Hanna sloeg alleen haar lendendoek om en ik beperkte mijn kleding tot mijn boxershort. In de keuken deed ze het bakje spaghetti in de magnetron en vervolgens dekte ze de keukentafel met borden, bestek en twee nieuwe wijnglazen. De rosé werd rood, want dat had ze zo geleerd op de hotelschool. De tafelschikking was niet face-to-face, maar we zaten elk aan een zijde van een hoek. Dat had ze zo gepland, omdat je dan tijdens het eten onder de tafel elkaars benen kon strelen, mocht je daar behoefte aan hebben…

Het spaghetti-eten had best wel wat weg van even terug, op het dakterras met de Gamba’s, maar nu waren het lange slierten, die aan elk uiteinde naar binnen gezogen werden. Wat wel een beetje een bende gaf, was dat de saus die aan de slierten zat van beide kanten naar elkaar toegeschoven werd, omdat de lippen als een soort schraper dienden. En als we dan bij het midden aankwamen, dan was dat een klont geworden, die meestal nét niet te redden was en zodoende op de tafel belandde. En onze concentratie werd ook op de proef gesteld door wat er zich onder de tafel afspeelde: handen zochten wild elkaars kruis. En boven tafel zocht mijn vrije hand ook nog vaak haar borsten, of liever gezegd, haar tepels; eventjes knijpen, dan zachtjes trekken en dan loslaten, zodat ze dan even een kleine dansbeweging maakte. Cháchachá en rust. Op één of andere manier konden we niet gewoon als keurige volwassenen aan tafel zitten, mes rechts, vork links, af en toe nippend aan een glas wijn. In dat opzicht waren we vreselijk puberaal bezig. Maar, het moet gezegd, het was erg lachen om zo je spaghetti op te eten. Het was voedzaam en het leverde je een stijve pik op. Prima.

De borden waren leeg, de tafel zat onder de saus en de glazen waren zojuist leeg-getoast. Hanna leunde schalks achterover, trok haar ene knie op en zette haar linkervoet op de zetel en keek me schuin vanachter haar knie aan met haar prachtige reebruine ogen en fluisterde: “tijd voor het toetje…” Ze schoof haar stoel iets naar achter en tikte op de rand van de tafel: “kom, schatje, kom”. Ik stond op en nam plaats tegenover haar; mijn billen tegen de rand van de keukentafel en mijn benen iets uit elkaar. Mijn handen omklemde de rand van de keukentafel links en rechts van mij. Ze schoof haar stoel weer wat dichterbij en begon mijn bovenbenen te strelen: “hmmmm”. Omdat het geen ‘power-pijpen’ zou worden, waarbij ik zo snel mogelijk leeggezogen diende te worden, begon ze met strelen en teasen. Dat kon ze als de beste en telkens als ik dacht ’nu gaat ze even doorpakken’, dan hield ze weer even in. “Ik heb een ideetje”, zei ze, “een spelletje dat jij vast wel leuk zult vinden. Wacht even, ik pak even wat”. Hmmm, spelletjes, miauw!

Ze kwam terug met een doosje met 5 Yahtzee-dobbelstenen en haar mobieltje en ik had echt geen flauw idee wat ze dáár mee van plan was. Het bleek even simpel als geil: ik gooide een dobbelsteen, bijvoorbeeld ‘3’ en dan zette zij haar timer op 30 seconden, dus 10 seconden per oog. Dan ging ze pijpen en als de timer afliep stopte ze. Het geluidje van de timer was ‘Klassiek -> Eend’, dus dat gekwaak. Dan even stoppen en dan mocht ik weer gooien. Het lijkt kort, 10, 30 of 40 seconden, maar vlak achter elkaar duurde het toch langer dan je dacht. Ik had één escape en dan moest ik zélf ‘kwaak’ roepen en dan stopte ze. Maar dan mocht ik daarna niet meer gooien, want dan was ik ‘af’, dus ik was er zuinig op. Na twee keer gooien had ik het helemaal door en was ik aan het genieten van haar heerlijke natte pijpmondje. Maar Hanna hield de pauzes verdacht kort, dus ik stelde een kleine wijziging in de spelregels voor. Als de timer afliep, dan mocht zíj gooien en zou ik háár likken zolang de timer liep. Van mij mocht ze elke keer ‘6’ gooien, ik vond haar poesje gewoon te lekker om slechts kort te likken. Dit ging zo enige tijd naar tevredenheid door, maar mijn pauzes waren nu iets langer en door de gewenning haalde ik elke keer met gemak het ‘gekwaak’ van haar timer, ook als ik ‘6’ had gegooid. Hanna ook overigens.

