Zwijgend steken we de grens weer over en nog geen tien minuten later rijden we het dorp binnen. Maureen kijkt naar buiten en wijst naar de twee torens van de basiliek. ‘Daar ben ik wel eens geweest voor een project van kunstgeschiedenis.’ Ik knik maar houd maar verder commentaar voor me. Persoonlijk heb ik helemaal niets met kerken, het katholieke geloof of welk geloof dan ook. Het is me allemaal te dogmatisch en veel religies menen dat zij het alleenrecht hebben op het verbeteren van de wereld; zolang het maar op hun manier gebeurt. Liefde is wat mij betreft niet voorbehouden aan mensen die een zelfde religie aanhangen, van hetzelfde ras of geaardheid zijn.
Lust hoort net zo bij het leven als liefde; evenals vrijheid. Daarom begrijp ik mensen die hun geloof op een vast moment moeten betuigen, op een vaste plek met vaste rituelen, niet. Maar goed, dat is mijn opvatting. Maureen kijkt opzij; ‘ik heb er helemaal niks mee. Jarenlang ben ik elke zondag naar de kerk gegaan omdat mijn ouders dat eisten. Ze weten ook dat afgelopen zondag de laatste keer was. Ik ben nu achttien en maak mijn eigen keuzes. Geen kerk meer’ met een grote grijns vervolgt ze ‘en geen bh’s.’
Lachend rijden we het dorp weer uit, het spoor over om na tweehonderd meter de toe-rit naar het huis op te draaien. Het huis wordt aan het zich onttrokken door een haag van grote rododendrons met daarachter een bosperceel. De weg naar het huis is zo’n tweehonderd meter lang. Maureen kijkt verbaasd opzij als het huis in zicht komt. Het is groot en vrijstaand met rondom heel veel gras. Het hele perceel is door bomen omringd en biedt veel privacy. Ankes Mini cabrio staat rechts naast het huis voor een van de garagedeuren. Ik stuur onze auto tot voor de voordeur en we stappen uit. Voor ik de sleutel in het slot van de voordeur kan steken komt Anke om de hoek kijken. ‘ik dacht al dat jij dat was’ zegt ze. Ze kijkt naar Maureen en naar mij terwijl ze dichterbij komt. Haar hond loopt als altijd een metertje achter haar. ‘Dit is Maureen’ zeg ik. Maureen lacht een beetje onzeker en heeft haar handen in haar kontzakken gestoken. Anke straalt; ‘wat leuk om je te ontmoeten Maureen!’ Ze legt haar handen op Maureens schouders en gaat op haar tenen staan om haar drie zoenen te kunnen geven.
Als ik ze zo allebei op een afstandje bekijk is het overduidelijk hoe verschillend de twee meiden van elkaar zijn. Maureen is ongeveer 1.75 lang, slank met donker halflang krullend haar en een heerlijke b-cup; Anke is net 1.60 met kortgeschoren stekeltjes, grote oorbellen en volle d-cup. Maureen oogt wat kwetsbaarder terwijl Anke stoerder overkomt.
Ik word in mijn overpeinzing opgeschrikt door Ankes hond ‘Willem’ die zijn snuit tegen mijn kruis drukt. ‘Hee Willem’ begroet ik hem en neem zijn kop in mijn handen krauwel met mijn vingertoppen achter zijn oren. ‘Dit is Maureen’ wijs ik met mijn vinger ‘ga maar eens dag zeggen’. De bruine hond slentert naar Maureen die door haar hurken is gezakt om hem welkom te heten. Willem is, als ik het goed heb, een soort van Hongaarse jachthond. Een lieve lobbes die bijna altijd bij Anke in de buurt is. Hier op het landgoed kan hij zich heerlijk uitleven en het is ook nog eens een goede waakhond. Ook Maureen neemt zijn kop in haar handen en laat haar vingers door zijn vacht gaan. Willem laat het zich allemaal welgevallen en steekt zijn snuit in Maureens kruis. Anke kijkt me aan; ze straalt; ‘jullie hebben seks gehad!’ is haar constatering. Ze gaat weer op haar tenen en slaat haar armen om mijn nek. ‘Gefeliciteerd’ lacht ze en geeft me een dikke zoen op mijn wang. Daarna is Maureen aan de beurt die dezelfde behandeling krijgt. Dan doet ze een stapje naar achteren en bestudeert Maureen van onder tot boven; ‘ik begrijp het; ik zou je ook niet uit mijn bedje schoppen.’ Weer lacht ze en Maureen lacht met haar mee. ‘ik jou ook niet’ beaamt Maureen en daarmee is het ijs gebroken.
