Lizzy

Ondanks Claires mooie lijf, haar fijne en gewillige gezelschap en ondanks het enorm intense orgasme dat ze me zojuist had opgeleverd, kortom, ondanks een heel lekkere avond, kon ik de woede over Lizzy’s afwijzing niet van me afzetten. Ik had recht op haar en het was niet haar beslissing of ze ‘te veel moest studeren’ om op mijn vertrek langs te komen. Bovendien geloofde ik van dat studeren niet veel. Even flirtte ik met het idee om haar wakker te maken en alsnog vanavond naar mijn bed mee te nemen, maar mijn bovenbenen voelden nog week van het klaarkomen in Claire en het zou zonde zijn om de kans om juist op dit meisje met fysieke kracht indruk te maken, te verprutsen door iets banaals als ongeduld. Ik bedacht me dat ik haar in ieder geval een kleine les kon leren en haar in de vorm van een kleine vernedering betaald kon zetten door haar niet in persoon aan te spreken, maar door het publiekelijk te doen. Het beste moment daarvoor zou de muziekles zijn, als de meisjes zich in hun mooiste jurken verzamelden om te repeteren in het bijzin van de rectrix.

Zodoende begaf ik mij de volgende middag in colbert naar de repeteerruimte op één hoog in de meisjesvleugel. De les liep net op het einde en de repetitie begon, zodat een grote verzameling jongere leerlingen zich om de muzikanten had verzameld toen ik zonder kloppen binnenkwam en mij, gevolgd door een aantal ogen dat zich eigenlijk met de muziek zou moeten bezighouden, posteerde in een eenzame fauteuil in de hoek van de ruimte. Ik gaf Van Patten, die aan de andere kant van de deur in een zelfde fauteuil tevreden naar haar meisjes keek een beleefde hoofdknik, sloeg mijn ene been over de andere om ontspannen te ogen (ik had mijn houding en bewegingen van tevoren uitgedacht) en inspecteerde secuur het gezelschap. Aan de rechterzijde zongen vier meisjes, drie sopranen en een alt een eigen Engelstalige bewerking van wat oorspronkelijk een lied van Schubert geweest moest zijn (ik kende het maar half). Een vereenvoudigde, maar lieflijke vorm, waarin de blazerspartij was teruggebracht tot een dwarsfluit en één houtblazer. Ik herkende Anna op de dwarsfluit, ze zag er onberispelijk uit, met haar dat dikker leek dan voorheen, en roder. Naast haar speelde Claire op het klavier (zij had haar ogen blozend neergeslagen bij mijn binnenkomst, toen haar buurvrouw haar bijna onmerkbaar kort uitdagend aankeek en ze had ze niet meer opgeslagen) en in de andere hoek stonden twee violistes, en Lizzy op haar cello. Lizzy stond het meest naar achteren, een beetje uit het licht, en keek naar een punt op de grond waar niets lag. Het leek op concentratie, maar ik verbeeldde mij graag dat ze zich bewust afzijdig hield van wat zou gaan gebeuren, bang omdat ze al wist wat komen zou.

Lizzy speelde overigens voorbeeldig. Haar houding was nonchalant, en ze hield haar hoofd wat scheef en ellebogen te laag (het viel mij nu pas op dat haar rechteroog, wanneer ze zich concentreerde, een piepklein beetje dwaalde), maar haar tonen waren loepzuiver en door haar dominante ritmiek, was zij het en niet in eerste instantie de piano, die de violistes voor haar – beide toch een of twee jaar ouder – begeleidde. Op zeker moment corrigeerde zij zelfs Claire, die haar hoofd niet geheel bij de muziek had, op haar tempo en wierp het arme meisje daarbij een verveelde maar verwijtende blik toe (die Claire gelukkig niet zag).

