Hi ik ben Henk, ik woon samen met mijn vrouw Astrid en onze 3 kinderen in een twee-onder-een kap in Rhoon. Naast ons wonen Mo en Fatima een leuk stel van begin 30, zonder kinderen. Hoewel ik een oer-Hollandse naam heb ben ik 100% Surinaams.

Na de eerste week thuis werken eind maart waren Mo en ik de haag tussen onze tuinen aan het snoeien, ieder zijn eigen kant en natuurlijk op 1.5m afstand. Mo vroeg mij hoe het thuis werken beviel, zelf moest hij als hoofd technische dienst bij energieprijzen van verzorgingshuizen dagelijks op locatie aanwezig zijn. Ik vertelde hem dat het tegenviel, de kinderen zijn natuurlijk ook thuis en houden er niet rekening mee dat papa moet werken. Mo knikte begrijpend, “Misschien heb ik een oplossing”, zei hij.

“Hé, Faat, kom eens naar buiten”, riep hij richting hun huiskamer. Fatima verscheen en vroeg wat er aan de hand was. “Luister eens schat, Henk kan niet goed thuis werken met de kinderen om zich . Ik ben overdag niet thuis en jij werkt op je studeerkamer. Als Hans nu bij ons in de beneden in de woonkamer kan werken, heeft hij de rust die hij nodig heeft en we voldoen gewoon aan alle 1.5 m regels. Wat vind je daarvan?”. “Prima”, zei Fatima, “ maar Hans moet niet via de voordeur komen, dan krijgen we praatjes in de straat!”.

“Dat is dan geregeld Hans”, zei Mo. “Laten we de eerste conifeer eruit halen dan kun je makkelijk naar ons toe komen”. We haalden de conifeer weg en toen Astrid vroeg wat we aan het doen waren, legde ik eea uit. Ze vond het prima, geen spanning tussen mij en de kinderen meer, mooi opgelost.

Op maandagochtend pakte ik mijn spullen en ging naar Fatima en Mo, Mo was al weg en Fatima gaf mij de code van de WiFi. Ik installeerde mijzelf aan de eettafel en ging aan het werk. Rond 11 uur kwam Fatima naar beneden e vroeg of ik koffie wilde, “graag”, zei ik en tien minuten later zaten wij op gepaste afstand aan een heerlijke Marokkaanse koffie. Fatima had een strakke spijkerbroek aan en een dito topje. Haar vormen kwamen er prachtig in uit, ik moest mijn gedachte in de hand houden om niet spontaan een erectie te krijgen.

Fatima begon te vertellen dat ze het zo naar haar zin had in de buurt en dat ze blij was met ons als buren. Ik vroeg of ze het echt niet vervelend vond dat ik hier nu in hun huis zat te werken. “Nee hoor, dat is prima en bueren helpen elkaar toch?”. “Zeker”, zei ik. “Nog een koffie?”, vroeg Fatima. “Ja, lekker”, zei ik.

Tijdens de tweede kop koffie ging ons gesprek ongemerkt een persoonlijke kant op. Fatima vertelde dat ze druk van haar (conservatieve) schoonouders voelde om een kind op de wereld te zetten. Mo was namelijk het vierde kind van zijn ouders, maar wel de enige zoon. Zijn drie zussen hadden allemaal al kinderen alleen Mo en Fatima nog niet. Fatima vertelde dat ze het echt al 4 jaar aan het proberen waren maar dat het niet lukte, hierdoor liep de spanning in hun relatie op, mede omdat Mo zeker wist dat het niet aan hem lag. Ik knikte maar begripvol en wenste haar sterkte.”Dat zal ik nodig hebben”, zei ze, “ volgende week krijg in de uitslag van mijn gynaecoloog, of ik überhaupt wel zwanger kan worden”.

