Oh ja, ze zijn perfect! De twee jonge meisjes met hun lieve gezichtjes. Hoe ze naar elkaar lachen en af en toe de hand van de ander vastpakken. Hun pretoogjes wanneer ze Spaans spreken met elkaar en met hun ouders. En het verlegen lachje wanneer ze stuntelig in het Engels met mij communiceren... Oh, ze zullen perfect zijn voor ons mooie complex!

Ontspannen ging ik achterover zitten in mijn leren bureaustoel. Aan de andere kant van de tafel zaten twee jonge meisjes die zich zojuist hadden voorgesteld als Valentina en Isabel. Ze hadden elkaar ontmoet tijdens een vakantie op de Canarische Eilanden en hadden besloten om na hun middelbare schooltijd samen in Amsterdam te gaan studeren. Valentina begon aan een studie Biologie, en Isabel... oh god ik was het alweer vergeten! Maar wat maakte het ook uit? Ze waren in ieder geval op zoek naar een woonruimte in Amsterdam, en zo waren ze bij ons terechtgekomen.

“Can I get you guys anything to drink? Coffee, tea... cerveza??”, grapte ik. Het groepje mensen aan de andere kant van de tafel begon zachtjes te grinniken, maar zoals ik al had verwacht hoefde niemand iets te drinken.

Valentina was een klein meisje van 17 jaar oud. Ze had kort donkerblond haar en droeg een rechthoekig brilletje op haar neus, wat haar een beetje het uiterlijk van een studiebol gaf. Isabel was een jaar ouder, en niet veel groter dan haar vriendin. Ik schatte beide meisjes ergens rond de 1 meter 60. Isabel had eveneens een kort kapsel, alleen was dat van haar pikzwart. Bovendien had ze geen bril en keek ze iets scherper uit haar ogen.

Ik had uitgelegd dat het een tikkeltje 'ongebruikelijk' was dat een lesbisch stelletje bij ons kwam samenwonen, maar dat het zeker niet onmogelijk was! Zolang er geen problemen zouden komen met de andere bewoners waren wij héél flexibel. “Oh yes of course! No problem... no problem!”. Eerlijk gezegd was ik een beetje verrast geweest toen de dames vertelden dat ze een stelletje waren. Uit het mailcontact had ik begrepen dat ze gewoon vriendinnen waren. Maar ach, wat maakte het ook uit? Misschien was dit alleen maar beter zo...

Oh, ik kan niet wachten om Luigi het goede nieuws te vertellen! Ze zijn perfect, werkelijk prachtig! En wat zijn ze toch verdomd schattig met z'n tweetjes... Het eerste lesbische stelletje dat hier zal komen wonen. En ze zullen zeker niet misstaan!

Isabel kwam oorspronkelijk uit het zuiden van Spanje. Haar beide ouders en haar kleine broertje waren met haar meegekomen om de nieuwe woonomgeving van hun dochter/zus te komen bewonderen. Valentina had alleen haar vader meegenomen, wat ik overigens al heel wat vond als je bedacht dat ze helemaal uit Colombia kwam. Hun familieleden zouden hier nog een paar dagen blijven om vervolgens aan het einde van het weekend weer terug naar huis vliegen.

Met een vriendelijke en geïnteresseerde glimlach hoorde ik al hun verhalen aan en gaf ik antwoord op de gestelde vragen. Nu was het tijd voor het belangrijkste gedeelte van het gesprek: het ondertekenen van het huurcontract. De bureaustoel kraakte luid onder mijn gewicht op het moment dat ik voorover leunde en met mijn hand naar de printer reikte. “So... If there aren't any more questions I guess there's only one thing that needs to be done”, en met een grote grijns deponeerde ik het velletje papier voor de dames op tafel. “If you could both just sign there and there please...”.

Dit gedeelte bleef toch altijd spannend. Zeker als de ouders erbij waren voelde ik me tot op zekere hoogte kwetsbaar. Maar uiteindelijk was het altijd goed gelopen. Zo ook deze keer. Met een stralende lach op hun gezicht ondertekenden beide dames het contract. Nadat ik iedereen een hand had gegeven en de familie nogmaals in mijn beste Spaans een goed verblijf had toegewenst, verliet iedereen de ruimte. Bij het zien van Valentina's korte zomerjurkje en Isabels strakke spijkershorts voelde ik een bobbel groeien in mijn broek... Ik kon niet wachten om volgende maand persoonlijk de huur te gaan innen!

~

Terug naar het begin:

Om dit alles enigszins te kunnen begrijpen moeten we zo'n twee jaar teruggaan in de tijd. Ik ben Peter Katinz, een man van inmiddels achter in de veertig. Mijn vader en moeder kwamen respectievelijk uit het oosten en het zuiden van Nederland en voedden mij op als enig kind in het pittoreske Amstelveen. Niet direct de meest bruisende plek voor een opgroeiend kind, maar ach, ik had over mijn jeugd niet te klagen.

