47: Een Weekendje ‘Niet Al Te Moeilijk Doen’
-
Bijna ging het mis. Ik voelde het meteen de volgende ochtend. Tessa was niet content. Ze was al uit bed toen ik wakker werd, zei vrijwel niets tijdens het ontbijt met haar familie wat nog ongemakkelijker was dan de dag ervoor, en toen ik over Manon wilde beginnen, zei ze me het er even niet over te willen hebben. Dit voorspelde weinig goeds.
-
Toch moesten we het er over hebben. En dat deden we ook. Tessa was volwassen genoeg om niet voor dit soort dingen weg te lopen.
,,Ik had het anders verwacht, denk ik. Gisteren was… gek.’’ noemde ze het. ,,Volgens mij zag ze me niet eens.’’ zei ze me op haar kamer waar we even samen konden zijn. Ook ik had wel enige spijt van de nacht ervoor, maar zij wist de helft nog niet. En ik begreep haar punt wel. Zij wilde Manon net zo graag als ik, maar Manon wilde haar niet zoals ze wel mij wilde. En dat had ze nu gezien.
-
,,Ik vind het vervelend. Maar ik denk ook niet dat het er ooit van komt. Niet zoals jij het je voorstelt.’’ zei ik Tessa eerlijk en zo dacht ik er ook echt over. Ze hoorde me aan, keek me sip aan en ik kreeg meteen met haar te doen. Maar ze wist dat ik het goed bedoelde, zonder die persoon te willen zijn die het allemaal wel even wist. ,,Ze is gewoon gek op jongens.’’ zei ik haar toen met nadruk op ‘’jongens’’. Niet op mij, maar gewoon op alle jongens en mannen die ze maar kon krijgen. Dat was wat ik vooral had onthouden aan de nacht ervoor. Dat ik aan de beurt kwam, Manon me heerlijk afzoog en ik haar daarna ook nog ordinair een beurt mocht geven met Tessa als toeschouwer was eigenlijk niet het voornaamste wat me bij was gebleven. Dat waren toch echte de minuten daarvoor waarin ze, weliswaar compleet bezopen, drie jongens afzoog alsof het niets was. En had ik me er niet mee bemoeid, hadden dat er zomaar nog een paar meer kunnen zijn.
-
En dit gaf mij nog altijd een dubbel gevoel. Ik had spijt van de avond ervoor. Spijt dat ik Tessa alleen had gelaten terwijl ik Manon zocht. Zij verdiende beter. En spijt dat ik Manon niet gestopt had voordat het überhaupt was begonnen. We hadden iets hartelijker tegen haar moeten doen, ook al hadden we afgesproken geen argwaan te willen creëren. We kenden die mensen toch niet. Maar ik had ook spijt dat ik haar uiteindelijk wel gestopt had. Ik wilde wel zien wat ze allemaal kon. Veel liever dan ik wilde toe geven. En dan zat hier mijn eigen bloedmooie vriendin die haar zo graag wilde en die eigenlijk van niets wist. Dat vond ik ook erg, en dus deelde ik dit met Tessa. Ik deelde wat ik gezien had voordat ik zelf mocht en dat ik dat graag nog een keer zou willen zien. Ik deelde iets over Manon en iets van mij. En Tessa had nooit iets geweten.
-
Dit was het punt waarop ze heel kwaad werd. Tessa werd nooit kwaad, en zo kwaad had ik me haar ook nooit kunnen voorstellen. Ze verweet mij eerst van alles. Ik had moeten ingrijpen en ik spoorde niet dat ik dit gedrag van Manon had goedgekeurd en dat in principe ook nog steeds deed. Zij dacht dat ik Manon aanmoedigde. Maar zo zat het ook weer niet in elkaar. Ik liet haar even razen. Ik zag vooral verdriet en ze moest haar best doen niet te gaan huilen. Maar het was de werkelijkheid en die kan je maar beter accepteren. Dat moest Tessa ook doen.
-
Al snel daarna kalmeerde ze. Ze voelde zich alweer schuldig dat ze boos was geworden. Ja, zo was ze ook. En ze gaf me ook nergens meer de schuld van.
,,Het is gewoon kut dat ik me zo voel…’’ zei ze zacht, en ik vond het zielig.
