Wij, Anja en ik hebben een bijzonder fijne avond gehad . Helaas eindigde de ontmoeting min of meer in een domper. Ze had gezegd dat het bij die ene keer moest blijven. Ik vond dat best moeilijk te accepteren. Ze had iets bij me losgemaakt en eigenlijk geloofde ik dat dat bij haar ook zo was. Daarom berustte ik niet in haar besluit. Een schelp bracht me op een idee.

In de daarop volgende 2 dagen gebeurde er niets. Geen initiatief van haar kant – en dat was te verwachten – maar ook geen initiatief van mijn kant. Ik deed dat bewust. Alles even laten bezinken, is, dacht ik me, op dit momet het beste.Toen werd het donderdag. Ik was vroeg naar kantoor gegaan. Regelrecht liep ik naar Anja’s kantoor. Ze was er uiteraard nog niet. Ik plaatste een pakje op haar bureau en ging naar mijn afdeling. Het pakje was een plat metalen doosje met daarin een beetje zand uit mijn tuin en mijn schelp. Ook stopte ik er een briefje bij. Daarop had ik geschreven: Bij de zee zijn schelpen te vinden. Nu was het een kwestie van afwachten.

Om 9 uur ging mijn telefoon. Ik hoorde Anja’s stem: “Dank je wel,” zei ze. En daarna: “Hoe is het met je?” Ik gaf geen antwoord op haar vraag, maar zei: “Ik wil je zo graag zien.”

Even was het stil, toen antwoordde ze: “Dat kan toch niet. Dat heb ik je toch gezegd.”

Ik zei: “Da tweet ik, maar Ik wil je echt graag zien. Ik wil met je praten en met je lachen. Ik wil met je eten. Ik wil met je naar de zee, onze voeten in het zand en zoeken naar schelpen. Ik wil je haren zien wapperen in de wind….”

Ik hoorde haar zuchten. “Kon het maar, maar het kan niet, Paul.”

“Weet je het zeker?”

“Wat is zeker in het leven?” retourneerde ze de vraag.

Ze gaf niet toe en toen we ophingen, had ik een onbestemd, verdrietig gevoel. Ik verwachtte eigenlijk dat ze me ook wilde zien. Maar ze hield voet bij stuk. Jammer, echt jammer. Wat bedrukt begon ik aan mijn werk, maar Anja bleef in mijn gedachten. Toen het lunchtijd was, ging ik naar de kantine. Ik at samen met een college. Na het eten, vertrok hij al snel, maar ik bleef nog even zitten. Mijn gedachten waren voortdurend bij Anja. Ineens lichtte mijn mobiel op: Een tekst! Ik opende het bericht en las: “Wanneer?”

Wanneer? Anja? Er ging een schok door me heen.

Ik tekste terug: “ Vanavond! Het is een prachtige zomeravond!”

Anja tekste: “Om 7 uur ben ik op de parkeerplaats voor je flat.” De tekst ging vergezeld met een smiley.

Een warm gevoel trok door me heen. Dus toch!

“Ik wacht op je.”

Ruim op tijd stond ik in de hal van de flat haar op te wachten. Ze kwam aanrijden en stopte voor de ingang. Snel stapte ik in. “Dag Anja, wat fijn je te zien.” Ik omhelde haar kort. ”Ik ben blij dat je toch kon komen.”

“Ik ben ook blij je zien,” antwoordde ze.

We reden naar het strand. Zo’n 20 minuten van mijn flat vandaan. Overdag is het een hel om een parkeerplek te vinden, maar nu was het geen probleem. Anja parkeerde en we liepen naar het strand. De zeewind was koel, maar dat was alleen maar heel aangenaam. Het was rustig op het strand. We trokken onze schoenen uit en rolden onze spijkerbroeken een stukje op. Wat volgde was een gezellige wandeling waarin we honderduit kletsen: over de mensen die we zagen, over de zee, over wat we op het strand zagen liggen. Helaas geen schelpen. Soms renden we een stukje de zee in, maar haastten ons snel weer terug. We waren uitgelaten als kinderen. We voelden ons vrij. Toen ik haar hand pakte, trok ze niet terug. Het was goed zo samen. Ineens zei ze: “Paul, heb jij eigenlijk al gegeten?”

“Nee, maar dat geeft niet. Het is veel fijner om met jou te zijn. En jij? Heb jij gegeten?”

“Ik ook niet. Zullen we zo wat eten? Ik heb eigenlijk wel trek!”

