Dit sprookje is door mij volledig uit mijn eigen ‘Kleinduimpje’ gezogen. Iedere gelijkenis met landen of personen berust op toeval. Geniet ervan! Liefs. Zazie.


Zo’n twee eeuwen geleden, dus lang voordat iemand ooit nog maar van de Europese Unie had gehoord waren alle landen van centraal Europa verenigd in één groot welvarend keizerrijk, Westenrijk. Alle landen? Eigenlijk niet want midden in dat grote rijk lag in de Alpen een klein koninkrijk, Opper-Alpinië. Op de een of andere manier had dat altijd de dans van een inlijving ontsprongen. Maar daarover later meer.

Westenrijk werd geregeerd door Keizer Ferdinand-Jozef van het huis Rheimsbourg en door keizerin Marie-Heléna, zijn gemalin. Marie-Heléna was een prinses uit het Engelse koningshuis en zij en Ferdinand-Jozef trouwden uit liefde, iets wat in die tijd bij royals niet vaak voorkwam. Helaas werd hun huwelijk niet rijk gezegend met kinderen, pas op oudere leeftijd werd hen na een lange kinderloosheid toch nog een dochtertje geschonken, Theresia-Maria Seraphina Aldegonda Sophia Elizabeth Victoria, prinses von Rheimsbourg. Zielsgelukkig waren Ferdinand-Jozef en Marie-Heléna met haar en omdat in Westenrijk ook vrouwen op de troon mogen was er dus eindelijk een troonopvolger!

Kroonprinses Theresia-Maria, die in het dagelijkse leven Trissie werd genoemd, groeide voorspoedig op. Omdat haar ouders veel op reis waren werd zij voornamelijk opgevoed door een gouvernante, die ongeveer een half jaar voor de geboorte van Trissie een zoontje had gekregen, Franz.
Trissie en Franz groeiden samen op en zo kwam het dat Trissie eigenlijk nooit een broertje of een zusje miste, want ze had immers Franz. Franz was een leuk en avontuurlijk jongetje met rode krulletjes en groene ogen, waar de ondeugendheid vanaf straalde. Altijd nam hij Trissie op sleeptouw en samen beleefden ze zo in dat ultra-grote paleis een heerlijke jeugd.

Regelmatig kaartte Ferdinand-Jozef bij zijn vrouw aan dat Trissie toch eigenlijk te ongemanierd opgroeide, maar Marie-Hélena zag dat anders: ‘wacht maar tot ze wat groter wordt, Ferdy, dan komt ze vanzelf tot de ontdekking dat ze anders is dan Franz. Laten we haar een fijne jeugd gunnen en op haar zestiende beginnen met haar keizerlijke opvoeding.’ Daar stemde de keizer van harte mee in, zijn lieve Marie had het altijd bij het rechte eind en ook hij gunde zijn dochtertje het beste.

Trissie en Franz ontdekken elkaar

Zo gingen de jaren voorbij en nu wordt Trissie over enkele maanden zestien. Ze is uitgegroeid tot een prachtig meisje. Lang, slank, een mooi gevormd lichaam met twee kleine stevige trotse borstjes en boven dat alles een lief gezichtje met felblauwe ogen en lange blonde haren. Franz is een half jaar terug al zestien geworden en ook hij mag er zijn! Zijn rode krullen heeft hij nog steeds maar nu inmiddels veel langer en meer donkerkastanje rood. Zijn ogen zijn nog steeds ondeugend groen en zijn lichaam, tja, wat daarvan te zeggen, hij is een lange prachtige atletisch gebouwde jongen geworden.

En natuurlijk, het zat er aan te komen, sinds kort zijn Trissie en Franz andere gevoelens voor elkaar aan het ontwikkelen dan puur vriendschappelijke. Al vanaf de tijd dat ze er samen op uit mochten trekken gingen ze in warme zomers regelmatig zwemmen in de poel in het nabije keizerlijke woud, dat aansluitend achter het grote paleispark ligt. Nog nooit hadden ze daar iemand gezien waardoor het voor hen de normaalste zaak was om er bloot te zwemmen. Maar ja, net als alle jongens en meisjes raakten ze verwonderd door de verandering van hun lijven en steeds vaker bekeken ze elkaar nieuwsgierig als ze op hun handdoeken naast elkaar lagen te drogen in de zon.

En ook vandaag zijn ze weer gaan zwemmen en liggen ze na het zwemmen heerlijk in de zon, beiden all natural bloot. Op een gegeven moment gaat Franz op zijn zij liggen en steunend op zijn elleboog bekijkt hij Trissie haar mooie lijf, terwijl zij met haar ogen dicht ligt te genieten van de warmte. Franz moet er na een tijdje van zuchten en op een gegeven moment pakt hij een lange grashalm en kriebelt hij Trissie daarmee over haar lichaam, die giechelend reageert en zich in allerlei bochten kronkelt om aan het gekriebel te ontkomen. En steeds vaker lukt het Franz om de grashalm over haar borstjes en tepels te laten kriebelen en zelfs lukt het hem om een keer dat geheimzinnige gleufje tussen haar benen te raken. Want natuurlijk heeft hij daar al een tijdje de kijk op, zeker sinds hij van zijn moeder weet dat jongens daar hun ‘staf’ insteken en er dan na een tijdje kindjes uit kunnen komen.

