Sergio had zijn zwemshort al weer aangedaan. Hij had zelfs al even snel gedoucht. Met natte haren kwam hij bij Michelle zitten. Die lag nog onbewogen op bed.

“Kan ik iets voor je pakken?” vroeg hij. Michelle kwam maar eens overeind.

“Een glaasje water, graag.” Sergio begaf zich naar de keuken van de hotelkamer. Uit de koelkast pakte hij een flesje bronwater. Toen hij de koelkastdeur dichtdeed en zich omdraaide, stond ineens Michelle in slechts haar hempie voor hem. Haar gelaat had een kleur vanjewelste en haar haar was volkomen verwilderd. Driftig zoende ze hem. Het koude oppervlak van het flesje drukte tegen haar bovenarm. Kippenvel. Was ze verliefd?

“Wat zijn wij nu?” vroeg ze aan Sergio.

“Ik weet het niet precies, Michelle.”

“Vind je me speciaal?”

“Je bent fantastisch. Je bent mooi, sexy, slim, je bent spectaculair in bed. Maar we kennen elkaar nog maar net.”

“Wat betekent dat voor ons dan?”

“Dat ik het met je wil proberen. Ik zie je zitten,” fluisterde Sergio terwijl hij zijn vingertopjes door haar haren streek.

“We hebben seks gehad, maar we weten nog maar net elkaars naam.”

“Zo gaan die dingen. Helemaal op vakantie. We wilden allebei een...eh...verzetje.”

“En gisteren zat je nog in mijn zus...”

“Tsja...drank en lust...”

“Ik weet niet zo goed wat ik moet.”

“We kunnen toch zien hoe het loopt?”

“Dat is waar, maar...”

“...maar wat?”

“Niks. Laat maar. Ik weet het ook niet.” Ze was nogal in de war. Wat moest ze nu? Sergio veranderde na verloop van tijd het onderwerp. Ze begonnen elkaar een beetje te leren kennen. Zo vond Michelle uit dat hij helemaal aan de andere kant van het land woonde en dat hij technisch adviseur bij een grote bouwonderneming was. Ze kletsten nog wat verder, maar Michelle kon alleen maar denken aan hoe vulgair ze het eigenlijk vond dat ze zich zo even heeft laten nemen. En dat hij geen 24 uur geleden zat te poken in haar zus’ doos. En dat hij waarschijnlijk alleen maar van de lust en de geiligheid is. Hij zei het net immers zelf. Met een “ik bel je nog wel” verliet Michelle kamer 130 weer om naar het strand te gaan. Verzonken in gedachten...

Eenmaal op het strand werd ze herenigd met haar gezin. Ze vond deze afleiding erg prettig en greep de gelegenheid aan om wat quality time door te brengen. Zo was het halverwege de vakantie allemaal nog niet zo slecht. Ze begon echter wel dingen in haar gedachten op een rijtje te zetten:

“Eerst betrap ik mijn zus met een vent die haar van achteren neemt. Daar blijf ik naar kijken en de volgende dag vinger ik mezelf op de fantasie van die vent. Vervolgens blijkt die vent mij dus gezien te hebben en wordt ik betrokken in een sekspartij. Ik heb het gewoon laten gebeuren. Ik had kunnen schreeuwen, krijsen, slaan, schoppen. Maar nee, vieze Michelle gaat erbij staan kijken. Diezelfde dag douw ik een bus deodorant in mijn gleuf. Toen bezatte ik mij en kon ik me niet bedwingen en ging ik deelnemen in een trio met mijn zus, laat me tot twee keer toe onderspuiten en me helemaal suf likken. En alsof dat nog niet genoeg is, kom ik de volgende de dag met hangende pootjes terug voor meer. Ik smeekte hem bijna mijn maagdelijkheid te verbreken. Oh, en dan nog die rare droom. Wat was dat nu eigenlijk? Een toevalligheid? Een manier van verwerking? Of een verknipte fantasie? Het was allemaal net iets TE lekker, of zo. Elke keer was ik huiverig om eraan te beginnen, was het moment zelf spetterend, maar voel ik me daarna vies, gebruikt, vulgair, hoerig.”

