Na een lange nacht ligt uiteindelijk iedereen weer in bed. Pelle en Frieda praten nog even na over hun ervaring van afgelopen nacht.

‘Pelle, heb je er spijt van, dat je dit gedaan hebt?’

‘Nee, jij?’

‘Nee, absoluut niet! Het was een ervaring, die ik nu absoluut niet zou willen missen. Roald is echt een klasse apart, maar als ik eerlijk moet zijn, dan doe ik het toch liever met jou. Al was Frank ook al niet slecht. Die heeft duidelijk al eens meer met dat viertal in bed gelegen, want hij kon al heel wat technieken, die Roald ook toepaste.’

Pelle lacht. ‘Ik weet niet eens meer hoeveel keren ik ben klaargekomen, maar volgens mij komt er ook geen druppel meer uit mijn zak!’

Frieda lacht. ‘Het was maar goed, dat ze een badkamer aan hun slaapkamer vast hadden. Anders zou nu ons bed helemaal vies worden van de rotzooi tussen mijn benen.’

Pelle lacht. ‘Ik heb je echt nog nooit zo geil gezien, Frieda.’

‘Ik jou ook niet, Pelle. Was je niet jaloers?’

‘In het begin heel even. Vooral toen ik zag, hoe Roald je zo liet genieten en ik dat niet kon. Dat was even moeilijk, maar toen Ingrid me leerde hoe ik bepaalde dingen moest doen, begon ik er ook plezier in te krijgen, en heb ik er helemaal niet meer aan gedacht.’

‘Maar hoe gaat het nu verder, Pelle?’

‘Hoe wil je dat het verder gaat, Frieda?’

‘Het is nou niet, dat ik verliefd op Roald ben, Pelle, maar ik zou best nog wel eens een keer seks met hem willen hebben. Hij doet dingen, die jij absoluut niet kunt. Misschien kun je het wel leren, maar of je ooit zo goed wordt als hem, dat betwijfel ik. Daar hoef je niet jaloers om te zijn, ik hou toch van je en ik wil eigenlijk geen ander. Maar na wat ik vannacht beleefd heb, wil ik die ervaring nog wel eens meer beleven.’

‘Ik snap je wel, Frieda. Ik heb hetzelfde met Ester, Ada en Ingrid. Wat een hete wijven zijn dat! En Ingrid is stiekem toch heel wat geiler, als ze doet vermoeden. Ze is normaal wat stil en verlegen, maar in bed is daar niets meer van te merken. Ada is wel meer van wat steviger werk, maar Ester is verdomme echt heel erg geil. Die wil ik ook nog een keer neuken, jammer dat het er vannacht niet van gekomen is.

En wat vond je van de seks tussen Roald en Ester? Werkelijk, ik heb wel eens wat meer porno gekeken en ik heb ook best wel eens een paartje seks zien hebben, maar dit was echt van de buitenklasse. Ik vond het bijna kunst.’

‘Ja, dat omschrijft het goed, Pelle. Dat was echt heel erg mooi. Die twee zijn echt op elkaar ingespeeld. En ik vond het van Ingrid ook mooi verwoord, en het geeft me nu echt veel meer begrip voor hun relatie.’

‘Zouden we Kevin en Helen ook eens in ons seksleven betrekken, Frieda?’

Frieda kijkt Pelle verbaasd aan. ‘Hoe bedoel je, Pelle?’

‘Nou ja, ik zie je weer eens naar Kevin kijken, Frieda. Ik weet dat je er niets mee bedoelt, maar na vannacht zou ik het niet erg vinden, als je hem weer eens zou willen uitproberen.’

Frieda kijkt Pelle verbaasd aan. ‘Ja, ik bekijk hem wel eens, maar dat is omdat hij een lekker lichaam heeft. Niet omdat ik seks met hem wil, Pelle.’

‘Je hoeft het ook niet te doen, Frieda. Dat bedoel ik ook niet. Ik bedoel, als je het ooit zou willen, dan zou ik het niet meer erg vinden. Zolang we dan maar eerlijk zijn tegen elkaar.’

Frieda kijkt Pelle geschokt aan. ‘Hou je dan niet meer van mij?’

‘Och, meisje, meer dan je ooit zult weten. Maar na vandaag weet ik, dat het leven zoveel meer te bieden heeft. Waarom zouden we ons alleen tot elkaar beperken, als Roald ons leven kan verrijken en misschien ook wel met Kevin en Helen.’

Frieda begint te lachen. “Oh, ik begin het te begrijpen! Je zou best weer eens met Helen willen!’

Pelle lacht. ‘Nou ja, zo slecht ziet ze er niet uit. Maar het is niet zo, dat ik nu meteen met haar in bed wil duiken. De sfeer daarvoor zou passend moeten zijn. Maar mijn hart ligt bij jou, en dat zal ook zo blijven.’

‘Dat wilde ik maar even horen, Pelle. Maar misschien zou het wel ons leven wel verrijken als we eens een poging zouden ondernemen.’

Ze geven elkaar een dikke zoen en vallen vervolgens vermoeid weer in slaap.

De volgende morgen is Roald, zoals gewoonlijk, samen met Ester, weer als eerste wakker. In de keuken helpt hij Ester mee om het ontbijt klaar te maken voor hun gasten. Als hij klaar is, zegt hij: ‘Ik ga nog even een uurtje trainen op de loopband in mijn kantoor. Roep me even, als ze wakker worden.’

‘Bevalt je nieuwe loopband goed, Roald?’

‘Ja, ik voel dat mijn spieren nu weer kracht krijgen en ook mijn conditie begint weer terug te komen. Dat wordt ook tijd, want als we vaker zulke nachten als gisteren krijgen, dan zal ik het nodig hebben.’

Ester omhelst Roald en zegt: ‘Ik vond het leuk van je, dat je Frieda de speciale behandeling gegeven hebt. Maar ik ben wel bang, dat ze nu nog wel eens vaker zal willen.’

Roald glimlacht. ‘Dat risico moest ik nemen, Ester. Ik denk dat het goed voor hun is. En bovendien zag ik Pelle geil naar je kijken, maar hij kreeg geen gelegenheid om wat met je te beginnen.’

Ester lacht. ‘Dan moeten we ze binnenkort nog maar eens uitnodigen, want ik heb de indruk, dat Pelle opeens heel leergierig is.’

Roald moet ook lachen. ‘Dan hebben we toch de goede indruk achter gelaten, of niet?’

Ester geeft hem een zoen als antwoord. Dan slaat ze hem op zijn bil en zegt: ‘Kom, je moet gaan rennen, anders zijn ze dadelijk al wakker, voordat je goed en wel warm bent!’

Roald geeft haar ook een licht tikje op haar bil en zegt: ‘Je weet me te vinden, Ester!’

Roald loopt naar zijn kantoor, waar hij ook zijn loopband heeft staan. Hij zet het apparaat aan, en begint te rennen. Het is ideaal voor hem, om zijn training in deze tijd op peil te houden. Maar eigenlijk geeft Roald er toch liever de voorkeur aan om buiten te lopen. Maar vanwege de sneeuw en ijs laat hij het toch liever achterwege.

Maar hij rent niet zo hard, zoals hij normaal zou doen. Dat heeft zijn dokter hem afgeraden, maar daarvoor rent hij nu wel langer. Roald is al een uur aan het rennen, als de deur van zijn kantoor open gaat. Kevin komt binnen.

‘Zo! Je bent al vroeg bezig!’

Roald zet de loopband stil. ‘Ach, ik moet mijn conditie ook weer op peil krijgen. Ik heb lang genoeg stil gezeten met mijn been. Maar ik moet het rustig aan doen van de dokter. Pas over twee maanden mag ik weer volop trainen.’

‘Nou, ik vond je anders toch best hard rennen.’

‘Het valt wel mee, Kevin. Ik heb nu ruim een uur gerend en heb er net 8 kilometer op zitten. Anders zit ik op 11 tot 12 kilometer in een uur.’

