Met stijgende verbazing lees ik het sectierapport. De bewijzen van het onderzoek zijn duidelijk. Het is zelfmoord. Karin Dammers heeft zichzelf van het leven beroofd. Zo zie je maar. Na twaalf jaar moordzaken kan ik nog steeds verrast worden. De omstandigheden waarin we mevrouw Dammers aantroffen mogen als zeer verdacht worden bestempeld. Ik zou al mijn geld op moord hebben ingezet. Maar goed dat ik dat niet gedaan heb. Ik ben mijn vrouw al kwijt. Achteraf niet verbazingwekkend. Met mijn baan ben ik weinig thuis. Altijd bereikbaar als er vorderingen zijn in en zaak. Daarbij houden moordenaars geen rekening met mijn werktijden. Misschien als ik de weinige tijd die ik vrij was wat meer tijd had besteed aan mijn vrouw… Ja, dan was ze wellicht nog bij me. Maar ik begrijp dat ze verliefd is geworden op een ander. Ik had het ook veel te druk om te merken dat ze vreemd ging. Het deed pijn toen ik er achter kwam, maar ik begrijp haar helemaal. Ik kan het haar niet kwalijk nemen. Vreemd genoeg mis ik niet eens dat ze er niet is als ik thuiskom. Wel mis ik de seks. Die was goed. Ook in de tijd dat ik niet doorhad dat ze mij bedroog. Blijkbaar kon ze er geen genoeg van krijgen. Als ik er niet achter gekomen was, dan zou ze nu nog steeds van twee walletjes eten. Het steekt wel dat zij nu nog steeds met die gast ligt te krikken, terwijl ik al sinds de scheiding drie maanden droog sta.

Maar goed. Terug naar de zaak Dammers. Die kan nu dus afgesloten worden. Dave zit tegenover mij, rustig te wachten tot ik klaar ben lezen van het sectierapport. Dave is een veelbelovende jonge collega. Zo goed als nieuw. Dit is zijn tweede zaak onder mijn supervisie. Hoewel het natuurlijk goed is dat mevrouw Dammers niet vermoord is, vind ik ook ergens jammer. Veel moorden lossen we niet op. Vaak is het een inbreker die gestoord werd bij zijn werk. Als er geen directe verbinding tussen moordenaar en slachtoffer is, wordt het voor ons heel lastig. Zo niet de zaak Dammers. Deze had alles wat je als inspecteur kunt wensen. Een kleine gemeenschap waar iedereen elkaar kent. Een kleine kring verdachten. Dit was typisch zo’n zaak die met enig goed speurwerk op te lossen is. En nu blijkt dus dat het geen moord is.

Mijn gedachten gaan terug naar het onderzoek dat we meteen gestart zijn. We waren het er snel over eens dat het iemand uit het dorp zelf moet zijn geweest. Gesprekken voeren met familie en vrienden. Mensen die in de buurt wonen van het plaats delict. Daaruit destilleerden we een aantal verdachten. De meest logische voel je dan meteen aan de tand. Jurgen Bijl. Op bezoek dus naar meneer en mevrouw Bijl. Hij bleek geen alibi te hebben. Op de tijd van de moord was hij joggen en zover hij wist heeft niemand hen gezien. Dat ging meteen de goede kant op. We moesten hem alleen nog met de plaats delict linken. Even later kregen we op het bureau bezoek van Jurgen Bijl. Hij kon het niet vertellen in het bijzijn van zijn vrouw, maar hij was tijdens de moord bij mevrouw Donckers. Het was ons wel duidelijk dat hij daar niet was om de muren te schilderen. Dat alibi moesten we dus checken. Anna Donckers was alleen thuis. Schoorvoetend bekende ze dat Jurgen Bijl inderdaad bij haar was geweest, maar of we dat alsjeblieft niet aan haar man wilde zeggen. Onze vraag was waar haar man dan was. Die bleek bij een vriend op bezoek te zijn geweest. Omdat Kevin Donckers ook op ons verdachten lijstje stond, gingen we zijn alibi controleren. Bas van Schoorl, de vriend meneer Donckers, was niet thuis. Zijn vrouw Diana wel. Tot onze verbazing vertelde ze ons dat zij op het tijdstip van de moord thuis was met haar man en dat ze geen bezoek hebben gehad. Kevin Doncker werd nu heel verdacht. Waar was hij ten tijde van de moord? Waarom loog hij tegen zijn overspelige vrouw over waar hij naar toe ging? Op zijn werk namen we hem apart. Hij bekende dat hij bij in een hotel een afspraak had met zijn minnares. Eerst wilde hij haar naam niet noemen. Toen hij echter doorkreeg dat we hem als hoofdverdachte bestempelde, kwam hij over de brug. Hij was daar met de zeventien jarige dochter van zijn broer. Heel langzaam begonnen we door te krijgen dat er in het dorp het niet zo nauw genomen werd met de echtelijke trouw. Was dat ook de oorzaak van de dood van Karin Dammers? Was toch haar man de moordenaar? Hij had echter een waterdicht alibi. Maar wellicht had hij hulp en zat zijn alibi ook in het complot. Dat verdiende meer onderzoek. Ook het nichtje van meneer Donckers moest nog ondervraagd worden. Maar dat is nu niet meer nodig. De zaak is opgelost. Het is een trieste zelfmoord.

