Daar staat hij. Geen fantasie kan het halen bij wat ik nu zie.
Ik probeer te doen of er niks aan de hand is, terwijl het voelt of mijn lichaam onder stroom staat.
Ik kan het niet laten, mijn blik wordt gewoon naar hem toe getrokken. Op dat moment richten zijn ogen zich ook op mij. Het oogcontact is als een laserstraal tussen ons, en het geeft me een schok door mijn borstkas. Meteen sla ik mijn ogen neer en voel hoe mijn hartslag versnelt.

Mijn vader roept hem. “Rafael!” Rafael, zo heet je dus.
Rafael kijkt op en mijn vader wenkt hem.
Hij loopt naar ons toe en schud mijn vader de hand. “Meneer Van Emerick”, groet hij.

Ik voel hoe de spieren in mijn benen uit lijken te vallen en sta te knikken op mijn knieën. Ik sta nu recht voor hem. “Hoi Rafael, fijn dat je er ook bij bent. Ik wil je even voorstellen aan mijn dochter. Dit is Emily.” Zegt mijn vader terwijl hij zijn hand demonstratief op mijn schouder legt.
Dan kijkt Rafael mij aan en steekt zijn hand uit. “Rafael, zoals je al hoorde.” Zegt hij glimlachend terwijl we elkaar de hand schudden. Ik zie zijn diepblauwe ogen met lange wimpers.
Dan buigt hij zich naar me toe en voegt er op gedempte toon aan toe: “Emily van het balkon.” Dan geeft hij me een knipoog.

Hij heeft me herkend, en ik weet niet hoe ik kijken moet. Ik voel mijn wangen gloeien en sla mijn ogen neer.
“Kennen jullie elkaar al?” Vraagt mijn vader benieuwd.
Ik schraap mijn keel. “Nee… Nee hoor, dat niet.”

Ondanks dat ik diep van binnen niets liever wil dan alleen zijn met Rafael, kan ik deze situatie niet meer aan. Ik voel me erg ongemakkelijk en ik schaam me. De gedachte dat hij, bij wijze van, zo door mijn kleding heen kan kijken maakt dat ik me onzeker voel.
“Sorry, ik moet even… ” Stamel ik, terwijl ik mijn champagneglas in de hand van mijn vader druk. Dan loop ik zo snel mogelijk weg.

Ik neem eerst de trap naar de eerste verdieping, zodat ik uit het zicht ben. Dan neem ik de lift, tot de bovenste verdieping waar mijn vader zijn eigen werkruimte heeft. Ik toets de beveiligingscode bij de deur in en ga naar binnen. Ik laat mezelf in de fauteuil zakken, haal even diep adem en kijk door het raam naar de stad. Ik laat mijn hoofd tegen de rugleuning aan rusten en sluit mijn ogen. Het enige waar ik aan kan denken en wat ik voor me zie, is Rafael.

Ik pak mijn mobiel uit mijn handtas en maak een selfie waarop duidelijk wordt waar ik ben, en stuur het naar Anouk. Ze appt meteen terug.

- Zit je boven met mister Anonymous?

- Nee, alleen… Rafael heet hij trouwens. We hebben elkaar gezien en gegroet maar hij herkende me!

- Meen je niet, wauw! Maar waarom zit je alleen boven? Ben je niet blij?

- Nee ik schaam me. Hij zei: Emily van het balkon… Het voelt of hij dwars door mijn kleren heen kan kijken. Ik durf hem niet meer onder ogen te komen.

- Hoe zei hij het dan? Pesterig of probeerde hij te flirten?

- Ik denk het laatste, hij glimlachte lief en gaf me een knipoog toen hij het zei.

- Whaaa! Volgens mij vindt hij je leuk! Ik zou hem meteen mee hebben genomen voor een leuke nacht samen! Ben je nog wel verliefd op hem dan?

- Haha, zo ben ik niet, dat weet je toch. Ja ik ben heel erg verliefd, alleen schaam ik me zo! Weet niet hoe ik me moet gedragen als ik bij hem ben.