‘Dan heb je toch best een goede conditie, Roald. Maar mag ik je eens iets vragen, Roald?’

‘Zeg het maar!’

‘Ken je de reputatie van dit huis?’

Roald knikt. ‘Je bedoelt wat er zich hier in het verleden heeft afgespeeld met Isabel? Daar ben ik van op de hoogte.’

‘Ja, dat bedoel ik. De geruchten gaan, dat jij dat haar gedachtegoed wilt voorzetten. Ik hoorde dat toevallig gisteren.’

‘Nou, als ze bedoelen, dat ik hier orgies ga houden, dan hebben ze het mooi mis. Maar dat wil niet zeggen, dat ik mijn seksleven ga aanpassen aan de normen, die men er hier soms op nahoudt. Want wat dat betreft pas ik heel zeker niet in dat straatje, ik heb immers drie vrouwen. Dus als ik me van die roddels iets moet aantrekken, dan kan ik net zo goed verhuizen. En dat plezier gun ik ze niet.’

‘Dat dacht ik al, Roald. Het klopt, sommigen hier houden er behoorlijk traditionele normen op na, maar ook een groot aantal zou het zelfs toejuichen dat je de reputatie van dit huis voortzet.’

‘En hoe bedoel je dat, Kevin?’

‘Nou, ik ken een heel aantal mensen, die het wel eens spannend zouden vinden om hun seksleven een boost te geven. Niet zo zeer partnerruil of zo, maar wel in groepsverband.’

‘En wat is jouw rol daarin, Kevin?’

Kevin bloost. ‘Nou ja, Helen en ik hebben wel eens seks gehad met andere koppels.’

‘En wat wil je me nu eigenlijk vragen?’

Kevin wordt nu vuurrood. ‘Uhhm, ik werd toevallig vannacht wakker om naar de wc te gaan. Maar het viel me op, dat het verdacht rustig was bij Pelle en Frieda. Pelle snurkt normaal best wel, en nu niet. En toen viel me wat geluid vanuit jullie slaapkamer op.’

Roald heeft al een voorgevoel, wat Kevin wil vragen, maar besluit er nog niet meteen op in te gaan.

‘En wat is nu je vraag?’

Kevin draait er een beetje omheen, maar zegt dan uiteindelijk: ‘Ik voelde me een beetje uitgesloten, Roald. Ik had misschien wel mee willen doen.’

Roald lacht. ‘En wat hield je dan tegen?’

Kevin is stomverbaasd, die reactie had hij niet verwacht. ‘Uhm, ik kan toch zomaar niet aankloppen en zeggen dat ik ook seks wil hebben bij jullie in de slaapkamer?’

‘Dat had gerust gemogen, zo zijn Pelle en Frieda ook binnen gekomen.’

‘Dus toch! Pelle en Frieda waren vannacht bij jullie?’

‘Ja, en wat dan nog?’

Kevin bloost nog steeds flink. ‘Het is alleen, dat Pelle en Frieda wel eens met ons seks gehad hebben. Dat was niet gepland, het gebeurde gewoon na een feestje bij ons thuis. Voor we het wisten, lagen we met elkaar te stoeien. Maar daarna is het nooit weer gebeurd. En dat vond ik een beetje jammer. Ik vond het namelijk wel heel erg leuk.’

‘En waarom bespreek je dat dan niet met hun? Ik heb Pelle nu leren kennen als iemand, die daar best wel open voor staat.’

‘Dat durf ik niet zo goed, Roald. Ze zijn mijn buren, en ik had de indruk, dat ze zich ervoor schaamden.’

‘Maar ze gaan nog wel gewoon met je om?’

‘Ja, dat wel.’

‘Dan denk ik niet, dat Pelle en Frieda iets tegen jullie hebben. Hoe lang geleden is dat nu gebeurd?’

‘Een ruim een half jaar geleden.’

Roald denkt even na en begint dan te lachen. ‘Ik weet wel, waarom ze er niets meer naar gedaan hebben, Kevin. Ik denk niet, dat het was omdat ze het niet leuk gevonden hebben, maar om iets heel anders. Herinner je je nog het buurtfeest?’

‘Ja, hoe kan ik dat nog vergeten! Maar wat heeft dat er mee te maken?’

‘Herinner je nog iets, dat Pelle en Frieda bekend hebben gemaakt?’

Kevin denkt even na. Dan schiet het hem te binnen. ‘Ja, toen hebben ze bekend gemaakt, dat ze zwanger waren. Maar wacht eens, Frieda is nu 26 weken, dus dat is een half jaar geleden. Ach! Dat ik daar niet eerder aan heb gedacht! Ze waren natuurlijk bezig met een kind te krijgen!’

Roald glimlacht. ‘Dat denk ik inderdaad ook. Ik kan me dan ook wel indenken, dat ze dan niet meteen met anderen seks willen hebben.’

Kevin haalt eens opgelucht adem en slaat zich voor zijn kop. ‘Dat ga ik Pelle straks toch even vragen, ik wil dat toch even zeker weten. Maar zou je het echt niet erg gevonden hebben, als ik je gevraagd had?’

‘Het zou dan wel behoorlijk druk zijn geweest, maar nee, ik zou het niet erg gevonden hebben. Maar denk nu niet, dat ik hier de hele tijd zo’n feestjes hier ga houden. Afgelopen nacht was er gewoon de gelegenheid ervoor. Dus kom me niet vragen, wanneer het plaats zal vinden, als het zo ver is, en de gelegenheid biedt zich, dan meld ik me wel.’

‘Ja, natuurlijk! Zo wil ik me nu ook weer niet opdringen! Maar het zou leuk zijn, als je er een keer aan zou denken, Roald. Maar ik wil ook niet, dat je me verkeerd begrijpt. Zo erg ben ik nu ook weer niet, maar soms is het gewoon veel leuker om samen met anderen seks te hebben met je vriendin. Dat maakt de spanning hoger en de seks leuker.’

‘Ik begrijp je wel, Kevin. Kom, laten we dit nu even vergeten en naar het ontbijt gaan. Ik begin honger te krijgen.’

Daar is Kevin het helemaal mee eens. Ze gaan naar de keuken, waar iedereen al aan tafel zit.

Theo kijkt naar buiten en zegt: ‘Ben ik even blij, dat je ons overtuigt hebt om nog een dag te blijven, Roald! Moet je nu eens buiten kijken! Het heeft best wel heftig geijzeld! Moet je die ijspegels aan de bomen zien en onze auto! Dat zou echt veel te gevaarlijk zijn!’

‘Ik had het vanmorgen al gezien, toen het nog schemerig was. Ik heb net even de weerberichten bekeken, het wordt vandaag zonnig en de verwachtingen zijn, dat pas tegen de avond alle wegen vrij van ijs zijn.’

Nigel vraagt aan zijn vader: ‘Papa, mogen we dadelijk wel buiten spelen? Dan kunnen we lekker glijden op het ijs!’

Theo kijkt Janneke aan. Janneke zegt dan: ‘Goed, maar dan trek je wel die warme kleren van gisteren aan. Die zijn nog vuil en ik heb geen zin om jullie straks ook nog nieuwe kleren aan te trekken als we weg moeten!’

Nigel en Bianca juichen en willen al meteen weg van tafel.

‘Niets daarvan! Eerst netjes wachten tot iedereen klaar is!’

Teleurgesteld gaan Nigel en Bianca weer zitten. Maar iedereen is al snel klaar met hun ontbijt.

Al snel krijgen Nigel en Bianca toestemming om van tafel te gaan en die sneller zich naar hun slaapkamer om zich om te kleden.

Even later stormen ze weer naar buiten, waar ze al glibberend en glijdend over de verharding lopen. Gelukkig is het op het gras wel beter te lopen en dat hebben Nigel en Bianca al snel in de gaten . Ze nemen een aanloop op het gras om dan op de vlakke vloer te springen, waar een dikke laag ijzel op ligt. Ze glijden dan enkele meters door. Om weer terug te komen, zetten ze zich af tegen de muur, waar ze tegen aan glijden, en komen zo weer bij het gras. Ze hebben daar erg veel plezier in, en vanuit binnen kijken ze met genoeg hoe het tweetal zich amuseert.