Hanna gaf me daarom een tweede dobbelsteen en mijn eerste worp was ‘9’: een ‘4’ en een ‘5’. Heerlijk was dat. Die zachte vochtige mond van Hanna, die zo vol overgave mijn pik pijpte; af en toe ook heel diep. Hemels. Tijdens één van mijn likbeurten, had zij de tijd om tussen haar heerlijke kreunen en hijgen door iets te zeggen: “als je dubbel ‘6’ gooit, dan moet je nóg een keer gooien en tellen we de ogen bij elkaar op… Als je ‘kwaak’ roept ben je af én als je klaarkomt ben je af, spannend hè?” Mij kon het niet gek genoeg en ik voelde me behoorlijk zeker. Ik zou het volhouden. Mijn beurt gooide ik ‘11’… Oei, bijna… Na al deze gekkigheid duurde die 110 seconden best lang en ik wist, dat dubbel ‘6’ en dan nóg eens pakweg 50-60 seconden erbij voor mij een hele uitdaging zou worden. Waren die twee dobbestenen niet een beetje veel van het goede? Merkwaardigerwijs liep het toch anders dan ik had verwacht, want ik redde het en daarna gooide Hanna ineens dubbel ‘6’ en daarna dubbel ‘5’, wat betekende, dat ik haar dik drie-en-een-halve minuut zou gaan likken. Ook Hanna was af als ze ‘kwaak’ riep, of als ze klaarkwam; de spelregels waren genderneutraal…

Ik begon overmoedig te worden en besloot haar echt serieus te gaan verwennen, dus met tong op de clitoris, vinger in haar kutje en een vinger in haar sterretje. Dat had eerder maximaal succes bij haar gehad, dus waarom nu niet? Zou toch een grap zijn als zij eerder ‘af’ was. En ja hoor, Hanna was niet opgewassen tegen drie-en-een-halve minuut van mijn verwennerij en had de keuze gemaakt: ze zou geen ‘kwaak’ roepen, maar gewoon klaar gaan komen en zo geschiedde. Kronkelend en kreunend, dus in stijl, kwam ze klaar. Haar nagels stonden in de onderzijde van het keukentafelblad en haar bovenbenen klemden stevig om mijn hoofd. Oei, oei, oei… En dat met nog een kleine 20 seconden op de klok. Ze had het bijna gered. Maar helaas. Toen bleek echter mijn misrekening.

Omdat Hanna niet meer mocht ‘gooien’, besloot zij de pauzes tussen mijn ‘worpen’ heel kort te houden, door zélf de dobbelstenen te gooien. Ik had geen keus meer, ik was de controle kwijt en was overgeleverd aan Hanna’s jacht op mijn orgasme. Ik hoorde haar weer die vraag stellen, daar op het dakterras, die vraag waarop ik geen antwoord wilde geven. Die vraag spookte nu weer door mijn hoofd. Zou ik als echte edger gaan kwaken? Of zou ik geen weerstand kunnen bieden aan mijn oerinstinct dat me zei, dat ik moest klaarkomen om nageslacht te creëren? Mijn oerinstinct hield geen rekening met het feit dat ik gepijpt werd en niet aan het neuken was. Het hield ook geen rekening met het feit dat ze aan de pil was. Er was helemaal geen nageslacht om te creëren, snap dat dan toch, oerinstinct… En dat is nou precies wat edgen in bepaalde omstandigheden zo lastig maakt om goed onder de knie te krijgen. Je moest de baas worden over je oerinstinct. En terwijl dit door mijn hoofd spookte, gooide Hanna ‘10’ en ging ze weer pijpen. En pijpen, dat kon ze zó lekker. Ik redde het net, maar na zo’n 15 seconden pauze had ze ‘3’ gegooid en leek de redding nabij. Precies dertig seconden later kwaakte de telefoon-eend weer en pakte ze de dobbelstenen en gooide die nu vermaledijde dubbel ‘6’, gevolgd door een enigszins hoopvolle ‘5’.

