Op een grauwe decemberdag was ik bezig met het ontwerpen van het interieur van een woning. het was al een dikke 20 jaar mijn werk. Van het inrichten van een woonkamer tot het ontwerp voor een complete woning. Kiezen van kleuren, zorgen voor eenheid en rust in de woning en doordachte gadgets voor fijn woongenot. En omdat geen enkele klant en ook geen enkel huis hetzelfde is blijft het een verrassend vak. En tel daar bij op dat je klanten altijd weer blij zijn met het resultaat dan heb ik wellicht een van de mooiste beroepen van de wereld.

Ik werk vanuit een kleine showroom aan de rand van een industrieterrein. Omdat het een relatief klein pand is tussen alle kolossen van bedrijven valt het eigenlijk nauwelijks op. Het ligt dan ook aan een korte doodlopende straat als laatste achteraan. Ondanks dat het maar een kwartiertje fietsen is van mijn appartement naar de ‘zaak’, is het toch van alle gemakken voorzien. Maar het dient dan ook tegelijk als inspiratie voor mijn klanten. Keuken, enkele slaapkamers, badkamers en 2 woonkamers. Op 300m2 genoeg ruimte om alles te tonen. het perceel is een kleine 500m2 en aan 3 zijden begroeid. Hier kun je je lekker terugtrekken. Alleen een verwijzing aan het begin van de weg geeft aam dat mijn bedrijf daar gelegen is. Behalve wat klanten komt er niet veel volk. De klanten zie ik er weinig want het de uiteindelijke presentaties gebeuren veelal bij de klant thuis.

Zoals gezegd een grauwe dag. Het is rond een graad of 8 buiten en miezerig weer. Ja, mooie lange winters die zien we niet meer. En in december zie ik meestal niet zoveel klanten, die zijn te druk meet de laatste maand van het jaar. de eiken in mijn werk zijn het voorjaar en de herfstmaanden.

Halverwege het doodlopende straatje heb ik een sensor geplaatst die meld als er volk aankomt. Een zachte zoemer meldt de komst van gasten. Wel zo handig om voorbereid te zijn.

Ik had die ochtend gewerkt aan de inrichting van een villa. De statige woning gelegen aan een van de weelderige lanen van een dichtbij gelegen stad werd weer in ere hersteld. Na jaren van slecht onderhoud en verval was er veel werk aan. Aan mij de taak om het plank voor de binnenkant te maken. Kiezen van materialen, kleuren en aanpassingen om het woongenot sterk te vergroten. Door de omvang van de villa al met al een week of 6 werk om dit voor elkaar te maken. Prima dus voor deze stille periode die meestal aanhield tot midden januari.

De ochtend was dus voorbij. Ik had net geluncht en wilde gaan beginnen aan het ontwerp van de masterbedroom toen het belletje, dat geactiveerd wordt door de sensor, met een zachtjes ‘pling’ meldde dat er iemand onderweg was. een meter of 50 van de voordeur af was de bezoeker dan.

Er werd aangebeld en ik was reeds onderweg naar de voordeur en deed deze open. Normaliter begroette ik gasten met een warm welkom maar bij het zien van de schoonheid die voor de deur stond was ik even uit het veld geslagen. Een prachtig meisje stond voor de deur en een stamelend ‘hallo’ was alles wat ik uitbracht. Ik schatte haar hooguit een jaar of 17. In het korte moment dat ik haar opnam viel mij vooral de schoonheid van haar gezicht op, wel haast een heel symmetrisch uiterlijk, dat was wat de schoonheid voort bracht. Mooie heldere ogen, bijna blauw en prachtig lang haar, lichtblond maakte het haast een sprookje.

Ik werd uit mijn gedachten gerukt door haar heldere stem. “Goedemiddag, mag ik u wat vragen?” Terug op de wereld nodige ik haar uit “kom binnen, het is koud buiten en daar blijven staan is niks”. Het volslanke meisje stapte naar binnen toe en gaf mij een hand. “Ik ben Hèlene” zij ze. “Ik doe een schoolopleiding voor interieurdesign en zoek een stageplek”.

“Kom maar even door naar mijn kantoor” en we liepen door naar mijn werkkamer. “pak een stoel” en zelf ging ik in mijn burostoel zitten. “Een stageplek” informeerde ik. “Ja” antwoordde Hèlene “ik kan hier in dit dorp geen plek vinden en volgens mij bent u hier de enige die iets met interieurs doet”.”U hebt vijf jaar geleden bij mijn ouders het huis ontworpen, en mijn vader zei dat ik u maar eens moest vragen”. “ik wil namelijk niet helemaal naar de stad voor mijn stage”. “Misschien weet u het nog wel, dat witte huis aan de Kerkstraat, net voorbij de school”.Ze ratelde lekker door.