Frank zegt tegen Roald: ‘Ik moet nu echt gaan. Ik denk dat ik beter even te voet naar het bureau kan gaan, dan ben ik er sneller als met de auto.’

‘Dat is toch best een stuk lopen, Frank! Pas maar goed op!’

‘Zoals ik het nu zie, is de berm best wel begaanbaar. Als ik nu thuis was geweest, dan had ik waarschijnlijk mijn mountainbike genomen en was ik over het land gefietst.’

‘Je kunt die van mij best wel even lenen, Frank. Dat zou je best wel wat tijd schelen.’

‘Als je dat geen probleem vindt, Roald? Het zou overigens wel goed kunnen zijn, dat het vandaag mijn enige vervoersmiddel zal zijn, vooral als het zo glad is.’

‘Laten we maar hopen, dat iedereen zo verstandig is om binnen te blijven. Het is immers nieuwjaarsdag!’

Frank lacht. ‘In een ideale wereld zou iedereen dat doen, maar niet iedereen is zo verstandig.’

Roald pakt zijn jas en loopt voorzichtig over de gladde vloertegels buiten. Hij heeft al snel in de gaten, dat lopen niet echt een optie is. Hij neemt zich een voorbeeld aan Nigel en Bianca en glijdt dan zittend over het ijs. Hij moet best wel lachen, als hij dat doet. Maar hij bereikt het grasveld, waardoor hij gemakkelijk naar de garage kan lopen, waar zijn fiets staat. Frank is hem gevolgd en heeft ook zijn voorbeeld gevolgd.

‘Wow, het is echt heel erg glad! Ik hoop dat er echt niemand naar buiten zal gaan.’

Roald geeft hem zijn fiets en Frank rijdt er mee weg. Alleen als hij de weg op moet, stapt hij even af, zodat hij weer snel over de wegrand kan rijden. Maar zelfs dan is het nog best glad, maar hij slaagt er toch in om overeind te blijven.

Een uur later krijgt Roald telefoon, dat Frank toch veilig is aangekomen op het bureau. Hij was als eerste op het bureau, zijn andere collega’s kwamen niet veel later binnen. Gelukkig waren er geen meldingen van ongelukken of andere zaken, de meesten zijn toch zo verstandig om hun auto te laten staan.

Maar de zon komt al snel door en de dooi zet in. En daardoor menen sommigen dat de weg al weer begaanbaar is. En dat blijkt lang niet overal zo te zijn. Met als gevolg dat Frank en zijn collega’s een hoop werk krijgen.

Het is pas laat in de middag als Frank terug komt met zijn politieauto. De wegen zijn nog steeds erg glad en hij heeft geen goed nieuws voor Theo en zijn familie. De hoofdwegen zijn nog minstens tot morgenmiddag afgesloten vanwege de dikke ijzellaag. Als hij aankomt, is nog iedereen bij Roald aanwezig.

Theo is niet echt blij met het nieuws, maar hij kan er niets aan doen. Hij zegt: ‘Het komt niet echt uit, maar tegen zulk weer kun je niets doen. Maar Frank? Kan ik morgen dan wel rijden?’

‘Ja, ik denk het wel. Want het vrachtverkeer ligt nu ook helemaal stil en dat kan echt niet. Normaal wordt er alleen zand gestrooid, maar nu moeten alle wegen eerst met zout ijsvrij gemaakt worden en daarna afgeborsteld worden. Dat duurt even. Maar als het niet anders is, escorteer ik jullie naar de hoofdweg.

Pelle vraagt: ‘Denk je dat het voor ons te doen is om naar huis te rijden?’

‘Misschien, maar zelfs met goede winterbanden is het echt glad. Ik heb op het bureau er banden met spikes op gezet. Dat is wel niet goed voor de wegen, maar zo houd ik ten minste wel een beetje grip op de weg. Ik zou jullie wel even thuis af kunnen zetten, als je echt naar huis heen wilt.’

‘Nou ja, ik kan toch niet de hele tijd op de gastvrijheid van Roald teren. En onze kat moet ook te eten krijgen.’

‘Weet je wat? Dan breng ik jullie en dan halen jullie morgen je auto op. Niet dat ik jullie straks nog uit de berm moet trekken, omdat jullie niet op de weg konden blijven!’

Dat voorstel wordt geaccepteerd. Ze stappen met zes personen in de ruime politiewagen en Roald kijkt met Theo toe hoe Frank heel voorzichtig wegrijdt. En zelfs met zijn speciale banden glijdt hij zelfs nog bijna weg van de weg.

‘Pech voor je, Theo!’

‘Niets aan te doen, Roald. IJzel is nu eenmaal heel gevaarlijk. Zelfs Frank had er flink wat moeite mee en hij heeft vandaag toch al gereden met die gladheid. Nee, ik blijf toch liever hier en kom veilig thuis.’

Ze lopen weer naar binnen toe. Theo’s kinderen zijn ook binnen, aangezien het buiten te slecht is om te spelen. In plaats daarvan spelen ze verstoppertje, waar iedereen meedoet. Plaats genoeg in dit grote huis. Voor Nigel en Bianca een waar feest.

Ada is aan de beurt om te gaan zoeken en iedereen rent lachend weg. Roald rent richting de kelder, waar het lekker donker is, en de kelder is echt groot genoeg om je te kunnen verstoppen achter de vele rekken. Roald verstopt zich helemaal achterin, tegen een wand waar een echt donkere hoek is. Er is daar geen verlichting.

Ingrid is met hem mee gegaan en zit met Roald in een hoekje, helemaal in het donker. Het is best koel in de kelder en Ingrid kruipt dichter tegen Roald aan. Roald merkt dat ze het koud heeft en slaat zijn arm om haar heen.

Ingrid voelt zijn warmte en snuift zijn geur op. Ze zucht en zwijmelt helemaal weg in zijn armen. Stil hoopt ze, dat ze zo nog veel langer kan zitten met Roald. Zo veel tijd alleen hebben ze niet. Eigenlijk verlangt ze er wel naar, dat Theo en zijn gezin weggaan, omdat ze dan eindelijk alleen zijn. Opeens overvalt haar het verlangen naar Roald. Ze geeft hem een kusje op zijn nek en begint te knabbelen aan zijn oor.

Roald glimlacht. Zelf begint hij nu ook wel in de stemming te komen en zoekt haar mond op. Al snel hebben de twee elkaar gevonden en is hun aandacht om gestopt te blijven al snel verdwenen. En hoewel ze niet meer doen dan tongen en elkaar betasten, blijft het daar ook bij.

Want niet veel later komt Ada de kelder in, en Ada hoeft alleen maar op de geluiden af te gaan, die het tweetal produceert. Als ze het tweetal gevonden heeft, zegt Ada: ‘Je kunt Roald ook nergens alleen laten, of er hangt wel een vrouw aan zijn lippen.

Ingrid lacht. ‘Jaloers, Ada?’

Ada knikt. ‘Maar daar kunnen we toch wel wat aan doen, of niet, Roald?’

Roald knikt en staat op en loopt op Ada af. Ada glimlacht en wacht tot Roald zijn lippen op die van haar drukt. Ze voelt zijn passie en liefde voor haar en het liefste zou ze nu met hem het bed in duiken. Maar dat kan niet, omdat ze nog steeds bezoek hebben. Met tegenzin rukt ze zich los van zijn lippen.

‘Kom, ik moet terug, anders missen ze me nog!’

Maar Roald is nog helemaal niet van plan om te stoppen. Hij geeft haar een kusje in haar nek, waardoor ze een kreuntje laat. Haar weerstand slinkt met ieder kusje dat Roald in haar nek geeft.

‘Oh God! Roald! Laat dat alsjeblieft! Ik moet terug!’

