De confrontatie - deel 2 van 3

3.

‘Het is niet te geloven wat ik vandaag gedaan heb, Manou.’

Het was inmiddels negen uur ‘s avonds. De meiden hielden een FaceTime gesprek. Leni was gekleed in een lichtblauwe kamerjas. Manou droeg een kleurrijk T-shirt en haar kastanjebruine haar in een staart.

‘Wat dan?’

Dus vertelde Leni over de seksbioscoop, waar Trui haar mee naar toe genomen had.

‘En heb je ze alle tien geneukt?’ vroeg haar BFF, vol ongeloof.

‘Natuurlijk. Nu ja, dat denk ik toch. Het kan zijn dat sommige kerels zich alleen maar afgetrokken hebben op wat ze zagen en dat andere meer dan één keer in mijn kut gespoten hebben. Of in mijn mond.’

‘En je kont? Heb je je daarin niet laten neuken?’ Het was duidelijk aan haar gelaat te zien, dat dat Manou zou verwonderen.

Leni knikte en wiebelde een beetje op en neer. ‘Zeker wel, joh. “Goede sletten en hoeren laten zich in hun kont neuken,” zegt Trui altijd. Ik hoop dat ik morgen een beetje deftig kan lopen als mama en papa hier zijn...’

De meiden barstten uit in lachen.

‘En Trui? Hoe deed zij het?’

Leni schudde het hoofd. ‘Niet te geloven, die vrouw,’ zei ze. ‘Die heeft zich minstens driemaal dubbel laten penetreren. Terwijl ze ondertussen links en rechts nog een man aan het afzuigen was.’

Het meisje zag dat het gelaat van haar vriendin rood aanliep. ‘En? Word je er een beetje geil van?’ vroeg ze met zwoele stem - kwestie van Manou nog wat heter te stoken.

‘Mmmm,’ kreunde het andere meisje. Het was duidelijk dat ze haar iPad met één hand vasthield, en dat haar andere zich in lagere regionen bevond.

‘Laat zien.’

Manou richtte de tablet naar beneden, waardoor Leni kon zien dat ze haar jeansbroek naar beneden geduwd had, samen met haar string, en nu bezig was zich te vingeren.

Dit werd teveel voor Leni. Ze trok de knoop van haar kamerjas los en begon zichzelf ook te verwennen.

‘Vertel verder,’ zuchtte Manou. ‘Waren het knappe mannen?’

‘Mmmmneeeen,’ kreunde Leni - er zaten inmiddels drie vingers in haar doos. ‘Er waren er een stuk of drie waarvan ik dacht dat ze wel knap waren. Vijf waren maar gewoontjes. Twee waren ronduit lelijk.’

Ze trok haar vingers terug en ging aan het werk op haar clit.

‘Maar dat wil niet zeggen dat ze niet het recht hadden gepijpt of geneukt te worden. Zelfs lelijke mensen hebben seks nodig. Het is gewoon een kwestie van je te focussen op het ding tussen hun benen, en niet op hun smoel of hun pens.

Aan haar gezicht zag Leni dat Manou dat toch niet zo zou zien zitten.

‘En wat de lullen betrof, dat viel wel mee. De meeste hadden een aanvaardbaar formaat. Er was er maar één heel kleine bij. Maar twee waren echt heel dik, met machtige kloten in hun zak,’vertelde ze om Manou terug op het juiste, geile pad te krijgen. ‘Weet je wat het geilste was?’

Manou schudde het hoofd.

‘Op het laatst moest ik van Trui op mijn rug gaan liggen en moesten al de mannen die nog konden nog eens over me gaan. Ik denk dat er een stuk of zes in mij gespoten hebben. Vier in mijn kut, twee in mijn kont.’ Dit verzon ze, om het nog opwindender te maken voor Manou, omdat ze wist dat haar vriendin gek was op anale seks; de mannen hadden alle vier in haar kut gespoten.

‘Toen de laatste zijn zak leeg was - Trui had persoonlijk zijn ballen leeg geknepen - ging ze op haar rug liggen op de grond en zei dat ik met mijn kut boven haar gezicht moest komen zitten. Dus dat deed ik. En toen zei ze dat ik moest duwen. Ze wilde dat ik het sperma uit mijn kut en kont duwde, zodat zij het kon doorslikken!’