,,Ja, dat is het inderdaad.’’ zei ik haar en sloeg een arm om haar heen nu we even op de rand van haar bed zaten. Maar ik had ook al zitten denken…
-
,,Misschien pakken we dit gewoon verkeerd aan. Ik denk gewoon niet dat ze echt voor je zal vallen. Dat wil ze gewoon niet, zo ziet ze je niet.’’ leek ik Tessa het nog even in te wrijven. ,,En dat is iets wat je moet accepteren. Ik begrijp dat je altijd meer zou willen, maar soms kan dat gewoon niet.’’ zei ik haar. Ze was er rustig onder en ze knikte ook.
,,Maar ze wil jou wel.’’ merkte ze op.
,,Maar als jij dat niet wilt, doe ik daar helemaal niets mee.’’ erkende ik het meteen maar bleef ik ook realistisch. Gisteren was natuurlijk heerlijk. Eindelijk weer een keertje seks gehad. Maar Tessa was nog altijd mijn nummer één!
-
Ze schudde haar hoofd.
,,Dat hoeft niet. Zo zie ik haar ten minste wat vaker. En ik vind het nog altijd leuk om te kijken, denk ik.’’ Ze lachte er voorzichtig om en het leek haar wel enige moeite te kosten dit toe te geven. Maar toch. Ze zei het zo zachtjes. Die kwade Tessa was al lang weg.
,,Maar wat als we het vanuit haar perspectief bekijken?’’ stelde ik haar daarna gewoon simpel zonder echt in te gaan op de vrijbrief die ze me alweer had gegeven. Ik had haar aandacht meteen te pakken.
-
,,Zij wil helemaal geen relatie. Ze wil gewoon seks. Met mij of met wie dan ook.’’ zei ik wat simpel. Dat vond Tessa ook.
,,Vooral met jou, hoor.’’ zei ze zelfs. Heerlijk om te horen. Maar ze wilde geen relatie met mij. We hadden het daar wel eens over gehad en ze zei laatst nog wel dat ze zoiets wilde, maar wie geloofde dat nou nog. Ik niet meer in ieder geval en uit de reactie van Tessa haalde ik dat zij het sowieso nooit gelooft had. Het ging haar gewoon om de seks. En dat was ook helemaal niet erg…
-
,,Maar ook met jou.’’ zei ik haar daarna. Dat leek haar wat sterk.
,,Nee, wel waar. Zo begon het ook, toch? Tussen jullie. Gewoon wat experimenteren, geen gedoe. Lullig van dat vriendje van haar, en wat er natuurlijk met jou gebeurd is. Niet ‘’lullig’’ maar erg, bedoel ik dan.’’ Ik vergat haast wat haar ook alweer was overkomen, maar daar ging het niet om.
-
,,Wat als we haar gewoon vragen voor een triootje. Simpel zat. Gewoon van: ’Joh, Manon, luister. Ik en Tessa zouden dolgraag een triootje doen, wat denk je er van?’ Dan weet ik zeker dat ze veel meer geïnteresseerd is. Even geen gedoe. Gewoon niet zo moeilijk doen. Geen gevoelens, geen ‘wat kan wel’ en ‘wat kan niet’, maar gewoon doen wat wel kan. Ik durf te wedden dat ze daar meteen voor in is.’’ Maar weten deed ik het niet. Ik gokte maar. Ik probeerde Tessa op te vrolijken en tegelijkertijd ons doel voor ogen te houden. Dit was toch nog wat we wilden… Natuurlijk, Tessa had liever een intiemere relatie met Manon gehad maar ze had ook al vaker toegeven zich lichamelijk tot haar aangetrokken te voelen. En daar konden we nog wel wat mee, als je het mij vraagt. En dus vroeg ik het op deze manier aan Tessa. Ze zei me er even over na te willen denken. En dat was prima.
-
,,Laat het even bezinken. We hebben het er nog wel over.’’ kuste ik Tessa op haar voorhoofd. Onze problemen waren soms wel wat vergezocht, maar liever dit soort problemen dan ‘echte’ relationele problemen die ik en Tessa onderling niet hadden. Niet op dit moment.