Net zoals de rest van mijn vrienden vond ik Amsterdam eigenlijk de enige logische plek om na mijn middelbare schooltijd te gaan studeren. Wat voor mij echter iets minder logisch was, was mijn studiekeuze. Ik had namelijk geen flauw idee wat ik later wilde gaan doen met mijn leven. En zo kwam ik na een mislukte studie Biologie en Nederlands uiteindelijk bij Bestuurskunde terecht. Na een keurige vijf jaar rondde ik mijn Bachelor af, en nog eens drie jaar later had ik ook de Master binnen.

Ik zal jullie de details verder besparen, maar na een paar succesvolle en minder succesvolle stages kwam ik uiteindelijk terecht bij een particulier bedrijf in Amsterdam dat kamers verhuurde aan buitenlandse studenten. Ze bezaten enkele mooie panden in Amsterdam Oost en zouden de jaren daarop alleen maar verder uitbreiden door de rest van de stad. En zoals dat gaat bij een normale carrière groeide ik door in het bedrijf. Ik promoveerde een paar keer, kreeg meer betaald, maar ook meer werk en meer verantwoordelijkheden, mocht bij steeds meer saaie vergaderingen aanschuiven, kortom: het hele circus.

En zoals dat ook gaat bij het leven van de doorsnee carrièreman ging dat alles bij mij gepaard met het krijgen van een vriendin (later vrouw), kinderen (eerst een dochter van inmiddels 21 en later 'per ongeluk' ook nog een zoon die 7 jaar jonger is. We hadden eigenlijk nog meer kinderen gewild maar daarvoor was het nu te laat en...- Oh god wat maakt het eigenlijk ook uit!? Laten we zo snel mogelijk doorgaan naar de Spaanse sletjes!), huisje, boompje, beestje, enzovoort...

Alsof dat allemaal nog niet mooi genoeg was werd ik vijftien jaar nadat ik er was begonnen, benoemd tot directeur van het bedrijf. Maar tot mijn verbazing leverde dat niet meer werk, meer stress en minder vrije tijd op. Het enige wat het me opleverde was een mooie bak met geld. En een mooie bak. Plotseling had ik zo veel vrije tijd dat ik niet meer wist wat ik ermee moest doen. En als er dingen binnen het bedrijf geregeld moesten worden kon ik altijd iemand wat extra betalen om het voor me te doen. Het enige probleem van het directeurschap was dat ik uiteindelijk de eindverantwoordelijke was voor alles wat er gebeurde. Maar met een bedrijf dat ieder jaar zijn winst zag verdubbelen, was dat 'probleem' in de praktijk niet zo heel groot.

Toch leidde al die weelde niet per se tot een gelukkig leven. Wat geef je een man die alles kan kopen wat zijn hartje begeert? Verre vakanties, mooie auto's, een groter huis... Het was allemaal luxe die mij in eerste instantie een gevoel van blijdschap gaf. Maar die op de lange termijn mijn onvervulbare verlangen naar 'geluk' niet kon bevredigen. Bovendien was mijn werk een sleur geworden. Steeds vaker vroeg ik mezelf af waarom ik dit überhaupt deed. Ik was eigenlijk per toeval bij Bestuurskunde terechtgekomen, en ik deed het nog steeds omdat ik er goed in was. En omdat het goed betaalde natuurlijk. Maar op de vraag of ik het ook leuk vond, moest ik het antwoord schuldig blijven...

Dus zo kropen de jaren langzaam voorbij, zonder dat ik echt een doel had in het leven. Ook mijn huwelijk hield stand, al spatte de liefde er al lang niet meer vanaf zoals dat tijdens de eerste jaren het geval was geweest. Mijn vrouw Mariska had ik ooit ontmoet op een studentenfeestje. Ze was destijds een blonde stoot van 21 jaar oud, twee jaar jonger dan ik. Maar zoals dat onvermijdelijk gaat had uiteindelijk de tand des tijds ook bij haar toegeslagen. Niet dat ze onaantrekkelijk was geworden, maar het was gewoon allemaal net even wat minder fris en strak.

Dat werd me nog eens extra pijnlijk duidelijk als ik rondliep door de wooncomplexen van ons bedrijf. Iedere dag kwamen daar weer nieuwe jonge studentes bij van 17, 18, 19 jaar. Meisjes met frisse energie die zich nog volop ontwikkelden, met hun pronte borsten, strakke kontjes en slanke benen. Zeker in de zomertijd was dat af en toe niet te harden! Als ik dan na een lange werkdag thuiskwam was ik bloedgeil! Maar op mijn vrouw hoefde ik al lang niet meer te rekenen, die was meestal weg met vriendinnen. Of te moe na een 'zware dag'...

Een zware dag? Hoe dan!? Mariska was lui geworden, het geld had haar geen goed gedaan. Ze was nooit echt gaan werken, omdat de pure noodzaak daarvoor ontbrak. Ik verdiende in mijn eentje meer dan genoeg om het gezin te onderhouden, en mijn vrouw, ach, die had zich gestort op shoppen, hobby's, vriendinnen, weet ik veel wat allemaal... Zelfs de opvoeding van de kinderen had ze aan onze nanny overgelaten. Niet dat ik ooit had overwogen om haar te verlaten. Ik respecteerde de voorwaarden van het huwelijk en wist zelf ook wel dat het normaal was dat de passie er na een tijdje vanaf was. Maar het maakte me in ieder geval niet gelukkiger.