‘Wowwwww,’ deed Manou aan de andere kant van de lijn. Het beeld dat Leni geschilderd had, had blijkbaar zijn effect niet gemist: overduidelijk kwam de brunette klaar.

Leni zat ook dicht tegen het randje. Ze verlegde de focus weer van haar clitoris naar haar vagina. Gretig hapte de vlezige opening haar slanke vingers op. Met de muis van haar hand hield ze nu contact met haar clitje.

‘Vertel verder,’ hijgde Manou.

‘Ok. Terwijl ik zo boven mama zat en ik voelde hoe het sperma uit me liep, recht in haar mond en terwijl zij slikte, waren er opnieuw een stuk of drie mannen die het niet meer hielden. Zij hadden de hele tijd aan hun lul staan sjorren en hun ballen kookten al opnieuw. Heel snel kwamen ze dichterbij toen ik ze wenkte. We gaan toch geen heerlijke mannenpap verloren laten gaan, hé?’

‘N-neen, natuurlijk n-niet,’ was Manou akkoord met haar stelling.

Het geil loeder was zich terug aan het vingeren, ook al was ze nog maar net klaargekomen. ‘Laat eens zien,’ vroeg Leni.

Manou wist wat Leni bedoelde. Ze draaide haar iPad opnieuw zo dat Leni kon zien waar haar vingers mee bezig waren.

Het verraste de blondine niet dat ze nu twee vingers in haar kontje geschoven had. 'Jij vies meisje!' grapte ze.

'Ik, vies?' vroeg Manou, met onschuldige klank in haar stem. 'Hoe kom je erbij?' Om haar woorden kracht bij te zetten, trok ze haar vingers uit haar darmen en, Leni vanop 120 kilometer recht in de ogen kijkend, opende ze sensueel haar mond en likte aan haar vingers.

'Aaaaahhhhh!' Luidkeels kwam Leni klaar. Dit beeld was zo geil dat ze het niet meer hield. Ze liet haar tablet naast zich op het bed vallen en gaf zich over aan het vuur dat door haar slettelijf raasde.

Uit het toestel klonk: 'Hé, niet fair! Ik wil zien hoe je klaar komt! Jij hebt het ook mogen zien!'

Na een minuutje nam Leni haar iPad weer op en keek in de camera. 'Sorry,' hijgde ze, 'maar dat ging niet meer. Volgende keer zal ik hem op een statief plaatsen, goed?'

'Hmmm, daar heb ik nu niks aan,' mopperde de BFF. 'Vertel verder.'

'Waar was ik gebleven?' Leni was de draad kwijt.

Manou hielp haar weer op weg. 'Je was je kut en kont aan het laten leeg druipen in de mond van je moeder en er waren een paar gozers die dat zo geil vonden dat ze nog eens moesten spuiten.'

'Ah ja. Dus ik zeg tegen die mannen dat ze dichterbij moesten komen. Nu, ik denk dat ze dat sowieso wel gedaan zouden hebben, maar waarom het risico lopen, juist? Eén van de mannen dook tussen mama haar benen en duwde zijn lul nog ‘ns snel bij haar naar binnen. De twee anderen kwamen naast mij staan en rukten zichzelf klaar. Al snel spoot de man die mama aan het neuken was. Ze kreunde toen ze het voelde. Heel leuk voor mij, want ze had net haar mond tegen mijn kut gedrukt, met haar tong tussen mijn lippen. Dat bezorgde me extra rillingen. En een moment later was het de beurt aan de rukkers. De ene zijn zaad spatte tegen mijn linkerwang, het zaad van de andere kwam voor het grootste deel in mijn haar terecht.’

‘In je haar? Dat moet vervelend geweest zijn?’

‘Ja, want in zo’n cinema zijn geen douches, hé. Dus hebben we ons terug aangekleed, met al het sperma dat op ons lichaam en in ons haar kleefde. Ook mama had dat niet kunnen voorkomen. Al goed dat we onderweg niet tegengehouden werden door de politie of zo.’ Leni glimlachte breed. ‘Het was wel wat vreemd toen we thuiskwamen.’

