De wekker gaat vroeg. Opfrissen en ontbijten. Ik merk nu dat Lars het ook spannend vindt. Het is echt tof van hem dat hij heeft ingestemd met deze vakantie. Mijn man is echt geweldig. De koffers in de auto en we kunnen vertrekken. Je merkt wel dat het tweede kerstdag is. Het is rustig op de weg en we schieten dan ook lekker op. Mooi op tijd naderen we Eindhoven airport. De korte instructie van Marck heb ik bij de hand. We komen bij de door Marck aangegeven parkeergarage. De slagboom opent zich inderdaad met een van de VIP pasjes. De voor ons gereserveerde parkeerplaats is vrij. Tot zover is alles goed geregeld. Vlakbij staan karretjes om de bagage te vervoeren. Met zo’n karretje rijden we naar de vertrekhal. De balie die we moeten hebben is helemaal achteraan. We zijn lekker op tijd. Volgens Marck moesten we ons daar om half elf melden, maar dat vond ik aan de late kant, gezien het vliegtuig al om elf uur vertrekt. Het is nu tien over tien. Normaal moet je inchecken zo’n twee uur van tevoren, dus ik hoop maar dat het goed gaat. Er staat geen vlucht vermeld bij de balie, dus ik maak mij toch een beetje zorgen. Er zit wel een mevrouw in een typisch luchtvaartmaatschappij pakje. Ze vraagt ons naar een identiteitsbewijs en naar de VIP kaarten. Meer is blijkbaar niet nodig. Na controle vraagt ze of we al direct het vliegtuig in willen of nog even willen wachten. Lars en ik kijken elkaar aan. Als we dat dan toch zelf kunnen kiezen, dan maar direct het vliegtuig in. Wel wil ik nog snel gebruik maken van een toilet. Het blijft ten slotte toch spannend. Onze koffers verdwijnen al achter de aardige mevrouw. Als ik terug kom van het toilet heeft de mevrouw de balie gesloten. Ze vraagt ons om te volgen. We lopen de vertrekhal uit naar buiten.

Ik kijk mijn ogen uit als we het vliegtuig naderen. Het is een privé jet. Lars is ook onder de indruk.
“Hoeveel centjes heeft die Marck? Is dat ding van hem?” Geld heeft Marck genoeg. Of dat vliegtuig van hem is, dat weet ik niet. Ik haal dus maar mijn schouders op.
“Je kunt het hem dadelijk vragen.” Die opmerking laat ons beide weer realiseren dat de twee mannen elkaar vandaag echt gaan ontmoeten. Ik merk het aan de houding van Lars, die ineens weer wat meer gespannen is. We volgen de vrouw de trap op het vliegtuig in. Het blijkt dat ze ook onze stewardess is. We krijgen een rondleiding. De cockpit, het zitgedeelte en het toilet. Er is ook een slaapgedeelte met een heus bed. We zijn de enige passagiers en krijgen nog een instructie voor bij het opstijgen en wat te doen bij een calamiteit. Het is wachten tot elf uur. Iets voor elf zijn we al aan het taxiën, zodat we precies op tijd kunnen vertrekken. Ik heb al eens eerder gevlogen, maar dat was in geen velden of wegen te vergelijken met dit. De royale zitbanken zijn echt wel luxe. Geen smal stoeltje met een veel te dikke vreemde stinkende man naast je. Zodra we boven de wolken zijn hebben we ook een mooi uitzicht. We nuttigen een uitgebreide lunch. De stewardess voorziet ons ook van drinken. Ze doet zich echt moeite om het ons naar de zin te maken. De vlucht duurt maar anderhalf uur, maar het was iedere seconde genieten. De stewardess brengt ons naar een aparte aankomsthal waar we onze koffers weer terugvinden. We leggen ze op een karretje. De stewardess wenst ons nog een aangenaam verblijf in Oostenrijk en dan lopen we de aankomsthal uit.

