De nieuwe week staat in de startschoenen. Ik ben er vroeg uit want heb in de ochtend een paar klantafspraken. ten minste dat denkt Wilma want ik ben van plan niets van het gesprek van haar met Wouter en Marcel te missen. Ik moet echter de deur uit omdat zijde bouvier van haar ouders ‘leent” en die hond mijn aanwezigheid kan ruiken en mij zo verraden. Beneden start ik even de diverse programma’s op om straks de bijeenkomst te kunnen opnemen en beluisteren en voer snel een testje uit. Harm zal misschien ook meeluisteren.

Voordat ik naar beneden ga kijk ik nog even op de slaapkamer naar Wilma. Ze ligt nog in bed en kijkt me met trieste ogen aan. In de keuken bereid ik het ontbijt voor en check mijn IPhone of er bijzondere berichten zijn. Tot mijn verbazing is er geen WhatsApp uitwisseling tussen Wilma en Wouter & Marcel geweest. Dit had ik toch minimaal verwacht na onze aanvaring van gisteravond waarin ik zei dat ik weet heb van de affaire tussen Wilma en Wouter en wellicht ook Marcel.

Maar Wilma is verbazingwekkend stil hierover geweest.

Dan tref ik een voicemail van de oud-politierechercheur aan. Ik beluister hem en hoor dat de politie graag met mij vandaag contact wil hebben en wanneer het me uitkomt. Hij zegt erbij dat alle signalen op groen staan. Dat is een mooi begin van de week schiet door mijn hoofd.

Even later ben ik zo goed als klaar om te vertrekken. Loop naar boven en zeg tegen Wilma: “Moet je niet Boris gaan halen of zal ik dat snel voor je doen? “. En direct daarna: “Schat, als we beiden willen dat het goed komt dan lukt ons dat ook. Ik wil in ieder geval 200% mijn best doen als jij dat ook ervoor over hebt. Onthoudt dat a.u.b.” Er komt een kleine glimlach op haar gezicht en ik geef haar een kus en zeg tot later en: “Ik houd ondanks alles nog altijd een beetje veel van je hoor. Tot straks zo tegen 13.00 uur denk ik.”

En dan vraagt ze: “Haal toch maar even Boris voor me op a.u.b.”

Ik loop snel naar het huis van mijn schoonouders, bel aan en zeg dat ik de hond kom ophalen. Mijn schoonmoeder vraagt me of ik al meer over het hoe en waarom weet, maar ik schud mijn hoofd van nee.

Thuisgekomen staat Wilma al onder de douche dus ik roep dat Boris beneden is en tot straks.

Eenmaal buiten bel ik snel de oud-politierechercheur en bedank hem voor het berichtje en verontschuldig me voor het vroege uur. Ik zeg hem dat het wat mij betreft al om 8.30 kan en dat ik tot even voor 9.45 de tijd heb. Dit is het enige moment vandaag dat vrij is. Hij zegt dat hij even zijn contactpersoon contacteert, en belt paar minuten later terug dat het ok is. Ik informeer of hij erbij wil zijn. Dat beaamt hij en ik stel voor hem op te halen wat niet nodig blijkt te zijn daar hij op loopafstand van het politiebureau woont.

Gezien het vroege uur ben ik ruimschoots op tijd bij het politiebureau en zie dat er iets verderop al een koffie- annex broodjeszaak open is en besluit daar even te gaan zitten. Kijk eens goed rond en merk op dat er voldoende plek is om straks ongehinderd te kunnen werken c.q. meekijken en luisteren naar het gesprek van Wilma met de beide heren. Ik spreek de bediende aan en vraag of het mogelijk is een bepaalde tafel, die ik aanwijs, van 9.50 tot pakweg 11.00 voor mij te reserveren (ik hoef de seks tussen Wilma en de heren niet te zien). Dat vormt geen probleem wat ook tot gevolg heeft dat ik me niet al te veel hoef te haasten als het gesprek onverwacht uitloopt. Ik test ook even hun wifi netwerk, start even het programma om te na te gaan of ik de beelden en geluiden van thuis goed kan ontvangen, wat geen probleem blijkt op te leveren.

Vervolgens begeef ik me naar het politiebureau waar ik vrijwel gelijktijdig met de oud politierechercheur aankom. Hij legt me een beetje uit wat ik kan verwachten. Eenmaal binnen worden we opgewacht door de dame die we afgelopen vrijdag gesproken hebben. Ze begeleidt ons naar een kleine vergaderruimte waar 2 andere rechercheurs al zitten te wachten. Eentje is gespecialiseerd in financiële misdrijven, de ander in zedendelicten, prostitutie, drugs, etc.