Eigenlijk wil Ada helemaal niet, dat Roald ophoudt, ze is bijna teleurgesteld als hij toegeeft aan haar verzoek. Ze breekt zich los van hem, maar niet voordat ze nog een vlugge zoen op zijn mond heeft gegeven. Meer durft ze niet aan, bang dat ze zich zal verliezen aan hem. Ze loopt weg en geeft hem een tikje op zijn bil.

‘Vanavond mag je verder gaan, waar we gebleven zijn, Roald…’

Ze loopt de kelder uit en net voordat ze door de deur gaat, roept ze: ‘En voordat ik het vergeet, ik heb jullie gevonden en jullie zijn nu af!’

Roald en Ingrid moeten lachen en lopen ook de kelder uit. Bij het naar buiten lopen van de kelder, struikelt Roald over een loszittende tegel.

Roald vloekt, omdat hij weer bijna gevallen is en zegt: ‘Moet je nu eens kijken, Ingrid! Door die loszittende tegel ben ik bijna gevallen!’

Ingrid knikt, ze kan Roald wel begrijpen, zeker nu hij net genezen is van zijn beenbreuk. Roald loopt terug en wrikt de tegel los. Dat gaat moeilijker, dan hij dacht, maar er lijkt wat cement onder aan de tegel te zitten.

Boos als hij is, trekt hij de tegel met kracht uit. Maar tot zijn verbazing blijkt er een kistje onder de tegel te liggen. Ingrid ziet hem prutsen en zegt: ‘Kom, Roald, we moeten naar binnen.’

‘Ingrid, moet je hier eens kijken! Onder die tegel ligt een kistje!’

Ingrid komt nieuwsgierig kijken. Roald peutert het kistje uit het gat en legt het op de vloer. Het kistje lijkt op slot te zijn.

‘Wat zit erin, Roald?’

‘Geen idee, ik krijg het niet open. Het zit op slot!’

Ze bekijken het kistje, maar kunnen geen sleutelgat vinden. Roald neemt het dan maar mee om het in beter licht te bekijken. Ze lopen naar de keuken, waar het beste licht is. Het blijkt een prachtig versierd houten kistje te zijn, prachtig in een zwarte lak geverfd, maar er zijn geen naden te zien. Opeens zegt Ingrid: ‘Roald, kijk eens hier! Dat lijkt wel een drukknop.’

Roald kijkt en daar zit inderdaad iets was op een knopje lijkt, het zit goed weggewerkt in de versiering en is bijna niet te zien. Roald drukt erop en ze horen duidelijk een klik. Maar er gaat niets open. Roald wil het kistje oppakken als opeens het deksel loslaat. Gespannen kijken ze toe de deksel zich nu laat verwijderen. In het kistje ligt iets zeer goed verpakt in een fijne satijnen doek, en het kistje is bekleed met eenzelfde stof. Roald pakt het ronde voorwerp uit het kistje en merkt dat het best zwaar is.

‘Hmm, niet bepaald licht!’

Ingrid is vol ongeduld en zegt: ‘Maak nou open!’

Roald wikkelt het doek voorzichtig af. Als er iemand zoveel moeite voor heeft genomen om dit zo zorgvuldig in te pakken, dan moet het wel waardevol zijn.

Tot zijn verbazing komt er een massief gouden medaillon uit, wat met Runentekens is versierd. Het is duidelijk al heel erg oud, maar het goud blinkt nog steeds prachtig. De Runentekens zijn met zwarte strepen gemaakt, alleen midden in het medaillon staat een rood Runenteken, dat veel lijkt op een F.

Ada komt kijken, waarom Roald en Ingrid nog niet naar de woonkamer zijn gekomen.

‘Wat zijn jullie aan het doen?’

‘Roald heeft een houten kistje gevonden in de kelder en daarin zit een prachtig medaillon! We hebben het kistje net open gemaakt.’

Ada kijkt even en zegt: ‘Dat lijken wel Runentekens, Roald. Maar het is wel een prachtig medaillon!’

Ester komt ook even kijken, waar Roald en Ingrid blijven. En ook zij bewondert het medaillon.

Ester zegt tegen Ada: ‘Ada, je vroegere huisgenoot, die werkt nu toch in het museum in Roskilde?’

‘Ja, hoezo?’

‘Als je haar een foto stuurt, zou ze er misschien meer over kunnen vertellen.’

‘Hmm, misschien geen slecht idee. Ik zal Evin wel eens een berichtje sturen.’

Ada maakt snel een foto met haar telefoon en stuurt die door naar haar vroegere huisgenoot.

Enkele minuten later gaat de telefoon van Ada over.

‘Hallo Ada, met Evin. Gelukkig Nieuwjaar!

‘Gelukkig Nieuwjaar, Evin!’

‘Maar waar heb je dat medaillon vandaan?’

‘Mijn vriend heeft die net gevonden in de kelder van ons huis.’

‘Een mooi exemplaar, Ada. Vroeger was dit een vruchtbaarheidsmedaillon, dat geschonken werd aan vrouwen, opdat ze veel kinderen zouden krijgen, of soms ook aan vrouwen, die geen kinderen konden krijgen.

Dat is de officiële omschrijving, want in de praktijk was het zo, dat de vrouwen, die dat medaillon droegen, de grootste sletten. Die deden alles om een kind te krijgen, dus doken ze met zo veel mogelijk mannen in bed.’

Ada lacht. ‘Dus je zou dit een slettenmedaillon kunnen noemen?’

Haar vriendin lacht. ‘Ja, zo zou je het ook kunnen noemen. Maar het werkte wel, want vaak werden die vrouwen dan ook zwanger. Maar dit moet wel van een voornaam lid zijn geweest van de stam, want meestal waren deze medaillons uit minder hoogwaardig materiaal, omdat ze vaak verbrand werden, als de mannen vonden, dat de vrouw genoeg kinderen had gekregen. Dat was voor de meesten eenvoudig te kostbaar.

Daarom vind je er ook niet zo heel veel. En zeker geen gouden en heel zeker niet zo’n mooie als je vriend gevonden heeft. Ik zou er maar zuinig op zijn. Misschien helpt het bij jou ook nog wel eens, zodat je kinderen krijgt.’

Ada lacht. ‘Daar hoef ik me al geen zorgen meer over te maken, Evin. Dat is al bijna geregeld. Ik ben al een half jaar zwanger.’

‘Nee! Werkelijk? En hoelang zijn jullie dan al samen?’

Ada twijfelt even of ze het zal zeggen, maar besluit gewoon de waarheid te vertellen. ‘Ook ongeveer zo lang, Evin.’

‘Ow, dus het is een beetje een moetje?”

‘Nou ja, als ik nu de enige zou zijn, die zwanger was van Roald, dan zou ik zeggen van ja. Maar ook mijn zussen zijn zwanger van hem en we wonen nu samen in zijn huis.’

Het is even stil aan de andere kant van de lijn.

‘Je maakt zeker een grapje, Ada!’

‘Nee, ik maak geen grapje. Ze staan hier langs me, ze kunnen je horen!’

‘Echt? En hoe moet zo iets goed gaan? Ik bedoel, ik word al jaloers als een vrouw naar mijn vriend kijkt!’

‘Je weet toch dat we, als drieling echt alles met elkaar delen?’

Ja, Ada, daar weet ik nog alles van. Inclusief een vriendje van mij!’

‘Je weet dat ik toen niet wist, dat hij jouw vriendje was!’

‘Dat weet ik, maar dat wil niet zeggen, dat ik het toen leuk vond!’

Daar kan Ada niets tegen in brengen.

Haar vriendin zegt: ‘Maar dat was toen en ik ben er nu ook niet meer boos over, Ada. En hoe doet hij dat dan? Drie vrouwen tevreden houden is bijna


een dagtaak!’

Ada lacht. ‘Maak je over Roald maar geen zorgen, Evin. Hij is meer dan mans genoeg om ons alle drie tevreden te houden. Ik heb echt geen klagen.’

‘Woon je nog steeds in Uppsala?’

