Ik kan me het precieze moment dat ik met andere ogen naar mijn dochter keek, nog heel goed herinneren…

Bijna een jaar nadat Anne geboren was besloten mijn vriendin en ik in goed overleg om uit elkaar te gaan. Daphne was toen nog maar tweeëntwintig, bijna 11 jaar jonger dan ik, en ze had bij nader inzien het gevoel dat ze er toch nog niet klaar genoeg voor was om de verantwoordelijkheid voor een gezin te kunnen dragen. Hoewel ik best om haar gaf, begreep ik precies wat ze bedoelde. Ook ik was wel zo’n beetje klaar met de relatie… De vraag wat te doen met Anne, werd gelukkig nooit gesteld. Want in de aanloop naar het afscheid van elkaar, had Daphne het zonder dat ik het wist voor elkaar gekregen om een studieplaats te bemachtigen op de Universiteit van Chicago. In de wetenschap dat onze dochter bij mij in goede, liefdevolle handen zou zijn verkaste ze dus een week na onze ‘scheiding’ al naar de VS. Ondanks allerlei voornemens en beloftes is ze nooit meer een dag in Nederland teruggeweest. Voor zover ik weet althans. Twee jaar later was ze met een Amerikaan getrouwd en na haar afstuderen vond ze een uitstekende baan. Bij dezelfde universiteit waar ze gestudeerd had, waar ze ging bijdragen aan een of ander belangrijk wetenschappelijk onderzoek. Maar die informatie is alweer jaren oud. We hadden namelijk de eerste vier, vijf jaar nog wel geregeld e-mailcontact over Anne, maar daarna verwaterde dat tot een berichtje op of rond haar verjaardag. Het laatste wat ik van Daphne gehoord heb, was dat ze weer in verwachting was. Anne was toen 8 jaar, intussen is ze tweeëntwintig.

Ze was er nog niet helemaal uit of ik was al verkocht. Vanaf de allereerste seconde van haar leventje was ze mijn lieveling. Ik was zo gek op mijn dochter, dat ik vermoedelijk iedereen die haar pijn of verdriet gedaan zou hebben, zou hebben vermoord. Ik voedde haar op met de nodige steun van mijn ouders, die gelukkig vlakbij woonden. Hoewel die nog wel het een en ander gecorrigeerd hebben, spreekt het vanzelf dat ik mijn meisje helemaal bedierf. Want altijd als ze me met die grote blauwe ogen aankeek, en zo guitig ‘asjeblieft’ prevelde, wond ze me om haar vingers. Dan kon ik geen nee meer zeggen. Wat was ze lief als kleuter en wat maakte ze altijd makkelijk vrienden. Gehoorzaam was ze ook en ze wist altijd precies wat wanneer te doen, en wanneer niet.

Tijdens haar puberteit was ik extra alert. Vooral zo tussen haar elfde en veertiende, de periode waarin bij meisjes hormonen met hun magische werk beginnen. Maar ook bij jongens is dat het geval! Immers, ook ik was ooit een puber geweest en wist dus dat wij dan niet te vertrouwen zijn. Lichamelijk was Anne behoorlijk vroegrijp. Voordat ze veertien was had ze al welgevormde borsten en ze had erg lange benen. Ik weet zeker dat ze daardoor een rol gespeeld heeft in menige jongensdroom. Al met al was het een knappe meid, die er ouder uitzag dan ze in werkelijkheid was. Daar heeft ze zich echter nooit op laten voorstaan. In haar doen en laten was ze puur en ongekunsteld, ze deed niet uit de hoogte en kattigheid was haar vreemd. Zodoende had ze altijd een grote schare vrienden en vriendinnen om zich heen. Iedereen mocht haar gewoon. Alert was ik, maar niet al te bezorgd. Want ik wist ook wel dat Anne een verstandig en evenwichtig meisje was dat niet in zeven sloten tegelijk zou lopen.