Beiden hebben de documenten voor zover mogelijk op deze korte termijn doorgenomen en willen wat meer vragen aan me stellen. Ook nu zeg ik dat ik eerst wil weten hoe het met mijn voorwaarde staat om deze week nog de mannen met gelijke munt terug te betalen. Ze antwoorden dat er in principe geen bezwaren tegen zijn zolang ervan geweld of afpersing geen sprake is. Ik licht mijn plan meer in detail toe en daar kunnen ze wel mee akkoord gaan, onder 1 voorwaarde en dat is dat ze willen meekijken. Dat zeg ik toe, maar vraag hun of ze me misschien ten dienste kunnen zijn met het loskrijgen van wat meer informatie. Dat hoeft de politie niet te doen maar kan de oud politierechercheur oppakken en deze legt dan uit wat hij wilt hebben en hoe aan te pakken. Als eenmaal alles geregeld is, beantwoord ik hun vragen en zeg hun toe ik deze week, hoogstwaarschijnlijk morgen al, een gesprek met Harm zal regelen die hun meer gedetailleerd door de documenten kan leiden.

We zijn ruim op tijd klaar en ik bedank de heren en dame voor hun medewerking en toegezegde steun. Afgesproken wordt dat alle contact via de vrouwelijke rechercheur en hun oud-collega verloopt. Ik neem afscheid en denk bij mezelf dat dit ook dit beter gaat dan verwacht en bel Harm even op om hem op de hoogte te brengen. Hij zeg toe om morgen tijd vrij te maken voor een telefoon conferentie maar dan wel vanaf mij thuis. Hij wil absoluut anoniem blijven in deze. Voor de rest verloopt alles naar wens zegt hij en de diverse acties worden in gang gezet nu we het fiat van de politie gekregen hebben.

Rustig loop ik vervolgens naar het koffiehuis en installeer me aan mijn eerder gereserveerde tafel. Gelukkig is het niet al te druk en rumoerig in de zaak en bestel wat koffie met gebak en water.

Ik start mijn PC en vervolgens het programma. Zet ook mijn koptelefoon op zodat ik het gesprek goed kan volgen en niemand kan meeluisteren.

Het is even voor 10.00 en ik zie Wilma in haar strenge en uitdagende sm-pakje nerveus rondlopen. Wat is ze daarmee van plan vraag ik me af?

Op dat moment gaat de bel van de voordeur en loopt Wilma ernaartoe om de mannen binnen te laten. Ik zie een goedkeurende en ook geile blik in hun ogen, en ze willen doorlopen naar de woonkamer. Wilma houdt hun tegen en zegt: “Zo, hebben mijn slaafjes niet geleerd hoe ze de Mrs. moeten begroeten? Nog gekleed en niet in de juiste houding.” Ze wijst op 2 mandjes die in het halletje staan: “Daarin kunnen jullie je kleren kwijt. Ik verwacht jullie tussen nu en 3 minuten in de juiste houding in mijn speelkamer” en loopt weg. Draait zich even om en zegt: “Oh ja en straf hebben jullie verdiend reken daar maar op”.

Ik switch vervolgens van het halletje naar de slaapkamer en zie even later beiden heren in de juiste houding aan Wilma’s voeten liggen en haar voeten, die in zwarte hiellaarzen zitten, kussen. Ze staat op, neemt een zweep in de hand en loopt om beide heren heen. Hoe moet ik jullie nu straffen voor jullie onbehoorlijk gedrag. Niet luisteren naar de Mrs. haar wensen en dan ook nog niet eens de Mrs. begroeten zoals het hoort. Ze zwiept een paar keer met de zweep om deze vervolgens 2 keer uit te halen op de rug van beide heren. Marcel wil wat zeggen en krijgt direct weer een slag. “Heb ik je gezegd dat je mag praten slaaf” en geeft hem ook een trap onder zijn ballen. Marcel kruipt kreunend van pijn in elkaar. “Doet het pijn, sissy?” vraagt Wilma. “Dit is maar een kleine afstraffing voor wat jullie mij en mijn familie de laatste jaren hebben aangedaan “. Vervolgens geeft ze Wouter een schop onder zijn ballen, waarop deze ook van pijn krimpend in elkaar zakt. Hij wil wat zeggen maar Wilma ranselt hem met de zweep. “Houd je mond ik ben nu aan het woord en luister goed” gaat ze verder. “Ik ben jullie chantage meer dan zat en wil niet scheiden van mijn man omdat het jullie zo goed uitkomt. Ik zal straks alles aan hem vertellen en het risico nemen dat hij niets meer van me wil weten en dat ik ook de zeggenschap over de kinderen verlies. Maar jullie hoer word ik niet. En als jullie me willen bedreigen dan heb ik al voorzorgsmaatregelen genomen. Opgehoepeld nu, mijn huis uit en blijf voorgoed weg.”

