Er gaan nog twee dagen voorbij, zonder dat Ingrid nieuwe weeën krijgt. Ze heeft dan al een hoop oefeningen gedaan, in de hoop dat haar bekken zich dan wat beter plaatst. Al die tijd is Roald niet van de zijde van Ingrid geweken. Ester en Ada hebben afwisselend Ingrid en Roald bezocht, en Anna en Björn zijn ook regelmatige bezoekers.

Het is donderdagmorgen, als Ingrid haar eerste weeën weer krijgt. Roald is net even weg, wat eten in de kantine. Hij is al op de terugweg, als een verpleegster hem komt halen, vanwege de weeën.

Als hij zich terug haast naar de kamer van Ingrid, kijkt hij naar een stralende Ingrid. De wee deed wel pijn, maar absoluut niet meer zo erg als een paar dagen geleden. De dienstdoende arts zegt tegen Roald: ‘Dit was nog maar de eerste wee, maar het ziet er nu goed uit. Ik zal nu dokter Randalson bellen, want hij stond erop, dat hij aanwezig zou zijn, als de weeën weer begonnen. Hij zal vanaf dan de bevalling verder leiden. Maar u hoeft zich nog geen zorgen te maken, het zal nog wel even duren, voordat het echt zover is.’

Roald bedankt de man en zegt: ‘Ik weet het inmiddels, ik ben de afgelopen weken al twee keer vader geworden.’

De man lacht. ‘Dat horen we niet iedere dag, mijnheer de Vries! Maar in uw geval geheel te begrijpen!’

De dokter verlaat de kamer weer en laat Ingrid en Roald weer alleen. Roald geeft Ingrid een zoen en zegt: ‘Ben je er klaar voor?’

‘Ja, nu wel. Het deed nu ook niet meer zo veel pijn als een paar dagen geleden. Ik denk, dat dit wel als normaal beschreven kan worden, al deed het nog best veel pijn.’

‘Zal ik maar dan meteen naar huis heen bellen? Ik denk dat je vader en je moeder er graag bij willen zijn. En Ada zal het ook wel willen weten. Ester verwacht ik ieder moment hier, dus die hoef ik misschien niet te bellen.’

‘Doe het toch maar, ik heb haar graag hier. Ada eigenlijk ook wel, maar ze kan nu ook zomaar niet weg.’

Roald knikt en begint rond te bellen. Het nieuws dat Ingrid nu weer nieuwe weeën heeft gekregen en dat het nu veel beter schijnt te gaan, wordt enthousiast ontvangen. Anna en Björn zeggen toe zo snel mogelijk te komen. Ester stond op het punt te vertrekken, ze was nog niet weg, omdat ze wat laat was met de borst geven aan Petr, zegt toe meteen te komen.

Terwijl Roald het gesprek weer beëindigt, kijken Ester en Ada elkaar aan. Ze omhelzen elkaar en Ester zegt: ‘Nog eventjes, dan is het zover, dan is ons gezin helemaal compleet!’

Ze knuffelen elkaar stevig, waarbij ook een traan rolt. Ada zegt: ‘Ik vind het wel jammer, dat we niet samen kunnen gaan.’

Ester zegt: ‘Waarom zou je niet mee gaan? We kunnen de kinderen toch ook meenemen?’

‘Zijn ze daarvoor niet wat jong?’

‘Dat moet gewoon kunnen, Ada. We hebben die maxi-cosy’s toch niet voor niets gekocht, of wel? Zolang we ze maar goed aankleden en warm toedekken, moet dat geen probleem zijn.’

En daar is Anna het helemaal mee eens. ‘Dat moeten jullie echt doen, dat zullen Roald en Ingrid erg fijn vinden. Die hebben die twee ook al een paar dagen niet meer gezien.’

De beide zusters knuffelen dan hun moeder en gaan aan de slag. Ze kleden hun kinderen aan en leggen ze in de reiswiegjes. Omdat de auto van Roald een heel stuk ruimer is, dan de wagen van Ester en Ada, nemen ze die mee. Anna en Björn gaan met hun eigen auto en al snel zijn ze op weg naar het ziekenhuis in Lidköping.

Onderweg komen ze Frank en Diana tegen, die onderweg zijn naar het bureau. Ze knipperen met hun lichten, en Frank stopt de auto.

‘Wat is er, Ester? Waarom knipper je met je lichten? Is er iets aan de hand?’

‘Niets ernstigs, Frank. Maar Ingrid heeft nu weer weeën en we zijn nu met ons allen op weg naar het ziekenhuis om haar bij te staan.’

‘Ah, gaat het nu beter met haar?’

‘Ja, alles schijnt goed te gaan. En als verrassing hebben we onze kinderen meegenomen. Ik weet zeker, dat ze Isabel en Petr heel erg gemist hebben.’

‘Oh, dat is leuk! Maar het waren zeker heel spannende dagen voor hun beiden, en ook voor jullie, of niet?’

‘Dat was het zeker. Ik hoop dat alles nu wel goed gaat, maar wat ik gehoord heb van de dokter, is dat het er nu veel beter voor staat. Dus we houden onze vingers gekruist en hopen er het beste van.’

‘We zullen een kaarsje voor haar aansteken en voor jullie mee duimen!’

‘Bedankt! Ze zal het zeker kunnen gebruiken!’

‘Laat even wat weten, als je nieuws hebt!’

‘Doen we! Maar we gaan verder, want ze zullen wel op ons wachten! We hopen maar, dat we op tijd zijn!’

‘Goede reis en rij voorzichtig!’

Ester lacht en zegt: ‘Ik ben Roald niet, Frank! En bovendien heb ik twee heel kostbare schatten achterin zitten. Dan ben ik liever te laat, dan dat ik risico ga nemen!’

Frank lacht en wenst ze nog succes. Ester rijdt verder en een half uur later komen ze aan bij het ziekenhuis. Ze lopen vlug naar de wachtkamer, waar Roald op hun wacht. Hij is dan ook blij verrast als hij ziet, dat zijn twee kinderen ook zijn meegekomen. Na de omhelzingen en een paar zoenen voor Ester en Ada, kust hij ook zijn beide kinderen op hun voorhoofd. Hij is erg blij, dat Ester en Ada ze meegenomen hebben.

Hij zegt: ‘Kom, we laten ze ook even aan Ingrid zien. Ze heeft wel nog een wee gekregen, maar het zal nog wel even duren, voordat het zover is.’

Ze lopen gezamenlijk de kamer binnen, waar Ingrid blij verrast is om haar gehele familie te zien. Vooral dat Isabel en Petr erbij zijn, vindt ze heel erg fijn. Hoewel ze hun moeder niet is, ze is al heel erg aan hun gehecht. En aangezien ze samen een gezin vormen, voelt ze zich wel een beetje hun moeder. En dat gevoel versterkt zich nu ze zelf op het punt staat te bevallen. Ze raakt er lichtelijk emotioneel van, en als dan dokter Randalson binnenkomt, kijkt hij dan ook vertedert naar het tafereel.

‘Ik zie, dat het helemaal goed komt met jullie. Een goed idee om de andere kinderen er even bij te halen, dat zal haar meer motivatie geven om goed door de bevalling te komen. Ik heb net met mijn collega gesproken, en hij zei me, dat het er best goed uitziet.

Maar ik zal eerlijk zijn, het zal pijnlijk zijn, Ingrid. Maar ik zal er alles aan doen om het zo pijnloos voor je te maken, als maar mogelijk is. En ik weet niet hoe je er zelf tegenover staat, maar ik wil je voorstellen, als het zover is, om je plaatselijk te verdoven. Dat zal je pijn dragelijker maken.’

Ingrid kijkt Roald aan en die geeft haar een bemoedigend kneepje in haar hand.

‘Als u meent, dat het beter is, dan doet u dat maar.’

‘Ik denk dat het beter voor jou is, anders zou ik het niet voorstellen. Hoewel je bekken nu beter staat, ben ik er nog niet helemaal van overtuigd, dat het zonder veel pijn zal zijn. Dat is ook een van de redenen, waarom ik er op stond, om bij je hele bevalling erbij te zijn. Ook omdat ik het beloofd had, maar ook vanwege de vertrouwensband die er tussen ons is.’

Ingrid knikt, maar er is duidelijk wel wat angst en spanning in haar ogen waarneembaar. En dat ziet ook Roald.

‘En ik blijf de hele tijd bij je, Ingrid. En zal proberen je spanning wat weg te nemen.’

Olaf zegt: ‘Kun je dat ook met die massage van je, Roald?’

‘Ik heb het wel geleerd, maar het is al weer even geleden, dat ik het gedaan heb.’

Ingrid lacht en zegt: ‘Dat zei je ook met je handmassage en dat kon je ook meteen goed!’

Roald glimlacht en kijkt verliefd naar Ingrid. ‘Daar heb je gelijk in. Maar dit werkt toch weer wat anders, maar ik kan het wel proberen. Ik denk, als je minder gespannen bent, dat het gemakkelijker zal gaan.’

Olaf zegt: ‘Dat klopt, en dat is ook tevens de functie van de verdoving. Dus als je haar wat meer ontspannen kan krijgen, voordat haar bevalling begint, zal het allemaal vlotter en gemakkelijker verlopen.’

‘Dan ga ik mijn uiterste best doen om haar wat meer ontspannen te krijgen.’

Ester en Ada zeggen dan: ‘Dan gaan wij op de wachtkamer wachten. Dan kunnen jullie rustig je gang gaan.’