Ik ging in gedachten terug in de tijd en wist het huis voor de geest te halen. Het was een mooie opdracht geweest. Het gezin met 3 dochters was in ons dorp neergestreken en kom uit de stad. Volgens mij was Hèlene toen een klein fragiel meisje met een bril, altijd een paardenstaart en veil ze niet erg op. Maar ja, toen waarschijnlijk een jaar of twaalf en nu uitgegroeid tot een mooie meid.

Terwijl we doorkletsen, of eigenlijk zij het meest, nam ik haar een goed in mij op. Ik denk dat ze ongeveer 1m70 lang was. Een heerlijk figuur, niet te slank maar ook zeker niet mollig. Ik denk dat ze aan sport doet. Haar prachtige gezicht had ik al ontdekt. Onder haar truitje schuilden zeker een paar lekkere borsten , een ruime B cup. Ze zag er goed verzorgd uit. Eigenlijk kon ik niks negatiefs vinden. Ik begon haar steeds leuker en lekkerder te vinden.

In gedachten zag ik haar al regelmatig hier binnen lopen. Fantastisch en lekker.

“Nou wat denkt u?” , “Kunnen we samen wat doen”. Ze keek mij haast smekend aan.

Samen doen….. samen doen…. het klonk me ineens als muziek in mijn oren. Shit, waar denk ik nu weer aan. Ze is waarschijnlijk pas 17, misschien wel 16.

“Ik ben eerste jaars, bijna 17 jaar” zei Hèlene. “Ik zoek een plek vanaf januari tot aan de zomervakantie”

“je bent van harte welkom” antwoordde ik. “Ik wil je graag helpen”.

“Wow, geweldig” ze sprong op, omhelsde me en gaf me spontaan een kus op mijn wang. Ze kleurde ervan. “oh, jee… wat doe ik nu weer”…”maar ik ben er hartstikke blij mee” riep ze uit. Ze stond haast te springen van blijheid. Ik ook, dacht ik, samen doen… samen doen.

“Wil je wat drinken” , ik had haar nog geen eens wat aangeboden. Nou beste gastheer was ik, maar ja haar verschijning had me helemaal van mijn stuk gebracht. “hebt u cola” vroeg ze. “Ja hoor” antwoordde ik. “En je mag gewoon je en jij tegen me zeggen hoor, ten slotte wordt je een soort collega” grapte ik. Ik stond op, liep de kamer uit de keuken in en voelde in mijn broek dat er wat gegroeid was. Verdorie, ze bracht nu m’n hoofd al op hol. Met de cola in de hand liep ik terug en gaf haar het glas. Ze zette het aan haar sensuele lippen en dronk het voor de helft leeg. We kletsten over van alles en nog wat en voor ik het wist was er al een dik uur voorbij. Ik was bijna verliefd.

“Nou ik ga maar eens” zei Hèlene “dan ben ik vanaf 2 januari hier elke vrijdag. Ze stond op en liep voor me uit naar de deur. Ik keek verlekkerd naar het heerlijke kontje dat gevangen was in een strakke spijkerbroek. Ze deed haar jas, die over de stoel had gehangen aan, draaide zich om en gaf me een hand. Ik wenste haar fijne kerstdagen en zei “als je al eens in december wilt komen dan ben je ook welkom hoor”. “Echt?” antwoordde ze, “oh dat lijkt me leuk, ik zal kijken of dat lukt, dan bel ik u… eh, je wel.”

Ik hield de deur open en ze stapte naar buiten, de kou in. Aan het einde van het pad draaide ze zich om en zwaaide. Ik stak m’n hand op en realiseerde me toen pas hoe koud het aan de deur was.

Terug in mijn werkkamer voelde ik nog steeds tintelingen in mijn jonge heer. Nou, dat zal een stage worden dacht ik. Verdorie, het is pas de 10e december. Ik wilde haar nu al graag eerder zien. Ik deed mijn broek open en met haar beeld voor ogen begon ik zachtjes over mijn pik te strelen. Die was in een mum van tijd knoerthard. Oh, was is ze lekker. Met m’n ogen dicht trok ik mezelf lekker af, denkend aan de lekkere ding wat net bij me zat. Kreunend kwam ik klaar, de sperma zat tot op m’n buro.