Allereerst: HAPPY NEWYEAR voor jullie allemaal!
Ik hoop dat we in 2021 onze vrijheid terugkrijgen en dat we tegelijk zuiniger zullen zijn op elkaar en op ons lieve moedertje aarde, waarvan er ten slotte maar één is!
En, natuurlijk wens ik jullie en mij óók toe dat we hier opnieuw veel leesplezier mogen beleven. Ik ga er in ieder geval weer mijn best voor doen!
Liefs, zazie


Gael hielp Joney om zich los te maken van haar über-godsdienstige ouders. Ze krijgen wat samen, Gael haalt haar met haar viool in zijn muziekwereldje en ze worden echte soulmaatjes. Maar al snel benauwt het haar ook. Het voelt af en toe alsof ze de controle van haar ouders heeft ingeruild voor die van de toch snel jaloerse Gael. Joney wil hem niet kwijt maar ze wil tegelijk ook vríj blijven.


Het succes van ons eerste nummer ‘Medieval Whisperings’ is gigantisch. Binnen een paar weken is het duizenden keren bekeken op YouTube en al snel besluiten we een studioversie te maken voor de streamdiensten. We hebben daarvoor een provider gevonden die de opname regelde en voor redelijke tarieven ook de uploads en verdere support doet. Dankzij hen staat het nummer nu al in zó’n mooie versie op Spotify en AppleMusic. En, zij kennen de kruip-door-sluip-door-weggetjes op de streamdiensten om een nummer in de picture te krijgen en het loopt echt als een tierelier. De jongens waren en zijn tegen commercie, maar er moet toch ook iets binnenkomen. We willen betere en meer instrumenten aanschaffen en zelf moet ik er ook nog eens van leven, sinds vader mijn toelage stop zette. Iedere euro is dus welkom.

Ik kan gewoon niet bevatten hoe anders mijn leven is geworden, in nog geen drie maanden tijd! Mijn haar heb ik altijd los en doe ik néver nooit meer op een knotje, ik heb altijd leuke kleren aan, als het warm is durf ik zelfs een stukje blote buik te laten zien, van de oude tuttige Johanna is niks meer over. En door de muziek krijg ik steeds meer vrienden en heb ik inmiddels een soort van sociaal leven. Op het conservatorium gaat het ook super. Dankzij mijn muziek met Cosmic Rhytms ben ik veel geïnspireerder viool gaan spelen en dat komt mijn vioolstudie behoorlijk ten goede. En ook in mijn minor zang heb ik er veel plezier van dat ik in de band zangeres ben.

Joney’s Journey

In de maand juli treden we in Nederland op bij een paar openluchtfestivals en daarna gaan we zelfs op een minitourneetje dat tegelijk onze vakantietrip is. Als dat begint gaan we eerst naar Danouter, een festival in België en daarna gaan we door naar Silves, een plaatsje in de Algarve in Portugal, waar ieder jaar een middeleeuws festival is. En tot slot gaan we naar Barcelona, waar dan een straatmuziekfestival is. Om genoeg materiaal te hebben werken we hard aan onze setlist. Inmiddels hebben we vijf eigen nummers en verder spelen we muziek van anderen die ons aanspreekt. Het gaat goed met de chemie tussen ons vieren als band, we zijn het altijd naadloos eens over de opbouw van een set, we voelen elkaar muzikaal gezien perfect aan en kunnen van ritme wisselen of een nummer verlengen alleen door elkaar even aan te kijken. So far so good, maar verder zijn er al wel wat complicaties.

Mijn relatie met Gael is een tikje ingewikkeld momenteel. Omdat ik hem heb gezegd dat ik hem wel in mijn leven wil houden maar toch ook vrij wil zijn laat hij me meestal links liggen en vind hij dat hij het met andere meisjes moet aanleggen. Een soort van wraak? Het is me echt niet duidelijk, maar sinds de sessie van de hele band in zijn bed een paar weken terug zijn we niet meer bij elkaar geweest en zie ik nu het ene na het andere meisje langskomen. Anthony zat een tijdje ook behoorlijk achter me aan, maar die heeft nu een vriendinnetje dat al zijn aandacht opeist. En daar ben ik blij om want hij werd een beetje te opdringerig.