Het kopje koffie werd een dagelijks ritueel waarbij we goede gesprekken hadden. Een week later zat in benden te werken, toen ik Fatima boven hoorde roepen “dat kan niet waar zijn, weet u het zeker...”. Ik moest mij beheersen om niet te gaan kijken wat er aan de hand was. Een kwartier later kwam Fatima met een behuild gezicht naar beneden. “Zal ik maar koffie zetten?”, zei ik. “Graag”, snikte Fatima. Ik maakte de koffie zette die haar voor en zei “vertel, wat is er aan de hand”.
Stamelend vertelde Fatima dat ze net van de gynaecoloog gehoord had dat er met haar vruchtbaarheid niets mis is, alles werkt normaal. Het probleem zit dus bij Mo, maar zijn ego zal nooit toelaten dit te accepteren. “Dit gaat het einde worden van ons huwelijk”, snikte Fatima.

“Ho,ho,ho niet zo snel conclusies trekken“ zei ik. Fatima keek me aan met haar door tranen doorlopen ogen, “ wat kan ik doen” vroeg ze. Ik voelde langzaam een erectie opkomen, het huilende gezicht van een dame in nood, haar mooie uiterlijk was op een rare manier enorm opwindend. Hopend dat Fatima niets aan mij zou zien begon ik te praten over IVF en adoptie. Fatima schudde haar hoofd, dat waren zaken die haar schoonfamilie nooit zou accepteren. “Oké”, zei ik, “ dan heb je ook nog (anonieme) zaaddonatie als mogelijkheid. daar van hoeft Mo niets te weten als je een goede donor uitzoekt”.

Ik zag Fatima opfleuren, “maar,niet anoniem ik wil de vader kennen, wil jij doneren Henk?”. Dit was een wending die ik niet aan zag komen, ik begon te stotteren, “ ik,...ik,...”. “Ja, jij” zei Fatima. “Ik ken je, jij kent mij, tijdens het koffie drinken zie ik best wel dat je probeert wat tegen te houden in je broek. Onze huidskleur is bijna identiek, jij hebt bewezen dat je goed zaad hebt want je hebt 3 kinderen, jij bent de beste kandidaat”.

“Ik weet het niet Fatima”, protesteerde ik. “ Hoe kan ik je overtuigen?, vroeg Fatima en ze begon met haar vingers Van haar linker hand over haar tepels te wrijven en met haar rechterhand streelde ze haar kruis. “Dit wind je op, hé Henk? Ik durf te wedden dat die paal in je broek aan het groeien is.” Ze had gelijk ik kon mijn erectie niet onder controle houden. “ wil je me naakt zien Henk?”. “Ja”, stamelde ik. Fatima pakte mijn hand en nam me mee naar boven. Op hun slaapkamer kleedje ze zich uit en ik zag een prachtige Marokkaanse schoonheid, hunkerend naar liefde en zaad. Ze hielp me uit mijn shirt en broek, en schrok toch wel toen ze de grootte van mijn pik zag. Ze streelde hem liet er wat slijm op vallen en nam hem vol in de mond. Ze pijpte heerlijk, varieerde het tempo en wist precies op tijd te stoppen voor ik klaar kwam. Ik duwde haar op bed en begon haar kutje te likken terwijl mijn handen haar tepels bewerkte. Smakelijke sappen liepen al vrij snel uit haar gleuf, ik voelde dat ik met een echte liefhebster te maken had. We vermaakten ons in verschillende standjes en ik eindigde na een uur met een enorme zaadlozing in haar Marokkaanse gleuf.

De dagen erna herhaalde dit zich in een vast patroon: werken, koffie, neuken, werken en weer naar huis.
Vijf weken later, kwam ik op maandagmorgens huiskamer van Faat en Mo binnen. Op de tafel lag een enveloppe met mijn naam erop. Ik opende de envelop er zat een predictorstaaf in, die aangaf dat er iemand zwanger was. Fatima kwam snel binnen nadat ik de envelop open had gemaakt. “ Bedankt, voor je zaad en voor het redden van mijn relatie”

“Daar zijn buren voor antwoordde ik” en ook in de toekomst wil ik je helpen en ik knipoogde. “Daar hou ik je aan” zei Fatima.