Nog slechts een paar keer per jaar bedreef ik echt de liefde met mijn vrouw, dat was meestal op speciale dagen zoals mijn verjaardag, of na een bruiloft. Dan mocht ik haar tussen haar grote borsten nemen, en liet ze me begaan totdat ik uiteindelijk luid kreunend mijn zaad in haar gezicht spoot. Meestal moest ik echter mijn toevlucht zoeken tot porno. 's Avonds laat ging ik dan naar mijn 'studiekamer' en zocht ik naar jonge webcamsletjes, of filmpjes met pornoactrices die zogenaamd hun huisbaas moesten aftrekken om de huur te betalen.

Ik had me zelfs een keertje afgetrokken op onze eigen dochter! Het was een hete zomerdag geweest, mijn vrouw was niet thuis en ik had besloten om na het werk nog even in het zwembad te gaan liggen. Toen had ik Lieve (onze dochter, destijds net 16 jaar) betrapt met haar eerste vriendje, Max. Ze zaten naast het zwembad en mijn dochter had die vieze smeerlap afgezogen terwijl Max ontspannen achterover in mijn tuinstoel lag! Toch was ik er ontzettend geil van geworden, en ik had mijn pik uit m'n broek gehaald terwijl ik stiekem vanuit de woonkamer mijn dochter bleef bespieden. Lieve had haar bikini topje opzij getrokken om die smerige klerelijer over haar prille borstjes te laten spuiten, en op dat moment was ik krachtig klaargekomen in een hoekje van de kamer. Maar ik voelde me er toch niet lekker bij, het voelde fout, en daarna had ik het nooit meer geprobeerd...

~

Nouja... Dat waren in het kort de eerste 45 jaar van mijn leven. Een leven dat waarschijnlijk als een nachtkaars was uitgedoofd als er niet die ene dag was geweest die mijn hele bestaan op zijn kop zou zetten!

Een druilerige dag, ergens in de herfst van 2014, die zoals gewoonlijk was volgepland met saaie 'meetings'. Vroeger heetten die dingen nog gewoon 'vergaderingen', maar de directie van het bedrijf had bedacht dat 'meetings' toch wel iets hipper klonk. Die debielen dachten serieus dat er wel meer mensen zouden komen opdagen als ze alleen de naam veranderden! En dus zat ik de hele ochtend en de helft van de middag in 'meetings'...

Enfin, ik zat al een paar dagen in mijn maag met een bewoonster die vandaag zou worden uitgezet. Het gebeurde zelden dat studenten de huur niet meer konden betalen, maar als dat toch het geval was had ik de ondankbare taak om poolshoogte op te nemen en ze, in het ergste geval, mee te delen dat ze de woonruimte moesten verlaten. Dit geval had ik al een week voor me uit geschoven. Maar nu, op de laatste vrijdag van de maand, moest ik er dan toch aan geloven. Het ging om een Italiaanse studente die plotseling vorige maand...-

“Peter, heb jij nog opmerkingen of zullen we dan maar doorgaan naar het volgende punt?”

Ik schrok op uit mijn overpeinzingen en zag dat iedereen aan tafel mijn kant op keek. Evert stond zoals gewoonlijk als een onbenul met de powerpoint-afstandsbediening in zijn hand naast het scherm, en moest zich duidelijk inhouden om niet alvast door te klikken naar de volgende slide.

“Oh nee hoor! Prima zo, ga gerust verder”, zei ik met een nonchalant handgebaar.

'Stelletje lafaards...', dacht ik bij mezelf. Ze wisten allemaal donders goed dat ik tijdens dit soort vergaderingen geen zak uitvoerde. En van de verhalen die ik hoorde wist ik dat iedereen zich er groen en geel aan ergerde. Maar omdat ik de directeur was, en dus in functie boven hen stond, durfde niemand er iets van te zeggen. Zei er maar eens iemand wat van! Dan had ik eindelijk een goede reden om ontslag te nemen en wat nuttigs te gaan doen met mijn leven...

Maargoed, de Italiaanse studente dus. Alex heette ze volgens mij. Een ontzettend aardig meisje, en bovendien beeldschoon. Ik zag haar wel eens lopen, en iedere keer begroette ze me weer met een stralende witte glimlach. Ze was ongeveer een half jaar geleden in ons complex komen wonen en had altijd braaf op tijd de maandelijkse huur betaald. Tot aan de afgelopen maand... Ondanks meerdere vermaningen had ze geen geld overgemaakt en ook telefonisch was ze plotseling niet meer bereikbaar. En dus moest ik haar gaan mededelen dat ze niet langer bij ons kon blijven wonen.

“Goed! Dan is bij deze de laatste meeting van deze maand officieel ten einde. Iedereen alvast een fijn weekend, en tot volgende week!”