Ja, en dan Bas. We repeteren als band tot de optredens vaak twee keer in de week, en iedere keer heb ik dan samen met Bas als ritueel om een joint te roken. Het helpt me los te maken van het gedoe van alledag en goed focus te krijgen op wat we gaan doen. Bas wordt een steeds grotere vriend, hij is stil en beschouwend maar heeft zeg maar erg ‘diepe gronden’. Ieder woord dat hij spreekt is doordacht en dat heeft er voor gezorgd dat wij samen teksten zijn gaan schrijven. Op de een of andere manier heeft hij de gave om als ik een melodietje speel daar de woorden bij te ‘voelen’, ze komen dan als het ware naar hem toe. En omgekeerd, iedere zin van hem roept bij mij een motiefje of rif op. We hebben een duidelijke klik, en daar komt bij dat Bas ook nog eens een heel leuke jongen is om te zien, lang, zwarte lange krullen en diepbruine ogen, begin van een baardje, het is duidelijk dat we steeds meer naar elkaar toetrekken.

Vandaag hebben we in het appartement van de jongens afgesproken om samen aan een nieuw nummer te werken. Maar als ik arriveer blijk Anthony nog bij zijn vriendin te zijn en hoor ik Gael op zijn kamer met een meisje in de weer. Ik heb geen idee wat voor type ze is maar ze maakt in ieder geval wel veel lawaai. ‘Ja, sorry Joney’ zegt Bas, ‘de heren hebben blijkbaar andere prioriteiten.’ Ik kijk Bas aan en reageer een beetje giechelig ‘nou ja Bas, dat geeft ons dan ook ruimte, toch? Om van Gael zijn escapades af te zijn lopen we door naar bas zijn kamer. ‘Nou Bas, kom maar door met die joint!’ En tevreden zakken we naast elkaar op zijn bed en delen de grootste joint ever, hijs na hijs voel ik me relaxter en ja, ook gelukkiger worden. Op de een of andere manier stoort het gefrut van Gael met die meid me totaal niet, sterker nog, het maakt dat Bas en ik daardoor nu in een soort van eigen bubbel terecht kunnen komen.

Bas laat me een tekst zien die hij afgelopen nacht heeft geschreven en als ik die gelezen heb voel ik me diep geraakt. Het is zijn eerste volledige tekst en het kan niet anders dan dat dit over míj gaat. Bovenaan de tekst staat ‘The Journey’ en centraal staat een meisje dat als een rups haar grijzige cocon afgooit, als een vlinder die zich op haar mooist open vouwt en daarna genietend van het ene naar het andere mooie moment fladdert. Zo ontdekt ze het leven en de schoonheid daarvan in al zijn facetten, open voor alle nieuwe indrukken, zonder al te veel na te denken over de dag van morgen. Met een begin van tranen in mijn ogen kijk ik Bas aan, geef hem een kus, klauter van het bed af, pak mijn viool en zoek naar een melodie dit deze tekst kan steunen en omhullen.

Omdat het als eerste in me opkomt speel ik wat uit de vier jaargetijden van Vivaldi, de lente, maar al snel buig ik de melodie naar iets van mezelf toe. Het benadrukt het fladderende van de vlinder, het leven bij de dag, genietend van de schoonheid die zich hier-en-nú aandient. Bas pakt er een kleine Djembé bij en vult me aan met een zachte slag. En dan, neuriënd probeer ik een notatie voor de tekst te vinden. Als ritme en melodie kloppen zing ik op zachte toon de tekst in en het klópt, muziek en tekst vallen al snel bijna naadloos samen. Het raakt me tot in alle vezeltjes van mijn lichaam. Als ik mijn viool laat zakken voelt het alsof er miljoenen bubbeltjes door mijn lijf bruisen, een soort van oer-gevoel, een gevoel dat hier en nu gevierd moet worden, om het daarna als herinnering voor altijd vast te houden. Ik kijk Bas aan en zie dat hij hetzelfde beleeft, we begríjpen elkaar op dit moment volledig.