Er staat ons iemand op te wachten.
“Is em dat” vraagt Lars.
“Nee, dat is Jack. Zijn chauffeur.”
“Hij heeft zijn eigen personeel?” De verbazing bij Lars is grappig. Ik moet er in ieder geval van grijnzen. Blijkbaar heb ik veel over Marck verteld, zelfs over ons intiem samenzijn. Maar blijkbaar niet over de persoon Marck. Dan heeft Lars nu een week om hem beter te leren kennen.
“Hij heeft in ieder geval een chauffeur, een huishoudster en een tuinman. Die laatste heb ik overigens nog nooit ontmoet.” Lars reageert niet want ondertussen hebben we Jack bereikt. Hij groet ons, maar we krijgen geen hand. Het zal bij zijn etiketten horen. Hij neemt de kar met bagage over en we mogen hem volgen. Hij houdt de deuren van de Mercedes voor ons open zodat we achterin plaats kunnen nemen. Daarna legt hij de koffers in de achterbak, alvorens achter het stuur plaats te nemen. Het is in Oostenrijk een stuk minder bewolkt dan thuis. Door het aanwezige zonlicht ziet de omgeving er dan ook mooi uit. Vooral door de bergen is het uitzicht geweldig. In de auto is het doodstil. Geen van drieën zegt iets gedurende ongeveer een drie kwartier die we onderweg zijn. Jack rijdt overigens heel rustig. Lars heeft wel de hele rit mijn hand vast. Het is zowel lief als aandoenlijk. Ik vermoed dat het een mengeling is van affectie voor mij en de onzekerheid over het verloop van ons verblijf in Oostenrijk. Ik vind het hoe dan ook prettig om zijn hand te voelen.

Bij aankomst ligt er een behoorlijk pak sneeuw. Thuis moet ik daar niets van hebben, maar hier vind ik het geweldig. Jack zorgt voor de bagage en Genevieve staat ons in de deuropening van het prachtige chalet op te wachten.
“Hallo Maaike. Dag meneer.” Blijkbaar zit er al een formeel verschil tussen mij en Lars. Mijn man heeft ook wel meteen door dat dit de huishoudster is. Aan zijn grijns zie ik dat hij een of andere oude dame in een zwarte jurk met een wit schortje had verwacht. In ieder geval niet een casual geklede prachtige blondine van onze leeftijd. Genevieve neemt met haar verschijning de ergste spanning weer weg bij Lars.
“Noem mij alsjeblieft gewoon Lars.” Genevieve knikt begrijpend. We volgen haar naar de woonkamer. Marck staat al op als hij ons ziet. Genevieve trekt zich geruisloos terug.
“Ha, daar zijn jullie. Mooi. Welkom in mijn chalet.” Hij pakt mijn hand en kust deze zachtjes. Shit. Ik weet niet of Lars dit kan waarderen, terwijl we nog nauwelijks binnen zijn. Meteen gaat er een tinteling door mijn hele arm. Mijn man staat nota bene gewoon naast mij. Marck en Lars geven elkaar een hand. Een normale handdruk. Bij geen van beide bespeur ik iets van positie bepaling ten opzichte van elkaar. So far, so good.

“Hebben jullie een goede reis gehad?” Hij kijkt naar Lars bij deze vraag. Slim. Want zo betrekt hij mijn man eerst in het gesprek. We gaan zitten en tot mijn opluchting is de sfeer heel ontspannen. Het gaat gelukkig de vakantie worden zoals ik mij die had voorgesteld. Genevieve komt met thee, koffie en gebak. Daarna moet Marck even weg. Hij drukt ons op het hart dat we vooral moeten doen alsof we thuis zijn. Genevieve komt om ons een rondleiding door het huis te geven, maar niet voordat Marck haar vertelt dat ze niet hoeft te koken en de avond vrij kan nemen. De virtuele rondleiding heb ik al gehad via de beamer bij Marck in Nederland. Toch ziet het er in het echt nog indrukwekkender uit. De hal en de woonkamer hadden we al gezien. Er is ook een overkapt terras. Een luxe keuken en het toilet beneden. Boven zijn vier slaapkamers en een badkamer met toilet. Ze wijst de slaapkamer van Marck aan, die van haarzelf en ze laat dan de onze zien. Ook deze is nog mooier dan ik mij kan herinneren. Een prachtig soort van hemelbed vangt meteen mijn blik. Vier grote dikke palen op iedere hoek en boven het bed een tentachtig doek in rood en wit. Net als de dekbedden en kussens overigens. Op het bed staat onze bagage. Een grote kleerkast met een grote spiegel. Een tafeltje met twee stoelen, passend bij het bed. Een balkon met prachtig uitzicht. Ja, het is hier geweldig.

