Martin wist dat de relatie tussen hem en Juna op zijn best “complex” te noemen was. Het was eigenlijk geen relatie en zolang hij zichzelf nog op een manier aan haar vastklampte, kon hij niet verder met zijn leven. Veel trokken ze niet met elkaar op, hij zag haar eens per week, of eigenlijk meer eens per twee weken. Dan gingen ze samen eten, keken ze samen naar films waar niemand die ze verder kenden ook maar enige interesse in had en bespraken ze de nieuwste wetenschappelijke ontwikkelingen op elk gebied. Soms, als Martin in de stemming was voor zelfkastijding, liet hij haar zijn nieuwste artikel of onderzoek lezen en feilloos en genadeloos, soms zelfs bot, legde Juna dan de zwakke punten in zijn premisses bloot.

Voor Martin was het simpelweg onmogelijk om haar niet onweerstaanbaar te vinden. Er waren niet veel mensen slimmer dan hij, maar Juna was zonder enige twijfel één van die mensen. En dan ook niet een heel klein beetje slimmer, Juna was in staat dingen te zien en te bedenken die ver buiten de randen van zijn begripsveld lagen. Dat was heel prettig voor hem, maar ook pijnlijk. Hij voelde zich wel eens eenzaam en onbegrepen, maar voor Juna moest dat nog veel erger zijn. Juna leefde haar leven op een totaal ander bewustzijnsniveau dan andere mensen.

Voor Juna was haar genialiteit meestal een zegen, maar het kon soms ook een vloek zijn. Het kwam af en toe voor dat ze helemaal verloren raakte in haar eigen gedachten, dat haar geest haar naar plekken voerde waar ze verstrikt raakte in een eeuwig durende gedachtenspiraal waar ze alleen met de grootste moeite uit kon raken. Martin was er op die momenten voor haar. Dat was het andere deel van hun niet-relatie waar hij moeilijk afscheid van kon nemen. En de laatste keer dat Juna weer compleet verdwaald was geraakt in haar gedachten was al bijna een half jaar geleden, dus Martin was niet verbaasd geweest toen Juna twee weken achter elkaar niet reageerde op appjes, mailtjes of haar telefoon.

Daarom was hij, precies twee weken na hun laatste contactmoment in zijn auto gestapt en naar haar toegereden. Toen hij voor haar deur stopte zag hij dat haar gordijnen dicht waren. In de voortuin stond een halfgevulde maar niet dichtgebonden vuilniszak. Kwade voortekens. Of goede, als hij egoïstisch was.

Hij wist dat het geen nut zou hebben aan te bellen. Ze zou de bel waarschijnlijk niet eens horen en hoorde ze hem wel, dan zou ze hem negeren. Hij diepte haar sleutel uit zijn portemonnee op en opende de voordeur. Die ging moeilijk open omdat er een berg aan reclamefolders en huis-aan-huis bladen achter lag. “Juna!”, riep hij een keer.

Hij kreeg geen antwoord. Dus stapte hij maar over de papierwinkel heen en liep door naar de woonkamer. Daar leek het alsof er een bom was ontploft. Boeken lagen geopend verspreid over de vloer, zetels en tafel. Soms waren er stukken gemarkeerd of onderstreept. Op, naast of onder de boeken lagen verder lege verpakkingen van besteld eten, soms met restjes er nog in waardoor er in de kamer een niet al te prettige geur hing. De afwas van ongeveer twee weken stond ook nog op de aanrecht, met een aardige schimmelcultuur op de oudste borden. Een tweetal computers stond aan, de monitoren vertoonden grafieken die in real time geüpdatet werden. Ze hulden de kamer in een spookachtig licht.

Martin zuchtte een keer diep. Hij vond het verschrikkelijk wat hij zag en wist dat het nog erger zou worden. Met bezwaard hart liep hij de trap op, naar Juna’s werkkamer. Toen hij boven kwam hoorde hij haar zachtjes in zichzelf mompelen. “Zesentwintig dimensies, open en gesloten snaren, maar de tachyonen hebben wel massa maar we nemen eclectisch aan dat ze soms bewegen met de snelheid van het licht of staan stil, waardoor hun massa variabel is….Glashow zal stikken van woede als ik dit publiceer en Peter Woit die…..zesentwintig dimensies dus, tachyonen met massa die variabel is, afhankelijk van hun snelheid, eclectisch te bepalen…”

Het klonk als wartaal en dat was het ook. Vrijwel niemand kon Juna volgen als ze de Snaartheorie probeerde te bewijzen, maar de keren dat ze de spijker op de kop geslagen had met een verrassend nieuw inzicht was ze er anders aan toe geweest. Toen hadden haar gedachten ook van de hak op de tak gesprongen, maar had ze zichzelf en haar huis niet zo verwaarloosd. Juna had normaal een beetje de uitstraling van een schattige nerd, maar nu was haar haar één grote, klitterige ongekamde bos en zagen haar kleren eruit alsof ze er al een week in leefde en sliep.

