Dit verhaal is geschreven op verzoek

Roy zit op de verjaardag van zijn neef Wilco hij kan het nog altijd niet geloven, na al die maanden heeft hij haar weer gezien, haar weer gekust en niet te vergeten haar weer genomen. Hij wilde haar thuis brengen, maar ze vertelde hem dat ze nog een andere afspraak had staan waar ze heen moest. Kan je eventueel wel brengen, had hij geopperd om nog wat langer van haar aanwezigheid te mogen genieten, maar ze had hem laten weten dat, dat echt niet nodig was.

Nu zit hij hier in gedachten verzonken, hij had nog geprobeerd af te bellen, maar Wilco had er niks over willen horen, je komt gewoon en daarmee uit. Hij doet al een hele avond met een alcohol vrij biertje als Denise hem een nieuw overhandigd, hier deze zal vast beter drinkbaar zijn, dan diegene die je daar vast hebt. Er komen nieuwe mensen binnen hij kijkt op, het is Mart de vriend van Lei. Hij heeft het goed voor elkaar, hij wordt papa. Hij ligt iedere avond tegen Lei aan in bed, neukt haar wanneer hij wil. Hij staat op en loopt naar buiten, hier staat zijn neef ook, moet ik nog lang blijven, vraagt hij aan hem. Zeker nog een uur, neem wat te snacken misschien knap je daar van op.

Hij reikt de schaal met kaasblokjes en andere dingen aan, maar hij laat weten dat hij niks hoeft. Je oude collega is net binnen gekomen, waarom is zijn vriendin er niet bij eigenlijk. Die is nog aan het werk, die komt over een uurtje. Lijkt me leuk als jullie eens kennis maken, zegt hij. Ohhh…vandaar dat ik pas over een uur weg mag. Jij begrijpt het, maar loopt dan achter Roy aan naar binnen om de nieuwe groep mensen welkom te heten.

Hij begint toch hier en daar een gesprekje en om elf uur gaat weer de bel, zal je haar hebben, zegt hij me een knipoog gevend. Hoe ongemakkelijk kan dit zijn, denkt hij, komt ze zo binnen, zwanger en al in dit hok en dan moet ik verbergen dat ik een stijve krijg. Hij ziet een leuke getinte dame het vertrek binnen komen en kijkt verbaasd op, dit is niet Lei denkt hij, dus het zal niet de vriendin van Mart zijn. Hey lekkertje, zegt ze naar Mart, hey ander lekkertje zegt hij tegen haar, hij pakt haar vast bij haar billen en trekt haar dicht tegen zich aan. Hij kust haar verlekkerd op haar mond en als Denise hen tot de orde roept met zo kan die wel weer laat hij haar los. Hij begrijpt het niet. Hij begrijpt hier helemaal niks van. Is hij soms achterlijk aan het worden, nemen ze hem nu in de zeik, wat is hier aan de hand. Hij loopt naar buiten, draait een shaggie en steekt deze aan, ook de overige komen allemaal naar buiten en wat vind je van de vriendin van Mart, zegt Wilco tegen hem, wel een aardig leuk uitziend grietje of niet dan, ze heeft nog een vrijgezelle zus, misschien iets voor jou. Pardon, zeg ik mijn neefje aankijkend. Moest ik daarom hier blijven, om haar een vleeskeuring te geven of aan te horen dat ze nog een zus heeft die verlegen zit om een vriend. Hey man doe even rustig, Wilco had mij laten weten dat je liefdesverdriet had om een vrouw. Dus word ik maar gekoppeld aan de eerste beste wulpse teef die om een man verlegen zit. Hey, ik ken jou niet, maar zo praat je niet over mijn zus. Aangenaam kennis te maken, de naam is Roy zegt hij zijn hand uitstekend naar de vriendin van Mart, die zich op haar beurt weer voorstelt als Bianca.