Glansrijk doorliep ze het Stedelijk Gymnasium, glansrijk waren ook de cijfers waarmee ze de middelbare school afsloot. Haar fonkelende schoonheid, toen ze naar het eindexamenfeest ging, bleef nog lang op mijn netvliezen staan. Ook al omdat het de eerste keer was dat ik een date van haar zag, een vriendelijke, zachte knul. Omdat hij niet tot de groep ‘populaire jongens’ behoorde had niemand verwacht dat het juist hij was die tijdens het bal aan de zijde van Anne stond. Dat was nou typisch mijn dochter; eigenzinnig, sociaal en wars van wat anderen ervan vonden. Achteraf vertelde ze me dat het feest geweldig was en de jongen een echte heer. Een maand later ging ze op kamers wonen in Maastricht, ten behoeve van de bachelor European Law School. Met gemengde gevoelens zag ik haar gaan, wetende dat ik haar niet vaak meer zou zien. Maar ik was ook blij voor haar; per slot van rekening stond ze op het punt om met haar eigen leven te beginnen.

Tijdens haar bachelorjaren hadden we elke dag wel een keer contact. De ene keer via een telefoontje of sms, dan weer via e-mail, msn of Skype. Ze kwam een á twee keer in de maand naar huis en ik heb haar een paar maal opgezocht in Maastricht. Omdat ze ook altijd de vakanties thuis doorbracht, bleef ik zodoende redelijk goed op de hoogte van hoe het met haar leventje ging. Wat me daarbij opviel was dat ze nogal vaak een nieuw vriendje had. Blijkbaar werkte het echter met geen van hen, want ze maakte het telkens ook weer heel snel uit. Al met al deden haar verhalen me denken aan mijn eigen jonge jaren, wat nogal bijdroeg aan mijn ongeloof dat het niet ik, maar mijn dochter was die al op de universiteit zat.

Maar goed, dat was intussen allemaal verleden tijd. De realiteit was dat ik haar net had opgehaald van Schiphol en dat ze naast me in de auto zat. Anne deed haar onderzoekstage voor de master Forensica, Crimininologie en Rechtspleging in Londen en ik had haar drie maanden niet gezien. We konden dan ook allebei niet ophouden met praten, zo blij en opgewonden waren we dat we elkaar weer zagen. Het maakte me intens gelukkig dat ik kon zien dat ze haar blijdschap niet veinsde, dat haar enthousiasme oprecht was. Eenmaal thuis in Leiden waren we nog steeds niet uitgepraat. Dus gingen we er daar gewoon mee door. Toen ik ergens tussen de stortvloed aan woorden een lekkere ijskoude Martini ging maken, wilde zij er ook een. Ik wilde eerst zeggen dat ze nog te jong was voor zo een drankje, maar gelukkig beet ik op tijd op mijn tong. Jezus, ze was tweeëntwintig! Op nota bene die leeftijd was haar moeder naar de VS vertrokken! Dus maakte ik er twee. Dat deed ik al snel nog een keer, en daarna nog eens. En weer. Ik denk dat daardoor de dingen een vreemde en volslagen onverwachte wending namen…

Toen ik voorstelde om te gaan eten, in het restaurant waarvan ik wist dat ze het daar erg leuk vond, stemde ze daar onmiddellijk mee in. Dus gingen we ons omkleden. Ik in mijn slaapkamer en Anne in die van haar. Het sprak vanzelf dat ik als eerste klaar was, ondanks dat na al die snel gedronken martini’s de wereld nogal draaide. Ik had me casual gekleed en daar de zijden stropdas bij aangedaan die ik op mijn laatste verjaardag van haar gekregen had. Terwijl ik op haar wachtte maakte ik mezelf nog maar eens een martini. “Ik ben ook klaar,” riep ze toen ze de kamer kwam binnenlopen. Waarna ik bijna het glas uit mijn handen liet vallen. Het was het ultieme moment waarop ik me realiseerde dat mijn dochter niet langer een meisje was, maar een vrouw. En wat voor een! Anne had zich in een zwart rokje gestoken dat tot halverwege haar dijen kwam, met daaronder lange, zwarte, leren laarzen. Het kleurige topje dat ze aanhad accentueerde op een heel elegante manier haar vrouwelijk vormen. Dat merkte ik wel op, maar ik kon toch vooral mijn ogen niet van haar benen afhouden. Ik had altijd al oog gehad voor vrouwenbenen in laarzen maar dit sloeg werkelijk alles. Mijn dochter had prachtige gespierde, slanke en zongebruinde dijen, die er zo glad uitzagen dat ik ze wel had willen strelen. Met mijn ogen knipperend probeerde ik mijn blik van haar los te trekken. “Je ziet er prachtig uit,” zei ik en dronk toen snel mijn glas leeg. “Doe mij er ook nog maar een,” suggereerde Anne.