Bas

Gelukkig dacht Bas eraan zijn phone op opname te zetten en samen luisteren we die terug. En ohw, ik krijg echt tranen in mijn ogen als ik hoor wat we samen gemaakt hebben, het klopt in één keer. Geen idee waar het vandaan komt maar ik kan niet anders, ik wil deze jongen, nú. Ik kleed me uit en ga bloot weer naast Bas liggen. Die nu een soort van verstijfd naast me ligt en me met grote ogen all-over bekijkt en dan aankijkt...
‘Kom Bas, dit is ons moment’ zeg ik zachtjes. Dan kleedt ook Bas zich uit en kledingstuk na kledingstuk zie ik zijn mooie lijf tevoorschijn komen, met zijn piemel al goed aanwezig omhoog wijzend. Ik spreid mijn armen en Bas komt een beetje aarzelend op zijn zij naar me toe liggen maar dan, als hij contact maakt met mijn lichaam drukt hij zich heftig tegen me aan. Met een diepe kreun begraaft hij zijn gezicht in mijn haren en fluistert, dicht bij mijn oor: ‘ohw Joney, als je eens wist hoe vaak ik hier al van heb gedroomd.’ ‘Dat heb ik wel gemerkt, Bas. En nou wil dit ook graag met jou’ fluister ik terug.

Ik draai me op mijn rug, open mijn lichaam voor hem maar hij reageert niet echt, het verbaast me wat. ‘Bas?’ vraag ik. Hij zwijgt even en dan: ‘ehm Joney, weet je, ik heb het eigenlijk nog nooit gedaan’ komt er een beetje timide uit. Ohw, dit maakt me blij, ik ben zijn éérste meisje, zoals Gael mijn eerste jongen was. Ik sla mijn armen om hem heen en druk hem tegen me aan, en zeg ‘whow Bas, dat vind ik echt gaaf.’En dan, een beetje gniffelend: ‘kom maar gewoon bij me, dan vind je vanzelf de weg wel.’ Bas komt een beetje aarzelend op mij liggen, tussen mijn benen die ik al voor hem uit elkaar heb gedaan. Ik reik tussen onze buiken door en neem Bas zijn paal in mijn hand. Ik breng hem voor de ingang van mijn kutje en met een kreuntje beweegt Bas zich een paar centimeters naar binnen. Ik leg mijn handen op zijn billen, stimuleer hem zo helemaal in me te schuiven en al snel is zijn paal volledig in me.

Het vervult me zoals steeds totaal, het is altijd net of er iets in me mist en alsof zo’n stijve jongenspik in mijn buik me die vervulling schenkt, alsof ik pas dan héél ben. Bas blijft stil liggen, naast mijn gezicht zwaar ademend . Dan kijkt hij me aan, kust me en zegt ‘…dit is het mooiste wat me tot nu in mijn leven overkomt, Joney. Ik wist niet dat het zó zou zijn… Ik ben nog nooit zo dicht bij iemand geweest…’ Samen genieten we van het moment, hoe we verbonden zijn en hoe ik dit Bas van mezelf kan geven, zoals hij me daarstraks ook zoiets moois gaf van zichzelf. En als Bas zich dan weer even opricht en me aankijkt: ‘whow Joney, jouw ogen nu, zo mooi en dreamy.’ Jaja, slaapkamer ogen dus… dat weet ik al wel...