Ze geven Ingrid nog een paar zoenen en verlaten dan de kamer. Ingrid en Roald blijven dan achter met de dokter. Ingrid zegt tegen Roald: ‘Nou, dan zijn we weer alleen, dus ga je gang!’

Olaf zegt: ‘Vinden jullie het erg, als ik me bekijk, hoe je haar masseert? Wie weet leer ik ervan en kan ik het toepassen bij mijn patiënten.’

Ingrid zegt: ‘Ik heb er geen probleem mee, je hebt me toch al eens eerder bloot gezien, dus dat is nu ook geen probleem.’

Roald lacht. ‘Als dat voor Ingrid geen probleem is, dan is dat voor mij ook geen probleem. En inderdaad, wie weet kun je er wat van leren.’

Roald pakt haar hand vast en begint die te masseren. Dat doet hij anders dan normaal, maar het resultaat is vrijwel meteen zichtbaar. Het gezicht van Ingrid begint minder gespannen te worden, en ook haar houding lijkt nu minder gespannen.

Ingrid giechelt. ‘Dit voelt eigenlijk best wel lekker, Roald! Dat mag je wel eens vaker doen!’

Roald lacht. ‘Dat zal wel! Maar ik kan hier meer mee, dan je alleen laten ontspannen! Zeg, Olaf? Zou het beter zijn, als Ingrid nog even zou slapen?’

‘Nou, voor haar lichaam zou het zelfs heel goed zijn. Hoe meer ontspannen ze is, hoe beter de bevalling zal verlopen.’

‘Dat hoef je maar te zeggen, Olaf. Ik kan haar zo vrij gemakkelijk in slaap brengen.’

‘Werkelijk? Dat zou uniek zijn! Maar ik kan amper iets aparts aan je massage zien. Het ziet er vrij simpel uit!’

‘Dat komt, omdat ik vrij goed weet, hoe de zenuwen en de energiebanen bij Ingrid in haar hand lopen. Maar ik zal haar nu in slaap brengen.’

Ingrid kijkt hem verbaasd aan, maar Roald gaat gewoon zwijgend door met zijn massage. Langzaam vallen haar ogen dicht en bijna valt ze in slaap, als ze weer gewekt wordt door een nieuwe wee. En daarbij knijpt ze bijna de hand van Roald fijn.

Roald lacht. ‘Jammer, je sliep al bijna!’

Ingrid zucht en zegt: ‘Nou, dit deed anders behoorlijk pijn!’

Roald masseert haar hand verder en haar gespannen houding verandert vrij snel naar een ontspannen houding. Nauwelijks een paar minuten naar haar wee valt Ingrid in slaap. Roald gaat gewoon door met zijn massage en na een paar minuten laat hij haar hand los.

Zachtjes verlaten ze de kamer en eenmaal buiten zegt Olaf: ‘Roald, dat was werkelijk buitengewoon! Je moet me toch echt eens leren, hoe dat gaat! Ik zie hierin een goede mogelijkheid om zware bevallingen beter te laten verlopen.’

Roald schudt zijn hoofd en zegt: ‘Ik geloof best, dat het zal helpen, maar ik kan het je niet leren. De reden waarom heb ik je al een paar dagen geleden verteld. Maar misschien kan ik het Erik wel leren. Ik heb nu een aantal dagen met hem en Petra gepraat, en ik denk dat ik het hem wel kan leren. Erik heeft er de juiste instelling voor en hij doet het voor de juiste redenen.’

‘Jammer dat je het mij niet kunt leren, maar ik denk dat ik je wel begrijp. Nou ja, als ik iemand in het team heb, die het zou kunnen, dat zou ook al een vooruitgang zijn. Is die techniek dan zo moeilijk te leren?’

‘Het is meer dan alleen die techniek, Olaf. Er komt veel meer bij kijken. Je kunt niet alleen die massage leren, het is een allesomvattende visie en techniek.’

‘Ik begrijp het. Nou ja, laten we dan maar hopen, dat Erik het kan leren.’

Roald loopt naar de wachtkamer, waar hij begroet wordt door Ester en Ada. Hij sluit ze in zijn armen en zegt: ‘Ingrid slaapt nu even. Dat is beter voor haar. En gelukkig kon ik haar snel weer in slaap krijgen, nadat ze een wee kreeg. Dus nu is het gewoon even afwachten, tot het zover is.’

Hij geeft eerst Ada een stevige zoen, en daarna ook een aan Ester. Die is nog wat intiemer, maar daar storen Roald en Ester zich niet aan. Ada kijkt geamuseerd toe. Als Roald en Ester hun zoen beëindigen lacht ze alleen.

Anna zegt: ‘Het is voor mij nog steeds even wennen, hoe Roald zijn aandacht en liefde verdeeld tussen mijn dochters. Maar het is meer dan duidelijk, dat hij van ze houdt.’

Björn glimlacht. ‘Ik ben er al aan gewend, Anna. Ja, natuurlijk ziet het er raar uit, maar ik weet dat het goed zit met Roald en onze dochters. Ik heb ze nog nooit zo gelukkig gezien, en zeg nou zelf: Ze passen gewoon goed bij elkaar!’

Er gaat een uur voorbij, voordat Ingrid haar volgende wee krijgt. Roald lijkt een zesde zintuig te hebben, als Ingrid haar wee krijgt, want hij is bij die wee al aanwezig en ook bij haar volgende wee. En steeds weer masseert hij haar hand en laat haar weer ontspannen.

Uiteindelijk duurt het nog 4 uren, voordat de bevalling echt gaat beginnen. En al die tijd is Roald nooit niet ver weg. Dokter Randalson heeft geregeld voor Ester en Ada, dat ze een kamertje krijgen, waar ze hun baby’s kunnen verschonen en kunnen voeden in alle privacy. Soms loont het zich wel om een dokter als vriend te hebben. Op die manier kunnen ze hun kroost met alle zorg en liefde verzorgen, die ze nodig hebben.

Als dan de bevalling eenmaal zo ver is, dan gaat het ook snel. De massage van Roald schijnt erg goed te werken, want uiteindelijk blijkt de verdoving helemaal niet nodig te zijn. Binnen een uur klinkt dan het gekrijs van een nieuwe wereldburger.

Het is een wolk van een dochter, waar zowel Ingrid als Roald natuurlijk helemaal blij mee zijn. Ondanks dat de bevalling toch vlot en gemakkelijk is gegaan, is Ingrid toch uitgeput. Maar ze is alle pijn en vermoeidheid vergeten, als ze haar dochter op haar borst gelegd krijgt.

Zachtjes zegt ze tegen haar dochter: ‘Hey, daar ben je eindelijk! Wat ben je mooi! Kijk eens, Roald! Is ze niet prachtig?’

Roald knikt alleen maar en streelt Ingrid door haar lange haren.

‘Ze is prachtig, Ingrid. Het is een meisje geworden, dus jij mag haar de naam geven.’

Hij geeft Ingrid een zoen en glimlacht. Ingrid glimlacht en zegt: ‘Dan zal ze Anna heten, net als mijn moeder.’

Roald glimlacht. Hij wist al, dat als het een meisje zou worden, dat ze Anna zou heten. Dat doet Ingrid niet alleen vanwege haar moeder, maar ook omdat die naam al door vele vrouwen in haar familie gedragen werd en die traditie wil ze voortzetten.

Petra is ook bij de bevalling geweest en vraagt aan Ingrid: ‘Zal ik uw dochter even in de wieg leggen? We moeten u even wat opfrissen, dan kan uw familie u komen feliciteren.’

‘Ja, graag. Maar ik ben wel blij, dat het voorbij is, en dat het toch vrij gemakkelijk ging. Ik weet zeker, dat die massages van Roald me heel erg geholpen hebben.’

‘Dat geloof ik ook. U mag van geluk spreken, dat u zo’n man heeft, die zulke wonderlijke dingen met zijn handen kan.’

Roald glimlacht. ‘Ach, wie weet kan Erik dat straks ook. En dan verzeker ik je, dat je seksleven een enorme boost zal krijgen.’

Petra glimlacht. ‘Daar mag ik alleen van dromen, mijnheer. Als dat de waarheid is, dan zal ik u eeuwig dankbaar zijn.’

Ingrid lacht, ondanks haar pijn en vermoeidheid. ‘Nou, als Erik maar de helft kan leren van wat Roald kan, dan verzeker ik je, dat het waarheid wordt.’

De beide vrouwen glimlachen naar elkaar. Petra neemt Anna van Ingrid over en legt haar voorzichtig en zorgvuldig in haar wieg. Roald verlaat de kamer om het goede nieuws aan zijn familie te vertellen.

Zodra hij de wachtkamer binnen komt, kijken ze hem vragend aan. Ze hebben natuurlijk het huilen van de baby gehoord en zijn erg nieuwsgierig.

‘En, Roald?’

‘Het is allemaal heel erg goed en snel gegaan. Zelfs boven verwachting snel. Met Ingrid is alles goed en ik ben nu een prachtige dochter rijker. We hebben haar Anna genoemd.’

Bij het horen van dat nieuws krijgt Anna het even te kwaad. Björn vangt haar op en slaat zijn arm om haar heen. Maar ook hij heeft moeite om zijn tranen te bedwingen. Roald loopt eerst naar Anna en omhelst haar.

‘Gefeliciteerd, oma!’

Anna omhelst hem en knuffelt hem stevig. ‘Wat geweldig, Roald, dat jullie hem onze familienaam hebben gegeven!’

‘Dat was Ingrids idee, Anna. En ik was het daarmee ook wel eens, ook al hadden we afgesproken, dat als het een jongen zou zijn geweest, dat ik hem een naam had mogen geven.’