‘Hoezo?’

‘Stel je voor: wij stappen uit in de garage - die van mama ligt ondergronds. Net als de liftdeuren zich beginnen te sluiten, worden ze tegengehouden door een ouder koppel. Daar staan we dus, op weg naar de zesde verdieping, met zaad in ons haar en ik zweer het je, meid: we stonken naar het sperma. Nu ja, “stinken”, als je niet graag sperma ruikt, veronderstel ik. De vrouw wist in elk geval niet hoe ze het had! Je zag zo dat ze iets wilde zeggen, maar niet goed durfde. Te gechoqueerd, denk ik. De man, dat is een ander verhaal. Hoe hoger de lift steeg, hoe dikker de bobbel in zijn broek werd. Man, gaat die het naar zijn kloten gehad hebben van zijn vrouw toen wij uitstapten! Mama zegt dat het koppel op de negende verdieping woont. Ik was toch blij dat ik onder de douche kon duiken.’

Dat kon Manou zich best voorstellen. ‘Waar is Trui?’ vroeg ze.

‘Geloof het of niet, die is aan het werk...’

Manou’s mond viel open van verbazing. ‘Dat kan toch niet?!’ riep ze uit. ‘Ze heeft zich net laten uitwonen door tien mannen, en nu ligt ze weer met haar benen open?’

‘Waarschijnlijk wel,’ zei Leni. ‘Op weg naar huis kreeg ze een sms’je van een collega die ziek geworden was. Die had een belangrijke klant aangenomen om elf uur en vroeg of Trui haar kon helpen. En vermits hoeren elkaar moeten helpen, zei mama “ja”.’

‘Honour among whores,’ zei Manou.

‘Zoiets, ja. En nu ga ik slapen. Ik wil een beetje fris zijn wanneer mama en papa morgen komen.’

‘Goed. Succes ermee. Ik ga ook slapen.’

‘Ha! Met je hand tussen je benen zeker?’ lachte Leni.

‘Zeker weten! Jij niet zeker?’

‘Neen, vanavond niet meer. Tien mannen die over me gegaan zijn, en nu net nog gemasturbeerd, dat volstaat wel voor één dag! Tot morgen of zo.’

De FaceTime verbinding werd verbroken.

4.

De volgende dag verliep zeer rustig. Trui was om vier uur ‘s ochtends terug thuis gekomen en onmiddellijk in bed gekropen. Leni had zo vast geslapen, dat ze er niets van merkte toen de vrouw naast tussen de lakens schoof.

Arme schat, dacht Trui, compleet van de kaart. Je gaat nog veel moeten leren voordat je zo’n grote hoer als je moeder bent, meisje! Misschien morgen eens met haar over een fitness-programma praten…

Ze werden samen wakker om elf uur en stonden op. Douche. Ontbijt. Daarna de stad in om wat uit te waaien. Om vier uur aten ze iets op de Meier.

Leni had een sms’je gekregen van Hetti en Stefan. Zij zouden om zes uur in Antwerpen zijn. Dus was het tweetal om half zes terug thuis. Nerveus wachtten ze af tot de bel ging. Voor hun doen, waren ze allebei zeer conservatief gekleed - beiden in jeans, met daarboven een bloes voor Trui en een T-shirt voor Leni. En een volledige set ondergoed.

In afwachting dat hun gasten arriveerden, keken ze naar het Journaal op Eén.

Om tien over zes ging de bel. Leni sprong overeind en liep naar de deur. ‘Dag mama, dag papa,’ begroette ze haar adoptiefouders en kuste hen op de wang. Dan leidde ze ze naar het woonkamergedeelte en stelde hen voor. ‘Mama, papa, dit is Trui. Trui, dit zijn mijn ouders.’

De vrouw stond recht en schudde de man en de vrouw de hand. Ze waren halverwege de veertig, wist ze. De vrouw zag er haar leeftijd uit, zonder er daarom slecht uit te zien - kort zwart haar, mooi opgemaakt vriendelijk gezicht, sportief gekleed in een driekwart broek en een knalgele polo. De man leek ouder dan midveertig, met zijn klassiek hemd met das en zwarte geklede broek; hij droeg een bril met een donker montuur en had een snor, waardoor hij er nog extra ernstig uitzag.