“Juna?” vroeg Martin.

“Hallo, Martin,” antwoordde Juna alsof ze elkaar gisteren nog gezien hadden, “blij dat je er bent. Ik ben bezig met een nieuwe zienswijze op de Snaartheorie, die….”

“Juna,” onderbrak hij haar, “wanneer ben je voor het laatst buiten geweest? En weet je hoe laat het is?”

Ze zuchtte geïrriteerd. “Die trivialiteiten doen er toch niet toe als ik werk want ik…”

“Wanneer, Juna? En hoe laat is het?”

“Ik denk een uur of tien in de ochtend, ik ben net op. Ik moet dadelijk even wat data in de computer invoeren.”

“Het is kwart voor negen in de avond, Juna.”

Er viel een korte stilte.

Met zachte stem vroeg Juna toen: “Welke datum is het?”

“De vierde.”

Ze slikte even. “Dan ben ik tien dagen, zes uur en twaalf minuten niet meer buiten geweest.”

Weer stilte.

“Ik moet weer even aarden, hè? Hyperdenken. Ik zit te veel hier” – kort raakte ze haar hoofd aan – “en te weinig hier” – en daarna wees ze naar de vloer.

“Ik denk dat het verstandig is,” antwoordde Martin. Hij kon er niets aan doen, maar hij voelde ook iets van opwinding toen hij dat tegen haar zei.

“Mag ik naar jouw huis toe gaan? Als jij….als jij hier even blijft om…”

Hij dwong haar niet om verder te spreken, omdat hij maar al te goed wist hoe moeilijk het voor haar was om toe te geven. “Ik ruim wel op. Jij gaat gewoon lekker douchen en jezelf verzorgen bij mij thuis. Ik kom naar je toe zodra ik hier klaar ben.”

Juna knikte. Ze keek hem niet aan toen ze wegging. Dat zou wel veranderen als ze eenmaal uit deze omgeving zou zijn en haar geest in een andere staat van zijn terecht kwam..

Toen Juna vertrokken was, maakte Martin met een vuilniszak eerst een ronde door het huis. Toen met een tweede vuilniszak en de rommel was al snel weg. Daarna laadde hij de afwasmachine in en zette hem aan. Met de ramen open was de lucht ook al snel weg. De boeken legde hij op een stapeltje, voor alle zekerheid wel met een bladwijzer erbij, want wie weet waar Juna toevallig op gestuit was in haar hersenspinsels. Als laatste haalde hij haar bed af en maakte het weer op. Het beddengoed gooide hij in de was. Al met al was hij ongeveer anderhalf uur bezig met het vervelende deel van wat er gebeuren moest. Nu kwam het gedeelte dat een heel stuk aangenamer was.

Hij stapte weer in zijn auto en reed naar zijn huis. Zijn hart klopte als bezeten in zijn borst bij de gedachte aan wat komen zou. Toch moest hij zichzelf nog even overtuigen van wat er ging gebeuren. De eerste keer dat er iets tussen hen gebeurde was op initiatief van Juna geweest, toen ze weer een aanval van ‘hyperdenken’ zoals ze het zelf omschreef had. Ze was hem praktisch besprongen en had geweldige passievolle seks met hem gehad, waar de lichamelijke activiteit zoveel inspanning had gekost dat Juna het omschreef alsof haar gedachten in feite “even gereset waren en alle overtollige processen uitgeschakeld waren. Net zoals je je computer eigenlijk soms opnieuw moet opstarten.”

Ergens had hij zich gekrenkt kunnen voelen, om vergeleken te worden met een aan/uit knop, maar na wat hij met haar beleefd had was er van krenking geen sprake. Daarom, toen ze er rustig over gesproken hadden had hij volmondig ingestemd met haar voorstel om een oogje op haar geestesgesteldheid te houden. En om ook in te grijpen op dezelfde manier indien dat nodig zou zijn. In de loop van de twee jaar dat ze dit gedaan hadden was het uitgegroeid tot een prettig ritueel, wat veel meer behelsde dan een snel vluggertje bij haar thuis.