Dan beweeg ik wat met mijn bekken, geef Bas wat tikjes op zijn billen en zeg ‘nou jongen, kom, aan ’t werk jij.’ Bas grinnikt er om en dat maakt dat het hele gewijde sfeertje verdwijnt en er ruimte komt voor seks. En dan blijkt dat Bas een natuurtalentje is want hij schuift zich keer op keer bijna uit me en dan weer helemaal naar binnen, steekt zo al snel mijn vuurtje aan. Het voelt alsof hij van nature weet hoe het werkt en dat het eigenlijk heel simpel is, dat de basisformule is dat hij met zijn staaf bij mij naar binnen en naar buiten gaat en zo door…

Doordat Bas wél steeds bijna helemaal uit me gaat en dan weer langzaam diep in me komt krijgen alle gevoelige spiertjes en zenuwen in mijn kutje de kans om zich te laten bewerken door zijn langs glijdende pik. Iedere keer weer voelt het alsof ik van binnen hunkerend probeer zijn paal te omklemmen, die fijne wrijving vast wil houden, terwijl hij toch gewoon doorgaat met in me te komen of juist met uit me te gaan. Ik neem Bas zijn hoofd tussen mijn handen en vraag ‘hoe is het voor jou?’ Bas kijkt me aan, zwijgt nog even en antwoordt dan ‘…echt, ik had geen idee dat het zó zou zijn, Joney, alsof ik de kans krijg om even te zien hoe het in het paradijs zal zijn. Je voelt zó onaards fijn aan, dit mag van mij altijd zo doorgaan.’

En zo, alsof we alle tijd van de wereld hebben, vrijen we door. Alsof hij nooit anders heeft gedaan weet Bas zich idioot goed te beheersen, keer op keer komt hij bij me naar binnen en weet me daar totaal te raken. Alles wat ik in me heb draait na een tijdje om hem, om zijn binnendringende paal die me helemaal gek maakt. Als ik uiteindelijk klaar kom en hem nog strakker tegen me aantrek volgt Bas me al snel, begeleid door wat zacht gekreun van hem voel ik hoe zijn zaad in me schiet, alsof hij me nog verder vervult en tegelijk het vuurtje op deze manier wat blust. Wat daarna overblijft is het genot om elkaars lichaam nog verder te ontdekken, we strelen en knuffelen tot we indommelen…

On tour

Het is bij die ene keer met Bas gebleven. Op een of andere manier voelen we allebei aan dat het zo moet blijven, deze ervaring heeft ons energie en inspiratie gegeven om nog meer mooie muziek te maken en zo is het goed, herhaling zal het alleen maar sleets maken.
Met Gael ligt dat anders, hij drijft meer en meer van me af en ik voel dat het me verdriet doet. Ik heb al een paar keer geprobeerd met hem te praten en kreeg beide keren te horen dat ik mijn vrijheid wilde en dat ik die nu heb. Zo heb ik dit dus nooit bedoeld, maar meer kan ik niet doen. Als Gael op deze manier met zijn jaloezie wil omgaan kan ik dat alleen maar aanvaarden. Maar pijn doet het wel, niet omdat hij met andere meisjes rommelt, hij doet maar, het is vooral het contact als soulmaatjes dat ik mis.

De optredens op de zomerfestivals in ons eigen land en België zijn een groot succes. Het is een nieuw wereldje voor mij en het is niet te geloven zo leuk als het is met die mengelmoesjes van mensen die hier op afkomen. Jong, oud, hip of niet, wit, zwart, kids, no kids, het is bijna niet te bevatten wat voor verschillende mensen door deze mix van Indie en Folk worden aangetrokken. En alles en nog wat scharrelt door elkaar heen, als er een optreden is beweegt iedereen zich al kletsend er naartoe, luistert een tijdje, kids die dan beginnen te springen of dansen, mensen die gaan meezingen, meejoelen, meeklappen, álles kan dan.