We hadden allebei een glas in de hand en zaten naast elkaar op de bank. Anne had haar benen gekruist waardoor haar rokje ietwat opgekropen was. Wat mij een nog beter zicht gaf op die perfect uitziende huid en prachtige bovenbeenspieren. Het beeld was zelfs zo sexy, dat ik er tot mijn afgrijzen een erectie van begon te krijgen. “Je draagt mijn stropdas, zie ik,” zei Anne. “Staat ie me goed,” vroeg ik. Ze pakte de stropdas en krulde die rond haar hand. “Echt wel, hij staat je geweldig!” Tot mijn onuitsprekelijke schaamte bood haar aandacht voor mijn stropdas mij de gelegenheid om ongemerkt nog eens goed naar haar te kijken. Naar haar dijen. Naar de wijze waarop haar kuiten in de laarzen staken. Naar haar kleine maar stevige borsten. Naar de vorm van haar nek. Naar… “Het is bijna acht uur, zullen we maar eens gaan,” stelde ik gauw voor, mijn glas leegdrinkend. “Oké. Maar denk je dat je nog kunt rijden?”

Ik begon te zeggen dat ik dat natuurlijk nog zou kunnen. Halverwege hield ik echter mijn mond. Het was zo duidelijk dat ik geen auto meer kon besturen dat ik toch maar eerlijk de waarheid vertelde. “Ik ook niet…” reageerde ze. Waarna we allebei in lachen uitbarstten. “Fraai hoor, mijn dochter en ik, allebei dronken van de martini’s. Wat een opvoeding zeg.” Anne bleef lachen. “Ach, wat maakt het uit. Je bent toch wel de beste papa die er is…“ Gek genoeg begon ik van die opmerking een beetje te blozen. Met een glimlach gaf ze me haar glas. “Als we dan toch thuis blijven, zullen we er dan nog maar eentje nemen?”

Dat wilde ik wel, maar het leek me echt niet verstandig om overeind te komen. Ik had nog steeds een flinke erectie en door op te staan zou ik dat zeker niet voor haar verborgen kunnen houden. “Volgens mij is het nou een keertje jouw beurt,” zei ik daarom. “Ach toe nou. Jij kunt het echt veel beter dan ik. Alsjeblieft…?” Waarmee ze me als vanouds om haar vinger vond. Mijn gêne was echter sterker. “Welnee Anne, doe jij het nou maar.” Er volgde even een pauze waarin ze alleen maar naar me keek. “Paps, over het opstaan hoef je je echt geen zorgen te maken hoor. Ik heb al gezien dat je een… stijve hebt.” De blos van zojuist, die net weer was weggetrokken, kwam ineens weer in volle hevigheid terug. Mijn oren gloeiden ervan. Had ik dat wel goed gehoord? “Pardon?!” Anne aarzelde een tel. Klaarblijkelijk was het niet de bedoeling geweest om zo recht voor de raap te zijn en dus weet ik het maar aan de martini. “I… ik bedoel, je weet wel… Zo erg is het niet. Ik bedoel… Je bent nu eenmaal een man en ik heb echt wel vaker een erectie gezien.” Anne!!!” Dit keer was het haar beurt om te blozen. “Je denkt vast dat ik waarschijnlijk geen maagd meer ben…” “Ja, en? Dat betekent nog niet dat ik er iets over wil horen!” Anne giechelde. “Sorry paps, ik denk eerlijk gezegd dat ik een beetje aangeschoten ben.” “Ja, ik ook,” zei ik begrijpend.

