Mijn naam is Emma, 28 jaar, 163cm groot, Lang blond haar.

Ik werkte nu rond de 2 jaar in een verpleeghuis op de afdeling psychogeriatrie.
Ik deed dit werk met enorm veel plezier. Mijn motto in het leven was: wie goed doet, die goed ontmoet.

Het leukste aan mijn werk vond ik: het contact met mensen, met familie, vrienden en de cliënten zelf natuurlijk.
Mijn dag was pas goed, als de dag van mijn clienten ook goed was. Het is natuurlijk wel het "einde van het leven van mijn meeste clienten. Ik wilde mijn clienten een mooie tijd geven aan het einde van hun leven.

Nadat ik 2 jaar al op dezelfde afdeling werkte, waren mijn clienten als familie. Ik kende al hun gebruiken, wensen, en interesses. Ook waren de contacten met verwanten als gewoon. Ik kende de meesten erg goed. Dit maakt mijn werk dan ook zo speciaal.

Het was een doodnormale dag, ik heb nachtdienst.
Ik zet mijn wekker op 20.00 uur, en probeer nog even te slapen voor zolang dat kan.
20uur gaat mijn wekker, ik stap uit bed en loop richting de douche. Ik probeer m'n haar wat te fatsoeneren, en besluit om maar een simpele vlecht te maken. Nog een beetje mascara en oogpotlood en bekijk mezelf tevreden in de spiegel.
Rond 21.30 rijd ik naar m'n werk, ik ben altijd redelijk vroeg aanwezig, zodat ik nog even alle rapportages kan doorlezen en de overdracht kan doen met de collega's voor me.

Mijn dienst verloopt rustig, de meeste clienten liggen al in bed. Ik besluit om een bakje te doen buiten op het balkon.
Ik nestel me op een comfortabele stoel, en speel wat met m'n telefoon. Opeens hoor ik de bewegingssencor afgaan op kamer 28. Deze kamer is van meneer Dijkstra, een man van 87 en om eerlijk te zijn vind ik deze man helemaal niet aardig.
Altijd snauwt hij naar me, en commandeerd me alsof ik zijn sloofje ben.

Dijkstra wil percee dat zijn zoon gebeld wordt. Ik probeer hem nog uit te leggen dat het midden in de nacht is, en dat we alleen familie bellen als het ernstig is.
Dijkstra is absoluut niet van mijn tegenspraak gediend en begint naar me te schreeuwen alsof ik niks waard ben.
Om de kalmte op de afdeling te bewaren besluit ik Dijkstra mijn werk telefoon te geven, en toets het nummer van zijn zoon in.
Dijkstra grist de telefoon uit mijn handen en zegt: en nu oplazeren! Heb ik geen recht op een beetje privacy??!!

Verontwaardigd loop ik zijn kamer uit terug naar het balkon.
Steek een sigaret op, en probeer mijn kalmte te bewaren. Waar haalt deze kerel het gore lef vandaan!
Na ongeveer 5 minuten besluit ik mijn telefoon weer te gaan halen, Dijkstra zal vast klaar zijn met bellen.
Op kamer 28 aangekomen zit Dijkstra op zijn stoel. Ik loop naar hem toe, en vraag: is het gelukt Dijkstra?
Dijkstra is niet onder de indruk van mijn vriendelijke toon en buldert naar me: als ik je wat vraag.. Doe jij wat ik vraag begrepen!!
Zonder ook maar wat te zeggen pak ik mijn telefoon en loop zijn kamer weer uit, trek de deur achter me dicht en beloof mezelf dat ik me nooit weer zo laat afsnauwen door deze man.

Mijn dienst verloopt voor de rest rustig, af en toe een client helpen om naar de wc te gaan. Als in de ochtend mijn collega's komen om me af te lossen, begin ik direct over het voorval met meneer Dijkstra. Het afdelingshoofd verzekerd me om contact op te nemen met Dijkstra zijn verwanten, zodat ze Dijkstra duidelijk kunnen maken dat ze niet gebeld willen worden in de nacht, tenzij het serieus is.
Ik pak mijn spullen in mijn tas, en vertrek richting de uitgang.

Buiten besluit ik nog even een sigaret op de steken voor ik naar huis rijd.
Huh ik ken die man ergens van, waarom kijkt hij zo naar me?
Ik kijk nog eens goed, dat is de zoon van Dijkstra!
Ik vraag me af wat hij wil, en besluit op hem af te lopen.
Hallo.. Erwin is het toch? Ik ben Emma, de verzorgende van uw vader vannacht en geef hem een hand.
Nietsvermoedend trekt hij me naar zich toe, en houdt me zo stevig vast dat ik angstig geen tegenspraak geef.
Hij beveelt me in zijn auto te stappen en trekt me hard mee.
Erwin duwt me zo hard in zijn auto dat ik m'n hoofd keihard stoot, mijn beeld wordt zwart en voel we wegglijden uit het hier en nu.

