Marisol, De Nieuwe Schoonmaakster - 1

Lieve lezers, zoals jullie misschien al gewend zijn beginnen mijn verhalen niet in de eerste alinea met harde seks. Dat is ook hier niet het geval. Sterker nog, in dit deel komt nog helemaal geen seks voor. Ik hou van een geleidelijke opbouw, en probeer de personages eerst een karakter mee te geven, voor ze van bil gaan. Toch wens ik je veel leesplezier toe!.

Het was maandagochtend, net na 7:00 uur. Ik startte mijn laptop op en logde in op het netwerk. Ik werkte in een groot kantoor, in zo’n kantoortuin, waar overdag zeker 75 personen per etage werken, in één vertrek. Het waren allemaal flexplekken, en omdat ik zo vroeg was had ik de eerste keus. Ik ging daarom meestal helemaal achteraan in een hoek zitten, daar waar je de minste last van je collega’s had. Om deze reden probeerde ik altijd zo vroeg mogelijk te komen, maar ook om de files een beetje voor te zijn. De consequentie van het vroege komen was wel, dat er dan nog steeds schoongemaakt werd. Sommigen vonden dat vervelend, maar ik stoorde me niet zo aan het geluid van de stofzuigers, en aan het ongemak dat je even plaats moest maken, als je bureau schoongemaakt werd.

De etage waar ik werkte werd al jaren schoongemaakt door twee Marokkaanse dames. Ik kende ze beiden bij naam, Fatima en Jamila. Fatima was een hele dikke, wat oudere dame, Jamila was wat jonger, en ook wat minder dik, maar toch had ze ook al behoorlijk wat overgewicht. Beiden droegen altijd een hoofddoek. Ik begroette ze altijd met een vriendelijk ‘Salaam Aleikum’, en ze antwoordden dan steevast in het Nederlands met ‘Goeiemorgen!’. Helaas waren ze verder de Nederlandse taal nauwelijks machtig, waardoor het moeilijk tot een gesprek kon komen, hoe vriendelijk ze ook overkwamen. Veel verder dan ‘’alles goed?’’ en ‘’Dank je wel weer voor het schoonmaken’’ kwam het eigenlijk niet.

Maar op een ochtend was ik weer bezig met het opstarten van mijn laptop, toen ik in mijn ooghoeken de dikke Fatima alweer aan zag komen schommelen. Maar, in plaats van de vertrouwde Jamila, had ze dit keer een andere dame bij zich. Deze had ook zo’n zelfde schoonmaakschort aan, maar verder was het een heel ander type. Ze had geen hoofddoek, maar redelijk lang zwart sluik haar, een wat breed open gezicht met Aziatische trekken, grote donkere ogen, en een mooie mond met volle lippen. Qua postuur was ze vrij klein, misschien net iets langer dan één meter zestig, en voor zover het te zien was in dat schoonmaakuniform weliswaar niet volslank, maar had ze toch zeker geen slecht figuurtje.

‘’Salaam Aleikum Fatima’’ .zei ik. ‘’Wie heb je dit keer meegenomen?’’

‘’Goeiemorgen meneer’’ antwoordde ze ‘’Is Marisol’’.

‘’Ah Marisol’’ zei ik ‘’Mooie naam.´´ Ik strekte mijn hand naar haar uit en schudde de nieuwkomer de hand. ‘’Hallo Marisol, ik ben Richard’’.

Met een stralende glimlach met parelwitte tanden nam ze mijn hand aan, en ze keek me aan met haar flonkerende ogen. ‘’Hallo’’ zei ze. Wow, dacht ik, dat is nog eens een leuke dame om te zien.

‘’Fatima, waar is Jamila gebleven?’’ vroeg ik.

‘’Is weg’’ antwoordde ze.

‘’O, waarheen dan?’’

‘’Is weg. Andere vestiging. Ziekenhuis’’. Met haar arm maakte ze een gebaar, alsof ze helemaal verdwenen was.

‘’Komt ze dan niet meer terug?’’ Vroeg ik nog een keer.

Ze schudde haar hoofd. ‘’Nee is weg. Nu Marisol’’.

‘’Oh, Ok. Nou, als je haar nog spreekt, doe haar dan maar de groeten van mij’’.

‘’Ja zal doen. Dank u meneer. Nu ik schoonmaken’’.

Ik bekeek die Marisol nog eens. Nou, dat was bepaald geen verslechtering vond ik, ten opzichte van die Jamila. Ik ging met mijn bureaustoel naar achteren, en keek toe, hoe ze mijn bureau even schoonmaakte. Het was aandoenlijk om te zien, hoe Fatima haar ondertussen in gebroken Nederlands instructies gaf. Ondertussen zag ik trouwens, dat ze er van achteren ook helemaal niet verkeerd uitzag. Ze had een strakke spijkerbroek aan, waar de vorm van haar ronde kontje goed in te zien was.