Verassend genoeg had haar opmerking over mijn erectie niet het effect gehad dat ik normaliter verwacht zou hebben. Mijn stijve was niet afgenomen, maar juist nog steeds springlevend. Zelfs meer dan voorheen. “Waar dacht je eigenlijk aan,” vroeg Anne. “Wat bedoel je,” deed ik alsof mijn neus bloedde. “Waarom heb je een erectie?” Heel even zweeg ik. “Luister, dit is geen gepast onderwerp voor… voor een dochter en haar vader,” zei ik toen. Daar leek ze niet erg van onder de indruk. “Misschien niet nee, maar dat is het wel tussen een man en een vrouw. Kom op paps, het is toch een leuk onderwerp.” “Anne, ik ben niet een van je medestudenten, ik ben je vader!” “Ja, én,” vroeg ze gedecideerd. “Stel je nou maar niet zo aan en geef gewoon antwoord.” “Nee.” “Ahhh, toe nou.” “Ik zei nee, Anne.” “Alsjeblieft?” “Stop ermee, ik meen het!” “Zeg het nou, waarom wil je het me niet vertellen?” “Daarom niet!” “Waarom daarom niet?” “Daarom daarom niet!” “Waarom daarom daarom niet?”

Ik wist dat ik verloren had, dat ik niet tegen haar opkon. Ik wist ze me hoe dan ook een uitspraak zou ontfutselen maar ik kon zo gauw geen leugentje bedenken. Dus flapte ik er zonder er nog langer over na te denken het antwoord maar uit. “Dat komt door jou.” Er volgde een stilte, waarin ik mezelf verfoeide dat ik dat had gezegd. Vermoedelijk zou ze gillend wegrennen, in een rechte lijn terug naar Londen, en me nooit meer willen zien. “Oh,” was echter het enige wat ze zei. Vervolgens keek ze naar mij, toen naar zichzelf. Daarna weer naar mij. “Wat is er zo bijzonder aan me,” vroeg ze met een vette, bijna sluwe glimlach. Ik probeerde iets te bedenken maar het was hopeloos. Ik was hopeloos. Het volgende moment pakte ze mijn hand. “Zeg het me dan, pappie.” Waarom weet ik ook niet, maar toen zei ik het. “Het komt door… door de kleren die je aanhebt.” “Die vindt je leuk, toch,” vroeg ze. “Jazeker, zei ik, erg leuk zelfs.” De glimlach veranderde in een brede blije lach. “Ik wist het wel,”riep ze verheugd. Dat begreep ik niet. “Wat bedoel je, vroeg ik dan ook verwonderd, wat wist je wel?”

“Paps… als meisje zag ik je altijd al anders kijken naar vrouwen die een rokje en laarzen aanhadden. Ik wist dat je discreet probeerde te zijn en ik geloofde toen al dat kijken geen kwaad kon. Daarom heb ik er ook nooit iets van gezegd. Maar deze kleren heb ik speciaal voor jou in Londen gekocht.”

Hierop wist ik niets te zeggen. Door de alcohol, dacht ik, was mijn geest te beneveld om alles goed te bevatten. Had ze nou zojuist gezegd dat ze me wilde verleiden of alleen maar dat ze er mooi uit wilde zien voor me? “Wat… wat bedoel je… wat zeg je nou eigenlijk?” “Eh, niks, antwoordde Anne, ik dacht alleen dat je het wel leuk zou vinden als ik me zo zou aankleden. Tenzij ik me natuurlijk vergis…” Waarna ze haar rechterbeen strekte en me op die manier een leuk uitzicht verschafte. Ze schoof zelfs haar rokje nog wat hoger, waardoor ze me meer dij liet zien dan ze zou mogen doen. Die benen, in die laarzen, maakten me gek. En wat waren haar knieën toch prachtig van vorm! Tot mijn afgrijzen voelde ik wat voorvocht mijn onderbroek indruppelen. “Nou is het genoeg. Anne, ik weet niet waarmee je precies bezig bent, maar…” Ze onderbrak me. “Wanneer heb je het voor het laatst gedaan?”

