Jasmijn neukt met grote negers

Krijn wordt wakker op zijn zij, met zijn gezicht naar de muur. Zijn mond voelt droog, maar hij voelt geen hoofdpijn of misselijkheid: geen echte kater. Wel oogt het licht vaal en hangt er een vreemde mist in zijn hoofd. Hij luistert, maar geen enkel geluid klinkt in of om het huis.

Zijn dromen herinnert hij zich niet, maar ze zijn bewogen en verwarrend geweest en nu hij volledig bij kennis begint te raken, bekruipt hem met een razende snelheid de angst die hem op de enkele wakkere momenten gedurende nacht ook steeds naar de keel heeft gegrepen: de angst dat hij iets onomkeerbaars, iets verkeerds en iets vies heeft gedaan. Steeds keert dat ene beeld terug, dat gevoel, van hoe hij hortend al zijn golfjes sperma diep in de vagina, diep in het lichaam van mama achterlaat en steeds slaat zijn hart over in zijn keel. Zou zijn moeder zich nu, net als hij, zo anders voelen dan voor dat moment? Hoe moet hij praten tegen zijn moeder, tegen een vrouw met wie hij gevreeën heeft, in wie hij klaargekomen is? Hoe zal zij nu tegenover hem zijn?

Pas als Krijn zeker weet dat het helemaal stil is in huis, durft hij zijn bed uit te komen en naar de badkamer te sluipen om zijn gezicht te wassen. De slaapkamerdeur van zijn moeder staat open, maar van haar is geen spoor. Haar ochtendjas hangt gewoon aan de deur, haar bed is opgemaakt. Ook aan de wastafel staat alles zoals het hoort: de tandenborstels netjes in de houder, de dop op de tandpasta. Niets wat wijst op een gehaast vertrek of een moeder die zich anders voelde dan anders. Krijn kijkt in het kastje achter de spiegel, in de lades van het badkamermeubel, vindt niet wat hij zoekt; dan naar zijn moeders kamer, in haar nachtkastje, eerste, nee, tweede lade en dan valt voor even een gewicht van hem af: een halfleeg stripje pilletjes. Vandaar haar het mag wel, gisteravond…

Krijn gaat zitten en verbergt zijn hoofd in zijn handen. Hij had zich verheugd om maandag onder zijn vrienden te zijn, als de jongen die met Jasmijn gezoend heeft. Die trots heeft plaatsgemaakt voor het angst, voor gevoel dat niemand, niemand mag weten dat hij met zijn moeder heeft geneukt, nog geen twee uur erna. Maar waar is zijn moeder? Hij loopt terug naar zijn kamer, nog altijd naakt en trekt een boxer, een broek, een shirt aan. Zijn penis is nog altijd gevoelig, gespannen, maar niet stijf, niet eens half.

Krijns lijf voelt zwaar en zwak aan, maar zijn hart slaat snel als hij de trap af stapt. Heel langzaam opent hij de huiskamerdeur, bang dat zijn moeder toch ergens stil heeft zitten lezen en hij haar onder ogen moet komen, maar ook hier is ze niet. De huiskamer en keuken zijn even onaangeroerd, even alledaags als de slaap- en badkamer waren en geven in niets blijk van het verstoorde evenwicht dat in Krijns gedachten overheerst. Een halve kan verse sinaasappelsap op het aanrecht, zijn eigen schoenen nog bij de keukendeur, meer tekenen van leven ziet hij niet, tot het korte briefje op het memobord:

Goedemorgen! Even nog naar kantoor, vanmiddag alweer rond vieren terug. Nog een glas sap op het aanrecht, fijn dagje, kus!

Hij leest het tweemaal en besluit dan dat hij ook daar niets ‘anders dan anders’ in kan zien, zelfs niets gehaasts in het handschrift. Een glaasje sap, zoals ze elke ochtend maakt, een ‘kus’ als afsluiting.

Als mama die middag thuiskomt, niet om vier, ook niet om vijf, maar pas om half zes, met een tas boodschappen in de hand, doet Krijn, onhandig, net alsof hij verrast is. ‘Hé, was je er al,’ zegt hij. Mama lacht. ‘Ja, ik was al wat later zelfs.’ Alsjeblieft, denkt Krijn, Alsjeblieft, doe niet anders dan anders, maar tot zijn verrassing is mama precies dezelfde vrolijke moeder als altijd. Ze geeft hem een kus op de wang, ruimt de spullen op, vraagt hem naar zijn dag, begint met eten koken. In niets laat ze merken dat er iets veranderd is, nu dat ze Krijn heeft ontmaagd, nu dat hij in haar is klaargekomen. Ze is gewoon nog steeds zijn moeder, en hij is haar zoon.

*

Het weekend is verlopen alsof er niks is gebeurd en Krijn is langzaam tot rust gekomen. Toch vertrekt hij die maandagochtend expres heel vroeg, zodat hij niet met de andere jongens mee hoeft te fietsen naar school. Hij wil niet dat ze iets aan hem merken, dat ze zien dat hij zich anders voelt dan voorheen. Of hooguit omdat hij gezoend heeft met Jasmijn, en omdat zij misschien wel zin vriendinnetje is nu.