‘’Marisol, je bent vast niet in Nederland geboren’’. zei ik. ‘’Mag ik vragen waar je vandaan komt?’’

‘’Ja hoor’’ antwoordde ze, alweer met die stralende glimlach. ‘’Ik uit de Filippijnen’’.

‘’Ah Filippijnen’’ zei ik. ‘’En ben je al lang in Nederland?’’

‘’Ja, is zes jaar nu’’ antwoordde ze ‘’Mijn Nederlands niet zo goed. Is moeilijk’’.

Nou, in elk geval beter dan van die twee Marokkaanse vrouwen , dacht ik. Maar inmiddels gebaarde Fatima een beetje ongeduldig, dat ze verder met haar werk moest gaan, en ze gingen verder met stofzuigen.

‘’Dag meneer!’’ zei ze, terwijl ze wegliep, en ze keek nog even glimlachend naar me om.

‘’Geen meneer hè’’ lachte ik nog. ‘’Het is Richard’’.

De volgende ochtend. Ik zat weer op dezelfde plek, en terwijl ik mijn email checkte, zag ik de beide schoonmaaksters alweer aankomen. Kennelijk was Marisol al voldoende ingewerkt, want Fatima liep niet meer als een matrone achter haar aan. Ze waren nu los van elkaar aan het schoonmaken. Al gauw kwam Marisol bij mijn bureau aan.

´´Hé, daar is Marisol weer!´´ zei ik enthousiast. ´´Goeiemorgen!´´

´´Goeiemorgen meneer´´ zei ze, en ze toonde weer haar tandpasta smile.

´´Neehee, geen meneer´´ zei ik nog een keer. ´´Ik ben Richard´´.

´´O ja Richard´´ giechelde ze. ´´U heeft gisteren gezegd´´.

´´Nu goed onthouden hoor´´ grapte ik. ´´Ik heb jou naam toch ook onthouden? Maar ja, het is eigenlijk niet eerlijk. Je hebt een mooie naam en je bent een mooie vrouw, en dan is het makkelijk te onthouden’’.

Met een big smile nam ze het compliment in ontvangst. ´´Dank u´´ zei ze. ´´U ook mooie man hoor. Maar ik bureau schoonmaken´´.

Ik ging dit keer, misschien wel expres, maar een klein beetje opzij, zodat ze heel dicht bij me kwam, terwijl ze met een doekje mijn bureau afnam. Uit mijn ooghoeken keek ik nog eens naar haar rondingen, die er best appetijtelijk uit zagen.

´´Dank je wel Marisol´´ zei ik toen ze klaar was. ´´Kom je morgen gezellig weer?´´.

´´Ja, morgen weer, meneer´´ zei ze.

Ik zuchtte demonstratief. ´´Het is Richard, Marisol´´´zei ik nog een keer, maar wel met een lach.

´´O, spijt me!´´ riep ze giechelend. ´´Richard. Ja, ik nu echt weten´´. Ze ging weer weg, om op een andere plek te gaan schoonmaken. Tegelijk kwam mijn naaste collega binnen. Ik zag dat hij even naar haar omkeek, waarna hij aan het bureau naast me plaats nam. ´´Goeiemorgen Richard´´ zei hij. ´´Lekker wijffie, hè, die nieuwe schoonmaakster?’’

‘’Ja zeker’’ antwoordde ik. ‘’Ze mag er wezen. Eindelijk weer eens wat om naar te kijken’’. Tegelijkertijd vormde zich in mij het begin van een vaag plan om werk van haar te maken. Maar dan zou ik eerst over haar te weten moeten komen. Was ze single, had ze kinderen? Dat waren wel belangrijke zaken om te weten.

En de volgende dag was het zover, het was weer vroeg, ik zat aan mijn bureau, en ik hoorde het geluid van de stofzuigers weer aankomen. Helaas bleek het dit keer weer Fatima te zijn, die de afdeling aan mijn kant schoonmaakte. Ik zag dat Marisol helemaal aan de andere kant aan het werk was, zo’n 80 meter verderop. Wacht, dacht ik, als Mohammed niet naar de berg komt….ik stond op en liep naar haar toe.

‘’Goeiemorgen Marisol!’’ begroette ik haar. Verbaasd keek ze op, en ze zette even de stofzuiger uit.

Meteen toonde ze weer haar stralende lach. ‘’Goeiemorgen Richard!’’ zei ze.

‘’Jaaa, eindelijk ben ik geen meneer meer!’’ riep ik.

‘’Ja, ik nu goed weten jij heten hoor’’ lachte ze.

‘’Marisol, mag ik wat vragen?’’ zei ik. Ik was kennelijk in een overmoedige bui, iets wat ik helaas niet vaak heb. ‘’Tot hoe laat werk je?’’