Bianca, voelt Mart achter haar verstarren bij het horen van de naam Roy, ze kan hem geen ongelijk geven. Hij heeft haar alles uitgelegd over ene Roy. Wat ben jij van Wilco, vraagt ze nieuwsgierig. Wat ik ben van Wilco, hey Willie, hoor je dat ze willen weten wat ik van je ben. Ja, je weet wel, vriend, collega, familie. Ik ben familie lacht hij, Wilco is mijn neefje. Mart haalt uit en hard ook, Bianca kijkt toe dit had ze al aan voelen komen. Wilco kijkt verbaasd naar Mart die net zijn vuist in het gezicht van zijn neef heeft geplaatst. Hij valt achterover op de grond, Wilco helpt Roy omhoog en kijkt verbaasd naar Mart, waar was dat goed voor, zegt hij hem aankijkend. Vraag dat maar aan hem, zegt hij hem aankijkend. Ik weet het ook niet zegt Roy. Weet je het niet, of wil je het niet weten, sist Mart tussen zijn opeengeklemde tanden door. Ohhh….nee, je weet het niet, want je vindt kinderen immers vies. Kinderen vies, kan iemand me misschien uitleggen waar dit over gaat vraagt Wilco. Ja Wilco, we zullen het je even vertellen, zegt Bianca. Roy jou neef, vond het blijkbaar nodig Mart zijn inmiddels ex vriendin. Je bedoelt Lei die in Zwolle woont, zij is zwanger toch, maar wat heeft Roy daarmee te maken. Roy heeft haar zwanger gemaakt, lacht Mart. Van mij is het niet, ze heeft me verteld dat het van jou is, maar jij vindt kinderen vies.

Het duizelt Roy, dit had hij niet zien aankomen, Mart weet van hun soort van affaire, maar hij is stomverbaasd te horen dat ze in Zwolle woont en al helemaal dat ze zijn kind draagt. Wilco kijkt naar Roy, vervolgens naar Mart en dan hoort hij Denise zeggen. Die stijve hark die bij je was toen ik mijn kleren kwam halen, zij draagt jou kind. Jeetje Roy, sorry zegt ze naar Mart, wees blij dat je van die stijve hark af bent en nu iets veel mooiers ervoor in de plaats hebt gekregen. Lei is geen stijve hark, ze is opwindend en geil en sexy zegt hij Denise aankijkend, iets wat jij allemaal zeker niet bent. Stijve hark, de enige die hier een stijve hark is dat ben jij. Pardon, nu mengt ook Wilco zich in het gesprek, Denise was misschien een stijve hark toen ze met jou was, maar met mij is ze alles behalve stijf. Waar jij op doelt Denise is met dat mantelpakje wat ze aan had, maar laat ik je vertellen was allemaal vooropgezet plan, omdat we wel konden ruiken dat je het aan Wilco zou melden en zij het graag nog geheim wilde houden dat ik haar sekscontact was. Het wordt hier steeds gezelliger, horen ze anderen zeggen.

Misschien kunnen we dit gesprek beter voortzetten op een andere dag, zegt Bianca. Lijkt me een goed plan zegt Wilco. Ik ga zegt Roy in het algemeen. Hij draait zich naar Wilco, ik meen het en hou me niet tegen. Nee, ik zou niet durven, zegt hij. Hij loopt naar de voordeur en als hij de deur achter zich sluit, ziet hij Mart staan. Weet je, ik snap je reactie wel, zegt hij hem aankijkend. Ja, snap je dat ik denk het niet.

Ik loop even met je mee naar je auto, zegt hij hem aankijkend. Op de manier waarop besluit Roy dat tegenspreken zinloos is. Weet je, twee maanden geleden kwam ik thuis, op de keukentafel lag een zwangerschapstest die aangaf drie maanden zwanger, heb toen terug zitten rekenen en het kon onmogelijk van mij zijn. Had in feite al geconstateerd dat ze dus vreemd moest zijn gegaan. Bij thuis komst heeft ze verteld dat ze een affaire heeft gehad met een collega, wat niet bij één keer is gebleven. Ze was al drie maanden in verwachting van jou kind toen ik erachter kwam. Ze is verliefd op je, maar jij niet op haar en ze kon het op dat moment niet meer aan om je dagelijks tegen te komen. Ze heeft aan Jurg overplaatsing gevraagd naar Zwolle. Ik kan je het adres geven als je wilt, ze zal het me niet in dank afnemen, maar ik denk wel dat jullie moeten praten. Ook zou ze je nooit vertellen dat ze zwanger van je zou zijn, omdat je kinderen vies vind of zoiets, maar je zou haar huisje eens moeten zien, in de babykamer hangt een foto van jou aan de muur. Misschien dat je die ooit ook zelf zult zien. Ik moet je iets bekennen zegt hij tegen Mart, ik ben ook verliefd op haar, maar ik weet niet hoe ik dit tegen haar moet zeggen, omdat ik eerst stellig heb beweerd dat ik niet verliefd op haar was. Ja, dan wordt het toch echt tijd dat jullie rond de tafel gaan zitten. Wil je haar adres, hoor ik hem opnieuw vragen. Nee, antwoord hij krachtig, ze moet het mezelf willen geven, ik ga met haar de bruiloft van Jurg en Inge organiseren, ik zal haar nog vaak genoeg spreken. Oké, begrijp het zegt hij zacht.