Door dat gekronkel van Trissie met haar soepele blote lijf voelt Franz een opwinding door zich heen trekken waardoor zijn piemel is gaan groeien, iets wat hem de laatste tijd steeds vaker overkomt. En daar is hij dan, de staf die zijn moeder bedoelde en op hetzelfde moment dat Franz er een beetje van baalt dat hij zich zo laat kennen opent Trissie haar ogen, ziet ze zijn staf en pakt ze hem zonder aarzelen met haar volle hand vast. ‘Ohw Franz, wat is jouw piemeltje mooi groot geworden zeg. Gebeurt dit al vaak?’ En zachtjes streelt Trissie op en neer over die mooie pik waardoor ze zonder dat ze het beseft Franz aan het aftrekken is. ‘Trissie, ohw, kijk nou uit wat je doet’ kreunt Franz maar het is al te laat, met een paar krachtige stralen komt er wit spul uit zijn staf, dat allemaal op Trissie haar buikje belandt.

‘Hé Franz, wat is dat nou? Je plast toch niet he?’ gniffelt Kroonprinses Theresia-Maria van het huis van Rheimsbourg en toekomstig Keizerin van Westenrijk heel meisjesachtig. ’Trissie, hou eens op met me te plagen, dit is al erg genoeg hoor. Mama heeft gezegd dat dit zaad is en als dat in jouw buik komt komen er kindjes van.’ ‘Oh ja Franz? En hoe komt dat dan in mijn buik?’ ‘Nou, door mijn staf in jouw gleufje te steken dat daar zit’ en bereidwillig wijst Franz bij Trissie haar kutje aan. ‘Oh, dient dat daarvoor? Ik heb er de laatste tijd steeds al zo’n apart gevoel aan, alsof er iets mee moet gebeuren.’

Maar dan verplaatst Trissie haar aandacht naar dat wonderlijke spul dat uit Franz zijn staf kwam en ze likt eens over het topje om te proeven hoe het smaakt. ‘Mmm, lekker wel, beetje zoutig’ zegt ze en veegt dan met haar vinger de kwakjes van haar buik, likt ze gretig op. ‘Ook proeven Franz?’ vraagt ze hem als ze het laatste kwakje op haar vinger in haar mond wil doen. Franz knikt, opent zijn mond, Trissie steekt haar vinger erin en heel langzaam laat Franz zijn tong rond haar vinger gaan. ‘Franz, hou op joh, ik voel het gewoon tot diep in mijn buik!’ giechelt Trissie.
‘Je hebt gelijk Trissie, ik smaak best lekker’ grijnst Franz…

Trissie is door dit alles ook opgewonden geraakt maar vooral erg nieuwsgierig geworden. Franz, wil jij eens proberen je staf mij bij naar binnen te doen?’ Nou, dat wil Franz wel maar hij vraagt zich af of dat zo maar kan, dat gleufje ziet er wel erg nauw uit. Voorzichtig maakt hij Trissie tussen haar benen nat met zijn spuug en probeert dan een vinger in het gleufje te krijgen, maar wat hij ook doet, het lukt niet, Trissie zit daar gewoon op slot. ‘Au auw, dat doet pijn’ kermt ze en Franz stopt er dan snel mee, hij wil zijn vriendinnetje echt geen pijn doen. ‘Sorry Trissie, dat zal ik niet meer doen, misschien moet je eerst aan je mama vragen hoe daar iets naar binnen kan’, troost Franz haar.

Trissie knikt, ‘maar het kriebelt er zo, Franz, kan jij dáár wel iets aan doen?’ vraagt ze dan, een beetje sneu kijkend. Franz bedenkt dat als hij haar daar een kusje geeft de pijn wel weg zal gaan, dat deed mama vroeger immers ook altijd als hij of Trissie pijn hadden. Franz doet Trissie haar benen uit elkaar, brengt zijn gezicht ertussen en geeft een zacht kusje op het spleetje, dat erg lekker ruikt. ‘Mmm Franz, dat is lekker. Kan je me ook een beetje met je tong strelen daar?’ vraagt Trissie, opgelucht lachend dat de pijn verdwijnt. En dat doet Franz, hij brengt zijn tong tegen het gleufje en likt Trissie tussen haar benen van onder naar boven en weer terug. En Trissie wordt steeds blijer, tot ze het uitgilt en haar gleufje hard tegen Franz zijn mond duwt. ‘Ohw Franz, dat was écht lekker’ kreunt Trissie en blij kroelt ze hem door zijn krullenbol. Franz kruipt tussen Trissie haar benen omhoog, gaat languit op haar liggen en zo liggen ze voor het eerst lijf aan lijf op elkaar, genietend van elkaars lichamen en nabijheid.

Trissie’s beproeving

Die avond vraagt Trissie aan haar mama de keizerin hoe dat eigenlijk werkt, zo’n gleufje. En heel open vertelt ze erbij dat zij en Franz vanmiddag probeerden dat hij erin kwam maar dat dat niet lukte. Oh jeetje, denkt de keizerin, het is zo ver.
‘Liefje, ik zal het je uitleggen. Alle meisjes worden geboren met een gleufje en alle jongens met een staf. Zo’n staf past als hij hard is in dat gleufje en als er zaadjes uit de staf komen kunnen er kindertjes van komen, want jij hebt daar in je buik de eitjes voor.’ Trissie hoort haar moeder gespannen aan, ze dacht al wel zoiets maar nu mama het uitlegt begrijpt ze hoe het zit.
‘Maar mama, waarom lukt het Franz dan niet zijn staf bij mij naar binnen te doen?’