Bij Wiskunde A ziet hij Jasmijn zitten, ze glimlacht even als hij binnenkomt, maar spreekt niet met hem en keert zich weer naar haar vriendinnen toe. En ook in de pauze blijft ze gewoon in de groep zitten en doet ze net alsof Krijn een van de zo vele jongens is. Niet alsof ze zijn vriendin wil zijn. Krijn snapt het niet, maar durft haar ook niet te vragen om met hem mee te lopen, bang misschien dat ze hem af zal wijzen. En in de tweede pauze loopt alles mis. Eerst kan hij Jasmijn niet vinden op de plek waar ze normaal zit (heeft ze zich in een lokaal teruggetrokken, om hem te ontwijken?). Dan, als hij zin vrienden opzoekt op de binnenplaats, beginnen ze stoer over hen te praten.

‘Hé, zegt Ewout,’ daar hebben we onze versierder. ‘Waar is ze nou? Waarom ben je niet bij haar? Heb je haar nog gesproken van het weekend? En is ze je vriendin nu?’

Paul lacht mee. ‘Yup, die gozer heeft gewoon zitten neuken van het weekend.’ Krijn schrikt van de opmerking, alsof hij gesnapt is, maar herstelt zich: Ze kunnen het onmogelijk weten van mama, ze hebben het over hem en Jasmijn. Paul gaat verder: ‘Waarschijnlijk gaan ze het zo weer doen, achter het poortje. Dat wijf is altijd geil.’

Maar voordat Krijn zich trots kan voelen, verpest Stefan alles. ‘Nee gast, geen kans,’ zegt hij, met zijn gebruikelijke arrogante stemgeluid. ‘Jasmijn laat zich alleen neuken door grote negers.’ Hij laat het nonchalant klinken. Gemaakt nonchalant: alleen om te sarren. ‘Lul niet, man,’ zegt Krijn nog, als de andere jongens lachen. Maar hij klinkt niet al te krachtig en Stefan lacht alleen maar mee en prikt door. ‘Nee, serieus. Ik bedoel, niet om iets af te doen aan r hoor, ze is een mega lekker wijf en tof dat je met r geweest bent, maar die weet echt iets te goed hoe ze zich moet laten palen. Weet je Dwight, die uitsmijter van de Phoenix nog?’ Krijn weet wie hij bedoelt. Een enorme kleerkast, traag, met een dreigende blik. Lacht nooit. En iemand waar Jasmijn inderdaad op het laatste schoolfeest bij in de buurt had gehangen. ‘Nou,’ gaat Stefan verder, ‘die is over d’r heen geweest; hoorde ik van Alberto, uit de coffeeshop hier. Volgens hem lustte ze dr wel pap van en mocht die Dwight helemaal los gaan. Dus sorry jongen, maar zo’n kleine blanke gast als jij. Of ik.. ik ook, wij moeten echt geen hoop gaan hebben. Daar komt ze echt niet klaar op.’

Krijn weet heel goed dat het allemaal gelul is, een stoer verhaal van een narcist die hem een meisje als Jasmijn niet gunt omdat ze mooier is dan zijn meisjes. Ja, hij wéét het. Maar toch zit ditmaal het verhaal hem niet lekker. Hij probeert zich het gezicht van Jasmijn in te beelden voor ze hem zoende: lief en oprecht, niet neerbuigend of uit de hoogte, wat Stefan nu suggereert. En toch: Jasmijn straalt seks uit, geilheid. Ze is avontuurlijk. En één gedachte steekt hem: dat een sexy meisje, dat inderdaad elke jongen kan krijgen en dat inderdaad in de buurt van die grote zwarte kerel hing, zich ook wel door die kerels kan laten neuken. Hoe lief ze ook tegen hem is. Dat iemand anders dan hij ruw tussen haar mooie benen gaat.

Stefan ziet Krijns twijfel en voelt zijn overwinning. Hij staat op. ‘Geen zorgen man,’ zegt hij en klopt Krijn gespeeld amicaal op de rug als hij voorbijloopt. ‘Ook jij gaat echt nog wel eens neuken.’ Dat hij al eens geneukt heeft, kan Krijn niet zeggen en wil hij ook niet zeggen. En hij kan er de kilte in zijn borst ook niet meer mee wegwerken.

*

Jasmijn laat zich alleen neuken door grote negers, dreunt door zijn hoofd, de verdere dag, de weg naar huis, en als hij thuis is. Stefan, de vuile klootzak, heeft alle mooie gebeurtenissen van het afgelopen weekend en al zijn hoop de bodem in geslagen. krijn gaat achter de computer zitten en wil een spelletje spelen als afleiding, maar kan er niet de lust toe vinden. Of hij het doet om zichzelf te kwellen of uit nieuwsgierigheid of onrust, of omdat hij er misschien op een of andere manier – hoe onzinnig ook – het bewijs in hoopt te vinden dat Jasmijn níet werkelijk met die Dwight geneukt heeft en daarvan heeft genoten weet hij niet, maar hij opent een privéblad in zijn browser en zoekt op big black man, white girl. PornHub geeft een eindeloze verzameling filmpjes, met veel grote zwarte mannen en witte ‘teens’ in grote villa’s. Maar het filmpje dat hij uiteindelijk aanklikt staat op pagina twee, en is van een ander soort. Van slechte kwaliteit qua camera en belichting, in het halfduister, met de hand geschoten op een hotel- of slaapkamer.