Ik was er zeker van dat ik haar niet goed had verstaan. “Ben je nu klaar,” vroeg ik. “Nog niet, eerst antwoord,” was de snelle respons. Niet begrijpend fronste ik mijn wenkbrauwen. Tot ik ineens besefte dat ze een seksuele woordspeling had gemaakt, zij het een slechte. Het bracht me nog meer van mijn stuk dan ik toch al was. Maar ik was ook in een keer bloedgeil. “Anne, wat is dit! Ben je soms dronken?” “Natuurlijk… daardoor worden remmingen toch losgemaakt…”

“Nou…” begon ik tegen te sputteren. Maar weer onderbrak ze me. “Kijk paps, ik zal ook eerlijk zijn. Je hebt me helemaal in je eentje opgevoed. Je hebt je best gedaan en het beste gegeven. Met goed resultaat, al zeg ik het zelf. Je was, nee, bent de beste vader die een kind zich kan wensen. Maar je bent ook de enige man die ik echt ken. Ik weet niet veel van Freud en zijn theorieën, wel dat toen ik mezelf voor het eerst van onderen aanraakte, ik aan jou dacht. Dat doe ik nog steeds…” “Anne, alsjeblieft!!!” riep ik. “Nee, nu wil ik het afmaken ook. Ik kan zelf niet geloven dat het er nu eindelijk uitgooi, maar hier is het dan. Met mijn eerste vriendje maakte ik het uit omdat hij de muziek niet leuk vond die jij graag hoort. Mijn tweede vriendje had niet de stijl die jij hebt. De volgende had niet dezelfde humor als jij. Zie je paps, niemand kon ooit de vergelijking met jou weerstaan. En… ik weet niet… het is verkeerd… ja… dat is zo… Maar ik weet ook dat er niets is wat ik ertegen kan doen.” “Er is niet wat je ertegen kunt doen? Wat bedoel je, doen tegen wat?” Nu was Anne even stil. Het leek alsof ze bang was om nog meer te zeggen en daarom aarzelde. Maar toen richtte ze haar blik op mijn kruis, in het bijzonder op die uitpuilende erectie daar, en begon te glimlachen. Blijkbaar vond ze daar de zekerheid die ze nodig had. “Tegen jou. Tegen de wens om jouw handen overal op mijn lijf te voelen. Tegen de behoefte om samen met jou… de liefde te bedrijven.”

Sprakeloos was ik, ik wist echt niet meer wat ik moest zeggen. Aan de ene kant was daar deze mooie, jonge vrouw, die er zo perfect uitzag en die ik aanbad, en die klaarblijkelijk bepaalde gevoelens voor mij had, aan de andere kant, ze was wel mijn dochter, mijn lieveling, mijn oogappel! Mijn geweten was duidelijk, dat zei nee, nee, nee. Maar mijn hart riep ja, ja, ja. Of misschien kwam dat wel door het testosteron. “Anne, zei ik echter, ik voel me gevleid. Maar…” Dat ik plots mijn mond hield kwam doordat mijn dochter de bovenste knoopjes van haar topje los begon te maken. “Wat doe je nou? Stop daarmee,” riep ik. Waarna ze het kledingstuk uittrok en op de grond liet vallen, twee tellen later gevold door haar beha. De laatste borsten uit de leeftijdscategorie van Anne die ik gezien had, waren de borsten van haar moeder geweest. Die waren mooi, deze waren mooier. Juwelen waren het, met kleine harde tepels, en ze zagen eruit alsof ze perfect in mijn handen zouden passen. Ik vroeg me af waarom Anne ineens zo snel ademde. Was ze nerveus of kwam dat door lust?