Marcel staat woedend op en loopt dreigend op Wilma af. “Boris” roept Wilma en de hond komt aangestormd, gaat grommend voor Marcel staan, in de aanvalshouding naar beide heren. Een woord van Wilma zal voldoende zijn. Nu begrijp ik ook de reden waarom ze Boris nodig had.

De heren druipen af onder het uiten van verwensingen en bedreigingen.

Wilma volgt hun samen met Boris naar beneden en wacht tot ze deur verlaten en wegrijden. Ze roept ze na als ze ook maar iets ondernemen zij hun vrouwen en werkgevers zal inlichten. Dan geeft ze Boris een aai over zijn kop, een groot bot om op te eten, en gaat zich fatsoeneren.

Ik zit vol verbijstering het tafereel te bekijken en weet niet wat me hier overkomt.

Allerlei vragen wellen bij me op? Ben ik blij met haar actie? Durf ik niet te zeggen, heb er totaal geen gevoel bij. Wilma kent me te goed en ik veronderstel dat ze onraad ruikt en probeert er mee weg te komen. Stiekem hopend op mijn goede hart of zoiets. Gisteravond is natuurlijk van mijn kant heel duidelijk geweest. En gedurende de week heb ik ook al meerdere kleine speldenprikken uitgedeeld (geen strakke kont, parenclub, sex-orgies). Ook nog de nieuwe beveiliging van het huis. Wellicht vermoedt ze zelfs dat ik camera’s heb geïnstalleerd en heeft ze daarvoor zo’n show opgezet. Ofwel in hoeverre is ze oprecht en dan: wat wil ik verder met haar? Want ik geloof al lang niet meer dat alle sex onder dwang heeft plaatsgevonden en dat ze wel degelijk met plezier gewerkt heeft. Wat ze min of meer ook al heeft toegegeven. Misschien geldt dat ook wel voor de parenclub als ik terugdenk aan de schaterlach bij terugkomst zaterdag voor 1,5 week terug.

En eigenlijk het gaat me nog niet eens zozeer om het vreemdgaan, waar ik bozer over ben is dat ze me, ons verraden heeft, er geen woord over gesproken heeft in bijna 3 jaar. En daar bovenop het gevaar waaraan zij onze kinderen heeft blootgesteld, om sex te hebben met Wouter en Marcel toen zij thuis waren.

Te veel vraagtekens voor me, het tijdstip klopt voor mijn gevoel ook niet, of is het puur egoïsme en eigenbelang van Wilma.

De vraag die openstaat en beantwoord moet worden is: gaat het alleen om de sex of wil Wilma onze relatie veranderen, is ze niet meer gelukkig in ons huwelijk in de huidige vorm? En op hetzelfde moment komt een ander idee in mijn hoofd op. Moet dat nog even laten rijpen maar wie weet is het een optie om toch samen door te gaan en een beetje in Wilma’s nieuwe wereld voet te vinden.

Deze vraag wil ik niet vandaag al beantwoord krijgen daar gun ik me de tijd voor.

Ik wil haar straks echt door het stof zien kruipen, door de modder gaan en echt het onderste uit de pan naar boven halen zonder dat al mijn troeven uit te spelen. Ik wil zien hoe oprecht en eerlijk ze is, maar niet prijsgeven, dat ik bijvoorbeeld weet heb van haar werkzaamheden als hoer, van de vele sessies in de parenclub etc. Ik zal me alleen beperken tot de afgelopen week. Ook de WhatsApp uitwisselingen zal ik in eerste instantie achter de hand houden maar niet schromen deze wel uit te spelen.

Dat gedacht hebbende zorg ik ervoor dat ik de benodigde informatie en foto’s/video’s bij de hand heb om straks het gesprek aan te gaan en dat Wilma verder niets van de andere informatie op mijn telefoon kan zien.

Voordat ik richting huis rijd bel ik even Harm, mijn schoonmoeder, en de (oud)politiefunctionarissen op om hun op de hoogte stellen van de gewijzigde omstandigheden. Maar zeg wel dat het actieplan ongewijzigd blijft en doorgaat.

Ik begeef me rustig op weg naar huis. Zet de autoradio aan en toevallig of niet wordt net dat oude nummer van Reinhard May gespeeld “Als de dag van toen houd ik van jou….”. Ik laat de tekst tot me komen en die raakt me erg diep. Het zorgt ervoor dat mijn boosheid en gekwetstheid wegvloeien. Dan komt bij mij ook een gedachte op uit het Taoïsme, een oude Chinese filosofie, die gaat over het handelen in het leven. Onder meer wordt de leraar en leerling verhouding uitvoerig belicht. In zo een relatie draai je om elkaar heen, sta je open om te leren maar ook om te onderwijzen, je kennis te delen ofwel het ene moment ben je leerling en het andere moment leraar. En bedenk ik me, Wilma en ik zijn ergens daarmee gestopt te leren en te delen van en met elkaar. Waar ik eerst erg boos was en me min of meer voorgenomen hab dat ik Wilma door het stof wil zien kruipen en meer, laat ik dat idee nu varen. Want realiseer ik me op deze wijze drijf ik haar nog verder van me af en dat wil ik ook weer niet.

