Maureen - 93: Marleen leeft!

Ik loop snel naar mijn auto om naar mijn eerste afspraak te sjezen. Ik ben maar 5 minuten te laat. Tijdens de autorit voel ik dat ik een verrotte rug heb, doordat ik de nacht in een kastje heb doorgebracht, maar ook dat ik veel spierpijn in mijn armen heb door de bedel-houding. Gaandeweg heb ik duidelijk in de gaten dat ik vanzelf mijn tieten steeds verder naar voren druk. Ook ben ik erg slaperig, maar door mijn euforische opwinding voel ik me eerder hyper, dan vermoeid!
De eerste paar afspraken gaan op de automatische piloot. Dan kom ik bij een oude man, waar ik zo ongeveer maandelijks langs ga. Ik zal hem Piet noemen. Piet laat me binnen en ik doe mijn ding om zo snel mogelijk de afspraak af te wikkelen, zodat ik na deze afspraak even in de auto kan uitrusten. Als ik bijna klaar ben, zegt Piet: “Je houdt je armen niet goed terwijl je loopt”.
Het voelt alsof ik door de grond zak. Niet van schaamte, maar van pure verbazing. Ik stamel: “Wil je dat uitleggen?”
Piet zegt: “Je moet je handen naast je tieten houden. Je weet precies hoe, maar dat doe je niet. Als straf ga jij me nu klaar laten komen”.
Ik ben te verbaasd om te reageren. Gedwee wil ik zijn rits opendoen, maar iets houdt me tegen. Ik aarzel en zeg tegen Piet: “Even een momentje. Ik ben zo terug. Ik moet eerst even naar het toilet”.
Zonder op zijn antwoord te wachten zet ik snel een paar stappen naar het toilet en app ik naar Mark en Irma: “Wat moet ik met Piet doen?”

Het duurt een paar tergende minuten. Piet roept me ongeduldig, maar ik wil een antwoord, voordat ik verder ga. Ik heb mijn lesje wel geleerd!
Dan van Irma een reactie: “Goed dat je het vraagt. Laat hem zelf maar kiezen. Hij mag alles van jou vragen om te doen”.

Opgelucht trek ik de WC door en loop ik op Piet af. Ik zeg op een verleidelijke toon: “Kan deze oudere man nog iets voor mij betekenen?”
Piet voelt zich direct de koning en hij zegt: “Ja, zeker, maar wat is er in de aanbieding?”
“Alles wat u wilt meneer!”

Piet aarzelt even en zegt dan: “Strip voor mij en vinger je zelf”.
Ik voldoe aan zijn opdracht op en begin een sensuele dans voor hem op te voeren. Het strippen is vrij snel klaar, omdat ik geen ondergoed draag. Ik begin mezelf te vingeren, maar ik loop al snel naar Piet toe en zeg: “Vinger jij me maar. Dat zal je wel leuk vinden en dat is voor mij veel handiger”.
Enthousiast begint hij mijn kut te verkennen en dat voelt best wel lekker. Dan pakt hij me bij mijn haren en drukt me naar beneden. Hij zegt: “Het is veel te lang geleden dat ik gepijpt ben. Pijp me maar eens stijf”.
Zijn wens is mijn bevel. Ik zak door mijn knieën en begin zijn gerimpelde pik stijf te zuigen. Dat duurt best lang, maar uiteindelijk is de oude pik stijf voor actie. Ik vraag, met mijn mond vol met zijn eikel: “Zal ik doorgaan, of heeft u een ander idee?”
Hij blijft zijn bekken nog een paar keer met behulp van mijn haren tegen zijn onderlijf stoten, maar dan zegt hij: “Ik wil je in je kontneuken. Dat voorrecht heb ik nog nooit gehad, dus dat wil ik ook wel eens doen”.
Ik zeg op een wellustige toon: “Wilt u dan wel wat spuug op uw pik doen? Anders glijdt hij er denk ik niet in!”
Piet reageert opgetogen en begint zijn pik te voorzien van een glimmend laagje. Mooi. Dat scheelt mij weer wat pijn in mijn kont. Ik drapeer me over de kamertafel en hij neemt positie achter me. Hij drukt zijn eikel tegen mijn aars en ik zet me schrap. En, zoals ik al verwachtte: op volle kracht ramt hij zijn lul in mijn kontje. Het lukt me om niet te gillen, maar om een zucht te slaken. Dan zet hij een genadeloos ritme in. Hij drukt zijn pik elke keer diep en met veel kracht in mijn kont.
Ik probeer geil mee te hijgen, maar na zeker 5 minuten fanatiek beuken, merk ik nog niet dat hij op klaarkomen staat. Ik begin hem aan te moedigen, maar dat werkt niet. Piet heeft de tijd van zijn leven en blijft maar doorgaan. Hij zou er een hartstilstand van krijgen!!
Ik draai me om en zie zijn bezwete gezicht. Ik zeg: “Hoe wil je klaarkomen?”
Zijn antwoord laat mijn maag omdraaien: “Dat lukt me al jaren niet meer, maar dit voelt geweldig, dus ik hou dit zo lang mogelijk vol!”