Maar dat was ‘wishfull thinking’. Ik zat zó in mijn kamp 3 en werd steeds naar de top gelokt, dat ik na een halve minuut wist dat ik het niet nog dik anderhalf ging volhouden. En zoals in ‘Postcodeloterij Miljoenenjacht’ de meeste kandidaten niet doen, drukte ik voor mezelf wél op de rode knop en kwaakte het uit alsof ik in een eendenvijver was opgegroeid. Hanna was sportief en stopte direct; ze had ook gewoon door kunnen gaan, maar dat deed ze gelukkig niet. Met haar hand voor haar mond leek het alsof ze zojuist de volle lading gekregen had, maar de realiteit was, dat ze haar lachen bijna niet kon houden en plots een boertje moest laten. “Jezus, Tom, Jij hebt echt controle over jezelf…” Blijkbaar hadden haar vorige speelkameraadjes nooit gekwaakt, maar gewoon hun oerinstinct laten winnen. Oh, wat was dit een geil en heerlijk fout spelletje. Dit wilde ik wel vaker spelen. Even tussen de lezers en mij: als ik sinds die dag ergens in een park of slootje een eend hoor kwaken, dan ben ik in één keer zo geil als boter. Pavlov…

Na al die Gamba’s, geile douches, spaghetti en dobbelstenen, was het even tijd om wat rustiger aan te doen. Dat je met edgen probeert niet klaar te komen, wil nog niet zeggen dat je niet moe wordt. Die twee dingen staan helemaal los van elkaar. Gelukkig had Hanna ook behoefte aan even wat ‘niksen’, dus ze startte een nieuwe playlist op. Het geluid leek overal vandaan te komen en ze zei: “dat is een hidden soundsystem; dat hebben we tijdens de verbouwing ‘verstopt’ en het is echt geweldig”. Diepe bassen, mooi helder hoog. Ik kon het eerst niet thuisbrengen, maar toen herinnerde ik het me weer. Was al bijna 20 jaar oud, ‘Gare du Nord - (In Search Of) Excellounge’; hun debuutalbum. Heerlijke muziek en wat geweldig dat Hanna dit ook mooi vond. Wederom die oude ziel in een jong, heerlijk en oh zo geil lijf. Hanna schonk de wijn bij en maakte wat toastjes met Franse kaas, of was die blauwaderkaas nou Deens? Het was in elk geval lekker. Op naar het dakterras en de muziek speelde ook daar, maar dan wat zachter. En onder het dekentje, dat ook weer zómaar ergens vandaan getoverd was, knuffelden we heerlijk op de loungebank. Het was zo’n klassieke zwoele avond: sterrenhemel, wijntje, kaasjes, knuffelen en een meer dan voldaan gevoel. Het was ondertussen al na twaalven, maar wie keek er nou op een klok?

Ik stak nog een sigaret op en ineens hoorden we gestommel beneden en Hanna ontwaakte enigszins uit haar heerlijke dromerige roes. “Niet op letten, Tom, dat is Gabanna” zei ze. Ik zei: “Je bedoelt Sophie, dat chagrijnige adoptiekind?”. Hanna glimlachte; “Nee hoor, dat is Gabanna. Vanmiddag zag je Sophie, dit zatte kind is Gabanna”. Ik had veel lariekoek gehoord, maar hier snapte ik niet veel van en ergens had ik het vermoeden, dat Hanna mij hier ook geen echte verklarende uitleg over zou geven. “En dan ben jij zeker nu ‘Dolce’?”. Ze zei niks, maar humde zachtjes en nestelde zich nog dichter tegen mij aan. Heel apart, maar het leek een bevestiging van mijn vraag. Ondertussen ging het gestommel beneden door en af en toe hoorde ik wat gevloek of een vrij harde knal. Ik hoorde het onmiskenbare geluid van iemand die tegen een deur botste, gevolgd door een keihard “KUT!” en daarna nog een paar keer “kut”, maar dan lijzig en beduidend zachter. Na een soort ‘plof’ bleef het ineens stil. Doodstil.