Een idee kwam op. Ik pakte haar handen vast en vroeg: “Iets eenvoudigs?”

“Dat is goed, Paul, maakt niet uit!”

“Wat dacht je van een boterham met ei?

“Lekker!”

“In mijn keuken?”

Ze werd even stil. Ik zag haar denken. Toen antwoordde ze: “Lijkt me heerlijk. Samen een eitje bakken. Ja, dat wil ik.”

We verlieten het strand. Snel reden we naar mijn flat. Ik voelde me toch een beetje gespannen.

In de keuken gedroeg Anja zich heel natuurlijk. “Waar is de koekenpan?” Zij bakte de eieren. “Hele dooier?” Alsof we al jaren samen waren. Ik regelde de borden, het brood en het bestek. Ongevraagd schonk ik 2 glazen wijn in. Ik maakte de tafel klaar. Het grote licht uit. Alleen wat schemerlicht. We aten samen ontspannen, rustig en tevreden. Na afloop waste Anja de borden. Ik droogde af. Daarna ging Anja met haar wijn op haar knieën op de bank zitten. Dwars met haar arm op de rugleuning. Ze keek naar wat ik deed. De laatste restjes opruimen en een cd opzetten. Rustige instrumentele piano muziek. Ze zei niets, ze keek alleen. Eindelijk ging ik naast haar zitten en legde ook mijn arm op de rugleuning. Onze handen vonden elkaar. Ze keek hoe ik mijn vingers in de hare vlocht. Toen vroeg ik: “Anja, waarom ben je gekomen?”

“Waarom ik gekomen ben? Nou, ik had vanavond toch niets te doen. Uitwaaien leek me leuk.”

Ik keek haar aan en wist dat dit het antwoord niet kon zijn. Daarom herhaalde ik de vraag: Anja, waarom ben je naar me toe gekomen?”

Ineens klonk haar stem serieus toen ze zachtjes antwoordde: “Omdat ik je wilde zien.”

“Waarom Anja? Mis je me?”

“Ja, ik mis je. Een paar dagen geleden was zo fijn. Het voelde zo goed. Ja Paul, ik mis je. En jij?”

“Maar Leo dan? Je zei: ik ben een getrouwde vrouw.”

“Dat weet ik, Paul, maar Leo redt het prima zonder mij. En dat ik getrouwd ben, nou en? Ik miste je en daarom kwam ik.”

Anja keek me ontwapenend aan. Ik bracht mijn handen naar haar gezicht en streek wat haren weg. Toen verplaatste ik mijn handen naar haar schouders en zei: “Als je niet wil, moet je nu ‘stop’ zeggen.” Ik trok haar langzaam naar me toe en liet me achterover op de bank vallen met Anja op me. Haar mond vond de mijne. Ze kuste me lang en diep, terwijl ik haar rug streelde. Toen onze monden elkaar loslieten, zei ze: “Heb me lief, Paul, heb me lief!” Een nieuwe kus volgde. Ik stopte mijn handen onder haar t-shirt en streelde haar naakte rug. Ik duwde haar shirt omhoog tot onder haar oksels. Anja bracht haar hand tussen ons in en trok mijn shirt omhoog. Zo hadden we een beetje naakt contact. Ik haakte haar bh los en trok die zo goed als mogelijk weg. Haar naakte borsten drukten tegen mijn borst. Ondertussen bleven we maar kussen. Nu verplaatste ik mijn handen op haar kont en duwde haar vaster tegen mijn stijve aan. Toch kleedden we ons niet uit. Nog niet. We kusten en ik streelde haar. Eindelijk, buiten adem van de vele kussen, zei Anja: “Laten we naar je slaapkamer gaan. Ik heb je nodig.” Ze had gelijk. Ik heb maar een smalle bank. Niet echt geschikt om de liefde op te bedrijven. Ze richtte zich op. Trok eerst haar t-shirt en bh uit en stond toen op. Ze gaf me een hand en trok me overeind. Ik zag haar staan. Half naakt in haar spijkerbroek en ik vond haar op dat moment ongelooflijk sexy. Haar haren zaten in de war.