Ik zie het niet zitten dat hij dit nog langer volhoud, want mijn kont voelt alsof die drie keer zo wijd geworden is… Ik zeg: “Mag ik misschien proberen of ik u toch nog kan laten klaarkomen?”
Hij kijkt me verbaasd aan en zegt dan: “Niet geschoten is altijd mis. Kom maar op! Waar wil je me hebben?”
Ik zeg: “Op uw rug op het bed, met opgetrokken knieën graag”.
Piet lijkt wel naar het bed te zweven. Als hij in positie ligt, dan begin ik hem af te trekken en een beetje te pijpen. Al snel begin ik zijn kontje erbij te betrekken en het duurt niet lang of ik heb twee vingers in zijn aars. Dat heeft hij aan het gekronkel te merken nog niet vaak gevoeld, maar al snel voelt het voor hem prima, want zijn ademhaling gaat ineen een stuk dieper. Dan ga ik op zoek naar zijn prostaat. Die heb ik aan zijn reactie te merken al snel gevonden.
Ik open de aanval op zijn eikel (met mijn mond), z’n zak (met m’n hand) en de prostaat (vingers).
Tegen deze hemelse combi is geen enkele vent opgewassen en hij begint al snel mee te gaan in mijn ritme. Dan, plotseling, spuit hij zijn lading in mijn mond. Het is niet heel veel, maar ik slik het overduidelijk door. Het smaakt muffig, maar dat zal verbeelding zijn neem ik aan.
Piet zakt onderuit en is óf dood, óf ontzettend aan het genieten. Ik zuig keihard aan zijn eikel en door zijn heftige reactie weet ik dat hij aan het genieten is.

Ik lik mijn lippen af en werk de laatste spermaresten naar binnen. Ik vraag aan Piet: “Kan ik u nog ergens mee helpen, of redt u zich verder wel?”
Hij kijkt me aan en zegt: “Ik had je graag 50 jaar eerder tegen willen komen. Ik begrijp Mark wel toen hij me vertelde dat hij een heel bijzonder schepsel tegengekomen was”.

Ik hàd het kunnen weten… Mark en Irma hebben alles onder controle! Ze regelen alles en ensceneren zelfs mijn werk! Ik reageer: “Ik vind het prettig om dit van u te horen. Waar kent u Mark van?“
Piet kijkt verbaasd, alsof hij het raar vindt dat ik dat niet weet en zegt: “Hij is mijn zoon!”

Nu voelt het helemaal alsof ik heilig zaad heb verorberd. Inwendig breek ik en ik betrap mezelf erop dat ik Mark, maar zeker ook Irma aan het vereren ben. Ze zijn hogere mensen aan het worden. Ze zijn als goden.
Ik aai Piet zacht over zijn gezicht en woel door zijn haren. Ik zeg: “Bedankt voor uw heerlijke zaaddonatie. Ik heb ervan genoten”.
“Ik heb ook enorm genoten en als ik je weer nodig heb, zal ik zeker een beroep op je doen”.