Genevieve zegt dat als we iets nodig hebben, we haar altijd kunnen vragen. Ik zeg dat ik nog graag wil douchen. Dat is geen probleem. Handoeken liggen op de badkamer en kunnen we onbeperkt gebruiken. Dan laat ze ons alleen. Lars pakt zijn double douche en gaat eerst douchen terwijl ik alvast de koffers uit pak. Dan weet ik in ieder geval zeker dat het in de kast past. In een opwelling heb ik ook de handboeien meegenomen. Ik leg ze op het nachtkastje van Lars. Wie weet, krijgt hij inspiratie. Lars komt terug met een handdoek om zijn middel. Dan ga ik ook douchen. Ik zet eerst onze tandenborstels, tandpasta en onze scheerspullen op de badkamer, voordat ik geniet van het warme water. Meteen zorg ik dat ik weer overal lekker glad ben. Je weet ten slotte maar nooit wat de rest van de week gaat brengen.

Marck neemt ons mee uit eten. Te voet lopen we over de platgelopen sneeuw naar het vlakbij gelegen dorpje. In het enige restaurant gaan we eten. Het is duidelijk geen auberge Antonio, zeker niet wat betreft de kwaliteit van het eten. Smerig is het zeker ook niet en de ambiance is geweldig. Na het avondeten wandelen we eerst nog wat door het dorp en komen zo bij het hotel dat ik eerder heb gezien bij Marck thuis op de muur in de woonkamer. Hij begint aan Lars uit te leggen dat er afgelopen zaterdag de eerste groep kinderen is gearriveerd. Kinderen uit gezinnen die het niet breed hebben en hier met hun ouders gratis een week kunnen skiën. Komende zaterdag komt de tweede en laatste groep. In de kerstvakantie is het hotel dus alleen voor deze arme families gereserveerd. Lars is onder de indruk van dit initiatief. Mooi. Hoe meer respect ze voor elkaar krijgen, hoe beter. We wandelen rustig terug naar ‘ons’ chalet. Lars heeft mijn hand weer vast. De omgeving is fantastisch en de mannen schijnen goed met elkaar op te kunnen schieten. Deze vakantie is nu al geweldig. Ik ben blij dat we zijn gegaan. ‘Thuis’ vertelt Marck dat we morgen gaan skiën, tot groot genoegen van Lars. Het blijft toch een geboren sportman. Bij afwezigheid van Genevieve zorgt Marck zelf voor het drinken en later op de avond voor een hapje. Omdat we redelijk vroeg weer op moeten staan gaan we niet te laat naar bed. Ik kruip lekker tegen Lars aan en geef hem een kus. Op deze manier hoef ik niet uit te spreken dat ik hem dankbaar ben dat hij deze vakantie mogelijk heeft gemaakt. Doordat hij mij even wat steviger knuffelt weet ik dat hij gebaar op waarde weet in te schatten. De kus en de knuffel zijn echter niet voldoende om daar beneden bij Lars iets te laten groeien. Jammer, maar dat was ook wel te veel gevraagd. Deze dag was voor hem waarschijnlijk nog spannender dan voor mij.

Genevieve heeft een heerlijk ontbijt voor ons klaargemaakt, dat we ons met z’n drieën heerlijk laten smaken. Daarna wandelen we naar het hotel. Lars en ik krijgen kleding toegewezen. Warme onderkleding en een skipak. Schoenen en natuurlijk van die ontzettend smal ogende latten. Met de skilift gaan we omhoog. Zo voor de eerste keer is dit al een belevenis op zich. Ik geniet van het uitzicht en ik merk aan Lars dat hij enorm veel zin heeft om te skiën. Eenmaal boven begrijp ik waar die warme onderkleding voor nodig is, want het is best koud. We worden door Marck voorgesteld aan Britt. Aan haar Vlaamse accent te horen komt ze waarschijnlijk oorspronkelijk uit België. Ze is onze instructrice voor vandaag. Ze heeft duidelijk blitsere skikleding dan wij dragen. Opvallend is haar enorme lange donkerbruine staart. Marck laat ons bij Britt achter en verdwijnt even later stijlvol de berg af naar beneden. Britt neemt ons mee naar een oefengedeelte en begint daar haar uitleg. Het belangrijkste wat we leren is om te remmen. Vrij vlug maken we onwennig onze eerste meters. Lars pikt het zoals gedacht vrij vlot op. De oefenpiste is niet zo lang. Via een transportband worden we weer naar boven getrokken. Britt vertelt dat we het prima doen, maar ook waar we nog aandacht aan moeten besteden. Een tweede poging dan maar. Bij mij gaat het niet veel beter, maar Lars krijgt de slag al behoorlijk te pakken. Terug boven kijk ik eens even om mij heen. De meeste kinderen vliegen naar beneden, terwijl het voor hun ook pas de vierde dag is dat ze dit doen. Sommige ouders gaan ook al heel soepel naar beneden, maar er zijn er ook die nog steeds begeleiding hebben van instructeurs. Opvallend is het grote aantal eenouder gezinnen. Het zijn voornamelijk moeders die hier zijn met hun kinderen. Langzaam krijg ik ook de slag beter te pakken, al gaat Lars nu wel heel snel en soepel naar beneden. Britt blijft bij mij in de buurt. Ze kent haar prioriteiten.

