Moe, ik ben moe na het lezen en bekijken van de beelden en email van Bart over hoe hij mijn slaafje Mark aan het omvormen was naar het groepsslaafje van de voetbalvrienden. Het is natuurlijk allemaal bloedgeil (ook voor mij) maar het weekend met zijn zusje was al heftig en ik voel me gewoon leeg en moe. En dat terwijl de week nog moet beginnen, al is dat dan op dinsdag in dit geval. Ik zet dan ook mijn telefoon op stil, de tablet uit en de cv op 15 en ga naar bed.

Een diepe slaap heeft me goed gedaan, ik zie dat de zon schijnt, kom mijn bed uit en neem gelijk maar een douche. Onder de waterstralen die mijn lijf strelen bedenk ik me dat ik me vandaag echt ga richten op mijn werk. Al dat opwindende gegeil vreet energie. Naakt (op mijn stalen monster na) loop ik de woonkamer in, maak een kop Senseokoffie, smeer een broodje en pak mijn telefoon.

Mariël- zie ik heeft gebeld om 23.49 uur. Net een half uur nadat ik ging slapen

Bart heeft een email gestuurd

Mark heeft een appje gestuurd

Grote Crimineel gepakt op Schiphol

Omdat ik nu niet gelijk wil gaan beginnen met de eerste drie en mijn vak journalistiek is start ik mijn computer op en lees een aantal news-sites. Daarna weet ik wat er in binnen en buitenland speelt en ga ik eerst maar eens een paar uur aan het werk. Het schrijven gaat voorspoedig, de paar telefoontjes die ik moet plegen ook en rond drie uur ben ik door mijn taken heen. Ik zet een kop thee en terwijl ik het doe besef ik me dat ik nog steeds in mijn blootje sta. Dat overkomt me niet vaak. Met een klik geeft de waterkoker aan dat ik het water op het zakje kan gieten (thee zakje) en dan ga ik kijken wat ik aan berichten en appjes heb. Mariël moet ik terugbellen, maar de mail van Bart en het appje van Mark kan ik lezen.

Beide heren zijn benieuwd naar mijn reactie op hetgeen ze hadden opgestuurd. Dat is wel de strekking van de teksten. Bart meldt dat hij dyslexie heeft en dat daarom zijn mail zo beroerd is qua spelling en dat hij daarom ook wel blij is dat Mark in het vervolg moet gaan typen. Mark wil heel graag even bellen schrijft hij, het liefst privé en zonder dat er anderen bij zijn. Ik stuur Mark een berichtje terug. Mijn eerste idee was bellen maar ik wil hem niet storen als hij aan het skiën is, ten slotte is zijn enige vrijheid de tijd die hij buiten de blokhut spendeert. Maar hij belt gelijk terug.

“De sneeuwstorm houdt maar niet op hier Lex. Vandaag zijn we alleen maar een paar boodschappen wezen doen en dat was al bijna niet te doen.” Na de begroeting barst de jongen van 25 uit in zijn verhalen en hij brult als een verslaggever.

“Hou je even op met schreeuwen? De verbinding is prima!” corrigeer ik hem. Hij kalmeert een beetje en vraagt aan iemand anders (Bart vermoedelijk) of hij even naar de slaapkamer mag.

“Ik ben nu privé Lex”. De intonatie verraad al dat hij het even nodig heeft, even alleen met mij al is het via de telefoon. Ik vraag hem of hij geniet en of Bart zich aan de spelregels houdt.

“Het is best vernederend hoor, ik ben wel blij dat Wim ook in zijn blootje rond moet lopen en doen wat ik moet doen. Voor hem is het moeilijker als voor mij denk ik”. Ik vraag waarom.

“Ik heb U Lex, en wat er ook gebeurt ik kan altijd U nog bellen. Wim heeft dat niet.”

