“ Maak jij hem even dicht?”, vraagt dr. Stevens aan mij, mijn supervisor bij deze galblaas-operatie. Dit aan hem weigeren is eigenlijk geen optie. Ik vraag aanSasha, de operatie-assistente, mijn favoriete hechtsetje en begin met het hechten wat ik inmiddels wel in mijn slaap kan doen. Daarna trek ik mijn steriele jas uit en kijk op de klok in de operatiekamer. Het is 15.00 en ik moet nog 1 operatie. Gezien de onverwachte complicaties tijdens de 1e operatie en een aantal spoedgevallen loopt het programma uit. Zoals gebruikelijk zal ik wel laat thuis zijn, een opwarmmaaltijd gebruiken en studeren voor de volgende dag.

Ik zal me voorstellen, ik ben Remco (dr. Janssen), 28 jaar, en sinds 3 maanden begonnen aan mijn opleiding tot chirurg. Na 6 jaar studeren, 3 jaar promotietraject en 1 jaar als zaalarts. Dat laatste betekent dus manusje van alles. Ik heb kort blond haar, groene ogen. Helaas is mijn relatie, die ik al 6 jaar had, 2 maanden geleden uitgegaan. Mijn ex kon er niet tegen dat ik vooral met werk bezig was, en zij als verpleeghuisarts in opleiding meer vrije tijd had. Het werk vraagt offers zeggen ze vaak. Mijn week bestaat uit 2 dagen opereren, 2 dagen poli en 1 dag zaalarts zijn. Tevens zijn er diensten waarbij je ’s avonds en ’s nachts in het ziekenhuis moet blijven.

Ik ga eerst een operatieverslag schrijven in het elektronisch patientendossier en pak daarna een kop koffie in de koffiekamer. De operatie-assistentes zijn begonnen met een dienstwissel, dus de koffiekamer zit vol. Ik kijk rond en zie bekend en minder bekende ogen. Nu zijn de blauwe pakjes met paarse mutsen zeer verhullend dus je weet eigenlijk nooit echt “wat voor vlees je in de kuip hebt”, zoals vaak wordt gegrapt onder onze mannelijke collega’s. Dat is wel iets minder bij de witte pakjes van verpleegkundigen, maar ook dat verhult vaak een heleboel. Ik kijk rond en zie Sasha gedag wuiven en wens haar een fijne avond.

Dan ga ik me voorbereiden op de volgende operatie. Een man van 70, met een liesbreuk, waarbij we een matje moeten leggen. Ik studeer de anatomie van de lies opnieuw, maar vind deze altijd moeilijk. Na een kwartier zegt de anesthesiemedewerker dat de patiënt slaapt en ga ik me wassen en steriel aankleden. Ik zie dat er een operatie-assistente is die ik nog niet eerder heb gezien, ze stelt zich voor als Marieke en ze helpt me om mijn jas aan te trekken. We staan op ooghoogte en zie een paar hemelsblauwe ogen boven het mondkapje. Ik zie een paar lichtblonde haren onder haar muts uit komen. Ik schat haar op een jaar of 25. Ze helpt me ook met mijn handschoenen en ik ga alvast het werkveld in orde maken. Dr Stevens komt ook aan en is zichtbaar geirriteerd. Dr. Stevens is 60 jaar oud en staat bekend als een brombeer als iets hem tegenzit. Marieke helpt hem met de jas aan te trekken. Daarna maakt ze echter een foutje met de handschoenen waardoor die niet steriel zijn. Dr Stevens gooit ze boos in de hoek, waarbij Marieke bukkend dit opraakt en ik zicht heb op een paar mooie billen. Na het aantrekken van wel goede handschoenen springt hij in en samen opereren we de lies. Tijdens zo’n operatie staat de radio vaak aan en hebben we het over muziek, de corona-crisis en zo nog meer. Ondervraging over de anatomie heb ik helaas niet altijd goed. Tijdens een moment van onoplettendheid maak ik echter een verkeerde beweging en haal een slagadertje open. Het bloed spuit rond. Dr. Stevens begint te mopperen en zegt dat hij het de volgende keer sneller alleen kan opereren dan met zo’n broekie. Ik begin te stamelen en weet niet wat ik moet zeggen. Hij neemt de hele operatie over en ik sta er bij te kijken. Het wordt een groter litteken dan verwacht. Marieke knipoogt lief naar mij. Na alles van binnen te hebben gerepareerd, stapt dr. Stevens uit, zegt “ Maak jij hem even dicht?” en later “vertel jij hem dat dit litteken een stuk groter is door jouw fout?”. Stamelend zeg ik “is goed”. Ik vraag mijn favoriete hechtsetje aan Marieke en ik maak er toch nog een mooi litteken van al zeg ik het zelf. Ondertussen hebben we het over het humeur van sommige chirurgen. Het is 17.00 als ik uiteindelijk klaar ben en we ons steriele kleding kunnen uittrekken en ook ons mondkapje af doen. Ik bedank iedereen in de operatiekamer, wat wordt getrakteerd op een mooie glimlach met stralende tanden van Marieke. Ik ga nog even in het dossier een verslag maken.

