Op het platteland in China, ergens op enkele uren afstand van de stad Chengdu, woonde mevrouw Yu. Ze had een enorm landgoed, met daarop een groot landhuis. Ze was een klein pittig vrouwtje van 39 en hoorde bij de 25 rijkste mensen van China en stond zelfs op de 2e plaats in de grootste stijgers van de afgelopen 5 jaren.

Mevrouw Yu had slim ingespeeld op de enorme bevolkingsgroei in China en het tekort aan babyvoeding die daar op volgde. Ze had namelijk stallen vol met hucows die zorgden voor kostbare moedermelk.

Mevrouw Yu had nooit kunnen denken dat ze zoveel geld kon verdienen aan haar excentrieke hobby: petplay. Sinds ze zo vermogend was, had ze haar hobby dan ook flink opgeschaald. Zo had ze ponygirls voor paardenraces, dressuurshows, persoonlijk vervoer. Er kropen overal vrouwen rond verkleed als kittens en op haar werkkamer had ze enorm aquarium waarin een soort zeemeerminnen zwommen. Menselijke vissen, daarin was ze uniek met haar verzameling. De vrouwen droegen kleine zuurstofvlessen om zo te kunnen zwemmen. Ook zwom er een man met op zijn rug een groot schild gebonden als een enorme menselijke schildpad.

Tevreden bekeek ze de vrouwen die erin rondzwommen. 1 van hen had ooit meegedaan aan de olympische spelen namens Finland. Een podiumplek zat er voor haar niet in. De assistente van mevrouw Yu had haar benaderd en overgehaald om voor een goed bedrag hier in het aquarium rond te zwemmen.

Zo rekruteerde mevrouw Yu het beste van het beste van over de hele wereld. Topsporters die de absolute top niet haalden en in plaats daarvan hier hun heil zochten. Onder de renpaarden waren een aantal atletes en onder de sierpaarden een Russische baletdanseres. De honden die het terrein bewaakten waren ook stuk voor stuk grote gespierde mannen. Vaak waren ze uitsmijter geweest en konden ze hier beter verdienen. Ook zaten er een aantal vechtsporters tussen.

Er werd op de deur van de werkkamer geklopt. “Kom binnen” zei mevrouw Yu in het Chinees. Haar assistente kwam binnen. Het was niemand minder dan de Nederlandse Rochelle. Tijdens haar rondreis was ze hier gekomen en gebleven. Ze had het productieproces flink geoptimaliseerd en zo al veel geld bezorgd voor mevrouw Yu.

“Rochelle” zei mevrouw Yu. “Er is iets wat je voor me moet doen”.

Ze schoof twee dossiers naar haar toe. “Deze twee wil ik hebben, koste wat het kost”.

Rochelle bekeek de dossiers. De ene was een Duits atlete die zich net niet geplaatst had voor het WK. Ze was 32 en haar carrière zat er waarschijnlijk bijna op. Het was de taak van Rochelle om haar over te halen om voor een goed bedrag hier als ponygirl te komen.

Het tweede dossier kwam uit Belgie en bevatte een bericht van een arts uit een ziekenhuis. Hij wist te vertellen dat er een vrouw onderzocht was met een uitzonderlijke grote melkproductie. De arts zou tipgeld krijgen en de vrouw moest beslist als hucow binnengehaald worden. Mevrouw Yu had haar specialisten laten uitzoeken hoeveel deze vrouw met behulp van hormonen wel niet op zou kunnen leveren.

“Als je ze allebei overhaalt, zal ik je belonen met de ponygirl die je graag wil”.

De ponygirl die Rochelle graag wilde was Debbie. Die had ze ooit bij de parade gezien en daar had ze haar zinnen op gezet.

“Dank u wel mevrouw” zei ze en vertrok direct richting het vliegveld.

Rochelle was in het jaar dat tussen de parade zat, behoorlijk veranderd. Ze droeg tegenwoordig kleding van de beste modemerken, ging wekelijks naar de kapper en had iemand om haar make-up te doen. Ook haar borsten waren flink gegroeid. Ze had altijd een B-cup, maar dat was nu een volle D-cup. Geopereerd worden voor een borstvergroting wilde ze niet, daarom had ze de experts van mevrouw Yu bij haar een flinke dosis van de speciale hormonen laten inspuiten waardoor haar borsten flink gegroeid waren.