‘Hoe had je hem dan genoemd, als het een jongetje was geweest?’

‘Dan zouden we hem Daan hebben genoemd, naar de pleegvader, die mijn opa heeft geadopteerd, toen hij zelf nog een baby was.’

‘Heette zijn pleegvader zo? Dat wist ik niet?’

‘We weten eigenlijk maar heel weinig van hun, omdat ze kort daarna zelf gestorven zijn. Maar wie weet, krijgen we nog meer kinderen, en kan ik die naam alsnog aan een zoon geven.’

Anna lacht door haar tranen heen en zegt: ‘Willen jullie er nog meer dan?’

Roald lacht ook en zegt: ‘Aan de ruimte in huis zal het wel niet liggen, of wel, Anna?’

Daar moeten Anna en ook Björn ook om lachen. ‘Nee, daar zal het zeker niet aan liggen. Maar wordt het dan niet een beetje heel erg druk in huis?’

‘Dat zijn zorgen voor later, Anna. Voor nu zijn drie er wel even genoeg.’

Björn is de volgende die Roald feliciteert, gevolgd door Ester en Ada. En vooral die laatste twee knuffelen hem stevig. Op het laatst staat Roald met allebei in zijn armen en zegt: ‘Nu is ons gezinnetje eindelijk compleet!’

Ada lacht. ‘Dat zei Ester ook al, toen we vanmorgen ons opmaakten om naar het ziekenhuis te komen. Maar je hebt gelijk, ons gezin is nu eindelijk compleet!’

Even later kunnen ze ook Ingrid feliciteren en de kleine Anna bewonderen. Dat haar grootmoeder vooral ingenomen is door de nieuwste telg van de familie mag geen verwondering zijn. Ze is amper weg te slaan bij de wieg.

Later krijgt Roald te horen, dat zowel Ingrid als Anna morgen al mee naar huis heen mogen. Ze moeten alleen nog een nachtje aansterken, en dan mogen ze naar huis. Dat is een hele opluchting voor iedereen.

Roald twijfelt alleen nog even, of hij nu moet blijven of naar huis heen moet gaan. Maar die beslissing neemt Ingrid voor hem.

‘Roald, ga nou met Ester en Ada mee naar huis. Zij hebben je ook nodig en ik zie je morgen wel weer. Ik heb je de afgelopen nachten bij me gehad, en nu moet je hun ook de aandacht geven, die ze verdienen.’

Roald glimlacht en geeft Ingrid een stevige zoen.

‘Maar dan ga je nu ook goed slapen, Ingrid. Dat ik geen klachten hoor!’

Ingrid lacht. ‘Dat zal ik doen, lief mannetje van me. Maar zou je me dan weer zo heerlijk in slaap kunnen brengen met zo’n handmassage? Dat was eigenlijk best fijn!’

Roald lacht en voldoet maar wat graag aan haar verzoek. Al snel valt ze in slaap en Roald verlaat de kamer.

Buiten wachten Ester en Ada op hem.

‘Roald, wat doe je nou? Blijf je hier of ga je mee naar huis?’

Roald lacht. ‘Ik ga met jullie mee, want ik moest van Ingrid mijn plicht als echtgenoot van jullie niet verzaken!’

Ester en Ada lachen. Maar ze zijn wel blij, dat hij meegaat. Ze hebben hem de afgelopen nachten wel heel erg gemist. Het is niet alleen de seks, die ze missen, maar ook zijn warmte en zijn liefde. Het heeft ze heel erg duidelijk gemaakt, hoeveel Roald eigenlijk voor hen betekent.

Zwijgend rijden ze naar huis, waarbij Roald duidelijk rustiger en kalmer rijdt dan normaal. Ester vindt dat wel een beetje amusant, maar ze zegt er niets over, totdat ze thuis zijn.

‘Je reed rustiger dan normaal, Roald.’

Roald glimlacht. ‘Wat wil je, als het meest kostbare bezit van je leven hier allemaal in mijn auto zitten.’

Ze gaan naar binnen, waar het gewone leven weer zijn gang gaat. Maar als Roald later in de middag op de bank gaat liggen, valt hij diep in slaap. De pups zijn bij hem komen liggen en liggen naast de bank. De afgelopen dagen hebben toch veel geëist van Roald en dat komt er nu even uit. Glimlachend laten Ester en Ada hem op de bank liggen. Ze snappen best wel, dat hij even de rust nodig heeft. Pas een uur later, als het eten klaar is, maken ze hem wakker. Ada wekt hem met een zoen op zijn lippen.

Maar Roald was al half wakker en grijpt haar meteen vast, waardoor ze gilt. Lachend geeft ze hem weer een zoen en zegt: ‘Roald, laat me los! We gaan zo eten!’

‘Hmm, maar ik heb zin in dit voorgerechtje!’

Giechelend geeft ze hem nog een zoen, maar trekt hem dan omhoog. Eva en Zack kwispelen als ze Roald rechtop zien zitten en hij geeft ze ook een beetje aandacht, door ze over hun hoofdjes te aaien. Dan staat hij op, gevolgd door de twee pups, en loopt naar de keuken. Als hij de heerlijke geuren van het eten ruikt, zegt hij: ‘Dit ruikt duizendmaal beter dan het eten in het ziekenhuis! Het was daar niet slecht, maar er gaat toch niets boven eten thuis!’

Ester glimlacht. Ze heeft vandaag extra het lievelingskostje van Roald klaargemaakt. Hutspot met spekjes.

Zoals ze het van Ineke heeft geleerd. En ze ziet met genoegen hoe Roald zich een grote hoop opschept en er smakelijk van eet.

Anna ziet Ester glimlachen en zegt: ‘Hoe je het ook wendt of keert, Ester, de liefde van de man gaat altijd door de maag!’

Daar moeten Ada en Ester om lachen. Ester zegt: ‘Ik had nooit gedacht, dat ik ooit met zoveel liefde zou gaan koken, mam. Ik vind het gewoon fijn om Roald iets lekkers voor te zetten. Buiten dan, dat ik het zelf ook nog eens lekker vind. Eerst was koken gewoon iets noodzakelijks, maar nu vind ik het gewoon leuk en fijn om te doen.’

‘Blij dat te horen, Ester. Dat zegt me gewoon, dat het heel erg goed zit tussen jullie!’

Ada zegt: ‘Ik begin zelfs het koken leuk te vinden, mam. En je weet hoe slecht ik eigenlijk ben in koken!’

Anna lacht. ‘Werkelijk? Ik mag toch hopen, dat je je man niet vergiftigt?’

Ada lacht. ‘Nee, en bovendien helpen Ester en Ingrid me erbij. Als ik Roald iets lekkers kan maken, dan geeft me dat een goed gevoel. Dus er zit wel iets in dat spreekwoord, dat de liefde door de maag van een man gaat!’

Roald lacht. ‘Eigenlijk ben ik hier wel een slachtoffer! Ik word hier gewoon vetgemest!’

Daar moet iedereen om lachen. Later die avond belt Roald nog even met Ingrid om te kijken of alles goed gaat. Maar dat blijkt ook zo te zijn. Maar ze gaan wel vroeg slapen, dat zijn ze al een beetje gewend, als jonge ouders. En ze staan ook om beurten op om hun kroost te verzorgen, als die zich weer eens midden in de nacht melden. Ze zijn nog veel te moe om aan seks te denken, daarvoor krijgen ze niet genoeg slaap. Maar ze voelen zich gelukkiger dan ooit, ook al missen ze deze nacht nog Ingrid in hun bed en is Anna ook nog niet thuis.

De volgende dag krijgt Roald al vroeg telefoon van dokter Randalson, dat hij Ingrid en ook Anna mee naar huis mag nemen. Om tien uur mogen ze het ziekenhuis verlaten en daarmee heerst er een vreugdevolle sfeer in huis.

Roald is ruimschoots op tijd in het ziekenhuis en dokter Randalson is dan ook wel zo aardig om ze eerder te laten vertrekken. Zodra hij het laatste onderzoek bij Ingrid en Anna heeft afgerond, geeft hij zijn zegen en wenst ze veel geluk toe.

Anna wordt in de reiswieg gelegd en Roald brengt Ingrid en Anna per rolstoel naar de auto. Ingrid is maar wat blij, dat ze het ziekenhuis mag verlaten, vier nachten in het ziekenhuis waren meer dan genoeg voor haar. Ze kan haast niet wachten, totdat ze thuis is. Eenmaal thuis wacht hun een grote verrassing. Er staan zeker tien auto’s voor het huis geparkeerd en de hele voorgevel is versierd. Er staan diverse borden in de tuin, waar alle namen van hun kinderen op staan.

Maar de verrassing is nog groter, als ze zien, wie de versieringen allemaal geplaatst hebben. Al hun beste vrienden zijn er. Guido en Nancy zijn er, en ze hebben natuurlijk ook hun kind Jeroen meegenomen. Maar ook Mark en Tricia zijn gekomen. En samen met hun Zweedse vrienden hebben ze deze versieringen georganiseerd. Bert en Samantha zijn er, maar ook Pelle en Frieda, Michel en Anni, Ulv en Julie, Kevin en Helen, Lukas en Lara. En zelfs Tørre en Petra zijn er, helemaal uit Noorwegen.

Roald en Ingrid zijn overweldigd door deze verrassing. Niet alleen door de versieringen, maar ook dat al hun vrienden zijn gekomen. Het is dan ook een emotioneel weerzien.

Roald omhelst Guido en Nancy en zegt: ‘Hoe zijn jullie in Godsnaam hier gekomen?’