Boris verwelkomt mij met wild geblaf en vrolijk kwispelend. Wilma komt snel, maar ook een beetje bedrukt kijkend en met gespeelde lach naar beneden, valt in mijn armen, kust me en zegt: “Schat, ik moet heel erg met je praten. Zullen we een lange wandeling gaan maken in het bos dan voel ik me rustiger?” Ik zeg: “Lieverd wat is zo belangrijk voor je dat je dat tijdens een wandeling wilt bespreken. De kinderen zijn nu niet thuis, kunnen ons niet storen dus we hebben hier toch ook alle ruimte en rust?” Uiteindelijk geef ik toe aan haar verlangen en gaan we op weg.

We droppen de hond bij haar ouders, en lopen gearmd richting het bos. We keuvelen een beetje over ditjes en datjes en ik vraag haar na een tijdje: “Waarom wilde je Boris nu eigenlijk vanochtend hebben? Je moeder vroeg me daar ook al om.” Ze aarzelt en zegt dan: “Dat heeft te maken met waarover ik met je wil praten”. Ik kijk haar aan en zie dat ze heel verdrietig kijkt, het huilen haar nader dan het lachen staat. Is de waarheid zo zwaar of speelt ze een mooi spel vraag ik me af? En bedenk dat ik wel erg sceptisch geworden ben, en geef haar het voordeel van de twijfel. Ik zie haar slikken en begrijp hoe moeilijk het is om te beginnen. Om de ban te breken vraag ik haar: “Heeft het met gisteravond te maken, met wat ik je voor de voeten gegooid heb?” Ze kijkt naar de grond toe en begint vreselijk te huilen en knikt van ja. Ik zeg dan: “Ok, vertel me dan maar alles over je escapades, hoe lang ze duren, wat ze voor jou betekenen en wat dat voor mij betekent? “

Ze knikt begrijpend en begint zachtjes te praten. Ze spreekt over het personeelsfeestje, hoe gezellig het was, hoe ze heerlijk gedanst heeft met Wouter, een beetje te veel gedronken heeft en uiteindelijk met Wouter in een hotel beland is, dat ze gelukkig nog die avond konden reserveren. Hoe geweldig de sex is geweest, hoe ze zichzelf heeft laten gaan, maar ook hoe ze zich de volgende dag schaamde dat ze zo genoten heeft en mij niet onder ogen durfde te komen. Ik kijk haar aan en vraag: “Waarom durfde je dat niet dan. We hebben dat toch vroeger ook altijd gedeeld met elkaar, heb ik het je ooit niet gegund of ben ik jaloers op je geweest? En is het hierbij gebleven of is er meer?” Ze kijkt me aan en zegt dan uiteindelijk: “Nee, sinds die tijd heb ik minimaal 1 keer per week sex met hem gehad”. Ik antwoord: “Je bent dus bewust een sex-relatie aangegaan en hebt bewust onze afspraak geschonden. Is het zo makkelijk voor je om mij te bedriegen en hoe vaak heb je het al eerder gedaan met andere mannen?” Wilma kijkt me geschokt aan, begint weer te de snikken en zegt: “Nee dat was en is de enige keer. Alleen met hem heb ik een langere sex-relatie gehad en ik heb deze vanochtend vroeg beëindigd. Dat wilde ik met je bespreken lieverd. Ik weet dat ik heel dom geweest ben en je daarmee erg gekwetst hebt. Ik wou dat ik het kon terugdraaien maar dat is onmogelijk. Vergeef me a.u.b. en geef ons nog een kans. Ik wil met jou door, met jou oud worden schat”.

Weer kijk ik haar aan en zeg: “Wilma, het gaat me er niet om dat je een seks-relatie had of hebt, dat gebeurde vroeger ook erg regelmatig. Ik voel me daardoor verraden door je. Ik ken je niet meer terug. Je bent veranderd in een totaal andere vrouw dan degene waar ik verliefd op ben geworden, mee getrouwd ben en waarvan ik hield. Als je met mij niet meer de waarheid kunt delen, niet meer open en eerlijk in gesprek kunt gaan dan zie ik geen toekomst voor ons huwelijk.”

En open daarop mijn IPhone met de foto van de ochtend na de parenclub waar ze met beide heren naakt in bed ligt. Ze ziet de foto en schrikt zich wezenloos. Ik zeg erbij: “En de kinderen kennen deze mannen ook als ome Wouter en ome Marcel”. Ze vraagt huilend: “Heb je deze foto aan de kinderen laten zien?”, waarop ik zeg: “Natuurlijk niet, maar beneden lagen hun portemonnees met hun identiteitskaarten en die heb gekopieerd”.

