Ik doe mijn oortjes weer in en negeer hem. Ook dat nog. Hoe durft hij zomaar naast me te komen zitten. Wel raar dat hij zo relaxed zit en me niet probeert te versieren of dergelijke. "Je lijkt sprekend op mijn dochter" zegt hij na een tijdje. Ik doe net alsof ik hem niet hoor, hij tikt op mijn arm en ik doe mijn oortjes uit. "Wat?" zeg ik boos. "Je hebt me goed genoeg gehoord, meid" zegt hij snel. " Hoe weet jij dat nou en wat wil je eigenlijk, freak?" Zonder te wachten op zijn antwoord sta ik op en loop weer terug naar Tamara's huis. Wat een eikel. "Hé wacht eens." Oh leuk hij achtervolgt me nu ook al. Staat er misschien 'val me lastig freaks' op mijn voorhoofd? Ik stap verder en ik hoor zijn voetstappen dichterbij komen. "Word je altijd zo snel boos"? zegt hij lachend. Ik stop, kijk naar beneden, zucht en kijk in zijn ogen. " Ik geef je één minuut om uit te leggen wat je van me wil, als je antwoord me niet aanstaat dan zit je na 1 telefoontje in het gevang, meneer" Tot mijn verbazing begint hij heel luid te lachen. " Zoals ik dus al zei, je lijkt sprekend op mijn dochter." Ik zeg nog niks en wacht tot hij verder gaat met zijn 'uitleg'. " ..en euhm, ik weet niet waarom maar ik MOEST met je praten..ik snap zelf ook niet waarom..." Ik neem mijn gsm en doe alsof ik naar de politie bel. " Ja mevrouw met Alina.. ik word lastig gevallen door een man die beweerd dat ik op zijn dochter lijk.. " Hij begint weer te lachen en door zijn aanstekelijke lach begin ik mee te lachen. " Als je echt vind dat ik je lastig val dan ga ik terug naar binnen en hoor je niets meer van me, wat ik zonde zou vinden." IK moet toegeven dat ik zijn aandacht al een beetje leuker begon te vinden. En ik werd ook nieuwsgierig naar wie zijn dochter was en waarom hij met mij MOEST praten. " Waar is je dochter?" vraag ik een beetje verlegen. Hij glimlacht, draait zich om, kijkt me aan en vraagt of ik het goed vind als we terug naar de kaaien gaan zodat hij alles rustig kan vertellen. Ik vind het goed. Nu pas bekijk ik hem goed. Hij heeft prachtige blauwe ogen, klein neusje, kort bruin haar en leuke sproetjes. Ik krijg een raar, onbekende gevoel en dat maakt me bang.

Hij gaat weer op de grond zitten en maakt duidelijk dat ik naast hem moet zitten. "Je ruikt lekker" zegt hij. Ik word een beetje rood en zeg "charmeur" waarop hij weer moet lachen.

"Ik heb mijn dochter al 3 jaar niet meer gezien" zegt hij plots. Hij vertelt dat hij door privé redenen gescheiden is met zijn vrouw en dat zijn dochter hem de schuld gaf. Hij heeft daardoor heel lang in een dipje gezeten. "Toen ik je zag moest ik weer aan haar denken, hoe je daar alleen en teruggetrokken naar iedereen keek. Je lange bruine haren, je mooie grote blauwe ogen en je geheimzinnige houding. Toen ik je zag weglopen kwam ik je achterna. Niet goed wetend waarom maar dat kon me toen niets schelen." vertelt hij. Ik vind het toch allemaal raar. " Ik vind het ontzettend erg voor je dat je geen contact meer hebt met je dochter, meneer. Maar dat wil niet zeggen dat je zomaar mij kan achtervolgen of praten. Mijn ouders zouden dit zeker niet goed keuren." zeg ik. " Zeg maar Niels hoor en ik snap je volledig. Ik keur mijn gedrag ook niet goed. Het spijt me als ik je bang of boos heb gemaakt.." Ik zeg niets terug en zie in zijn ogen dat hij het allemaal meent. Hij ziet er zo eenzaam uit. Ik voel me enorm aangetrokken tot hem. Een bizar gevoel. Want hij kon mijn vader zijn. Ik herpak me weer. "Niels, misschien moet je haar eens bellen of opzoeken en zeggen hoe jij je voelt." Hij glimlacht weer en ik dat hij zijn tranen probeert te onderdrukken. "Was het maar zo gemakkelijk, lieve meid" Ik wil hem zo graag helpen. Ik wil hem zo graag vasthouden. We zeggen een tijdje niets meer en kijken naar een meeuw op het water. Hij komt dichterbij zitten. Ik hoor hem huilen en draai me weer om naar hem. Ik leg mijn hand op de zijne en veeg zijn tranen weg. Zijn huid is zacht. " Het komt wel goed Niels" Hij kijkt diep in mijn ogen en knuffelt me. Oh God, wat een gevoel. Mijn hart is heel hard aan het bonken. Ik wil hem nooit meer loslaten. Zijn geur maakt me rustig. Hij laat me terug los en streelt zachtjes mijn gezicht. Ik wil hem kussen maar kan niet meer bewegen. Ik heb dit nog nooit meegemaakt. Ik voel dat mijn slipje natter wordt. " Je bent zo prachtig" zegt hij. Ik begin te huilen en hij pakt me weer goed vast. Nu hoor ik zijn hart ook sneller slaan. Hij fluistert in mijn oor dat hij me wil zoenen. Ik reageer niet. Hij kust mijn oor en ik ga dood. Hij lacht een beetje en kust nu zachtjes mijn lippen. Ik weet niet wat ik moet doen. Ik heb nog nooit gekust en al zeker niet met een oude man. "Rustig maar" zegt hij. Hij kust mijn lippen weer. Ik kus hem terug. Ik kreun een beetje. Hij streelt mijn rug. Zijn hand verdwijnt in mijn topje, hij streelt mijn buik en gaat strelend naar boven. Ik doe mijn ogen dicht.

Dit was weer genoeg voor vandaag.