‘Nee, tegenwoordig woon ik in de buurt van Lidköping, direct aan het Vänermeer. We hebben daar een groot huis, waar we zo op het water kijken.’

‘Ow? Dus je woont nu een stuk dichterbij? Zou je het erg vinden, als ik eens langs zou komen, om eens lekker bij te praten? Ik bedoel, het is maar een halve dag rijden. Als ik dan ergens een hotelletje zou pakken, dan is dat best te doen.’

‘Lijkt me leuk, maar een hotelletje is niet nodig, we hebben slaapkamers genoeg. En dan kun je dat medaillon ook eens beter bekijken.’

‘Als dat niet te veel moeite is, graag! Lijkt me echt leuk om je weer eens te zien.’

‘Maar ik ga nu weer verder met mijn werk. We hebben over enkele weken een nieuwe expositie en we zijn nog niet helemaal klaar. Maar het was leuk je weer eens te horen, Ada. We moeten toch eens vaker bellen!’

‘Daar ben ik het helemaal mee eens, Evin. Ik bel je van de week nog wel eens op, en geef je dan ook het adres, waar je moet zijn.’

‘Dat is goed. Tot later!’

‘Daag!’

Ada verbreekt de verbinding en zegt: ‘Nou, we weten in ieder geval, wat voor medaillon het is.’

Ingrid knikt. ‘Maar waarom was het zo verborgen onder in de kelder en niet gewoon in de kluis?’

‘Degene, die ons antwoord kon geven, die leeft niet meer.’

Ada zegt: ‘Zou ze er niets van hebben geschreven in haar dagboek, dat we gevonden hebben?’

Ingrid zegt: ‘Hmm, het is de moeite waard om eens te gaan zoeken. Ik ga ook eens zoeken in haar fotoboeken, die liggen nog op zolder.’

Meteen is iedereen al snel bezig om uit te vinden, of ze iets kunnen vinden over het medaillon.

Het is Ingrid, die als eerste een aanwijzing heeft gevonden. Op de foto van de verloving van Jörre en Isabel is duidelijk het medaillon om de hals van Isabel te zien. De foto is in het zwart-wit, maar het medaillon is duidelijk zichtbaar. Het is dus duidelijk, dat Isabel dit medaillon gedragen heeft. Voor Ada betekent dat, dat ze veel dieper in de dagboeken van Isabel moet duiken.

En dat zijn er nogal wat. Ze hebben die dagboeken gevonden in een doos, helemaal in een hoek van de zolder, weggestopt onder wat dekens. Wonder boven wonder hebben alle dagboeken de tand des tijds goed doorstaan.

Ester helpt mee lezen, wat lang niet zo gemakkelijk is. Maar na lang zoeken en veel lezen vinden ze eindelijk een aanwijzing.

Isabel schrijft in haar dagboek:

‘Lief dagboek, nadat ik eindelijk weer hersteld ben van mijn zware miskraam, wilde ik mijn medaillon weer omdoen, maar ik kan het niet meer vinden.

Ik heb Jörre ook al gevraagd, maar hij wist ook niet, waar het gebleven is. Maar toch kan ik me niet aan de indruk onttrekken, dat Jörre me niet de waarheid verteld. Hij durfde me niet aan te kijken, toen ik hem vroeg waar het medaillon is gebleven.’

Ada zegt: ‘Het lijkt wel, of dat Jörre eigenlijk helemaal geen kinderen wilde hebben! Eerst zorgde hij ervoor, dat Roalds grootvader weggevoerd werd, en hij heeft waarschijnlijk ook dat medaillon verstopt.’

Ester zegt: ‘Maar zo’n vruchtbaarheidsmedaillon is toch alleen maar bijgeloof! Dacht hij nou werkelijk, dat hij daarmee een zwangerschap kon voorkomen?’

Ada lacht. ‘Dat zou inderdaad wel heel erg onnozel zijn. Maar ja, misschien was dat in die tijd wel iets, waar ze bang voor waren.’

‘Misschien. Maar waarom zou Jörre dan geen kinderen willen hebben?’

‘Geen idee, ik denk niet dat we daar ooit achter zullen komen.’

Ingrid zegt: ‘Zou Isabel daar niets van opgeschreven hebben, toen Jörre haar van alles heeft opgebiecht op zijn sterfbed?’

Een nieuwe zoektocht begint, maar al snel hebben ze het juiste dagboek gevonden en beginnen aandachtig te lezen. Bijna achterin vinden ze eindelijk iets over wat Jörre heeft opgebiecht, terwijl hij met haar lange gesprekken over hun leven heeft gehad.

Isabel beschrijft niet alles, dat is al snel duidelijk, maar al snel vinden ze toch een aanwijzing.

‘Ik heb vandaag weer met Jörre gepraat over ons leven samen. Vandaag ging het over mijn miskraam. Ik ben werkelijk geschokt, dat Jörre echt ervoor gezorgd heeft, dat ons kind is verdwenen.

Hij mag misschien niet geweten hebben, dat hij nog leefde, maar nu blijkt, dat ik toch gewoon een kind heb!

Al die jaren heeft hij dat voor mij verborgen gehouden. Ik weet niet of ik nu boos op hem moet zijn, of niet.

Kun je nog boos zijn op de man, van wie je zielsveel houdt, en met wie je verder wel al je lief en je leed hebt gedeeld. En ergens kan ik ook nog wel begrip voor hem opbrengen. Hij wilde me geen teleurstelling, hij was in de veronderstelling, dat ons kind dood was.

Maar kan ik nu nog wel mijn kind ooit vinden? Ik weet niet eens, waar ik hem zou moeten zoeken. Het enige dat ik weet, dat het een jongen was. Tot de dag van vandaag wist ik dat ook niet. Hoe zou hij zijn geworden? En leeft hij nog wel? En als ik hem zou vinden, zou hij het me kwalijk nemen, dat ik hem nooit gezocht heb?

Maar dat zijn zorgen voor later, en het geeft me weer een reden om door te gaan met mijn leven en het niet op te geven.

Maar Jörre heeft me nu wel verteld, waar het medaillon is, wat ik echt al tientallen jaren kwijt ben, mijn vruchtbaarheidsmedaillon. Het zou verborgen moeten liggen onder een tegel in de kelder. Ik ben meteen gaan zoeken, maar kon niet meteen wat vinden.

Maar ik snap nu wel, waarom hij dat medaillon verborgen heeft. Na mijn miskraam was hij zo bang, dat hij me bij de volgende bevalling zou verliezen. Daarom ging hij ieder risico uit de weg, en heeft het medaillon verstopt.

Maar dagboek, wat moet ik nu? Waar moet ik zoeken om mijn kind te zoeken, of in ieder geval zijn kinderen, mocht hij die ooit hebben gehad. Ik wil mijn nalatenschap doorgeven aan hen. Want dan heeft mijn leven toch nog zin gehad.’

Iedereen is geschokt als Ingrid dat opleest. Ester houdt Roald vast. Die heeft tranen in zijn ogen, want dit wist hij ook nog niet.

Hij zegt: ‘Zou je dat dagboek apart willen houden, Ingrid? Als we over een paar dagen naar Nederland gaan, wil ik dat aan mijn grootvader geven. Hij moet weten, wat er destijds gebeurd is.’

Ingrid knikt. ‘Heeft je moeder het al aan hem verteld, Roald?’

Ineke zegt: ‘Ik heb het hem net voordat we vertrokken verteld. Ik denk dat Roald gelijk heeft, als hij dit dagboek aan zijn opa moet geven. Hij was heel erg emotioneel, toen we hem die foto’s hebben gegeven en die papieren.

Maar dit dagboek verklaart hem misschien verder ook alles, waarom Isabel hem nooit eerder heeft gezocht.’

Roald zegt: ‘Mam, neem jij dat dagboek maar mee en geef het dan maar aan opa.’

‘Eigenlijk moet je dat zelf doen, Roald.’

‘Nee, ik heb een hele andere verrassing voor hem, mam. Dat zal hij zeker leuk vinden.’