Met een knap uitgelijnd slotakkoord en een mooie hoge C van de langste van de sopranen, beëindigden zij het lied, gevolgd door een blij applaus. Ook ik applaudisseerde mee, niet meer uit bedachte beleefdheid, maar omdat de muziek me werkelijk was bevallen. Enkele dames maakten een korte buiging en Claire sloeg haar bladmuziek al om, toen ik langzaam maar zo zichtbaar mogelijk opstond uit mijn stoel en mijn keel schraapte. Tot mijn verbazing voelde ik zenuwen voor dit moment en toen de dames mij aankeken, hoopte ik dat het niet zichtbaar zou zijn. ‘Dames, Lady Van Patten,’ begon ik, met een zo kalm en resoluut mogelijke stem en ik maakte opnieuw een beleefde hoofdknik naar de directrice, ‘Mijn hartelijke dank, om te beginnen. Jullie spelen prachtig.’ Het was een onhandig geformuleerd, mager compliment, maar niettemin kreeg ik van Anna een helder ‘Graag gedaan’, en een mooie, gemeende glimlach. Het was waarlijk een prachtig meisje, zoals ze daar stond, en bijna bracht ze mij van mijn à propos. Maar ik herstelde mij en ging verder. ‘Ik vroeg mij af of jullie de celliste zouden willen excuseren.’

Stilte viel. Allen keken van mij naar Lizzy. Lizzy keek alleen vuil mijn kant op en bewoog zich niet. Voor een onhandige eeuwigheid leek ze gewoon te wachten, maar daarna stond Van Patten op. ‘Lizzy,’ sprak ze gereserveerd, ‘de jongeheer verzoekt u mee te komen.’ En daarop gebaarde ze naar een van de meisjes uit het publiek om de cello over te nemen. Lizzy liet langzaam de strijkstok zakken, zette hem tegen de vensterbank, stond tergend langzaam op en plaatste de cello tegen haar stoel. Iedereen keek naar haar, en zij bleef de hele tijd star en giftig naar mij kijken. Haar kwaadheid, die aangaf dat ze zich inderdaad vernederd voelde, gaf me het gevoel sterker te staan en haar woede deerde mij niet, integendeel, wond me op. Ik deed geen moeite mijn zwellende penis te verbergen, want wist dat niet ik, maar zij op de onbeschaamdheid ervan zou worden aangekeken. Ik liet haar tot voorbij mij lopen, opende de deur, legde een hand in haar nek en leidde haar het vertrek uit, zonder nog aandacht aan de rest van de meisjes te schenken.

‘nogal een show’, beet ze mij toe op de gang, terwijl ze duidelijk liet merken dat ze had gezien dat ik onder mijn kleding hard was geworden. ‘Ik hoop dat je je er een hele man door voelt.’

Van de vernedering, als ze die al werkelijk gevoeld had en ze zich niet slechts gestoord voelde in haar muziekles, want haar herstel was wonderbaarlijk, was al niet veel meer te merken en ze had haar gebruikelijke nonchalance en zelfverzekerdheid terug. Ze stampte, of nee, het was een soort sloffen, in stilte naast me naar mijn kamer.

Lang was ze niet, zag ik nu. ze kwam niet veel verder dan mijn schouder en er kwam een bijzonder soort warmte van haar af. Misschien was het de razernij. Haar jurk – de kleding naaiden de meisjes zelf – was qua vorm keurig pas, behalve bij de hals, die wijder was dan noodzakelijk en wijder dan volgens de nogal strikte, puriteinse mode was toegestaan. Er zat een opvallende fout in de naad bij een van haar borstjes, een onvolkomenheid in het werk dat een plaagstoot van haar hand moest zijn geweest, want aan een asymmetrisch, kunstig stiksel over haar rechtermouw en schouder kon ik zien dat ze niet alleen een begenadigd naaister was, maar ook een begiftigde, creatieve kunstenares, als ze er maar even de wil voor kon oppakken. Alles, van de houding en de blik, het lichaam en de lichaamstaal, tot zelfs de details aan de jurk, en de bewust tegendraads gekamde haarlokken, alles aan dit meisje sprak uit dat volmondig, en met zinnenprikkelend succes, tegen de orde in laveerde. In volledige stilte genoot ik van haar tijdens de wandeling naar mijn kamer.

