Na het avontuur bij de dokter vond ik al snel een mailtje in mijn mailbox. Zeer formeel werd er in de bijlage een verslag geplaatst die ik vervolgens naar het bedrijf moest sturen waar ik bij solliciteerde. Een dag later had de verantwoordelijke van dit bedrijf reeds een antwoord voorzien: ik mocht langskomen op een laatste gesprek, aangezien zij het verslag van de dokter goed vonden.

Deze keer was ik de enige sollicitant, ik werd direct binnen gelaten en mocht plaats nemen in een groot kantoor. Na niet al te lang gewacht te hebben, kwam er een dame binnen. Ze was duidelijk niet de poetsvrouw en droeg uiterst formele kleding. Ze droeg een donkergrijze blazer met een wijnrood hemd onder. Een kokerrok in dezelfde grijze kleur, en panties die even wijnrood waren als het hemd. Eronder droeg ze hakken met rode zool.

De vrouw ging zitten en stelde zich voor als mevrouw Bosmans. Ze overliep mijn CV en stelde enkele vragen, waarop ik allemaal een eerlijk antwoord gaf. Na een kwartiertje stak ze mijn CV terug weg en ging ze naar een grote dossierkast. Ze boog voorover om iets te nemen, wat mij een spectaculair zicht gaf op haar grote, ronde billen. Haar rok kroop iets te ver omhoog, en mijn ogen volgden lustig.

Toen ze terugkwam plaatste ze een pak op haar bureau. Het zag eruit als een hoop textiel en leer, voornamelijk zwart. “Vooruit” zei ze “pas dit eens?”. En ze keek me verwachtingsvol aan. “Als je wilt werken als brandwacht moeten we wel de maat weten voor je veiligheidspak” legde ze uit. Dat was uiteraard logisch, dus ik stond op en trok mijn schoenen uit. Nog voordat ik het pak goed en wel vast had, informeerde ze me dat het gebruikelijk was om geen kleren onder het pak aan te houden, voor de veiligheid.

Een beetje aarzelend, maar toch vastberaden om de job te krijgen, trok ik mijn shirt en broek uit. Mevrouw Bosmans knikte naar mijn boxershort. Ook die nam ik vast en trok ik naar beneden. Even dacht ik dat ik de vrouw naar mijn penis zag staren, maar dat had ik me wellicht ingebeeld. Het pak was veel te groot, en zakte constant af. Gelukkig hadden ze op het kantoor verschillende pasversies liggen. De tweede was net iets te smal, maar de derde paste als gegoten. “Mooi zo” zei mevrouw Bosmans goedkeurend. Met haar hakken klakte ze terug rond haar bureau en kwam ze naar mij. “eens kijken of alles goed zit” zei ze terwijl ze met haar handen ruw over mijn armen ging. “Dat zit strak maar toch los genoeg” zei ze tegen zichzelf. Ze liet haar handen over mijn rug gaan (waardoor ze me min of meer omhelsde) en vervolgens over mijn borst en buik. Haar handen gleden naar mijn billen en mijn kruis, ook daar was ze ruw. Toch concludeerde ze “alles lijkt te passen”.

Ze nam de te grote en te kleine veiligheidspakken mee, en legde ze terug in de onderste lade van de dossierkast. Haar rokje kroop weer omhoog toen ze zich voorover boog. Ik schaamde me een beetje toen ik mezelf betrapte op staren. Een kleine vrouw met blonde haren kwam het kantoor binnen en fluisterde iets in het oor van mevrouw Bosmans. De twee wierpen een veelzeggende blik op mij. De blonde vrouw ging terug naar buiten.

“Zo” zei ze. “Ik heb nog enkele kleine zaakjes te regelen, minieme zaken, maar ze moeten gebeuren.” Ze nam een kaftje van haar bureau en opende het. “Dit is een foto van meneer Raemakers, hij is vier jaar geleden ontslagen uit ons bedrijf. Weet je waarom?” ik schudde mijn hoofd “Hij had twee vrouwelijke collega’s betast.” Vertelde ze mij. “En dit, dit is meneer Peters. Drie jaar geleden ontslagen omdat hij ongepaste opmerking maakte op de werkvloer. Zie je, wij nemen dit soort zaken zeer serieus. De meeste mannen zijn tegenwoordig niet meer dan wat bronstige beesten. Maar gelukkig hebben wij er in deze firma een oplossing voor gevonden. Buig voorover, over mijn bureau.” Commandeerde ze.

Ik wist niet wat ik moest doen. “Alle nieuwe mannelijke collega’s gaan door dit proces, een kwestie van toekomstige ontslagen te vermijden.” Stelde ze mij gerust. Nog steeds durfde ik niet te bewegen. Ze trok alsof het de normaalste zaak van de wereld was haar kokerrok omhoog. Haar rode panties trok ze iets naar beneden, en ik zag haar zwarte slip. Vooraan de slip was een dikke rode voorbindlul gebonden, die lichtjes naar boven stond.

