Christine Leert - 1

T was al best koud voor de tijd van t jaar. November, al dagen regende het en de wind waaide strak om het huis heen. Iedere dag weer op en neer naar school en terug. Dus ook iedere keer weer klets nat van de regen aankomen op school. Dat doet niet veel goed voor je populariteit. Maar goed, Christine had daar niet heel veel aandacht voor. Voor Christine was dit laatste jaar vooral overleven. Examen doen op het Gymnasium en dan heel snel het dorp uit naar de stad, om daar aan de universiteit te gaan studeren. Dus enige behoefte om nog veel tijd te investeren in haar klasgenoten, die had ze niet. Ja, uiteraard haar beste vriendin, Sanne, daar kon ze niet zonder. Met haar is ze dan ook al heel wat jaren zo goed bevriend, haar moeder zei altijd: ‘Al zou ze op je bord schijten vind je het nog prima”. En eigenlijk klopte dat ook wel. Sanne en Christine deelden alles met elkaar, deden ook bijna alles met elkaar. Ze zaten dan niet echt in dezelfde klas maar wel zelfde jaar, zelfde school, veel dingen samen doen, uitgaan, op vakantie, alles zeg maar. Helemaal verlopen door de regen ondanks het degelijke regenpak dat Christine aan had getrokken. Weer een dag lang school. Volgende week tentamen week, dus de dagen zagen er vooral saai uit, leren, school, leren, school. Als het kon nog wat sporten, maar dat was het dan wel. Ook deze dag duurde lang, het leek of er geen einde aan kwam. Veel aanspraak had ze niet in de klas. De klasgenoten van Christine wisten haar wel te vinden wanneer ze de aantekeningen nodig hadden. Maar als het om vriendschap of interesse ging zagen de meeste klasgenoten Christine niet staan. Tijdens de pauze zat ze vaak alleen als Sanne wel les had. Kon ze studeren, huiswerk maken. Of gewoon lekker lezen. Ze was gek op oude romans van Nederlandse schrijvers. Die lieten je wegdromen, weg van deze school, weg uit het dorp. Heerlijk om op die manier in je fantasie te verdwijnen en je niet meer met het hier en nu bezig te hoeven houden.

Tijdens de pauze zat ze ook nu te lezen. Een roman van Remco Campert, altijd een verhaal met hier en daar een scherp randje om goed over na te denken. Christine was totaal in een andere wereld terwijl er van alles om haar heen gebeurde. Opeens werd ze ruw verstoord omdat er een klasgenoot van haar per ongeluk tegen Christine aanviel. Ze reageerde geprikkeld en afwezig, zo gewend dat er toch niet contact met haar gemaakt werd. Deze keer zei de jongen die het gebeurde wel sorry, en kwam naast haar zitten. Christine wist even niet wat ze hier mee moest, zo vaak werd ze niet aangesproken. De jongen, Frank, vroeg wat Christine aan het lezen was. Ze raakte aan de praat over het boek en het werd een leuk gesprek. Opeens was de pauze heel snel voorbij gegaan en samen liepen ze naar het leslokaal waar ze Nederlands zouden hebben. Daar hield helaas hun gesprek op, en Christine ging opgewekt de klas binnen. De dag ging verder als normaal door, twee uur Nederlands, daarna Wiskunde en dan naar huis. Maar Christine zat met veel plezier in de klas. Haar favoriete docent gaf les, en ongemerkt had het gesprek met Frank haar veel plezier gegeven.

Christine en Sanne zaten samen op de kamer van Christine huiswerk te maken. Christine had een tentamen te leren voor frans, en Sanne zat aan haar wiskunde. Lastige stof, maar geconcentreerd waren ze bezig. Pot thee op het buro, chocolade binnen handbereik. En terwijl Christine hard aan het studeren was had ze het gevoel dat ze bekeken werden. Christine keek op van haar leerwerk haar kamertje rond. Maar Sanne was even hard aan t studeren. Haar kamerdeur was dicht dus een van haar broer kon het ook niet zijn. Toen viel haar oog op een huis aan de overkant, er blinkte iets achter een zolderraam. Ze wist niet precies wie daar woonde, en gaf zich niet de tijd om er lang over na te denken.

‘s Avonds, rond een uur of tien ging ze slapen. In het bijna donker, met het licht van haar bedlampje aan kleedde Christine zich om van haar degelijke kleding in haar nachtpon. Ze merkte plots dat haar gordijn nog niet gesloten was want weer zag ze iets blinken achter het zolderraam. Ze klikte geschrokken haar lampje uit en sloot de gordijnen. Nieuwsgierig bleef ze even turen naar de overkant en zag iets bewegen achter het raam, maar kon vanwege de donkerte niet duidelijk zien wie dat was.