Een grote, donkere en gespierde man, een black bull volgens de titel, ligt breeduit bovenop een veel kleinere blanke vrouw, een white wife die ‘nooit wist wat seks was tot ze een ‘BBC’ had gevoeld’. De vrouw ligt op haar rug, bedolven, haar zo wijd mogelijk gespreide benen met hakken aan de voeten ziet Krijn nog onder de man vandaan komen. Een man die, en hij voelt zich heel slecht dat hij zo denkt, werkelijk een gorilla-achtige bouw heeft. Zijn rug is groot en rond, hol in de onderrug, zijn bovenarmen zijn breed als de benen van de vrouw en zijn billen en bovenbenen vooral zijn enorm, steken naar achter en zijn een en al spier. Zijn lichaam ligt grotendeels stil, alleen met zijn onderrug en billen duwt hij zichzelf vastberaden, krachtig en ritmisch de vrouw in. De vrouw heeft één arm om zijn rug heen geslagen, klauwt in zijn huid, vragend om meer en de andere om zijn grote bovenarm, bewonderend, zo lijkt wel. Zo stoïcijns en lomp als de man haar neukt, zo waanzinnig lijkt zij erin op te gaan om geneukt te worden. Haar benen trillen en ze smeekt de man: fuck me in het begin, naar het einde toe slaakt ze alleen nog kreten en kreunen en grommen. Het gillen klinkt niet als in een normale pornofilm, het klinkt oprecht, verlangend, alsof de vrouw werkelijk, zoals de titel aangeeft, iets voelt waar ze haar hele leven naar verlangd heeft, wat ze zo lang heeft gemist. Krijn weet zeker dat ze gilt en bijna huilt van niets anders dan het zuivere genot van opgevuld te worden. Het filmpje duurt maar 3 minuten en vier seconden, waarin de cameraman, vermoedelijk een vriend met een Iphone, een rondje om het bed beweegt. Het houdt even plots op als het begint.

Krijn kijkt het nog eens, vanaf het begin, maar nu ziet hij iets anders. De hand op de rug van de neger is Jasmijns slanke hand met de mooie, priemende vingers geworden, die verlangt en wil. De benen die omhoog steken zijn haar lange, sierlijke benen geworden die haar lichaam zo beschikbaar mogelijk maken om dierlijk geneukt te worden; Het schreeuwen en het smeken zijn haar schreeuwen en smeken om datgene te voelen wat groot is, heftig is, beestachtig is, wat niet Krijn is, waar Krijn nooit meer kans op maakt. Als de camera tussen de benen van de neger door gluurt, ziet Krijn hoe de grote, dikke penis krachtig, haar kut in duwt, haar opvult en oprekt, tot de ballen de rand raken en hij hoort hoe haar stem er vol verrukking en jankend van gelukzaligheid op reageert. Krijn vloekt en klikt het filmpje weg, geeft de muis een zet, van tafel. Stomme klootzak, zegt hij zachtjes, tegen zichzelf, omdat hij ooit hoop op het meisje gekoesterd heeft.

*

Als zijn moeder thuiskomt, zegt hij haar dat de dag ‘prima’ is geweest. Hij zegt haar niets over het teleurstellende contact met Jasmijn, contact dat eigenlijk nauwelijks heeft plaatsgevonden, niets over de verhalen van Stefan en zijn frustraties en al helemaal niks over de momenten – bijvoorbeeld – tijdens het gesprek met diezelfde Stefan, waarop hij aan afgelopen vrijdagnacht en aan zijn moeders lichaam gedacht heeft. Hij ziet aan zijn moeder dat ze door hem heen kijkt, maar ze vraagt gelukkig niet verder. Ze is altijd goed geweest in aanvoelen waar hij behoefte aan heeft en doet dat ook nu: tijdens het koken en eten hebben ze het samen over Krijns onvoldoende voor Duits, de moeilijkheden in zijn fietsploeg, moeders werk en wat zich daar ontwikkeld heeft en de programma’s op tv. Aan het einde voelt Krijn zich weer een jongen met een normale moeder en weet zijn moeder meer dan wat ze van hem weten wilde, zonder dat daar een woord over gevallen is. Als hij aan zijn huiswerk gaat, geeft ze hem een zoen op zijn voorhoofd en fluistert ze hem in: als je wel iets dwars zit, mag je er gewoon over komen kletsen. Er zit geen enkele dubbele bodem of seksuele toespeling in, weet Krijn meteen, en daar is hij zeldzaam blij om.

Maar op zijn kamer keert de onrust terug. De twee personen in zijn gedachten van het afgelopen weekend: Jasmijn, op wie hij zo trots was, die zijn kans was op een echt, mooi vriendinnetje, die de binnenkant van zijn borstkas deed glunderen enerzijds, en mama, die hij stil en voor zichzelf wilde houden en die hij in zijn eentje, of samen met haar, stiekem wilde liefhebben al schaamde hij zich er zo voor anderzijds, hebben nu plaatsgemaakt voor een derde persoon, een indringer: een grote, zwarte man die de beide vrouwen onbezorgd, maar beslist en dominant beklimt en neuken kan tot hun diepe bevrediging. Een bevrediging van een volmaakt soort dat Krijn onmogelijk zou kunnen bieden. Gast, geen kans; Jasmijn neukt alleen met grote negers…, hoort hij weer.