-
Manon had me gevraagd nog even af te spreken. Ze wilde met me praten. Tessa leek dat geen goed idee. Dus zei ik haar dat ik direct naar huis ging, zodra ik weg moest. Maar Tessa veranderde van gedachten. Doordat ik gewoon heel rustig reageerde en niet moeilijk deed toen ik nu weer niet mocht van haar. En dus mocht ik nu weer wel. Snap je het nog? Ik wel, en daar ging het om. Ik deed niet moeilijk. Als het op Manon aankwam, volgde ik gewoon hoe Tessa er in stond. Mocht ik, dan ging ik. En zo niet, dan niet. Simpel zat. Ik was zeker niet met die gedachte dit weekend ingegaan maar na gisteren was er een hoop veranderd en daar kon ik maar beter luchtig mee om gaan, meende ik. Het werkte in ieder geval op Tessa die mij zichtbaar gerust kon laten gaan. Ik ging weer naar Ede, maar daarvoor nog even langs Manon. En dat laatste vond ik toch wel spannend, pas toen ik op een geleende fiets van het ene dorp naar het andere fietste, zeker na gisterenavond…
-
,,Heb je het tegen iemand gezegd?’’ We hadden niet bij haar thuis afgesproken maar bij dat bankje. Het was het eerste wat ze me vroeg toen ze me zag. Ik lachte er om en schudde m’n hoofd.
,,Waarom zou ik dat doen?’’ vroeg ik haar dan ook.
,,De rest doet dat wel…’’ liet ze wat zielig vallen. Het mooie meisje wat ik zo graag zag sletten, was nog altijd een ‘meisje’. Ik kreeg meteen met haar te doen.
,,Ik heb het wel tegen Tessa gezegd. Die vond het niet erg. Niet meer dan.’’ Toch werden haar ogen groot.
,,Ik schaam me zo…’’ liet ze uit. We zaten weer op dat bankje. Dat willekeurige bankje op die heuvel overkijkend over het water en in de verte de molens van Kinderdijk. Dit bankje werd nog bijzonder…
-
,,Wat zou je er van vinden dit allemaal achter je te laten. Je houdt van reizen, toch?’’ Ze knikte meteen enthousiast.
,,Ga je mee dan?’’ lachte ze er vervolgens wel wat spottend om.
,,Nee, dat niet. Maar je kan wel hier weg. Zo nu en dan. Of gewoon. Verhuizen.’’ probeerde ik haar op een idee te brengen. Een idee van mij en Tessa. Stil keek ze me aan en de verwarring was duidelijk zichtbaar in haar mooie, zachte ogen.
-
,,Ik werk hard zodat ik een plek voor mezelf kan kopen. Voor mij en Tessa. En voor jou? Zo zie ik het graag.’’ liet ik voorzichtig vallen. ,,Ik wil je hier weghalen. Je lijkt me gewoon niet gelukkig hier.’’ draafde ik misschien een klein beetje door. Zo vaak had ik haar hier ook weer niet gezien, maar toch.
,,Dat is lief, maar…’’
,,Nee, ik weet het. Het is gek. Maar het doet gewoon zeer om jullie hier achter te laten. Tessa zie ik natuurlijk wel weer snel, maar eerlijk gezegd drijft het me tot waanzin om je hier achter te laten, Manon. Weet je dat?’’ Dit klonk een stuk serieuzer dan m’n bedoeling was. Maar zoals ze zo lief naar me keek, en ook heel teder haar hand over m’n bovenarm gleed… Ik wilde het lekker simpel houden, maar kon ik dat wel? Elke keer als ik haar zag raakte ik weer op slag verliefd op haar. Niet normaal. Ze hoorde me aan, gniffelde lief om m’n woorden, en keek me toch wat dromerig aan.
,,Klinkt goed.’’ zei ze alleen. Maar ik wist ook wel dat het er waarschijnlijk niet inzat.
-
,,Iets anders dan...’’ begon ik na een wat pijnlijke stilte waarin ik me realiseerde dat ze ook zeker geen relatie meer wilde met mij. Het kon snel gaan. Een paar weken zei ze me nog meer te willen en zou ik min of meer ‘stiekem’ ook haar vriendje zijn. En nu dit. Maar er was dan ook veel gebeurd op die avond hiervoor.