Als in een droom loop ik naar mijn auto. Er gebeurt zo veel, dat ik het niet bij kan houden. Dat komt ook wel deels door mijn door slaapgebrek benevelde brein, maar ook omdat ik voel dat ik in de handen van Mark en Irma helemaal goed zit. Het klopt allemaal! Zij zijn de eerste mensen die ik in mijn leven ben tegengekomen, die mij snappen.

Ik maak mijn ronde af en ga naar huis. Als ik parkeer bedenk ik me dat Mark mijn sleutel heeft, dus ik app Mark en Irma: “Waar is mijn huissleutel?”
Mark appt terug: “onder de deurmat”.

Ik vind de sleutel al snel en ga op zoek naar de veranderingen. Het eerste wat ik merk is, dat alle stoelen weg zijn. Mijn matras is ook weg. Ook zie ik een doos in de woonkamer staan. Die laat ik gewoon staan, zonder vragen te stellen.

Ik eet, neem een douche en doe naakt mijn kont-oprek-oefeningen. Dat voelt niet heel erg fijn: Piet heeft toch wel wat schade aan mijn darmwand aangebracht. Maar: niet zeuren, gewoon doorgaan!
Ik kruip al snel op mijn kussen en stream alles via Tumblr. Dat is een toch wat openhartiger platform dan het burgerlijke Feestboek…

Ik heb de wekker van mijn telefoon op 7 uur gezet. Ik wil morgen zeker niet te laat bij Mark en Irma komen!
In de ochtend lees mijn regels en doe mijn deepthroat oefeningen met de dildo op de spiegel. Ik betrap me er op, dat steeds geiler naar mezelf ga kijken. Hoe zou het zij als ik mezelf op een groot scherm zou zien terwijl ik de sterren van de hemel neuk?
Ik ga uitgebreid poepen en peuter met mijn vingers zoveel mogelijk uit mijn darmen. Daarna douche ik me weer en maak me van binnen en buiten brandschoon. Ik spreek de voicemail van het secretariaat en van mijn leidinggevende in met de mededeling dat ik migraine heb en er hopelijk morgen weer ben. De afspraken in mijn agenda moeten zij maar verschuiven.
Dan pak ik een licht ontbijtje, want ik herinner me nog goed dat Irma zei dat ik nog veel te veel babyvet heb. Die opmerking kwam hard aan… Ik neem me voor om daar snel iets aan te gaan doen.

Ik vraag me af wat ik aan moet trekken. Ik twijfel erg, maar bedenk dan de enige oplossing. Ik app naar Mark en Irma: “Wat is het kledingvoorschrift?”
Ik krijg na een paar minuten terug: “Kies één sexy kledingstuk en schoenen”.
Het is 8 uur. Ik ga me aankleden. Ik kies een korte zwarte avondjurk. De jurk is heel strak, zodat alle details van mij gezien kunnen worden. Het is vooral heel duidelijk dat ik geen BH aan heb, want mijn harde tepels met de piercings zijn duidelijk zichtbaar door de strak staande stof. Het is misschien wel wat koud, maar dat zien we dan wel weer. Ondertussen krijg ik een bericht van Irma: “Maak de doos in de woonkamer open en doe de anaalplug in je kont”.
Ik doe wat ze appt en als ik in de doos kijk, zie ik veel verschillende attributen. Ik rommel even tussen de kettinkjes en de siliconen speeltjes door en vind twee pluggen. Zonder enige twijfel pak ik de grootste. Ik spuug er even op en prop hem in mijn kontje. Het is erg lastig om hem te laten zitten en ik moet hem vaak terugduwen. Ik kijk nog een keer grondig in de doos en ik zie een vergelijkbaar exemplaar, maar dan wat anders van vorm. Die probeer ik en die blijft wel goed zitten. Het voelt een beetje koud en onwennig, maar als ik een beetje gelopen heb, voelt het best comfortabel.
En opwindend. Het voel heel erg opwindend om de hele tijd herinnerd te worden aan mijn opwinding en bijna naaktheid.