'Meeting'... Als ik Evert dat woord nog één keer hoorde zeggen zou ik waarschijnlijk persoonlijk die kut afstandsbediening door z'n strot duwen en hem vervolgens op staande voet ontslaan! Tegelijk met de andere dames en heren stond ik op uit mijn stoel en zonder nog iets te zeggen liep ik naar de uitgang van het pand en ging ik in mijn auto zitten. Ik stak een sigaret op en inhaleerde een paar keer diep. De hele dag regende het al, en ik keek hoe de druppels op de vooruit van mijn BMW uiteenspatten terwijl ik rustig de rook uitblies. Kwart over drie. Ik moest alleen nog dit laatste dingetje afhandelen en dan kon ik van mijn weekend gaan genieten.

Het betreffende pand lag in Amsterdam Oost, een oud herenhuis tegenover station Muiderpoort. Ik parkeerde mijn auto aan de andere kant van de straat en stapte uit. Misschien was Alex wel helemaal niet thuis. Dan zou er een deurwaarder aan te pas moeten komen, en was ik er ten minste vanaf. Trouwens, waar maakte ik me eigenlijk druk over? Het was maar een kort gesprekje. Niet leuk om te doen, maar toch, ik had dit wel vaker gedaan. Ik liep de trap op en kwam uiteindelijk op de tweede verdieping bij de kamer die ik zocht. A. Moretti, las het naamplaatje op de deur. Ik haalde diep adem en klopte aan.

“Hello?”, ik hoorde een vrouwenstem in de kamer, en na een paar seconden werd de deur open gedaan. In de deuropening stond een prachtige Italiaanse dame met grote donkerbruine ogen. Ze had blijkbaar net gedoucht, want ze droeg een witte badjas en haar steile zwarte haren waren nog vochtig. Ik schatte haar zo rond de 19, maximaal 20 jaar, en plotseling voelde ik me ontzettend oud in mijn driedelige grijze maatpak.

“Ehm... Alex Moretti?”, vroeg ik weifelend. De ander knikte bevestigend, waarna ik mezelf herpakte en op serieuze toon vervolgde: “There is something important we need to discuss. Can I come in for a moment?”

Mijn vermoeden werd meteen bevestigd. Ik rook de frisse geur van shampoo toen ik achter Alex de kamer inliep. De ruimte was keurig opgeruimd en alles zag er tiptop uit, alsof ze er pas een paar dagen woonde. Bovendien stonden er veel dure spullen in de kamer: een grote flatscreen tv, een bruine leren hoekbank, een stijlvolle eikenhouten kast... Dit waren geen meubels van een meisje dat weinig te besteden had. Met een brok in mijn keel nam ik plaats op de bank en begon ik de situatie aan haar uit te leggen. En al die tijd zat Alex aandachtig te luisteren, zonder iets te zeggen.

“...so unfortunatly, if the rent has not been paid for more than a month, the owner of the room will be evicted. Which means that you have to leave the room before next Monday...”

Het bleef een paar seconden stil, en ik vroeg me af of Alex wel goed genoeg Engels sprak om mijn verhaal te kunnen begrijpen. Toen stond ze op uit haar stoel en keek ze verlegen naar haar voeten terwijl ze zachtjes sprak: “So... aren't there any other ways of compensation, mister Katinz?”

'Any other ways of... wat??' Verbaasd keek ik haar aan, en mijn gedachten gingen terug naar al die goedkope pornofilms die ik had gekeken. Bood Alex nou serieus aan om...? Nee, dat kon niet! En hoe kende ze überhaupt mijn naam? Oké genoeg getreuzeld, het was tijd voor de harde waarheid: “Sorry Alex but we have to be strict on this one! If we start to bend the rules with you, we'll have to-”

“Are you sure?”, onderbrak Alex me. Mijn adem stokte in mijn keel toen ze de band van haar badjas losmaakte en de stof langzaam van haar schouders liet glijden. Ik staarde haar met open mond aan terwijl de badjas met een dof geluid op de grond viel: Alex Moretti had het mooiste lichaam dat ik ooit had gezien! Haar lichtbruin getinte huid gaf haar de uitstraling van een Perzische godin. Twee stevige ronde borsten met mooie bruine tepels staken fier vooruit. Ze had een slanke taille, lange dunne benen en het enige wat ze nog droeg was een zwart lingerie slipje met versiersels aan de bovenkant. Liep ze altijd zo rond als ze alleen thuis was?

Toen Alex naar me toe kwam viel me op dat ze ook nog een navelpiercing had: twee kleine lichtblauwe kraaltjes pronkten net boven het kuiltje in haar buik. Ze knielde voor me neer op de vloer en ontblootte haar witte tanden in een gulle lach. Meende ze het dan serieus? Ging ze me echt...? Alex had inmiddels haar hand op de bobbel in mijn broek gelegd en ritste mijn gulp open. Oké, dit was het moment om er een einde aan te maken. Ze was beeldschoon, maar...- Ooh fuck! Alex had in één soepele beweging mijn harde penis door de gulp van mijn broek getrokken en begon me langzaam af te trekken. Ze bleef me aankijken met haar grote bruine ogen terwijl ze de voorhuid van mijn lul omlaag trok en zachtjes langs mijn eikel likte. Oké, dit was heerlijk! Maar waar was ik nu eigenlijk mee bezig? Dit meisje had mijn dochter kunnen zijn en...-

“Oooh!”, ik kreunde hard toen Alex plotseling mijn lul in haar mond nam. Eerst alleen het topje, en toen steeds verder, totdat haar lippen uiteindelijk de rits van mijn gulp raakten. Ik had geen enorme penis, maar met mijn 15 centimeter was ik toch aardig bedeeld. Het leek dit meisje echter geen enkele moeite te kosten om hem helemaal in haar mondje te nemen. Haar zwarte haren vielen over mijn bovenbenen terwijl haar hoofd langzaam op en neer bewoog. Oh fuck! Dit was zalig! Ik had sinds mijn 23e, toen ik iets kreeg met Mariska, nooit meer seks gehad met andere vrouwen. Maar dit...? Wow! Had ik dit al die jaren moeten missen?