Hij geeft hem een hand, sorry voor de vuistslag maar was even emotie die los kwam. Het geeft niet, zegt hij hem een hand gevend. Hij ziet hoe Mart terug naar binnen loopt, zijn gedachten dwalen af naar die ochtend in de vergaderruimte, hij had het haar nog gevraagd maar ze had ontwijkend antwoord gegeven.

Puinhoop maak je ervan Roy, zie die puinhoop maar weer eens recht te breien. Hij start zijn auto en rijdt de straat uit. Nog geen tien minuten later is hij thuis, wat moet ik hier doen, denkt hij. Hij vindt het nu toch wel jammer dat hij niet het adres heeft gevraagd aan Mart anders was hij zeker weten nu op weg geweest naar Zwolle. Hij pakt een biertje uit de koelkast en neemt er een flinke slok van.

Ik heb toch niet gezegd dat ik kinderen vies vind, ik heb gezegd dat ik ze niet wilde, ik kan ze wel niet willen, maar er is er toch één onderweg en ik heb daar ook zelf geen dingen voor in acht genomen omdat te voorkomen. Ik word vader, ik krijg een zoon of dochter, het idee dat hij vader wordt komt langzaam bij hem binnen, dan ziet hij het ook ineens van de andere kant. Hij kan een voorbeeld zijn voor zijn kind, pff lekker voorbeeld Roy. Wat ga je zeggen tegen Lei als je haar ziet, hey ik hoorde dat je mijn kind draagt wanneer was je van plan me dat te zeggen. Waarschijnlijk zou ze antwoorden niet, dat ze het hem helemaal nooit ging zeggen. Je bent een eikel Roy, een hele grote eikel

Carole is bij me gelukkig godzijdank, het was toch niet zo’n goed idee lieverd hoor ik haar zeggen om hem weer toe te laten, zie wat het met je doet. Ik denk ook dat het beter is als je het afzegt om ceremonie meester samen met Roy te zijn. Dat kan ik niet maken tegenover Inge, ik richt me op, mijn ogen zijn gezwollen van de tranen. Ik leek wel zo hard en het was heerlijk vandaag met Roy en het voelde als thuis komen, maar dat is het allang niet meer, dat is het zelfs nooit geweest.

Huisje boompje beestje, zie je dat voor je, zijn woorden van meer dan vijf maanden geleden komen helder naar voren. Ik ben echt stom bezig geweest Carole, ik had hem nooit toe moeten laten. Nee, dat had je inderdaad niet, maar je hebt geluisterd naar je hart en niet naar je verstand. Klopt, zeg ik haar aankijkend, maar vanaf nu droog ik mijn tranen en gaat dat niet meer gebeuren. Ik hoop het liefje, ik hoop het echt. Red je het nu, vraagt ze nog een keer voor ze de deur opent. Ik knik van ja, ik voel me al sterker door haar, door haar opbeurende woorden. Negeer hem als je morgen in Breda bent, althans zoveel mogelijk. Ik ga het doen Carole, ik ga hem negeren.

Het is dinsdag ochtend ik ben weer op weg naar Breda, ik heb hier overleg met Roy over de taak verdeling. In de trein zie ik hem staan verderop in het gangpad, hij ziet er weer woest aantrekkelijk uit en ik voel mijn hartslag versnellen. Negeren Lei, dat moet je doen hem niet met je ogen uitkleden.