Als we voor de zoveelste keer de oefenpiste afgaan, remt Lars te laat. Overmoedig geworden klapt hij voorover in de hooibalen die het einde van de piste afschermen. Meteen flits een lange donkerbruine paardenstaart mij voorbij. Zelf sta ik meteen stil halverwege de piste. Ongelooflijk hoe snel Britt bij Lars is. Ze helpt hem bij het opstaan. Daardoor staan ze nu heel dicht tegen elkaar. Als die dikke skipakken er niet tussen zaten, dan stond ze nu met haar tieten tegen mijn vent. Wat? Lacht ze nu naar Lars? Ze is toch niet met mijn man aan het flirten? Lars lacht gewoon terug. Wat een eikel. Gewaagd voor mijn doen haast ik mij naar beneden. Ze hebben zich van elkaar los gemaakt, maar toch voelt het niet goed. Heeft Britt nu een blos op haar gezicht of verbeeld ik mij dat maar?
“Niks aan de hand schat. Ik remde alleen wat te laat. Kom, terug naar boven. Dit skiën is echt geweldig,” zegt Lars met een brede grijns. Niks aan de hand? Daar heb ik een andere mening over. Skiën is geweldig? Britt is geweldig zal hij bedoelen. Wat een klootzak. Ze hangen alweer aan de transportband. Ik volg, maar op deze manier hoeft dat skiën voor mij niet meer. Op een gegeven moment ben ik ook fysiek moe. Marck is een paar keer komen informeren hoe we vorderen, als hij met de lift weer eens naar boven is gekomen. Hij is nu voor de laatste keer de berg af aan het suizen. Lars en Britt doen nog een paar keer de oefenpiste.

Marck is weer terug. Tijd om te stoppen. Als de mannen in gesprek zijn neem ik Britt even apart. Ik erger mij aan haar vriendelijke lach.
“Luister eens goed, vuile slet. Als ik je nog één keer zo met mijn man zie flirten, dan zorg ik ervoor dat Marck je meteen ontslaat. Ben ik duidelijk?” De lach verdwijnt meteen. Goed zo.
“Uh, sorry Maaike. Ik weet niet wa...”
“Houd je maar niet van de domme. Ik heb het wel gezien. Je bent gewaarschuwd. Blijf met je gore poten van Lars af.” Ik draai mij om en loop weg. Dat hoeren gezicht hoef ik niet meer te zien. Ik tover mijn beminnelijke lach op mijn gezicht als ik terug ben bij de mannen. Met de lift gaan we naar beneden. Gezien er maar twee personen naast elkaar passen, lijkt het mij verstandig dat ik deze keer naast Marck ga zitten. Lars mag nu alleen naar beneden. Marck vraagt hoe het was. Heel eerlijk zeg ik dat skiën misschien niet helemaal mijn ding is.
“Lars vond het geweldig. Je moet het gewoon vaker doen. Als je het beter onder de knie hebt, zul je merken dat het echt leuk is.” Aan die opmerking merk ik dat Marck niet doorheeft dat het skiën niet het enige is wat mij tegen gevallen is. Het is prima zo. Ik lach maar weer eens naar mijn adonis.