De keizerin aarzelt even… ‘Schatje, ehm, in het begin heeft ieder meisje een vliesje. Maar voor onze familie is er ook nog iets speciaals aan de hand. Lang geleden, toen de eerste keizer Karl-Jozef van het huis Rheimsbourg op de troon kwam dreigde er revolutie in het land. Karl-Jozef kwam aan de macht omdat hij beloofde de revolutie met geweld neer te slaan, maar daags voordat hij daar het bevel voor zou geven kwam een Witte Magiër naar het paleis, die verkondigde dat Westenrijk meer gediend zou zijn met respect en liefde. Met een spreuk legde hij de keizer op dat hij zou zoeken naar een vreedzame oplossing door te luisteren naar de bevolking. Daarnaast sprak De Witte Magiër als dwingende wens uit dat alle huwelijken van de keizers en keizerinnen van het geslacht Rheimsbourg uit liefde zouden worden gesloten. Vanaf toen kon dus iedere kroonprins of -prinses alleen maar huwen met de liefde van zijn of haar leven, die ook nog eens altijd iemand van koninklijken bloede moet zijn. Tot het moment dat de ware liefde zich aandient is een kroonprinses frigide en een kroonprins impotent.’

Dit moet Trissie echt even verwerken: ‘Oh nee mama, Franz is geen prins, dus ik zal nooit kunnen huwen met hem?’ …Dit is een heel verdrietig moment voor Trissie. ‘Nee liefie, het spijt me. Maar natuurlijk kan je wél bevriend met hem blijven en fijne dingen met hem doen…’

Tja, Trissie begreep precies wat haar mama bedoelde maar Franz zou dus nooit haar echtgenoot kunnen worden. Verdrietig ging Trissie naar bed en de keizerin keek haar bezorgd na…
Die avond sprak ze over de situatie met haar man: ‘Ferdy, het is zover met onze Trissie, ze wil een man toe kunnen laten en wordt nu gehinderd door de wens van De Witte Magiër.’ De keizer zucht eens diep. ‘Tja lieve Marie, dat is zowel een zegen als een vloek, die wens. Zullen we volgende maand als Trissie 16 wordt alle koninklijke families en hun zonen uit heel Europa uitnodigen? Hopelijk is er dan een jongen bij waar ze verliefd op wordt, en hij op haar.’

Trissie’s prinselijke zoektocht

Keizer Ferdinand-Jozef en keizerin Marie-Heléna van Westenrijk nodigen u uit om deel te nemen aan het bal voor onze dochter Theresia-Maria, die op de eerste van de volgende maand zestien jaar wordt. Zij is eerstgeborene van het huis Rheimsbourg en kroonprinses van het Westenrijk. Graag wil zij tijdens het bal haar toekomstige gemaal ontmoeten. Om die reden zijn zowel Uwe koninklijke hoogheden als uw eerstgeboren zonen van harte welkom.

Dit bericht werd aan alle koningshuizen van Europa gestuurd, ook aan de koningshuizen van landen die al opgenomen waren in het Westenrijk, want een prins is en blijft ten slotte een prins, ook als hij geen land heeft… En zo kwam het dat enkele dagen voor het grote bal het immense keizerlijke paleis van Rheimsbourg volstroomde met koninklijke families, voor wie het één groot heuglijk weerzien was. Maar niet voor Trissie, zij was diep verdrietig dat haar Franz uit haar leven zou verdwijnen, want hij had haar verteld dat hij, nu zij een prins moest zoeken, de wijde wereld in zou trekken. Ze bracht deze laatste dagen nog zo vaak mogelijk tijd door met hem en steeds weer kwamen ze uit bij ‘hun’ poel in het woud om samen te zwemmen en daarna van elkaars lijf te genieten. Trissie leerde wat Franz fijn vond als ze aan zijn staf likte en zoog, terwijl Franz Trissie steeds weer blij maakte als hij haar gleufje likte en bewerkte. Maar wat ze ook probeerden, Franz kwam nog geen millimeter dat lekkere gleufje van zijn vriendinnetje binnen, met zijn tong niet, zijn vinger niet en laat staan met zijn staf.

Op de dag dat Trissie zestien jaar wordt is er eerst een groots diner en daarna stroomt de schitterend versierde balzaal vol met vertegenwoordigers van alle vorstenhuizen van het hele continent. In totaal zijn er negen eerstgeboren en ook huwbare prinsen meegekomen en Trissie zal met hen allen dansen. Aan het slot van de avond zal zij bekend maken met welke prinsen zij extra tijd zal gaan doorbrengen. De hele avond danst Trissie in haar rol als kroonprinses Theresia-Maria de blaren op haar voeten en aan het slot van de avond vindt ze eigenlijk dat geen prins kan tippen aan Franz. Maar ja, ze kan alleen trouwen met een prins en dan moeten ze ook nog op elkaar verliefd worden, daarom spreekt ze een beetje met de moed der wanhoop af met drie jongens die ze acceptabel vindt.

Maar het wordt een sof…
Iedere prins krijgt haar een avond en nacht helemaal voor zich alleen. Maar de prinsen zijn saai, willen in no time met haar neuken en iedere keer loopt het op een teleurstelling uit. Nadat de drie prinsen keer op keer hebben geprobeerd hun staf in haar gleufje te beuken is Trissie ten einde raad en staat ze tussen haar benen in brand. En gelukkig, aan iedere beproeving komt een einde, na twee weken is iedereen weer verdwenen en zodra ze een kans ziet vertrekt ze naar de poel om alleen te zijn en hopelijk Franz te ontmoeten. Maar Franz is er niet meer, hij is al vertrokken om zijn heil ergens anders te gaan zoeken….