Ik kijk op de klok en ik merk dat ik door moet lopen, omdat ik anders misschien niet op tijd zal zijn. Ik zet er flink de pas in en voel de plug in mijn kont meebewegen.
Als ik een paar minuten gelopen heb, hoor ik een vrouwenstem zeggen: “Die slet houdt haar armen helemaal niet goed”. En dan roept ze: “Hé slet, doe je handen eens naast je tieten!”

Ik voel me zwaar vernederd om zo door een wildvreemde stem achterna geroepen te worden. Als ik vorige week zo had gelopen, had niemand me achterna geroepen dat ik mijn handen naast mijn tieten had moeten doen. Ik begin te begrijpen dat Mark en Irma heel veel connecties hebben en ik besef dat ik heel goed op de regels moet letten. Ik hou mijn armen netjes in de bedelhouding, ondanks dat mijn spieren heel erg pijn doen.

Twee minuten voor negen ben ik bij het huis van Mark en Irma. Ik drentel wat rond en als ik de eerste slag van de torenklok hoor, reik ik naar de bel, maar de deur gaat al open. Mark staat daar naakt en mijn hart maakt een sprong. Ik ben niet verliefd, maar ik ben dolblij om hem weer te zien.
Mijn armen hou ik geforceerd naast mijn tieten, hoewel ik hem liever zou willen omhelzen.
Ik kijk deemoedig naar beneden en zeg niets.
Mark zegt: “Doe je jurk uit en geef hem aan mij”.
Ik sta nog buiten, maar ik aarzel niet eens een halve seconde. Ik sta binnen vier seconden naakt voor Mark en geef hem mijn jurk. Hij pakt hem aan, vouwt hem kalmpjes aan netjes op en bekijkt ondertussen mijn stijf geworden tepels. Daarna voelt hij mijn kut (drijfnat) en controleert hij de anaalplug.
Hij pakt me bij mijn kin, duwt mijn hoofd omhoog en als ik mijn ogen in zijn kijkers boor verdrink ik. Ik voel mijn knieën week worden. Dan zegt hij: “Kijk naar beneden. Je kijkt alleen maar naar boven als er een opdracht te verwachten is, of wanneer je iemand pijpt of beft. Dan kijk je zo geil mogelijk en anders kijk je deemoedig naar beneden.
Als je in rust staat, met je armen in de bedelhouding, dan let je goed op, maar ook dan kijk je je baasje nog steeds niet in de ogen. Je hoeft niet hoger te kijken dan de mond. Snap je?”
Ik zeg: “Ja, meneer Mark. Ik snap het helemaal. Ik ben blij dat ik niet meer in uw ogen mag kijken, want ik ben bang om erin te verdrinken”.

Mark doet een stapje terug en lijkt even te aarzelen met zijn antwoord. Dan zegt hij: “Kom binnen”.
Dat klinkt meer als een uitnodiging, dan als een bevel. Ik duik zo snel mogelijk naar binnen, want ik heb het best koud gekregen.
Net als ik naar binnen glip, hoor ik een mannenstem op straat zeggen: “Hoi Mark, heb je weer een nieuw speeltje?”
“Ja”, antwoordt Mark. “Je zal haar nog wel een keer van heel dichtbij kunnen bekijken. Ze is net begonnen met de training en moet nog veel leren.
Stel je eens voor, speeltje!”.

Ik draai me snel om en ik kan maar net voorkomen dat ik mijn verbaasde ogen op Marks ogen richt. Ik loop richting de man en kijk voorzichtig naar boven, zodat ik de man ook niet in zijn ogen kijk. Je weet maar nooit namelijk. Voorzichtig steek ik mijn hand naar hem uit en hij geeft me een handkus. Ik zeg bedeesd: “Mijn naam is Marleen”.