‘Gaat u zitten,’ zei Trui en wees de sofa aan. Leni en zij namen plaats in de fauteuils aan de andere kant van de salontafel.

‘Noem je haar altijd bij haar voornaam?’ opende Stefan het gesprek. Het klonk kritisch.

‘Soms. Soms ook mama of mam. Doordat we niet echt een moeder-dochter leeftijdsverschil hebben, lijkt het eerder alsof we vriendinnen zijn. Nu lijkt het me gemakkelijker als ik haar bij haar voornaam noem, niet? Minder verwarrend,’ antwoordde het meisje.

‘Gemakkelijk hier geraakt?’ wilde Trui weten. ‘Soms is het niet te doen op de ring.’

‘Dat viel wel mee,’ antwoordde Hetti. ‘Gelukkig maar, zou ik zeggen. Als het op zondag in de namiddag al niet te doen zou zijn, dan zou het pas erg zijn...’

Zo keuvelden ze nog een tijdje verder. Tijd waarin Leni koffie en de gebakjes, die ze in de namiddag bij een banketbakker op de Keyserlei gekocht hadden, serveerde. Zeer lekker, was het unanieme oordeel.

Dan kwamen ze tot de kern van de zaak. Hoe moest het nu verder? Hier nam Leni het voortouw. ‘Het liefst zou ik bij jullie blijven wonen tot het einde van mijn middelbare studies. En dan naar hier verhuizen...’

Hetti was stil, keek in haar tas koffie. Stefan had meer moeite met zich onder controle te houden.

‘Wat denken jullie?’ vroeg Leni. Dit zwijgen leidde tot niets.

Nu zei de man wat op zijn lippen lag. ‘Dat je een ondankbaar nest bent. We hebben je groot gebracht, voor je gezorgd. Je een thuis gegeven. En wat heeft zij gedaan? Je in een schoendoos bij het oud vuil gezet!’ Zo het was er uit.

‘Papa!’ reageerde Leni op de kwetsende woorden. Voor ze nog iets kon zeggen, voelde ze de hand van Trui op haar arm. Ze keek de vrouw aan. Die zag er merkwaardig kalm uit. Waarschijnlijk omdat ze zich dit verwijt zelf al ontelbare keren gemaakt had...

De woorden van de man hadden Trui toch als een dolk in het hart getroffen. ‘Dat is het niet de manier waarop het gegaan is. Laat me mijn verhaal vertellen...’ Snel, maar met het nodige gevoel in haar stem, beschreef ze de dood van haar vader, haar relatie met haar moeder, hoe ze zwanger was geworden, de reactie van “mama” op dit heuglijke feit en hoe ze haar onder druk gezet had om het baby'tje op te geven.

Hoe ze toegegeven had.

Hoe ze zich sindsdien ongelooflijk schuldig gevoeld had.

Hoe ze een paar keer zeer ernstig overwogen had er een einde aan te maken.

Deze uitspraak deed Leni naar adem happen. Dat had Trui haar nog niet verteld. Ze legde haar hand op die van de vrouw, die nog steeds op haar arm lag.

Stefan en Hetti waren heel stil geworden.

‘Jullie kunnen je dan ook niet voorstellen hoe blij ik was toen ze die dag dit appartement binnenwandelde. En hoe blij ik was dat zij mij zo spontaan accepteerde als haar moeder. Dat ze niet boos was.’ Ze keek met vochtige ogen in de al even vochtige ogen van haar dochter.

Na een paar seconden keek Trui van het tienertje naar Hetti. ‘Ik weet dat dit misschien overdreven sentimenteel klinkt, maar soms heb ik het gevoel dat ik haar al jaren ken.’

‘Dat zou me verwonderen,’ was de spontane, gemompelde reactie van Hetti.

Trui had echter wel begrepen wat de vrouw zei. ‘Hoe bedoel je?’

Hetti had zich in een onmogelijke positie gewrongen. Eerlijkheid zou Leni schaden; maar liegen lag niet in haar aard. ‘N-niks,’ stamelde ze.