“Voor Wim gelden dezelfde regels als voor jou hoor! Maar ik kan me voorstellen dat hij ook een klankbord nodig heeft. Dus als hij het wil mag hij ook contact met me opnemen als het nodig is. Dan fluit ik Bart terug”. Voor M maakte ik me al zorgen over dat punt maar ik kon me ook levendig voorstellen dat het voor W. nog veel enger was. Hij kende mij, maar zeer zeker ook zijn eigen gevoelens nog niet. Ook ik zou in paniek kunnen raken op een dergelijk moment. Ik hoorde een zucht van verlichting.

“Hij zal daar best blij mee zijn Lex”.

“Hoe ziet de dag er nu uit voor jullie twee?”, ik was benieuwd.

“We moeten telkens naakt zijn in huis. Bart houdt toezicht maar allemaal kijken ze constant naar wat we doen. Wij moeten eten maken, drinken halen, schoonmaken maar ook eh, eh seks doen zeg maar.”

“Vindt je het nog leuk en kan je het aan?”, vroeg ik.

“Ja best wel, het is telkens spannend en ik weet nooit wat er gaat gebeuren. Maar soms wil ik ook best wel eens niet. Ik heb al vier keer moeten pijpen en slikken en, nou ja, ik kan eh, niet klaarkomen in de kooi”. Mark had blijkbaar de kooi weer om gekregen. Het skiweekje was blijkbaar ontaard in een homo-seksweekje voor de mannen. Geholpen door het weer waardoor ze niet naar buiten konden. Nog even sprak ik met mijn slaafje voor ik hem de telefoon door liet geven aan Bart (mijn hulpmeester). Hij was ook in een prima stemming.

“Ze doen wat ik wil Lex, of wat U zou willen. Het is bijna normaal, al moeten ze nu in hun blote bibs rondlopen en ons zo af en toe eh behagen. Markie kan het heel goed hebben hoor, Wimpie moet nog wat wennen geloof ik”. Het beeld dat ik kreeg bleek wel aardig te kloppen. De twee subjes en vier anderen vermaakten zich wel. Toch gaf ik Bart nog een keer en heel duidelijk te verstaan dat hij de slaafjes ook genoeg 'me-time' moest geven. Hij vroeg wat ik bedoelde en ik legde uit dat hij ze wel op het randje maar nooit eroverheen mocht brengen. Dat hij hen ook ruimte moest geven om te genieten.

Het gesprek met Mariël dat hier op volgde was heel anders. Zij klonk als een verliefde puber. Ze herhaalde dat ze me miste en vertelde dat ze haar vriendin Mariska alles had verteld. Alles kreeg ik te horen. Hoe en wat ze hadden gegeten, hoe het onderwerp was gekomen op mij en hoe het verder was gegaan, toen het ging over haar slavinnetje zijn en haar opdrachten om ontwerpen te maken zoals ik haar had gezegd. Ze klonk heel vrolijk en opgewekt.

“Wat heb je over de ontwerpen gezegd?”

“Alles, en Mariska wil wel mijn model zijn om dingen te testen Lex”.

“Maak er foto's van zodat ik ook kan meedenken”.

“Ja dat zal ze wel leuk vinden”. Daarna namen we afscheid met de afspraak dat we samen haar broertje van de bus zouden halen en omdat dit op maandag zou zijn dat ze zelf ook dinsdag beschikbaar zou zijn.

Hoofdschuddend legde ik mijn mobiel weg. Het was totale waanzin dit, de groep om me heen groeide als een olievlek en wist ik zelf eigenlijk wel waar ik mee bezig was? Kon ik dit allemaal nog onder controle houden? Wie hield mij nog onder controle? Ik raakte in verwarring, hoe geil ook, ik had geen rekening gehouden met de impact. Ik at een pizza, keek wat televisie en een beetje aangeschoten melde ik me uiteindelijk aan op BullChat. Gewoon als Lex4seks, wat zo'n beetje mijn tweede naam aan het worden was, foto erbij van mijn lul in diverse kuisheidsgordels, locatie Koekange en ik was herkenbaar.

