Ik ben een nieuwe schrijver. Kom weliswaar niet uit Italië maar vond dat een mooi uitgangspunt. Namen zijn puur fictief. Mocht het zo zijn dat er families zijn met deze namen dan berust dat op louter toeval. Ik ben nog bezig met schrijven maar het kan misschien soms even duren. Als je een verzoek hebt dan mag je me altijd mailen. Vind ik leuk. Kan niet beloven dat ik snel terugmail maar ik doe mijn best.

Hallo.

Mijn naam is Giovanni kortweg Gio. De naam verraad misschien al mijn achtergrond. Ik ben geboren in Perugia, Italië en als kind ben ik met mijn ouders naar Nederland gekomen. Mijn ouders waren rustig van aard en zodoende ben ik dat gelukkig ook. Niet dat felle Italiaanse temperament.

In mijn vroege schooltijd zijn eerst mijn moeder en daarna mijn vader overleden. Omdat mijn vader een goed betaalde baan had en mijn moeder ook, hadden ze voldoende reserve aangelegd voor de begrafenissen en voor mij om de schooltijd rond te komen. Van het resterende bedrag kon ik zelfs een klein bungalowtje kopen en inrichten. Ondank het verdriet van beide ouders kon ik snel de draad weer oppakken. Omdat beide ouders sportief waren ben ik ook in die richting gaan studeren met als hoofdvak de fysio. Zodoende kwam ik na de schooltijd in een fitness school terecht waar ook mensen revalideerden. Daar leerde ik Lotte kennen.

Kijk in een willekeurig Victoria Secret magazine en dan heb je ongeveer een idee hoe ze eruit zag. Slank, lange benen die tot de hemel reikten bijna, helblauwe ogen en heerlijk lichtblond haar. Ben geen freak van enorme borsten en die had ze gelukkig ook niet. Meer 2 erwtjes op een plankje. Maar gelukkig is dat precies wat ik mooi vind. Zelf mag ik ook niet klagen. Ondanks het rustige temperament zit de Italiaanse man wel in mij. Circa 1.90 lang, donker tintje, diepe bruine ogen en omdat ik veel in de sportschool zit ben ik vrij gespierd. Enfin, allebei om door een ringetje te halen.

Lotte kwam in de fysio als masseuse. Veel mensen roemde haar handelen en waren dan ook erg blij met haar. Omdat ze wat last van haar handen kreeg kwam ze bij mij op “spreekuur”. Nooit ben ik zo verdronken in blauwe ogen als van haar. Ondanks mijn uiterlijk heb ik weinig tot geen vriendinnen gehad. Beetje anti Italiaans denk ik maar bij Lotte was dat anders. Ze praatte met me en stelde me helemaal op mijn gemak. Na de behandeling keek ze me een beetje verlegen aan en vroeg of ik wat met haar wilde gaan drinken. En dat werd de allerbeste beslissing die ik ooit in mijn leven heb genomen. 2 jaar later waren we getrouwd. Heel de familie en alles erbij. In Italië (duh, waar anders).

Weer een jaar werd ik gebeld door Lotte dat ik maar even naar boven moest komen (we wonen boven de praktijk). Daar aangekomen kreeg ik een doosje in mijn handen gedrukt met een strikje. Verbaasd maakte ik het open en kwam erachter dat ze een zwangerschapstest had gedaan. De vreugde is dan waarschijnlijk wel in te denken. De gebruikelijke ziekenhuisbezoeken volgende. Bij een van de controles viel de gynaecoloog iets op. Er werd een 2e arts bij gehaald ter controle. Het oordeel luide van beide artsen: “van harte gefeliciteerd mevrouw en meneer. Het is een tweeling en zo te zien eeneiig!” Er was dus niet 1 kroon op ons huwelijk maar 2. Na de iets kortere draagtijd werden onze 2 prinsesjes geboren. Kleine kopie’s van hun moeder. Carlijn is de oudste, en Nienke kwam 10 minuutjes later. Ons leven was helemaal compleet en ik kon niet gelukkiger worden.

Op het moment dat de meiden 8 werden was er nog heen vuiltje aan de lucht. Een simpel ziekenhuisbezoek van Lotte bracht daar snel verandering in. Slecht nieuws. Een knobbeltje werd onderzocht en we werden van het kastje naar de muur gestuurd. Tot we bij een oncoloog terecht kwamen. Die melde ons dat wat we juist niet wilden horen. Lotte was ziek en had niet lang. Dat moment staat mij nog vers in het geheugen. Lotte was zich zeer bewust van haar ziekte en is alles gaan regelen. Verzorging, verzekeringen, opvang de ... begrafenis. Oei, nu was dat iets waar ik nog niet aan had gedacht En de meiden, hoe moeten we die dat vertellen? Lotte bleek ook daar al 10 stappen in verder dan ik. Echt alles had ze al bedacht. De dokters hadden ons verteld dat het heel snel zou gaan. 2 Weken na de 9e verjaardag van de Carlijn en Nienke stonden we bij het graf. Dat een ziekte zo kon huishouden in een lichaam had ik nog nooit gezien. Nu stond ik als alleenstaande ouder er echt helemaal alleen voor. Gelukkig zijn de meiden goed opgevangen op school en ik gelukkig op de praktijk ook. “We maken het beste er maar van.” vertelde ik de dames.

De tijd ging verder en het onvermijdelijk gebeurde. Iets waar ik als vader wist dat het zou komen. Eerst Carlijn en na een paar dagen Nienke. Probeer als vader dan maar eens uit te leggen wat ongesteld is. Of tampons en maandverband. Gelukkig hoefde ik het niet te demonstreren. Tot die tijd heb ik beide meiden gezien als kinderen. Nu zag ik ze als tieners. En mijn hemel. Copy/paste met hun moeder.