Leni keek haar vernietigend aan. Zij wist natuurlijk waar haar moeder op doelde. Het opstandige in haar karakter kreeg de bovenhand. ‘Ze bedoelt of je weet dat ik een del ben, een slet, een sloerie. Niet mama?’ vroeg ze messcherp.

‘Zo volstaat het, juffrouw,’ vermaande papa.

Hetti’s stekels gingen ook omhoog. ‘Ja, dat bedoel ik. Wat vind je daarvan?’ Deze vraag, uitdagend, was aan Trui gericht.

Die begreep dat ze haar dochter ter hulp moest komen. ‘Ja, dat had ik intussen wel begrepen, ja,’ zei ze met zachte stem.

‘En je vindt dat niet erg?!’ Hetti kon haar oren niet geloven.

Trui haalde haar schouders op. ‘Wie ben ik om haar te veroordelen?’

‘Haar moeder!’ riep Hetti uit.

Stefan voelde dat er hier meer aan de hand was. ‘Ben jij soms ook zo?’

‘Erger nog,’ antwoordde Trui. ‘Ik ben een hoer. Een echte.’ Zo, het was er uit.

Hetti en Stefan waren met verstomming geslagen. De eerste die haar stem hervond, was de vrouw. ‘Meen je dat? Een hoer? Een hoer???’ Haar stem sloeg haast over van verontwaardiging.

Trui knikte.

‘En jij denkt dat ik het goed ga vinden dat mijn dochter hier komt wonen? Dan moet je nog maar eens nadenken!’

‘Je kunt het nu misschien nog tegenhouden, mama, maar als ik achttien word niet meer,’ zei de hoerendochter. ‘Dus kun je je er maar beter mee verzoenen.’

‘Nooit!’ riep Hetti uit. ‘Wat zijn je plannen trouwens? Later ook je geld op je rug verdienen?’

‘Ik kan me ergere dingen inbeelden,’ bitste Leni terug, ‘zoals in je hele leven met maar drie mannen naar bed geweest te zijn!’

‘Drie?’ vroeg Stefan, terwijl hij overeind sprong. ‘Wie is dan die derde?’ Hij was op de hoogte van één andere bedpartner van zijn vrouw.

Dan stond Trui recht. ‘Genoeg!’ riep ze uit. ‘Als jullie ruzie willen maken en met modder op elkaar willen gooien, vertrek dan maar.’ Ze keek van Hetti naar Leni en terug. Het was duidelijk dat ze het meende.

De twee vrouwen zwegen, geschrokken. Stefan was inmiddels terug gaan zitten.

‘Beter,’ zei Trui. ‘Leni, deze vrouw heeft heel haar leven haar best voor je gedaan, dus zet ‘ns niet zo’n grote bek op, ok? Het is overduidelijk dat ze zielsveel van je houdt. Anders reageerde ze niet zo hevig.’

Dan tegen Hetti: ‘En jij zult toch moeten leren aanvaarden dat Leni is zoals ze is. Een slet, misschien later wel een hoer. Maar dat wil toch niet zeggen dat je niet van haar kan houden? Of zij van jou? Want ik weet wel zeker dat ze van je houdt. Ze vindt de manier waarop je tegen seks aankijkt maar niks, maar voor de rest heeft ze nog geen negatief woord over jullie gezegd.’

Hetti keek naar haar mooie dochter. ‘Is dat waar?’ vroeg ze met een klein stemmetje.

Leni knikte. ‘Ja. Ik hou van je en wil je geen pijn doen. Maar ik wil ook zijn zoals ik ben.’

Hetti zuchtte en gaf zich gewonnen. Het alternatief - haar kind helemaal verliezen - zag ze nog minder zitten. ‘Ok, als jij een slet wil zijn en een hoer wil worden, dan is dat goed voor mij. Zolang je maar gelukkig bent.’

Snotterend vielen adoptie-moeder en -dochter elkaar in de armen.

Adoptie-vader en biologische moeder keken vertederd toe.

Een kwartier later nam het gezinnetje afscheid van Gertrude.

Vanop haar balkon keek de vrouw hoe ze in hun wagen stapten - Leni zwaaide naar haar en wierp haar een kushandje toe - en wegreden.

Die zouden nog heel wat te bespreken hebben, wist ze.

Wordt vervolgd