In haar aktetas droeg ze dan ook altijd twee borstpompjes om te kolven, want ze liet zich natuurlijk niet zo onderdanig melken als die hucows.

Het kolven deed ze altijd stiekem, want ze wilde niet dat iemand wist dat dit niet haar natuurlijke cupmaat was.

Op de boerderij van Raymond en Bianca stond Debbie aan de melkmachine. Ze kwam nu vier keer per week langs. Vaak voor werktijd. Het was niet altijd even handig te combineren met haar werk, maar ze had geen keuze, want ze moest nou eenmaal regelmatig gemolken worden.

Raymond had een speciale pomp laten komen voor Debbie. Deze pompte nog krachtiger en kon daardoor sneller melken. Raymond haalde hier minder voldoening uit en Debbie kon ook nog niet aan de krachtige pomp wennen die zo hard aan haar uiers zoog.

Het liefst zou ze nooit meer werken en iedere dag als ponygirl en hucow hier op de boerderij zijn.

Raymond had net de krachtige machine aangezet die met kracht haar tepels naar binnen trokken en haar uiers zo stevig lieten schommelen dat de bel om haar nek ritmisch mee rinkelde. Toen kwam Bianca binnen met naast haar een dame op hoge hakken in een chique mantelpakje. Geen van hen had Rochelle nog herkend als het meisje van de parade.

“Ze komt voor Debbie” zei Bianca.

Raymond keek een beetje verbaasd toen Rochelle met haar inspectie begon.

Ze voelde aan de uiers, benen, vagina en billen van Debbie die geen idee had waar dit voor nodig was.

“Hoeveel melk produceert ze per week?” vroeg Rochelle. Debbie kon het antwoord van Bianca niet horen door de luide machine.

“Kom jij straks ook even?” vroeg Bianca een beetje hulpeloos aan Raymond.

Toen Debbie leeg gemolken was, mocht ze gaan met haar auto. Een beetje verbaasd over waarom Raymond en Bianca zo snel weggeroepen werden.

Dat werd pas duidelijk toen ze de volgende keer op de boerderij kwam. Ze werd door Raymond binnen gevraagd en meestal betekende dat niet veel goeds: de vorige keer dat ze naar binnen mocht, was toen Celeste gechanteerd werd.

“Debbie” begon Raymond.

“Je bent een goede hucow en een goede ponygirl. Net als bij paarden en koeien wordt daarin gehandeld en we hebben een goed bod op jou gekregen”.

Debbie luisterde naar het bod. Dat was meer geld dan ze in twee jaar verdiende. Rochelle wilde eigenlijk alleen onderhandelen met Raymond en Bianca, maar zij vonden dat ze 90% voor Debbie moesten bewaren.

“Het is veel geld voor en jaarcontract” zei Raymond. “En in China hebben ze de ruimte voor echte grootse ponyplay”.

Debbie moest er nog even over nadenken, maar zoveel geld en iedere dag met haar hobby bezig zijn. Het klonk als een kans die ze niet mocht laten liggen.

Ze belde Raymond de volgende dag om te zeggen dat hij het contract mocht ondertekenen. Daarna belde ze haar baas om haar baan op te zeggen. Hij was verbaasd, maar geloofde haar verhaal dat ze een tijd door China wilde reizen. Debbie was immers in het afgelopen jaar op de 1 of andere manier veranderd van een wat saaie jonge vrouw naar een sexy ruimdenkende dame.

Een maand later vertrok ze met het vliegtuig vanaf de luchthaven van Frankfurt. Drie plaatsen naast elkaar waren door Richelle gereserveerd. Debbie zat in het midden.

Links van haar zat Vlaamse Vera. Een wat vollere rossige dame met een enorme voorgevel die in China als hucow ingezet zou worden. Aan de andere kant van haar zat Brigitte, een voormalig Duits atlete die door Richelle was overgehaald om als ponygirl in de stallen van mevrouw Yu te komen.

Vera was enorm zenuwachtig, maar Brigitte leek er best wel zin in te hebben.

Na een lange reis kwamen ze dan toch eindelijk aan op het vliegveld van Chengdu. De meeste passagiers gingen naar de grote passagiersuitgang, maar de drie vrouwen werden opgewacht door Richelle die ook nog een andere groep toekomstige pets van mevrouw Yu onder haar hoede had.