De Perzische godin kwam weer overeind en nam plaats op mijn schoot. Ik voelde hoe de dunne stof van haar slipje langs mijn lul wreef terwijl mijn gezicht tussen haar grote borsten werd begraven. Oké. Als ik hier nog een einde aan wilde maken moest ik dat nú doen. Ik was getrouwd verdomme! Ik was meer dan twee keer zo oud als dit kind en bovendien directeur van het bedrijf dat haar woonruimte verschafte!

“I... I...”, begon ik moeizaam, zoekend naar de juiste woorden.

“What is it mister Katinz?”, vroeg Alex vriendelijk terwijl ze mijn gezicht tussen haar handen nam, “You don't like young pussy?”

Oh fuck natuurlijk wel! Ze rook zo lekker, ze was beeldschoon, had ik al verteld hoe mooi ze was? Werkelijk perfect in ieder opzicht... Maar het kón gewoon niet! “I eh... don't have a condom”, was het enige excuus wat ik kon bedenken.

Alex keek me lief aan. “Hm, that's not a problem”, was het enige wat ze zei. Vervolgens trok ze met één hand haar slipje opzij en zette ze met de ander mijn harde paal tegen haar kutje. “Now fuck me like a little slut”, fluisterde ze in mijn oor. Daarna liet ze zich langzaam op mijn stijve lul zakken, en ik begon me licht te voelen in mijn hoofd. Hoe lang was het wel niet geleden dat ik zo'n strak kutje had geneukt? Fuck, hoe lang was het überhaupt geweest sinds ik voor de laatste keer seks had gehad? De bruiloft van Mark en Annelies misschien? Dat was alweer maanden geleden!

Ondertussen ging Alex me steeds sneller berijden, en ik werd gehypnotiseerd door haar donkere tepels, die ritmisch voor mijn ogen op en neer bewogen. Dit ging ik niet lang volhouden. Ik was zo geil, en zij was zo strak, en... Ooh jezus, nu spande ze ook nog eens expres haar kutje aan! Jaaa! Grommend kwam ik klaar. De ene straal sperma na de ander spoot ik in haar nauwe poesje. Maandenlange seksuele onderdrukking, er leek geen einde aan te komen...

Uitgeput liet ik mijn hoofd achterover tegen de rugleuning van de bank vallen. Alex keek me tevreden aan en gaf me een kusje op mijn wang. “I hope that will be enough for this month's rent”. Met een glimlach op haar gezicht kwam ze weer overeind van mijn schoot, en zonder nog iets te zeggen draaide ze zich om en liep ze naar de badkamer. Mijn blik volgde haar perfecte billen totdat ze om de hoek van de woonkamer was verdwenen.

Oh fuck, wat had ik gedaan? Mijn hersenen werden niet langer gecontroleerd door mijn pik, en direct werd ik overvallen door een gevoel van spijt. Hoe had ik het zo ver kunnen laten komen? Wat als iemand anders hier achter zou komen? Half in paniek ritste ik mijn gulp weer dicht en liep ik naar de deur. Vanuit de badkamer klonk het geluid van kletterend water in de douche. Ik trok de voordeur achter me dicht en snelde naar de uitgang, stapte in mijn auto en reed naar huis.

Op de oprit voor mijn huis bleef ik nog een tijdje in de auto zitten. Ik luisterde naar een cd van Belle and Sebastian en stak een sigaret op, totdat mijn hoofd weer een beetje tot rust was gekomen. Toen ging ik naar binnen, klaar om mijn gezin met een stralende glimlach tegemoet te treden! Maar er was niemand thuis. Ik pakte kant-en-klare lasagne uit de koelkast en warmde die op in de magnetron. Met een koud flesje bier erbij ging ik languit op de bank liggen, en binnen tien minuten viel ik in slaap...

~

'Triiing!' Ik schrok wakker van de deurbel. Het bakje lasagne was naast de bank gevallen en lag nu omgekeerd op het tapijt. Kut! Nouja, dat zou ik straks wel opruimen. Slaperig liep ik naar de voordeur. Buiten was het inmiddels al donker geworden, dus blijkbaar had ik wel een tijdje liggen pitten. Maar wie belde er dan op vrijdagavond op dit tijdstip nog aan? Voor de spiegel in de gang fatsoeneerde ik nog snel even mijn haar en vervolgens opende ik de voordeur.