Michelle’s gedachtegang werd onderbroken door Lucas: “Wat wil jij zo meteen eten?” Terug naar de realiteit, naar je gezin. Gewoon weer leuk meedoen, dat is het beste. Lekker pizza eten en gezellig doen.

De keuze van eten viel op pizza van dat kleine Italiaanse tentje langs de boulevard. Onderweg daar naartoe ging Lieke onder vier ogen een gesprekje aan met Michelle:

“Waarom gedraag je je zo vreemd de laatste dagen?”

“Hoe bedoel je?”

“Precies zoals ik zeg. Je bent anders dan anders.”

“Ik heb geen idee waar je het over hebt, hoor.”

“Die antwoorden ken ik inmiddels wel. Er speelt iets.”

“Dat zei je laatst ook al. Waarom denk je dat?”

“Omdat ik dat voel. Ik vraag het gewoon maar even. Als je ergens over wil praten, ben ik er voor je.” In gedachten stelde Michelle haar voor dat ze alles wat ze vanmiddag heeft opgesomd, opbiecht. Ze zou een persona non grata worden. Een paria. Geroyeerd.

Na het eten was het tijd om even de boulevard af te struinen. Naar dat schattige marktje met al die leuke frutseltjes en dingetjes. Daar deelde Michelle haar bezorgdheid met Regina:

“Mam zeurt me sinds een paar dagen de kop gek over dat ik zo ben veranderd en me zo anders gedraag. Is dat zo?”

“Dat klopt wel een beetje, Mies. Ik merk het zelf ook.”

“Zou ze iets aan me merken?” Michelle keek een keer over haar schouder, “over dat ene?”

“Hoe zou ze zoiets moeten vermoeden? Je ziet spoken, denk ik.”

“Er moet me iets van het hart. Iets wat ik jou toe vertrouw: ik ben vanmiddag bij Sergio geweest.”

“Wat?”

“Ik kon me niet bedwingen. Ik moest erheen. Ik voelde dat ik er klaar voor was.”

“Je bent in je eentje daarheen gegaan?”

“Ja...ik wilde er iets speciaals van maken.”

“En dat bespreek je niet eens met mij? Waarom doe je zoiets?”

“Huh? Wat? Ik mag toch wel zelf bepalen wat ik doe?”

“Nee...ik bedoel...ik wil niet dat je zomaar met mannen omgaat. Daar ben je nog niet klaar voor.”

“Wacht even. Ik geloof dat ik gek begin te worden. Zei je nou werkelijk dat ik niet klaar ben om met mannen om te gaan?”

“Luister,” Regina trok haar aan haar arm naar een steegje toe, “ik hou van jou, Mies. Maar je bent nog hartstikke nat achter de oren. Je komt net kijken. Je moet niet denken dat je nu opeens zulke beslissingen kan nemen.”

Michelle’s mond viel open: “Ik kan niet geloven dat je dit nu tegen me zegt.”

“Je weet nog niks. Straks gebeurt je wat. Wiens verantwoordelijkheid is dat dan?”

“De jouwe! Jij moest mij toch zo nodig laten zien hoe goed jij wel niet kon neuken? En pijpen? En jezelf vol laten kwakken met zaad?”

“Ssssttt...niet zo hard, zeg. Denk eens na...”

“Nee! Denk jij eens na! Je bent niet de baas over mij!”

“Rustig nou. Dit heeft geen zin.”

“Ik maak zelf wel uit of dit zin heeft of niet. Precies zoals ik zelf wel uitmaak met wie ik naar bed ga en wanneer. Je bent gewoon jaloers!”

“Ach! Toe even!”

“Je zoekt het maar uit. Ik smeer hem.”

“Nee, blijf hier. Luister naar mij!” Maar Michelle was al buiten haar bereik. Het had geen zin om haar tegen te houden en stennis te schoppen in het openbaar. Dat realiseerde Regina zich. Schoorvoetend liep ze de boulevard af. Waar zou ze heen gaan? En wat ging Regina zeggen tegen haar ouders?