Er waren twee gespierde mannen uit Australië en een groep vrouwen. Ze sloten aan en Richelle maakte duidelijk dat ze gingen vertrekken richting een speciale goederenuitgang.

Ze werden naar een loods gebracht waar groot het logo van het bedrijf van mevrouw Yu op stond. Naast de dozen in de opslag moesten ze zichzelf uitkleden. Debbie was door haar ervaring haar angst om naakt te zijn compleet verloren en was al eerder uitgekleed. Vera had er meer moeite mee, maar Richelle maakte schreeuwend duidelijk dat iedereen haast moest maken.

Eenmaal uitgekleed haalde ze de ponyboys en -girls uit de groep. Ze werden begeleid naar een speciale kleine vrachtwagen. Debbie bleef bij de hucows die in een andere vrachtwagen gingen. “Hup” riep RIchelle toen ze niet snel genoeg doorliepen en gaf een bestraffende tik bij 1 van hen op haar billen.

Er waren een soort kleine hokken en de hulpjes van Richelle bonden hen daarin vast. Ondanks dat er voldoende licht was, vond Debbie het niet zo fijn toen de vrachtwagen begon te rijden. De rit leek eeuwen te duren, maar uiteindelijk kwamen ze bij het landgoed van mevrouw Yu.

Daar werd de vrachtwagen uitgeladen. Debbie zag de enorme stallen en naar 1 daarvan werd ze naar binnen begeleid. Eenmaal binnen waren er kleine slaapplaatsen met overal naakte vrouwen. Vera werd naar de ene kant gebracht en Debbie naar de andere kant bij de ervaren hucows. Ze had hier veel minder privacy dan in de boxen bij Bianca en Raymond, maar voor nu hinderde dat niet, want in een mum van tijd viel ze uitgeput in een diepe slaap.

De volgende ochtend werd ze ruw gewekt door een luide toeter die door de stal galmde. Ze had even de tijd nodig om te zien waar ze was. De naakte vrouwen in de stallen om haar heen waren al opgesprongen en stonden netjes in een rij. Een kleine Chinese man kwam naar Debbie en porde met een stok tegen haar bil. Ze wilde gillen toen ze ineens een stroomstoot door haar billen voelde. Zo snel ze kon voegde ze zich bij de andere hucows die op weg gingen naar een andere stal.

Daar aangekomen keek ze haar ogen uit. Dit was de grootste stal die ze ooit gezien had. Eindeloze rijen lange stellages om hucows vast te zetten en te melken. Een dwingende Chinese man geleide haar naar haar stellage en maakte haar stevig vast. Steeds meer hucows kwamen binnen. Misschien werden hier wel 300 hucows tegelijk gemolken. De Chinese man plaatste de zuigers op haar tepels die direct vacuum trokken.

Debbie kon geen kant op en ineens besefte ze dat ze hier het genot dat Raymond zijn hucows schonk tijdens het melken wel zou missen. De pompen gingen aan. 300 hucows begonnen tegelijk te kreunen. De pompen leken op vol vermogen te draaien en het voelde alsof het melk uit haar uiers gutste. Opeens voelde ze iets aangenaams tussen haar uit elkaar vastgemaakte benen: Een stevige waterstraal die uit de stellage omhoog spoot tegen haar clitje. Bij andere vrouwen begon het nu ook te spuiten, maar niet bij iedereen. Blijkbaar werden hier de hucows pas bij voldoende productie beloond met een orgasme.

Het gekreun van genot galmde door de stal, terwijl de machines doorpompten. Debbie ging ervan uit dat dezelfde regels voor geluiden van Raymond en Bianca hier ook golden. Daarom kwam ze met een luid loeiend geluid klaar.

De machines bleven nog een tijdje doorpompen voordat Debbie werd bevrijd. De koeien werden nu naar buiten begeleid waar een enorm weiland was. De eerste naakte vrouwen lagen daar al in het gras te genieten van de zon. Debbie ging lekker bij hen liggen uitrusten.

Debbie had een tijdje genoten van de zon en van wat eten en drinken toen ze een vrouw zoekend door het weiland zag lopen. Toen ze dichterbij kwam zag ze dat het Richelle was. Ze droeg rijlaarzen, een strakke latex broek, een witte blouse met daarover en soort korset die haar borsten nog verder omhoog duwden. Aan haar riem hing een opgerolde zweep, zoals in Indiana Jones.