‘Wat heb je dan voor hem?’

‘Ik wil hem voor een week hier naar toe halen. Ik heb al vliegtickets gekocht, want die lange reis kan hij niet aan. Dan kunnen jullie hem begeleiden hier naar toe.’

‘Ohh, dat is echt een mooi gebaar. Dichterbij Isabel kan hij dan nooit meer komen. Dat is inderdaad een mooie verrassing.’

Ineke sluit haar zoon in haar armen, waarbij toch wel een paar traantjes vloeien.

Roalds vader, Johan, zegt: ‘Wat ga je nu met dat medaillon doen?’

‘Het is te mooi om het te verborgen te houden. Ik denk dat ik het in het vitrinekastje hier in de woonkamer ga zetten.’

Daar is iedereen het wel mee eens. Roald pakt de medaillon weer zorgvuldig in en legt hem in het kistje, dat hij voorzichtig in vitrinekastje zet, waar het een ereplaats heeft gekregen.

Later die avond, als iedereen in bed ligt, zegt Ada: ‘Roald, denk je dat het medaillon echt zou kunnen werken?’

‘Geen idee. Maar het is wel zo, dat Ester en jij al zwanger waren, voordat we hier kwamen wonen.’

Ada knikt. ‘Maar het zou wel leuk zijn, als het medaillon echt zou werken. Ik bedoel, sinds ik hier woon heb ik meer seks gehad, dan het hele jaar daarvoor. Misschien is het geen medaillon om zwanger te worden, maar wel waar je heel erg geil van wordt.’

Roald lacht. ‘Ja, geil zijn jullie wel! Maar ik wil het wel even uittesten, Ada, geen probleem. Ik heb dat medaillon zo weer ergens verstopt.’

Ada zegt meteen: ‘Nee, laat maar zitten. Ik vind het wel goed zo! Ik ben nog nooit zo verliefd geweest, wie weet werkt het, en zou het die betovering verbreken.’

Daar moet iedereen in bed wel over lachen. Toch zijn Ingrid en Ester stiekem het wel eens met Ada. Ze nemen liever dat risico niet, dat het medaillon misschien toch echt zou werken, en dat het dan weg zou zijn.

In plaats daarvan betuigen de drie vrouwen hun liefde aan Roald. En Roald kan echt geen nee zeggen. Hij zou ze nooit iets kunnen weigeren. Hij zucht eens diep, als de drie vrouwen zijn lichaam bedekken met kleine kusjes.

Ze weten hem steeds weer te verrassen, net als hij altijd weer iets nieuws voor ze heeft. Roald kent nog meer dan genoeg trucjes, om zijn vrouwen het naar hun zin te krijgen. Maar vandaag laat hij hun eens hun fantasieën uitleven. En het begin lijkt al goed te worden, dus dat belooft nog wat voor de nacht. Welke man zou het niet fantastisch vinden om door drie vrouwen gelijktijdig verwend te worden? Roald voelt zich echt bevoorrecht, dat hij vrijwel iedere nacht dit mag beleven. Ester, Ada en Ingrid lijken nooit genoeg van hem te kunnen krijgen, en omgekeerd kan hij ook geen genoeg van hun krijgen.

Ada merkt dat Roald een wat afwachtende houding aanneemt. ‘Wat is er, Roald? Vind je het niet fijn?’

‘O, jawel hoor! Maar ik laat het vandaag aan jullie om zelf aan te geven wat jullie willen.’

Ada glimlacht. Aan de ene kant vindt ze dit wel leuk van Roald, maar toch verlangt ze wel naar het initiatief van Roald. Vooral omdat hij het altijd voor elkaar krijgt om haar altijd lekker klaar te laten komen.

‘Dus je doet vandaag helemaal niets zelf?’

‘Nee, tenzij je aangeeft wat je wilt dat ik doe. Ik wil vandaag gewoon eens weten wat er in jullie geile kopjes om gaat.’

Ingrid lacht. ‘Voor mij is dat heel simpel, Roald. Ik wil alleen maar jouw pik tussen mijn benen voelen. Dat is voor mij het ultieme genot. Niet dat ik de rest niet fijn vind, daar zal je me nooit over horen klagen, maar je pik is werkelijk voor mij het genot, waar ik de meeste voldoening uit krijg.’

Ester knikt. ‘Ja, daar heeft Ingrid wel gelijk in. Je hebt wel eens vaker gezegd, dat je je pik wat te kort vindt. Daar denk ik heel anders over. Hij is gewoon precies goed! Dat gevoel, wat je pik me geeft, is gewoon met niets anders te vergelijken!’

Ada en Ingrid zijn het daar helemaal mee eens. Roald moet er zelfs een beetje van blozen.

‘Nou, dan sta ik deze nacht helemaal in jullie dienst! Zeg maar hoe je het liefste geneukt wil worden!’

Ingrid zegt: ‘Ik vind het wel lekker, als je me op zijn hondjes neemt, en dan mijn sterretje masseert. Als ik dan klaarkom, dan geeft dat zo’n geil en voldaan gevoel!’

Ada heeft dezelfde voorkeur, maar Ester geeft de voorkeur aan de traditionele missionarishouding. Ze vindt het prettiger als ze Roald aan kan kijken, dat is voor haar een deel van haar beleving.

Ada zegt: ‘Nu weet je hoe ik het nu het liefste heb, dus je mag wel bij mij beginnen!’

Roald lacht en zegt tegen Ester en Ingrid: ‘Voor jullie ook oké?’

De beiden knikken, en Ada gaat al op haar knieën zitten. Maar daar is Roald het nog niet helemaal eens mee.

‘Nee, Ada! Het voorspel hoort er ook bij!’

‘Moet dat echt? Ik ben zo geil en vanmiddag heb je me ook al geil gemaakt! Ik wil niet langer wachten!’

Roald lacht. ‘Zoals je wilt! Vandaag mogen jullie het zeggen.’

Hij gaat achter Ada zitten, en voelt eens tussen haar benen. Ada heeft gelijk, veel voorspel heeft ze echt niet nodig, de vinger van Roald verdwijnt met gemak tussen haar kletsnatte schaamlippen in haar schede. Een tweede is ook al geen probleem. Dan vindt Roald het genoeg en duwt meteen zijn pik in haar kutje.

Ada kreunt meteen van genot. ‘Ja, zo is het lekker! Neem me hard!’

Roald voldoet meteen aan haar wensen. Met een flink tempo ramt hij zijn pik in haar kutje. Wild en hard neukt hij haar en Ada kreunt flink. Hier heeft ze de hele dag al op gewacht. En nu ze zijn pik zo hard en snel door haar kutje voelt schuren, voelt dat zo goed! Als Roald dan ook nog haar sterretje begint te bewerken, wordt ze helemaal wild.

Ze begraaft haar handen diep in de dekens en het matras. Ze gaat zo op in haar genot, dat ze niet eens merkt, dat Ester en Ingrid zich ook zijn gaan bemoeien met hun seks. Ingrid is onder Ada gekropen en likt nu de ballen van Roald. Ester is naast Roald gaan zitten en tongt nu met hem, waardoor Roald wel zijn tempo moet verlagen. Als Ingrid ook nog Ada’s schaamheuvel en klitje begint te bewerken, houdt Ada het niet meer. Roald merkt dat en stopt dan een vinger in haar sterretje.

Het is meer als Ada kan verdragen en gillend komt ze klaar. Haar hele lichaam schokt en trilt. Haar kutje melkt de pik van Roald, die het ook niet meer langer kan houden, hij is ook bijna zover. Hij staat op het punt van klaarkomen, als hij opeens een vinger tegen zijn eigen sterretje voelt. Ester grinnikt. Het maakt Roald nog geiler, dan hij al is, en als Ester doorduwt, komt hij met een luide kreun klaar. Hijgend valt hij over Ada heen, die nog aan het bijkomen is van haar orgasme. Daardoor vallen ze beiden op het bed, terwijl ze uithijgen.