In het begin is het wat lastig me met al die beweging en geluiden om me heen te concentreren maar op een gegeven moment draait zich dat om en wordt het juist heel erg stimulerend. We ervaren dat als we ons niet afsluiten maar in plaats daarvan echt contact maken met al die beweeglijkheid, het juist steeds beter lukt onze muziek er op te laten aansluiten. En het grappige gevolg is dat mensen juist dán stil worden en gaan luisteren.
Na een paar optredens is goed te merken wat het effect daarvan is , onze nummers worden steeds vaker gedownload en zachtjes aan begint er regelmatig wat geld binnen te komen. Nog even en het wordt voor mij genoeg om van te kunnen leven en studeren.

En nu zijn we op weg naar Portugal, naar Silves, dat ietsje boven de Algarve in de heuvels ligt. We gaan daar optreden op het Middeleeuws festival dat ieder jaar veel mensen trekt. We konden de camper van Anthony zijn ouders lenen, een groot bakbeest waar we met gemak met zijn allen in kunnen slapen. Maar omdat zowel Gael als Anthony allebei een meisje op sleeptouw hebben, heb ik besloten een tentje mee te nemen, steeds als we ons kampement opslaan heb ik dan ten minste wat privacy en afstand. Gael en Anthony rijden om beurten en de meisjes maken niet veel contact, ze liggen vooral op het middelste bed te kletsen of te pitten. Bas en ik hebben tijdens de reis het tweepersoonsbed achterin ingepikt en zijn daar eigenlijk voortdurend in de weer met muziek maken. Regelmatig steken we een joint op, die ons helpen bij onze zoektocht naar nieuwe melodieën waar Bas dan tekst bij maakt, of andersom. Het is een fijne cocon waar in de enkele dagen durende reis toch zeker drie en misschien wel vier mooie nummers uitkomen.

Na een dag of drie komen we in Silves aan, en whow, het is hier prachtig. De omgeving bestaat vooral uit sinaasappelboomgaarden, het is een prachtig gezicht zo tegen de hellingen, al die bomen met talloze oranje stippen erin. Het is er óók lekker warm, gemiddeld wordt het hier in de zomer tussen de dertig en veertig graden en dat is het nu zeker ook, dichter bij de veertig dan bij de dertig schat ik zo in. We hebben op de camping een supergaaf plekje gevonden, helemaal achterin tegen de rivier aan.
Het is een naturistenterrein en het eerst wat Gael doet als we aankomen is zijn kleren zo’n beetje van zijn lijf rukken en met veel lawaai de rivier inrennen. Zelf twijfel ik even, zo openlijk bloot is toch wel weer nieuw voor me. De anderen volgen al snel zijn voorbeeld en dat trekt mij ook over de streep. Al snel voelt het alsof ik in het zwembad van mijn sportcentrum ligt, het is zó’n fijn gevoel om het water langs mijn lijf te voelen stromen. De rivier is aardig diep en ik zwem een behoorlijk stuk stroomopwaarts, lekker om na al dat stil zitten even alle spieren van mijn lijf te gebruiken.

Als ik terug zwem zie ik al van ver dat Gael weer staat de ruziën met ‘zijn’ meisje. Het botert al vanaf het begin niet tussen Gael en haar, volgens mij wil hij alleen seks en wil zij meer. Onderweg hadden ze een fikse ruzie en ook nu scharrelen ze maar wat om elkaar heen. Op een gegeven moment zoekt Gael oogcontact, ik lach maar even liefjes maar laat het daarbij, ik wil niet nummertje twee op zijn lijstje zijn. We chillen een tijdje op onze handdoeken terwijl we opdrogen, heerlijk zo die zon op mijn lijf. En dan is het tijd m’n tentje op te zetten, terwijl de jongens de camper op een goede plek installeren.