- Zet die schaamte nou maar gewoon van je af! Ga er maar gewoon voor, als je iets met hem wil zal hij je vast nog genoeg naakt zien. Ik hoor later wel hoe het geweest is, succes lieverd xxx

Ik druk mijn telefoon met een zucht uit en houd het tegen mijn borst. Het kriebelt door mijn hele borst en buik. Ervoor gaan… Zal ik het echt doen?
Hij is het enige wat ik op dit moment wil. “Ja, ik ga ervoor.” Zeg ik hardop tegen mezelf. Ik probeer me te vermannen, maar heb geen idee wat ik tegen hem zal zeggen.
Ik stop mijn mobiel weg en sta op met onvaste benen. Dan loop ik naar de deur en open hem. Dwalend in gedachten loop ik de werkkamer uit en dan bots ik tegen iemand op.
“Sorry!” Roep ik meteen in een reflex. Ik kijk op en dan zie ik tegen wie ik aangebotst ben.
Rafael staat vlak bij me, en in combinatie met de geur van zijn aftershave geeft hij me een rilling van genot.

Hij kijkt me aan met een diepe blik. “Hoi.” zegt hij geïnteresseerd. Mijn hart gaat tekeer en ik adem sneller. Weer voel ik mijn wangen gloeien. Het lukt me niet om me over het gevoel van schaamte heen te zetten. “Heey… Ik… eeh… Wat doe jij hier boven?” Vraag ik, verward van het effect dat Rafaels plotselinge verschijnen op me heeft. “Wat denk je?” Zegt hij zachtjes lachend. Dan pakt hij mijn pols vast en leidt me mijn vaders werkkamer binnen. Het effect dat Rafael op me heeft is intens, mijn hersens lijken niet meer te werken en mijn lichaam voelt helemaal week. Ik zoek houvast door met mijn rug tegen de muur te gaan staan. Rafael loopt dichter naar me toe en kijkt diep in mijn ogen. “Ik ben hier voor jou.” Zegt hij zachtjes.

“Sorry, ik…” Begin ik, en ik wil weglopen. “Wacht.” Zegt Rafael met bezorgde blik, terwijl hij me weer tegen de muur aandrukt. “Schaam je je? Voor vanmorgen, je weet wel?” Hij strijkt met zijn vingers door mijn haar. Het lukt me niet meer om woorden te vinden. Ik knik met een onzekere blik en wend mijn hoofd af.

Ik voel hoe Rafael zijn hand lichtjes op mijn wang legt en mijn hoofd naar hem toe draait, zodat we elkaar weer aankijken. Dan beweegt hij zijn vingers richting mijn mond en strijkt er zachtjes mee over mijn lippen, terwijl hij met een ernstige blik in zijn ogen zegt: “Alsjeblieft, doe dat niet… Allesbehalve…” Langzaam schudt hij zijn hoofd.
“Mijn collega’s vanmorgen zagen een lichaam, een lustobject voor al hun foute fantasieën. Ik zag jóu... Jij, jíj bent álles wat ik wil.” Ik zie dat hij meent wat hij zegt en hoe hij zich haast niet meer kan beheersen. Zijn lippen wijken wat uiteen en hij ademt sneller.

Zijn blik dringt nu door in de mijne. Mijn hart lijkt uit elkaar te barsten en ik heb me nog nooit zo gevoeld als nu. Mijn mond opent zich iets en ook ik hijg zachtjes. Hij gaat met zijn hand door mijn haar en laat hem rusten in mijn nek.
Zijn gezicht komt dichterbij en ik sluit mijn ogen. Dan gaat alles vanzelf. Zijn lippen raken de mijne en ik word overmand door lust. We kussen elkaar steeds met zachte, passievolle kussen. Ik sla mijn armen om zijn middel en druk hem dicht tegen me aan. In een kort moment voel ik de realiteit tot me doordringen. De mooiste man die ik ooit heb gezien is hier, zo dichtbij. En ik wil hem. Ik wil hem helemaal. Mijn handen glijden nu over zijn rug en dan klauw ik mijn vingers door zijn kleding heen in zijn huid. Onze kussen worden intenser en duren langer. Rafael legt zijn andere hand op mijn onderrug en laat hem langzaam naar beneden glijden. Bij de volgende kus voel ik hoe zijn lippen iets uiteen wijken. Ik beantwoord zijn kus door mijn mond ook iets te openen en zachtjes happen we naar elkaar. Onze kussen veranderen in één lange zoen en onze monden laten elkaar niet meer los. Er gaat een rilling van genot door me heen en ik kreun zachtjes. Zijn hand glijdt naar mijn billen en streelt ze.
Mijn huid tintelt onder zijn hand en ik voel hoe de spieren in mijn billen zich wat samentrekken als reactie op zijn aanraking. Dan knijpt hij in mijn bil. Weer kreun ik van genot en opwinding.

