterkant van het grachtenpand. Bij de achterkant aangekomen moeten we een trap naar beneden om bij haar kamer te komen. Het is een voormalige kelderruimte die omgebouwd is tot studeer-/woonkamer. Er zitten openslaande deuren in, waarbij je via een trappetje in de achtertuin komt. In het pand zijn verder twee gezamenlijke keukens. Voordeel van haar kamer is dat ze een eigen douche heeft, die ze soms afstaat aan een medestudente. Verder is er een tweezitter, een kleine eettafel met twee stoelen en een bed wat de afmetingen heeft tussen een 1- en 2-persoons.

Ik neem plaats op de tweezitter en Daan schenkt een wit wijntje voor me in.

´Wat is uw eerste indruk oom Marco?’

‘Het ziet er werkelijk keurig uit en je hebt voor jezelf voldoende ruimte om te wonen en te studeren. Ik heb nog een kadootje voor je meegebracht’. Daan pakt het kadootje uit: een kookboek voor studenten en een fles witte wijn!

‘Dank u oom Marco, hartstikke leuk’. En weer krijg ik drie zoenen, de laatste vol op mijn mond.

‘En nu ga ik eerst even douchen’.

‘Is goed meissie. Daarna neem ik je mee uiteten’.

Weer straalde ze van oor tot oor, wanneer ze richting de douche liep. Nog voordat ze de deur van de doucheruimte opende, zie ik dat ze haar shirt uitdoet en naakt verder loopt op haar badslippers. Wat is ze toch een lekker jong ding, dat zich voor niemand schaamt. In ieder geval niet voor mij. Wanneer ze weer uit de doucheruimte komt, komt ze de kamer binnen met een handdoek om haar heen geknoopt. Ze neemt naast me plaats op de tweezitter en neemt een slokje van haar wijn. Ze kijkt me aan en zegt:

‘Het is alweer een half jaar geleden dat ik u gezien heb. Hoe gaat het met u? Heeft u intussen een nieuwe vlam?’

‘Nee Daan, en dat wil ik voorlopig zo houden. Ik heb het prima naar mijn zin als single. Kom op, kleed je aan, ik begin trek te krijgen. Dat museumbezoek van vandaag hakt aardig in op mijn lichaamsgestel’.

‘Prima, ik weet een leuk tentje niet ver hier vandaan, echt een ouderwets eetcafé’.

Daan heeft zich omgekleed: spijkerbroek, witte blouse en sneakers.

Na nog geen 10 minuten lopen komen we aan bij het eetcafé. Voor de zaterdagavond is het nog redelijk rustig. We krijgen een plaatsje achterin de zaak. Daan gaat op de bank tegen de muur zitten en ik links van haar op een stoel. We bestellen wat te drinken en krijgen de menukaart.

Daan is niets veranderd, al lijkt het alsof ze volwassener is geworden. Ze gedraagt zich in ieder geval wel zo. Dat krijg je als je op jezelf gaat wonen. De ober neemt onze bestelling op en we kletsen gezellig verder. Steeds wanneer Daan wat naar voren komt, heeft ze inkijk in haar blouse en zie ik dat ze geen bh draagt. Haar tepels zijn hard en op haar huid zie ik dat ze wat kippenvel heeft. Waarschijnlijk heeft ze het wat frisjes.

‘Weet u oom Marco, u bent de liefste man ik ken. U betekent zoveel voor me. U hebt veel voor me over, niet alleen financieel, echt niet. Maar ook een luisterend oor en kennisoverdracht’.

Ik wist niet wat ik hoorde. Ik wist wel dat ik haar lievelingsoom was, maar de liefste man had ik niet verwacht.

‘En je vader dan?’

‘Dat is mijn echte vader niet, dat weet je. Hij is wel aardig, maar apart. Vaak laat hij me links liggen en zegt hij dat ik het zelf maar uit moet zoeken’.

Na het eten lopen we weer naar de Herengracht, naar haar studentenhuis. Het is inmiddels 22.00 uur en tijd voor mij om weer naar Den Haag te vertrekken.

‘Nog één glaasje wijn oom Marco, please please please?’

Haar verterende blik zegt voldoende en ik ga mee naar binnen om nog een glaasje wijn te nuttigen. En ik dacht ook van: ik kan altijd nog de nachttrein nemen.

In het studentenhuis was het opvallend stil.

‘De universiteit organiseert vanavond één of ander vaag feest in de Westergasfabriek, waarschijnlijk is iedereen daar naartoe’, zegt Daan.

‘En daar wil jij niet naartoe dan?’

‘Nou, als ik de hele dag gewerkt heb, heb ik meestal niet zo’n zin vanwege moeheid’.

We nemen plaats op de tweezitter. Daan schenkt nog twee witte wijntjes in, zet de tv aan en komt naast me zitten. We kijken naar een restantje ‘Ik hou van Holland’. Daarna begint op Net5 een film.

Onder de film praten we gewoon door, alsof ik op het punt sta weg te gaan. Ik zie aan Daan haar ogen dat ze het niet lang meer volhoudt. Haar hoofd ligt tegen mijn schouder en ik hoor zuchtende geluiden: ze slaapt!

Ik vraag me af wat ik zal doen. Ik weet dat het een teleurstelling voor haar zal zijn, wanneer ze wakker wordt en ik weg ben. Ik kan haar ook wakker maken en gewoon zeggen dat ik naar huis ga. Ik kan haar in bed leggen en zelf op de tweezitter gaan slapen. Of andersom!

Ik voel Daan meer en meer tegen mij aankruipen, ze zoekt duidelijk warmte. Ik schenk nog wat bij, kijk naar de film en trek Daan meer en meer naar me toe. En ook de beslissing die ik moet nemen, giert rond in mijn hoofd.

Daan valt met haar hoofd op mijn benen. Ik masseer intussen haar nek en schouders, waarbij ik af en toe een ‘kreuntje’ hoor. Daan draait zich verder om en gaat op haar rug liggen met haar benen over de leuning. Ze ligt nu dus met haar hoofd op mijn kruis. Mijn rechterhand leg ik op haar middel en met de andere leun ik op de bank. Onbewust wrijf ik – terwijl ik de film kijk – mijn rechterhand wat heen en weer. Daarbij komt haar buikje wat bloot te liggen. Ik voel dat en trek mijn hand terug. Maar Daan pakt in haar onderbewustzijn mijn hand weer beet en legt deze op haar blote buik. Met mijn hand wrijf ik heen en weer, en kom ik meer en meer in de buurt van haar borstjes.

‘Wrijf maar door oom Marco, ik ben wel iets gewend’, zegt Daan slaperig, waarbij ze zelf de knoopjes van haar blouse los maakt.

Ineens kijk ik tegen het naakte bovenlichaam van Daan aan. Haar borstjes nog steeds zo klein, maar haar tepels nog steeds zo hard en...groter.