Na ongeveer 5 minuten kom ik bij. Ik knipper met mijn ogen en probeer te beseffen wat er gebeurd is, waar ben ik?
Ik kijk om me heen en direct weet ik het weer. Erwin!
Wat wil je van me Erwin? Bek dicht je gaat met mij mee!
Ik voel mijn handen en voeten vast zitten. Ik kijk erna en zie dat ik vast zit met touw.
De tranen vloeien inmiddels uit mijn ogen, ik ben bang.
Ik probeer mijn handen en voeten los te wurmen, maar ze zitten te strak vast.
We zijn ongeveer 20 minuten onderweg, als we een verlaten bos weggetje oprijden.
Ik probeer me de weg te herinneren, maar ben zo gedesoriënteerd dat ik het echt niet weet.
We komen aan bij een oud blokhutje, Erwin stapt uit loopt om de auto heen en trekt de deur open. Hij trekt me uit de auto, maar omdat mijn voeten vastzitten val ik meteen.
Erwin wat wil je?! Wat moet je van me?!
Ik krijg geen antwoord, en hij sleurt me mee naar binnen.

Binnen is het donker, de ramen zitten dichtgespijkerd.
Ik zie enkel een oude keuken, een paar stoelen en een tafel.
Erwin drukt me op een stoel, maakt me vast, en plakt tape op m'n mond. Vervolgens loopt hij zonder wat te zeggen weg.
Weer probeer ik los te komen, het lukt niet. Ik ben echt doodsbang!
Na een tijdje komt Erwin terug met een glas water, hier drink op! En rukt het tape van mijn mond.
Ik kijk hem angstig aan en besluit mee te werken.
Nadat ik het hele glas leeg gedronken heb, plakt hij weer tape over mijn mond en zegt: hiervan ga je lekker slapen.

Ik wordt wakker in een donkere kamer, kijk om me heen en zie niks, het is pikkedonker.
Ik lig op een koude houten vloer, mijn benen en armen zitten vast aan een ketting.
Ik probeer te schreeuwen maar het is kansloos. Niemand zal me horen.
Ik heb het koud, al mijn kleren liggen in de hoek van de kamer. En weer wordt ik doodsbang als ik besef wat er gebeurd is.
Ik hoor gestommel, en begin zo hard als ik kan te schreeuwen. De deur gaat open en Erwin stapt lachend binnen. Denk je nou werkelijk dat iemand je hoord?
Aan elke hand heeft hij een leren riem, met daar aan 2 honden. Ik kijk angstig naar ze, ik denk dat het rottweilers zijn. Ze grommen en blaffen naar me.
Erwin zegt opgewekt dat deze kamer hun kamer is. De kamer is enkel bedoeld om de honden uit te laten.
Ik kijk Erwin vol ongeloof aan en begin weer luidkeels te schreeuwen.
Erwin bedenkt zich niks en geeft me een klap in mijn gezicht met de mededeling: hou je rustig, alleen zo zullen de honden ook rustig blijven.
Hij maakt de twee enorme beesten los, en vertrekt weer.

De honden lopen snuffelend om me heen, het lijkt wel alsof ze me aan het keuren zijn.
Dan trekt een van de honden zijn poot op, en plast over mijn benen. Doodstil en doodsbang probeer ik mijn tranen te bedwingen. Af en toe laten de dieren me hun tanden zien, zodat ik respect voor ze krijg.
Ongeveer 30 minuten later komt Erwin zijn honden weer halen, en kijkt goedkeurend naar me. Goed gedaan Emma.
Als je zo rustig blijft mag je uit de kamer.
Hij sluit de deur en verrekt weer.

Om de paar uren komt Erwin langs met zijn honden, om ze uit te laten. Keer op keer doen de honden hun behoefte op me, alsof ik een boom ben.
Ik stink, voel me vies, en verafschuw mezelf.
Dit gaat dagen zo door, het besef van tijd en datum ben ik allang kwijt.
Ik heb honger en dorst. Het enige waar ik aan kan denken is eten en een douche.
De deur gaat weer open, Erwin trekt me aan mijn haar omhoog. Mee komen! Je gaat douchen.
Vervolgens sleurt hij me mee naar buiten, waar de regen als een malle uit de lucht komt vallen.
Hij zet me vast aan een hek, en zegt over 5 minuten terug te komen.

5 minuten later komt hij terug, sleurt me weer mee naar binnen en beveelt me op mijn knieën te gaan zitten.
Natuurlijk luister ik naar Erwin. In de hoop dat hij me zal laten gaan. Wat ik niet wist, is dat dit alles behalve zijn plan was.
Hij zet een bak water voor me neer, en een bak oud brood.
Gulzig begin ik de drinken als een hond. Het brood krijg ik niet weg, het is te droog.
Dan gaat de deur van de kamer open en hoor een bekende stem. Ik probeer te achterhalen wie bij deze stem hoord.
Het is Dijkstra! Erwin heeft hem opgehaald voor zijn weekend. Dijkstra gaat voor me op een stoel zitten en zegt: laat ze maar komen! Het feest kan beginnen!