Hoewel ik op het punt stond om nog meer te protesteren, dwaalden mijn ogen naar haar platte buikje, waar ook behoorlijk goedontwikkelde spieren waren te zien. Wat nog duidelijker maakte dat ze regelmatig de sportschool bezocht. Toen ik haar daarna weer in de ogen keek zag ik haar niet meer als mijn dochter. Hoe vreemd dat ook mag klinken, ik zag haar toen alleen nog als een vrouw. Vanuit mijn ooghoeken zag ik dat ze een beweging maakte met een van haar handen, die ze even later pal op mijn harde penis legde. Met als gevolg dat ik naar adem hapte. Dat deed ik nog een keer toen ze haar vingers er stevig omheen klemde. “Anne… ik weet niet wat er gaat gebeuren…” klonk het stamelend uit mijn mond. “Nou, dat zal ik nog duidelijker zijn,” antwoordde ze monter. Waarna ze vakkundig mijn gulp openritste en mijn broek binnengleed. Mij recht in de ogen aankijkend zocht, en vond, ze de opening in mijn onderbroek. Niet veel later sloot haar hand zich om mijn harde en vochtige lul. Anne bevochtigde haar lippen met haar tong.. “Hij is groter dan ik dacht…” zei ze glimlachend. Niet wetende wat ik daarop moest zeggen, glimlachte ik ook maar wat. “Papa…” klonk het even later. “Ja lieverd?” “Alsjeblieft… wil je me… raak me alsjeblieft aan…” Die vraag veroorzaakte een explosie in mijn hoofd die mijn schuldgevoel, twijfels en remmingen in een klap aan gort blies, en zo de sluizen openzette voor de uitbraak van mijn lust.

Ik trok haar naar me toe, waardoor ze een verraste kreet slaakte, en legde mijn handen in haar rug. Haar stevig vasthoudend begon ik hongerig aan haar tepels te likken en te zuigen. Het duurde niet lang, feitelijk heel kort, of Anne begon zachtjes te kreunen. Ondertussen was zij begonnen met mij af te trekken, waarop ik haar hand van mijn penis wegtrok. Ik wilde niet in haar hand klaarkomen. Geen sprake van, dat wilde ik in iets anders. Met mijn mond bleef ik een tijdlang mijn aandacht op haar borsten richten, met mijn handen deed ik dat op andere plaatsen. Het was hemels om de spieren in haar buik te voelen en uiteindelijk ook die in haar heupen en dijen. Bij de eerste aanraking van haar binnenste dijen kwam ik bijna gelijk klaar; haar benen waren nog gladder dan ik me had voorgesteld. Glad en sterk waren ze en tegelijk delicaat en supervrouwelijk. Meer dan aan mijn vingers, voelde ik dat aan mijn handpalmen. Het contact met het malse vlees daar en mijn vlakke handen, was zo hemels, dat ik er geen genoeg van kon krijgen. Anne speelde ondertussen met mijn haren en af en toe kreunde ze wat. Vooral als ik met nadruk over haar tepels likte. Daar herkende ik trouwens haar moeder in, die reageerde daar ook altijd zo op. Van haar dijen streelde ik naar haar knieën, en van daar naar het bovenste deel van haar kuiten, net boven de rand van haar laarzen. Vervolgens streelde ik langs de binnenkant van haar benen weer omhoog, tot ik in haar kruis aankwam. Waar ik op twee verrassende dingen stuitte die me apart van elkaar al mateloos opwonden zouden hebben, laat staan in de combinatie van beide! Anne had geen slipje aan (waardoor ik besefte dat ze het allemaal gearrangeerd had) én haar kutje was zo ongelooflijk glad, dat ik meteen wist dat ze zich geschoren had. “Is mijn… eh… poesje lekker, papa? Ik heb expres geen slipje aangedaan, zodat je me kunt nemen met mijn rok en laarzen nog aan…”