Zilveren gloed

Die avond hebben we ons eerste optreden, op het marktplein in de oude bovenstad. Het is ontzettend zwoel en ik heb alleen een kort topje en een gemakkelijk vallende lange pofbroek aangedaan, met mijn blote buik zie ik er zo best wel Middeleeuws of misschien zelfs wel oosters uit. Al bijna gewoontegetrouw heb ik geen behaatje aangedaan, het speelt veel fijner zonder die knellende toestand om mijn lijf, bovendien hebben mijn borsten het nog niet echt nodig, zo groot of zwaar zijn ze niet.

Silves is een prachtig stadje, door smalle straatjes wijst de weg zich vanzelf naar de bovenstad, die echt een Middeleeuwse sfeer uitstraalt. Onderweg zijn er overal op pleintjes en voor kerken of waar dan ook optredens van allerlei groepen en kleine straatacts, heel inspirerend vind ik het allemaal, al die muziek en kleuren en geuren en geluiden. Tijdens ons optreden is het plein afgeladen vol en hoewel er ook veel mensen alleen maar komen om te eten en te drinken, weten we na een tijdje toch de aandacht van de mensen te vangen en slaan onze nummers écht goed aan. Maar zoals altijd wordt het publiek helemáál enthousiast als we ‘last of the Mohicans’ inzetten, in deze wereld kent iedereen dat en het roept bij veel mensen bijzondere gevoelens op.

Het wordt laat, na ons optreden zijn Gael en Anthony met hun meisjes ieder een verschillende kant op gelopen en zijn Bas en ik samen aan de scharrel gegaan door de stad, met de nodige wijntjes als gevolg. Eenmaal terug op de camping nemen we allebei in ons blootje nog een bad in de rivier, heerlijk om weer even af te koelen in dat stromende water. We zwemmen samen een stukje tegen de stroom op, laten ons dan weer terugdrijven, genietend van de koelte, de stilte en van elkaars aanwezigheid. Terug bij ons kampement gaan we naast elkaar op een kleed liggen drogen, het is nog steeds erg warm, het voelt heerlijk zo, open en bloot in deze prachtige natuur. Het landschap is onaards mooi, alles heeft dankzij de volle maan een zilveren gloed en zowel Bas als ik worden door de bijna mystieke sfeer aangeraakt.

Na een tijdje zegt Bas zachtjes ‘dit vraagt om een joint, Joney’. Ik knik en samen roken we die weg. Hij komt stevig aan, het is alsof de Middeleeuwse sfeer van het festival én het prachtige landschap én hier zo bloot liggen met Bas extra stevig bij me binnenkomen. We liggen vredig naast elkaar te genieten maar tegelijk voel ik ook wel dat er zich tussen Bas en mij weer een spanning opbouwt. We kijken elkaar regelmatig een beetje broeierig aan en net als ik bijna de verleiding voel om Bas aan te halen hoor ik in de camper een ruzie en even later stommelt Gael zijn meisje de camper uit. Gael op blote voeten en in zijn shorts komt er achteraan, probeert haar tegen te houden maar het meisje verdwijnt zonder iets te zeggen met een grote tas op haar rug uit beeld. Oeps…

Ik had niet in de gaten dat ze al terug waren. En erg gezellig komt het allemaal niet over, het chagrijn spat van Gael af terwijl hij op ons af komt lopen. Dit wil ik niet meemaken, ik geef Bas een kusje, stuur een handkusje naar Gael en verdwijn snel mijn tentje in, de heren zoeken het maar even uit.