Ik moet even wachten tot de narcose is uitgewerkt om te praten met mijn patiënt. Ik ga naar onze artsenkamer en kom dr. Van der Helden tegen, onze opleidster. Dit is een vrouw van in de 40, altijd benaderbaar, een workaholic zonder gezin of hobby’s behalve werk. En natuurlijk fitness om haar conditie op peil te houden. Zwart haar en een mooi lichaam voor haar leeftijd. Ze vraagt of ik even binnenkom in haar kamer. Ze vertelt dat dr. Stevens geklaagd heeft over de complicatie en mij, maar dat ze volledig vertrouwen heeft in mijn kunde. “Sommige artsen zijn niet altijd met hun tijd meegegaan” zegt ze. Met een iets beter gevoel ga ik even naar onze arts-assistenten kamer, die leeg is op dit moment en pak nog even iets te snacken.

Ik loop naar de afdeling om nog met de patiënt met de liesbreuk te praten. Ik praat nog even met Danielle over de dag en de patiënten op de afdeling. Danielle is mijn favoriete verpleegkundige, ik schat haar 30, bruin lang haar, slank, goede billen, maar helaas al getrouwd is met kinderen. Ik kijk haar na en zie een glimpje van een rood stringetje onder haar witte broek. Ik ga even naar mijn patiënt met de liesbreuk en praat met hem en zijn vrouw, die het makkelijk op nemen. “ op mijn leeftijd maakt dat echt niets meer uit, doc”, en zijn vrouw die er om lacht. Zijn wond ziet er netjes uit en hij heeft al geplast en mag waarschijnlijk vanavond nog naar huis.

Met enigszins beter gevoel wil ik naar huis gaan, als ik op de gang een enigszins bekend gezicht zie in een blauw pak die op de afdeling zoekend is. Nu is het altijd lastig om mensen van de ok te herkennen zonder muts, maar aan haar stralende glimlach herken ik Marieke. Ik zie dat ze mooi blond krullend haar heeft, echt een volle bos. Haar blauwe pak heeft ze buiten het OK-complex nog aan, maar haar muts mag af.“ Hoi Remco, trek je er niet te veel van aan he, zo reageert hij nu altijd, terwijl hij zelf vaak genoeg soortgelijke fouten maakt”. Ik zeg dat ik me wel beter voel na gesprek met patient en de opleider. Ik herhaal de opmerking van de patient waarop ze me lachend aankijkt. Ze kijkt in de lege kamer achter ons…

Een bed komt voorbij waardoor ze iets dichter bij me komt staan, waardoor ik iets achteruitloop. Als ziekenhuispersoneel moeten we toch een voorbeeldfunctie hebben voor de 1,5 meter. Ik sta half in de lege kamer en Marieke komt verder op mij af. Ze doet de deur van de kamer dicht en zegt: “ ik heb maar even en moet zo weer naar de OK, maar wilde je dit toch laten weten; je bent gekozen als meest sexy arts onder de operatie-assistentes” Ik kleur en slik. Ze komt dichter op me af en ik voel haar adem op mijn gezicht. Ik kan elk moedervlekje zien op haar verder gladde gezicht. Dan begint ze me te zoenen, eerst langzaam met gesloten mond, maar langzaam doen we onze mond meer open en beginnen onze tongen elkaar te vinden. Ze zuigt op mijn onderlip. Ik proef dat ze net iets met mint smaak heeft gehad, haar bedoelingen voor dit bezoek op de afdeling zijn duidelijk. Ze omhelst mijn hals en mijn handen gaan over haar rug, onder haar blauwe pakje en wil haar bh uitdoen. Ze fluistert in mijn oor: “ ik heb echt maar even” duwt me staand tegen het bed en knielt dan. Ze trekt mijn broek naar beneden en ook mijn boxershort en ziet mijn lul half stijf voor zich. Langzaam begint ze die op en neer te likken terwijl haar handen mijn ballen masseren. Dan zuigt ze mijn ballen langzaam in haar mond terwijl haar handen mijn voorhuid op en neer laten gaan over mijn eikel. Mijn lul wordt steeds stijver en is op maximale grootte. Ze kijkt me glimlachend aan; “ deze lul is veel lekkerder dan dr. Stevens”, ze knipoogt waardoor ik niet weet of ze een geintje maakt. Ik blijf me concentreren op haar gepijp. Ze trekt mijn voorhuid naar achteren en begint dan weer langs mijn lul te likken. Dan zoent ze op mijn eikel. Steeds meer neemt ze mijn eikel in haar mond. “Laat maar weten als je komt” zegt ze. Ik kreun. Langzaam begint mijn lul steeds meer in haar mond te verdwijnen terwijl haar mond op en neer gaat. Ze kan pijpen zeg. Haar pieper gaat, maar die negeert ze. Ze is bijna aan het deeptroaten, terwijl ze me geil aankijkt. “Ik kom bijna” zeg ik. Ze staat rustig op mij verward achterlatend. Maar ze pakt wat tissue uit de bak in de kamer. Dan komt ze rustig op me teruglopen, knielt weer en begint me af te trekken en houdt haar tissues voor mijn lul. Met een ingehouden kreet, ik wil niet de hele afdeling mee laten genieten, kom ik spuitend klaar. Marieke vangt het meeste zaad professioneel op met haar tissues en likt mijn lul en eikel schoon. Langzaam geeft ze me een tongzoen en gaat dan snel de kamer uit. Nagenieten, even op bed zittend kom ik even tot rust. Als ik iets later de kamer uitkom, kom ik Danielle tegen die me een knipoog geeft.

Uitgeput kom ik thuis na toch weer een mooie dag in het ziekenhuis