Weer de gebruikelijke reacties, de korte, amper 2 regels lange uitnodigingen van wannabees of door wanhoop gedreven en geile mannen. Altijd weer binnen twee berichtjes het verlangen om een afspraak te maken. Reacties waarvan ik wist dat de betreffende gozer het gesprek aan zou gaan, zat te rukken (vermoedelijk met zijn vrouw in de kamer ernaast) klaar zou komen en uit de lijst zou verdwijnen. Die berichtjes liet ik dan ook voor wat ze waren, ik reageerde bot, kort (dat wel) maar zocht een Online Meester die me al eerder en vaker had vernederd en voor de cam had gebruikt. Na alle energie die ik in anderen had gestoken wilde ik nu iemand die datzelfde zou doen maar dan voor mij.

'Ben je naakt?' was de eerste vraag van Mr. V. Ik had me al lang weer aangekleed en antwoordde dat ik een broek en trui en natuurlijk de kuisheidsgordel aanhad.

“Behalve de kooi alles uittrekken!” De korte reactie en toon die er achter school was waar ik echt naar zat te smachten.

“Op de kooi na is alles uit Meester V. “ typte ik

“Mooi”. Het was even stil

“Zet de camera maar aan”. Wederom zo weinig woorden als het maar mogelijk is. Ik deed wat me was bevolen.

Ik liet de webcam kort over mijn complete lijf gaan. Liet mijn hoofd zien, mijn geschoren lijf en het kooitje met daarin mijn eigen piemel.

“Is je elektrobox klaar?” en ik gaf aan dat die inderdaad ter beschikking was.

“Zet dat spul op je lul”. Ik haalde alles wat nodig zou zijn op en duwde de elekroden in de kooi. Ik was nerveus, zag niet uit naar de pijn die ik zou gaan voelen maar wel naar het klaarkomen.

“Begin”. Ik vond het jammer dat je op Bull niet kan zien hoeveel mannen kijken maar mocht Mr. V. de enige zijn vond ik het ook prima. Geil liet ik het kastje zien met de knipperende lampjes terwijl ik in het tempo van het geknipper ook de stroomstootjes door mijn staafje voelde gaan.

“Harder en switchen”. Je zou eens moeten weten dacht ik heel even. Maar ik deed wat me werd opgedragen en terwijl ik naar mijn chastitybelt en pik die daar in opgesloten zat keek, besefte ik me dat velen konden kijken. Op mijn laptop zag ik mijn heupen bewegen, ik hoorde mijn ademhaling terwijl ik mijzelf nu stond te martelen voor een ander.

“Harder, voluit”. Met de kracht van de elektriciteit op de helft op dit moment twijfelde ik even. Overwoog of (en dat zou kunnen) ik niet minder bij kon schakelen maar deed (omdat ik echt vind dat je moet doen wat je aanbiedt) wat hij wilde.

Mijn lul werd nu, in het stalen kooitje mishandeld door mijzelf. Het standje vibratie zond een trilling door mijn pik die diep tot in mijn lijf doordrong. Een gevoel wat heel heftig is maar dat nog niet tot ejaculatie leidt. Het is meer melken.

“Spuiten”. Ik moest mijn best doen nu. Zonder mezelf aan te raken, zonder begeleiding en vooral en alleen met mijn gedachten moest ik nu de inhoud van mijn ballen laten gaan. Ik concentreerde mezelf op de opdracht en in grote stralen schoot mijn zaad, mijn sperma over mijn tafel. Op mijn beeldscherm, toetsenbord.. het bleef maar gaan. Mr. V. verdween gelijk uit beeld, ik veegde de zooi weg. Nog steeds geil, hitsig en opgewonden. Ik had mijn zaad wel geofferd maar dit was meer melken, het legen van. Een raar gevoel. Dit is wat ik een ander aandoe en zelf ook wens. Ik ben behoorlijk complex bedacht ik me voor ik naar bed ging.