Het restaurant ziet er van buiten bescheiden uit. Binnen is het immens. De verlichting, de meubels. Alles is stijlvol en perfect. Weinig tafels, veel personeel. Over de volle breedte van het restaurant isneen raam met uitzicht op zee. Als we aan onze tafel zitten voelt het alsof we boven de zee zweven. Ik ben blij met mijn nieuwe pak. George is opgewekt en maakt grapjes. Hij vertelt een verhaal over Monaco in de jaren zestig. Er reden in die tijd Arabieren in dure auto's rond. Ze nodigden de knapste meisjes uit voor een feest in een villa in de heuvels. Maar daar was geen feest. Daar waren cellen in de kelder.
De meisjes werden geboeid en opgesloten. Er waren speciale trainers die de meisjes onderdadig maakten door ze te belonen en te straffen. Dat duurde een paar weken. Aanvankelijk waren de meisjes opstandig, ze huilden en gilden. Ze werden gestraft door ze met hun handen aan het plafond op te hangen en te besproeien met een harde straal koud water. Goed gedrag werd beloond met fruit en een zacht bed. Zodra ze zwijgzaam waren geworden en alle bevelen opvolgden gingen de trainers een stap verder. Hun kleding werd afgepakt. Voordat ze eten kregen werden ze op een bed vastgebonden. En werden ze gevingerd door de trainers. Als het meisje niet protesteerde en zich overgaf aan de trainer kreeg ze fruit. Als het meisje tegenwerkte kreeg ze koude pap met oude verlepte groente. Na een paar weken lieten ze jonge mannen vrijen met de meisjes. Zodra ze zich gewillig lieten neuken kregen ze een jurkje en een halsband om. Ze werden vrijgelaten uit de kelder en mochten in het huis wonen. Ze werden getraind in etiquette en in de finesses van het dienen en in het bedrijven van de liefde. Meestal lukte het om de meisjes plezier te laten krijgen in hun nieuwe rol. Na een paar maanden werden ze op een boot naar Arabië gesmokkeld. Daar werden ze verkocht aan rijke Arabieren. Sommige meisjes reisden nog wel eens terug naar Europa met hun Arabische eigenaar. Maar ze waren veranderd, ze waren zo grondig opgeleid dat ze alles deden wat hun eigenaar aan hen opdroeg. Het gebeurde een keer dat een meisje, een vrouw inmiddels, met haar eigenaar in Monaco kwam. Daar kwam ze oude vriendinnen tegen. De vriendinnen huilden van blijdschap toen ze haar weer zagen. Maar de vrouw ging zonder iets te zeggen mee met haar eigenaar. Iedereen luistert geboeid naar het verhaal van George.
We krijgen de menukaarten. Lydia en Richard bestellen. Richard voor zichzelf en Dassie. Lydia bestelt voor haarzelf, Claremont en George. En dit keer bestelt ze ook voor mij. Ik voel me op mijn gemak. Het maakt me niet uit dat Lydia voor mij kiest.
Het voorgerecht komt. Een ingewikkeld bordje met kleine hapjes. Ik denk na over het verhaal van George.
"Don't you think it is immoral to abduct girls and train them to be sex slaves?"
"Of course it is immoral. But it wouldn't be immoral if the girls chose for the training?"
"There are girls who would do that George?"
"Absolutely Martin. I actually know a few."
"Who would do that?"
George kijkt naar Claremont en Dassie. Ze zwijgen.
Lydia mengt zich in het gesprek.
"Yes Martin. They both did a training to become sex slaves. Voluntarily." Dassie en Claremont kijken me rustig aan. Ze generen zich niet.
"You are sitting at a table with freaking perverts." zegt Lydia lachend. Iedereen lacht om Lydia's grap. Behalve ik. Ik ben in shock. Seks slaven?
"Did you also do such a training Lydia?"
"Ha. I am a mistress. George and Claremont are my slaves. And I treat them well, don't I?"
George en Claremont knikken.
Richard mengt zich nu ook in het gesprek.
"And Dassie is my longtime sub. She is not a slave. But nevertheless she does everything I ask her to do.”
Het hoofdgerecht arriveert. Weer een prachtig gerangschikt gerecht. Maar ik kan me niet meer concentreren op het eten.
Ik kijk naar de zee. Moet ik nu vertellen over mijn onderdanige gevoelens? Ik twijfel. Lydia vraagt er niet naar.
"Some people don't live their fantasies about domination or submission. It all depends on what one is prepared to put on the table Martin. It's a serious game. We chose to make it part of our daily life."
"And is the island also part of that?"
"Absolutely. Sometimes we don't see each other a lot on the island. Two years ago Claremont had a training and we saw her only a few times."
We zien het laatste daglicht boven de zee verdwijnen en wandelen naar de taxi die voor het restaurant geparkeerd staat. Lydia loopt naast me. Aan haar andere zijde Claremont. De rest loopt achter ons. In het busje zit ik naast Lydia. Ze schuift dicht tegen me aan. Ik voel haar lijf. Ze neemt mijn hand in de hare en vertelt over haar relatie met George. Hij houdt ervan vernederd te worden door haar. Ze vrijen weinig. George heeft zijn seksualiteit gegeven aan haar. George geniet van vernedering. Soms geeft Lydia hem een opdracht waarbij hij klaar mag komen. Lydia vertelt dat ze seks heeft met Claremont heeft sinds ze haar heeft leren kennen.
In de schemering van het busje kijk ik naar haar gezicht. De dikke wangen en rimpels maken haar niet mooi. Ik kijk naar Claremont. Ik zie het niet voor me. Ik vind het niet vervelend om naast Lyida te zitten en denk na over wat ze zei over wat men bereid is op tafel te leggen. Mijn gedachten dwalen af naar de ogen van Claremont. En naar de doorschijnende lingerie van Dassie. Lydia kijkt me aan en aait over mijn nek.
"I would love to give you a task. Are you ready for that?"
"What sort of rule Lydia?"
"I never say things in advance Martin. But would you like a challenge?"
"I don't know Lydia. Let me sleep on it."
"Dear boy, It can be confusing. Take your time. But it will be fun."
In de lobby gaat Lydia weer dicht tegen me aanstaan. Ze legt haar handen op mijn billen en zoent me op mijn mond. Ik laat het toe en voel mijn lul groeien. Mijn lichaam raakt gewend aan Lydia.