Verenigd

Het is nog bloedheet in mijn tentje, daarom ga ik bloot op mijn slaapzak liggen, blij even op mezelf te zijn. Ik check mijn berichten en zie dat mama eerder vanavond een e-mail stuurde. Nou, dit mag wel in de krant, voor het eerst volgens mij. Als ik het gelezen heb ben ik stomverbaasd, mama schrijft dat ze weggaat bij vader. Hij is steeds onhandelbaarder geworden en reageert zich nu constant heel agressief op haar af. Mama is bang dat hij haar binnenkort gaat slaan en is bij haar zus ingetrokken. Ze vraagt me haar te helpen als ik weer thuis ben. Natúúrlijk doe ik dat, ik ben er blij mee en schrijf haar dat ook. Morgen meteen even bellen…

Later die nacht word ik wakker als de rits van mijn tent wordt geopend. Ik lig nog steeds open en bloot op mijn slaapzak en voor ik het goed en wel besef schuift Gael naast me op mijn luchtbed. Ohw, dit zag ik echt niet aankomen. Ik houd me stil maar sla wel een arm om Gael zijn schouder en hij kruipt op zijn zij nog dichter tegen me aan, met zijn hoofd op mijn schouder. Nu pas merk ik dat hij zachtjes huilt. Ik zeg niks, kroel hem zachtjes wat door zijn haar, hij vertelt vanzelf wel wat er is. Het voelt vertrouwt, het lijfelijke contact met deze lastige maar toch zo lieve jongen heb ik gemist. We liggen close tegen elkaar zonder iets te zeggen waardoor ik langzaam weer wegdommel.

Net voor het moment waarop ik in slaap val fluistert Gael ‘Joney?’ Ik schrik er van wakker, zeg niks maar draai mijn gezicht naar hem toe en zie, hoewel het behoorlijk donker is, hoe hij me aankijkt. ‘Liefje, ik heb je zó gemist’ zegt hij dan. Nou, deze is wel vreemd eigenlijk: ‘ehm Gael, echt waar, ik was er de hele tijd hoor. Als je me zo miste, waarom kwam je dan niet naar me toe?’ Een diepe zucht en het wordt weer stil. En ik begin net weer weg te suffen als het ‘gesprek’ verder gaat: ‘ik weet niet wat het met mij is, Joney. Ik kan je niet missen maar ik kan je ook niet delen met Bas of weet ik veel wie. Het is net of er dan iets kortsluit in mijn hoofd. En dan drijf ik van je af…’

Nou ja, dit had ik natuurlijk al wel een beetje in de gaten. Die meisjes worden niet voor niks opgetrommeld en ik merk dat het me nu toch ook wel even irriteert hoe zielig hij doet, alsof dit allemaal voor mij zo leuk is. Ik duw hem wat van me af om hem aan te kunnen kijken en zeg: ‘Hey Gael, verdorie, ik heb je toch laten merken wat ik voor je voel. Jij bent mijn soulmaatje en je bent altijd welkom, is dat dan niet genoeg? Waarom wil je nóg meer van me? Wil je me jaloers maken met die meisjes of door me zo te negeren? Dat jij met andere meisjes wat hebt maakt me hélemaal niks uit maar dat je me dan negeert vind ik zó erg. Dat is ook wat vader altijd deed als ik volgens hem zogenaamd stout was geweest. Ik was toch niet geméén tegen je? Ik ben echt gek op je maar ik wil never nooit meer in zo’n beklemmende relatie komen. Ik dacht echt dat je dat begreep…’

Whow, ik schrik van mezelf, dit moest ik blijkbaar even kwijt. Gael reageert opnieuw met een huilbui en alle boosheid verdwijnt uit me, ik wil écht niks anders dan goed zijn met deze jongen. Opnieuw trek ik hem op zijn zij tegen me aan en kus alle tranen van zijn gezicht weg, ondertussen hem over zijn lijf strelend. Ik schuif mijn hand onder de band van zijn boxer, streel en kneed zachtjes zijn billen en Gael reageert door de boxer uit te doen. Hij legt zich op me en om hem ruimte te geven doe ik mijn benen uit elkaar, ik kan niet anders, met Gael is dit een soort tweede natuur voor me. Gael kijkt me dan aan en moet toch nog wat kwijt: ‘weet je Joney, natúúrlijk begrijp ik jou. Je bent echt wel duidelijk en je zegt het ook nog eens heel lief… het probleem zit bij mij hoor. Ik wil dit eigenlijk ook niet maar het is er gewoon, ik ben ook altijd al zo jaloers geweest als mijn zusje weer eens werd voorgetrokken.’