Allebei groeide ze op zonder zorgen. Alleen het gemis van hun moeder kon ik niet opvangen. 7 jaar na het overlijden van Lotte gaan we nog steeds op de sterfdag naaf het graf. Leggen een bloemetje neer en gaan dan maar even lopen.

Vanuit de stilte vroeg Carlijn ineens:

“Papa? Mis je mama ook?” Met een kleine traan in mijn ogen knikte ik. “Maar jullie lijken zo op mama dat ik net voel of ze er nog is” zei ik. Nienke legde haar hoofd tegen mijn arm en snikte ook zachtjes. We liepen baar het restaurant wat in de buurt was. Weer was het Carlijn die een vraag stelde. “Papa? Is er misschien een andere vrouw in je leven?” Verbaasd keek ik haar aan en vroeg: “Hoe kom je daar nu ineens bij?” “Je bent zo vaak in de praktijk en niet bij ons meer” zei Carlijn. De opmerking dat ik er niet zo vaak meer was sneed als een mes door mijn hart. Eigenlijk wilde ik het later vertellen maar nu moest ik snel handelen om verder verdriet te voorkomen. “Lieverds, papa heeft volgende maand vakantie opgenomen en ik wilde jullie meenemen op vakantie naar Italië.” Beide ogen van de meiden lichtte op en een klein kreetje van opwinding klonk.

Een week voor we zouden vertrekken had ik de meiden al 5 keer geroepen voor het eten. Ik hoorde ze zingen op hun kamer maar kreeg geen reactie. Een beetje boos liep ik naar boven en na 3 keer kloppen nog geen reactie gehad te hebben liep ik naar binnen. Wat ik toen zag vergeet ik niet gauw meer. Met hun 15 jaar waren ze echt al vrouwen geworden. Allebei stonden ze in een klein stringetje (wist niet eens dat ze die hadden) en ook topless te zingen met koptelefoons op. Ik stond daar stil en kon alleen kijken. Ze draaide zich om en ik keek recht in de boezems van beide. Beschaamd liep ik snel weer naar beneden. Aan de tafel kwamen Carlijn en Nienke bij me zitten. Geen van ons durfde wat te zeggen. Nienke was als eerste die zei: “Sorry papa dat je dat moest zien.” Ik zei: “Ik vond het niet erg. Het is alleen zo dat ik jullie al zo lang niet zo gezien had en jullie deden iets met mij.” Verbaasd keken ze me aan. “Wij? “ riepen ze allebei. “Ik ben echt niet van steen hoor. En ik zie ook wel dat jullie schitterende meiden zijn.” “Het is wel raar dat jullie nog geen vriendje hebben” zei ik er bij. Carlijn zag ik wat wiebelen. “Nou papa. Wij vinden de jongens van onze leeftijd niet zo leuk. We vinden wat ouder leuk.” Een beetje verbaasd was ik er wel van en bleef maar stil. Het was voor allemaal gênant genoeg. Na het eten en de gebruikelijke afwas zijn we allemaal om 10 uur maar naar bed gegaan. Toch liet het beeld van de meiden me niet met rust. Ook al had ik (nog) geen seksuele gevoelens voor ze, ik ben niet van steen en voelde me ook flink opgewonden. Op mijn kamer kleedde ik me uit en ging naakt (deed ik altijd) op bed liggen. Mijn hersens maakte overuren maar toch bleef het beeld voor me dansen. Zonder er bij na te denken pakte ik mijn erectie vast en begon langzaam te masturberen. In de haast had ik de deur niet goed afgesloten. Halverwege was er een mega flits en gelijk klonk er een gigantische klap. Ik schrok me wild. In 2 seconden stonden allebei de meiden in mijn kamer met allebei ook een verhit gezicht. Ik wist dat ze bang waren voor onweer maar dat ze zo snel in mijn kamer stonden had ik niet verwacht. Ik lag dan ook met een mega erectie in mijn handen naar ze te kijken. Tegelijk kwam er uit hun monden, “WAUW!!! Hij is nog groter van dichtbij!!” Met stijgende verbazing hoorde ik dat ze al bijna 4 jaar naar me keken als ik op bed lag. Even wist ik niks meer te zeggen. Afwachtend wat er gebeuren zou lag ik daar maar. Langzaam kwamen ze bij het bed staan en begonnen zich uit kleden. Mijn verstand gilde het uit van NEE!! Maar het vlees is zwak. Naakt stapten ze bij me in bed. Tegelijk gingen hun vingers van mijn borstkas naar beneden. Net onder mijn navel stopte ze en keken elkaar aan. Zonder een woord te zeggen verstrengelde hun vingers in elkaar en pakte ze met hun handen de erectie vast die nog steeds hard was. Op hun lip bijtend begonnen ze me geraffineerd af te trekken. Het was zeker al 7 jaar geleden dat iemand anders dat deed. Het duurde dan ook niet lang voor ik een orgasme aan voelde komen. Ik kreunde dat ook zachtjes. “Ik kom, ik kom, ik k o o m m m m m!!!” Met kracht spoot ik mijn zaad op mijn buik. Trots keken Carlijn en Nienke elkaar aan. “Dit wilden we al zo lang doen papa.” zei Nienke. Carlijn beaamde dit. “Daarom vinden we jongens van onze leeftijd niks. Dit was veel leuker!!” Ik stamelde nog iets in het Italiaans van “ma io sono tuo padre!”

Die nacht hebben beide dames naast me geslapen en lag ik alleen maar naar het plafond te staren. Dit zou het begin zijn van vele veranderingen in ons leven.