Verdrietig wacht Trissie een tijdje op hem maar als hij dan niet komt kleedt ze zich als vanouds helemaal uit en gaat ze in haar uppie het water in. Ze heeft behoefte om haar lijf en vooral haar moe-gebeukte gleufje verkoeling te brengen. En dan blijkt dat alle rampspoed nog niet voorbij is… Trissie raakt in het midden van de poel verstrikt in de lange taaie slierten van onderwater planten waarvoor Franz haar altijd al waarschuwde en voor behoedde. Trissie zit vast en het lukt haar niet het water uit te komen. Gelukkig kan ze er nét staan en zo haar hoofd boven water houden, maar al snel wordt het heel koud en vertwijfeld roept Trissie om hulp: ‘Help! Help!...’

Maximiliaan van Opper-Alpinië

Drie maanden voordat Kroonprinses Theresia-Maria van Westenrijk zestienjaar zou worden vierde kroonprins Maximiliaan van Opper-Alpinië in familiekring zijn achttiende verjaardag. Omdat het land waar hij later koning zou worden als enige in centraal Europa niet was opgenomen in het Westenrijk wilde hij juist dat keizerrijk wel eens beter leren kennen. Daarom verzocht Maximiliaan, Max voor familie en vrienden, aan zijn ouders koning Olav en koningin Antoinette om een jaar lang incognito te mogen gaan reizen door Europa. Hij hoopte zo het continent te leren kennen waarin zijn toekomstige koninkrijk zo in het centrum lag.

Zijn ouders wilden aanvankelijk niet echt meewerken, ze waren erg beschermend naar hem toe. Maar Max zei: ‘papa en mama, jullie moeten me echt laten gaan want ik ben tot nu toe als een soort kasplantje opgegroeid, ik heb echt een tijdje ruimte nodig. En natuurlijk kom ik terug, maar mocht me wat overkomen dan kan altijd nog een van mijn twee broertjes koning worden.’ Zijn ouders accepteerden uiteindelijk zijn wens en het compromis was dat hij niet na een jaar maar precies na zes maanden terug zou komen. Max zadelde zijn grote witte hengst Oliver en begon samen met hem aan zijn zwerftocht. En dát nu was de reden waarom hij de uitnodiging voor de verjaardag van Trissie miste, die een maand na zijn vertrek bij zijn ouders binnenkwam…

De Witte Magiër

Na eerst een tocht van drie dagen door zijn eigen land zwerft Max vervolgens enkele weken door de dorpen en steden van Westenrijk en hij raakt onder de indruk van de omvang en welvaart van dat land. Maar ook merkt hij dat de mensen weinig contact hebben met hun keizer en niet erg sympathiek over hem of zijn vrouw praten. Het geeft hem het inzicht dat het belangrijk is om veel in contact te staan met de mensen van het land en hij neemt zich voor dat later als koning nooit uit het oog te verliezen.

Een kleine maand na zijn vertrek komt Max aan bij een dorpje net voor de grens met het Noorden-rijk, waar eigenlijk alle ‘koude’ landen van Noord-Europa toe behoren. Eenmaal in het dorpje heeft Max het gevoel dat hij daar terecht is gekomen zonder dat hij het zelf eigenlijk wilde, alsof een magneet hem trok. Hij zet automatisch koers naar een groot huis aan het einde van de dorpsstraat, waarvan de voordeur open staat. De aandrang om daar naar binnen te gaan is onweerstaanbaar en eenmaal binnen treft Max in een ruime werkkamer vol boeken een oude man achter een bureau aan die volledig in het wit gekleed is.

‘Dag Max, welkom’ begroet hij hem vriendelijk. Max kijkt hem stomverbaasd aan en vraagt dan ‘hoe kent u mij?’ ‘Tja Max, ik volg je al je hele leven want er is een grote rol voor je weggelegd, niet alleen in je eigen land maar ook in het jullie omringende keizerrijk. Ik ben de hoeder van dat rijk, ik help op afstand de keizer met zijn belangrijke werk. En Max, altijd moet het daarbij om liefde en respect gaan.’ Het dringt bij Max door dat hij voor De Witte Magiër staat…

Nou is het zo dat Max wel eens van De Witte Magiër heeft gehoord maar dat werd altijd verteld als een sprookje, en nu zit de man hier in levenden lijve voor hem. Als Max daarvan is bekomen toont hij dat hij beleefd is opgevoed en vraagt hij netjes ‘Wat kan ik voor u doen meneer?’ De Witte Magiër glimlacht breed en zegt ‘Zo mag ik het horen jongen. Ik wil graag dat je je door mijn dochter laat opvoeden in de liefde, want dat zal voor jou de basis zijn voor het zware ambt dat je over enkele jaren krijgt opgelegd.’ Meteen daarop maakt de Witte Magiër een ingewikkeld gebaar en voor Max het beseft bevindt hij zich in een andere kamer, totaal naakt. Het enige wat er in de kamer staat is een groot bed en daarop ligt, ook bloot, het mooiste meisje dat hij ooit heeft gezien.