Voor me stond een oude gezette man in een zwart leren motorjack en een vaalblauwe spijkerbroek. Op zijn hoofd droeg hij een zwart NY petje en in zijn rechteroor had hij een kleine gouden oorring. Door zijn versleten kleding en zijn ongeschoren baardje dacht ik in eerste instantie dat het een zwerver was, maar daarvoor keek hij te scherp uit zijn ogen. De man zei niks en keek me een tijdje fronsend aan, waarbij zijn dikke borstelige wenkbrauwen een donkere schaduw wierpen over zijn ogen. Moest ik deze persoon kennen? Een verre achterneef van Mariska? Of de vader van een vriendin van Lieve misschien? Er schoot me niets te binnen.

“Hoi. Luigi.” Hij sprak de twee woorden uit alsof het hem enorm veel energie kostte. Net toen ik me begon af te vragen of ik misschien iets had gemist, ging de man verder met praten: “Luigi Moretti. Iek geloof dat u eerder vandaag kennis heeft gemaakt met mijn dochter.” Nu herkende ik het Italiaanse accent en plotseling vielen de puzzelstukjes op hun plaats.

Kuttekut! 'Moretti', die naam kende ik wel ja... “Hmm, sorry die naam doet geen belletje rinkelen helaas”, zei ik snel terwijl ik de deur weer dichtdeed. Maar de man zette zijn voet ertussen en duwde de deur met verrassende kracht weer open.

“Luister signor! Iek moet met u spreken. Binnen”, zei hij bruusk in zijn gebrekkige Nederlands. Daarbij balde hij zijn rechter vuist voor zijn gezicht waardoor de gouden ringen om zijn vingers zichtbaar werden. Goed. Verzetten had geen zin. Ook al was hij een stuk ouder, deze man zou mij waarschijnlijk met één klap tegen de grond krijgen. Bovendien had ik dit over mezelf afgeroepen. Ik deed de voordeur dicht en terwijl ik achter de man aan naar de keuken liep, door een walm van van alcohol en sigarettenrook, hoopte ik vurig dat mijn vrouw en kinderen niet thuis zouden komen. Luigi nam zonder iets te vragen plaats aan de keukentafel en ik bleef voor het aanrecht staan. Gespannen en zwetend als een otter.

Nu. Het gesprek met de vader van Alex Moretti duurde in totaal bijna drie uur, maar hier is een korte samenvatting:

Luigi Moretti, of Luigi Rocca zoals hij echt heette, was niet de vader van Alex. Hij was een 61-jarige voormalig politieagent die in Italië was veroordeeld wegens corruptie en betrokkenheid bij illegale prostitutie. Om die reden was hij enkele jaren geleden naar Nederland gevlucht (al gebruikte hij zelf de term 'geëmigreerd') om hier zijn duistere praktijken voort te zetten. Ik besloot niet te vragen waarom hij me dit allemaal vertelde en hield wijselijk mijn mond.

Dan het volgende punt: Alex Moretti, of god moge weten hoe ze echt heette, was geen Italiaanse studente. Ze was een prostituee, een ordinaire hoer. Rocca had haar 'ingehuurd' om mij te verleiden. En oh ja! Ze was 17 jaar oud! Zeventien jaar godverdomme! Minderjarig! Alles was op video vastgelegd. Ontkennen was zinloos. Terwijl Luigi Rocca tevreden zijn verhaal deed bestudeerde ik zijn geel verkleurde tanden en kreeg ik steeds meer zin om zijn kop in te slaan met een koekenpan. Ik besloot het niet te doen.

Tot slot dan het 'waarom' van dit alles: Meneer Rocca had een idee, een geniaal plan. Het enige wat hij daar nog voor nodig had was kapitaal, een groot studentencomplex en een man met bestuurlijke capaciteiten. En potverdorie, liet ik dat nou net allemaal hebben! 'Buitenlandse Studentensletjes' was de originele titel die Luigi zijn eigen plan had gegeven. En het idee was om vrouwelijke studentes door middel van wurgcontracten te dwingen tot seksuele handelingen. Contracten waarmee ze uiteindelijk zo diep in de schulden zouden komen dat ze wel moesten meewerken.

Ik had het hele verhaal met stijgende verbazing aangehoord, en schrok toen Luigi Rocca plotseling opstond om weer te vertrekken. Het was inmiddels al bijna elf uur, en ik dankte god op mijn blote knietjes dat er niemand van mijn gezin was thuisgekomen. Ik kreeg één week de tijd om erover na te denken. Als ik een beslissing had genomen kon ik contact opnemen met Alex. Natuurlijk, als ik zou besluiten om niet mee te werken kon er zomaar ergens een video opduiken waarin ik seks had met een minderjarig meisje, dus een echte keuze had ik niet...

Die nacht kon ik de slaap maar moeilijk vatten. Mariska was om half twaalf thuisgekomen nadat ze met een vriendin naar de film was geweest (“Oh hoi schat, nog wat leuks gedaan vanavond?” … “Nee hoor niks bijzonders, beetje op de bank gehangen”) en was daarna direct door naar bed gegaan. De kinderen sliepen allebei ergens anders vannacht. Ikzelf was tot 6 uur 's ochtends op de bank in de woonkamer blijven zitten, totdat ik uiteindelijk scheel zag van de vermoeidheid.