Terwijl ze op zoek ging naar de rest besloot ze maar te zeggen dat ze haar kwijt was geraakt en niet weer kon vinden. Waarschijnlijk liep ze linea recta naar de camping. De rest ging ook weer terug naar de camping. Eenmaal op de standplaats aangekomen was er geen spoor van Michelle. Ze pakte haar telefoon ook niet op. Waar zou ze heen gegaan zijn? Regina stelde iedereen gerust door te zeggen dat ze de weg heus wel weet en dat zij misschien nog wel op de markt is om hen terug te vinden. Ze opperde om nog even terug te lopen:

“Ze zal waarschijnlijk heel rustig op een terrasje gaan wachten tot wij een keer voorbij lopen. Zo slim is zij wel.” Maar Regina ging niet terug naar de markt. Ze had al een vermoeden waar ze kon zijn. Met flinke looppas verliet ze de camping weer. Binnen vijf minuten stond ze voor de deur van kamer 130. Sergio deed verward de deur open.

“Jullie lopen wel warm voor mij, of niet?”

“Is Michelle hier?”

“Nee.”

“Ook niet hier geweest?”

“Ja…eh…wist je daar niet van?

“Jawel. Weet je waar ze nu is?”

“Nee. Wil je anders wat drinken? Mijn vrienden zitten ook binnen.”

“Nee, ik moet weer gaan. Doei.”

“A-Ajuus. Tot snel weer?” Regina begon nu toch wel een beetje huiverig te worden. Waar was ze nu? En waarom staat haar telefoon uit? Ze moet wel heel erg boos zijn. Ze zou toch wel gewoon terug komen naar de camping? Ze zou toch geen gekke dingen doen? Ze is in elk geval niet zo dom dat ze ver weg zou lopen, dus ze moet in de buurt zijn. Regina koos een andere route en liep langs het strand. Daar was het inmiddels al behoorlijk leeg. Er waren hier en daar wat verliefde stelletjes door de branding aan het struinen en een groep jongens was voetvolley aan het spelen bij het volleybalnet. Toen Regina wat verder doorliep, zag ze wonder boven wonder Michelle op een muurtje zitten, starend naar de zee. Michelle had al gezien dat Regina eraan kwam lopen.

“Ga weg!” Snauwde ze.

“Nee, dat laat ik wel aan jou over. Waarom staat je telefoon uit?”

“Batterij was leeg. Pech.”

“Ik zal eerst laten weten dat ik je heb gevonden. Iedereen denkt namelijk dat je nog op de boulevard was.”

“Wat doe je hier dan?”

“Praten. Je begrijpt me namelijk niet goed.”

“Oh? Ligt het aan mij?” snauwde Michelle verder.

“Nee, nee. Niet op zo’n manier. Je moet me de kans geven mijn verhaal te doen,” zei Regina terwijl ze een pakje sigaretten uit haar tasje haalde. Ze pakte er twee uit en gaf er één aan Michelle. Die nam het zonder aarzeling aan.

“Wat wil je zeggen dan?” Mompelde Michelle met de sigaret tussen haar lippen.

“Je moet me eerst beloven dat je niet weer wegloopt. Dat lost niks op namelijk,”

“Ok,” stemde Michelle toe terwijl ze een vuurtje van Regina kreeg.

“Kijk, ik snap dat je nu zelf op ontdekkingsreis wil, maar het is een gemene wereld. Lang niet iedereen is betrouwbaar. Sommigen hebben gewoon iets slechts in de zin. Daar wil ik je voor behoeden.”

“Door me er maar gewoon bij te betrekken?”

“Ik ken het klappen van de zweep. Ik weet wat ik doe, maar ik snap ook wel dat het vreemd is dat ik je eerst laat meedelen in het plezier en je het vervolgens ontzeg.”

“Ontzeg? Snap je het nu nog niet? Ik maak zelf wel uit wat ik doe!”

“Ik snap ook dat je dat van je oudere zus niet aan hoeft te nemen.”

“Nee, precies. Je bent godverdomme mijn moeder niet.”

“Had je dan geluisterd als ik wél je moeder was geweest?”

“Dat was anders geweest.”