Ik ga verder en zeg: “Ik ga dit niet op de spits drijven dat heeft weinig zin. We hebben in het verleden uitgebreid gesproken over hoe we het leven samen zagen, de gemeenschappelijke weg die we wilden bewandelen, soms ook onze eigen weg wilden inslaan, maar elkaar wel op de hoogte zouden houden. Daar is blijkbaar een einde aangekomen want je bent erg ver van mij afgedwaald. Ik mis bij jou ook de wil om mij de waarheid te vertellen over deze nieuwe richting die je gekozen hebt. Je zegt wel dat je door wilt gaan met mij, maar blijft in het vage over wat je gedaan hebt c.q. doet. Voor mij is dat onvoldoende basis om verder te gaan met je. Het vertrouwen ontbreekt nu en dat moet je terugverdienen te beginnen met open kaart te spelen”.

Wilma reageert bijna direct door te zeggen: “Maar ik wil met je door, je bent mijn alles”. Ik antwoord: “Als je dat wilt dan vertel je echt alles. En ook hoe jij de toekomst ziet en welke rol je voor mij en de kinderen in dat plaatje hebt. Ik heb daar ook mijn ideeën over maar wil eerst de jouwe horen. En misschien is er dan uiteindelijk weer een pad dat we samen kunnen bewandelen. Als je meer tijd nodig hebt dan doen we het bijvoorbeeld morgenvroeg of op een ander tijdstip.”

Wilma antwoord: “Morgenvroeg kan niet dan moet ik werken. Heb een afspraak staan waar ik niet om heen kan”. Ik antwoord: “Weet je zeker dat je wilt gaan werken. Is dat belangrijker dan onze toekomst of hoort dat werk bij onze toekomst?”.

Ze kijkt me aan en dan valt het muntje eindelijk en zegt ze zachtjes: “Je weet echt alles he?”.

Ik knik en zeg: “Wat je doet is jouw zaak. Als dat werk deel van de nieuwe Wilma is hoor ik dat wel van je en ook hoe je dat in de toekomst denkt te doen. En nogmaals: is er een plek voor ons in jouw toekomst”

Ik open mijn iPhone en zeg: “Ik zend je nu een aantal berichtjes en documenten zodat je ook weet hoe je zakenpartners je behandelen en ook jouw toekomst er bij hun gaat uitzien. Neem ze rustig door en denk erover na. Dat maakt ons gesprek makkelijker straks en misschien bedenk je je aangaande de afspraak morgen”. Ik selecteer dan onder meer kopieën van de gesprekken en chats van beide heren m.b.t. het doorverkopen (van het contract) van Wilma. Daarnaast wat chats m.b.t. het drogeren van Wilma. Ze opent deze en ik zeg nogmaals neem je tijd om ze goed te beluisteren en te lezen. Ik versnel daarop mijn pas Wilma achterlatend in haar onzekerheid en verwardheid.

Later die middag zie ik wat beeps van Wouter en Marcel richting Wilma. Ze zeggen: “Lieverd, we begrijpen dat we je te veel onder druk gezet hebben m.b.t. tot je scheiding en dat je wellicht in paniek geraakt bent. Wil je ons dat a.u.b. vergeven en kunnen het we over een en ander nog eens hebben. Kom je morgen nog werken dan kunnen we bijvoorbeeld daarna praten?” Ik zie een antwoord van Wilma: “Mijn man weet van jullie beiden af, ook dat we al bijna 3 jaar een sex-relatie hebben en dat jullie hier in ons huis sex gehad hebben. Is het wel een goed idee dat ik morgen kom werken?” Het antwoord volgt snel: “Als dat alles is maak je dan maar geen zorgen, want hij denkt nog altijd dat je hier gewone klantafspraken hebt of niet? Hij weet alleen dat wij jou neuken meer niet. En misschien is het beter zo dan lossen de problemen om je scheiding zich ook vanzelf op.” Er valt geen woord over de documenten die ze van mij gekregen heeft.

Wilma komt in het begin van de avond naast me op de bank zitten en vraagt of we nu het gesprek van vanmiddag kunnen voortzetten. “Als je dat graag wilt doen we dat. Maar weet dat ik geen zin heb in een halfslachtig gesprek zoals vanmiddag.” zeg ik. “Of je spreekt alles eerlijk uit of we praten niet met elkaar. Dit is je enige kans om schoon schip te maken. En voor jou informatie: ik heb voor vrijdag al een afspraak staan met een scheidingsadvocaat”.