Gael heeft me dat al eerder eens verteld en ik vind dat hij dit moet aanpakken met zijn moeder. Ik zeg zachtjes: ‘zullen we samen eens naar je thuis gaan, je moet dit nu echt gaan bepraten hoor.’ Gael reageert door langzaam zijn paal in me te schuiven en ja, dít is wat ik wil en nu nodig heb, ik geef hem meer ruimte door mijn benen op te trekken en tegelijk zo ver mogelijk te spreiden. Als hij helemaal in me is en we in onze geliefde ‘praathouding’ zijn gekomen fluistert Gael: ‘graag Joney. Ik heb het lang afgehouden maar je hebt gelijk. Fijn als je mee wilt gaan, ik heb je er bij nodig, geloof ik.’

Ik ben weer helemaal verliefd op deze jongen, ik sla mijn armen om zijn nek en trek hem stevig tegen me aan. Ik kus hem en als hij mijn tong bij hem binnenlaat terwijl hij zijn paal zo diep mogelijk in me heeft kan onze verbinding niet inniger worden. Ik heb dit gemist en geniet met volle teugen van alle gewaarwordingen, zijn paal die me van binnen helemaal opvult, zijn lekkere strakke lijf dat me bedekt, zijn tong die een eigen spelletje speelt met de mijne, zijn lange warrige haar met dat eigen geurtje dat mijn gezicht bedekt, het is een omhulling waar ik nooit meer uit wil. Ik beweeg wat met mijn bekken en Gael pikt het signaal op. Terwijl we met onze monden en tongen elkaar weer gretig verkennen is het wel duidelijk dat zijn paal precies is waar die wil zijn, het is net alsof hij nog ietsje groter wordt in me en als Gael dan langzaam op en neer begint te schuiven breken eigenlijk al meteen alle dijken door.

Alles in mijn lijf reageert idioot heftig op zijn aanraking en wat hij met me doet. Ik sla mijn benen om zijn heupen, druk hem zo stevig mogelijk tegen me aan terwijl hij steeds heftiger in me beweegt. Mijn tepels zijn altijd al snel gevoelig maar nu ze zo stijf zijn en Gael er steeds weer met de stoppels van zijn borsthaar overheen schuurt lijkt het wel of ze in vuur en vlam staan. En alles bij elkaar, de wrijving van de steeds weer herhalende beweging van zijn paal langs de genotsvezeltjes in mijn kutje, mijn tepels die in brand staan en onze tongen die elkaar maar blijven belagen, dat alles bij elkaar maakt dat ik me voel opstijgen, samen met Gael. Alsof we samen op weg zijn naar een ander universum, samen bouwend aan een nieuwe oerknal…


Dit is het einde van dit verhaal, ik hoop dat je er van genoten hebt.
Gael en Joney hebben elkaar weer gevonden en zeker nadat ze samen met zijn moeder hebben gepraat lukt het Gael steeds beter om Joney meer ruimte te geven en toch met haar samen te zijn.
Joney heeft haar eigen mama weer terug, die inmiddels van haar vader is gescheiden en ook in Utrecht is komen wonen. Joney moest uit de kamer die ze tijdelijk had en samen hebben ze een flatje gezocht, wat hen de kans geeft elkaar een tijdje beter te leren kennen.
Cosmic Rhytms heeft volledig haar draai gevonden, de verhoudingen zijn tot rust gekomen waardoor er alle ruimte is om mooie muziek te maken en waar ze ook nog eens behoorlijk van kunnen leven.

Ik hoop dat je Joney’s story mooi vond. Laat je het me weten?
Liefs, Zazie