De hele nacht en de rest van het weekend had ik nagedacht over wat Luigi Rocca me allemaal had verteld. Het was chantage, criminaliteit! En ik zat als een rat in de val! Als iemand hierachter kwam was mijn leven geruïneerd, naar de klote! Maar hoe langer ik erover nadacht, hoe meer positieve punten ik ook ontdekte. Wat nou als het gewoon zou lukken? Het plan stak perfect in elkaar. Ik moest eerlijk bekennen dat Rocca er goed over had nagedacht. Bovendien waren de risico's minimaal, zeker als we het op kleine schaal zouden uitvoeren. Begon ik langzaam gek te worden of... was dit stiekem een best goed idee?

Op maandag ging ik weer met frisse tegenzin naar het werk, maar in één klap was alles veranderd! Toen ik door de complexen van het bedrijf liep werd ik niet meer overmand door ergernissen en frustratie. Plotseling zag ik overal kansen! De jonge studentes die er rondliepen waren ineens niet meer onbereikbaar voor mij. Of althans, dat zouden ze niet meer zijn als ik met Luigi's plan akkoord ging. Ik dacht terug aan mijn middag met Alex... het was geweldig geweest! Stel je eens voor dat ik dat soort meisjes iedere week, of zelfs iedere dag kon hebben! Riep ik niet al jaren dat ik iets zocht om de sleur te doorbreken? Om een excuus zodat ik met dit werk kon stoppen?

Diezelfde middag nog reed ik naar het gebouw waar Alex woonde. Mijn hart klopte in mijn keel terwijl ik weer dezelfde trap op liep naar haar kamer. Dit was de laatste kans om het hele plan af te blazen. Zodra ik bij haar aan zou kloppen was er geen weg meer terug! Ik haalde een paar keer diep adem en tikte toen met mijn gebalde vuist op de deur. Het duurde dit keer wat langer voordat er een reactie kwam, maar uiteindelijk werd de deur van het slot gehaald en opengetrokken. Alex droeg dit keer een soort zijden Aziatische kamerjas en had haar haren opgestoken in een knotje achter haar hoofd. Een vriendelijke glimlach verscheen op haar gezicht toen ze me zag staan.

“Hi... I would like to speak to Luigi”, zei ik zo zelfverzekerd mogelijk.

“Hmm, that's good to hear.” Alex draaide zich om en terwijl ze terug de kamer inliep gleed de zijden kamerjas van haar schouders op de grond. Daaronder was ze helemaal naakt! En terwijl ik haar strakke billen stond te bewonderen bleef Alex staan en keek ze over haar schouder mijn kant op. “Why don't you come inside while we wait for mister Rocca...?”

~

En weer terug in het heden:

Zo was ik van de een op de andere dag verzeild geraakt in één van de grootste illegale prostitutie netwerken van Amsterdam. Of ik ooit spijt had gehad van mijn keuze? Geen moment! Plotseling had ik zo veel jonge kutjes tot mijn beschikking als ik maar wilde. Ik verdiende nog steeds bakken met geld. En hoe je het ook went of keert, uiteindelijk verzorgden we nog altijd een prima woonruimte voor de jonge studentes...

Ik legde mijn voeten op het bureau en leunde achterover in mijn stoel, waardoor mijn gezicht nog net de laatste zonnestralen opving die door het raam van mijn kantoor naar binnen vielen. Hmm, wacht eens... Misschien vertel ik Luigi wel helemaal niks over het lesbische stelletje. Dan heb ik ze helemaal voor mezelf! Oh, ik zie al voor me hoe die twee schatjes op hun knieën voor me op de grond zitten... Zou de familie al naar huis zijn? Misschien hebben ze zich al uitgekleed en liggen ze elkaar nu lekker te likken op het bed...

Natuurlijk had er eerst nog van alles moeten veranderen voordat Luigi's plan volledig in werking kon worden gesteld. Allereerst had ik mijn vertrek als directeur bij het bedrijf aangekondigd. Nadat ik een eervol afscheid had gekregen (Of nouja, wie hield ik voor de gek? Iedereen was dolblij dat ik opstapte) verkocht ik alle aandelen die ik in mijn bezit had. Van het geld dat dat opleverde kochten we een oud klooster, een prachtig gebouw aan de rand van het Oosterpark. Onder het motto 'kleinschaliger, dus betere service' begonnen we met een klein groepje mensen opnieuw. Het klooster werd zo verbouwd dat we de kamers konden verhuren aan studenten: en we waren back in business!

Een advocaat die gespecialiseerd was in dit soort 'bijzondere' praktijken (een vriend van Luigi, wie anders?) hielp ons met het opstellen van de wurgcontracten en behoedde ons zo goed mogelijk voor juridische problemen als er iets fout ging. De contracten waren zo opgesteld, dat de Engelse versie die onze klanten van tevoren konden inzien, verschilde van de Nederlandse versie die ze uiteindelijk ondertekenden. De Engelse versie konden ze bekijken via een weblink die iedere dag veranderde, en was heel redelijk: lage huur, mooie locatie, geen opzegtermijn en minimale borg. De Nederlandse versie daarentegen, die eigenlijk nooit meer werd gecontroleerd, stak iets anders in elkaar: nog steeds een lage huur in het begin, maar dan wel met een procentuele stijging iedere maand, een fikse borg van €2000 en een opzegtermijn van een jaar. En bleek nu dat onze lieve poppetjes dat niet konden betalen? (Wat bijna altijd het geval was). Goh, dan moesten we maar eens samen kijken naar andere manieren van compensatie...