Vanuit het gras bekeek Debbie haar. Enkele hucows kropen voor haar weg. Debbie was benieuwd naar wat ze zocht. Toen vanuit het niets kletste de lange zweep tegen de grond naast haar.

“Jij opstaan en meekomen” zei ze streng. “Hup!” drong ze aan terwijl ze nog eens met de zweep, een bullwip met gevlochten leer, een knal tegen de grond gaf.

“De volgende keer gaat die wel tegen je billen” dreigde ze.

Debbie sprong zo snel ze kon op en liep mee het weiland uit naar de stallen met de ponygirls. Ook liepen er knappe ponyboys rond. Daar zag ze voor het eerst mevrouw Yu die haar nieuwe aanwinst Brigitte aan het optuigen was. De Duitse atlete leek er wel plezier in te hebben.

Debbie kreeg de nieuwste pony-assesoires. Een leren harnas dat nog stijf was van nieuwigheid, tepelbelletjes van goud, sierlijke hoeven, een hoofdkap met oosterse versiering en een prachtige staart aan een metalen butplug in exact dezelfde kleur als haar haren.

Nieuwsgierige catgirls keken toe in de stal hoe ze aangekleed werd en daarna was het tijd om naar buiten te gaan.

Ze werd met een touw begeleid naar de bak, naast haar was Brigitte al met hoge knieen flink aan het rennen. Debbie wist zeker dat dit niet haar eerste keer was. Mevrouw Yu corrigeerde haar een paar keer met een lange zweep. Bijna dezelfde als Bianca altijd gebruikte.

Richelle haalde haar bullwhip van haar riem en maakte er een klappend geluid mee als teken dat Debbie moest beginnen met rennen. Ze deed wat ze altijd deed: een beetje naar voren leunen op haar hoeven, sierlijk haar knieën omhoog en weer met haar tenen afzetten in de hoef. Zo liep ze een paar rondjes en hoorde ze tot haar schrik het suizende geluid van de gevlochten zweep. Met een harde klap raakte ze haar bil.

“Hup! Sneller!”. Riep Richelle.

Debbie herstelde zich zo snel mogelijk. Richelle gaf het tempo aan door behendig met de zweep te klappen. De eerste striem op Debbies bil was genoeg om alleen het geluid voldoende te maken om te luisteren.

Debbie was lekker warmgelopen en mevrouw Yu had haar training beëindigd vol bewondering keken zij en Brigitte naar Debbie’s training.

Mevrouw Yu stelde Richelle voor om een tochtje te gaan maken met hun nieuwe ponygirls.

De vrouwen hadden ieder hun eigen sierlijke koetsje, waarvoor Debbie en Brigitte gespannen werden.

“Hop!” zei mevrouw Yu als teken dat ze mochten lopen. Ze wandelden over het prachtige landgoed, met mooie natuur en kleine heuvels. Debbie voelde zich gelukkig dat ze dit voortaan altijd kon doen. Een droom die uitkwam.

Debbie was blij dat Richelle haar niet te vaak hoefde te corrigeren met die gemene zweep van haar. Mevrouw Yu gaf Brigitte wel regelmatig kleine corrigerende tikjes met haar mildere zweep.

Vol trots vertelde Richelle aan mevrouw Yu hoeveel melk Debbie die ochtend geproduceerd had. Ze was trots en vertelde dat ze tot inzicht was gekomen dat Richelle haar eigen hucows mocht beheren. Debbie was haar eerste, maar ze was vrij om er nog 9 hucows bij te verzamelen, waarbij een deel van de opbrengst voor haarzelf was.

“Dat is zo ruimhartig van u” zei ze dankbaar.

Ze verzekerde Richelle dat ze alles met haar hucows mocht doen waarvan ze dacht dat het goed was.

Richelle was erg blij met de vrijheid die ze kreeg. Zodra ze weer met de koetsjes terug waren bij de stallen na een rit van enkele kilometers, werden Debbie en Brigitte gewassen. Mevrouw Yu haalde veel voldoening uit het wassen van haar pony. Met haar lange vingers streelde ze over het clitje van Brigitte tot ze hinnikend klaarkwam.

Debbie kreeg geen orgasme van Richelle, die nog in de wolken was van de gift van mevrouw Yu. Ze nam zich voor om de volgende dag nog beter haar best te gaan doen voor haar nieuwe genadeloze meesteres.