“Wat zie je er ongelooflijk sexy uit,”zei ik. Ze lachte. Deed ze nu haar schouders wat naar achteren of zag ik dat verkeerd. Ik ging staan. “Wacht,” zei ik. Ik maakte haar jeans los en trok de rits naar beneden. De bovenrand van haar slipje was zichtbaar. “Zo sexy. Ik wil je fotograferen!” Met mjn handen maakte ik de vorm van een fototoestel en zei: “Klik. Een andere pose nu.” Anja speelde direct mee. “Klik,” riep ik steeds als zij weer een andere pose aannam. We speelden, we lachten, we hadden plezier! “Wacht! Blijf zo staan. Dit is zo..eh..eh…geil!” Ze hield haar houding vast. “Anja, mag ik alsjeblieft één echte foto maken? Dan ben je altijd sexy bij me.” Ze lachte. “Vooruit! Eentje! Alleen voor jou!” Snel pakte ik mijn mobiel en nam de foto. Op de foto leunde ze tegen de muur. Haar hoofd iets omhoog. Haar hand tegen haar hals. Haar benen iets gespreid. De andere hand op haar dij. De vingers vlakbij haar kruis, zonder die aan te raken. Ik vond de foto echt mooi en enorm sexy.

“Nu jij,” zei Anja, “Ook van jou wil ik een foto. Ze pakte haar mobiel. “Zeg het maar,” zei ik. Ondeugend zei ze: “Ik wil van jou meer zien.” Ze lachte.

“Zeg het maar,” herhaalde ik, “hoe wil je dat ik ga staan en wat wil je zien?” Het duurde even, maar eindelijk was ze tevreden over de pose waarin ik stond, of beter, lag! Om die foto te kunnen maken had ze aan me gevraagd mijn slip uit te trekken en daarna mijn spijkerbroek weer aan, maar open. Klik! Ze liet me de foto zien. Ik lag op de grond leunend op mijn linker arm. Ik keek naar mijn kruis. Mijn broek stond open en een gedeelte van mijn lul was zichtbaar. “Nu kan ik altijd naar je kijken,” zei ze. Later, veel later, begreep ik dat mijn foto voor haar niet alleen plezier was, maar ook een zekere garantie. We hebben elkaar echter nooit hoeven te dreigen met het openbaar van de foto’s. Gelukkig zat het wat dat betreft wel goed.

Na het fotospel haastten we ons naar mijn slaapkamer.We trokken de rest van onze kleren uit en doken het bed in. Geen voorspel meer, het spelen was al gedaan. Wilde, hartstochtelijke sex volgde. We namen bezit van elkaar. We gingen tekeer als wilde beesten. Al snel volgde onder luid gegrom en gekreun de ontlading. Bezweet lagen we tegen elkaar aan. Het rook naar sex. Heerlijk! Ze lag naast me. Mijn arm om me heen. Mijn been tussen haar benen zodat haar kutje tegen mijn dijbeen drukte. Ik klemde haar vast alsof ik haar nooit meer wilde laten gaan. Haar arm over mijn borst. Haar bezwete gezicht in mijn schouderholte. Minutenlang lagen we zo. Toen pakte ik haar kin met mijn linkerhand en hief haar gezicht op. Anja keek me aan met open, heldere ogen. Een kusje op de punt van haar neus.

“Anja,” vroeg ik zachtjes, “heb je me werkelijk gemist?”

Ze sloeg haar ogen niet neer en zei: “Ja, Paul, jij hebt iets losgemaakt bij me toe we elkaar 2 dagen geleden ontmoetten. Je bent steeds in mijn gedachten. Zelfs tijdens het werk. Lastig hoor.” Ze lachte. “En het cadeautje op mijn bureau, ik wist gelijk dat het van jou kwam.”

“Toch zei je eerst nee!”

“Maar eigenlijk wilde ik gelijk al ja zeggen. Ik had even tijd nodig. Maar nu ben ik er. En het is, net als de eerste keer, heel fijn. Zo voel ik me bij jou. En jij? Waarom ik?”

Waarom eigenlijk, vroeg ik me af. Waarom Anja? Ik antwoordde: “Ik volgde mijn gevoel. Die paar minuten in de lift, ik voelde me onmiddellijk aangetrokken tot jou. En na de eerste dag, ben je niet meer uit mijn gedachten geweest.”

We zwegen. Er was, voorlopig althans, genoeg gezegd.

Spontaan legde Anja haar hand op mijn geslacht. Ze keek naar me en zei: “Ik wil je pijpen. Ik wil je in mijn mond voelen.”

Hė? Hoorde ik dat goed? Natuurlijk hoorde ik dat goed! Ze zegt wat ze wil doen! Dat schoot direct door m’n hoofd. Tot nog toe was het vrijen zonder praten gegaan, zoals zo vaak. Nu toonde Anja dat ze dat blijkbaar ook leuk vindt. Wat is het toch fijn om elkaar sexueel te ontdekken!