Wilma verschiet een beetje van kleur en zegt: “Loop je niet te hard van stapel. Geef me de tijd om mijn verhaal te doen.” Ik zeg daarop: “Vanmiddag heb je al een mogelijkheid gehad en je was niet eerlijk vanaf het eerste moment, dus als je in herhaling valt en niet oprecht bent zie ik geen andere uitweg. Ik heb je de kans gegeven en die heb je tot nu toe aardig verpest. Je weet nu waar je aan toe bent en vergeet absoluut niets, je hebt maar een kans nog”.

Wilma slikt even en zegt met zachte stem: “Het is echt veel en de kans bestaat dat ik iets vergeet. Reken me daar niet direct op af, please?”. Ik zeg: “Vergeten is iets anders dan liegen, en ik voel aan of je iets bewust verzwijgt en dan zie ik het wel als een leugen. En nogmaals ik ben niet boos, alleen teleurgesteld in je.”

Wilma reageert door te zeggen: “Laten we maar beginnen want anders zit ik de hele avond en nacht op hete kolen. Als ik nu die start maak ben ik van mijn zenuwen af, en kunnen we altijd besluiten morgen door te gaan, want ik weet niet hoe je ermee omgaat”. In de volgende uren vertelt Wilma dan alles over haar relatie met beide heren, hoe ze haar vervolgens gechanteerd hebben met de foto’s en video’s, het contract, hoe ze haar verleid of gedwongen hebben om een eigen bedrijf te beginnen, haar klanten aangeleverd hebben en verlangden dat ze sexuele diensten moest verlenen aan de klanten, ofwel als hoer werken, de parenclub. Echt alles komt eruit ook de pillen maar ook het geregeld gebruik van cocaïne door de week als ze klanten ontving. Dat laatste wist ik nog niet maar maakt het plaatje compleet.

Als Wilma eindelijk uitgepraat is, kijkt ze naar mij en probeert mij te doorgronden. Ik merk dat ze erg opgelucht is om haar verhaal eindelijk, na 3 jaar, met iemand gedeeld te hebben. Ik vraag haar dan ook: “Was het nu zo zwaar om dit met mij te delen, mij in vertrouwen te nemen?”.

Wilma antwoord: “Ja schat, het was zwaar omdat ik ook voor een deel genoten heb van dit leven. Ik weet nu dat ook de drugs die mij zijn toegediend of ikzelf heb genomen, daar een rol in gespeeld hebben. Maar ik heb die niet altijd genomen zeker niet iedere dag. Maar die twijfel, maar ook de spanning en het verlangen naar die ongeremde sex, maakte dat ik het niet kon bespreken met je. Ik weet met mijn eigen gevoelens, verlangens geen raad, en nog altijd niet. Ben ik wel een goede moeder voor mijn kinderen bijvoorbeeld? Ik schaam me echt dood voor mijn gedrag maar heb nog altijd die lust gevoelens waar ik niet tegen op kan. Ben nu wel erg blij dat we hier over gepraat hebben, dat ik het eindelijk bij je kwijt kan want het begon een aan me te vreten. En misschien dat ik daarom meega in het denken om te scheiden omdat ik je niet onder ogen durf te komen.”.

Ik knik begrijpend en vraag dan: “Hoe zie je de toekomst dan? Wil je dit werk blijven doen als hoertje of als escort. De parenclub etc. en hoe zie je ons dan daarin”.

Dan begint ze te huilen en zegt: “Ik vond het zo wel goed geregeld, 2 klanten per week. Maar niet allen waren even leuk en dat nam ik wat coke. Ik kan niet zonder de sex lieverd vind je dat erg? Maar de mannen deden me verder niets hoor, het is puur de sex. Je weet toch dat ik vroeger ook veel behoefte daaraan had en dat is nu wat erger geworden denk ik.”

Maar vraag ik dan: “Hoe denk je dan verder te gaan. Wil je met Wouter en Marcel in business blijven? Of wil je deeltijd als prostitué gaan werken, escort- of callgirl worden. Of gewoon in de bar een man oppikken, hoe denk je die behoefte te gaan bevredigen?”

Wilma zegt: “Nee, na wat ik gehoord en gelezen heb over hoe ze over me denken, me willen doorverkopen wil ik niks meer met die hufters te maken hebben. Integendeel ik zit me af te vragen hoe ik ze kan terugpakken. Maar over die andere dingen heb ik nog niet nagedacht. Weet ook niet hoe jij daarmee omgaat want het is toch niet makkelijk met een ‘loopse over oversexte’ vrouw te leven”.