Max en Susanna

Nou is het niet zo dat Max nog maagd is, hij heeft vanaf zijn vijftiende zijn staf al redelijk vaak in een dienstmeisje mogen steken. Zijn staf stak vaak de kop op en soms hoefde hij zo’n meisje maar aan te kijken en dan trok ze al haar rok op. Maar eigenlijk waren dat alleen maar vlugge en niet echt bevredigende avontuurtjes geweest, waardoor Max zich steeds vaker afvroeg of dat nou alles is als een man en een vrouw de liefde bedrijven. Maar nu ligt daar dat prachtige meisje, als een prinses zo mooi, eigenlijk het eerste meisje dat hij helemaal bloot ziet. Ze heeft lange donkere haren, diepbruine ogen en een lang slank lichaam dat lichtbruin van tint is. En ohw, haar borstjes, ze lijken hem uitdagend aan te ‘kijken’ met die twee uitdagende kleine donkere tepels er bovenop. Tussen haar benen ziet Max een klein driehoekje haar terwijl de meisjes in wie hij tot nu toe zijn staf stak daar meestal een flinke bos hadden.

‘Hallo Max, ik ben Susanna. Mijn vader wil dat ik je de komende weken alles leer over hoe een man en een vrouw in de liefde fijn met elkaar kunnen omgaan. Kom je?’ Max voelt zich totaal overdonderd, begrijp helemaal niet wat hem allemaal overkomt maar dan maakt ook het meisje een ingewikkeld gebaar en kan Max niks anders doen dan naar haar toe te lopen. Pas als hij eenmaal naast Susanna ligt valt hem op hoe ze op elkaar lijken, want ook Max is lang en donker van tint, en ook hij heeft lange zwarte haren, meestal op een staart, en diepbruine ogen. ‘Je lijkt op mij’ zegt hij tegen Susanna. ‘Dat klopt Max, al eeuwenlang geeft mijn vader mij voor iedere prins die naar me toe komt een bij die prins passend uiterlijk, om hem op zijn gemak te stellen.’ En vreemd, het wérkt ook zo, Max voelt zich volkomen op zijn gemak bij haar en heeft ineens een ontzettende aandrang om haar in zijn armen te nemen, haar te bezitten, zijn staf in haar steken.

Als hij daarvoor aanstalten voor maakt opent Susanna haar benen, houdt haar hand voor haar gleufje en zegt ‘Max, iedere vrouw wil graag eerst een tijdje verwend worden voordat ze je kan ontvangen. Jouw eerste les is dat je mijn gleufje eens goed bekijkt. En dan spreidt Susanna haar benen zo ver als mogelijk en ze wenkt Max zijn hoofd tussen haar benen te brengen. Het eerste wat Max opvalt is dat Susanna daar een apart geurtje heeft, kruidig, zoutig, zee-ig, zomerbloemig, meisjesachtig, hij kan het niet echt duiden. En als Susanna met de vingers van haar beide handen haar gleufje opent ziet hij voor het eerst hoe zich daar een roze tunneltje opent en dat aan weerzijden daarvan lipjes zitten die het kunnen afdekken. ‘Max, bovenaan mijn gleufje zit een klein bultje, zie je dat? Raak het maar eens aan.’ Voorzichtig aait Max er een keer met een vinger overheen en meteen hoort hij hoe Susanna een zacht zuchtje uit. ‘Dat knopje, Max, is het genotsknopje en iedere vrouw heeft er een. Als je dat streelt, met je mond zoent of met je tong kietelt geeft dat een meisje heel veel plezier. Oefen maar eens even.’

En Max gaat aan de slag en hij blijkt een snelle en ijverige leerling te zijn. Max beweegt zijn tong over het gleufje van Susanna, van onderaf naar boven en als hij bij het genotsknopje aankomt kietelt hij het even met het puntje van zijn tong. En zo doet hij dat steeds weer, totdat Susanna ligt te hijgen van genoegen en haar gleufje steeds harder tegen Max zijn mond aandrukt. Na een tijdje komen er ook wat luidere kreuntjes bij en dan merkt hij dat Susanna’s gleufje extra nat wordt. Hij kijkt omhoog en vraagt ‘Wat gebeurt er Susanna?’. ‘ik ben klaargekomen Max’ en echt, Max weet niet eens wat dat is. Susanna legt het hem uit dat een meisje niet alleen maar een gleufje is waar een jongensstaf in moet maar dat ze ook eigen gevoelens heeft en het liefst plezier beleeft als een staf in haar lijf wordt gestoken. ‘En Max. Als een jongen de tijd neemt en als dat heel fijn is komt een meisje klaar, en soms kan dat wel een minuut of langer duren.’ Dit wist Max dus allemaal echt niet…

‘Kom nu maar eens in me’ nodigt Susanna hem uit en voorzichtig plaatst hij zijn staf voor het nu natte gleufje van zijn lieve leermeester en beweegt zich zachtjes naar binnen. Max heeft nog nooit op deze manier ervaren dat een meisje binnengaan zo lekker kan zijn, hij deed het altijd staande en vlugvlug. Wat hij nu ervaart is hoe er een zachte nauwe warmte om zijn pik komt die hem het gevoel geeft dat hij nog dieper in Susanna wil gaan. Hij beweegt zich door tot hij niet verder kan, Susanna opent haar benen nog iets verder en uiteindelijk zit Max zijn staf helemaal in dat mooie meisjeslijf. Maar Susanna mompelt in zichzelf iets van ‘hmm, daar is nog wel werk aan de winkel.’ Ze vraagt Max zich uit haar terug te trekken, ze staat vervolgens snel op en haalt een potje met zalf uit een kast. Voorzichtig smeert ze Max zijn piemel daar helemaal mee in en meteen voelt Max hoe er een tinteling door zijn nu wel heel stijve staf trekt. En tot zijn verbazing ziet hij hem ook nog eens een paar centimeter langer en ook wat dikker worden.