“Pijp me!” antwoordde ik, “laat me genieten.”

Al eerder had ik al mogen beleven hoe ervaren ze daar in is. Het was heerlijk, ik kan niet anders zeggen. Na even wilde ik haar ook laten genieten en probeerde haar op me trekken. Standje 69. Aanvankelijk keek ze niet begrijpend op, maar toen ik het haar vertelde, ging ze direct op me liggen. Haar kutje boven mijn gezicht. Ik hield haar vast aan haar dijbenen en snoof haar heerlijke vrouwelijke geur in. Ze was alweer zo nat. Het drupte bijna. Ik begon haar te likken en haar reaktie vertelde me hoe lekker ze dat vond. Al snel drukte ze haar kutje op mijn mond. Soms moest ik haar even omhoog doen, omdat mijn adem stokte. Ze werd steeds geiler, maar vergat niet om mij te blijven plezieren. Iemand beffen en tegelijk gepijpt worden zijn fantastische momenten. Ik raakte steeds opgewondener. Anja wreef nu haar kutje uitgebreid over mijn gezicht. Ineens kreunde ze onbeheerst. Ze kreeg haar hoogtepunt. Ook ik was er niet ver van af. “Stop,” probeerde ik te zeggen, “even wachten.” Anja hoorde me niet of wilde me niet horen. Vaster drukte ze zich op mijn mond. Haar lippen voelde ik niet meer, wel haar hand. O god, ik hou het niet meer. Terwijl zij intensief genoot van mijn mond, kwam ik klaar. Ik had haar willen neuken, het werd anders, maar ook lekker. Nog even wreef ze en ging toen van me af. Met glunderende ogen draaide ze zich om. “Dat was lekker, Paul.” Ik glimlachte en zei: “Ja, maar nou ben ik niet in je geweest.”

“Dat geeft niet. Dat komt wel een volgende keer. Maar dit was fijn. Nooit geweten dat ditz o fijn kon zijn.”

“Heb je dan zo nog nooit gevreeën?

“Nee, dit is de eerste keer.”

Ze kwam bij me liggen. Ik nam haar in m’n armen. Ik voelde haar hart nog bonzen. Ik hield haar net zo lang vast tot ze aangaf op te willen staan. “Ik moet naar huis. Leo wacht.”

“Jammer, maar het is niet anders.”

Ik zag dat ze het echte meende en deed dan ook geen moeite haar tegen te houden. Ze stond op en kleedde zich aan. Ik keek met plezier toe. Ze vroeg gekscherend: “Waar kijk je naar?”

“Naar jou! Je jezelf te zien aankleden is lekker, maar je uit te kleden is geiler.”

“Ze lachte terug: “Dan moet je dat maar eens gauw weer doen.”

Ze kwam naar het bed en kuste me. “Dank je, lieve Paul, het is heel fijn bij jou te zijn.” Weer een kus. Ik bracht haar naar de deur, streek over haar gezicht. Nog een klein kusje en weg was ze.

Wat een heerlijk onverwacht einde van de dag. Nooit en te nimmer had ik zelfs maar in de verste verte kunnen vermoeden wat voor een vrouw Anja in werkelijkheid was. Twee keer zijn we nu samen geweest. Het lijkt wel, met alle respect, of ze steeds meer ontdooit. Van de grijze postduif is geen schim meer over. Ze is warm, gezellig en vrij. Verlegenheid? Terughoudendheid? Het is weg, verdwenen, gesmolten als sneeuw voor de zon.

Is dit wat er soms gebeurt met relaties? Langzaam dutten de partners in, langzaam dooft de hartstocht als een kaars. En wat dan over blijft is een plichtmatig, voorspelbaar leven? Ik herinner me wat ik ooit eens las. Iemand zei: “Het is weer vrijdag, dan mag ik weer even!” Maar zo moet het natuurlijk niet zijn. Ik begrijp nu beter waarom er mannen en vrouwen zijn die er naast hun relatie, al dan niet stiekem, een ander op na houden. ten minste ik begrijp het van Anja.

We begonnen elkaar steeds meer te zien. Steeds vaker werkte ze over of sliep op kantoor. Leo maakte er nooit een probleem van, vertelde Anja. En ik dacht: Nee, natuurlijk niet. Ook hij vindt zijn plezier elders.

Hiermee zou het verhaal klaar kunnen zijn, maar dat is het niet. Er volgt toch nog een deel, omdat er iets gebeurde wat een ingrijpend gevolg had voor Anja en mij.

(Wordt vervolgd)