Bij zijn huis aangekomen zorgde hij ervoor met het nodige kabaal binnen te komen. Soms wilde Juna nog niet dat hij haar zag voordat ze er helemaal klaar voor was. Maar toen hij zijn woonkamer in kwam was het hem wel duidelijk dat Juna er absoluut wel klaar voor was.

De metamorfoses die ze onderging op dagen zoals dit waren verbazingwekkend. Hij had een slonzige vrouw van hem zien vertrekken, maar wat er hier op de bank zat was absoluut een vamp. De slobberige kleren die ze aan had gehad had ze verwisseld voor kleding die misschien het beste omschreven kon worden als ordinair. Ze droeg een kort naveltruitje dat hij expres een maat te klein had gekocht zodat haar borsten er bijna uitvielen. Haar forse c-cup zag er zeer aanlokkelijk uit. Het rokje dat ze aan had was kort, eigenlijk nauwelijks tot halverwege haar dijen en van glimmend leer. Toch was er maar weinig van haar blote benen te zien want ze droeg suède zwarte laarzen tot aan haar knieën en verder een paar zwarte netkousen. Ook had Juna haar haren gewassen en gekamd en had ze zelfs de moeite genomen iets van make up op te doen. Lippenstift om de lippen roder te maken en wat oogschaduw en oogpotlood om een wat mysterieuzere uitstraling te krijgen. Om eerlijk te zijn had haar verschijning niet uit de toon gevallen als ze achter een raam op de Wallen had gezeten, maar het was voor hen beide van belang een zo’n groot mogelijk contrast tussen de Juna die aan het ‘hyperdenken’ was en Juna die daar uit wilde raken.

“Daar ben je,” zei Juna tegen Martin, “goed dat je er bent. Ik heb al een paar keer gemasturbeerd, maar ik heb geen orgasme gehad. Mezelf op het randje gehouden want dat stimuleert de productie van dopamine waardoor je meer in je lijf…”

Hij liet haar niet uitspreken. Met twee stappen was hij al bij haar en pakte haar bij haar kin. “Nee,” zei hij streng, “niet denken. Je mond gebruiken mag, maar alleen hier voor.”

Zodra hij dat gezegd had ritste hij zijn broek open en duwde zijn stijve lid haar mond in. Juna sloot haar ogen van gelukzaligheid, alsof ze in een roes kwam, en vouwde een hand om de stijve pik in haar mond. Ze zoog en likte aan de eikel alsof haar leven er van afhing. Met de andere hand wreef ze zachtjes over zijn zware balzak. “Hmmm,” kreunde ze zacht en de trilling bezorgde Martin nog meer genot dan alleen haar strelende handen en zuigende mond konden doen. Wat een heerlijk gevoel was dit toch, en wat was hij een geluksvogel dat hij degene was die dit met haar mocht doen.

Maar het ging niet alleen om hem. Zij moest ook krijgen wat ze nodig had. Daarom ging hij op de bank zitten en hij zette haar op haar knieën naast zich neer. Meteen boog ze zich weer voorover en hapte weer naar die stijve pik. Haar borsten drukten tegen zijn been aan, haar kont stak obsceen omhoog. Met een vrije hand greep hij ernaar, kneedde haar stevige billen en liet zijn arm langs haar heup omlaag glijden. Hij duwde haar rokje omhoog en voelde nergens de rand van een slipje. Duidelijk dat ze dat niet droeg. Hij boog zijn lijf wat schuiner en kromde zijn vinger. Hij kon haar gloeiend hete en natte kutje tegen zijn vingertoppen voelen. Juna duwde haar onderlijf naar hem toe en kreunde. Ze zoog met zo mogelijk nog meer overgave aan zijn pik.

Nadat ze hem helemaal nat gepijpt had, liet ze hem uit haar mond glippen en likte zijn hele schacht van ballen tot eikel waarbij ze hem continu aftrok. Martin bleef haar zo goed en zo kwaad als het kon vingeren, maar de sensaties rondom zijn pik waren eigenlijk te heftig om dat goed te doen.