‘Wat heb je nu gedaan?’ vraagt hij vol verbazing aan Susanna. ‘Een meisje vindt het fijn om een staf goed te voelen en dankzij dit zalfje is die van jou nu voorgoed wat groter geworden. En dan mag Max opnieuw bij Susanna binnengaan en hij voelt hoe groot het verschil is, haar schachtje klemt nu veel steviger om zijn staf heen. Max voelt een onweerstaanbare aandrang om zachtjes op en neer te gaan schuiven, en dat doet hij. En al heel snel blijft het niet bij ‘heel zachtjes’. Hij schuift steeds sneller en heftiger op en neer in Susanna’s nauwe tunneltje en kan zich niet herinneren ooit zó te hebben genoten van het neuken van een meisje. En ook Susanna heeft het blijkbaar goed naar haar zin want ze reageert alsof ze in brand staat, ze kreunt steeds harder en uiteindelijk gilt ze het uit als Max in haar klaar komt. na hijgend blijven ze dicht tegen elkaar aan liggen om alle emoties uit hun lichamen weg te laten stromen.

Ohw, denkt Max, op dit meisje zou ik wel verliefd kunnen worden. Maar Susanna merkt dat en met een gebaar van haar rechterhand maakt ze daar een einde aan, want voor Max is een andere toekomst weggelegd. Ruim een maand blijft Max bij Susanna ‘in opleiding’ en ze leert hem alles wat een jongen moet weten om een vrouw gelukkig te maken. Ze neuken iedere dag minstens twee keer en steeds weer weet Susanna hem te verrassen met nieuwe standjes, feitjes of wat dan ook.

En dan op een dag verschijnt weer De Witte Magiër. ‘Max, je opleiding is voltooid, in Rheimsbourg, de hoofdstad van Westenrijk wacht je grote levenstaak op je. Je zult daar een meisje vinden dat jou hard nodig heeft en waar je mee door het leven zult gaan. Hier heb ik nog extra zalf voor je, het is niet alleen goed voor een jongensstaf maar ook een meisjesgleufje is er mee gebaat. En het drankje in dit flesje kalmeert je en geeft je een fijn gevoel bij het liefdesspel. Maar let op Max, gebruik niet te veel van de zalf en het drankje is écht een heel sterk afrodisiacum, al van één slokje kan je een tijd niet stoppen met het beminnen van een meisje.’ Max buigt voor De Witte Magiër, als dank en ten teken dat hij hem zal gehoorzamen, hij zal op zoek gaan naar dat meisje. Op slag is De Witte Magiër weer verdwenen en nadat Max uitvoerig Susanna heeft bedankt voor haar al haar wijze liefdeslessen vertrekt hij richting Rheimsbourg.

Trissie in nood

Max heeft geen idee wat of wie hij moet gaan zoeken in Rheimsbourg, maar hij heeft zó’n groot vertrouwen gekregen in De Witte Magiër dat hij ervan uit gaat dat het in die stad allemaal vanzelf wel zal blijken. Hij neemt rustig de tijd voor zijn reis naar de hoofdstad van Westenrijk om nog een beter beeld te krijgen van het keizerrijk, en opnieuw neemt hij zich voor om als hij straks koning is van Opper-Zwitserije een goed contact op te bouwen met de bevolking van zijn land. Hij ziet hoe vervreemd de mensen zijn van hun keizer en een vorst is er ten slotte voor de mensen, niet andersom, hij wil hun behoeften kennen en ze helpen daarin te voorzien. Maar ook wil hij een goed leider van zijn volk worden, met een duidelijke koers en rechtvaardig voor iedereen.

Na enkele weken reizen ziet hij vanaf een bergtop in de verte Rheimsbourg liggen, de torens van het keizerlijke paleis en van de grote kathedraal van Rheimsbourg steken hoog boven de stad uit en vormen een prachtig silhouet. Maar eerst moet hij nog door het keizerlijke woud reizen, dat zich vanaf het dal onderaan de berg waar hij nu op staat uitstrekt tot aan de stad. Voordat hij door dat uitgestrekte woud zal trekken neemt Max eerst nog wat rust in een herberg, en al snel besluit hij daar ook de nacht door te brengen. Die avond, bij het haardvuur, hoort hij over kroonprinses Theresia-Maria, en over het bal dat werd gegeven voor haar zestiende verjaardag. De mensen in de herberg zijn er nog steeds vol van, maar Max hoort ook dat ze bezorgd zijn over het prinsesje, dat tijdens het bal haar ware liefde moest vinden en daar nog steeds naar op zoek is. ‘Nou’ denkt Max, ‘ik hoop dat het haar lukt’, want sinds de lessen van Susanna en haar vader De Witte Magiër weet hij hoe belangrijk het is om liefde te hebben in je leven. En onbekommerd gaat hij slapen.

De volgende ochtend wordt Max uitgerust wakker en begint hij aan de laatste etappe van zijn reis. Het woud is uitgestrekt en de hele dag komt hij er geen mens tegen. Maar Max vindt dat alleen maar prettig, hij geniet van de natuur en van de geluiden van de dieren die hij overal om zich heen hoort. Maar dan, in de verte ziet hij al af en toe de torens van het keizerlijke paleis, hoort hij voor het eerst in uren een ander mens. Het is een zwakke meisjesstem en ze roept om hulp. Max luistert goed uit welke richting het geluid komt, aarzelt dan verder geen moment, geeft zijn witte paard Oliver de sporen en zo galoppeert de prins richting het meisje in nood. Al snel komt hij aan bij een waterpoel en daar, midden in die poel, ziet hij het meisje dat in de problemen is. Blijkbaar kan ze niet meer uit het water komen en opnieuw bedenkt Max zich geen seconde en plonst met kleren en al het water in.