Met een hand vol in haar kruis, likte ik opwaarts tussen haar borsten, over haar sleutelbeen, tot in haar nek. Daar, net onder haar oor, bezorgde ik haar een zuigzoen. Of ze daarvan kreunde of vanwege het feit dat ik met mijn duim rond haar klitje begon te wrijven, weet ik niet. Wel dat ze er niet meer mee ophield. Overigens was ik gek op de geluiden die ze maakte, zo heet, zo sexy. Hoewel, in dit verband drukt het woord ‘geil’ veel beter uit wat ik ervan vond. Na haar nek vond ik haar lippen. Op dat moment keken we elkaar een paar tellen aan, allebei hijgend en met een intense glimlach, waarna de meest hongerige kus volgde die ik ooit gegeven én gekregen had. Het leek alsof ik dronk en gedronken werd. Als vampiers waren we, elkaar voedend met lust. Haar lippen waren zacht en zoet, haar tong geil en actief. Geil actief, beter gezegd. Ze streelde er mijn tong mee en ze zoog me in haar mond. Deze keer was ik degene die hardop kreunde. Ondertussen was de hand in haar kruis behoorlijk nat geworden van haar vocht…

Ergens tijdens die lange en hete kus gleed mijn duim dieper in haar spleetje. Met als gevolg dat Anne in een reactie op mijn onderlip beet. Daar van onder was het warm en nat, en vooral ook heel strak. Het voelde voor mij alsof ik door een fluwelen tunnel kliefde. Met elke kleine beweging van mijn duim gleed ik dieper bij haar naar binnen, met elke zelfde beweging werden haar kreuntjes luider. Tot ze de kus verbrak. Eventjes maar, net lang genoeg om me iets toe te fluisteren. “Neem me papa, doe het met me. Nu, neem me nu.” Ik was meer dan bereidwillig om haar die dienst te bewijzen. Terwijl Anne nog steeds in de bank zat, min of meer althans, kwam ik overeind en liet simpelweg mijn broek op mijn enkels zakken. Omdat mijn penis toch al door mijn onderbroek stak, klaar om zich een weg te banen in het lieve kutje van mijn dochter, deed ik die niet eens uit. Half stand, half liggend boog ik me over haar en greep met beide handen haar kont vast. Zo hief ik als het ware haar kutje naar mijn gretige pik. In de blik van Anne lag een brandende lust. En nog iets anders, iets wat ik op dat moment niet kon thuisbrengen. Ik wilde het langzaamaan doen. Om van het moment te genieten en om het moment een zinvolle betekenis te geven. Maar we waren allebei zo geil, dat ik mijn pik in de juiste positie bracht en haar gelijk begon te penetreren. Terwijl Anne mij in zich voelde glijden kreunde ze luid en zonder remming.

Ik was halverwege in haar toen ze me de volgende verrassing bezorgde. “Ja… oh ja… eindelijk, eindelijk… ik was trouwens wel maagd papa, ik had het voor jou bewaard… ik heb het al die tijd voor je bewaard… voor jou… ik geef me aan je, pappa, neem het alsjeblieft aan… neem me…” Met die woorden maakte ze me zo gek, dat ik het laatste stuk in een keer doorstootte. Zelf ook luid kreunend, want haar strakke, gladde kutje sloot zich liefdevol om mijn pik. Anne sloeg haar benen om me heen. Waardoor ik met mijn mond bij haar knieën en dijen kon komen. Haar op die plaatsen kussend en likkend, en met mijn handen nog steeds op haar billen, begon ik de juiste bewegingen te maken. Eerst langzaam, zodat we elkaar nog glimlachend konden aankijken, maar geleidelijk aan sneller en sneller. Tot we begonnen te zweten en onze lichamen één leken te zijn geworden. Het zweet op haar buik en borsten, en in haar nek, wond me zo op, dat ik haar uiteindelijk meedogenloos begon te neuken. “Ohhh! Ohhh! Ja, ja, ja. Neem me! Ja papa, ja… neem me goed… neem me helemaal… OHHH… ohhh papa… OHHH…” schreeuwde ze. Driftig wippend kneep Anne haar benen krachtig samen, in een poging om mij nog dieper in zich te drukken, en dat ondersteunde ze door met haar handen stevig op mijn rug te drukken. Voor iemand die nog maar zojuist ontmaagd was, wist ze wel heel goed hoe ze moest neuken. “Jezus, gilde ze, wat lekker. Ja, ja, ja, ja, ja, ja, ja, ja...” Waarop ik er nog een schepje bovenop gooide. Haar borsten dansten in hetzelfde waanzinnige ritme als ik met haar tekeer ging. Maar voor Anne was dat blijkbaar nog niet goed genoeg, “Nu ben ik echt van jou papa, helemaal. Harder papa, doe het hard. Laat je gaan, dat doe ik ook. Ohhh papa, je doet het met me, je neukt me. Ohhh… ohhh... en ik neuk jou, papa, eindelijk doen we het… ohhh.. ohhh…”