Ik laat Dave het sectierapport lezen. Hij neemt zijn tijd om het nauwkeurig in zich op te nemen.
“Dat is duidelijk. Die zaak kunnen we afsluiten. Zullen we naar meneer Dammers gaan om hem te informeren.”
Dat is wel het geijkte om nu te doen. Maar ik krijg een ander plan. Het erge is, dat ik niet eens schrik van mijn eigen gedachte.
“Nee, ik vertrouw het nog niet helemaal. Ik wil nog wat dingen controleren.”
Dave kijkt mij verbaasd aan. Terecht. Er is geen zaak meer. Maar als broekie durft hij mij niet te corrigeren. Hij wil weten wat we dan nog gaan doen.
“Jij gaat niets meer doen in deze zaak. Ik heb graag dat jij het buurtonderzoek leidt naar de roofmoord in de iepenlaan. Dan neus ik nog wat rond in de zaak Dammers. Ik hoop dat ik het mis heb. Als dat blijkt dan sluiten we de zaak.”
Dave gaat meteen aan de slag om collega’s op te trommelen voor het buurtonderzoek. Zelf stap ik in mijn auto en rijd de stad uit naar het dorp. Mijn eindbestemming is de woning van de familie Dockers. Mevrouw Donckers maakt open.

“O, u bent het. Mijn man is niet thuis” zegt ze.
“Ik kom eigenlijk voor u mevrouw Donckers. Ik zou u graag nog een paar vragen stellen.”
Ze lijkt verbaasd.
“O, oké. Komt u maar binnen. Als ik u kan helpen om de moordenaar van Karin te vinden dan doe ik dat graag. Maar zeg naar Anna, trouwens.”
Ik knik en volg haar naar binnen. Ze ziet er net zo goed uit als ik mij herinner van ons vorige bezoek. Anna is op het warme weer gekleed. Een ruim zittend, wit open topje. Blauwe bandjes van haar bh komen er onder vandaan. Onder het topje heeft ze een korte groene broek aan. Aan haar blote voeten zitten crocs. Wat Anna echter bijzonder maakt is haar ronde gezicht en het wipneusje. Ze heeft lange zwarte haren die ze vandaag in een hoge staart draagt. Waarschijnlijk vanwege de warmte. Dat maakt van haar een fotomodel. Ik snap wel wat die Jurgen Bijl in haar ziet. Dat zo’n prachtige vrouw uitgerekend getrouwd is met een incestueuze man met pedofiele neigingen vind ik erg wrang. Maar het feit dat haar man liever aan zijn minderjarige nichtje zit en Anna zelf ook niet vies is om haar gerief buiten de deur te zoeken, is de reden van mijn bezoek. Alleen ben ik zonder voorbedacht plan gekomen. Het wordt dus improviseren.