Lizzy moest zich uitkleden voor de passpiegel, met haar rug naar mij toe, en ik bekeek haar goed vanaf mijn schrijfstoel. Mijn eerste indruk had me niet bedrogen: ze had een onconventionele vorm van schoonheid. Haar middel was naakt veel smaller dan je door haar brede heupen zou verwachten. Ze had een gespierde rug, die aan de onderkant een beetje holde, wat maakte dat haar billen naar boven en wat naar achter prijkten. Misschien was het dit wel waarom ik haar eerder de bouw van een negerin had toegeschreven. Onder haar jurk leken haar borsten klein, maar zonder kleding stonden ze trots en vooral hoog op haar borstkas. Het was een knap lichaam vol opvallende imperfecties, dat me hier zo intrigeerde. Ik keek lang naar haar en stond daarna op, kwam dicht tegen haar aan staan tot mijn penis, die al sinds het verlaten van de muziekkamer strak naar voren stond, haar onderrug raakte. Ik bewoog mijn handen over haar schouder en armen, voelde haar huid. Kleine golfjes kippenvel liepen over haar heen.

Terwijl ik me vlak naast haar uitkleedde en ik haar en huid rook (haar geurde paste naadloos bij haar lichaam, donker, harsachtig kruidig in de verte), voelde ik weer datzelfde machtige gevoel opkomen dat ik eerder in de borduurkamer


en in hogere mate in de muziekles had gehad. Ik gooide zo snel mogelijk al mijn kleren van het lijf, en begon haar lijf, volgens de opdracht die ik had meegekregen, te keuren. Ik voerde een toneelstuk uit, dat mij met elke beweging geiler maakte, bekeek haar zoals je een slaaf op de markt zou onderzoeken op kracht en souplesse. Ik bewoog haar armen omhoog, keek onder haar oksels, sloeg op haar bovenbenen om hun stevigheid te testen. Ik zette mijn handen om haar middel om te meten, liep een rondje om haar heen, en keek naar haar borsten en vagina. Ik spreidde haar benen een beetje, hurkte en voelde haar kuiten. Ik draaide haar om, trok haar billen uiteen en sperde haar een beetje open, kwam daarna weer overeind, trok haar haar, dat in nog altijd in een lange staart tot halverwege haar rug kwam, ruig omhoog. Ze sliste daar even van de pijn, maar bleef verder volledig onbewogen, onderging de volledige keuring.

Ik zette weer een hand in onder haar haar, hoog in haar nek en een tweede om haar heup, alsof ik haar dubbel wilde gaan vouwen, toen ze met een afwezige, maar iets van een triomfantelijke toon sprak: ‘ik ben ongesteld, het kan niet.’

Het duurde een halve seconde tot het tot me doordrong wat ze zei, het eerste nota bene wat ze zei sinds die sneer op de gang. Toen liet ik haar los en zette ik een kleine pas naar achter. ‘De vuile snol’, kon ik alleen maar denken. ‘Dat wist ze dus al die tijd al: ze liet me haar betasten, liet me mijzelf opladen en opgeilen, om me daarna weer op mijn plek te zetten.’ Ik was furieus.

‘Wat zeg je?’ vroeg ik langzaam en dreigend.

‘Ongesteld’ Ze haalde schijnbaar achteloos haar schouders erbij op, maar zelfs met haar rug nog naar me toe merkte ik dat ze ervan genoot. ‘Je kunt het met bloed en zo doen, maar dat moet jij weten.’

Met een reflex die ik niet van mezelf kende, haalde ik uit met mijn platte hand, op haar achterhoofd. Het gaf een haarde klap.