Dat Hanna, of Dolce, geen idee hoe ze zich nu noemde het niks kon schelen, weerhield mij er niet van om poolshoogte te gaan nemen. Ik snelde de trap af en beneden zag ik de tweede deur open, die zo te zien naar een slaapkamer leidde. Ze had het bed nét niet gehaald. Geknield lag ze tegen de rand, haar bovenlichaam dan wel op het bed en haar rechterarm gestrekt naar voren; de linker half gebogen langs haar lijf. “Sophie?” vroeg ik zachtjes, “gaat ie?”, maar er kwam geen reactie. “Hanna!” riep ik naar boven, “Kom effe hier, het gaat hier niet helemaal goed met Sophie”. “Gabanna” riep ze terug, “wat jij wil, maar kom effe” Even later liep Hanna met de deken om haar heengeslagen de kamer binnen. “Is het weer zo ver?” en ze klikte het licht aan. Daar lag Sophie als een zwart silhouet op de spierwitte lakens. Nu zag ik pas dat het een hele grote slaapkamer was, met een werkelijk gigántisch bed. Ook hier hadden ze weer niets bespaard. “Dat is weer uit de hand gelopen op de sociëteit; die is kachel. Ben je zesdejaars en kun je je nog steeds niet inhouden. Geweldig Gabby, Heel sjiek”.

Ze liet de deken op de vloer vallen en zei: “Kom, dan leggen we haar op bed; dit kan zo niet. Pak jij haar schouders?” We draaide haar op haar rug en tilden haar op het bed. Dat is best nog effe tillen als iemand totaal slap blijft hangen. Uiteindelijk lag ze daar dan. Zat als een aap. Hanna maakte de veters van de Dr. Martins los en trok die uit. Vervolgens trok ze de netpanty en rokje uit en ik zag toen tot mijn grote verbazing, dat ze geen slipje aanhad. Wow! Een zwarte verboden vrucht... “Help haar even overeind, dan kunnen we de rest uittrekken” zei Hanna geroutineerd, alsof dit dagelijks kost was. Ik trok haar omhoog en ging op de rand van het bed zitten om zo haar rechtop te houden. Hanna knoopte de das los en vervolgens de knoopjes van haar blouse. Ik hielp haar om het colbertje uit te doen en toen was haar blouse aan de beurt. Ook daar moesten die lange, slappe, donkere armen door de mouwen heen. En ze bleek dus ook zonder BH naar de sociëteit te zijn geweest. Hadden ze daar geen mos ** voor die dat soort frivoliteit verbood? Kennelijk niet, of ze had er gewoon schijt aan.

Einde van het liedje was, dat ze nu poedelnaakt op haar rug op bed lag. Hanna kroop op haar knieën naast haar en duwde haar op haar zij. Haar gezicht net over de rand van het bed, want als ze zou moeten kotsen, dan kon dat makkelijker in het teiltje, dat ze er daarna vlak onder zette. “Zo kun je haar ook perfect in haar mondje neuken” zei Hanna ineens; out-of-the-blue. Ik wist niet wat ik hoorde. “Je hoorde het goed”, zei ze met een glimlach, “als je wilt, mag je haar in haar mondje neuken; ik wil dat wel eens zien, lijkt me waanzinnig geil”. Ik was even van mij à-propos: “ja tuurlijk, ik ga daar een beetje een lamme meid in haar mondje neuken”. Hanna glimlachte en wreef over mijn boxershort. “Ik vind het geil om dat te zien, Tom, en volgens mij vind jij het ook wel geil…” Ik had het gevoel dat ik hier gigantisch in de zeik werd gezet en wilde de hand van Hanna nu wegduwen. Maar Hanna hier stand met haar hand.