,,Ja?’’
,,Ik en Tessa vroegen ons af of je wellicht onze ‘vriendschap’ zou willen uitbreiden met een bepaalde actie?’’ draaide ik er flink om heen. Zo simpel was het niet, nu ze naast me zat. Ze keek me ook zoekend aan.
,,En… dat… is?’’ vroeg ze dan ook.
,,Even geen gedoe… Gewoon niet te moeilijk denken…’’ bleef ik omslachtig.
,,Zeg!’’ lachte ze meteen.
,,Een trio!’’ zei ik iets te hard. Maar niemand in de buurt…
,,Wat?!’’ En vervolgens schoot ze hard in de lach. ,,Na al die tijd… En dan nu zo…’’ Gelukkig kon ze er om lachen.
,,Ja.’’ zei ik volhardend. ,,Gewoon voor het plezier. Gewoon seks. Jij, ik en Tessa. Dat zouden we heel graag willen.’’ ging ik door. Ik klonk suffer met de minuut. Maar ze nam het toch stil in overweging. Haar ogen draaiden naar bovenhoek en ze leek het zich even voor te stellen.
,,Is wel leuk.’’ zei ze dan ook.
-
Hierom wilde Tessa dat ik toch met Manon zou afspreken. Even snel maar, even dit vragen. Alsof het zo makkelijk was. Maar zo had ik het natuurlijk voorgehouden. En dus was ik hier. Over twee weken zouden Alfons en Dirkje een weekendje weggaan en dat Tessa zou komen, stond al vast. Het zou perfect zijn. Niet hier in de omgeving maar ergens waar ze niemand kende, een nieuwe omgeving om iets nieuws te beginnen. Zo zagen we het voor ons, en zo hield ik het Manon nu ook voor. Ze hoefde er niet lang over na te denken.
-
,,Het is niet dat ik er nooit aan gedacht heb, al.’’ gaf ze wat voorzichtig toe. M’n mond viel toch een beetje open… ,,Dus waarom niet. Gisteren was ook fijn. Ik wil je sowieso veel meer zien.’’ voegde ze er wel aan toe. Ook goed om te horen, maar ook een beetje eng. Wilde ze me nu wel of niet? Was ik meer dan zomaar een ‘jongen’; een ‘piemel’ voor haar, of niet? Hadden we het nu juist moeilijker gemaakt? Was dit weekend wel goed gegaan, en zou het weekend over twee weken beter gaan? Verdomme, nu zat ik opeens met vragen…
-
,,Ik weet niet alles meer van gisteren. Maar toen je me zei dat ik je altijd mocht opzoeken voor… je weet wel.. wist ik dat ik dat niet moest vergeten. Want als ik heel eerlijk ben, is dat alles wat ik wil. De enige reden waarom ik anderen zoek, is omdat ik jou dan niet kan vinden…’’ gooide ze het vervolgens op een hele andere boeg. ,,En als jullie mij op deze manier erbij willen hebben, dan graag. Nu snap ik pas wat jullie wilden.’’ lachte ze er zelfs om en ze leek helemaal gelukkig. Ze had dus altijd nog geen idee dat we allebei veel meer van haar wilden. Maar wilde zij dan ook gewoon niets meer dan bij ons zijn, en dus meer niet? Nee, ik ging er niet meer van maken. Ze wilde best een trio vormen met mij en Tessa. Dat moest ik koesteren. En dat ze zei mij gewoon te willen, kwam vooral ter spraken tussen mij en Tessa, die ik later die avond nog belde. Ik had Manon achtergelaten met pijn in m’n hart. Altijd weer. Maar het moest.
-
Tessa vroeg me waarom we dan zo moeilijk deden. Met een lach en een beetje zelfspot. Zo vond ik haar het leukst. Maar ze zei me ook dat ik niet perse op haar hoefde te wachten. Dit had ze wel eerder gezegd, maar nog steeds vond ik het raar.
,,Zij zit toch thuis. En zolang jij geen werk hebt…’’ insinueerde ze hardop. Weer die vrijbrief… Verleidelijk was het wel. Als Manon mij gewoon zou opzoeken, als ze dat wilde en andersom, hoefde ik me geen zorgen te maken dat ze andere jongens opzocht. En wilde ze dat wel, dan liever dat ik er was om er op toe te kijken… Beetje gek wel, maar zo zat ik nu eenmaal in elkaar.