“Zegt u het eens, inspecteur. Waar kan ik u mee van dienst zijn?”
Anna haalt mij uit mijn overpeinzingen. Ook stond ik haar eigenlijk te veel aan te staren. Volgens mij heeft ze het niet gemerkt. Ik moet iets verzinnen. Nu meteen. Mijn blik valt op het bandje van haar bh.
“Wel, mevrouw Donckers. We hebben de sporen laten onderzoeken van de moordplaats. We hebben daar vezels gevonden die van lingerie afkomstig is. We vermoeden dat er een vrouw bij betrokken is. Daarom willen we van alle vrouwen uit het dorp hun lingerie controleren. Zou u mij de kast of lade kunnen tonen waar u uw lingerie bewaart?”
Ze kijkt mij nu vol ongeloof aan.
“Uh, ik weet niet. Ik bedoel, kan dat zomaar? U kunt toch niet zomaar in mijn lingerie rondneuzen? Moet u daar niet een huiszoekingsbevel of zoiets voor hebben?”
Oké. Ze kent haar rechten. Geen probleem.
“Ja, natuurlijk. U heeft helemaal gelijk. Eigenlijk zou ik een huiszoekingsbevel moeten hebben. Die kan ik wel regelen. Maar om te voorkomen dat u in die tijd mogelijk bewijsmateriaal doet verdwijnen, moet ik u zolang meenemen naar het bureau. Daarbij maakt u zichzelf wel verdacht, als u nu niet mee werkt.”
Ze twijfelt nog steeds. Waarschijnlijk vindt ze het niet prettig om een vreemde man in haar lingerie te laten neuzen.
“Oké dan” zegt Anna. “Komt u maar mee.”

Ik volg haar naar de bovenverdieping. Daar wijst ze mij op een la van haar nachtkastje. Ik maak deze open. Er liggen wat eenvoudige witte en zwarte slipjes in de lade. Niets bijzonders, Gewoon van de Hema volgens mij. Ook liggen er wat huidkleurige en zwarte bh’s. gewoon met een hele cup. Niet het spul waar een man opgewonden van raakt. Een beetje teleurstellend. Maar dan bedenk ik mij dat ze hiermee Jurgen Bijl niet in haar bed krijgt gelokt.
“Dat kan niet alles zijn” zeg ik. “Waar is de rest?”
Ik zie haar schrikken.
“Er is geen rest. Dit is alles.”
“Oké. Dan neem ik u mee naar het bureau en regel ik een huiszoekingsbevel. Komt u maar mee.”
Om mijn woorden kracht bij te zetten pak ik mijn handboeien.

“Nee, wacht. Komt u maar. Ik was even vergeten dat ik nog meer had. Sorry.”
De handboeien stop ik terug in de houder aan mijn broekriem. Anna opent de kleerkast. Op het einde is de lingerie sectie. Ik zie dingen hangen die ik mijn vrouw nog nooit heb zien dragen. Sexy body’s. Dito babydolls. korsetten. Het hele arsenaal. Een voor een pak ik ze met hanger uit de kast en bestudeer ze als zijnde mogelijk bewijsmateriaal. Anna schijnt zich te schamen. Op haar mooi ronde gezicht ontstaat een diepe blos. Op een plank ligt nog andere lingerie. Het is veel. Open bh’s, sexy strings, jarretels, catsuits. Zelfs slipjes met een open kruis. Ik laat het tot afgrijzen van Anna allemaal door mijn handen gaan. Ik probeer mij haar hierin voor te stellen. Dat zijn mooie gedachten waarvan mijn pik al een beetje opgewonden raakt. Dan valt mij iets op. De lingerie die ik gezien heb heeft verschillend kleuren. In de fatsoenlijke lade was alles zwart, wit of huidkleurig. In de speciale sectie is het meeste zwart, maar zit er ook wat rode zaken tussen. Maar niets is blauw.
“Oké. Ik heb het gezien. Dit is niet waar we naar op zoek zijn. U heeft niet toevallig iets blauws?”
Ze twijfelt. Onbedoeld legt ze haar hand op haar schouder. Ik volg het met mijn ogen. Anna realiseert zich dat ik het gezien heb. Ontkennen is geen optie meer.