Haar aankijkend zeg ik: “ik weet hoe losbandig je vroeger was en het schijnt met de jaren een beetje erger geworden te zijn. Het is botte pech voor je dat die Wouter en Marcel daar misbruik van gemaakt hebben”. Bij deze woorden beginnen Wilma’s ogen te lachen en ze springt op, omhelst me en zegt: “Vergeef je me mijn gedrag? Accepteer je mij zoals ik ben?”. Ik blijf stil en zeg: “Wilma ik ken je al jaren dat moet je weten. Accepteren is een groot woord, want je bent nu wel erg excessief bezig geweest. Ik begrijp je maar vergeef je niet dat je mij bedrogen hebt, mij verraden hebt, mij niet vertrouwd hebt. En je gedrag, tja die mannen hebben je misbruikt, je gedrogeerd en gechanteerd dus wat valt daarop te zeggen. Maar we pakken ze terug voor alles wat ze je aangedaan hebben en nog meer.”

Er valt even een stilte en ik zie dat Wilma ondanks alles toch wel opgelucht is en er ook meer leven in haar ogen zit.

Dan vraag ik haar: “Vertrouw je mij. Als ik je nu wat zou vragen zou je dat onvoorwaardelijk doen?”

Wilma kijkt me diep in mijn ogen en zegt dan: “Ja schat, alles wat je me vraagt”.

“Ok”, zeg ik. “Stuur dan nu een WhatsApp bericht naar beide heren dat je morgen niet gaat werken en ook woensdag niet beschikbaar bent. Geef me dan vervolgens jouw iPhone en PC. Ik wil niet dat je de komende 2,5 dag bereikbaar bent. We blijven samen thuis, wandelen maken het ons gezellig.” Wilma kijkt me aan, pakt haar iPhone tikt een bericht in en geeft me vervolgens de telefoon. Ik zet hem uit terwijl er op de mijne een berichtje binnenkomt en een paar minuten later nog een. Ze kijkt me aan en zegt moet je die niet lezen. Ik neem hem op en laat haar de berichten zien, eerst die van haar dan het antwoord van Wouter. En ik zeg: “Ben je vergeten dat ik een hacker was en soms nog ben?”

Inmiddels is het dik na middernacht maar beiden hebben we nog niet echt slaap. De emoties van deze dag zijn wel slopend geweest maar de adrenaline van de laatste uren is nog niet uitgegierd in ons lichaam. Tijd dus voor een slaapmutsje en we zitten lekker bij elkaar ieder van ons met zijn /haar eigen gedachten. Totdat Wilma opeens zegt: “ik ben blij dat je er weer bent in mijn leven. Je bent mijn anker dat realiseer ik me nu en dat heb ik de laatste jaren gemist”. En vleit zich tegen me aan. Ik laat het maar even zo, een zwaluw brengt nog geen lente.

Mijn gedachten gaan dan naar het plannetje wat eerder op de dag in mijn hoofd gekropen is. Dat Wilma oversext is is duidelijk. Dat ze tevreden is met 2 seks afspraken per week ook. En eigenlijk verschilt dat niet zo erg veel van wat ze deed in onze studentenjaren. Wat als ik voor deze behoefte nu eens een oplossing zoek. Niet dat ik de plaats van Marcel en Wouter wil innemen, maar een soort surrogaat pooier is misschien een tussenoplossing. Maar dan wel een luxere aanpak. En misschien hebben meer dames die nu voor Marcel en Wouter werken diezelfde behoefte. Dan zouden we dat pand kunnen gebruiken als een soort luxe bordeel.

Ik parkeer die gedachte even en we besluiten het bed op te zoeken. Ondanks dat we laat naar bed gegaan zijn ben ik toch weer vroeg wakker. En die gedachte die ik geparkeerd had komt weer terug. Hij gaat alle kanten op maar langzaam vormt zich een patroon. Ik sta dan op pak mijn iPad en leg mijn gedachten vast plus al wat bijbehorende actiepunten.

Ik realiseer me dan dat Harm vandaag een gesprek met de politie heeft, en dat liefst vanaf mijn huis doet, anoniem. Ik overweeg dat dat niet absoluut noodzakelijk is. Tegenwoordig kun je bijvoorbeeld langs de A2 ook een tijdelijke kantoorruimte huren voor een dag of slechts een paar uur. Alle voorzieningen zijn daar aanwezig. Ik bel Harm even op met dit idee. Hij twijfelt en zegt dat hij met mij ook graag het lopende actieplan wil bespreken. Uiteindelijk wordt dat toch a.s. donderdag uitgevoerd. Ik praat hem dan bij over mijn gesprek met Wilma, dat ze nu thuis is en blijft tot na afloop van dit alles.

Dat horende zegt hij: “Ok, reserveer maar zo een kantoorplek en geef me de details door. Dan praten we straks de stand van zaken door m.b.t. de uitvoering van je plan”. Ik bel vervolgens mijn contactpersoon bij de politie en geef haar de tijd door waarop het telefoongesprek met Harm kan plaatsvinden. Ik krijg van haar een skypeadres door waarmee Harm straks contact mee moet opnemen. Snel maak ik ook z een skypeaccount aan waarmee Harm zich kan aanmelden.