“Zal ik het je dan maar vertellen, Tom?” fluisterde ze in mijn oor, terwijl ze bleef wrijven. “Sophie en ik spelen wel eens spelletjes en dan is de ene Dolce en de andere Gabanna”. I reageerde verbaasd: “Hoe bedoel je?”. Ze ging verder: “Als één van ons een héél leuk speelkameraadje gevonden heeft, dan is díegene Dolce en leidt het spel. Ik heb jou gevonden, dus ben ik Dolce en is zij Gabanna”. Dit klonk best bizar, maar het wond me ook op. “Dolce appt Gabanna tussentijds met ideeën en als Gabanna terug appt ‘ok’, dan gaan we dat idee uitvoeren”. “Begrijp ik nu goed dat je Sophie hebt ge-appt, dat ik haar in haar mondje ga neuken? Kom op, ze is ladderzat”. Hanna wreef maar door en mijn pik werd door alle opwinding en verbazing helemaal stijf. “Als Gabanna ‘ok’ zegt, dan heb ik een vrijbrief en zal en mág ze niet protesteren Zat of niet zat. Ze appt ook wel eens ‘niet ok’ hoor… Ook zij heeft grenzen” en ze glimlachte en keek me verleidelijk aan met haar reebruine ogen. “Toe maar, Tom, toe maar”

Ze trok mijn boxer naar beneden en begon mijn voorhuid naar achteren te schuiven en duwde me tegelijkertijd richting het hoofd van Sophie en dwong me zachtjes op mijn knieën. Ze ging naast het hoofd van Sophie op het bed zitten en streelde door het kroeshaar. Dit was werkelijk bizar, maar tegelijkertijd ook zó waanzinnig geil. Ik besloot maar mijn verstand op nul te zetten en het gewoon maar te gaan doen. Mijn eikel duwde ik voorzichtig tegen haar volle lippen, die zacht en glad waren van haar dronkemans-kwijl en de lipstick was zo goed als verdwenen na al dat gezuip. Ik duwde wat harder, maar stuitte al snel op haar parelwitte tanden. Hanna zag dit, moest even giechelen en pakte de kin van Sophie en trok die naar beneden: “Zo kun je er beter in”. Dit was echt een hele vreemde gewaarwording. Mijn pik verdween half in een slapende mond; een mond die zeer vochtig was van het kwijl dat nu ook een beetje langs haar mondhoek droop. De absurdheid van de situatie maakte het allemaal zó intens. Ze gaat toch niet kotsen, dacht ik nog, maar Hanna was me voor: “Ze heeft geen heftige huig-reflex, ze kan ‘m gewoon hebben hoor. Ze kokt niet zo snel.”

Ik schrok me een hoedje, toen ze even bewoog en wat zeurderig kreunde en ze leek te sabbelen. “Ze is net een kalfje, Tom, al is ze nog zo zat, ze gaat automatisch sabbelen. Lekker hè? Gewoon doorgaan, jeetje, wat is dit geil om te zien zeg” OK dan, dus ik ging door, ik had in mijn leven wat gekke toestanden meegemaakt, maar dit was van een andere orde. “Vind jij het ook niet waanzinnig geil om te doen?” vroeg ze en ik knikte ‘ja’. “Weet je, Tom, Gabanna en ik zijn beiden behoorlijk biseksueel, dus… zou je het leuk vinden om eens te kijken hoe wij met elkaar spelen?” Die reebruine ogen, die sabbelende mond van katjelamme Sophie, de absurde situatie; het werd me allemaal teveel. En toen die zin dat ze zwaar biseksueel waren en een showtje wilden…” Ik hield het niet meer en Hanna zag dat: “Nee, Tom, nu níet uit haar mond halen, gewoon klaarkomen, Tom” Het klonk behoorlijk resoluut wat ze zei en haar reebruine ogen keken mij strak aan. “Kom maar, Tom, genoeg van jouw ge-edge, spuiten met die hap!” en toen volgde een orgasme van een Bijbelse intensheid en Hanna zat te genieten van het schouwspel. “Jeetje, Tom, wat geil”. Ik voelde de golven langs de roze tong gaan en stootte ongecontroleerd door. Maar na de derde golf, veranderde de boel totaal. Ik zag mijn sperma ineens langs haar mondhoek druipen en toen werd Sophie kokhalzend wakker en kwam razendsnel overeind.