De man zegt even niets terug, maar houdt wel mijn hand vast. Dan zegt hij: “Je naam is volstrekt onbelangrijk. Het gaat er om wat je doet, hoe je in het leven wil staan. We doen het nog een keer”.
Onzeker doe ik een paar stappen terug. Ik wil een huisdier zijn. Ik wil onderdanig zijn en vernederd worden. Onderdanig en vernederd voel ik me op dit moment heel erg!
Maar, hoe moet ik me dan voorstellen?! Ik wil helemaal niets zijn. Ik ben er voor anderen, niet voor mezelf. Dan ineens flitst het door me heen.
Ik doe zelfverzekerd een stap naar voeren en steek mijn hand uit. De man pakt hem aan en drukt een handkus op de rug van mijn hand. Dan zeg ik, terwijl ik naar zijn schoenen kijk: “Waar kan ik u mee van dienst zijn, meneer?”
Ik voel een heel licht kneepje in mijn hand. Ik leg dat uit als een goedkeuring. De man zegt dan: “Succes hiermee. Dit kan wat worden”.
Dan voel ik dat hij mijn haren grijpt en hij zegt: “De volgende keer doe je dit in één keer en val je voor me neer op je knieën en kijkt me geil uitdagend aan”.
“Ja, meneer”

De man en Mark nemen afscheid van elkaar. Van mij neemt hij geen enkele nota meer. Het is bizar om te merken hoeveel mensen er ineens om me heen zijn die met mij bezig zijn. Het is niet alsof ik aan het veranderen ben, maar dat de hele wereld om mij heen ook gekanteld is.
Ik heb geen idee hoe het kan, maar het voelt heel prettig.
Ik doe mijn handen weer in de bedelhouding en loop met te neer geslagen ogen achter Mark aan naar binnen. Ik gluur om me heen en zie de grote woonkeuken. Mark draait zich abrupt om. Gelukkig heb ik mijn ogen en armen helemaal goed.
Hij begint te praten.

“Je hebt net al gemerkt, dat houding heel belangrijk is. Het is jouw taak om er voor te zorgen dat jouw hoofd altijd lager is dan het hoofd van je eigenaars èn hun vrienden. Hen moet jij allemaal als jouw meerdere beschouwen. Je hebt geluk dat je maar 1.65 lang bent, dus als ik sta, kan jij ook staan. Als ik bijvoorbeeld aan de keukentafel zit, ga je op je knieën zitten met verticale bovenbenen. Als ik op de bank ga zitten, kniel je met je kont op je hielen. Duidelijk?”

“Ja, meneer”, zeg ik opgewonden.
Mark gaat op de keukenstoel zitten en ik kniel neer met mijn bovenbenen verticaal. Mark zegt: “Je handen zijn niet goed. In deze positie moeten ze ook in de bedelhouding zijn, zodat je je tieten goed uitsteken.
Als je laag neerknielt moeten ze met de palmen naar boven op je bovenbenen liggen. We doen het nog een keer”.

Mark staat op en ik sta ook op, met de handen naast mijn tieten. Hij loopt naar de bank en gaat op de bank zitten. Ik kniel naast de bank en leg mijn handen op mijn bovenbenen. Net op tijd draai ik ze goed, zodat de palmen naar boven liggen.

Mark zegt: “Je zit niet goed. Je moet te allen tijde je kut op je eigenaar gericht hebben en deze moet altijd toegankelijk zijn. Dat betekent dat je je lijf goed moet richten en je benen altijd open hebt”.
Pijlsnel draai ik me iets en doe ik mijn benen in een hoek van 90 graden. Ook steek ik mijn tieten nog wat verder uit.

Mark zegt niets en pakt een boek van de bank en begint te lezen. Ik bedenk me of er nu iets van mij verwacht wordt, maar ik kan niets bedenken, dus ik blijf stil zitten. Ik zie de voet van Mark op me af komen. Hij lijkt naar mijn kut te willen komen, maar kan er niet bij.
Mark zegt: “Je zit te ver weg. Ik moet jou zonder moeite kunnen aanraken. Als ik met je kut wil spelen, je een klap wil geven of in je tieten wil knijpen, dan moet je dichtbij genoeg zijn”.