Minuten lang staan we zo, dicht tegen elkaar aan, in elkaar verstrengeld. Het zoenen gaat over in een paar liefdevolle kussen. Dan laten onze lippen elkaar los. Zijn gezicht blijft heel dicht bij het mijne. Ik open mijn ogen en zie hoe Rafael naar me kijkt. Ik beantwoord zijn blik, en verdrink in zijn ogen. “Je bent zó mooi.” Fluistert Rafael.
“jíj bent mooi.” Fluister ik naar hem. “De knapste man die ik ooit heb gezien.”
Ik hou van je! Ik wil het tegen hem zeggen maar hou me nog net in. Ik ken hem nog niet eens.

“Lieve Emily, ik wil alles van je weten.” Zegt Rafael zacht terwijl hij mijn gezicht tussen zijn handen neemt. Zachtjes drukt hij nog een kus op mijn lippen. Ik leg mijn handen op zijn handen en breng ze naar mijn borst, bij mijn hart. “Kun je mijn gedachten lezen?” Vraag ik glimlachend. “Ik weet ook nog helemaal niets van jou en ik kan niet wáchten om je te leren kennen. Maar ik kan je al wel één ding over mij vertellen” Voeg ik eraan toe terwijl ik hem met een doordringende blik aankijk. Dan druk ik zijn handen stevig tegen mijn hart. “Deze behoort nu aan jou.”

Verlangend kijkt Rafael me aan. Het lijkt even of ik tranen in zijn ogen zie branden. Dan tilt hij me resoluut op en loopt met me naar het bureau. Ik sla mijn benen om zijn heupen. Hij zet me neer op het bureau en ik houd mijn benen om zijn heupen geklemd. “Jeez Emily, wat doe je met me!” Zegt hij bewogen. ik word overmand door liefde, opwinding, en nog meer diepe gevoelens die ik niet weet te omschrijven.

Ik leg mijn handen in zijn nek en onbeheersbaar begin ik hem weer te zoenen. Gretig zoent hij terug, nog feller dan daarnet. Hij legt zijn handen tegen mijn billen en drukt me dichter naar zich toe, terwijl hij zijn onderlichaam tegen mij aandrukt. Zijn kruis drukt nu tegen mijn kutje. Ik merk dat hij stijf is en voel hoe mijn kutje op hem reageert, gezwollen en tintelend van opwinding. Ik sla mijn benen nog strakker om hem heen omdat het zo heerlijk voelt, en om zoveel mogelijk één te worden met hem. Dan duwt Rafael begerig zijn tong in mijn mond, en we tongen. Eerst rustig en liefkozend, maar al gauw is het vuur, en we gaan volledig in elkaar op.

Dan gaat mijn telefoon. Niet nu! Ik probeer het te negeren en terug te gaan naar de magie, maar we zijn allebei verstoord. We onderbreken de zoen en kijken elkaar hijgend, en nog trillend van opwinding aan. “Sorry…” Zeg ik zacht. “Het zal mijn vader wel zijn.” Ik laat me van het bureau af glijden en pak mijn telefoon uit mijn tas. “Inderdaad mijn vader. Hij zal wel denken… Hij weet toch niet dat je naar mij toe bent gegaan?”
“Vast niet, ik heb gezegd dat ik koffie ging halen.” Zegt Rafael. “Want ik móést achter je aan. Misschien was het wel mijn enige kans om te zeggen wat ik voor je voel.”

Ik krijg kippenvel van zijn woorden en glimlach verlegen. Ik druk mijn vader weg op de telefoon, en laat de telefoon weer in mijn tas vallen. Ik kijk Rafael verlegen aan. “Ik ben blij dat je achter me aan bent gekomen… Want…”

Toen we net zo in elkaar opgingen, was het makkelijker om te zeggen wat ik voelde dan nu ik weer voor hem sta. Ik stel me niet zo makkelijk open voor een man. Maar mijn hart gaat alweer tekeer.
Ik zet me over mijn verlegenheid heen en probeer te praten. “Want… Ik ken je nog helemaal niet, maar dit is wel meer dan… gewoon een avontuurtje toch?”