Guido lacht. ‘Dat hebben jullie te danken aan Bert en Samantha. Die hebben dit alles hier georganiseerd. Toen ze ons dit voorstelden, hebben we meteen ingestemd, en zodoende zijn we nu hier. Alleen Theo en Janneke konden niet komen, maar ik moest je wel van ze feliciteren!’

‘Wat lief! Dit is echt een hele verrassing! Maar waar verblijven jullie nu?’

‘Nancy en ik logeren samen met Mark en Tricia bij Bert en Samantha en je vrienden logeren bij je Zweedse vrienden. We vonden het wel zo netjes om jullie niet meteen te belasten met logies.’

‘Ik ben echt verrast, Guido. Dit vind ik echt fantastisch!’

Dan ziet Roald Bert en Samantha staat. Hij omhelst ze en zegt: ‘Bedankt dat jullie dit voor ons gedaan hebben. Werkelijk, ik heb er bijna geen woorden voor!’

Bert lacht en zegt: ‘Dat zou voor het eerst zijn, Roald. En ik ben blij, dat ik het zo goed geheim heb kunnen houden. En ook dat Ingrid nog even gewacht heeft met bevallen. Want iedereen is pas sinds gisteren hier.’

‘Ik moet gaan oppassen voor jullie, Bert! Jullie kunnen me veel te goed dingen geheim houden!’

Bert en Samantha glimlachen. ‘Ook jij verdient soms een verrassing, Roald. Je hebt zoveel dingen voor ons gedaan, dat zouden we anders nooit terug kunnen betalen. Maar ik ben wel blij, dat we net op tijd de badkamer en de slaapkamers af hebben gekregen. De rest ziet er nog niet helemaal goed uit, maar dat komt ook nog wel.’

Tricia staat naast Samantha en zegt: ‘Dat valt best mee, Samantha. Je zou eens bij vriendinnen van me moeten kijken, daar ziet het er nog veel erger uit, en die zijn niet eens aan het verbouwen…’

Het valt Roald meteen op, dat Tricia en Samantha elkaar schijnbaar wel mogen, want ze kletsen met elkaar meteen een eind weg. Roald zegt tegen Bert: ‘Tricia en Samantha hebben elkaar schijnbaar wel gevonden. En ik hoor dat Tricia zelfs wat Zweeds heeft geleerd?’

‘Ja, sinds ze gisteren bij ons aankwamen, hebben ze voortdurend met elkaar zitten praten.’

Mark komt erbij staan en zegt: ‘Tja, eigenlijk was het een ideetje van mij om een cursus Zweeds te gaan volgen. Sinds we hier zijn geweest, is het voor ons wel duidelijk, waar we de komende vakanties naar toe gaan. En Tricia was er op gebrand haar kennis meteen te testen en het gaat haar best goed af. En ze schijnen op dezelfde lijn te zitten.’

‘Dus jullie zijn ook al verslaafd aan dit land?’

Mark lacht. ‘Ja, zo zou je het kunnen zien. Maar nu willen we wel een vakantie, zonder te hoeven werken!’

Roald lacht. ‘De verbouwing is zo goed als klaar, Mark. We zijn nu bezig aan de tuin, daar zijn ze nu bezig een grillhut met sauna te plaatsen en daarna wordt de hele tuin onder handen genomen.’

‘Doe maar ruig, Roald! Maar hoor ik daar een uitnodiging om eens te komen grillen?’

Roald lacht. ‘Natuurlijk zijn jullie welkom! Maar ik moet onderhand een schema maken, voor wie wanneer mag komen barbecueën!’

Bert en Mark lachen erom en Roald gaat verder met zijn vrienden te begroeten. Hij bedankt ze allemaal stuk voor stuk. Eenmaal binnen heeft Ester enkele Zweedse taarten gebakken, die heerlijk door het huis geuren. Ingrid wordt in een comfortabele zetel gezet, waar ze thee en een stuk taart aangereikt krijgt. Maar ze moet nog herstellen en gaat dan al vroeg weer naar de slaapkamer. Het bezoek blijft niet al te lang, zodat de rust al weer snel terugkeert in huis. Ester, Ada en Roald praten nog met Anna en Björn na over het onverwachte bezoek en ze zijn het er allemaal over eens, dat ze geweldige vrienden hebben.

Ze gaan allemaal weer vroeg slapen, om toch nog iets van een nachtrust te krijgen. Maar het voelt allemaal weer goed en vertrouwd aan om samen weer in hetzelfde bed te slapen. Niet dat ze heel erg veel nachtrust krijgen met drie jonge baby’s, maar de vertrouwdheid en de warmte van elkaar geeft ze wel de rust, die ze nodig hebben.

De volgende morgen is Roald weer vroeg op, zoals normaal. Het is zijn ochtend om weer te gaan rennen. Die gewoonte wil hij zich wel aanhouden, al zorgt hij er nu wel voor, dat hij niet meer zo heel ver weg gaat.

Normaal zou hij gemakkelijk een uur gaan rennen, maar nu beperkt hij zich tot een half uur tot drie kwartier. Dat komt ook mede door de wat beperktere nachtrust, maar het rennen geeft hem hernieuwde energie.

Tijdens het rennen wordt Roald door diverse mensen gefeliciteerd. Ze hebben allemaal al gehoord, dat hij voor de derde keer vader is geworden, en daardoor duurt zijn ochtendtraining weer wat langer dan gepland. Als hij dan na anderhalf uur weer thuis komt, kijkt Ester hem vragend aan.

‘Sorry, ik kon er niets aan doen! Ik had beter niet kunnen gaan, want elke honderd meter werd ik wel aangesproken door mensen uit de buurt en gefeliciteerd met onze kinderen.’

Ester lacht en zegt: ‘Was het zo erg?’

‘Nou ja, elke honderd meter is misschien overdreven, maar ik ben wel door 4 mensen aangesproken, dat wel.’

‘Dat is toch leuk, of niet dan?’

‘Ja, maar van mijn training is niets terecht gekomen. Ik wilde eigenlijk nog wat verder gaan, maar dat heb ik toen maar niet gedaan.’

‘Hier, heb je verse koffie, Roald. En trouwens, je moet Henk even terugbellen. Die had gebeld met iets over het werk.’

‘Oh, ik denk dat ik wel weet waarover het gaat. Dat zal ik wel na het douchen doen.’

Ester kijkt hem aan en zegt: ‘Misschien kun je dat beter nu even doen. Ik moet ook nog in bad, en misschien kunnen we wel samen in bad gaan?’

Roald kijkt Ester grijnzend aan. ‘Met jou samen in bad gaan? Dat klinkt verlokkelijk!’

‘Je weet toch wel, dat er niet veel seks in zal zitten, Roald. Het is daar nog iets te gevoelig.’

‘Dat geeft niet, maar dat wil niet zeggen, dat we helemaal niets kunnen doen?’

‘Dat heb ik toch ook niet gezegd, of wel?’

Ester lacht en Roald pakt snel zijn telefoon en belt Henk op.

‘Hoi Henk! Je had gebeld?’

‘Ja, het spijt me dat ik je nu moet bellen, nu je net weer vader bent geworden, maar het gaat zich om dat contract met StenSteel.’

‘Dat dacht ik al. Wat is het probleem?’

‘Ze willen alleen met jou praten. Het contact via Leo is nou niet bepaald soepel verlopen, sterker nog, dat ging helemaal fout. Ik heb de schade nog kunnen beperken, maar nu willen ze alleen nog maar met mij en met jou praten. En omdat jij de meeste dossierkennis hebt, moet ik je echt vragen om dat even op te nemen. Al was het maar om mij en mijnheer Frediksen bij te praten en de boel te sussen.’

‘Dat is goed, ik kom wel, al had ik eigenlijk voor vandaag iets anders in de planning.’

‘Werkelijk, het spijt me zeer, maar je weet hoe belangrijk dat contract voor ons bedrijf is.’

‘Dat begrijp ik ook, en daarom kom ik ook. Maar zodra dat klaar is, ben ik weer op weg naar huis, Henk!’

‘Meer verlang ik ook niet van je. En ik zou dit echt niet doen, als het niet nodig was.’

‘Tot dadelijk, Henk!’

Roald hangt op en Ester zegt: ‘Zijn er problemen, Roald?’

‘Ja, een grote klant heeft problemen. Normaal zou Leo dat oppakken, maar schijnbaar heeft


hij daar ruzie gekregen, of zo. Ze willen niet meer met hem praten en ik kan het niet alleen overlaten aan Henk om de zaak weer te sussen. Henk weet te weinig van dat contract af, en ze willen nu alleen nog maar met mij of Henk praten. Dus ik moet erheen om de boel te sussen, Henk bij te praten over dat contract en aan de klant uit te leggen, dat ik nu even niet volledig beschikbaar ben.’

‘Is het zo ernstig?’

‘StenSteel is een grote klant, Ester. Als we die verliezen, kan dat grote gevolgen hebben voor de zaak. En als we hun kunnen houden, kan ons dat een grote toekomst geven. Dus ik heb eigenlijk weinig keuze.’

‘Dus van ons lekkere lange bad komt nu niets terecht?’

‘Ik ben er bang voor, Ester. Maar dat wil niet zeggen, dat we straks, als ik terug ben, niets kunnen doen…’

Ester geeft Roald een zoen en zegt: ‘Daar houd ik je aan, Roald! O wee als je je niet aan je woord houdt!’

‘Erewoord, als ik terug ben, zal ik ook wel toe zijn aan een lekker heet bad!’