Haar tentamen Frans was goed gegaan. Ze liep met een klasgenootje nog druk kletsend de schooldeur uit richting fietsenhok. Ze bespraken nauwgezet de vragen en Christine kreeg het gevoel de toets aardig goed gemaakt te hebben. Terwijl ze naar haar fiets liep nam ze afscheid van het klasgenootje. Die zou de andere kant op fietsen en dus morgen pas weer zien. Haar fiets zette ze altijd op een vaste plaats neer, zo gewoon en makkelijk weer terug te vinden. In gedachte gleden haar ogen over alle zadels en sturen richting de plaats waar haar fiets staat. Iets verderop ziet ze twee mensen staan. Een stelletje zo lijkt t. Ze ziet armen van de een op en om de ander, hoofden die draaien om elkaar. Het kan de aandacht van Christine niet echt pakken. Ze loopt langs het stelletje dat schrikt van haar aanwezigheid. Maar de lust van het stelletje wint t van de schrik ziet Christine, de hand van het meisje blijft in de broek van je jongen een op en neer gaande beweging maken. Christine kijkt er even naar, geeft er verder geen aandacht aan en maakt haar fiets los en rijd naar huis.

Tijdens t fietsen merkt ze dat het kruisje van haar slipje nat is. De bezigheden van het stelletje heeft haar blijkbaar toch wel geraakt en opgewonden. Ze buigt wat voorover op haar fiets waardoor ze met haar lijf wat dichter op haar zadel zit. Het geeft haar een prettig gevoel, licht kriebelend. Zo fietst ze in tien minuten naar huis, waar ze direct naar haar kamer gaat. Ze is alleen thuis dus heeft even geen afleiding van haar ouders of broers. Dat is mooi want ze wil zo snel mogelijk haar natte slipje uit en het prettige gevoel tot een heerlijk einde brengen. Ze gunt zich geen tijd meer, maakt haar broek los en gaat direct met haar hand tussen haar benen. Ze voelt hoe nat ze is, hoe opgezwollen haar klitje en kutlipjes zijn en wanneer ze met een vinger haar klitje beroerd duurt t niet lang of een heerlijk gelukzalig gevoel stroomt door haar lijf. Wanneer ze over haar trui een van haar tepels streelt ontstaat er een storm van genot en komt ze schokkend en zuchtend klaar. Trillend, zwetend en schokkend ligt ze op haar bed, met haar vingers tussen haar benen om het zalige gevoel nog sterker te maken. Ze knijpt ondertussen in haar borst van genot en kreunt het uit.

Een minuut of tien later staat ze weer op, trekt haar broek uit en verwisseld haar slipje. Haar oude is helemaal doorweekt, heeft een donkerrood kruisje van al het vocht dat ze geproduceerd heeft op de fiets. Ze trekt een schoon slipje aan en wil haar broek weer aan trekken. Terloops kijkt ze even naar buiten. T schiet haar door haar hoofd dat alles te zien zou zijn maar gelukkig kun je niet zo makkelijk haar kamer in kijken... maar dan ziet ze bij dat zolderraam weer iets bewegen. Ze baalt ervan dat ze dat vergeten was, en trekt snel haar broek aan. Ze weet nog steeds niet wat daar achter het raam gebeurt.

Vrijdagavond gaat Christine weer eens uit. Samen met Sanne besluiten ze naar de film in Amsterdam te gaan. Eerst samen wat eten in een cafeetje en dan naar James Bond. Lekker weg dromen bij die mooie Engelsman. T is gezellig, helaas regent het buiten maar binnen in het cafeetje waar ze wat drinken na de film is t lekker warm en druk. Ze praten na over de film, hoe goed Daniel er uit ziet en wat een overdreven sexy meiden er weer in de film rond liepen. Helemaal niet nodig voor de film en het verhaal vonden ze. Ze begonnen over de vergelijking met de boeken van Ian Flemming en wat de mogelijkheden zouden zijn om de boeken echt te verfilmen. Ondertussen keek Christine wat rond in het café en zag veel clubjes jongeren staan, wat stelletjes en een paar mensen alleen aan de bar. Het gesprek samen met Sanne was leuk en interessant. Ze moesten vaak lachen om de scene's die ze zelf bedachten vanuit de boeken die ze allemaal gelezen hadden. Opeens voelde Christine een hand over haar bil glijden. Ze gaf er geen aandacht aan, het cafe was zo druk dat het altijd kan gebeuren dat je aangestoten wordt. Maar de hand bleef net wat langer liggen, en ze keek om. Niemand te zien die haar kant op keek en achter haar stond. Vreemd. Nou ja, Sanne stelde voor om nog wat te drinken en bestelde twee rode wijn. Christine moest even naar het toilet. Ze liep van haar kruk af door de drukte heen. Om bij de toiletten te komen moest ze zich flink tussen de mensen door wringen, waardoor ze vaak een met hand, been of ander deel van haar lijf tegen de ander aan moest bewegen. Op de WC bekeek ze zichzelf even in de spiegel en zag dat haar tepels zich flink af tekenden in haar jurk. Het contact met de anderen maakte Christine opgewonden, ze voelde het ook in de rest van haar lijf. Op het toilet zag ze dat het kruisje van haar slipje vochtige streepjes had en ze voelde even aan haar kutje. Mmmm een heerlijk gevoel, ze kon het niet laten maar... Christine verloor haar hoofd en beheersing, hier op de WC moest ze zichzelf vingeren... en met een ervaren en snelle hand kwam ze al snel klaar, voorzichtig zonder al te veel geluid te maken.