Richelle vulde haar tien plaatsen voor hucows niet te snel. Ze was erg selectief. Na drie weken kwam er een vrouw uit Roemenië die de tweede plaats vervulde. Toen zij er twee weken was en Debbie dus vijf, werden de beide hucows na het melken meegenomen naar een andere stal. Debbie wilde graag even lekker in de zon liggen in het weiland, maar vroeg zich af wat er nu zou gebeuren. Naast elkaar werden ze vastgemaakt in de kleine stal. Het rek was bedoeld om te melken, maar er stonden geen melkmachines meer.

“Hier werden tot twee jaar geleden de hucows gemolken, tot de grotere melkstallen kwamen” zei Richelle, niet specifiek tegen de hucows.

Er was een jonge Chinese vrouw bij haar, met rubberen handschoenen. In het Engels gaf Richelle haar instructies. De dame knikte en vulde een spuit.

Uit het Engels begreep Debbie dat ze nog krachtigere hormonen toegediend kreeg, waardoor ze twee keer per dag maximaal kon produceren.

De dame spoot het in. Debbie onderging het gewillig. Ondertussen maakte Richelle een klein houtkacheltje warm. Debbie wist niet precies waarom, want buiten was het nog zonnig en in de stal was het warm genoeg.

Toen ze klaar was, kreeg de dame de volgende instructies. Weer knikte ze en haalde wat gereedschap tevoorschijn. Het duurde even voordat Debbie het doorhad: Ze zou een ring door haar neus krijgen. Uit reflex deinsde ze terug, maar het rek hield haar tegen. Ze was nooit een liefhebber geweest van piercings.

De dame ging ongestoord aan het werk en uiteindelijk kwam de speld. Debbie sloot haar ogen en toen deed het eventjes pijn. Het voelde als een bloedneus, maar eigenlijk was het sneller over dan ze verwacht had. Het voelde zo vreemd en zwaar, maar de pijn had ze veel erger verwacht.

Ze hoorde de Roemeense hucow naast haar kreunen toen ook zij een neusring kreeg.

“Ssst” zei Richelle toen ze dreigend haar hand op het handvat van haar zweep legde.

De Chinese dame zei weer iets toen ze klaar was.

Richelle bewonderde het resultaat en Debbie dacht dat ze erg tevreden was, want ze zag een glinstering in haar ogen. Toen ze omlaag keek zag ze een klein nat plekje in de broek van Richelle. Ze raakte er erg opgewonden van.

Debbie verbaasde zich ineens over het natte plekje, want Richelle droeg altijd een latex broek, maar daarin kon je dat niet zien. Deze broek was van katoen. Debbie kreeg een onbehagelijk gevoel toen Richelle een lange handschoen pakte.

Ze voelde nog even aan de houtkachel voordat ze de handschoen aantrok.

Debbie keek vol afschuw naar de lange metalen staaf dat ze pakte. Dit kon niet waar zijn!

Ze hield het uiteinde van de staaf in het vuur. Ze droeg geen latex omdat dat te gevaarlijk was bij het vuur en het idee aan wat er komen ging, had haar zo geil gemaakt. Met een opgewonden sadistische blik in haar ogen haalde ze de staaf uit het vuur. Voor haar zweefde een oranje gloeiende, sierlijke R in spiegelbeeld.

Debbie trok uit alle macht aan haar kettingen, maar ze kon geen kant op. Langzaam kwam Richelle dichterbij en Debbie voelde de hitte die van het merk vrijkwam. Ze kroop onder haar, maar kon haar niet meer zien. De warmte voelde ze over haar buik. Toen wat dichterbij haar vulva en uiteindelijk voelde ze de hevigste pijn die ze ooit had gehad in haar schaamstreek, vlak boven haar kut.

Even later hoorde ze ook de Roemeense hucow gillen van de pijn en die gemene Richelle genoot er van. Die nacht twijfelde Debbie aan haar keuze om hier ver weg van huis te zijn. Dat ze de goede Raymond en Bianca achter zich had gelaten voor dit, maar een paar weken later toen ze weer genoot van een wandeling voor de koets door de natuur en het brandmerk mooi genezen was tot een eeuwige sierlijke R genoot ze weer van het leven en haar dienstbaarheid aan de meedogenloze meesteres Richelle.