‘Woah! Ik ben nog nooit zo heftig klaargekomen! Of in ieder geval niet dat ik me kan herinneren!’

Ingrid lacht. ‘Nou, herinner je een van de eerste keren, wij allemaal samen met Roald? Daar kwam je toen ook zo heftig klaar!’

‘Ja, maar dit was veel fijner, maar ook heftiger!’

Ester vraagt aan Roald: ‘En? Hoe vond je dit?’

‘Het was al lekker, maar je deed er net een schepje bovenop, Ester. Maar het is niet, dat het voor mij altijd zo hoeft.’

‘Ik dacht, misschien geeft het je een idee, wat het bij ons doet, als we klaarkomen.’

Roald glimlacht. Al snel is hij weer op adem en het is duidelijk, dat Ingrid als volgende wil. Ze is al hard bezig zijn pik weer op oorlogssterkte te krijgen. En veel werk heeft ze daarvoor niet nodig. Roald wil omhoog komen, om Ingrid van achter te nemen, maar Ingrid duwt Roald terug op het matras.

‘Ik ben van mening veranderd, Roald. Ik wil nu bovenop. En dan wil ik dat je mijn borsten zo heerlijk bewerkt!’

‘Uw wens is mijn bevel!’

Ingrid lacht en klimt op Roald en geeft hem eerst een zoen. Dan leidt ze zijn pik naar haar kutje. Ook Ingrid heeft hier al de hele dag op gewacht. Ze vond het jammer, dat Ada hun gestoord had in de kelder, want ze had daar best wel seks met hem willen hebben. En dat gevoel is de hele dag wel blijven hangen.

Toch vond ze het niet erg, dat Ada als eerste zich aanbood om seks met Roald te hebben. Al vanaf het begin vond ze het niet erg, als haar zussen seks met Roald hebben. Ze vond het gewoon zo horen en daarom had ze ook geen moeite om zich in deze bijzondere relatie aan te passen. Alleen als andere vrouwen iets willen van Roald, van voelt ze zich wel wat jaloers.

Ada heeft daar wel iets meer moeite mee gehad, maar nu vindt ze het heel normaal, dat ze een van haar zussen seks ziet hebben met Roald. Maar net als Ingrid wordt ze wel jaloers als er iemand anders iemand anders met Roald neukt. Hoewel ze het wel geil vond, toen ze laatst met Pelle en Frieda en Frank en Diana seks hadden. Maar toen wilde ze zelf hun betrekken in hun seksuele uitspattingen.

Ester heeft er ook geen moeite meer mee, dat haar zussen seks met haar grote liefde hebben. Hoewel ze dit zelf voorgesteld heeft, vond ze het eerst toch wel wat moeilijk. Maar toen het goed bleek te gaan tussen haar zussen en Roald, was ze alleen maar blij, dat het gewoon gelukt was. Nu vindt ze het alleen maar geil, als ze toe kan kijken hoe haar zussen seks hebben met Roald.

En ook nu kijkt ze maar wat graag toe als Ingrid Roald begint te neuken. Ada komt langs haar zitten en zegt: ‘Je begint een stiekeme gluurder te worden, Ester!’

Ester lacht. ‘Zeg nou zelf, Ada! Dit is toch gewoon geil om te zien, waar of niet?’

‘Dat is ook weer waar. En als ik echt eerlijk ben, kan ik me echt geen opwindendere seks voorstellen, als we nu met Roald hebben. Soms met ons allemaal tegelijk, en soms alleen maar toekijken. Ik vind het allemaal fantastisch!’

Ester glimlacht. ‘En dat te bedenken, dat we een halfjaar geleden nog allemaal single waren.’

‘Ja, maar we hebben ook erg veel geluk met Roald, Ester. Ik denk niet dat iedere man zoiets zou aandurven. Gelukkig heeft Roald een groot hart en nog belangrijker: Een goede conditie!’

‘Dat ben ik helemaal met je eens, Ada. Wat denk je, dat ik zenuwen heb gehad, toen ik hem vertelde, dat ik graag wilde, dat hij ook seks met jullie zou hebben.’

‘Ik geloof je, Ester. Voor jou stond er meer op het spel. Want hoe je onze relatie ook bekijkt, als het echt ooit puntje bij paaltje komt, dan zal Roald voor jou kiezen en jij voor hem.

Hij is echt je grote liefde, Ester. En Ingrid en ik beseffen dat ook wel. Roald kan wel zeggen, dat hij evenveel van ons houdt als van jou. Dat is misschien wel waar, maar dan anders. Hij zou nooit zo van ons kunnen houden, als hij van jou houdt, Ester. Dat zien we en dat merken we heel goed.

Maar dat is niet erg. We zijn gelukkig met de plaats die ons geboden wordt. Roald behandelt ons niet minder als jou en jij doet dat ook niet.’

‘Het was nooit mijn bedoeling, dat ik het grootste deel van zijn liefde zou opeisen, Ada!’

‘Maak je daarover geen zorgen, Ester. Anders zou onze relatie, zoals hij nu is, ook niet werken. Ik ben nu echt oprecht gelukkig en er is niets wat me nog gelukkiger zou kunnen maken, Ester. Ik hou van Roald, en hij houdt van mij. Jullie houden van mij en zelfs onze ouders schijnen het niet erg te vinden.’

Ester glimlacht en streelt met haar handen door de haren van Ada. Dan geeft ze haar een intieme zoen, die Ada maar wat graag beantwoordt. Ada streelt de borsten van Ester, die tijdens het zoenen moet kreunen.

Maar al snel vinden de handen van Ada de weg naar onderen, en niet veel later is ze het klitje van Ester aan het bewerken. Ester was al geil, maar nu kan ze het al helemaal niet meer droog houden. Ada duwt al snel een paar vingers in haar smachtende gleufje, die er gemakkelijk in glijden.

Ingrid neukt in de tussentijd nog steeds lekker met Roald. Dit standje vindt ze ook heel erg lekker, en eigenlijk kan ze niet echt zeggen of ze dit standje nu het lekkerste vindt, of op zijn hondjes. Eigenlijk vindt ze alle seks met Roald wel lekker, echt een keuze maken tussen het lekkerste standje kan ze niet. Zolang het maar seks met Roald is. En vooral de laatste tijd is ze zo geil, als ze nog nooit eerder was. Wat waarschijnlijk een gevolg is van haar zwangerschap, en ze is blij, dat Roald er echt geen probleem mee heeft om vrijwel iedere dag seks te hebben en dat hij ook zo fit is, om ook haar zussen te kunnen bevredigen.

Maar toch vraagt ze zich soms af, of ze niet wat te veel vragen van Roald. Een normaal mens zou zoiets niet volhouden. Nu hebben ze vrijwel iedere dag seks, en Roald moet dan ook nog eens drie vrouwen bedienen. En op de een of andere manier maakt Roald daar geen probleem van. Sterker nog, hij lijkt wel net zo geil te zijn als hun drieën.

Als ze voelt hoe Roald haar borsten weer bewerkt, en op gerichte momenten een kneepje in haar tepels geeft, komt ze weer klaar. Roald is nog niet zo ver, maar wacht geduldig af, tot Ingrid weer verder gaat. Zelf zit hij ook niet meer heel ver van zijn hoogtepunt af, en begint nu ook zelf Ingrid te neuken. Ingrid moedigt hem aan en niet veel later voelt ze zijn zaad in haar kutje spuiten, terwijl Roald hard kreunt.

Roald heeft nu wel wat tijd nodig om te herstellen. Maar daardoor kan hij wel even kijken naar Ada en Ester, die hard bezig zijn met elkaar te verwennen. Ze liggen in standje 69 en likken nu elkaars kutjes.

Roalds pik wordt al meteen weer wakker, als hij dat schouwspel mag bekijken. Maar hij wacht geduldig, tot de twee vrouwen, die hij lief heeft, klaar zijn. Dan neemt Ingrid de plaats in van Ester en Ester gaat bij Roald liggen.