Al snel hoor ik krassende geluiden op de houten vloer. Inmiddels ken ik dit geluid door en door.
De 2 rottweilers komen binnen en begroeten Dijkstra enthousiast. Een van de honden tilt meteen z'n been op, en weer wordt ik gebruikt als boom.
Ik huil, wat een nachtmerrie.
Dijkstra beveelt me mijn armen op zijn schoot te leggen. En trekt me aan mijn haar omhoog.
Hij zegt dat ik hem aan moet kijken, en vooral niet weg mag kijken. Dan hoor ik Erwin zeggen: toe maar, toe maar, ze is helemaal van jou.
De hond weet pressies wat hem te doen staat, en springt boven op mijn rug. Ik kijk Dijkstra angstig en vol ongeloof aan.
De hond maakt neuk bewegingen. En weer stromen de tranen over mijn wangen.
Dijkstra kan niet anders dan lachen. Hij schaterd het uit van plezier.

Ik voel een enorme pijnlijke steek in m'n kut, en weet dat de hond met zijn pik in me zit. Het wilde dier begind me te neuken alsof het zijn dagelijkse werk is.
Even laat ik mijn hoofd zakken en Dijkstra herinnert me eraan dat ik hem aan moet kijken.
Terwijl de ene hond me neukt alsof ik zijn laatste teef ben, voel ik een warme straal over mijn been. De andere hond doet nu ook zijn behoefte op me.
Vol afschuw probeer ik me sterk te houden. Wat een perverse familie is dit!
Erwin spoort de neukende hond aan om nog harder tekeer te gaan, en het lijkt alsof ze hiervoor getraind zijn.
Nog harder stoot de hond zijn enorme hondenpik in en uit me. Zijn nagels krassen in mijn huid. Mijn hele lichaam doet zeer. Die ruwe veelste grote pik, de scherpe nagels, en Dijkstra die me hard aan mijn haar vast houdt.
De hond ramt steeds harder, en voel zijn pik nog groter worden. Ja toe maar schatje, druk dat teefje maar vol lacht Dijkstra. En zo spuit de hond met een enorme vaart zijn zaad in me. Nog een paar kleine diepe stoten laat de hond zijn behaarde lichaam op me vallen en probeert zich terug te trekken. Nadat zijn pik geslonken is, springt de hond van me af. Ergens voel ik een kalmte over me heen komen. Zou dit het zijn? Is het nu klaar?
Nog altijd kijk ik Dijkstra aan, en zie dat hij een soort seintje geeft aan Erwin.

Erwin beveelt de andere hond zijn werk te doen. Wat dit inhoud weet ik niet.
De hond komt achter me staan, en likt al het zaad van z'n maatje van m'n benen. Deze hond lijkt milder te zijn dan zijn kameraadje.
De hond blijft likken terwijl ik nog steeds leunend met mijn armen op de schoot van Dijkstra hang.
Dijkstra zegt tegen me: nu wordt jij beloond Emma, omdat je zo goed geluisterd hebt.
Ik snap helemaal niks van wat hij zegt: en blijf doodstil zitten.

De hond likt steeds hoger, hij blijft het zaad van zijn voorganger opzoeken. Opeens voel ik een ruwe tong op mijn pijnlijke kutje. De hond likt als een bezetene.
Ongewild vind ik het een fijn gevoel. Het eerste fijne gevoel sinds dagen. Ergens wil ik dat het stopt. Het is te goor. Maar aan de andere kant wil ik absoluut niet dat het stopt. Even geen pijn. De hond begint te piepen, en slurpt al het zaad van en uit mijn lichaam. Naar mate de hond langer likt, begin ik het steeds fijner te vinden.
Ik voel een kreun aankomen, en wil m'n ogen sluiten.
Dijkstra zorgt ervoor dat ik hem aan blijf kijken.
Nee he! Ik geniet hier gewoon van! Dit kan echt niet.
Het is zo fijn dat ik verlang naar een orgasme.
Ik kreun zachtjes en kijk Dijkstra verlangend aan.
Toe maar Emma! Laat je gaan gniffeld Dijkstra.
Je hebt het verdient.
Het dier likt me zo ontzettend fijn, ik wordt nat en geil. Ik druk mijn kutje verder naar achter, zodat de hond me dieper kan likken. En dan... Ohhhh god! Ik kom klaar! Hard kreunend met m'n mond open kijk ik Dijkstra aan. Ik heb moeite met recht op te blijven zitten.
Verlangend naar meer blijf ik toch zitten. Dijkstra zegt me dat t genoeg is en duwt me bij zich weg.

Laat haar gaan Erwin! T is genoeg zo.
Erwin maakt alle touwen los, drukt mijn kleding in mijn handen. En beveelt me weg te gaan, en nooit iemand te vertellen wat er gebeurd is. Want ze weten me te vinden.
Ik loop de deur uit en buiten trek ik mijn kleren aan.
Weer huil ik van afschuw, waar ben ik? Ben ik nou net klaar gekomen omdat ik gelikt werd door een hond?
Het is donker en probeer de weg te vinden, na uren lopen vind ik een weg waar auto's rijden, en probeer een auto staande te houden..

Als er genoeg leuke reacties komen.. Zal er een tweede deel komen!
Bedankt voor het lezen.

Trefwoorden bij dit verhaal: Dieren, Pervers,