Nog voor Rafael antwoord kan geven hoor ik dat er iemand bij de deur van de werkkamer staat. De code om binnen te komen wordt ingetoetst. Met een paar vlugge stappen is Rafael bij het bureau, en verstopt zich achter de bureaustoel, waardoor hij uit het zicht van de deur is. Dan zwaait de deur open. Verschrikt staar ik naar de geopende deur waardoor mijn vader naar binnen loopt.

“Emily, wat doe jij hier?” Vraagt mijn vader bezorgd. Ik loop wat naar de zijkant van het kantoor zodat zijn blik wordt onttrokken aan het bureau. “Ehhm… Nou, ik kreeg last van mijn maag en voor de zekerheid ben ik maar even weggegaan. Het zal de champagne wel zijn.” Zeg ik.
“Weet je het zeker? Komt het niet door die jongen?” Vraagt mijn vader fronsend.
“Welke jongen?” Vraag ik iets te snel.
“Nou, die nieuwe collega die ik aan je voorstelde, Rafael. Je zag toch wel hoe hij naar je keek? Enne… Jouw blik was ook veelzeggend trouwens. Wat zei hij eigenlijk tegen je toen hij zich voorstelde? Je werd helemaal rood en je liep weg!”

Shit… Hij heeft het door! Ik voel mijn wangen weer gloeien en weet niet hoe ik moet kijken. “Hè pap, doe niet zo raar. Er was niks aan de hand hoor! Die jongen maakte gewoon een grapje tegen me.” Ik probeer een pokerface op te zetten.
“Oké, oké.” Bromt mijn vader. “Kom je weer met me mee naar beneden?” Hij slaat een arm om mijn schouders en ik heb geen keus dan om met hem mee te lopen. Samen nemen we de lift naar beneden.
“Ik zal wel een klacht indienen bij de keuken.” Zegt mijn vader dan.
“Nee joh, dat hoeft niet!” Antwoord ik gehaast.
Dan glimlacht hij en geeft me een knipoog. “Kom, je nog even mee? Dan praten we nog wat bij, mama is ook benieuwd hoe het met je is.” Samen lopen we de zaal in.

Ik ga zo staan dat ik de lift vanuit mijn positie goed kan zien. Een minuut of tien later zie ik Rafael de lift uitkomen. Mijn hart maakt een sprongetje. Tijdens het gesprekje met mijn ouders probeer ik Rafael onopvallend met mijn ogen te volgen. Ik zie dat hij ook naar mij zoekt. Dan kijkt hij op, hij wordt geroepen door een van zijn collega’s en loopt de verkeerde kant op. Met een teleurgesteld gevoel ga ik verder in het gesprekje met mijn moeder.

Na een half uurtje kletsen en luisteren naar een korte speech van mijn vader, vraagt mijn moeder of ze me een lift naar huis kan geven. Ik stem toe, en met een steen in mijn maag verlaat ik het gebouw.
Onderweg naar huis besef ik me dat ik Rafaels nummer helemaal niet heb. Hoe lang moet ik nu zonder hem? Wanneer ga ik hem weer zien? Ik weet niet waar hij woont, wat zijn achternaam is… Een verscheurend gevoel laait op in mijn buik, en ik kan wel huilen.

Eenmaal thuisgekomen laat ik me op bed vallen en barst in huilen uit. Het is me even teveel. Alles wat ik vandaag, en vooral vanavond, heb meegemaakt. Ik heb met hem gezoend! Hij vindt mij ook leuk! Ik roep het uit in mezelf. Maar dan slaat de twijfel toe. De woorden van Anouk komen weer in mijn gedachten. Vanmorgen aan de telefoon zei ze: “Voor zo’n jongen is dat ook maar gewoon een avontuurtje hè.”
Vlak voordat mijn vader binnenkwam had ik het nog gevraagd aan Rafael, maar er was geen tijd meer om verder te praten. Wat zou hij geantwoord hebben? En zou hij eerlijk zijn? Het voelt zo goed, zo echt, zo serieus! Hij heeft gezegd dat ik alles ben wat hij wil…
Maar misschien was het maar net in the heat of the moment, en zit hij met zijn gedachten alweer bij iemand anders. Of niet alleen met zijn gedachten…. Zachtjes snik ik het uit, en huil me zelf in slaap.