‘ik kom de meterstanden opnemen. Ze moeten weer doorgegeven worden’ leg ik onze komst uit. Anke haalt licht haar schouders op; ‘hallo, ’t is jouw huis hoor.’ Een lichte irritatie maakt zich van mij meester. Ik probeer altijd haar privacy te respecteren en heb haar heel vaak gezegd dat ze moet doen alsof het haar eigen huis is. Natuurlijk is het ook zo dat ik er soms moet zijn om wat zaken te regelen en met haar te overleggen. Maar toch; ik zou het fijn vinden als ze af en toe zou laten blijken dat ze waardeert dat ik haar privacy probeer te respecteren.
De meiden laat ik achter en loop naar binnen. Eerst naar de kelder om de waterstand te noteren en daarna naar de serviceruimte achter de keuken waar de gas- en elektra worden gemeten. Met de standen op mijn telefoon opgeslagen loop ik de trap op naar mijn kamer. Dit is de enige ruimte die niet door Anke gebruikt wordt. Ik kruip achter mijn computer en log in. Als de meterstanden zijn doorgegeven kijk ik of er nog berichten van mijn ouders zijn. Als te verwachten viel; niets. Onze volgende skype afspraak is ergens volgende week. Dan ben ik weer hier op mijn kamer. Ze weten niet dat Anke nu het huis bewoont en dat ik ergens anders ben. Het geld dat ze elke maand overboeken wordt direct overgeboekt naar Ankes rekening waardoor zij het huis en haarzelf kan onderhouden. Het geld dat ze op mijn verjaardag en voor de feestdagen sturen heeft een andere bestemming. Ik baal. Tegen beter weten in had ik gehoopt op een berichtje met de vraag hoe de examens waren verlopen. Gisteren was immers de laatste examendag. Ook geen belangstelling voor de keuze voor een vervolgopleiding. Mijn vader had wel zijn voorkeur voor Nyenrode uitgesproken maar nooit geïnformeerd of ik me hiervoor heb ingeschreven. Na een paar minuten met gesloten ogen en diep in- en uitademend te hebben gezeten is de irritatie verdwenen en ga ik naar beneden.
Ze zitten aan het zwembad. Maureens hoofd steekt half boven de ligstoel uit. Aan haar natte haren zie ik dat ze gezwommen hebben. Willem ligt in de schaduw van Ankes stoel. Een kan met koud water en drie glazen staat op het tafeltje tussen hen in. Ik loop naar de stoel die naast Maureen staat. Al lopend trek ik het shirt over mijn hoofd. Op het voeteneind ligt al een handdoek klaar. Als ik ga zitten zie ik pas dat ze allebei op hun broekjes na helemaal in hun blootje zitten. Van Anke verbaast me dit niet. Ze is meestal naakt als ze gaat zonnen. Maar dat Maureen ook meteen…..
Met een stralende lach word ik door deze heerlijke meiden verwelkomt. Ik trek mijn broek ook maar uit en spreid de handdoek over de stoel. ‘Willen jullie een glaasje water?’ vraag ik als ik voor Maureen langs naar het tafeltje loop. Allebei antwoorden ze dat dat wel lusten. Zwijgend schenk ik de glazen vol en vul het bakje voor Willem. Als ik op mijn ligstoel ga zitten vraagt Maureen; ‘zit ik niet op jouw plekje, nu?’ Ik kijk haar aan ‘normaal zit jij toch hier?’ vult ze aan. ‘Klopt’ zeg ik ‘maar er is ruimte en stoelen genoeg’. Ze lacht weer. ‘Anke vertelde net dat jullie hier wel eens met elkaar spelen.’ Ze kijkt me serieus aan en schiet daarna weer in de lach. ‘die blik op je gezicht!’ lacht ze. Ze krijgt de slappe lach en Anke lacht met haar mee. Maureen vouwt bijna dubbel van het lachen en ik kijk een beetje hulpeloos naar Anke. Wat moet ik hier nou mee?’