Roald staat dan op en gaat zich douchen. Hij komt netjes gekleed terug uit de slaapkamer, en hij heeft Ingrid al uitgelegd, waarom hij moet gaan werken. Ingrid heeft daar wel begrip voor. Als hij het Ada uitlegt, zegt die meteen toe, om mee te gaan. Ze heeft immers ook meegewerkt om dat contract met StenSteel rond te krijgen en ze vindt dat Roald alle hulp moet krijgen, die hij nodig heeft. Ze voelt zich, net als Roald, heel erg betrokken bij de zaak. Ze kleedt zich snel om en laat aan Ester de zorg voor haar dochter over.

Als ze een uur later op de zaak komen, staat iedereen te kijken, dat Roald en Ada er zijn. Ze worden door iedereen gefeliciteerd en daarna gaat Roald meteen aan de slag. Gelukkig zit het bedrijf van hun klant niet heel erg ver weg, en ze rijden samen met Henk naar de klant toe. Na een diep en indringend gesprek met die klant is al snel duidelijk, waar zich de schoen wringt, en is een compromis al snel gesloten. Een paar uur laten kunnen ze elkaar de hand schudden en is de kou uit de lucht.

En dat kun je letterlijk nemen, want het moment dat Ada en Roald bij de klant de deur uitlopen, begint de zon stralend te schijnen. De hemel breekt open en de zon verwarmt hun lichamen.

Als ze weer in de auto zitten, zegt Henk: ‘Ik moet jullie echt hartelijk bedanken, want zonder jullie had ik hun absoluut verloren. En dat zou echt desastreuze gevolgen hebben gehad. En het feit, dat zowel jij als Ada gekomen zijn, terwijl jullie nog in ouderschapsverlof zaten, heeft behoorlijke indruk gemaakt. Ik denk dat we nu weer wat lucht bij ze hebben.’

Ada lacht. ‘Ja, ik zag die vrouw blozen, toen ze hoorde, dat Roald zelfs nog eergisteren vader is geworden en toch nu al weer vol aanwezig was om de klant te behouden. En eigenlijk waren de problemen helemaal niet zo groot, maar was er meer sprake van miscommunicatie.’

‘Ja, dat is me nu ook duidelijk en ik snap ook wel, waar het met Leo fout gelopen is. Maar daar zal ik wel een hartig woordje met hem over praten. Ik weet nu waar het allemaal over gaat, dus ik kan voorlopig de belangen ook wel even behartigen.’

‘Het is al lang goed, Henk. Dat hoort er nu eenmaal bij, als je zo’n positie bekleed, zoals ik. Maar dat met Leo zou ik inderdaad goed met hem bespreken. Dat moet niet nog een keer voorkomen, want ik wil dan niet overzien, wat voor problemen dat het gaat geven. Leo doet zijn werk goed, maar misschien is het beter voor hem, als hij zich wat meer gaat bemoeien met de interne communicatie. Want dat doet hij dan weer wel goed.’

‘Daar kun je wel eens gelijk in hebben. Maar tot die tijd zal hij zijn beste beentje even voor moeten zetten. We hebben hem een kans gegeven, en als hij die niet goed benut, zal ik een andere oplossing daarvoor moeten vinden. En dat kan ook betekenen, dat onze wegen met hem dan scheiden. En dat zal ik hem ook wel duidelijk maken.’

‘Ben niet te hard tegen hem, Henk. Hij bedoelt het allemaal goed, maar hij is dit werk niet gewend.’

‘Ik zal er wel rekening mee houden, maar ik kan niets beloven. Hij zal verdomme weten, dat hij me bijna een behoorlijke klant heeft gekost.’

‘Ik denk dat hij zich dat al wel beseft, Henk. En dat hij een donderpreek zal krijgen, dat zal hij ook wel weten.’

‘Ach, dat komt later wel. Maar hoe gaat het nu met Ingrid? En ik heb nog amper gevraagd hoe het met jou gaat, Ada! Jij bent ook sinds kort moeder! En hoe gaat het met Ester?’

Ada glimlacht. ‘Met mij gaat het heel goed. Ik ben weer helemaal hersteld, en ik heb nu het geluk, dat Ester zowel Isabel als Petr kan voeden. Daarom kon ik nu ook meegaan, dat was anders nooit gelukt. En met

Ingrid gaat het naar omstandigheden best goed. Eerst hadden we nog flinke zorgen om haar, vanwege haar bekken, maar het is toch allemaal goed verlopen. Mede door Roalds kunsten met zijn handen.’

‘Ow? Vertel?’

‘Je weet toch, dat Roald een bepaalde massage kan geven met zijn handen? Dat heeft hij tijdens de weeën van Ingrid ook gedaan, en daardoor was ze wat meer ontspannen bij de bevalling en ging het allemaal een stuk beter en sneller.’

Roald glimlacht en zegt: ‘Nu zeg je, dat ik dat allemaal gedaan heb, maar zonder de hulp van die fysiotherapeut en die oefeningen was het toch allemaal niet zo gemakkelijk gegaan, Ada. Het was goed, dat Olaf Ingrid naar het ziekenhuis gestuurd heeft. Anders had ik het duister in gezien.’

‘Dat klopt, maar ik ben van mening, dat je wel degelijk een verschil hebt gemaakt bij haar bevalling, Roald. Dus de credits gaan ook naar jou toe.’

Henk zet hun op het werk af, waar Roald en Ada meteen afscheid nemen en naar huis heen rijden met hun eigen auto.

Roald zegt: ‘Pff, dat was me het dagje weer wel, Ada. Ik hoop echt, dat Leo niet nog meer problemen gaat veroorzaken, want dan zie ik het donker voor hem in.’

‘Zeg dat wel! Hoe kan hij in zo’n korte tijd zo’n puinhoop maken! Het was toch niet zo moeilijk om die klant tevreden te houden, of wel?’

‘Leo is nogal koppig, Ada. Als hij meent, dat hij in zijn recht staat, moet alles daarvoor wijken. Ik ben benieuwd hoe hij nu gaat reageren. Ik hoop goed, want ik was niet van plan mijn recht op ouderschap zomaar op te gaan geven. Maar nu ben ik eigenlijk ook wel weer even toe aan wat ontspanning.’

Ada grijnst. ‘Ik hoorde, dat je van plan was met Ester een lekker lang warm bad te gaan nemen. Dat moet je dan ook zeker doen, Roald.’

‘Je mag er wel bij komen liggen, Ada?’

‘Nee, dank je. Er zal iemand klaar moeten staan voor onze kinderen, Roald. Maar anders was ik er graag bij gekomen.’

Als ze weer thuis komen, gaat Roald eerst Ingrid opzoeken, om te kijken hoe het met haar gaat. Als hij de slaapkamer binnen komt, is ze net Anna de borst aan het geven.

‘Kijk eens aan! Twee van mijn favoriete vrouwen bij elkaar!’

Ingrid glimlacht en zegt: ‘En ik zie onze favoriete man! Hoe was het op het werk?’

‘Alles is goed gekomen, maar daar was een hoop overredingskracht voor nodig. Maar uiteindelijk schaamden ze zich wel een beetje, toen ze hoorden, dat ik uit ouderschapsverlof was gekomen, om de boel te sussen. Dus we zullen nu wel weer een beetje krediet bij hun hebben.’

‘Daar ben ik blij om, Roald. Ook al is het niet prettig, dat je nu weg moest, het was nu eenmaal nodig. Ik heb het er net nog over gehad met Ester, en we vinden het ook geen probleem, als je daarvoor soms weg moet. Je werkt hard voor de zaak en je krijgt er ook aardig voor betaald. Daarvoor mag Henk best wel iets voor terug verwachten.’

‘Dat klopt ook allemaal wel, maar het moment is gewoon even minder goed. Ik wil er nu voor jullie zijn, en dat gaat dan even niet. Als het nou volgende week of zo gebeurd was, dan had ik er minder moeite mee gehad, maar het gebeurt gewoon op dag twee, dat ik vader van Anna ben geworden. Dat moet gewoon niet zo kunnen.’

‘Maar het is nu wel gebeurd, en je bent nu ook weer thuis. Dat is toch het belangrijkste, of niet?’

Roald glimlacht en knikt. ‘En hoe gaat het nu met jou?’

‘Goed! Ik heb straks even een beetje gelopen, en het gaat me goed af. Die massage van je heeft me echt goed geholpen, Roald. De hele bevalling heeft me minder pijn gedaan, als toen die eerste weeën. Ja, natuurlijk doet de bevalling zelf ook wel pijn, maar het was lang niet zo intens.

Als ik het zo van Ester hoor, was de pijn bij haar ongeveer gelijk, dus het is allemaal weer goed gekomen. Maar ik ben er van overtuigd, dat jij me daar heel erg bij geholpen hebt.’

Roald glimlacht en geeft haar een zoen op haar voorhoofd. Ook Anna geeft hij een zoentje. Ze is net klaar met drinken en Ingrid zegt tegen Roald: ‘Leg jij haar even terug in de wieg?’

‘Maar al te graag! Geef maar hier!’

Roald is inmiddels al wat geoefend door Isabel en Petr, dus hij heeft er ook geen moeite mee om Anna in haar wieg te leggen. Ingrid kijkt glimlachend toe, hoe Roald met liefde zijn dochter in haar wieg legt. Als hij weer bij Ingrid terug komt, zegt Ingrid: ‘Roald, mag ik je wat vragen?’

‘Natuurlijk, wat is er?’

‘Vind je mij nog wel mooi, nu ik net bevallen ben? Ik bedoel, ik ben nog steeds wat dik en zo…’

Ze wil nog wat meer zeggen, maar ze wordt tegengehouden door een paar lippen van Roald.