Ik schuifel snel naar voren en Mark begint met zijn tenen in mijn kut te friemelen. Het moment dat zijn tenen mijn kut raken, lijkt het wel alsof er een elektrische lading overspringt. Ik sluit mijn ogen en haal even heel diep adem om van dit moment te genieten. Het lijkt wel alsof zijn tenen de kraan van mijn kut wijd opendraait, want ik voel mijn kut ineens vreselijk beginnen te lekken. De voet van Mark wordt helemaal nat.
Ach, zou ik die straks af mogen likken?

Mark geeft me een klap op mijn wang. Het is een harde klets. Zo maar uit het niets. Ik ben verbaasd, want ik ben me van geen kwaad bewust. Dan nog één, op mijn andere wang. Ze gloeien allebei…
Ik blijf stil zitten en wacht af wat Mark zegt of doet. Dan zie ik zijn hand naar mijn tiet gaan en hij knijpt er hard in. Het is pijnlijk, maar het maakt me veel bewuster van mijn onderdanige rol.
Ik kan er niets aan doen, maar door de pijn trek ik mijn rug wat hol, waardoor ik mijn tieten weg wil trekken van Mark. Dat lukt niet, want hij heeft grip genoeg.
Mark zegt: “Je moet je tieten aanbieden. Niet terugtrekken. Minpunt”.
Ik schrompel een beetje in elkaar. Ik heb geen idee wat het betekent om een minpunt te hebben, maar dat is vast niet goed…

Sinds ik binnen ben heb ik nog maar amper een woord gesproken. Dat voelt heel goed. Toch heb ik een prangende vraag, want ik wil graag weten waarom ik die klappen tegen mijn wangen kreeg, dus ik vraag op een onderdanige toon: “Mag ik spreken?”
Mark zegt: “Soms mag dat. Als je eigenaar een vraag stelt, moet je een kort antwoord geven. Vrij spreken mag je niet, tenzij toestemming door je eigenaar is gegeven”.
Ik knik en hou mijn mond.

Mark leest nog even en staat daarna op. Hij loopt naar de keuken en haalt een handje macaroni uit een keukenkastje. Ik volg hem met de handen naast mijn tieten. Dan loopt hij naar een hoek in de keuken en strooit daar wat macaroni op de vloer. Hij zegt: “Dit is jouw hoek. Als je straf hebt, sta je met je hoofd richting de hoek. Anders sta je met je hoofd de andere kant op als je hier moet staan: je handen in de bedelhouding en je tieten naar voren.
Deze positie hou je zo dadelijk bewegingsloos vast zolang ik weg ben en je een nieuwe opdracht geef. Het korte commando voor deze positie is: hoek en strafhoek. Ik hoef dat verder niet uit te leggen”.

Ik ga op de plek staan zoals me verteld is en merk dat de macaroni heel erg irritant is onder mijn voeten. Mark draait zich om en loopt weg. Het bloed stroomt weg uit mijn armen en ze beginnen te tintelen. Ik probeer mijn spieren te blijven bewegen, maar dat valt niet mee. Onder mijn voeten zitten in totaal vijf kleine stukjes macaroni. Die drukken steeds harder in mijn voetzolen. Dat is ronduit pijnlijk.
Om mijn ongemak te vergeten, duik ik in mijn eigen gedachten. Daar sta ik dan: een kleine, eigenwijze, 23-jarige wijkverpleegkundige met een leuke koppie en een prima leven. Wat burgerlijk misschien, maar wat bezielt me nu om hier zo te staan?
Mijn voeten doen pijn en niet alleen van de stukjes macaroni, want ik ben wel gewend om veel te lopen, maar staan zonder schoenen aan is weer een heel ander verhaal.