‘Godver!’ riep ze, maar minder triomfantelijk dan daarvoor. Ik schrok van mijn beweging en herstelde me door haar bij haar schouder te pakken, en een tweede klap met mijn vlakke hand op de binnenkant van haar bovenbeen te geven, vlak tegen haar kut. Het kletste scherp, en dit keer maakte ze geen geluid.

Wat nu? Dacht ik. Als ik haar nu liet vertrekken, had ze gewonnen. Ik moest haar op een of andere manier discipline bijbrengen en niet alleen met klappen, maar laten zien dat ik haar mocht en ook zóu neuken. Ik twijfelde aan het neuken ondanks de ongesteldheid, vermoedelijk had ze die zelfs verzonnen, maar ik wist van mezelf dat ik dan het risico zou lopen dat ik mijn opwinding kwijt zou raken; ik hield er niet van. De enige ander optie was een optie waarvan ik niet wist of hij ook was toegestaan, maar ter mijner verdediging: in mijn taakbeschrijving stond dat ik de líchamen moest onderzoeken, nergens stond dat dat alleen de vagina’s mochten zijn.

‘op het bed, reet omhoog, ‘ hoorde ik mezelf zeggen en direct maakte mijn twijfel weer ruimte voor de doortastendheid van ervoor.

Ze keerde zich om, keek me aan, geschrokken nu, met een van afschuw vertrokken mond, en ik zag haar blik heel kort, inschattend, naar mijn lul gaan.

‘op. het, bed.’ En ik wees.

Ik pakte haar bij haar haren, slingerde haar de goede kant op. Ze werkte mee. Ging iets bedeesd op het bed zitten, op haar knieën, haar hoofd gebogen, ogen neergeslagen. Ik liep naar de lamp, draaide het knopje open, liet een beetje lampolie op mijn hand vallen, en goot een straaltje over pik heen. Ik smeerde hem haastig in, zette de lamp terug en sprong achter Lizzy op het bed. De overgebleven olie liet ik van mijn hand op haar anus lopen, ik smeerde de rest af en trok met mijn hand onder haar kut haar billen wat meer naar boven. Ze zei niks, duwde haar voorhoofd tegen het bed, om zich klaar te maken. Ik wist dat ze ging proberen zich groot te houden, maar ik vermoedde dat ik haar nu wel beet had, dat ik haar klein neuken kon. Ongetwijfeld zou ze nog maagd zijn en anaal nog misschien wel helemaal niks geprobeerd hebben: ik zou maar met moeite in haar passen en van de gedachte werd ik geiler en explosiever. Ik zette mijn benen in kleermakerszit, Greep met mijnlinkerhand haar haar vast, duwde haar gezicht de kant van de spiegel op en zette met mijn rechterhand mijn eikel tegen haar anus aan. Ze gaf nog geen ruimte. Ik duwde, zij blies alleen woedend lucht tussen haar tanden door. Ik bleef voorzichtig wrikken, en in een poging om zichzelf afgesloten te houden voelde ik hoe ze haar anus kort strak dichttrok, waarna ze even een klein moment juist losser werd. Van die ruimte maakte ik meteen gebruik en ik duwde mijzelf ruig de eerste twee centimeter bij haar naar binnen.

Ze gilde het uit. ‘Klootzak!’ riep ze daarop. ‘fuck you, hufter!’ wat me alleen maar meer opwond. Ik duwde door, wat nog helemaal niet makkelijk was, want ze kneep me bijna in tweeën. Als ik iets minder hard was geweest, had ik geen schijn van kans gemaakt, maar van geilheid sprong mijn lul bijna. Mijn ballen trokken zich hoog op, alsof het zaad zich al klaar maakte voor het komen.