-
Thuis startte ik een appgroepje met de twee meiden. Openheid boven alles, dacht ik nog. We spraken af voor dat weekend. We keken wel hoe of wat. Want meteen kwamen er al wat moeilijkheden aan de oppervlakte gebaseerd op twijfels en angsten. Dat gingen we niet doen. De afspraak stond en dat was dat. We gingen wel zien hoe en wat als het zover is. En daarnaast spraken we af in de app af te spreken met elkaar. Zodat ik met Manon kon afspreken en Tessa daar meteen van op de hoogte was. Het was gek. Maar omdat de ‘trio’ nu openlijk was besproken, leek we allemaal te kunnen accepteren dat Tessa er gewoon geen moeite mee had mij te delen met Manon. Dat maakte het toch nog simpel. Soort van.
-
Maar twee weken was lang. Voor ons allemaal. Ik dacht al snel te veel na, maar dat gold dubbel voor iemand als Tessa. Er kwam geen afspraakje tussen mij en Manon in die tussentijd. Ik durfde het niet, al wilde ik het elke dag. Tessa sprak vervolgens buiten de groepsapp om met mij over Manon. Elke dag meer. Ze belde me ook vaak en vroeg me elke keer hoe ik er over dacht. Het was geen goed teken. Nogmaals: dit is niet makkelijk en op deze manier ook helemaal niet leuk. We wilden iets wat we misschien wel niet wilden. Het was een fantasie en moest dat ook niet zo blijven om het leuk te houden? Dit was wat Tessa wijselijk opbracht. Er zat wel wat in. Iedere keer dat we het reëel wilden maken, ging het fout. Elke opvolgende dag dat Tessa begon te bellen om dit weer te bespreken, voelde ik de spanning in haar stem toenemen. Ze was bang. En ik deelde die angsten natuurlijk, en dat al een tijdje. Het zou nooit meer hetzelfde zijn. Maar zoals in het begin, zou het ook nooit meer worden. Ik verlangde vaak genoeg terug naar de tijd waarin ik en Manon elkaar nog niet hadden aangeraakt. Af en toe een flirtje mocht best, maar we waren gewoon te ver gegaan. En die fout, ruim anderhalve jaar later, had nog steeds zijn uitwerking op onze relatie. Dat kon ook niet anders.
-
Tessa kon dit gevoel niet van haar afschudden en een paar dagen voor wat een ‘heugelijk’ weekend moest worden, voelde ik al dat het er niet in zat. De bom stond op barsten. En ik was degene die hem liet barsten.
,,Toe, Tess… Stop hiermee, en laten we dit gewoon gaan doen. En dan zien we wel…’’ probeerde ik het nog luchtig te houden aan de lijn, maar ook in mijn stem was een zekere spanning voelbaar. Het was een laatste poging iets te redden wat er niet meer was. Deze tussentijd was geen fijne tijd. Een waar dieptepunt in de relatie. En toen Tessa bleef volharden het toch niet te willen, en daarbij ook allerlei verwijten begon te maken aan mijn adres van wat er wel niet fout was gegaan sinds wij een relatie hadden, begon ik haar heel anders te zien. Het leek me pure stress, maar zoals ze het nu uitte, was nergens voor nodig. Ze ging te ver, en ik wilde haar niet spreken meer, haar zelfs niet meer zien dit weekend. Ze had het voor elkaar. Ze had haar zin weer gekregen, al had ik haar die deze keer niet zomaar gegeven.
-
Manon appte mij de volgende morgen dat het goed was. Zij en Tessa hadden het er ook al over gehad. Weer voelde ik me gepiepeld. Als ze toch iets hadden moeten leren van alles, was het dat ik de communicatie zo belangrijk vond en ik niet het gevoel wilde krijgen dat ik er niet bij hoorde. Want zoals zo vaak kreeg ik nu weer het idee dat ze van alles met elkaar afspraken en mij daar buiten lieten. Dit haatte ik.