We lunchen in hetzelfde restaurant en gaan daarna naar het plaatselijke café voor de après-ski. Nee, niet het uitbundige zuipfeest dat ik ken van de filmpjes. Gewoon gezellig wat drinken en kletsen. Ik negeer Lars zoveel mogelijk en hang figuurlijk wat meer aan Marck. Lars heeft mij behoorlijk teleurgesteld door op het flirt gedrag van Britt in te gaan. Eigenlijk ben ik best wel boos op hem. Toch laat ik die boosheid de sfeer niet verpesten. Het avondeten staat klaar als we terug komen. Genevieve heeft heerlijk gekookt. De avond brengen we in de woonkamer door. Rustig muziekje op de achtergrond. Genevieve verzorgd een hapje en een drankje. De mannen hebben het een tijdje over sport. Lekker interessant. Daarna komen we op onderwerpen waar ik ook over kan meepraten. Het is ineens later geworden dan ik dacht. De mannen hebben democratisch afgesproken om morgen weer te gaan skiën. Oké, het moet maar. Als die bimbo maar van mijn man af blijft. Mijn ergste boosheid was al een stuk minder geworden, maar nu ik weer aan Britt moet denken, zit het mij blijkbaar nog steeds dwars. In bed kruip ik dan ook niet tegen Lars aan.

Opstaan, opfrissen en ontbijten. De dag begint hetzelfde als gisteren. Genevieve heeft natuurlijk weer voor het ontbijt gezorgd. Daarna krijgt ze van Marck de rest van de dag vrij. Blijkbaar is het voor de huishoudster ook een beetje vakantie. In de lift naar boven zit ik naast Lars. Ik pak even zijn hand. Hij lacht naar mij. Ik wil niet meer boos zijn op mijn man. Ten slotte is er niets echt ergs gebeurd, en als Britt de boodschap heeft begrepen, gaat er ook niets gebeuren tussen die twee. Boven aangekomen wachten Lars en ik bij de oefenpiste. Marck is in gesprek met Britt en nog iemand. Daarna komen Marck en ‘nog iemand’ naar ons toe.
“Britt vertelde dat jij klaar bent voor het echte werk. Ik ski een keer met jou mee. Als het goed gaat kun je daarna je eigen gang gaan. Wat vind je ervan.” Zo'n brede grijns heb ik bij Lars zelden gezien. Hij vindt het geweldig. Volgens Marck heb ik nog een beetje begeleiding nodig. Die krijg ik vandaag van Hans, want dat blijkt de naam van ‘nog iemand’ te zijn. Wellicht dat ik later ook mee van de berg mag. Nou, lekker dan. Kan ik een beetje in mijn eentje op de oefenpiste. Britt is in ieder geval niet meer van de partij. Zij is nu met ouders van de arme kinderen bezig. Ze heeft de boodschap dus inderdaad begrepen. Vooruit, skiën dan maar.

Eigenlijk gaat het meteen stukken beter dan gisteren. Marck komt op een gegeven moment even kijken hoe het gaat. In rap Duits met een Oostenrijkse tongval legt Hans uit dat ik er ook wel klaar voor ben. Mooi, kom maar op met die berg. Het is een stuk steiler dan ik had gedacht. Gelukkig blijft Marck bij mij. De keren die ik val zijn niet ernstig. Dat kan ook niet met mijn slakkentempo. Mijn adonis is er om mij op te rapen. Met Marck is het skiën ineens veel leuker. Het gaat steeds beter. Geen idee hoe vaak we met de lift omhoog zijn geweest, Maar als ik naar mijn mening een keer echt goed naar beneden ben gekomen, is het helaas tijd om te stoppen. We wachten even tot Lars ook naar beneden is geskied. Hij is zijn eigen gang kunnen gaan en heeft zich dan ook helemaal uit kunnen leven. Hij glundert helemaal. Na deze geweldige ochtend heb ik hem nu zijn fout helemaal vergeven. Ik knuffel hem dan ook terug als hij mij in zijn armen neemt.
“Dit is echt geweldig, schat. Dat moeten we vaker doen,” zegt hij. Als Lars er zo van kan genieten en ik het ook enigszins onder controle heb, moeten we misschien vaker een wintervakantie doen. We lunchen in het restaurant en gaan daarna terug naar het chalet. We zitten ontspannen te kletsen en Marck heeft voor iets te drinken gezorgd. Zo goed als uit het niets zegt hij ineens tegen mij dat hij een verrassing voor mij heeft. Het is een zwart koffertje, en of ik het van zijn slaapkamer wil halen. Met zijn handen geeft hij aan hoe groot het koffertje ongeveer is.