“Uh, ja. Ik heb een blauwe bh aan.”
“Die zou ik dan graag willen hebben. Dan kan ik die laten onderzoeken. Dan kunnen we uitsluiten dat u op de plaats delict bent geweest.”
“Ja, dat is goed” zegt Anna.
Ze kijkt mij vragend aan. Als ik geen aanstalten maak om de slaapkamer te verlaten verzoekt ze mij om dat te doen.
“Sorry, maar ik moet er bij blijven. Ik moet controleren of u de bh niet stiekem laat verdwijnen of probeert te reinigen.”
“Dan trek hem niet uit” zegt Anna stellig.
“Ook goed. Dan moet u meekomen naar het bureau. Daar kunt u de bh uittrekken onder toezicht van een vrouwelijke collega als u dat liever hebt.”
“Dat is prima. Ik ga wel mee naar het bureau.”
“Dat is u goed recht. U moet zich wel beseffen dat als u mee gaat naar het bureau, ik u officieel als verdachte moet behandelen. Dat betekend dan ook dat bekend wordt dat u meneer Bijl een alibi heeft verschaft. U man krijgt dat dan ook te weten. Daarbij wordt meneer Bijl ook weer verdachte, omdat uw alibi als mogelijke handlanger niet langer betrouwbaar is. Komt u maar mee.”

Anna blijft staan.
“Komt u maar” zeg ik nog eens.
“Nee. Ik wil niet dat mijn man te weten komt dat ik en affaire met Jurgen heb. Ik doe de bh hier wel uit.”
Dat heb ik dan goed ingeschat. In zo’n gesloten gemeenschap van een klein dorp is het een schande als dit uitkomt. Wel vreemd dat juist hier er zoveel buiten het huwelijk rotzooien. Het lijkt mij moeilijk geheim te houden. Anna is blijkbaar heel handig. Zonder het topje uit te trekken rijkt ze mij even een later de bh aan. Uit mijn binnenzak haal ik een bewijszakje en houdt het open voor haar, zodat ze bh er in kan laten vallen.
“Ik neem aan dat het slipje dat u nu draagt bij deze bh hoort. Zou u die ook in het zakje willen doen.”
Anna kijkt mij inschattend aan. Ze heeft duidelijk geen zin in dezelfde discussie. Naar het bureau gaan is geen optie voor haar. Anna stapt uit de crocs en trekt haar broek uit. Wat zichtbaar wordt is een blauwe string. Ik krijg nog een vlugge blik. Dan stopt ze haar linkerhand in de string. Die houdt Anna voor haar vulva terwijl ze met haar rechterhand de string uittrekt. Het stuk textiel verdwijn ook in het zakje. Anna draait zich om Ik zie haar strakke billen. Uit de fatsoenlijke lade pakt ze een wit slipje en trekt deze aan. Al met al is Anna mij te slim af geweest. Ik heb nauwelijks iets kunnen zien. Ze pakt de korte broek.

“Wacht even” zeg ik. “Ik heb informatie over je man die je zeker zal interesseren.”
“Wat voor informatie?” wil Anna weten.
“Ik wil eerst iets terug voor die informatie.”
“Wat dan?” vraagt Anna.
Ik voel een blos opkomen. Zou ik het echt durven. Ik ban al zover gekomen. Ik moet het gewoon doen.
“Ik wil graag dat jij je helemaal uitkleedt. Dan vertel ik iets interessants over je man.”
Anna begint te lachen. Dan merkt ze dat ik het serieus meen.
“Viezerik” zeg ze, en valt dan even stil. “Hoe weet ik dat je interessante informatie hebt. Dadelijk kleed ik mij voor niks voor je uit.”
Mooi. Anna overweegt dus om zich daadwerkelijk uit te kleden. Ik moet haar paaien.
“Je man was op de avond van de moord niet bij Bas van Schoorl.”
Anna kijkt mij strak aan.
“Waar was mijn man dan?”