“Gatverdamme! Kutwijf! Dát hadden we niet afgesproken! Níet in m’n bek. Kutwijf!” Ze veegde met een vies gezicht mijn zaad van haar tong en mondhoek en spuugde in het teiltje. En terwijl ik nog aan het klaarkomen was, wat immers niet te stoppen proces is, raakte een klodder haar kroeshaar en dat maakte haar nóg kwaaier. Mijn hemel, wat een duivelse blik had zij in haar ogen toen ze naar me keek en me toeschreeuwde: “En jij! Jij! Ouwe viespeuk dat je daar bent! Gatverdámme! Wat denk je wel? Ook nog even in m’n haar. Was het niet genoeg dat je m’n bek volspoot? Aaargh. Kutzooi! Gat-ver-dámme!” Hanna keek eveneens geschokt en ik wist echt niet wat ik nú moest zeggen. Kalmerende woorden zouden weinig helpen bij deze ontketende Masai; ik werd serieus bang van haar. De net nog laveloze Gabanna sprong uit bed en rende naar de badkamer, waar ik de kraan hoorde en heel veel gegorgel en gespuug en daarna een elektrische tandenborstel. Ik keek Hanna aan: “Jezus, wat is dít nou weer? Heb je nou je zin? Van jou moest ik…” En Hanna viel achterover op bed van het lachen; spartelend met haar benen. Ze gierde het werkelijk uit. En terwijl ik dat stomverbaasd aanschouwde had ik niet door dat de Masai de kamer weer was binnengeslopen en in mijn oor fluisterde: “Hé lekker ding, je was geweldig... Ik ben zó nat geworden. Dolce had gelijk, je smaakt heerlijk”. Mijn hemel, deze meiden waren gestoord. Ze hadden me echt vreselijk goed in de maling genomen...

Wordt vervolgd in Fjorden (10) – Showtime!

** mos: ongeschreven regel op een studentensociëteit. Meervoud mores, bekend van ‘iemand mores leren’. Dat is een set gedragsregels, die het leven op de sociëteit enigszins in goede banen leidt. Voorbeelden: ‘Geen pet op’ of ‘geen jas aan’, want de sociëteit is een huiskamer en daar heb je ook geen pet op of jas aan. De meest onderschatte is ‘je mag niet slaan’. Dit voorkomt dat discussies die oplaaien in een handgemeen eindigen. Het doel is juist om je te dwingen iets met woorden op te lossen en zodoende eloquent *** te worden. Je bent veilig om héél ver te gaan in discussie. Onbesliste discussie worden ook wel eens opgelost door een braspartij ****.

*** eloquent: welbespraakt; je punt dérmate goed en correct onder woorden kunnen brengen, dat er geen misverstand kan bestaan over de strekking. Dit is overigens niet gelijk aan ‘brallen’, want dat is gewoon dik aangezet studentikoos taalgebruik, zoals de lullo’s van Jiskefet doen. Vreemd genoeg is het accent van Groningen tot Maastricht hierbij verrassend hetzelfde.

**** braspartij: een tweestrijd aangaan door elkaar bij de revers van het jasje beet te pakken en zo een vooraf gesteld doel te halen, bijvoorbeeld de ander over een bepaalde drempel heen te krijgen. Dit is ongeschreven vastgelegd in een mos **. De verliezer betaalt een biertje of pilsje, die twee termen liggen vaak héél gevoelig, en dan is de discussie ten einde. Het doel ‘de ander op de grond te krijgen’ komt ook voor, maar is gevaarlijk, omdat de meeste sociēteitsvloeren bezaaid liggen met gebroken bierglazen. De wat beschaafdere verenigingen hebben daarom juist weer het mos ** dat voorschrijft, dat als dát gebeurt, de braspartij even staakt en dat de liggende partij overeind wordt gehaald, waarna het brassen weer verder gaat.