Nieuwsgierig en enigszins vrolijk opgewonden loop ik naar boven en open de deur van Marcks slaapkamer. Ook deze had ik al eens virtueel gezien, maar nog niet in het echt. Eenzelfde soort bed als op onze slaapkamer, maar zonder de hemel. Verder is het hetzelfde ingericht en is er ook een balkon met prachtig uitzicht. Marck heeft wel een eigen aangrenzende badkamer. Het koffertje zie ik echter niet. Moet ik gaan zoeken of heeft Marck zich vergist? Dat laatste lijkt mij niet, dus open ik zijn kledingkast. Mooie kleren, maar geen koffertje. Het zou in een lade van zijn nachtkasje moeten passen. Ongegeneerd maak ik ze open. In tegenstelling tot in Nederland ligt dit nachtkastje van Marck niet vol met erotische speledingetjes. Alleen wat ondergoed, sokken en zakdoeken. Waar is dat koffertje? Het ligt niet op het balkon en ook niet op de badkamer. Onder het bed misschien. Ik ga op mijn knieën en leg mijn hoofd gekanteld op de vloer. Ja, volgens mij ligt het daar. Natuurlijk kan ik er van deze kant niet bij. Opstaan en omlopen dus. Ik ga met mijn arm onder het bed, voel het koffertje en schuif het naar mij toe. Ik leg het koffertje op het bed. Er zit een cijfercombinatieslot op. Ik doe als of ik gek ben en probeer het koffertje te openen. Het lukt niet. Blijkbaar moet ik het toch eerst mee naar beneden nemen om te mogen zien wat er in zit.

Beneden merk ik direct dat er iets is veranderd. Ik kan het niet direct benoemen, maar er hangt een ander sfeer. Als Marck mij ziet, glimlacht hij en staat op. In het voorbijgaan tikt hij Lars op zijn schouder. Lars oogt anders, meer gespannen. Marck pakt mijn hand. Een tinteling stroomt door mijn arm.
“Kom, dan laat ik je kennismaken met de inhoud. Ik denk dat je er blij van wordt.” Terwijl ik met Marck meeloop kijk ik nog vlug achterom. Ik kijk recht in de strakke emotieloze ogen van Lars. Wat heb ik gemist in de enkele minuutjes die ik weg ben geweest? Hopelijk niets ernstigs. Tot mijn verbazing gaan we naar onze slaapkamer. Marck wil dat ik op het bed ga zitten. Uit zijn broekzak haalt hij een lapje stof. Als hij mij nadert zie ik dat het een blinddoek is. Ik begin een aardig beeld te krijgen van wat de bedoeling is. Ik pak zijn handen om te voorkomen dat hij de blinddoek bij mij omdoet.
“En Lars” vraag ik.
“Vertrouw me” krijg ik als antwoord. Na een kleine aarzeling laat ik zijn handen los en krijg ik alsnog het doekje voor mijn ogen gebonden. Het wordt helemaal donker. Dan begint hij mij uit te kleden. Helemaal. Marck drukt mij voorzichtig in liggende positie en verplaats mij meer naar het midden van het bed. Het klikkende geluid moet wel haast van het koffertje zijn.