“Had je geluisterd als je moeder tegen me had gezegd dat ik je in de gaten moest houden?”

“Wacht even...wat bedoel je nu?”

“Pap en mam zijn erg zuinig op jou, om het zo maar te zeggen. Niet dat ze op mij en Lucas niet zuinig zijn, maar jij bent in hun ogen nog zo puur, zo onschuldig.”

“En jullie niet?” Het bleef even stil. Regina piekerde en Michelle wachtte op antwoord. Ze snapte er niks meer van. Wat wilde Regina nu zeggen?

“Mam heeft een keer wat gezien wat ze niet had moeten zien,” hervatte Regina de conversatie. ”Dit zal je ongetwijfeld shockeren, maar ik vraag je het respect op te brengen naar mij luisteren en niet van streek te raken.”

“Ok,” zei Michelle.

“Mam heeft mij een keer betrapt op mijn slaapkamer...met Lucas. We hadden seks.” Michelle’s mond viel open.

“Jij? En...Lucas?” Herhaalde ze vol verachting.

“We hadden een seksverhouding. Toen we allebei dachten dat pap en mam lang wegbleven, is mam tussendoor thuisgekomen en vond ze ons. Ik zal je de details besparen, maar we waren uitgebreid bezig...”

“Wat deed ze?” vroeg Michelle ademloos.

“Ze was in shock. Ze huilde niet eens, ze bleef maar gewoon in het deurgat staan kijken. Wij probeerden meteen haar gerust te stellen, voor zover dat mogelijk was. Ze ging zonder iets te zeggen weer weg. Pas een dag later kwam ze er op terug. We moesten met zijn vieren gaan praten. Pap was buiten zinnen. Praten was niet mogelijk. Hij dreigde ons te verlaten, hij wilde weg, hij was verafschuwd door ons. Pas een maand later konden we enigszins praten. Pap en mam hadden in de tussentijd erg vaak ruzie. We hebben ze uit moeten leggen dat geen van ons twee gedwongen werd iets te doen en dat het van twee kanten kwam.”

“Jezus...”

“Pap en mam waren bijna gescheiden van elkaar, door ons. We voelden ons megaschuldig. Pap stond er zelfs op dat we naar een psychiatrische inrichting moesten. Natuurlijk vond mam dat overdreven. We hebben vele gesprekken met elkaar gehad over hoe dit nu opgelost moest worden.”

“En?”

“En het kwam erop neer dat het niet strafbaar was als we verliefd op elkaar waren, maar we hadden het wel moeten zeggen. Maar ja, dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Vooral mam besefte zich dat je zulke gevoelens niet tegen kan houden als ze zich aandienen.”

“Wanneer speelde dit zich af dan?”

“Ongeveer twee jaar geleden, denk ik.”

“Toen pap zo depressief was? Dat kwam dus daardoor?”

“Ja.”

“En ik heb nooit iets doorgehad...”

“Het gebeurde nadat opa overleed, dus het heeft jou nooit aan het denken gezet. Het viel niet op.”

“Maar wat heeft dit met mij te maken dan?”

“Pap en mam zijn allebei ontzettende piekeraars, dat weet je. Mam is zo erg aan het denken gezet door dat incident, dat ze zich besefte hoe waardevol wij voor haar zijn. Pas vanaf dat incident kwam ze erachter hoeveel ze van ons houdt. Gaandeweg heeft ze alles leren accepteren, maar ging ze zich meer en meer zorgen maken om jou. Ze werd doodsbang dat je een keer in de handen van een verkeerd type zou vallen. Ze vond jou te lief, te goedgelovig, te naïef. Omdat ik me zo schuldig voelde over wat er gebeurd was, bood ik aan om jou een beetje in de gaten te houden. Dat vond ze een enigszins geruststellende gedachte, omdat ze wist dat ik dicht bij je sta.”

“En pap dan?”

“Pap heeft het mij nooit vergeven. Hij heeft mij altijd de schuld gegeven van die ene dag.”

“Het idee,” mompelde Michelle voor zich zelf uit, “bij jou kan ik me er iets bij voorstellen, maar bij Lucas...”