Het huiswerk lukt niet goed, Duits krijgt Krijn er niet in, al heeft hij de cijfers hard nodig en al snel geeft hij het op. Hij zoekt weer een filmpje op. Een met een ‘black bull’ en een ‘white wife’ weer, waar zo’n grote collectie amateurvideo’s van is. Maar ditmaal zoekt hij gericht op de vrouw onderop: donkerblond haar en slank, zoals mama. Hij vindt er één, waarin de man de vrouw vies zoent tijdens een moment van langzamer neuken. Zij beantwoordt de zoen onwillig, en draait dan haar gezicht weer weg en roept een ‘please’, als om aan te geven dat hij verder moet met ruw zijn, mannelijk zijn. Hij doet dat. Op de achtergrond zegt de cameraman met een diepe stem: . Krijn vraagt zich af of mama dit ook zou willen of misschien wel eens heeft gehad. Hij zou het haar kunnen vragen, maar realiseert zich hoe stom het zou klinken, hoe ze meteen de vraag zou terugkaatsen: waarom ben jij daar bang voor, lieverd. Haar eerste vriendje, de jongen die haar ontmaagd had, was een donkere jongen, dat heeft ze hem verteld. Die was lief en teder. Maar: mama heeft geen man meer, is nog best jong en mooi en praat veel over mannen, gaat er nu en dan met één uit: ze zou, wat de filmpjes op PornHub noemen, zo’n needy wife kunnen zijn. Een vrouw zich graag door BBC’s laat nemen. Misschien wel anaal, als in de klinische, professionelere filmpjes met de ervaren actrices… Ervaren, zoals zij is. Wat Krijn nog het meest frustreert aan deze mogelijkheid, deze gedachte, is niet dat het tussen hem en mama in komt te staan, zoals het bij hem en Jasmijn heeft gedaan. Het is het tegendeel: dat het beeld hem opwindt, geil maakt. Mama die zich langdurig, gewillig in missionarishouding laat nemen en daarbij luid de zuchten uitstoot die ze zo zachtjes had geslaakt toen hij, Krijn, zich zaterdagnacht in haar mocht bewegen.

*

Een fantasie tijdens het aftrekken werkt voor Krijn vanwege de - al was het maar zo geringe- kans dat die fantasie werkelijkheid kan gaan worden. Daarom werkten de beelden van Jasmijn zo goed. Nu stelt hij zich voor hoe hij haar neemt als de grote zware uitsmijter zou doen: bovenop haar, met haar benen wijd. Maar haar benen worden niet voldoende bedolven onder zijn smalle billen en middel en zijn lichaam is niet omvangrijk genoeg ten opzichte van het hare. Steeds maakt haar smeken plaats voor een goedmoedig giechelen en bemoedigend meewerken, waar hij niet op zichzelf indrukwekkend genoeg kan zijn. In de fantasie probeert hij haar met zijn penis op te vullen zoals de grote neger haar kut opvulde met zijn dikke, zwarte penis, maar zijn eigen penis gaat bij haar te gemakkelijk naar binnen: zelfs in zijn fantasie lukt het Krijn niet meer om Jasmijn, een geil meisje dat volgens die rotzak van een Stefan ‘zo goed weet hoe ze zich moet laten palen,’ te bevredigen.

En daarnaast: ze is zover weg. Nu Krijn eenmaal heeft mogen proeven van een vrouwenlichaam, dat van mama, voldoet een stompzinnige, kinderachtige fantasie over het neuken van een ander meisje niet meer. Hij weet niet of het is omdat hij praten wil over de teleurstelling over zijn vriendinnetje, of omdat hij stil de hoop heeft dat hij iets bij haar halen kan, dat hij besluit weer bij zijn moeder aan te kloppen. Hij tikt zachtjes op het hout en schuifelt door een kier naar binnen.

Mama is niet verbaasd om hem te zien. ‘He lieverd,’ zegt ze, zonder zich te bewegen. ‘Ik dacht al: waar blijf je.’ Krijn gaat op de rand van haar bed zitten, op dezelfde plek als voorheen. Wat bedoelt ze daarmee? Denkt hij. Wachtte ze op hem, of ging ze er vanuit dat hem iets dwars zat?

Mama beantwoordt de vraag zonder dat hij hem hoeft te stellen: ‘Was het toch niet helemaal zo fijn met je Jasmijn als je had gehoopt, vandaag?’

Krijn denkt na over wat hij moet zeggen. Als hij aangeeft dat hij niet denkt dat hij nog kans op haar maakt: zal mama dan ook de deur naar haar toe weer dicht doen, omdat hij de hulp niet meer direct nodig heeft? Hij besluit half eerlijk te zijn: ‘Jawel. Hoor. Op zich wel. ’t Is meer wat er over haar gezegd wordt en zo.’

‘Wat zeggen ze over haar?’

‘Gewoon.’ Niet over de negers, denkt Krijn. ‘Dat ze, ja, best goed in seks is en best wel weet wat ze wil en zo en heel kritisch is… En dat ze mij niks zou vinden.’ Het laatste klinkt zachter.