Hij ziet hoe ze haar blik afwendt van de zijne, haar houding is rechter, grover lijkt het wel. Wanhopig probeert hij haar aandacht weer voor zich te winnen maar zonder resultaat. In Breda ziet hij hoe ze zich haast naar het kantoor, maar hij is sneller en haalt haar met gemak in. Lei stop, hoor ik hem zeggen. Negeren, negeren schiet het door mijn gedachten en ik loop haastig door. Lei, hoor ik hem weer roepen. Verdorie, nog aan toe, dan voel ik hoe hij mij vastpakt. Ik draai me naar hem om. Kom we gaan naar mijn huis, zegt hij zacht, ik ga dit niet hier met jou bespreken. Inge en Jurg kijken van een afstandje toe. Ze draaien lekker om elkaar heen die twee, zegt hij tegen zijn toekomstige vrouw. Ja, dat zeg je goed. Ik ga niet met je mee, zeg ik tegen hem. Waarom niet Lei, ben je bang voor je eigen gevoel dat je, je niet kunt inhouden en dat je me bespringt. Dat doe ik echt niet, zeg ik hem boos aankijkend. Bewijst het me maar, zeg ik tegen haar, ga met me mee naar huis. Prima, hoor ik haar tot mijn grote verbazing antwoorden. We lopen terug richting het station en al gauw hebben we de trein terug. We stappen over en nog geen twintig minuten later loop ik naast hem richting zijn woning. Hij opent de deur en laat me galant voor gaan. Het ruikt lekker binnen, het is er ook lekker warm, ik trek mijn jas uit en hang deze aan de kapstok.

Ik wil haar arm beetpakken en haar begeleiden naar de woonkamer maar ze springt van me weg alsof ze door een wesp is gestoken. Ze verliest hierdoor haar evenwicht en als ik haar niet had opgevangen had ze onderuit gelegen in de gang. Haar ademhaling haar gejaagd merk ik op. Laat me los, zegt ze met een stem die zo koud klinkt dat ik haar voorzichtig los laat. Geen warmte die er gisteren nog was, ijskoud nu. Ze loopt de kamer in en ziet overal bloemen staan. Het ruikt super en ik zie haar genieten van de geuren die ze opsnuift. Wat wil je drinken, vraag ik aan haar. Thee, zegt ze hem aankijkend. Heb je er iets in, vraag ik haar. Ja, een theezakje, want alleen kokend water vind ik niet lekker. Humor, hij mag dit wel. Dat bedoelde ik niet Lei. Klein beetje suiker, hoor ik haar zeggen.

Ze zet zich in de bank, maar ik merk al snel op dat ze haar draai niet goed kan vinden. Laat me je helpen, zeg ik op haar aflopend. Ze kijkt me aan en ik hou maar afstand. Helpen, waarom zou jij mij willen helpen. Ze is kwaad, zo te horen, misschien maar beter ook dat ze kwaad is. Ben bezorgd om je Lei, lijkt me logisch. Logisch, haar stem is schel te schel. Lei rustig ik heb je niet hier naar toe gebracht om ruzie met je te maken. Nee, om te praten over het feest van Inge en Jurg. Onder andere ja, zegt hij zacht. Hij kijkt haar aan, maar ik wil ook nog iets anders met je bespreken. Verbaasd kijkt ze me aan. Ik zet het kopje thee voor haar neer op de salontafel en loop naar haar toe, dit lijkt me ook wel iets om te bespreken en ik leg mijn handen op haar buik. Wanneer had je het me willen vertellen Lei dat ik de vader van je kindje ben. Wie zegt dat jij de vader van mijn kind bent, zegt ze hem woedend aankijkend. Je ex, zegt hij op rustige toon, haar vraag beantwoordend.