-
Okay, het weekendje ging niet door. Ik was alleen in dat grote huis waar ik met die twee had moeten zijn. Ik kon het maar moeilijk verteren. Zo moeilijk dat ik er eigenlijk wel een beetje klaar mee was. Ik hield van vooruitgang, en dat zat er niet meer in. Ik stond op een doodspoor. En toen ik dit bekend maakte aan Tessa, zei ze me er net zo over te denken…
-
Toen ging het opeens snel. Een leegte begon zich voor te doen. Ik voelde iets wegtrekken, een bekend en warm gevoel wat ik elke keer kreeg als ik Tessa zag of hoorde. Nu hoorde ik haar en voelde ik niets. Ja, wat nare gevoelens die ik al een tijdje niet meer gevoeld had. Dit was slecht.
,,Een pauze?’’ vroeg ze me. Ik lachte er cynisch om.
,,Dan kunnen we het net zo goed uitmaken.’’ Zei ik haar dan ook. Dat vond ze niet fijn om te horen.
,,Manon kiest mijn kant, hoor.’’ liet ze ook verbitterd uit. Dat bedoelde ze natuurlijk niet zo, maar ze had het gezegd en ik vond het prima.
,,Prima.’’ zei ik haar dan ook. Het was uit. En Manon koos haar kant. Het was over.
-
*
*
*
(voorlopig) Slot(woord)
-
‘Dit was het dan. Voor nu. Met pijn en moeite heb ik besloten een einde te maken aan de serie. Want met diezelfde pijn en moeite ben ik tot dit deel gekomen. Eind 2018 ben ik begonnen met schrijven en begin 2019 plaatste ik de eerste paar delen die goed werden ontvangen en die mij uitnodigde door te schrijven. Ik vond het ook leuk. Erg leuk zelfs. Jens was redelijk sympathiek, en de meisjes uit zijn omgeving waren de meisjes uit m’n eigen omgeving. Plannen genoeg, meer dan te veel lijntjes uitgegooid om oneindig door te schrijven. Dat werd het plan.
-
Aanvankelijk wilde ik gewoon een verhaal schrijven over een sullige bakkersjongen met een te mooie vriendin, die werd verleid door de beste vriendin van die vriendin. Dat was makkelijk en helder. Na 47 delen is het niet meer makkelijk. Er is te veel gebeurd, vaak niet afgemaakt om de reden om er later nog op terug te komen met een spannend verhaaltje. De driehoeksverhouding tussen Jens, Tessa en Manon bleef leidend. Maar hoe zat het met Juul in Amsterdam en moest Jens daar niet alsnog werk van maken, haar gelukkig maken; Bertine in Zeeland, de jonge christelijke maagd die veel te nieuwsgierig was; het ondeugende zusje van Tessa; het vrouwelijke stelletje uit Duitsland die graag een jongen wilde; de huisgenotes van Tessa; de stoute Emily en haar ‘openrelatie’; enzovoort. Allemaal verhaallijnen die niet afgemaakt zijn, of zelfs nauwelijks begonnen waren.
-
Ik had er wellicht beter aan gedaan losse verhaaltjes te schrijven in plaats van één groot verhaal. Maar dat laatste wilde ik zo graag. En dan natuurlijk met het menselijk aspect wat in dit verhaal altijd de voorrang kreeg. Ik vond het heerlijk om alle twijfels en moeilijkheden te omschrijven, al werd dat me niet altijd in dank afgenomen door de lezers die voor de seks kwamen. Seks kwam er wel, en vond ik ook leuk. Altijd. En natuurlijk wegen de vele positieve reacties zwaarder dan de negatieve. Reacties zijn iets wat mij motiveert door te schrijven, en de laatste tijd werd het steeds stiller rondom m’n verhalen. Een teken aan de wand.
-
Zoals Jens en Tessa een ‘pauze’ nemen, het zelfs uitmaken, zo zit het ook tussen mij en dit verhaal. De Bakkersjongen is niet meer wat het was geweest. Niet perse erg, maar door de bomen zie ik het bos niet meer. Het spijt me voor de lezers die altijd met smart hebben gewacht op meer. Deze keer kan het wat langer duren.
-
Bedankt voor alles, en hopelijk kunnen andere verhalen van mij jullie net zo boeien.

Jefferson.
-