‘Sttt, Ingrid. Niet verder praten. Ik ben niet verliefd geworden op jullie, omdat jullie zo mooi zijn, maar om wie en wat jullie zijn. Dat jullie er verder alle drie fantastisch uit zien, dat is alleen maar een bonus. Maar om je vraag te beantwoorden, ja, je ziet er nog steeds mooi uit. Ik heb liever een vrouw, die er wat steviger uit ziet, als zo’n lichaam, waar je alle ribben kunt tellen.

Ik snap echt niet, waarom vrouwen denken, dat wij mannen dat aantrekkelijk vinden.’

Ingrid glimlacht. ‘Dus je zou liever met een dikke vette vrouw seks hebben, dan met zo’n zak botten?’

Roald lacht. ‘Ja, in principe wel, maar jullie zijn alle drie verre van dik en vet, dus daarmee heb ik wel geluk. Maar als dat zo zou zijn, dan zou ik nog van jullie houden, Ingrid. Liefde gaat zich er niet om, hoe je eruit ziet, maar wat je voor elkaar voelt.’

Dan kust hij haar hartstochtelijk, waarbij Ingrid hem vol terug kust. Als Ester binnen komt, moet ze lachen als ze het tweetal daar zo bezig ziet.

‘Ik zie het al, ik hoef niet meer te komen!’

Roald laat Ingrid los, en trekt Ester naar zich toe. ‘Niks daarvan, wij hebben zo meteen een afspraak in bad! En durf daar eens onderuit te komen, want dan krijg je billenkoek!’

Ester lacht en zegt: ‘Hmm, dat is op zich ook wel spannend, Roald!’

Roald lacht en geeft Ester een kleine tik op haar kont. ‘Kinky, Ester!’

Ingrid lacht ook en zegt: ‘Hup, jullie gaan nu naar de badkamer, en laat ik jullie de eerste twee uur hier niet meer zien!’

Ester geeft haar zus eerst nog een stevige zoen op haar mond, waarbij Ingrid haar ook stevig terug zoent. Alleen dat al, geeft Roald al een stijve pik. En Ester, die haar hand op zijn pik heeft liggen, voelt dat ook. Ze zegt tegen Ingrid: ‘Hier, moet je eens voelen! Mijnheer krijgt een stijve, als hij ons ziet zoenen!’

Ingrid laat zich de kans niet ontnemen, en wrijft met haar hand over het kruis van Roald.

‘Oh, Ester! Ik geloof dat hij er al weer klaar voor is! Weet je zeker, dat je geen condoom meeneemt?’

‘Ik begin nu wel even te twijfelen, Ingrid. Het is daar nog wel wat gevoelig, maar aan de andere kant, het is wel de pik van Roald! Dus het begint wat te jeuken!’

‘Doe het dan ook gewoon! Ik weet dat je erop staat te springen om het weer met hem te kunnen doen!’

‘Nou goed dan! Hoor je dat Roald! Je gaat me lekker en flink verwennen in bad!’

‘Geen probleem, Ester! Ik verheug me er al op!’

Roald loopt de badkamer in, en zet het bad al vast aan. Hij bekijkt het bad, dat ze hebben gekocht. Het is echt reusachtig, ze kunnen met gemak met hun vieren erin. Maar voor het optimale comfort is het beter om met maximaal twee personen erin te gaan. Dan kun je lekker ontspannen in bad liggen, terwijl de waterstralen aan de zijkant van het bad je lekker masseren.

Terwijl hij de watertemperatuur controleert, komt Ester al de badkamer ingelopen. Ze is helemaal naakt, en als Roald haar ziet, stokt bijna zijn adem. Hoewel ze nog maar pas is bevallen van haar zoon, is het echt amper te zien, dat ze zwanger is geweest. Ja, ze is wat dikker, dan normaal, maar ook weer niet zoveel dikker.

Roald vindt het eigenlijk wel mooi zo. Maar zijn pik reageert wel meteen op het naakte lichaam van Ester.

Ester grijnst, ze weet dat Roald graag naar haar kijkt, als ze naakt is. En dat geeft haar een fijn gevoel, dat hij nog steeds van haar opgewonden raakt. Ze loopt sensueel op hem af en omhelst hem. Ze geeft hem een intieme zoen, en daalt daarna af naar zijn nek, waarbij ze langzaam zijn kleding losknoopt, dat Roald van zich af laat glijden.

Ze kust zijn borstkas en met haar tong maakt ze cirkels om zijn tepels. Dat geeft hem kippenvel. Roald laat zich helemaal verleiden door de vrouw, van wie hij zo veel houdt. Overal waar haar mond en haar tong zijn lichaam raakt, krijgt hij kippenvel. Hij kan het dan ook niet nalaten om lichtjes te kreunen, wat Ester op haar beurt weer aanmoedigt verder te gaan. Even later ligt ook zijn broek op de grond en heeft Roald enkel nog zijn sokken en zijn boxershort aan.

Ester plaagt Roald door expres zijn schaamstreek over te slaan, maar met haar mond en haar tong over de benen van Roald naar beneden te gaan, waar ze Roald helpt zijn sokken uit te trekken. Ze geeft hem dan kleine kusjes op zijn voeten en gaat dan langzaam weer naar boven. Roald wordt gek van verlangen, en zou Ester nu het liefste bespringen, maar hij laat Ester haar gang gaan.

Uiteindelijk komt ze weer bij zijn boxershort aan. Ze streelt met haar handen over het gladde stof van zijn boxershort. Alleen als die strelingen laten zijn pik nog harder groeien als hij als is. Als ze dan ook nog een kusje op de eikel geeft, die net boven zijn boxershort komt, meent hij werkelijk, dat zijn pik ontploft. Van puur genot kreunt hij nu harder.

Als Ester zijn pik eindelijk de vrijheid geeft, door zijn boxershort naar beneden te trekken, verspilt ze geen seconde en begint hem stevig te pijpen.

Roald is al zo ver heen en zo geil, dat het niet heel erg lang duurt, voordat hij met grote golven zaad in haar mondje klaarkomt. Ester slikt alles door en zorgt zelfs dat er geen restjes overblijven. Met een brede glimlach kijkt ze Roald aan en zegt: ‘Hoe was dat, schat?’

‘Heerlijk, Ester! Je maakt me echt helemaal gek, als je zo doet!’

Ester grijnst. ‘Ik weet het, maar zeg nou zelf! Dit was toch leuk!’

‘Het was fantastisch, Ester! Wat heb ik toch een geile vrouwen!’

Ester lacht. Ze staat op en trekt Roald mee het bad in. Ze gaan naast elkaar liggen, en genieten van het warme water. De warme waterstralen masseren hun lichaam, terwijl Ester in de armen van Roald ligt.

Stilzwijgend genieten ze van elkaar en Ester zegt tegen Roald: ‘Wat is onze wereld toch snel veranderd, Roald. Tien maanden geleden leerden we pas net kennen, nu zijn we getrouwd en hebben onze eerste kinderen al. Een prachtig huis en alles wat ons hartje begeert! Kan het nog mooier worden?’

Roald glimlacht en zegt: ‘En je vergeet onze pups nog, Eva en Zack!’

Ester lacht zachtjes. ‘Ja, dat hebben we ook nog eens! Weet je, Roald? Ik ben echt nog nooit zo gelukkig geweest. Ik had nooit durven dromen, dat het leven zo fijn kon zijn! Jij en ik, Ada en Ingrid, we wonen hier samen, en we voelen ons allemaal gelukkig.

Iedere dag, dat ik weer wakker word, dank ik God voor het feit, dat hij jou in ons leven heeft gebracht. Ik zou echt niet meer weten, wat ik zonder je zou moeten doen! Ik hou zo veel van je, Roald, dat ik me soms echt geen raad weet met mijn liefde.’

Roald trekt haar dichter tegen zich aan en zegt: ‘Voor mij voelt dat niet anders, Ester. Ik dacht, dat ik gedoemd was om de eeuwige vrijgezel te worden. Al mijn relaties leken op niets uit te lopen. Aan seks heeft het me nooit echt ontbroken, maar ik miste wel iets belangrijks om te geven, ik kon mijn liefde niet kwijt met die eenmalige seksavontuurtjes. Zelf een vriendin van mij, met wie ik wel eens vaker seks had, kon me niet geven, waar ik echt naar verlangde.

En ik kan er nog steeds niet over uit, dat ik mijn liefde nu zelfs aan drie prachtige vrouwen mag geven. Jullie zijn echt een Godsgeschenk, en ik zou eigenlijk al blij zijn geweest met jou alleen, maar ik kreeg er zelfs drie!’

Ester glimlacht. ‘Zijn we zoveel beter met de seks, dan die ene vriendin, waar je ons al eens over hebt verteld, Roald?’

‘Beter wil ik niet zeggen, maar met jullie is het algehele gevoel veel fijner. Ik beleef meer plezier aan de seks met jullie, omdat ik weet dat jullie van me houden. Voor mij is seks niet alleen maar fysiek, maar ook geestelijk.’

‘Zo voel ik dat nu ook, Roald. We hebben nu wel eens vaker seks gehad met Frank en Diana, maar dat voelt niet hetzelfde. Frank kan geweldig neuken, zonder twijfel, maar hij kan het nooit van jou halen qua beleving. En Diana zegt hetzelfde over jou. Jij kan bij haar niet tippen qua beleving, maar ze vindt wel, dat de seks met jou geweldig is.’

Roald lacht. ‘Volgens mij moet ik overdag eens vaker thuis komen, als jullie met elkaar aan kletsen zijn. Ik geloof dat er dan wel eens wat meer gebeurt, dan alleen praten.’