Hoewel ik alle woorden kon verstaan, kwamen de dingen die ze uitriep er stamelend en met horten en stoten uit. Intussen hadden we alle gevoel voor ritme verloren en deden we het alsof we wilde dieren waren. Dit was niet de liefde bedrijven, dit was wild, ongecompliceerd en gepassioneerd neuken! De bank begon gevaarlijk weg te schuiven en ik wist dat einde gauw zou komen. “Ohhh… unghhh… i-ik ben… OHHH… JAAA….” kermde Anne, waarna ze plotseling ophield met bewegen en ik voelde dat haar kutje zich krachtig rond mijn pik samentrok. Samentrekking na samentrekking, terwijl ze tegelijkertijd over haar hele lichaam begon te schudden. Tijdens het orgasme zorgde ze er met handen en benen voor, stilliggend, met haar ogen dicht en bijtend op haar onderlip, dat ik zo diep mogelijk in haar bleef. Haar gekreun, de onwillekeurige bewegingen die haar lichaam maakte, het zweet dat ik op zag glinsteren, de kleur in haar gezicht, de overgave, door dat alles kon ik het ook niet meer houden. Ik werd overmand door die o zo bekende sensatie en kwam klaar. In haar, in mijn bloedeigen dochter. Langer en krachtiger dan ooit, zo leek het. Ondertussen schreeuwde ik haar naam, waarop ze haar benen nog eens extra aanspande.

Ik lag nog steeds halfzittend bovenop Anne, zij had nog steeds haar benen om mijn heen geslagen. Allebei buiten adem en weer helemaal nuchter, kuste ik haar benen en zij streelde over mijn haar. Van onze climax herstellend, genoten we van de diep tedere stilte. “Paps, fluisterde Anne, met de laatste verrassing van de avond, ik moet je wat bekennen; ik ben niet meer aan de pil. Omdat ik graag een gezin wil ben ik er een paar maanden geleden mee gestopt. Ik voel dat ik eraan toe ben. Dat wil ik met jou, papa. Ik wil echt niemand anders dan jou en jou alleen. Het kan me niet schelen dat het incest is, ik hou van je en ik wil altijd bij je zijn.”

Niet alles wat ze zei kon ik in een keer bevatten. Desondanks voelde ik me volstromen met een intens gevoel van geluk. Mijn vrouw had op haar tweeëntwintigste gezegd dat ze er nog niet aan toe was en verliet me toen, op dezelfde leeftijd zei mijn dochter dat ze dat juist wel was en die koos mij daarvoor uit. Kon het gekker? “Ik hoe zielsveel van je en ik zal je nooit meer laten gaan,” was het enige dat ik als reactie wist te stamelen, overmand door emoties.

Dat nam niet weg dat ik niet kon wachten om het nog eens te doen met haar. Alleen zou ik er deze keer de tijd voor nemen. Deze keer zouden we niet neuken, maar de liefde bedrijven. Het zou langer duren en de orgasmes zouden dieper en intenser zijn. Deze keer zouden we het doen met een doel. En daarna weer. En de volgende dagen ook. En daarna nog steeds. We hadden de tijd. Niet alleen in de komende twee weken, maar ook daarna. In de weekenden die ze de komende drie maanden allemaal bij mij zou doorbrengen. En daarna ook nog. Want zodra ze afgestudeerd zou zijn, zou ze bij me intrekken.

Ik kan niet wachten…