Toen hij op het punt stond zijn zaad te spuiten leek ze het aan te voelen en liet hem abrupt met rust. Ze kwam meer overeind, en kuste hem. Hun tongen speelden met elkaar en hij greep naar haar tieten, die al uitpuilend leken te smeken om gegrepen, mee gespeeld en afgezogen te worden. Hij schoof het truitje omhoog en begroef zijn hoofd er tussen. Ze rook naar zeep, maar ook heel vaag naar zweet. Het was een opwindende geur. Hij zoog afwisselend op de ene, toen op de andere tepel en bracht zijn hand weer tussen haar benen. Hij kon er nu beter bij en duwde drie vingers haar soppend kutje in en streelde haar clit met zijn handpalm. “Ah, fuck, wat is dit lekker,” hijgde Juna. Het leek wel of zelfs haar stem anders klonk, hoger en meisjesachtiger.

Hij vingerde harder en harder, drukte zij vingertoppen tegen de sponsachtige bobbel van haar g-spot en siste in haar oor: “Kom klaar voor me….laat je helemaal gaan…”

Juna boog haar hoofd voorover tegen zijn schouder aan. Hij voelde haar hele lijf als het ware samentrekken. Haar vingers groeven zich in zijn armen en ze zette haar tanden in de huid van zijn schouder. En ze deed wat hij van haar vroeg, waar hij haar toe dwong met zijn strelen en ze liet zich gaan. Haar kreunen was bijna huilen toen het orgasme door haar heen joeg en de laatste resten van haar hyperdenken compleet wegspoelde. Hij voelde haar kutje zo heftig samentrekken dat ze zijn vingers naar buiten duwde waarna een stroompje vocht uit haar gestuwd werd. Als Juna spuitend klaar kwam betekende dat, dat ze op goede weg waren. Hij zag de tranen in haar ogen, tevens de bijna lege blik en gelukzalige uitdrukking op haar gezicht.

Met nog trillende ledematen ging ze op handen en knieën voor hem zitten, bood hem haar kutje aan. Hij duwde zijn pik, die nog steeds keihard was bij haar naar binnen. Het was moeilijk te ontwaren wie wie nu neukte, want hij duwde met enorme ijver zijn pik steeds zo diep mogelijk bij haar naar binnen maar ze ontving hem met groot enthousiasme en duwde haar lijf steeds weer terug om zijn harde lid zo diep mogelijk in zich op te nemen. Zijn heupen kletsten tegen haar kont aan, het kletsen was alsof ze in een goedkope pornofilm speelden. Het kreunen wat ze beiden deden versterkte dat idee alleen nog maar meer. Martin voelde de meest heftige woorden bij hem opkomen om te omschrijven wat hij voor haar voelde, uitingen van zowel waardering als ongebreidelde passie. Maar zijn brein werd tegelijkertijd zo beneveld door de gevoelens van lust dat het hem niet lukte om iets meer te formuleren dan: “Ja, Juna, lekker…ja…”

“Neuk me, Martin,” jammerde Juna bijna, “Neuk me diep en hard, gebruik mijn kut waar ze voor gemaakt is!”

Toen Martin voelde dat ze haar eigen clit streelde met een hand kon hij zich niet meer inhouden. Hij versnelde het tempo van zijn stoten nog meer en nu kon hij niet eens meer woorden uitbrengen, alleen maar een langgerekte kreun toen hij diep in Juna spoot. Juna beantwoordde zijn kreunen met haar eigen kermen en terwijl hij in haar klaarkwam voelde hij dat zij ook weer een orgasme beleefde. Hij voelde het warme vocht van haar orgasme langs zijn pik stromen, vermengd met zijn zaad en rilde van plezier. Uitgeput boog hij zich een beetje voorover en gaf zachte kusjes op Juna’s rug. Ook Juna was uitgeteld en liet zich langzaam zakken, terwijl hij haar ondersteunde.

Nog steeds plakkerig van elkaar en van hun passie kroop Juna dicht tegen hem aan. “Dit is fijn…heel fijn…gewoon even niet hoeven denken, maar gewoon mogen voelen.”

“Hmmm,” antwoordde Martin die nog steeds zijn adem en verstand niet helemaal terug leek te hebben.

Ze lagen even stil naast elkaar terwijl hun lijven weer tot bedaren kwamen. Terwijl Juna met haar vingers zijn hand streelde vroeg ze: “Martin? Waarom doen we eigenlijk dit wel, en gaan we naar de film en praten we met elkaar, maar doen we net alsof we geen relatie hebben? Ik bedoel…het is toch eigenlijk gewoon een relatie? En ik denk dat het voor ons allebei beter is als we het beestje gewoon bij de naam noemen.”