Ingrid en Ada doen wat ze altijd doen, als Roald en Ester seks hebben. Ze kijken toe, terwijl ze elkaar vingeren. Ze vinden het fantastisch om Roald en Ester toe te kijken, als die samen seks hebben. Want dan is het net alsof er een bepaalde magie bestaat. Iedere beweging lijkt wel geregisseerd.

Roald en Ester voelen elkaar zo goed aan, dat ze perfect op elkaar ingespeeld zijn. Roald weet precies hoe Ester reageert, als hij bepaalde dingen doet, en omgekeerd is dat ook.

Voor Ester is de seks met Roald dan ook altijd een feest. Ze heeft nog nooit eerder een man ontmoet, aan wie ze zich zo volledig kon geven, als Roald. Ze gaat dan ook altijd voluit en vrijt met hart en ziel met hem.

Voor Roald is dat niet anders. Ester is voor hem zijn werkelijk grote liefde, hoeveel hij ook van Ada en Ingrid houdt. En daardoor kan hij haar altijd dat beetje extra geven, wat ook altijd voor een extra heerlijke ervaring zorgt.

Eerst geven ze elkaar een lange en intieme tongzoen, waarbij hun handen over elkaars lichamen glijden, alsof ze elkaar willen verkennen. Maar deze handen weten vrijwel alles van elkaars lichamen, er zijn vrijwel geen geheimen meer voor hun handen. Al snel ligt Ester onderop, in de positie, die ze zelf zo graag heeft. Ze weet precies wat er gaat gebeuren, maar toch weet Roald haar keer op keer te verrassen, door net weer iets anders te doen. Hij zorgt ervoor, dat het nooit saai wordt. En Ester waardeert dat heel erg. Ook al zou ze het niet eens erg vinden, als Roald het niet zou doen. Maar schijnbaar doet hij het graag voor haar en dat doet haar ook speciaal voelen.

Voor deze keer heeft Roald echt iets nieuws voor haar in gedachten. Het is iets wat hij ooit van die oude Chinees geleerd heeft, maar nog nooit eerder heeft toegepast. Vandaag vindt hij wel een goed moment om het eens te proberen.

De techniek, die hij nu gaat toepassen is erg bijzonder. Een vrouw klaar laten komen, zonder haar aan te raken. Het werkt met krachtvelden en Roald is er niet eens zeker van, dat het hem zal lukken. Toen hij dit leerde, lukte het hem ook niet, maar die oude Chinees deed het met het grootste gemak.

Met langzame bewegingen en met vlakke hand gaat hij vlak over de huid van Ester. Die glimlacht, omdat ze in de gaten heeft, dat Roald weer eens wat nieuws probeert. Maar ze krijgt kippenvel, als ze merkt, dat Roald haar net niet aanraakt. En gek genoeg voelt ze wel precies, waar zijn handen over haar lichaam glijden, zonder dat hij haar aanraakt. De warmte van zijn handen geeft haar een heel bijzonder gevoel, en al snel begint ze zwaarder te ademen.

Roald moet zich echt goed concentreren, want het gaat zich erom, dat hij haar gedurende dit proces echt niet aanraakt. Als hij haar zou aanraken, dan vervalt de betovering, die deze behandeling veroorzaakt.

Genoegzaam merkt Roald, dat zijn handelingen resultaat hebben. Voor hem het sein, om nu verder te gaan. Nu Ester zijn handen voelt, probeert Roald het nu met zijn vingers. Slechts millimeters van haar huis glijdt hij over haar lichaam en gaat dan steeds dieper naar beneden.

Ester is echt verrast hierdoor, dit is een ervaring zoals ze nog nooit eerder gehad heeft. Zijn vingers laten een spoor van kippenvel achter. Kleine haartjes staan rechtop, als hij met zijn vingers over haar huid glijdt, zonder het aan te raken. De verbeelding, dat hij haar wel aanraakt, zorgt voor de reactie, maar het zorgt voor een nog intensere ervaring, omdat Roald er heel erg voor waakt haar niet aan te raken.

Ester raakt echt heel erg opgewonden, en als Roald ook nog zo haar schaamlipjes streelt, komt ze klaar. Schokkend komt ze klaar.

Ada en Ingrid hebben ademloos naar dit vreemde schouwspel gekeken. Ze zijn vol vragen over de wonderlijke behandeling, die Roald hun zuster geeft, maar ze willen hem niet storen.

Als Ester weer bekomen is, zegt ze: ‘Dit was wel heel erg bijzonder, Roald. Je hebt dit nog nooit eerder bij mij gedaan!’

‘Ik wist ook niet of het me zou lukken, Ester. Toen ik dit leerde, lukte het me niet. Maar bij jou had ik het vertrouwen om het eens uit te proberen. Mijn leraar noemde dit de “Onzichtbare Bloem”, maar het is echt moeilijk om het te doen. Maar als het lukt, geeft dat wel heel erg veel voldoening!’

‘Het was ook heel erg bijzonder om het te ervaren. Je raakte me niet aan, maar ik voelde precies waar je met je handen en vingers heen ging. Dat gaf een heel apart gevoel, veel intenser als dat je me zo aanraakt.’

‘Ja, ik weet wat je bedoelt, Ester. Maar als ik je ook maar een keer aangeraakt had, dan was het niet gelukt. Daar ging ik de hele tijd de fout in. Maar nu begrijp ik ook, wat mijn leraar destijds zei. Hij zei, dat het eigenlijk het strelen van de ziel is. En dat zou alleen maar kunnen, als twee minnaars elkaar voor de volle 100% aan elkaar kunnen geven. Met jou wist ik zeker dat het me zou lukken, en ik denk dat het me ook wel met Ada en Ingrid zou lukken.

Maar bij anderen zou ik dit nooit kunnen doen. Want je moet echt alles weten over hoe iemand reageert, zodat je kunt anticiperen of de reacties.’

Ester glimlacht. ‘Hoe komt het toch, dat je me toch weer steeds weet te verrassen. Steeds doe je weer dingen, als ik echt denk, dat ik alles wel beleefd heb met jou.’

Roald glimlacht. ‘Ik herhaal soms ook wel eens wat, maar als ik steeds hetzelfde zou doen, zou het dan niet saai worden?’

Ester geeft hem een zoen en zegt: ‘Hoe kan seks met jou nu ooit saai worden? Maar nu wil ik toch wel weer eens het echte werk voelen, Roald. Want daar kan echt niets tegenop!’

Roald grijnst. Hij trekt haar naar zich toe en duwt zijn pik bij haar naar binnen. Ester rilt van genot, als hij bij haar binnendringt. Dit is voor haar een van de mooiste momenten, Roald pik, die in haar dringt en haar weer dat wonderlijke gevoel geven, dat zijn pik haar kan geven.

Ada en Ingrid kijken weer toe. Ada zegt: ‘Zoals Ester met Roald neukt, zo wil ik het ook eens met Roald kunnen, Ingrid. Nee, ik zeg het niet goed, Ester en Roald neuken elkaar.’

Ingrid glimlacht. ‘We hebben tijd genoeg om het te leren, Ada. Roald en Ester kunnen zo neuken, omdat ze echt alles kunnen geven. Wij zijn nog niet helemaal zo ver, maar ik begin het langzaam al een beetje te leren. En jij ook, ik zie hoe dat je met hem samen beweegt.’

Ada laat haar hoofd tegen dat van haar zuster hangen. Een brede glimlach komt op haar gezicht en ze zegt: ‘Ik had echt nooit gedacht, dat ik op zo’n manier ooit zo gelukkig kon worden.’

Ingrid streelt het lange haar van Ada. Ze voelt een diepe genegenheid voor haar zuster, die verder gaat dan alleen een zusterband. Ze houdt ook van haar als vrouw, als haar partner. En nu zit ze daar met haar zuster tegen zich aan en kijkt hoe haar andere zus seks heeft met de man van wie ze houdt. Innerlijk moet ze even lachen, vanwege de bizarre combinatie, maar ze zou het echt niet anders willen.