Tot slot werden de kamers alleen nog maar verhuurd aan vrouwelijke studenten. 'Voor een veilige omgeving waar de christelijke normen en waarden hoog in het vaandel staan!' (Oh de ironie...). De voorkeur ging uit naar Zuid-Europese of Zuid-Amerikaanse studentes. Meisjes die ver van huis waren en uit middenstandsgezinnetjes kwamen die niet zoveel te besteden hadden. Natuurlijk was wat wij deden niet helemaal legaal, maar zodra ze hun handtekening hadden gezet was het al te laat! Bovendien hadden ze weinig andere keus. Als ze niet wilden meewerken stonden ze ineens op straat, zonder geld en honderden kilometers van huis.

Luigi was mijn manusje-van-alles. Tijdens de verbouwing had hij in alle kamers geheime camera's geïnstalleerd, die met een goed beveiligd programma waren verbonden met onze pc's. Nadat de gezichten van de bewoonsters onherkenbaar waren gemaakt konden die beelden voor veel geld worden gedistribueerd. Verder deed mijn nieuwe Italiaanse vriend de boekhouding. Op het moment dat één van de dames de huur niet meer kon betalen, werden de gemiste opbrengsten verrekend met de servicekosten, en 'ta-da', alles klopte weer!

Het enige wat meneer Rocca daarvoor in ruil wilde, was cash. Hij gebruikte het bedrijf om geld uit zijn andere praktijken wit te wassen, en daarnaast hield hij de opbrengsten van de webcam beelden zelf. Oh, en af en toe een 'wipje' met een van de jonge studentes kon ook zeker geen kwaad! Zeker als ze nog 'ontgroend' moesten worden...

Maar van mijn nieuwe lesbische stelletje zou die smeerlap met z'n vieze poten afblijven! Hmm ja, die hou ik lekker voor mezelf... Opgewonden drukte ik mijn computerscherm aan en opende ik het webcam programma. Kamer 3.201a... en... ja! Daar zijn ze! Zoals ik al had gehoopt was de familie vertrokken, waarschijnlijk naar hun hotel. De verhuizing was voltooid, en de dames zaten tevreden te kletsen op de bank.

Na een minuut of tien begonnen ze voorzichtig te zoenen, en niet veel later ging Valentina's paarse zomerjurkje uit. Omdat ik mezelf niet langer kon inhouden ritste ik mijn broek open en haalde ik mijn harde pik tevoorschijn. Ik trok me langzaam af terwijl ik vol spanning bleef kijken naar de twee tortelduifjes. Nu ging ook Valentina's witte bh'tje uit en een warme tinteling trok door mijn onderbuik toen ik haar 17-jarige tietjes zag. Twee witte stevige borstjes met kleine roze tepels. Isabel boog inmiddels voorover en nam één van de tepels van haar vriendinnetje tussen haar lippen.

Oh mijn god wat zijn ze lekker! Als ze toch eens wisten dat ik alles vanuit mijn kantoortje live kon volgen... Ik kan niet wachten om die twee een bezoekje te brengen. Zouden die meisjes überhaupt al wel eens een echte pik in hun mondje hebben gehad? Ik betwijfel het. Misschien kan ik ze dan nog wel het één en ander bijbrengen...

Bzzzzz!! Ik schrok op toen mijn mobiele telefoon op tafel begon te trillen. Ik werd gebeld! Mariska vrouw, stond er op het schermpje. Kut! Ik nam op en probeerde mijn irritatie zo goed mogelijk te verbergen: “Hoi schat!”

“Peter, je bent toch niet vergeten dat mijn ouders vanavond komen eten of wel? Ik ben al bijna klaar met koken, en je bent nog steeds niet thuis!”, klonk de stem van mijn vrouw aan de andere kant van de lijn, die duidelijk geen moeite deed om haar irritatie te verbergen.

Shit! Was dat vandaag? Op het scherm voor mij zag ik dat Isabel nu langzaam haar hand in Valentina's kleine slipje liet glijden. Oh nee hè!? De timing had niet veel slechter kunnen zijn! “Eh, ja schat. Ik ben onderweg”, zei ik na een korte stilte.

Met een diepe zucht ritste ik mijn broek dicht en sloot ik de computer af. Oh man, nu was ik helemaal bloedgeil! Dan moest ik maar hopen dat mijn vrouw een beetje goede zin zou krijgen na het bezoekje van haar ouders vanavond. Maar die gedachte liet ik al snel varen: niemand kreeg goede zin van die mensen... Ik pakte mijn tas, sloot het kantoor af en stapte in mijn auto.

En ach, dacht ik bij mezelf, anders is er morgen weer een nieuwe dag...