‘En geloof jij dat?’ Mama gaat rechtop zitten en klikt haar nachtlampje aan. Ze heeft haar deken weer tot over haar borsten getrokken.

‘Nee…’ Dat is waar, hij gelooft het ook echt niet, alles wat Stefan zei niet. ‘Maar het is toch… Nou ja, gewoon een beetje kut.’ Mama glimacht alleen maar en moedigt hem aan om verder te vertellen. Hij denkt aan de fantasieën met Jasmijn en aan hoe hij haar daarin niet bevredigen kan en dan aan hoe hij zo snel in mama klaarkwam, té snel, ook voor Jasmijn, als dat er ooit nog van komen zal. ‘Weet je,’ gaat hij verder, ‘Jij zei toch ook dat je het heel lekker vond, afgelopen zaterdag?’

‘Oh jee.’ Zegt mama. ‘Gaat dit nog over je vriendinnetje nu… Of over mij?’

Krijn probeert zich te herstellen: ‘Nou ja, ik bedoel: als jij het lekker vindt, dan zal misschien zij het ook lekker vinden… toch?’

‘En daar maak je je zorgen over, dat zij het wel fijn zal hebben met je?’

‘Ja… misschien wel een beetje. Maar… Toen jij zei: ‘het was hartstikke lekker,’ nadat we hadden… Nou ja, wat is er precies zo lekker aan dan, voor een vrouw, bedoel ik?’

Mama glimlacht weer. ‘Volgens mij gaat dit toch wel een beetje over afgelopen zaterdag.’ Maar als ze Krijn zich klaar ziet maken om terug te krabbelen, gebaart ze rustig dat dat niet nodig is. ‘En nee, dat geeft niet, ik snap het wel, dat dat wat verwarrend voor je voelt, of dat je misschien denkt van ‘deed ik het wel goed,’ maar je moet je er niet teveel zorgen over maken hoor. Ik wil gewoon graag dat je het fijn hebt straks met een meisje en zij met jou als ik je daarbij helpen kan, door je een beetje wegwijs te maken, doe ik dat natuurlijk. Daar ben ik je moeder voor, al is het misschien heel wijs om het maar lekker voor jezelf te houden buiten ons. En om heel precies antwoord op je vraag te geven: het voelt soms voor een vrouw simpelweg heel fijn om een lichaam tegen zich aan te voelen en om een penis in zich te voelen.’

Krijn voelt zich warm worden vanbinnen als ze weer over seks met hem praat. Hij wil dat ze doorgaat. Maar hij hoort zichzelf alleen de onhandige vraag stellen: ‘Moet ie daarvoor echt groot zijn?’

‘Haha. Is dát wat ze over Jasmijn zeiden?’

Krijn blijft even stil, maar nu hij toch weet dat zijn moeder door hem heenkijkt, vertelt hij haar alles maar. ‘Nou ja, dat en dat ze het heel hard wil en zo… Dat ze het met een heel grote zwarte man doet.. of heeft gedaan, maar dat is volgens mij wel echt onzin.’

‘En wat als dat geen onzin was? Zou dat erg zijn dan?’

‘Weet ik niet…’ Wat hij wil zeggen is: dan zou ik het met haar wel kunnen vergeten, toch? maar hoe hij dat formuleren moet zonder laf te klinken, weet hij niet goed.

‘Weet je, lieverd,’ en weer laat mama zien dat Krijn haar helemaal geen vragen hóeft te stellen, ‘en nu is het misschien een beetje gek als ik zoveel over mezelf vertel, maar ik wil heel vaak verschillende dingen tijdens het vrijen, de ene keer wil ik dat een man heel rustig doet, de andere keer wil ik ook wel eens gewoon wat wilder, of spannender, of ruiger. De ene keer is niet zozeer lekkerder dan de andere keer… Maar ik kan je wel een beetje uitleggen wat, los van wat handigheid, voor elke vrouw heel belangrijk is als een man met haar naar bed gaat. Iets waar je best heel veel aan zou kunnen hebben.’

‘Oke..’

‘Goed,’ begint mama. ‘Als ik vrij met een man, en ik weet zeker dat dat voor Jasmijn ook geldt, dan wil ik dat hij van mijn lichaam geniet. Dat hij me waardeert en mooi vindt, en zacht en fijn. En ik wil dat hij me dat kan laten voelen. Dat kan hij heel ruig doen, of juist heel teder, de manier maakt eigenlijk niet eens zoveel uit, dat verschilt ook per, tja, per stemming…’

‘Maar hoe doe je dat dan? Ik bedoel, hoe doet iemand dat bij jou?’

Mama lacht en doet eventjes haar ogen dicht, ademt diep in. ‘Nou goed. Maar weet je echt zeker dat dit nog over Jasmijn gaat?’ En als Krijn knikt, al is het niet helemaal waar, gaat ze verder: ‘zet het licht eens aan, maar op de dimmer, half… ho, ietsje minder. Zo ja. En kom dan eens op bed zitten.’ En vlak voor Krijn het bed op kan stappen, slaat mama de dekens van zich af en laat ze haar naakte lichaam zien in het milde lichtschijnsel. Ze gaat op haar knieën vlak tegenover Krijn zitten, de hielen onder haar billen, en leunt op haar handen, de armen langs haar zij. ‘Wat zie je?’ Vraagt ze.