Ze keek me weer verbaasd aan. ‘’Ik tot elf uur werken, dan vrij. En om één uur volgende dienst, ander gebouw. Waarom jij vragen?’’.

‘’Wil je om elf uur dan even een kopje thee met me drinken? Heb je dan tien minuutjes? Het lijkt me gezellig even met je te kletsen’’.

Ze toonde weer haar lach. ‘’Ja is goed’’ zei ze meteen. ‘’Lekker kletsen!’’

Ik legde uit waar ik wilde afspreken. Op de begane grond, nabij het bedrijfsrestaurant heb je een soort nissen met een tafel en bankjes, waar je ongestoord een gesprek kunt voeren. Ze zou er zijn, en ik liep vergenoegd weer naar mijn werkplek.

‘’Zo’’ zei ik trots tegen mijn collega, die inmiddels ook binnen was gekomen. ‘’Ik heb al een date met de nieuwe schoonmaakster’’.

Stomverbaasd keek hij me aan. ‘’Je bedoelt die lekkere? Die is er net een paar dagen!’’.

‘’Klopt’’ antwoordde ik lachend. ‘’Daar wil ik wel even nader kennis mee maken. Dus om 11:00 ben ik even weg. De werktijd haal ik wel weer in’’.

‘’Je laat er geen gras over groeien zeg. Nou, succes dan’’ zei hij hoofdschuddend, en hij ging door met zijn werk.

Even voor elven was ik met de lift naar de begane grond gegaan, waar ik haar al zag staan. Ze had nu haar schoonmaakuniform uit. Ze was gekleed in een lichtblauwe spijkerbroek, met een zwart, redelijk strak truitje erboven, en witte Nike-sneakers. Ze zag er zeker appetijtelijk uit, vond ik. Ze zag me aankomen, en daar was alweer haar stralende lach.

‘’Hallo Richard’’ verwelkomde ze me.

Bij de automaat haalden we een thee en een koffie, en we gingen zitten.

‘’Zo Marisol’’ zei ik. ‘’Wat leuk om even gezellig een bakje met je te drinken’’.

‘’Jaaa’’ zei ze enthousiast ‘’Is leuk!’’.

‘’Mag ik vragen, hoe lang ben je ook alweer in Nederland?’’.

‘’Is nu zes jaar meneer’’.

Ik zuchtte. ‘’Het Is Richard….Als je nu nog één keer meneer tegen me zegt, moet je trakteren, Marisol’’

‘’Oh sorry’’ Giechelde ze. ‘’Ja is goed, ik dan trakteren lekkers’’.

‘’Ok’’ zei ik, en glimlachte. ‘’Het geeft niet hoor, maar ik spreek jou toch ook niet aan met mevrouw? Maar Marisol, heb je dan al die tijd schoonmaakwerk gedaan?’’

‘’Nee, was eerst nanny bij mensen rijk. Deze boos op mij, ik weg moeten’’.

‘’O wat naar’’ zei ik. ‘’Zo iemand als jij stuur je toch niet zomaar weg?’’

‘’Nee, ik altijd lief voor kinderen’’.

Ik ging er verder niet op in, want het was voor mij niet zo belangrijk wat er gebeurd was. Er waren een paar andere zaken die ik wel graag van haar wilden weten.

‘’Ben je getrouwd Marisol, of heb je een vriend?’’

‘’Nee, ik geen vriend, niet getrouwd. Ik samenwonen met zus’’. Zus sprak ze daarbij uit als ‘soes’.

Aha, ze was dus single, dat was in elk geval iets positiefs.

‘’Oh, met je zus’’ Zei ik ‘’En is je zus ook schoonmaakster?’’

‘’Nee, is nanny. Zij heet Olivia. Is jonger dan ik hoor. Lieve zus’’

´´En kinderen?’’ vroeg ik verder. ‘’Heb je kinderen?’’

Ze keek meteen een beetje somber. ‘’Ja, ik zoon. Één. Is in Manilla, bij oma. Ik mis hem heel erg’’.

‘’Zeg Marisol’’ zei ik. ‘’Zou je het leuk vinden om een keertje buiten kantoor met mij af te spreken? Ik wil graag nog veel meer van je weten, maar ook over de Filippijnen en zo. Maar ik heb het druk, en moet gauw weer aan het werk’’.

Ze toonde weer haar lach. ‘’Jij aardige man Richard, ik willen afspreken hoor, wanneer jij kunnen?’’

Zo, dat was mooi. Het ging nog gemakkelijker dan ik dacht. Zie je wel, dacht ik, ik had al het gevoel dat ze me leuk vond, en dat ze een beetje met flirtte. We wisselden telefoonnummers uit en spraken af om vrijdagavond een drankje te doen in een vestiging van restaurant Beren. Nog nooit had ik een date gehad met een Filipijnse. Ik was benieuwd!