‘Maureen bedankte me dat ik je zo lekker heb leren likken.’ Anke kijkt me aan en steekt haar duim op ‘ik ben trots op je, jongen’ en schiet weer in de lach. Ik grijns; voel me trots dat Maureen zo onder de indruk is en dat ik van Anke hiervoor een complimentje krijg. ‘Fijn om te horen dat de dames tevreden over me zijn’ zeg ik terwijl ik achterover leun en een proostend gebaar met mijn glas water maak.
We zitten een paar minuten stil voor ons uit te staren als Maureen zegt; ‘Als ik het verhaal over jou en je ouders hoor dan begrijp ik dat je misschien liever ergens anders woont. Maar het is op zich wel een prachtige plek om te wonen, toch?’
Meteen komt de steenklomp weer terug in mijn buik en weet ik niet wat te zeggen. Anke redt me; ‘je moest eens weten Maureen wat voor ellende ouders kunnen aanrichten bij hun kinderen. Natuurlijk ben ik zo blij dat ik hier mag wonen, maar ik was nog veel blijer dat ik thuis weg kon al had ik in een doos moeten gaan slapen dan was ik nog weggegaan.’ Maureen kijkt naar links en naar rechts. ‘Ik heb wel vaker bedacht dat ik het thuis goed heb maar als ik hoor hoe slecht het bij anderen is gesteld. Ik kan me alleen maar erg gelukkig prijzen dat mijn zus en ik altijd het gevoel hebben om gewenst te zijn en dat papa en mama blij zijn als ze ons zien.’
Ze blijft even stil; ‘en ze zijn ook blij als ze jou zien, Jelmer.’ De steenklomp verdwijnt weer want wat ze zegt is waar. Ik sluit mijn ogen en ontspan.
Ik hoor dat Maureen haar broek oppakt en kijk opzij. Ze heeft haar mobiel uit haar zak gehaald. ‘Mama? Is het goed als er vanavond nog iemand meekomt? Anke, een vriendin van Jelmer en mij.’ Ze luistert en lacht; ‘dat is lief, dank je. Nee, we blijven niet lang meer. We zijn nu bij Jelmers huis maar zijn er over een halfuurtje, denk ik.’
Anke kijkt met opgetrokken wenkbrauwen naar Maureen die opgestaan is en haar broekje dat nog nat is van het zwemmen omlaag stroopt. ‘Vanavond gaan we uit eten omdat ik jarig ben en ik hoop dat je ook mee gaat.’ Anke denkt even na en ik zie dat ze wil bedanken maar Maureen is haar voor; ‘Willem komt ook mee. Hij kan gerust een paar uurtjes bij ons blijven; onze hond Truus vindt het vast leuk om gezelschap te hebben.’
Anke haalt haar schouders op alsof het haar niet zoveel kan schelen maar haar toon verraadt dat ze het wel leuk vindt; ‘ik kleed me even om. Jurkje of broek?’ vraagt ze aan Maureen. ‘Ik denk dat je er prachtig uitziet in een jurkje. Neem ook even een plastic zakje mee waar ik mijn onderbroek in kan meenemen.’ Anke knikt ‘wil je er eentje van mij lenen?’ Maar Maureens ogen stralen en ze schudt van nee.
‘Een feestje zonder ondergoed?’ vraagt Anke, half lachend. Een kleine hoofdbeweging van Maureen verraad dat dit misschien nog niet zo’n gek idee is. Ik bedenk me niet lang en trek mijn boxer uit. ‘lang leve het vrije lichaam’ roep ik met enig gevoel voor drama (vind ikzelf). ‘Lang leve de blote kont’ roept Maureen. ‘Lang leve de lust, de liefde en onze jarige Maureen’ roept Anke voor ze zich omdraait en naar binnen loopt.