Wat doe ik hier?
Mijn armen zijn gevoelloos en ik moet inmiddels veel moeite doen om mijn armen goed te houden.
Waar ben ik mee bezig?
Ik druk mijn tieten nog een beetje naar voren en zie mijn piercings. Ik had een week geleden niet gedacht dat ik die zou hebben!
Heb ik spijt van dit alles?
Geen enkele seconde. Ik vind het juist jammer dat ik niet eerder in deze rol terechtgekomen ben. Heerlijk: gewoon wachten op die sterke man die alles voor je regelt.

Ik hoor hem aankomen. Ik haal mijn houding nog eens aan. Hij heeft een hondenriem meegenomen en ik lees aan de buitenkant van de riem het woord ‘slavin’. Hij komt naderbij en staat maar een paar centimeter van me vandaan. Ik ruik zijn adem en ik zwijmel. Ik heb letterlijk vlinders in mijn buik van geluk. Puur geluk.
Hij doet de band om en heel even raakt hij met een vinger mijn nek aan. Weer zo’n elektrische schok. Wat is er toch wat ik voel als deze man me aanraakt?
De band zit echt strak om mijn nek, maar hindert mijn ademhaling niet.

Hij zegt: “Deze riem is om aan iedereen duidelijk te maken wat je bent. Laat hem aan zoveel mogelijk mensen zien, want je verdient het om vernederd te worden”. Het is vreemd, maar door deze woorden voel ik me trots. Trots dat ik door hem geaccepteerd word.
Dan zegt Mark: “Wat is het een rommel in je hoek. Hop, ruim eens op!”
Ik buk me en haal zo snel mogelijk de stukjes macaroni uit mijn voet. Ik krijg gelijk een keiharde klap op mijn billen! Ik schrik er zo van, dat ik een halve meter vooruit schiet en met mijn hoofd hard tegen de muur bots. Fuck! Dat doet echt pijn!
Mark zucht even heel diep en zegt dan op een verbluffend rustige toon: “Je moet je kut naar mij toe richten, niet je kont”.

Ik besef mijn fout en ga gehurkt en met mijn kut gericht op Mark aan de slag om de stukjes macaroni op te rapen. Ik heb ze al snel allemaal te pakken en weet niet wat ik er mee moet doen. Ik maak een vertwijfeld gebaar naar Mark. Hij zegt op een cynische toon: “Als je niet meer weet wat je met afval moet doen, dan kan je het altijd nog opeten!?”
Ik begrijp niet wat hij bedoelt, maar ik knoep snel de macaroni weg en slik het door. Mark staat geduldig voor me te wachten. Als ik klaar ben zegt hij: “Ik heb je gezegd dat je moet opruimen. Daar staat de prullenbak. Toen ik weg was, moest je stil staan. Daarna dus niet meer. Je mag dus wel lopen, als je daarbij er maar voor zorgt dat je kut toegankelijk is en dat je je armen op de goede manier houdt”.
Ik knik en voel me een klein meisje wat door de leraar op de kop krijgt… Ik zal echt goed moeten leren luisteren!

Mark pakt een hondenriem en zegt: “Kom, ik ga je uitlaten”. Hij klikt de riem aan de halsband en zegt: “Als je een riem aangeklikt hebt, zorg je er altijd voor dat je deze 10 centimeter van het einde tussen je tanden beet hebt en hem aanbiedt, zodat ik de lus makkelijk kan pakken, zonder dat ik hoef te bukken”. Ik pak de riem tussen mijn tanden en recht mijn rug om de riem aan te reiken.
Ik krijg een snoeiharde klap tegen een hand en ik bedenk me, dat ik die langs mijn lichaam had hangen, in plaats van in de bedelhouding… Snel corrigeer ik mijn houding en duw ik mijn tieten zo ver mogelijk vooruit.
Mark zegt: “Als ik jou was, dan zou ik me ook voor zo’n dikke kont als die van jou schamen, maar je gaat die kont en kut juist goed laten zien en niet met je hand verhullen”.