“Ho even, Lucas was hiermee begonnen. Het was zijn idee.”

“Hoe is dat zo gekomen dan?

“Het begon in het zwembad. Daar stoeiden we wel eens. Niks bijzonders. Totdat hij op een bepaald moment tegen mij aan begon te schuren en daar een stijve van kreeg. Soms voelde ik dat als hij tegen mijn billen aan zat te rijden.”

“En dat vond jij prima?”

“Ik dacht er niet zo bij na, eigenlijk. Ik had er geen moeite mee en vond het ook niet vreemd of zo. Later ging het steeds gekker. Dan pakte hij mij bij mijn tieten of zat hij aan mijn kutje. Het werd een beetje gênant in het zwembad en het werd steeds gekker. Wij versterkten elkaars gevoelens behoorlijk en geen van ons trok aan de noodrem. Toen we een keer aan het omkleden waren, vroeg ik of ik bij hem in zijn kleedhokje moest komen. Dat liet hij maar al te graag toe, natuurlijk. Zonder me iets te bedenken heb ik hem daar afgetrokken. Zo is het balletje gaan rollen.”

“Godverdomme, zeg.”

“Dat is nog maar het topje van de ijsberg. Zo waren we bijna een half jaar met elkaar bezig. Ik heb er nooit iets achter gezocht, en hij ook niet.”

“Jezus Christus. Je had toch wel het besef dat dat niet kon?”

“Michelle...jij hebt altijd de lieve pap en mam gehad. Jij bent hun oogappeltje. Het slimme, lieve meisje die iedereen aardig vindt. Wij hebben een keiharde opvoeding gehad. Alles werd ons ontzegd. We mochten niks en er was ook niks bespreekbaar. Niet alleen op seksueel gebied, maar ook bijvoorbeeld met alcohol. Nee, daar mochten we ons echt niet aan wagen. Ik mocht geen vriendje hebben. Stel je eens voor. Echt, pap en mam waren overbezorgd over ons en dat vertaalde zich in een tirannie.”

“En jullie vonden je heil in elkaar?”

“Ik denk dat je het zo moet zien, ja. Zonder dat we onszelf er bewust van waren botvierden wij onze frustraties op elkaar. Ik had allang sekspartners daarvoor gehad. Maar het werkte nooit omdat zij op mijn huid zaten. Met mij en Lucas hadden ze niks door en wij konden ongestoord onze gang gaan.

“Ben je verliefd op Lucas?”

“Nee. Nooit geweest ook. Ik vond hem altijd wel redelijk aantrekkelijk. Hij was juist wel verliefd op mij.”

“Is hij dat nog steeds?"

"Nee, dat is wel verwaterd inmiddels. "

"Maar met zo'n achtergrond, waarom word ik hier in betrokken dan?"

“Omdat ik je speciaal vind, Mies. Jij brengt mij een beetje terug naar de tijd zoals ik ooit was. Alles was leuk, alles was nieuw, alles was spannend..." Michelle bleef even stil. Ze was tijd nodig om deze onthulling een plekje te geven. Zou zij nu hetzelfde worden als haar zus? Regina vervolgde weer haar verhaal.

"Ik denk dat jij en ik het beste vanaf nu onze eigen paden moeten gaan bewandelen. Ik kan mezelf gewoon niet goed in de hand houden, dat is eens te meer gebleken. Ik krijg vlinders van jou in mijn buik."

"Maar Gina, dat heb ik ook. Je bent ook bijzonder voor mij."

"Ik leg de beslissing bij jou neer. Ik wil niet nog een slachtoffer van mijn rare escapades op mijn geweten hebben, voor zover dat al niet gebeurd is..."

"Je zegt toch niks tegen pap en mam, hè?"

"Ben je gek? Ze zien me al aankomen..."

Met onnoemelijk veel gedachten, kronkels, beelden en wat al niet meer, stak Michelle nog maar een sigaretje op van Regina's pakje. Dat vond Regina prima. Na verloop van tijd raakten ze steeds beter met elkaar aan de praat. Als echte zussen.

Wordt vervolgd