Met nog rode blosjes op haar wangen probeerde ze weer terug bij de bar en bij Sanne te komen. Het café leek nog wel voller dan zonet, en met veel moeite, gewurm en wat duwen bereikte Christine eindelijk weer haar kruk. Sanne was in gesprek geraakt met twee jongens die ook aan de bar stonden. Aan de houding van haar vriendin te zien was t een leuk gesprek en Christine probeerde in te voegen. Ze werd door Sanne voorgesteld aan de twee jongens, type eerste of tweedejaars student, niet uit de stad, licht accent uit de provincie. Maar leuk om te zien en ook werd het een gezellig gesprek. T best was dat de heren wisten hoe t hoorde en beide meiden hoefde geen drankjes meer te bestellen, dat namen de jongens op zich. Er werden hele bomen op gezet over films, de politiek en de studie die de twee studenten volgden. Ondertussen waren de jongens bezig zo onopvallend mogelijk een kant te kiezen; die van Sanne of die van Christine. Dave, grote jongen, blonde krullen en mooie blauwe ogen, had de kant van Christine gekozen. Peter, zwarte kleine krulletjes, iets kleiner dan Dave, schoof iets op richting Sanne. Uit eindelijk werd het een gesprek tussen Christine en Dave, en Christine genoot van alle aandacht. Met verlangen hoorde ze de verhalen van Dave over zijn studie, het leven in de stad. Ze kon niet wachten tot ze hier zou komen wonen. Dave had ondertussen al een hand op de rug van Christine gelegd en ze liet het toe. T was mooi on te zien hoe voorzichtig de jongens deze meiden benaderde. Dat ging in de dorpskroeg nog wel eens anders... werd je zonder pardon direct in je kruis gegrepen, vooral als je een rokje aan had. Of, nou ja, weinig subtiliteit in ieder geval. Dave en Peter pakte het veel rustiger aan. Christine voelde de warmte van de aanwezigheid van Dave duidelijk, of was het haar eigen gevoel die de aandacht van deze blonde man haar gaf... door de wijn en de avond kon ze het niet goed meer onderscheiden.

Plots schrok Sanne, het was tijd om te rennen want ze moesten de laatste trein halen naar huis. Beloofd aan hun ouders op straffe niet meer naar de stad te mogen. Meisjes van bijna 18 hebben zo nog hun afspraken met ouders te maken. De jongens reageerde teleurgesteld, maar stonden erop dat ze ze even naar het station zouden brengen op de fiets. Terwijl Christine bij Dave achterop zat kon ze hem even goed vasthouden, en Christine zag dat Sanne het zelfde deed bij Peter. T was een stille fietstocht door een nog drukke stad. Sanne en Christine keken elkaar aan en wisten dat ze beide een heerlijke avond hadden gehad, en misschien ook wel langer hadden willen blijven.

Het afscheid was vreemd. Ze kwamen net op tijd aan op het station om de trein nog te halen, dus sprongen de meiden van de fiets af. Christine gaf heel snel een kus op de mond van Dave en rende toen, hand in hand met Sanne, het station in. De jongens verbijsterd achterlatend. Bij het fluitsignaal sprongen ze de trein in en reden direct het station uit, op weg naar huis. Een plaatsje zoekend in een coupe kwam Christine er achter dat ze geen nummers met Dave en Peter hadden uitgewisseld. Daar baalde ze beide flink van want ze wilde nog wel een keer zo'n avond…