Krijn kijkt naar zij moeder, naar haar blote huid, haar borsten en haar dijen en weet niet wat hij moet zeggen. Hij heeft haar natuurlijk wel eens eerder naakt gezien, maar nooit zo in deze omstandigheden, figuurlijk gezien zo dichtbij, in zo seksuele setting. En mama is mooi, heel mooi. Vooral haar bovenbenen zijn mooi zo, glooiend en sterk. Een heel smal randje haartjes ziet hij ertussen, haar vagina ziet hij niet. Maar haar gehele huid, ziet hij, is glad, egaal, met wat sproeten op de schouders en in haar hals, en haar borsten staan mooi naar voren.

‘Nou, vooruit, wat zie je?’ vraagt ze nog eens. ‘Kijk eens naar me alsof ik een meisje ben als Jasmijn, een meisje waarmee je graag vrijen wilt. Alsof ik niet je moeder ben, maar een meisje. Eentje waarmee je graag vrijen wilt’

Krijn is al eventjes stijf, maar merkt het nu pas goed. ‘Je bent ook heel mooi,’ zegt hij. Mama glimlacht vertederd, kijkt hem aan, moedigt aan. ‘Je hebt heel mooie benen…’ gaat hij verder, ‘En mooie haren ook, en ogen. En ik vind je, ja, je armen mooi. Mooi slank en...’

‘heel goed,’ mama spreekt langzaam, met een lief stemgeluid waarin Krijn duidelijk kan horen dat ze zich vereerd voelt over wat hij zegt. ‘Kom dichterbij. Probeer eens om het niet te zeggen, waar je me mooi vindt, maar om me er aan te raken. Zeg het met lichaam. Met je handen, eerst.’

‘Echt?’

‘Toe maar.’ En ze doet haar ogen dicht, haar kin omhoog, om meer van haar hals en lichaam te laten zien, haar borsten meer naar voren te laten steken. Haar knieën schuift ze uiteen en Krijn ziet onder het smalle strookje haartjes mama’s schaamlippen, strak tegen elkaar. Hij komt naar haar toe, zelf ook op zijn knieën, en legt zijn handen op haar dijen. Eén hand schuift hij naar haar heup, langs haar smalle middel, over haar zij naar haar oksel, dan naar haar borst, waar hij even twijfelt. Mama helpt hem, zet zijn hand op haar borst en hij tast, verkent de ronding. Hij wil weten hoe haar tepel voelt en beweegt voorzichtig zijn ring en middelvinger er overheen. Mama lacht zachtjes, richting het plafond en Krijn weet het zeker: ze speelt het niet. Ze geniet van zijn aanraking. Hij schuift zijn tweede hand naar boven, tegen haar heup aan en denkt aan de volgende plek aan mama die hij mooi vindt, waar hij nieuwsgierig naar is. Haar haren hangen naar achteren, wiegen op haar adem en glooien over haar hals en schouders en hij wil zijn handen erdoorheen halen en, een beetje vreemd, hij wil eraan ruiken, net als aan haar hals, en haar schouders en oksels…

‘niet te veel twijfelen,’ leest ze fluisterend zijn gedachten. ‘je mag me overal aanraken waar je me mooi vindt.’

Als hij het vervolgens doet, lijkt ze verrast, maar blij verrast, verrukt zelfs. Ze haalt een schokje adem naar binnen als hij met de vingers van zijn rechterhand door haar haar gaat, het achter haar nek langs leidt, er links van haar hoofd zijn neus in drukt er, met zijn lippen zachtjes op haar hals, diep in adem haalt. Een kussende beweging ontglipt hem, en nog een, op haar schouder, waar de sproeten zitten. Als hij langzaam, bang om het te doen bijna, naar haar oksel toe beweegt, lacht ze hem niet uit, maar streelt ze juist heel even goedkeurend langs zijn schouder en tilt dan haar elleboog zo hoog mogelijk op, om hem ruimte te geven. Sterker nog, ze geeft hem overal ruimte, overal waar hij haar lichaam betast en ruikt en kust, en hoe meer hij eraan twijfelt of het wel mag voordat dat hij aan een plek wil proeven, hoe meer mama’s adem schokt in haar borstkas als hij het toch doet. Haar borst, haar navel, de buitenkant van haar bovenbeen, van haar bil, die zo mooi op haar hielen rust. Krijn wil zijn wang weer tegen de hare leggen, zijn armen om haar heen. Hij drukt zijn borst tegen mama’s borsten aan, schuift zich voorzichtig tussen haar dijen in en wil haar achterover leggen, wil weer in haar, wil haar warme vagina voelen, klaarkomen in haar zoals de vorige keer. Ze sust hem, houdt hem af, maant hem tot kalmte. ‘ssshht,’ fluistert ze in zijn oor, ‘nog niet.’ De kriebel in Krijns pik begint op te bouwen, hij kreunt, paniekerig, bang dat hij gaat komen voor hij mama voelen kan. Maar ze geeft niet toe, houdt hem zelfs af met één hand op zijn onderbuik, één op zijn borst en kijkt hem in de ogen. Ze volgt zijn ademhaling.