Als hij bij het meisje komt ziet hij dat ze helemaal in paniek is. Hij probeert haar gerust te stellen en als hij daarna onder water duikt om te zien wat er aan de hand is ziet hij tot zijn verrassing dat ze spiernaakt is. Haar mooie lange benen zitten behoorlijk verward en vast in de lange groene slierten van een waterplant en snel trekt hij zijn mes uit zijn gordel om haar los te snijden. Steeds duikt Max onder water om wat slierten door te snijden, moet dan naar boven om adem te halen en na een paar minuten is het zo ver. De slierten zijn losgesneden en met het hevig snikkende meisje in zijn armen waadt Max de poel uit. Hij legt haar op het kleed dat ze naast haar kleren zelf al had uitgespreid, pakt een deken uit zijn zadeltas en dekt het trillende meisje er liefdevol mee toe. Maar ze is nog zó in paniek dat Max besluit haar een slokje te geven van het kalmerende drankje van De Witte Magiër, hopelijk schenkt dat haar wat warmte en rust.

Maximiliaan en Theresia-Maria

Omdat Max door zijn natte kleding het zélf inmiddels ook erg koud heeft neemt hij zelf eveneens een slokje van de drank, doet alle natte kleding uit en weet dan niks anders te bedenken dan ook onder de deken te duiken en dicht tegen het meisje aan te gaan liggen. En zo warmen ze zich aan elkaar en komt het meisje na een tijdje wat tot bedaren. En dan: ‘Hoi, ik ben Max, wie ben jij?’ ‘Trissie’ zegt het meisje en dan begint ze ontzettend te huilen. En als ze ook daarvan wat tot bedaren komt vraagt Max haar wat er toch aan de hand is. En verdrietig vertelt Trissie dat ze een rot tijd heeft gehad en dat nu haar jeugdvriendje Franz ook nog is vertrokken. Max zegt niks maar drukt het meisje liefdevol tegen zich aan, haar op die manier troost biedend.

Maar, of het nou het drankje is of de warmte van die twee blote lijven, langzaam gaat het lekker tegen elkaar aan liggen over in knuffelen. Max heeft echt wel gezien dat het een prachtig en lief meisje is en dat gevoel komt nu heel sterk naar boven. Hij streelt het meisje over haar rug en kroelt haar wat door haar haren, en ook Trissie laat zich niet onbetuigd, ze drukt zich stevig tegen Max aan. Na een tijdje bekijken ze elkaar uitvoerig en het lijkt liefde op het eerste gezicht, ze kunnen totaal niet meer van elkaar afblijven. Maar Trissie wordt weer verdrietig en begint opnieuw te snikken. ‘Wat is er toch, Trissie, alles is nu toch goed?’ vraagt Max. ‘Ik-ik mahamag alleeeen mahaar verliefd worden op een-een príns’ weet Trissie tussen het snikken door uit te brengen. En dan gaat er bij Max een lichtje branden: hij denkt terug aan het gesprek gisteren over prinses Theresia-Maria die moet trouwen met een prins, misschien is ze dit wel en hij denkt terug aan de opdracht van De Witte Magiër om een meisje te zoeken in Rheimsbourg.

‘Ben jij soms kroonprinses Theresia-Maria?’ vraagt hij haar dan. ‘Ja, en ik wou dat het niet zo was, want ik vond jou meteen heel leuk maar net als met Franz kan het allemaal niks worden’ snikt Trissie. Max knuffelt haar eerst weer even om haar te troosten en zegt dan, heel zachtjes ‘Lieve Trissie, misschien kan ik je helpen, want ik ben een prins.’ Het duurt even maar dan valt Trissie helemaal stil, maakt zich dan los van Max en kijkt hem een tijdje sprakeloos en boos aan. En dan: ‘Nou, dat kon ik er nog wel bíj hebben, een leugenaar’ zegt ze nijdig en maakt aanstalten om zich aan te kleden. ‘Echt waar Trissie. Ik ben kroonprins Maximiliaan van Opper-Alpinië.’ ‘Dat zal wel, en waarom was je dan niet op mijn bal?’ vraagt Trissie wantrouwig. ‘Ik hoorde daar pas gisteren van, in de herberg aan de andere kant van het woud. Ik ben een halfjaar op reis gegaan en verbleef op het moment van jouw bal nog in het huis van De Witte Magiër’ antwoordt Max.

Langzaam dringt bij Trissie het besef door wat zojuist al bij Max doordrong, namelijk dat De Witte Magiër hen bij elkaar heeft gebracht. En dan breken de dammen door, ze pakken elkaar heftig vast en knuffelen elkaar dat de vonken eraf spatten. Max zijn staf verheft zich al snel en dankzij het zalfje van De Witte Magiër wordt hij nog steeds langer en dikker dan hij ooit was. Als Trissie de staf in de gaten krijgt houdt ze van schrik haar adem in. ‘Max, dat kan helemaal niet bij mij naar binnen hoor, mijn gleufje zit op slot.’ Zachtjes legt Max haar op haar rug, opent haar benen en ziet dan meteen dat Trissie haar gleufje ernstig mishandeld is. ‘De afgelopen weken hebben drie prinsen geprobeerd in me te komen maar het lukte steeds niet. Het doet zo’n pijn!’ zegt Trissie heel verlegen.