Ester lacht. ‘Meestal niet, maar ik kan niet ontkennen, dat het soms wel heel intiem is geworden. Niet dat we echt seks hadden, maar we hebben wel eens gezoend.’

‘Met Frank?’

‘Nee, dat zou ik nooit doen, waar jij niet bij bent, Roald. Maar wel met Diana.’

Roald kijkt verbaasd. ‘Ow? Kinky, Ester! Dat zou ik eigenlijk best wel eens willen zien!’

Ester zegt: ‘Zou je dat dan wel eens willen zien, dat Diana en ik samen seks hebben?’

‘Lijkt me op zich wel spannend, maar het hoeft voor mij niet. Jullie zijn al sexy genoeg van jezelf. Maar als je het zelf eens wilt doen, hou ik je echt niet tegen.’

‘Het is ook niet zo, dat ik er nu op sta te kijken seks te hebben met Diana. Ik heb aan jou meer dan genoeg en al zou dat niet zo zijn, dan zijn er nog altijd Ada en Ingrid.’

‘Dus ik ben nog wel steeds de belangrijkste persoon in je leven?’

‘Ja, hoewel na Petr, Isabel en Anna dan. Maar jullie staan op dezelfde hoogte.’

Roald glimlacht en trekt Ester dichter tegen zich aan. ‘Zo mag ik dat graag horen, Ester. Jij en Petr staat bij mij ook op gelijke hoogte, maar jullie moeten die plaats wel delen met Ada en Isabel en Ingrid en Anna.’

‘Dat vind ik niet erg, Roald. Ik weet hoeveel je van ons houdt.’

Roald kust dan zachtjes haar zijdezachte lippen. Ester sluit haar ogen, terwijl ze zijn kus beantwoordt. Haar hart klopt sneller, alleen al door zijn aanwezigheid en ook het feit, dat ze elkaar nu gaan beminnen, maakt haar de gelukkigste vrouw van de wereld. Ze wacht af, wat Roald gaat doen. Hij weet steeds nieuwe manieren te vinden, om haar op een unieke manier te beminnen. Ze weet nooit wat hij nu gaat doen, hoogstens vermoeden. Hoewel hij altijd een paar vaste punten afwerkt, doet hij het nooit in dezelfde volgorde.

Maar nu heeft Roald iets volledig nieuws voor haar in gedachten. Iets wat hij een hele tijd geleden ooit geleerd heeft van zijn Chinese meester, maar nog nooit eerder in praktijk gebracht heeft, maar het is iets heel speciaals.

Het is een speciale variant op zijn befaamde massage, maar dan zonder elkaar aan te raken. Roald kan het alleen maar doen, als de vrouw aan wie hij dit wil geven, volledig kan vertrouwen en waarvan hij precies weet hoe ze zal reageren. Roald weet heel goed, wat voor uitwerking dit zal hebben op Ester, dat zal behoorlijk heftig zijn. Maar hij weet ook zeker, dat hij bij niemand anders dit zou kunnen doen. Het is zijn grootste uiting van zijn liefde voor Ester.

Ester is voor hem speciaal. Hij houdt van Ada en Ingrid, zelfs heel veel, maar de band, die hij met Ester heeft, gaat nog veel dieper. En dit is zijn manier om haar dat duidelijk te maken.

Roald laat haar los en fluistert in haar oor: ‘Vertrouw je me?’

Aan de toon van zijn stem, begrijpt Ester, dat haar iets bijzonders wordt gevraagd en dat er ook wat bijzonders staat te wachten. Ze knikt alleen maar als bevestiging, en dat stemt Roald tevreden. Ieder ander antwoord zou hem eraf gehouden hebben om dit te doen.

Hij staat op en stapt het bad uit. Uit een kast pakt hij een hele stapel handdoeken, die hij over de vloer verspreid.

Ester heeft al die tijd nog steeds haar ogen gesloten, hoewel ze brandt van nieuwsgierigheid. Ze voelt instinctief aan, dat er iets bijzonders gaat gebeuren, en wil de sfeer niet verbreken. Als ze de hand van Roald voelt, die haar omhoog trekt, volgt ze hem, zonder haar ogen te openen.

Roald glimlacht. Hij is blij, dat Ester precies aanvoelt, wat hij van haar verlangt. Ze vertrouwt volledig op zijn stem en laat zich gewillig door hem leiden. Hij legt haar neer op een dikke laag van handdoeken. Ester is verrast door de dikke zachte laag, die ze onder zich voelt.

Als ze helemaal ligt, drukt Roald nog een keer zijn lippen op de hare en zegt: ‘Ik ga je nu iets heel bijzonders laten beleven. Houd je ogen gesloten en vertrouw op me. En wat je ook doet, doe niet je ogen open.’

Ester knikt alleen maar, maar moet echt moeite doen om haar nieuwsgierigheid te bedwingen.

Roald begint dan met een ingewikkelde dans met zijn handen over haar lichaam, zonder haar ook maar een keer aan te raken. Ester voelt de warmte van zijn handen over zijn lichaam stralen, en overal waar hij over haar lichaam glijdt met zijn handen, voelt het alsof hij haar streelt. Het geeft een heel apart gevoel, dat ze niet nader kan omschrijven. Het is anders, dan ze ooit meegemaakt heeft. Vreemd genoeg voelt ze niet eens meer de kou van de lucht, maar begint zich aangenaam warm te voelen. Haar ademhaling versnelt, als ze steeds meer onder de invloed van zijn strelingen, zonder haar aan te raken, raakt.

Roald ziet met genoegen, dat zijn handelingen het beoogde resultaat lijken op te leveren. Nu voert hij zijn dans met zijn handen nog meer op, wat op zich alleen al een wonderlijk iets is, om te zien. Zonder dat Ester het merkt, krijgt Roald met zijn handelingen de controle over het lichaam van Ester. Voor Ester voelt deze behandeling als een zeer aangename massage, zonder dat Roald haar aanraakt. Ester lijkt volledig in trance, wat ook zo is.

Want als Roald plotseling stopt met zijn handendans, lijkt ze nog steeds het tempo van zijn handendans te voelen. Je kunt duidelijk zien, waar haar lichaam de warmte van zijn handen verwacht, daar vormt zich een spoor van kippenvel.

Roald glimlacht. Zijn handelingen hebben geleid tot wat hij voor ogen had. Maar nu is het tijd voor het wat serieuzere werk. Dit heeft hij niet geleerd van zijn Chinese meester, maar hij vermoedt wel, dat hij het met Ester zou moeten lukken. Hij trekt de benen van Ester uit elkaar, die nog steeds zo in trance is, dat ze het niet eens merkt. Voor haar gevoel geeft Roald haar nog steeds een heerlijke massage, die als een elektrische stroom door haar lichaam jaagt.

Roald kruipt tussen haar benen en begint dan haar middel te masseren, waarbij hij haar nu wel aanraakt. Met zijn vaardige vingers laat hij haar nu ook kronkelen en kreunen van genot. Het komt bij dat bijzondere gevoel, wat Ester nu ervaart. Daardoor komt ze wel uit haar trance, maar ze blijft dat bijzondere gevoel houden. Alleen snapt ze even niet, hoe het komt, dat ze haar benen wijdt heeft, en dat Roald haar nu aan het verwennen is.

Roald ziet, dat ze uit haar trance komt en zegt: ‘Je mag nu wel je ogen open doen, als je dat wil.’

En meteen begint hij haar kusjes te geven om haar navel, waarbij hij steeds dieper naar beneden zakt. Nog voordat Roald bij haar schaamstreek komt, komt Ester met een luide kreet klaar. Het is iets, wat ze nog nooit eerder heeft beleefd, zo intens.

En als Roald haar klitje begint te likken, wordt dat gevoel nog verstevigd. Het lijkt alsof dat orgasme nooit weggaat. Ze beleeft orgasme achter orgasme, zonder dat het haar teveel wordt. Als Roald dan ook nog haar natte spleetje begint te beffen wil ze Roald weg duwen, maar komt er dan pas achter, dan ze geen controle over haar lichaam heeft. Roald krijgt dat in de gaten en laat haar dan nog een keer klaarkomen, waarna hij naar boven komt, en haar nek masseert, waardoor ze de controle over haar lichaam weer terug verkrijgt.

Roald gaat naast haar liggen, en Ester heeft even tijd om op adem te komen. Na een paar minuten heeft ze weer wat kracht en zegt: ‘Mijn God, Roald! Wat was dat? Dit was bijna buitenaards! Ik heb er geen woorden voor, zo heerlijk en intens!’

Roald glimlacht en geeft haar een zoen. ‘Vond je het fijn?’

‘Ja, het was zelfs heel erg fijn! Hoe deed je dat? En hoe kwam het, dat ik mijn armen niet meer kon bewegen?’

‘Dat je je armen niet kon bewegen, kwam door die speciale massage, daardoor raak je helemaal in trance en kan ik je laten doen, wat ik maar wil. Dat heb ik van mijn meester geleerd, maar wat ik deed, toen je eenmaal in die trance was, dat was mijn eigen idee. Ik wist niet, hoe zeer het uitwerking op jou zou hebben, maar ik ben blij, dat het goed gelukt is.’

‘Het is echt niet te beschrijven, hoe dit voelde, Roald. Die massage voelde al lekker, alsof er een elektrische stroom door me heen ging, die me liet zweven. Je wilde dat gevoel vasthouden, en dat leek me ook te lukken. Het was echt heel raar!’