Zo houdt ze een tijdje stil, dan glimlacht ze. ‘Gaat het weer? Is het een beetje afgezakt?’ vraagt ze, met een zorgzame klank. Krijn knikt. Hij schaamt zich dat hij zich zo liet gaan, maar mama lacht hem begrijpend toe. ‘Ik begrijp het wel hoor, maar je moet heel goed op jezelf leren letten,’ zegt ze. ‘Het zou toch zonde zijn als het op eens over was, wat je daarnet aan het doen was. Daarvoor was het veel te fijn. Voor mij, maar ook voor Jasmijn bijvoorbeeld.’ Ze glimlacht weer. Krijn ziet dat ze een beetje bloost. Eigenlijk gloeit haar hele gezicht en haar ogen zijn kleiner dan normaal. Haar knieën heeft ze zonder dat hij het doorhad weer tegen elkaar gedrukt, alsof ze haar warmte nog even wil bewaren. Hij staart al even naar haar lichaam, merkt hij, dat zo mooi, volwassen en goed gevormd tegenover dat van hem zit. Tegenover hem, met zijn magere, puntige lijf.

‘Waar ben je over aan het piekeren?’ vraagt mama uiteindelijk.

Krijn haalt zijn schouders op, maar antwoordt dan toch. ‘Nou ja, Jasmijn, wat je net noemde… denk je dat ze echt dat ze dit ook, dit heel rustige bedoel ik...’ Hij denkt weer aan Stefans woorden, over het keihard palen en het niet klaarkomen op hem, Krijn. ‘Of ze daar wel van… zou klaarkomen.’ Hij hoort hoe stom het klinkt als het zijn mond komt, en als het niet stoeremannenpraat is en hij heeft meteen spijt dat hij te heeft gezegd.

‘Of ze wel kláarkomt,’ lacht mama, ‘dacht je dat ze dat alleen kan als je wild of hard met haar doet?’ Krijn kijkt naar het laken, voor mama’s knieën. ‘Lieverd,’ zegt zij, ‘ik zei al tegen je: wild kan best heel fijn zijn soms. Maar dat komt veel later, als we dat nu zouden doen denk ik alleen maar dat het iets te snel zou gaan.’ Ze leunt een beetje naar hem toe. ‘Waarom ga je niet nog even verder met wat je net deed, gewoon voorzichtig, met je lippen, met je nieuwsgierigheid, zoals je die al liet zien. Dat was heerlijk, hoe je aan me rook, en proefde. Ik wist helemaal niet dat je dat zo fijn vond…’ Ze draait haar hoofd even verlegen weg, ziet Krijn. Dan gaat ze verder. ‘En op een gegeven moment, als je merkt dat ik het lekker vind, mag je best nog iets brutaler worden. Niet meteen in me willen, zoals net, bedoel ik, maar je mag me wel neerleggen zoals je wilt, kussen waar je wilt of juist waar je denkt dat ik het fijn vind. En misschien lukt het je inderdaad wel om me te laten klaarkomen. .. denk je dat je dat durft?’

Krijn weet niet precies hoe, maar de gedachte dat hij mama mag laten klaarkomen, geeft hem warme kriebels door zijn hele lijf. Hij knikt, al voelt hij dat hij niet overtuigend overkomt. ‘Kom maar weer ietsje dichter tegen me aan, lieverd,’ zegt ze. Hij schuift naar haar toe. Hij stelt zich voor waar hij haar zou willen aanraken, waar hij Jasmijn zou willen aanraken, aan hoe fijn het was om haar te tongzoenen en dan vraagt hij het aan mama: ‘mag ik ook met je zoenen? Om te proberen, bedoel ik?’ Ze blikt vanzelfsprekend naar hem. ‘Natuurlijk. Als je dat fijn vindt… Toe maar.’ Hij wacht even, om niet te ongeduldig over te komen, beweegt dan nog iets dichter naar haar toe, en zet zijn lippen tegen de hare. Mama kust hem terug. Ze zoent anders dan Jasmijn: rustiger, bedrevener. Ze heeft iets vollere lippen ook, en verkent de zijne eerst. Dan pas laat ze haar lippen iets van elkaar gaan en proeft hij een stukje van haar tong, van de warmte van haar mond. Mama laat hém het voortouw nemen, laat hem ontdekken en met haar spelen. Ze vertraagt hem maar één keer, als hij te veel met zijn tong bij haar naar binnen wil, verder laat ze alles toe, ook als hij zachtjes in haar onderlip bijt, en het puntje van haar tong tussen zijn tong en zijn boventanden neemt. Krijn vergeet niet om ondertussen met zijn vingers aan mama’s lichaam te zitten, zoals hij ook bij Jasmijn deed; waar zij zo lekker op reageerde. Hij veegt langs haar tepel, beweegt zijn vinger naar beneden over haar navel, langs de haartjes op haar onderbuik, en zet hem dan zachtjes tegen haar schaamlippen aan. Mama haalt voorzichtig haar tong terug, duwt haar voorhoofd tegen het zijne, kijkt hem plagerig in de ogen. Dan knikt ze langzaam, moedigt hem aan.