Klakkend met haar hakken kwam ze achter mij staan, ze trok mijn veiligheidspak naar beneden en duwde me voorover op haar bureau. Mijn penis raakte het hout. Ik voelde hoe ze haar speeksel gebruikte om mijn opening voor te bereiden. De rode dildo drukte al snel tegen mijn aars, en zonder dat ik durfde protesteren, zat de plastic eikel al snel voorbij mijn kringspier.

Haar hand duwde mijn hoofd op haar bureau terwijl ze me langs achter neukte. Mijn kont deed pijn en ik kreunde het uit. Mevrouw Bosmans lachte “dit is hoe we in dit bedrijf zorgen dan mannen geen gekke ideeën krijgen. Begrijp je dat? Dit gebeurt bij elke sollicitatie. En elke keer dat je ook maar een vrouw verkeerd aankijkt, kan je dit verwachten. Begrijp je dat?” Ik kreunde een pijnlijke “ja” tussen mijn tanden door. Ze sloeg op mijn billen, hard genoeg om een rode plek achter te laten. Ze naaide mijn kont hard voor wat wel een uur leek. Op een bepaald moment kwam er zelfs iemand binnen die zelfs niet eens raar op keek. Het leek bijna alsof dit hier de normale gang van zaken was.

“Goed” zuchtte ze uiteindelijk “ik denk dat je de boodschap wel snapt. Dus voor je vieze voorvocht nog meer op mijn bureau komt, trek je je broek maar terug aan.” En met die woorden trok ze zichzelf uit mijn achterste en sloeg ze nog eens hard op mijn billen. “Als je hierdoor opgewonden bent, is dat omdat ik heel de tijd tegen die prostaat heb liggen duwen, je moet je niet ongerust maken. Ga jezelf thuis maar wat aftrekken, zoals alle mannen die hier werken. Ik verwacht je morgen terug, zodat je aan de slag kan gaan. Gesnapt?” Vroeg ze. Ik knikte beschaamd en onderdanig.

Ze had wel gelijk, die nep-penis tegen mijn binnenste had me opgegeild en er lekte enorme slierten voorvocht uit mijn onbevredigde penis. Door de pijn in mijn achterste mankte ik nog een beetje toen ik het gebouw verliet, maar eens ik in de parking in mijn auto zat, kon ik mezelf niet bedwingen. Ik trok mijn broek naar beneden en begon aan mezelf te sjorren. Mijn natte lul stond al snel recht omhoog en het voelde heerlijk om mijn vuist eindelijk te kunnen neuken.

Plots werd er op het raampje van mijn autodeur geklopt. Ik schrok me een ongeluk toen ik mevrouw Bosmans zag. Ze droeg weer haar rokje en haar top, waar ik diep in kon kijken nu ze zo voorover gebogen stond. Ze trok de deur open en ik probeerde haastig mijn penis weg te steken. “Nee nee!” zei ze boos “Je hebt hem eruit gehaald, laat hem er nu maar uit ook!” Ze trok me bij mijn arm uit de auto, mijn pik stijf en bloot voor me uit bungelend.

We liepen terug het kantoorgebouw binnen, en elke werknemer keek even naar mijn blote erectie, maar niemand leek er vreemd van op te kijken. Toch voelde ik het schaamrood op mijn wangen. Mevrouw Bosmans bracht me een kamertje binnen dat ik nog niet eerder had gezien. Het leek op een vergaderzaal. “Zo” zei ze “Ik dacht dat ik had gezegd dat je je thuis maar eens moest gaan afrukken. Bij je vrouw of voor je computer, of misschien ben je ouderwets en spuit je graag in vieze boekjes? Het maakt niet uit, zolang het maar niet op onze parking was. Ik vind het vreemd, ik dacht dat ik je toch wel had laten voelen wat we hier deden met viespeuken? Speciaal voor jou heb ik nog een tweede soort straf klaar.”

Met die woorden nam ze mijn penis strak vast en begon ze te trekken. Ze deed het hard en snel. Haar strakke kleren en het geile gevoel deden mijn pik groeien en stijver worden. “Stop” zei ik “niet zo snel, ik ga komen!” Maar ze stopte niet. Mevrouw Bosmans bleef op hetzelfde heerlijke tempo aftrekken. Eindelijk voelde ik mijn zaad uit mijn lul spuiten, mijn orgasme was zo hevig dat ik moeite had om op mijn benen te blijven staan. Een klodder raakte haar rokje. Mijn penis werd iets minder hard, maar mevrouw Bosmans bleef trekken. Ik voelde hoe het te intens werd en hoe het zelfs pijnlijk begon te worden. Ik kreunde, maar ze bleef aan me trekken. “Zo zie je maar” zei ze “wij kunnen ook creatief zijn hoor!” En nog altijd trok ze aan mijn pijnlijke pik.

Toen ze me eindelijk los liet, stonden er tranen in mijn ogen. Mijn penis was rauw en het opgedroogde zaad hing nog op haar rok en lag op de vloer. “Ik hoop dat dit de laatste keer is dat we je moeten straffen. Ga nu maar naar huis, en kom morgen op tijd terug!” Ik trok snel mijn broek terug op, merkte hoe het gevoel van de stof tegen mijn eikel nog steeds pijn deed, en ging naar huis.