Die opmerking komt binnen en ik voel de tranen in mijn ogen opwellen. Ze biggelen over mijn wangen terwijl ik mijn houding vasthoud. Geluidloos sta ik te snikken. Mark staat bewegingsloos te wachten totdat ik klaar ben met het plengen van tranen…
Mijn make up zal doorgelopen zijn, maar ik durf het niet af te vegen of te fatsoeneren. Als de laatste snik geweest is, staan we nog een hele tijd stil, waarbij ik de riem nog steeds aan Mark aanbied. Eindelijk stapt hij naar me toe (yes: ik ruik zijn lichaam en adem weer!) en zegt zacht in mijn oor: “Je doet het goed Marleen. Ik ben heel tevreden over je. Je moet alleen nog veel leren”.

Dat stukje bemoediging had ik hard nodig. Ik zucht een keer diep en doe de riem een paar centimeter hoger ten teken dat ik klaar ben om uitgelaten te worden.
Mark pakt de riem uit mijn mond en loopt er mee naar de voordeur. Hij maakt de deur open en trekt me mee naar buiten. Hij opent de uit de gang mee gegriste paraplu en houdt die boven zichzelf. We gaan linksaf en lopen langs het huis naar de Kasteeltuin. Het valt me nu pas op dat Mark kleren aan heeft en ik niet.
Ik loop gewoon rond half elf ’s ochtends naakt door de regen in een parkje waar ik zelden geweest ben.
Ik voel me ontzettend opgewonden, maar anderzijds voelt het allemaal perfect. Ik heb er namelijk het volle vertrouwen in dat Mark weet wat hij aan het doen is. Heerlijk!
We lopen een beetje rond. Zonder doel zo lijkt het. Dan zien we een jonge vrouw aan komen lopen met een herdershond. De hond tilt zijn poot op bij een boom en pist zijn markering ertegen. Mark wijst ernaar en zegt: “Wanneer ga jij nou eens pissen? Ik ben je toch aan het uitlaten?”
Ow… Was dat écht de bedoeling….

Dan zegt Mark, wijzend op een boompje: “Ga daar maar pissen”.
“Dat lukt nooooit!”, denk ik bij mezelf. Toch loop ik naar het boompje, zorg ervoor dat mijn kut goed zichtbaar is voor Mark. Dan probeer ik mijn blaasspieren te ontspannen, maar dat lukt me niet. Dit is te beschamend… Ik heb nog nooit geplast dat iemand mij zag, laat staan buiten, laat staan met een naderende vrouw met hond!
De vrouw komt naderbij en begint met Mark te praten. Ik kan er geen wijs uit of ze elkaar kennen, want ik durf haar niet aan te kijken. Mijn aandacht wordt al snel getrokken door de hond. Die komt al snuffelend dichterbij en voor ik er erg in heb beroert hij met zijn koude neus mijn kut!
Al snel voel ik zijn ruwe tong over mijn kut gaan en ik wil in paniek opstaan, wegrennen en gillen. Maar: mijn opdracht is om te pissen. Ik voel me zo ontzettend vernederd, dat ik mijn ogen dicht doe en mezelf even wegdenk… Even hier weg zijn. Even niet meer.
Door de korte ontspanning en het feit dat de hond even niet meer likt, klatert mijn pis op de grond. De hond is er als de kippen bij om mijn pis op te likken en als ik klaar ben, krijg ik als toegift een paar likken over mijn kut.

Het is onbeschrijfelijk wat ik allemaal meemaak. Dan voel ik een ruk aan mijn halsband. We gaan weer verder. De jonge vrouw klopt even op mijn hoofd en zegt neutraal: “Dag”. Mark zegt op dezelfde toon met een aai over de kop van de hond: “Dag Max, dag Amber”.
We lopen terug naar het huis en ik voel me vreselijk smerig, maar ook ontzettend blij. Smerig, omdat ik gelikt ben door een hond, maar blij omdat ik eindelijk het leven leid wat ik altijd gewild heb!