Max geneest Trissie

Max zegt niks, zo boos wordt hij op die stomme prinsen, hij staat op en loopt naar de waterkant om wat te bekomen. Dat geeft Trissie de kans hem eens goed te bekijken en ze is helemaal weg van hem. Hij is in alles haar tegenbeeld, Trissie zelf is blond met een heel blanke huid terwijl Max een soort exotische schoonheid is, dat mooie lange donkere haar, die bruine ogen, dat lichtbruine lijf, ohw, ze wordt er helemaal warm van. En dan die staf die zo mooi voor hem uitsteekt.

Na een tijdje loopt Max naar zijn geduldig wachtende paard, haalt het zalfje uit zijn zadeltas en vraagt Trissie of hij haar gleufje er mee in mag smeren. Als ze dat goed vindt doet hij voorzichtig haar benen zo ver mogelijk uit elkaar en smeert dan heel liefdevol haar kutje in. Hij besteedt daarbij extra aandacht aan het genotsknopje, zoals Susanna hem leerde. Trissie ligt onder zijn aanraking te giechelen en te kronkelen maar al gauw merkt ze op dat het zalfje nu al helend werkt. ‘Ohw Max, dat voelt lekker zeg. Het prikkelt ontzettend, zou het nu wel gaan lukken?’ Max biedt bereidwillig aan om te proberen bij Trissie naar binnen te gaan, maar dát durft Trissie niet aan. ‘Is het dan beter als ik op mijn rug ga liggen en dat jij zelf kijkt of je mijn staf naar binnen kunt brengen? Dan heb je het helemaal zelf in de hand’ stelt Max voor.

Bereidwillig gaat hij meteen op zijn rug liggen en zijn forse staf steekt prachtig omhoog. Trissie kijkt er haar ogen op uit en voorzichtig raakt ze hem aan, beweegt haar hand eromheen zoals ze zo vaak heeft gedaan bij haar jeugdvriendje Franz. Ze voelt dat deze echt wel een stuk groter is en ze gaat er van uit dat die nooit in haar zal passen. ‘Kom Trissie, als je het niet probeert weet je ook niet of het lukt’, stimuleert Max haar dan. En já, ze overwint haar angst, Trissie gaat op haar hurken boven Max zijn staf zitten en laat hem zachtjes tegen haar gleufje aankomen. Max bekijkt het sexy schouwspel ademloos en heeft de neiging tegen te duwen maar dat zou echt fout zijn, hij houdt zich helemaal stil.

Millimeter voor millimeter laat Trissie zich zakken en yés, haar gleufje opent zich bereidwillig en plooit zich om de eikel van Max zijn staf. Nog nooit is Trissie zó blij geweest, ze heeft haar prins gevonden. En langzaam laat ze zich steeds dieper zakken tot uiteindelijk Max zijn staf volledig in haar verdwenen is. Trissie weet niet wat haar overkomt, nog nooit had ze haar tunneltje kunnen gebruiken en dan nu dit vreemde gevulde gevoel...Max ziet dat ze moet wennen en trekt haar tegen zich aan, knuffelt en zoent haar op alle plekjes van haar gezicht en nek die in zijn bereik zijn. Hij is stapelverliefd op dit meisje en Trissie beantwoordt dat volledig, ze ondergaat het allemaal met een grote glimlach, ondertussen genietend van die grote staaf die haar buik zo ontzettend opvult.

Nou ja, en dan doet de jeugd natuurlijk wel zijn werk, na een tijdje knuffelen draait Max hen met zijn staf nog diep in haar om, zodat Trissie nu op haar rug ligt. Ze opent zich met alle vertrouwen in Max volledig voor hem en voorzichtig schuift Max wat in en uit dat heerlijke warme zachte tunneltje, hij wil voorkomen dat ze pijn heeft. ‘Is dit te doen Trissie?’ Als antwoord beweegt Trissie haar bekken tegen hem aan en kijkt hem met troebele ogen van de lust aan. Dat is voor Max het sein om los te gaan en pompt zich steeds weer diep in dit mooie prinsesje. Trissie kreunt zachtjes en dat is het signaal dat ze voor het eerst klaarkomt dankzij een staf in haar binnenste. Het ontroert Max zo dat hij spontaan ook klaarkomt en zijn zaad diep in dit lieve meisje schiet. Als daar geen prinsje of prinsesje van komt…

Zowel de ouders van Theresia-Maria als die van Maximiliaan zijn ontzettend blij met de verbintenis van hun kinderen. Er volgt een grote bruiloft en in de eerste jaren daarna dienen zich drie lieve kindertjes aan. Na tien jaar treden hun ouders in beide landen gelijktijdig af en zo ontstaat de dubbelmonarchie van Westenrijk en Opper-Alpinië, met Theresia-Maria en Maximiliaan gezamenlijk op beide tronen. Ze worden zeer geliefd bij hun beide volken, dankzij de lessen die Maximiliaan tijdens zijn jeugdige zwerftocht leerde en die ze samen steeds weer toepassen.

Trissie en Max leven nog lang en gelukkig en natuurlijk bedrijven ze zo vaak ze maar kunnen de liefde. En De Witte Magiër zag dat het goed was…

Heb je genoten van dit sprookje? Laat het me ajb weten!
Liefs, Zazie