‘Dat weet ik, ik weet hoe dat voelt. Ik heb dit ook ooit mogen ervaren. Het is ook alleen maar mogelijk, als twee mensen elkaar volledig vertrouwen en echt alles van elkaar weten. Ik denk niet, dat ik het bij Ada of Ingrid voor elkaar zou krijgen, maar bij jouw wist ik het zeker. Het is voor mij de allerhoogste vorm van liefde en genegenheid, die ik aan iemand kan geven.’

Ester heeft een traan van ontroering in haar oog, die langzaam naar haar wang rolt. ‘Ik hou van je, Roald. Ik denk niet, dat ik ooit nog zonder je zou kunnen leven.’

‘En ik hou ook van jou, Ester. Doordat we dit samen hebben kunnen doen, is het wel duidelijk, dat we elkaars zielsverwanten zijn. Want alleen zielsverwanten kunnen dit. Mijn meester noemde dit Zielsstrelingen.’

Ester glimlacht. ‘Dat is wel treffend, zo voelt het eigenlijk ook wel. Ik heb echt nog nooit zo iets intens meegemaakt. En ik ben zeker nog nooit zo heftig en intens klaargekomen! Dat weet ik absoluut zeker!’

Roald lacht. ‘Dat had ik gemerkt! Maar nu ben ik wel bekaf. Die handelingen vereisen een absolute concentratie en beheersing van je lichaam. Zou ik je een keer aanraken, dan zou ik helemaal opnieuw moeten beginnen.’

Ester glimlacht. ‘Ik wil je best geloven, maar nu ben jij amper aan je trekken gekomen. Maar daar weet ik wel raad mee, Roald.’

Ze staat op en loopt naar de wastafel en pakt iets uit het kastje. Ze komt terug, waarbij Roald haar gade slaat, terwijl ze heupwiegend met haar naakte lichaam naar hem terug loopt. Zijn pik wordt meteen stijf bij de aanblik van haar prachtige lichaam. Ester grijnst, daar had ze wel een beetje op gehoopt. Ze gaat boven op hem zitten, en zegt: ‘En nu is het aan mij om jou eens te verwennen. Ga maar liggen, en laat mij mijn gang maar gaan. Vertrouw je me?’

Roald lacht. ‘Met hart en ziel, Ester!’

Ester lacht ook, en bukt zich om zijn pik in haar mond te nemen. Ze begint hem hartstochtelijk te pijpen, terwijl Roald niets anders kan, dan tegen haar achterwerk en haar rug te kijken. Maar nu is het Ester, die de controle heeft, en hij laat haar dan ook helemaal haar gang gaan. Ester doet echt haar best om Roald lekker te laten genieten en dat doet hij ook.

Maar Ester is nog meer van plan, dan alleen pijpen. Uit het badkamermeubel heeft ze een pakje condooms gepakt. Zonder dat Roald het ziet en merkt, haalt ze het condoom uit de verpakking en ook het afrollen om zijn pik merkt Roald maar amper. Wat op zich al een prestatie is, gezien de dikte van zijn pik.

Dan staat Ester op en draait zich om. Dan gaat ze weer op hem zitten, maar leidt de pik van Roald naar haar kutje. Met een lichte kreun laat ze zich op zijn pik zakken. Het is zo snel gegaan, dat Roald niet eens de tijd had om te reageren. Maar als ze eenmaal op zijn pik zit, en zijn pik helemaal in haar kutje zit, kan hij alleen maar genieten. Hij had niet verwacht, dat Ester er nu al aan toe zou zijn, maar hij had ook niet verwacht, dat ze al weer zo snel weer zo lekker strak om zijn pik zou zitten. Haar kutje schijnt niet veel geleden te hebben van de bevalling, en ze voelt heerlijk aan. Roald kan echt niet klagen, het voelt echt heerlijk aan. Maar ook voor Ester voelt het erg fijn. Ze had verwacht, dat het wat pijnlijker zou zijn, maar dat is niet het geval. Het voelt weer als vanouds, zijn dikke pik schuurt langs al haar gevoelige plekjes, waardoor ze al snel weer een orgasme voelt aankomen. En ook Roald is niet meer ver weg van zijn hoogtepunt. Als hij dan klaarkomt, voelt het alsof zijn pik ontploft en met al zijn krachten perst hij al het zaad, dat hij nog in zich heeft richting haar baarmoeder. Ester komt tegelijkertijd klaar en perst met haar kutspieren zijn pik leeg. Dan laat ze zich uitgeput op zijn borst neervallen, met zijn pik nog steeds in haar kutje.

Als ze beiden weer op adem zijn gekomen, zegt Roald: ‘Wow, je was weer fantastisch, Ester! Maar kan het geen kwaad, zonder condoom te neuken? Je weet wat Olaf heeft gezegd!’

Ester lacht. ‘Je hebt ook een condoom om, Roald. Wat dacht je, dat ik dan uit het kastje heb gepakt?’

Roald lacht. ‘Ik had het kunnen weten, Ester. Maar dat ik er niets van gevoeld heb!’

Ester grijnst. ‘Je bent niet de enige met bepaalde gaven, Roald. Ik weet wel, hoe ik je moet verwennen, zonder dat jij meteen iets merkt!’

Roald schiet in de lach. ‘Zie je wel, we moeten wel zielsverwanten zijn!’

Ester glimlacht en zegt: ‘Zullen we nog even terug in bad kruipen om het zweet van ons af te weken?’

Roald knikt. Hij haalt het condoom van zijn pik en bekijkt het.

‘Zo! Ik wist niet dat ik zoveel zaad in mijn ballen had! Het is nogal wat!’

Ester zegt lachend: ‘Als ik dat nu weer in me had, was ik heel zeker weer zwanger geworden!’

‘Dat zullen we nog maar even uitstellen, of niet?’

‘Lijkt me een goed plan. Ik zeg niet, dat ik geen kinderen meer wil, maar laten we eerst maar eens onze drie kinderen opvoeden!’

Ze gaan weer terug het bad in, waar ze nog even nagenieten van hun heerlijke vrijpartij. Dan drogen ze zich af en komen goedgeluimd uit de badkamer.

Ingrid ligt daar nog steeds op bed en lacht als de beiden de slaapkamer binnenkomen.

‘Zo, jullie hebben het wel naar je zin gehad! Jullie zijn wel drie uur bezig geweest!’

Ester kijkt geschokt. ‘Hebben we werkelijk zo lang in bad gezeten?’

Ingrid lacht. ‘Nou ja, volgens mij hebben jullie niet alleen maar in bad gezeten, Ester! Ik kon vanaf hier alle geluiden heel goed horen! Ik kreeg het er zelf heet van!’

Ester glimlacht. ‘Ja, Roald was weer fantastisch! Hij heeft me echt weer heerlijk laten genieten. Nu weet ik weer wat ik een paar weken lang heb gemist! En daarbij heeft hij echt iets bijzonders bij me gedaan. Het is echt niet te omschrijven, hoe fantastisch dat was. Het was echt heel bijzonder, maar het schijnt ook heel erg moeilijk te zijn, want hij was echt doodop, toen hij klaar was. Hij heeft me zo’n massage gegeven, zonder me aan te raken, waarbij ik in een soort trance kwam. Echt apart, en toen liet hij me zo intens klaarkomen, echt met geen pen te beschrijven!’

‘Ow? Lijkt me inderdaad apart! Zeg Roald, zou je dat ook eens bij mij en Ada kunnen doen?’

‘Ik kan het wel proberen, maar zoals Ester het al zei, het is echt heel moeilijk en inspannend, ik kan je niet garanderen, dat het lukt. We zullen wel zien. Ik moet er ook echt voor in de mood zijn om het te doen.’

Ingrid knikt en zegt: ‘Ik begrijp het. Wie weet mag ik het dan ooit eens beleven!’

Roald geeft haar een zoen en zegt: ‘En hoe is het hier dan de afgelopen drie uur gegaan?’

‘Prima! Ada heeft me geholpen met het voeden van Anna, en ik heb ook Petr de borst gegeven. Dat was wel even wennen, maar ook leuk om te doen.’

Ester glimlacht. ‘Ja, dat had ik ook toen ik Isabel de borst gaf. Ik vind het wel leuk om elkaars kinderen te voeden.’

Ester en Ingrid blijven dan nog even praten over de seks met Roald en ook het voeden van hun kinderen. Roald kleedt zich aan en gaat de woonkamer binnen. Daar is Ada met haar ouders aan het praten. Die hebben natuurlijk ook wel wat meegekregen van de geluiden uit de badkamer.

Anna zegt dan ook: ‘En? Ik geloof dat jullie wel een leuke tijd hadden in de badkamer!’

Roald lacht. ‘Maakten we zoveel lawaai dan, Anna?’

‘Nee, dat niet, maar we konden het wel meebeleven. Maar het is jullie wel gegund. Ik ben al lang blij, dat het allemaal zo goed loopt tussen jullie vier.’

‘Anders ik wel, Anna. Het is echt niet gemakkelijk om drie vrouwen tevreden te houden, maar soms lijkt het allemaal vanzelf te lopen. Ik denk, dat we gewoon heel erg goed bij elkaar passen, of niet, Ada?’

Hij slaat een arm om haar middel en Ada glimlacht. ‘Ja, dat kan haast ook niet anders. Soms lijkt het, alsof hij ons net zo goed aanvoelt als tussen mij, Ester en Ingrid. En omgekeerd geldt dat ook.’

Ze geeft Roald een zoen en zegt: ‘Was het lekker met Ester?’

‘Heerlijk. Ik zal er maar niets over vertellen, want Ester raakt er haast niet over uitgepraat bij Ingrid, dus ik verwacht dat ze er straks ook wel met jou over zal praten.’