Nu kijk ik haar met een glimlach aan, maar zeg niets.
Anna lijkt te twijfelen. Ze trekt het topje uit. Een stel prachtige, stevige middelgrote borsten komen tevoorschijn. Dikke roze knopjes als tepels op een klein roze tepelhofje. Haar tieten zijn nog mooier dan ik mij voorstelde. Dit is nu al een succes. Het net aangetrokken slipje verdwijnt ook weer. Anna is nu helemaal naakt. Ze heeft een geheel geschoren schaamstreek. Mooie strakke schaamlippen die helaas de schat eronder verborgen houden. Het mag de pret niet drukken. Het is mij daadwerkelijk gelukt deze prachtige vrouw uit de kleren te krijgen.
“Bevalt het” zegt ze boos omdat ik ongegeneerd sta te staren. “Vooruit. Waar was mijn man op de avond van de moord?”
“Die was in een hotel in de stad” zeg ik.
“Wat deed hij daar?” wil Anna weten.
“Dat is extra informatie. Daar wil ik weer iets voor terug hebben.”
“Wat dan? Ik ben al naakt.”
Is Anna nu echt zo naïef. Toch voel ik mij ongemakkelijk. Hoeveel verder kan ik nog gaan?
“Ik wil dat je mij pijpt voor die informatie?”
“Vuil zwijn. Dat meen je niet. Dat is chantage.”
“Nee hoor. Je hebt een vrije keuze. Wil je de informatie of wil je die niet? Dat moet jij je afvragen.”
Zeker een halve minuut kijkt Anna mij aan.
“Vooruit dan. Maar niet langer dan een minuut.”
“Tien zeg ik.”
“Twee” is haar tegen bod.
Ik ga omlaag naar vijf.
“Goed” zegt Anna. “Kleed je uit.”

Zo snel ik kan kleed ik mij helemaal uit. Ik wil haar niet de gelegenheid geven om zich te bedenken. Dat zo’n mooie vrouw mij gaat pijpen. Alleen het idee al. Anna gaat op de rand van het bed zitten. Ik ga voor haar staan. Zonder aarzeling neemt ze mijn half stijve in haar hand. Ze trekt een aantal keren mijn voorhuid over mijn eikel en neemt mijn pik dan in haar mond. Anna is duidelijk niet van het halve werk. Ze zuigt en likt op mijn eikel. Daarbij trekt ze mij met één hand af. Afwisselend pijpt ze mij zo diep als ze kan. Hier kan mijn ex duidelijk nog wat van leren. Het is echt geweldig. Ik geniet volop. Dan trekt ze zich plotseling terug. Boos wil ik vragen waarom ze stopt. Dan zie ik op haar wekker dat er al zes minuten voorbij zijn. Mijn woorden slik dus maar wijselijk in.
“Vertel op. Waarom was mijn man in dat hotel?”
Dit zal ze niet leuk vinden. Van de andere kant, zelf neemt ze het ook niet zo nauw met de echtelijke trouw.
“Hij heeft daar afgesproken met een vrouw. Ze hebben het op de hotelkamer heel gezellig gehad, als je begrijpt wat ik bedoel.”
“Met welke vrouw? Wie was het? Kom op. Ik wil het weten. Met wie was mijn man op die hotelkamer?
De pijpbeurt smaakt naar meer. Naar veel meer. Ik realiseer mij dat ik nu wellicht echt te ver ga.
“Voor die informatie wil ik de hoofdprijs” zeg ik zo nonchalant mogelijk. In werkelijkheid voel ik een enorme spanning in mijn lijf. Anna begrijpt heel goed wat ik bedoel. Wederom lijkt ze te twijfelen. Dan rolt ze toch op het bed en spreidt haar benen.
“Vooruit dan. Doe het wel vlug?”