Als krijn met zijn lippen naar beneden over mama’s borsten en buik naar beneden beweegt, laat ze zich achterover zakken. Ze gaat op haar rug liggen, met haar knieën iets omwijd, om ruimte voor Krijn te maken. Mama is nat tussen haar schaamlippen, ze smaakt apart, niet vies, maar een beetje weeïg, heel anders dan haar speeksel of zweet. Heel voorzichtig duwt Krijn zijn tong tussen haar lipjes. Hij hoort hoe mama diep adem haalt. Krijn heeft alleen ongeveer gelezen wat hij doen moet en is eerst bang dat hij de goede plekjes niet vinden kan, iets waar de blaadjes altijd voor waarschuwen. Maar gelukkig helpt mama hem, door zich een beetje te bewegen of door kleine adviezen te geven: iets langzamer, zachter, of harder, ietsje dieper of juist oppervlakkiger, meer aan de bovenkant.. En dan houden plots de adviezen op en hoort Krijn mama alleen nog maar hijgen, steeds dieper en dieper, rillend. Als hij een tijdje doorgaat op hetzelfde plekje waar ze eerst nog ja… daar had gekreund, houdt opeens haar ademhaling op. Lang duurt het, heel lang, bijna een minuut, waarin hij niets hoort, alleen de spieren in haar buik voelt trekken, en dan opeens laat mama een luide, woeste kreun horen, een soort ‘oohh’, of een halve hoest, diep vanuit haar middenrif. Hij heeft nog nooit zoiets van zijn moeder gehoord, zoiets ongecontroleerds, en ze probeert met haar bekken aan zijn tong te ontsnappen. Waarom weet hij niet , maar hij probeert te blijven doorlikken zolang het schokken van haar lijf duurt en pas dan laat hij haar voorzichtig los. Mama hijgt, diepe teugen, alsof ze in moet halen voor alle lucht die ze zojuist nog heeft gemist. Haar hoofd heeft ze achterover geslagen, met een hand over haar ogen. ‘Oh wow, krijn,’ hijgt ze na een tijdje, ‘mijn god...’ En ze begint hardop te lachen. ‘Dat was...’ en nog een schok gaat door haar lichaam, ze kreunt, trekt eerst haar benen naar elkaar toe, spreidt ze dan juist weer. ‘Niet stoppen nu,’ zegt ze. Het lijkt Krijn of ze nu hem niet meer stuurt, geen advies meer geeft, maar hem juist smeekt. ‘Niet stoppen: kom in me.’

Krijn doet het, hij klimt op mama, met een lichaam dat rilt van spanning, net als het hare. Mama pakt zijn piemel direct vast en laat hem behendig bij haar naar binnen glijden, in haar warmte, veel natter, veel meer gezwollen dan de vorige keer, alsof het van een heel andere vrouw is. Ze trekt haar knieën op bij Krijns eerste stoot en kreunt hardop, slaat haar warme handen hard om zijn rug. ‘alsjeblieft, wees ruig met me,’ smeekt ze.

Krijn neukt zijn moeder inderdaad ruig; heel even lukt het hem. Hij doet het als een van de negers uit de filmpjes. Met trage, doffe stoten duwt hij zich in haar en zij ontvangt hem. Hij voelt zich trots, en mannelijk, alsof hij werkelijk één van de grote, zwarte mannen is, en niet meer mama’s jongen. Het lijkt wel of mama dat ook zo voelt, want ze kreunt hardop en, zet haar nagels in zijn rug en billen, bijt naar zijn oor, huilt de geluiden bijna naar buiten. Ze protesteert niet als hij haar bil hard vastpakt en eraan trekt, als hij haar borst grijpt, ze geeft geen pijn aan als hij in zijn wilde bewegingen tegen haar kin stoot, kreunt gewoon verder en schreeuwt zelfs aanmoedigend als hij haar hoofd aan haar haren achterover trekt.

Pas als Krijn weer bedenkt wat hij aan het doen is, als hij vergeet dat hij een van de negers is en weer naar zijn moeder kijkt, haar ziet genieten, en in zijn hoofd hoort: je neukt mama; je zit diep in mama, en mama komt klaar van je, als hij bedenkt dat het háár diepe, warme vagina is waar hij in zit, raakt hij de controle kwijt en komt hij als uit het niets klaar, snel en veel. Het duurt een hele tijd, hij wordt er lichthoofdig bij, en een beetje misselijk, dus hij laat zich op mama zakken. Daar, nog in haar, blijft hij liggen, schokt hij na, hijgt hij uit. Mama hijgt mee, naast zijn oor en houdt zijn billen met haar handen en haar hielen op hun plek. Hij mag niet weg, lijkt ze te willen zeggen.

Een hele tijd blijven ze zo liggen. Mama knuffelt Krijn, die zich langzaam weer haar zoon voelt worden, die nog altijd in zijn moeder zit. Ze streelt langzaam zijn haren. Troostend, lijkt het wel. Hij is er blij om, want nu hij is klaargekomen, nu de ergste verblindende opwinding is afgenomen, voelt hij zich weer een beetje raar om wat hij gedaan heeft. Omdat het niet zomaar een meisje was, waar hij seks mee had, maar zijn moeder. Omdat het niet hoort, omdat de jongens er nooit van mogen weten, omdat hij zich schaamt, zich viezig voelt. Maar mama heeft het weer door. ‘het is oké lieverd,’ fluistert ze. En dan, met een ietsje schorre, zachte en vertederde stem: ‘En dan dacht ik nog wel dat ik jóu iets aan het leren was, vandaag.’