Blijf met je poten van me af, ze duwt me zo krachtig naar achteren dat ik op de glazen salon tafel val die natuurlijk in stukken breekt en krijg daarbij gedeeltelijk de hete thee over mijn been. Sorry, sorry, zegt ze me huilend overeind helpend, dit was niet de bedoeling, ze trekt me achter zich aan naar de keuken naar buiten. Ik sta buiten op mijn sokken net als haar en dan draait ze de kraan open. De tuinslang op mijn been richtend spuit ze me nat. Na tien minuten sta ik te trillen van de kou als ik naar haar kijk is het met haar niet veel beter gesteld. Ik neem de tuinslang van haar over en draai de kraan dicht. Ik neem haar hand in de mijne en trek haar mee naar de trap. Boven in de douche kleed ik haar uit en zet haar onder de thermostaat kraan. Ze staat te bibberen van de kou. Ben zo terug, zeg ik tegen haar. Snel kleed ik me uit, leg een aantal handdoeken klaar en voeg me dan bij haar onder de douche. Ze rilt nog altijd als ik haar in mijn armen neem. Na twintig minuten ben ik voldoende opgewarmd, voor haar is dit nog niet het geval maar ik zet toch de kraan van de douche uit. Voorzichtig om haar geen pijn te doen droog ik haar eerst af en vervolgens mezelf. Het belangrijkste voor nu is dat ze weer warm wordt. Ik begeleid haar naar mijn slaapkamer, trek de dekens terug en langzaam schuift ze mijn bed in. Om het bed heen lopend schuif ik aan de andere kant het bed in, ik kruip tegen haar aan en sla de dekens om ons heen. Onder de dekens schuif ik zo dicht mogelijk naar haar toe om haar te verwarmen. Haar lichaam voegt zich automatisch naar het mijne waar ik nog steeds dankbaar voor ben. Na een half uur zo te hebben gelegen houdt ze eindelijk op met bibberen. Ze heeft haar ogen gesloten en geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om haar los te laten. Het gaat wel weer hoor ik haar fluisteren je mag me nu wel loslaten. Nee, antwoord ik krachtig ik laat je niet los, je blijft hier. Ik voel hoe ze zich naar me toe draait. Het spijt me echt Roy, het was niet de bedoeling, laat me maar weten wat die tafel kost dan krijg je van mij een nieuwe. Lei, wat kan mij die tafel schelen, helemaal niks het gaat me om jou niet om een lullig glazen tafeltje.

Je was niet van plan het me ooit te vertellen dat ik de vader ben van ons kindje. Nee, dat klopt ik ga je niet iets opleggen waar je een verschrikkelijke hekel aan hebt. Ik heb geen hekel aan kinderen, ik vind ze ook niet vies, maar ik heb mezelf nooit eerder in een vaderrol gezien. Niet, waarom niet, hoor ik haar vragen. Kinderen, is iets voor mensen die alles op orde hebben. Ik heb helemaal niks op orde, ik durf niet eens tegen de lekkerste vrouw te zeggen tegen jou Lei dat ik van je hou, dat ik stapel verliefd op je ben, hoe kan ik dan klaar zijn voor kinderen. Ik kijk haar aan en zie dat ze tranen heeft in haar ogen. Wat heb je dan net gedaan, hoor ik haar zeggen. Ik hou van je Lei al best wel lang, eigenlijk nadat ik had gezegd dat ik niet verliefd op je was, kwam ik daar al van terug einde van de middag, maar ik durfde het je niet te zeggen bang misschien wel dat je me niet zou geloven.

En jij, vraag ik aan haar, hoe zit het met jou gevoel voor mij. Ik ben nog altijd verliefd op je Roy daar is niks aan veranderd, jij wilde mij niet, ik kon het niet meer aan om je tegen te komen in de trein en daarom heb ik overplaatsing aangevraagd bij Jurg. Dus je houdt ook van mij, zeg ik zachtjes tegen haar. Ja, ik hou heel veel van jou hoort hij haar zeggen tot zijn grote vreugde. Ik druk mijn mond op de hare en ze opent gewillig haar mond. Ik kom zo dicht mogelijk tegen haar aanliggen als is toegestaan met haar enorme buik. Vind je erg sexy met die buik en geef haar een knipoog. Ze ligt inmiddels op haar rug, mijn hand glijdt over de enorme zwelling en kijk er bewonderingswaardig naar. We moeten nu wel een beetje uitvogelen wat wel en niet kan liefje, zeg ik haar aankijkend. Komt vast goed, hoor ik haar zeggen.