Ongelooflijk. Ze doet het echt. Ik mag haar neuken. Wat voel ik mij goed. Nooit gedacht dat het hebben van een machtspositie zo’n kick kom geven. Een geweldig mooie vrouw wil seks met mij omdat ik haar iets kan geven. Niet helemaal joviaal van mij. Maar ik moet eens aan mijzelf denken. Altijd maar werken. Al drie maanden geen seks meer. Het is geen excuus om Anna zo te behandelen, maar ik ben er gewoon aan toe. Nee, aan dit machtsgevoel kan ik wel wennen. Ik kruip op het bed en meteen tussen de opgetrokken benen van Anna. Ik wrijf mijn stijve pik door haar spleetje, plaats deze voor haar opening en duw door. Het gaat heel soepel. Anna is al verbazingwekkend nat. Ik laat mijn lichaam op dat van Anna vallen. Dan begin ik te stoten. Wat is ze lekker strak. Tot mijn genoegen begint Anna te kreunen. Ze ligt dus niet alleen ongeïnteresseerd te wachten tot ik mijn kwakkie in haar loos. Helaas voor Anna wordt het geen vluggertje. Over het algemeen kan ik mij goed beheersen. Nu wil ik dat heel zeker, want ik geniet volop van haar strakke vagina. Ook als Anna begint te soppen, neuk ik haar in een gestaag tempo verder. Na zo’n tien minuten hoor ik Anna anders gaan kreunen. Ook ademt ze steeds zwaarder en onregelmatiger.
“Hoe doe je dat?” vraagt ze. “Ik ben er al bijna. O, ja… Bijna… Oooooooooooooooh!”

Snel trek ik mij terug. Terwijl Anna duidelijk nog nageniet van het orgasme, laat ze zich door mij gewillig op handen en knieën plaatsen. Opnieuw wrijf ik even door haar natte spleetje voordat ik weer hard toestoot.
“Oh, ja. Dat is lekker. Doe het dan, klootzak. Neuk me dan, godverdomme.”
Anna is helemaal om. Blijkbaar heeft ze iemand nodig die wat dwingender is. Ergens heb ik haar onderdanige gevoelens aangewakkerd. Dat maak dat ik mij in mijn dominante positie nog prettiger voel. Het voelt goed om de teugels in handen te hebben. De baas te kunnen spelen over zo’n prachtige vrouw. Ik voel mij euforisch als ik weer hard begin te pompen. Ook grijp ik met mijn handen naar haar tieten. Ik kneed ze en speel met die heerlijke, harde roze knopjes. Ondertussen heb ik weer een goed tempo te pakken. Haar vagina stimuleert mijn stijve pik fantastisch. Dit is voor mij nu al de wip van de eeuw. Anna kreunt nu heel hard. Tussendoor weet ze nog wat aanmoedigen, maar vooral heel wat scheldwoorden naar mij te toe te werpen. Daarmee bevestigt ze alleen maar meer mijn dominante positie. Ik ben in controle. Ze doet wat ik wil. Het is mega geweldig.
“Ow, godverdomme eikel. Hoe doe je dat toch. Ik kom… Ik kom… Oooooooooooooh!”
Deze keer stop ik niet. Terwijl ik mijn stijve pik in haar blijf bewegen, voel ik de zuigende kracht van haar orgastische vagina. Dit voelt geweldig. Anna lijkt niet uit het orgasme te komen. Ze kreunt, steunt en scheldt er op los. Dan wordt het mij ook te veel. Heftiger dan ooit tevoren kom ik klaar. Harde stralen sperma ram ik tegen haar baarmoederhals. Ik blijf maar komen.