“Ik heb net even met Lars gesproken. Ik heb hem gezegd dat ik heel blij ben met jullie regeling, omdat ik jou daardoor beter heb leren kennen. Ook heb ik hem gezegd dat hij dan ook wel verwacht zou hebben, dat ik deze week van die regeling gebruik wil maken.” Ondertussen heeft Marck iets om mijn pols gedaan en mijn arm lichtjes schuin naar boven verplaats. Ik denk dat ik nu vastzit aan de stevige hoekpost van het bed, want ik kan mijn arm nog maar nauwelijks bewegen.
“Ik heb hem dan ook medegedeeld dat ik nu wel zin had om jou eens goed te verwennen en dat we ons daarvoor even op de bovenverdieping terugtrekken. Lars zij niets, maar volgens mij gaf hij een bescheiden knikje dat hij het begrepen heeft.” Mijn andere arm ligt nu ook vast. Ik snap nu de houding van Lars. Hij had inderdaad kunnen weten dat het ging gebeuren. Toch kan ik mij voorstellen dat de directe confrontatie met Marck even slikken voor mijn man is geweest. Maar hij is sterk. Hij heeft zich al over zoveel hordes moeten werken, dat hij hier ook wel snel overheen komt. Daarom hou ik zoveel van Lars. Daarbij ben ik alweer ontzettend opgewonden. Ik ben ervan overtuigd dat als ik nu een vinger door mijn schaamlippen laat gaan, het daar beneden alweer helemaal nat is. Mijn linkerbeen ligt nu ook, lichtjes gespreid verankerd.
“Ik heb Lars ook al vertelt dat ik zo dadelijk nog een afspraak heb. We hebben dus maximaal een uurtje. Ik ben overigens wel op tijd terug voor het avondeten.” Maar een uurtje? Gelukkig heeft Marck veel minder tijd nodig om mij een orgasme te bezorgen, en wie weet nog wel meer. Mijn rechterbeen ligt nu ook vast. Ik zie niets meer en ik kan mij niet meer bewegen. Ik ben overgeleverd aan Marck. Ik vertrouw hem. Daardoor ben ik nu ook enorm opgewonden. Ik kan niet wachten tot hij begint. En wat voor speciaals zit er in dat koffertje, of waren dat de boeien waar ik nu aan vast lig. Ik merk het vanzelf wel.

Heel even gebeurt er niets, maar volgens mij is Marck zich nu ook aan het uitkleden. Dan bemerk ik dat ik niet meer alleen op het bed ben. Marck valt meteen aan. Zijn tong splits mijn schaamlippen uiteen. Door de verrassing schreeuw ik het uit van genot. Meteen vraag ik mij af in hoeverre dit houten huis gehorig is en of Lars mij heeft kunnen horen. Die gedachte verdwijnt net zo snel als dat hij was opgekomen. Marck maakt mij helemaal gek. Hij leest mijn lichaam beter dan ik het zelf zou kunnen. Hij raakt elk gevoelig plekje, op het juiste moment en met de perfecte druk. Mijn kutje gloeit al van geiligheid. Het is zo lekker en intens, dat ik naar mijn gevoel veel te snel mijn hoogtepunt nader. Ik had hier zoveel langer van willen genieten. In mijn euforisch gevoel trek ik hard aan mijn boeien, maar krijg er geen beweging in. Mijn hoofd slaat hard op en neer. Zwaar hijgend moet ik op adem komen. Als het enigszins zo ver is merk ik dat Marck nu naast mij zit of ligt. Het niet kunnen zien verscherpt blijkbaar mijn andere zintuigen. Ik voel iets tegen mijn wang. Ik weet al wat het is. Het is die geweldige besneden penis van mijn droomprins.

Ik draai mijn hoofd en open mijn mond. Marck maakt er meteen gebruik van. Ik sluit mijn lippen strak om zijn duidelijk stijve lid. Zijn eikel schuurt langs de binnenkant van mijn wang als hij mij in mijn mond begint te neuken. Geen moment raak ik in paniek. Hoewel ik helemaal aan Marck ben overgeleverd, vertrouw ik dat hij mijn grenzen respecteert. In deze positie kan ik hem onmogelijk zo diep hebben als bij onze laatste ontmoeting in Nederland. Marck voelt het inderdaad goed aan. Hij kreunt heerlijk bij elke stoot. Minutenlang leeft Marck zich uit in mijn mond.
“Wat is dit weer heerlijk, Maaike. Dit ga ik niet lang meer volhouden.” Marck laat zijn pik nog een paar keer in mijn gulzige mondje op en neer gaan. Ik ben er klaar voor om zijn sperma te ontvangen. Voor Marck wil ik dat doen en het daarna ook voor hem doorslikken. Tot mijn verbazing trekt hij zich terug en terwijl hij nog “ja, ik kom” zegt, voel ik de eerste straal sperma al op mijn borsten landen. Er volgen er nog meer. Volgens mij spuit hij zich helemaal leeg. Niet normaal hoeveel sperma ik op mijn tieten voel.
“Ja, dat was heerlijk Maaike.” Aan zijn toon hoor ik dat we nog niet klaar zijn. Geen probleem. Laat de volgende ronde maar beginnen.