Nadat ik de kantoorruimte gereserveerd en betaald heb. Harm de informatie heb doorgestuurd ga ik een ontbijt voor Wilma klaarmaken en breng haar dat op bed. Ze is net wakker en kijkt me blij en dankbaar aan. Na een heerlijke ochtendkus zegt ze dat ze voor het eerst sinds lange tijden onbekommerd en zonder zorgen heeft kunnen slapen. Dat doet me deugd en ik zeg: “Fijn lieverd, geniet nu van je ontbijt en neem dan een lekker bad. Ik heb dadelijk nog een telefoongesprek en daarna hebben we alle tijd voor onszelf. Wat denk je ervan als we je ouders uitnodigen ergens een hapje te gaan eten?” Wilma knikt instemmend en zegt: “Laten we dat hier doen ik heb echt zin om jullie te verwennen”.

Ik bel mijn schoonouders op en ze gaan graag op onze uitnodiging in. Is eigenlijk ook alweer tijden geleden dat we dat gedaan hebben. Mijn schoonmama vraagt wel hoe de stand van zaken is en ik praat haar bij. Ze is erg opgelucht dat er weer een vorm van toenadering is. Ik zeg ook dat het actieplan nog altijd doorgaat en dat Harm me zo bijpraat.

Dat gebeurt uiteindelijk halverwege de middag. Ik krijg van hem te horen dat zijn gesprek met de financiële inspecteur en ook iemand van de FIOD meer dan vruchtbaar geweest is en dat men zeker dieper in deze materie gaat duiken en niet al te lang hiermee wil wachten om op te treden. Dan gaat hij over op de stand van zaken rondom mijn actieplan aangaande het met gelijke munt terugbetalen aan Wouter en Marcel. Ze hebben, mede dankzij de hulp van de oud-politierechercheur, meer dan voldoende materiaal in handen gekregen om er een mooie show van te maken. Hij zegt dat ik donderdag ochtend mijn iPad of PC maar aan moet sluiten op de TV voor een live programma. Meer wil hij nog niet kwijt. Ik nodig nog dezelfde avond mijn schoonmoeder uit voor het bijwonen van deze liveshow.

De rest van de dinsdag en woensdag verloopt verder rustig. Wel maken Wilma en ik een lange boswandeling, eten ergens een pannenkoek en vraag ik haar of ze nu al nagedacht heeft over de toekomst. Ze zegt: “Nee, nog niet ben alleen maar aan het denken hoe ik die gasten kan terugpakken”. Ik antwoord: “Laat dat maar mijn zorg zijn. Denk je maar na over de toekomst”. Ze kijkt me aan en vraagt: “Meen je dat? Ga jij Wouter en Marcel aanpakken? En heb je er geen problemen mee als ik (betaalde) sex heb met andere mannen of naar een parenclub ga?” Ik zeg: “Sex met andere mannen had je vroeger ook al uit vrije wil, net zoals ik met andere vrouwen trouwens. Ik zie je liever betaalde seks hebben dan dat je willekeurig een man in een kroeg oppikt. Je kunt bijvoorbeeld als escort girl werken dan weet je ook dat je beschermd wordt. Of misschien als gastvrouw in een sexclub. Ga meer eens rustig op internet uitzoeken wat de mogelijkheden daarvoor zijn en of dat in je straatje past. We kunnen dat ook samen vandaag doen door een beetje te surfen op het net? En parenclub doe ik liever samen met jou als je dat geen bezwaar vindt?”

We zijn laat op de middag thuis als ik een WhatsApp ontvang met de mededeling ‘OPERATIE AFREKENING gestart. Pakketjes afgeleverd en ontvangen. Tot morgenochtend. H.’

Ik heb een lach op mijn gezicht als Wilma vraagt: “Wat valt er te lachen”. Ik laat haar het berichtje zien en ze kijkt me verbaasd aan: “Zo snel al. Heb je alles wel goed doordacht op deze korte termijn. Ik wil niet dat ze door overhaast en onzorgvuldig werk ermee weg komen”. Ik antwoord: “Vertrouw maar op me”.

De rest van de avond probeert Wilma meer van me los te krijgen maar ik houd mijn mond. Wel komen er veel beepjes binnen van Marcel en Wouter die proberen Wilma te bereiken en naarmate ze niets van haar horen, haar beginnen uit te maken voor slet en onbetrouwbare bitch. En vervolgens haar beginnen te bedreigen en zeggen haar wel weten te vinden. Ofwel de paniek slaat toe en ze weten niet waar ze aan toe zijn.

Ik begin erg benieuwd te worden naar de volgende morgen.

[B] Einde deel 6 [B]