Ik was Lizzy anaal aan het neuken, bedacht ik me, en zij was haar best aan het doen om mij zo min mogelijk genoegdoening van de vernedering te geven: ze hield zich groot. Centimeter voor centimeter kwam ik dieper, tot ik tegen een doodlopend punt aanliep. Ik duwde mijn eikel er even tegenaan en hoorde aan Lizzy’s grom dat het daar meer pijn deed dan ervoor. Ik besloot er zachtjes tegenaan te gaan stoten en haar sluitspier, die zich strak om het midden van de lengte van mijn lul heen gespannen hield, als aftrekmiddel te gebruiken, zoals ik duim en wijsvinger soms in een ring strak om mezelf heen hield. Heel snel bewoog ik in en uit haar, en met elke stoot liet ze een lage, rauwe kreun tussen haar tanden door ontsnappen.

Haar anus begon droger en ruwer te worden: de lampolie had zich teveel verspreid, en ik wist dat ik nu snel een manier moest gaan vinden om mijn zaad in haar te spuiten, als ik haar niet helemaal stuk wilde maken. Een beetje last met lopen mocht ze er wel aan over houden, maar permanente schade maken moest ik niet , als ik later nog plezier aan haar wilde beleven. Omdat het kleine bewegingen die ik nu maakte niet genoeg waren om snel klaar te komen, probeerde ik me zoveel mogelijk bewust te zijn van de geilheid van wat ik aan het doen was, en ik herhaalde het in mijn hoofd als een soort mantra: ‘ik neuk Lizzy in haar kont. Haar kont is gruwelijk strak.’ Ik keek naar de passpiegel, waar ik een deel van ons kon zien. Ik was verbaasd en verheerlijkt over het dierlijke van wat ik aan het doen was. Ik neukte haar zoals een dier dat zou doen, beestachtig hard, in haar anus, vertelde ik mezelf. Elke keer dat ik in háár haar greep, was het alsof ik bij mijzelf iets erogeens triggerde en alles wat ik van haar hoorde, was dat het haar zeer deed en dat ze haar trots hield, door te vloeken en te kreunen, maar verder geen krimp te geven en zich niet klein te laten maken.

Ik was al een onvoorstelbare tijd bezig met klaarkomen voordat ik me realiseerde dát ik er al was. Mijn lul voelde alsof hij tot vlak onder de opperhuid in brand stond en ik hoorde pas dat ik er een monotoon, half hard geluid bij maakte, toen ik het klaarkomen over zijn piek heen was. Het was een soort orgasme dat ik nog niet eerder gevoeld had, en ik wist niet hoeveel ik eigenlijk in Lizzy geloosd had, toen ik trillend door mijn benen zakte en mij voorzichtig op mijn rug achter haar liet vallen. Mijn lul bleef rechtop in de lucht staan en schokte nog na. Hij was vuilig, met een mengsel van olie, sperma en slijm uit Lizzy’s anus. Als een soort trofee, zo stond hij daar. Mijn laatste bewegingen had ik niet meer gecontroleerd, bedacht ik me, en ik hoopte dat het meisje nog heel was. Ik hijgde en draaide mijn ogen naar het meisje toe.

Lizzy bleef nog kort in dezelfde houding liggen, begon toen voorzichtig te bewegen. Ze had een van pijn vertrokken gezicht, dat ik heel even kon zien, maar het grootste deel van de tijd hield ze zich klein, en van me afgewend. Heel langzaam stond ze op, kermde daar even bij. Ze liep moeilijk, met kleine stapjes. Haar jurk pakte ze op van de grond met haar knieën bij elkaar, zo min mogelijk bukkend en met trillende handen. Haar haren waren geklit en stonden overeind.

Traag en voorzichtig stapte ze in haar jurk; ze trok hem omhoog, en sloeg ze de schouders om. Ze hield een arm beschermend voor haar borsten om de jurk op de plek te houden, maar liet de rug open staan. Zo schuifelde ze naar de deur en opende de klink. Een ding hoorde ik haar nog zeggen voor ze ging, met een van woede trillende stem.

‘fucking hufter’

En ze trok de deur van mijn kamer achter zich dicht.

Wil je meer Lizzy zien , of wil je ook Anna leren kennen? laat in de berichten achter!