Zwaar hijgend probeer ik bij te komen van de inspanning. Nee, het is zoals verwacht geen vluggertje geworden. Ook Anna moet duidelijk recupereren. Ze is in ieder geval stil nu. Ik trek mij terug en kruip van het bed. Anna laat zich op haar rug rollen. Ze kijkt loom maar intens bevredigd naar hoe ik mij aankleed. Dat doe ik op mijn gemak.
“Dan ben ik u nog wat informatie schuldig” zeg ik.
Dit gaat Anna echt niet leuk vinden.
“U bedoeld dat mijn man in het hotel afgesproken heeft met Marianne, zijn nichtje.”
Mijn mond valt open. Wat is hier aan de hand?
“U wist dat al?” stamel ik.
“Natuurlijk” zegt Anna. “Uiteraard was het een schok dat mijn man op jonge grietjes viel en ik te oud voor hem werd. Hij vond mij niet meer aantrekkelijk. Gelukkig weten andere mannen mijn lichaam wel op waarde te schatten. Zoals u zelf. Om wat meer ruimte te creëren, heb ik met Marianne geregeld dat ze afspreekt met mijn man. Daar weet hijzelf niets van. In die tijd kan ik andere mannen ontvangen. Als u dacht dat die lingerie voor mijn man bedoeld is, dan zit u helemaal mis.”
What the… Ik moet schakelen. Ineens ben ik weer gewoon inspecteur.
“U zegt mannen. Bedoelt u dat meneer Bijl niet de enige man is waarmee u een buitenechtelijke relatie heeft?”
Anna moet lachen.
“Dat is precies wat ik bedoel. Jurgen is bij lange na niet de enige die met mij het bed deelt. Ik ben best populair hier in het dorp. Mannen vinden mij aantrekkelijk en hun verleiden gaat mij gemakkelijk af. Maar ik ben geen hoer, als u dat zich misschien afvraagt. Ik vraag er geen geld voor. Het is voor mijn eigen genot. De mannen geven mij wat mijn man niet doet.”
“Is Kees Dammers ook een van die mannen?” wil ik weten.

De lach bij Anna verdwijnt.
“Ja” zegt ze. En ik heb aanwijzingen dat Karin er achter is gekomen. Ik was bang dat ze zichzelf wat aan wilde doen. Maar dat iemand haar vermoord heeft, dat is wel erg wrang. Dat verwacht je niet hier in het dorp.”
"Denk je dat haar man haar vermoord kan hebben?"
“Kees?” zegt ze lachend. “Nee, die doet nog geen vlieg kwaad.”
Ik weet voldoende. Eigenlijk wist ik het al. Karin Dammers heeft zelfmoord gepleegd. Nu weet ik ook waarom. Ze kon het niet verwerken dat haar man vreemd ging. Als dat bij de rest van het dorp bekend zou worden, dan was dat een afgang. De schande dat haar man liever naar een ander ging kon ze niet verdragen.
“Oké, bedankt mevrouw Donckers. Ik weet voldoende. U was zeer, uh… Behulpzaam. Het was mij een waar genoegen. Ik ga dan maar weer eens.”
“Het genoegen was geheel mijnerzijds” zegt ze, als ik de slaapkamer afloop. “Maar noemt u mij de volgende keer maar gewoon Anna hoor.”

Ik sluit de voordeur achter mij en loop naar mijn auto. Als er één ding zeker is, dan is het dat ik Anna totaal heb onderschat. Ze had mij meteen door. Of meteen, in ieder geval vanaf dat ik haar lingerie wilde zien. Anna heeft het spelletje gewoon meegespeeld. Ze heeft mij het idee gegeven dat ik de touwtjes in handen had. Dat ik de macho was die haar in bed heeft weten te krijgen. Al die tijd speelde ze gewoon met mij. Zij was de baas in huis. Zij bepaalde wat er ging gebeuren. Zij bepaalde dat ik seks met haar mocht hebben, en niet anders om. Wat een gehaaide tante. Anna is zo’n vrouw die mannen precies aanvoelt. Daardoor vallen al die gasten hier in het dorp ook voor haar. En ik ben blijkbaar geen uitzondering. Maar ik klaag niet. Anna heeft mij voor drie kwartiertjes het gevoel gegeven dat ik de macht over haar had en dat ik haar min of meer gedwongen heb om seks met mij te hebben. Dat was een heerlijk gevoel en daar heb ik van genoten. Hoewel de praktijk dus anders was, ben ik haar toch dankbaar voor deze ervaring. De blauwe bh met de bijbehorende string heb ik als trofee. Met een brede glimlach rijd ik terug naar het bureau.