Donderdagmiddag. Redactievergadering via Teams.
‘Jack, wil jij zondag naar het Museumplein? Ik wil een goed inhoudelijk artikel over de redenen die mensen hebben om daar te komen demonstreren tegen de coronamaatregelen. En vraag ook wat de achtergrond is van de mensen die daar rondlopen. Wie zijn ze, wat voor werk doen ze? En ik wil in jouw verhaal lezen waarom ze zich zodanig zorgen maken dat ze op hun vrije zondag naar Amsterdam gaan, terwijl ze weten dat ze met een waterkanon de stad uit worden gespoten.’
Ik knik naar mijn beeldscherm. ‘Begrepen Marcel, ik ga ervoor zorgen. Wanneer is mijn deadline?’
Dinsdag twaalf uur ‘s middags, dan hebben we in de krant van woensdag een inhoudelijk verhaal naar aanleiding van de nieuwe persconferentie van Rutte.’
‘Oké, komt voor elkaar.’

Drie dagen later arriveer ik aan het begin van de middag op het Centraal Station van Amsterdam. Ik neem de tram naar het Museumplein, waar al behoorlijk wat mensen rondlopen en op de grond zitten. Ze komen vrijwel allemaal om te demonstreren, maar omdat de burgemeester de demonstratie op het Museumplein heeft verboden, zeggen ze doodleuk dat ze hier komen om ‘koffie te drinken’. ‘Demonstreren? Hoe kom je daar nou bij? We drinken gewoon een kopje koffie.’ Ik grinnik. Tuurlijk, gewoon ‘koffiedrinken’. Met een paar duizend man zeker.
De sfeer is gemoedelijk, hier en daar zelfs uitbundig. Ik zie mensen elkaar uitgebreid knuffelen en vrijwel niemand houdt anderhalve meter afstand tot de ander. Ook ben ik vrijwel de enige die een mondkapje draagt. Ik knoop wat gesprekken aan, wat eigenlijk heel soepel gaat. De meesten willen best vertellen waarom ze vandaag op het Museumplein zijn. Zo spreek ik Anton, een caféhouder uit Haarlem, die zich zorgen maakt over zijn bedrijf. Hij zegt corona heel serieus te nemen, maar vindt de maatregelen veel te ver gaan. Daarna interview ik Maria, die ervan overtuigd is dat het allemaal één groot complot is om het volk onder de duim te houden. ‘Corona? Is gewoon een griepje joh. We worden belazerd!’ Ik schrijf alles braaf op (ik ben een journalist van de oude stempel; ik werk nog met een notitieblok). Wel valt me op dat bijna niemand met zijn volledige naam in de krant wil. Ook wil niemand herkenbaar op de foto. ‘Nee bedankt. Als mijn baas in de krant ziet dat ik op het Museumplein ben geweest, krijg ik alleen maar gezeik.’

Ik kijk rond, op zoek naar een nieuw ‘slachtoffer’ om te interviewen. En opeens zie ik haar. Ze zit moederziel alleen op het gras, met naast haar een thermoskan met twee bekers. Wat me direct opvalt, is dat zij wél een mondkapje draagt. Ze staart naar de grond; alles lijkt langs haar heen te gaan. Haar lange rode haren vallen over haar donkere winterjas en ik word geraakt door de enorme eenzaamheid die ze uitstraalt. In een flits denk ik aan een liedje van De Dijk: ‘Niets is zo eenzaam als een stampvol café’. Voor deze vrouw – ik schat haar achterin de twintig – is op dit moment niets zo eenzaam als een vol Museumplein. Iedereen lijkt haar te negeren.
Ik besluit bij haar te gaan zitten – op anderhalve meter afstand, dat dan weer wel.
‘Goedemiddag, ik ben Jack, mag ik even bij je komen zitten?’
Ze kijkt op en twee prachtige blauwe ogen kijken me triest aan.
‘Ja hoor.’
‘Mag ik vragen hoe je heet en waarom je hier bent? Ik schrijf een artikel over de redenen die mensen hebben om hier te komen demonstreren.’
‘Lenneke. En ik ben hier niet om te demonstreren.’ Ze maakt een hoofdbeweging naar een groepje mensen achter haar. ‘Ja, zij misschien wel. Maar ik niet. Ik zag op Facebook een oproep om koffie te komen drinken op het Museumplein. Nou, dat is precies wat ik nu nodig heb. Gewoon koffiedrinken, samen met iemand, maakt niet uit wie. En ik woon hier toch vlakbij.’
Ik wijs naar haar thermoskan. ‘Zullen we samen koffiedrinken?’
Vanachter haar mondkopje schenkt ze me een dunne glimlach. ‘Dat lijkt me gezellig.’ Ze pakt de thermoskan en de twee bekers, draait de dop van de kan en schenkt de twee bekers vol. Even later drinken we zwijgend onze koffie. Lenneke staart weer naar de grond, maar ik zie dat ze af en toe eventjes naar me kijkt.
Na een paar minuten verbreek ik de stilte. ‘Heerlijk, die koffie. Dank je wel. Maarre… mag ik vragen waarom je het zo nodig hebt om hier koffie te drinken?’
Ze maakt een wanhopig handgebaar. ‘Ik zie niemand meer. Ja, via FaceTime of Zoom, maar dat telt niet. Ik werk al bijna een jaar thuis, dus mijn collega’s zie ik ook niet meer en we gaan zodoende ook nooit meer na werktijd naar de kroeg, die trouwens dicht is. Mijn ouders wonen in Maastricht, dus hen zie ik ook zelden. En mijn vriendinnen hebben het allemaal druk met hun gezinnen. Met hen sprak ik altijd ’s avonds af, als hun kinderen op bed lagen, maar dat kan door de avondklok ook al niet meer. En al mijn andere sociale activiteiten liggen ook stil. En weet je? Ik kan met iedereen appen en bellen, maar dat ben ik kotsbeu. Appen of bellen kost zó veel energie als je verder niemand kunt ontmoeten, en die energie heb ik niet meer.’ Lenneke kijkt me met betraande ogen aan. Ik krijg de neiging om haar een knuffel te geven, maar ik doe het niet. In plaats daarvan stel ik mijn volgende vraag.
‘Wat vind je dan van de coronamaatregelen?’
Ze maakt hetzelfde wanhopige handgebaar als zojuist. ‘Ach, weet je… ik geloof echt wel dat corona heel ernstig is. Mijn oom is eraan overleden. Hij was 51 en mankeerde helemaal niks. Maar hij kreeg COVID en was binnen twee weken dood. Mijn zus werkt in het ziekenhuis en heeft mensen van mijn leeftijd zien doodgaan aan corona. Dus het zal allemaal echt wel nodig zijn, maar het duurt allemaal zo godvergeten lang en ik ga eraan kapot. Ik ben in mijn hele leven nog nooit zo eenzaam geweest. Ik ben 29; ik moet lol maken met vriendinnen en met leuke mannen daten. Maar alles ligt stil en ik word er knetter van. En wanneer houdt dit eindelijk op? En wordt het dan echt weer zoals vroeger?’
Ik kijk opnieuw in haar betraande ogen en word overvallen door een intens gevoel van medelijden. Ik vóel wat ze bedoelt; haar ellende en eenzaamheid zijn bijna tastbaar. In een opwelling kruip ik op handen en voeten naar haar toe, sla mijn armen om haar heen en geef haar een dikke knuffel. En dan breekt ze. Ze huilt hartverscheurend en laat haar tranen de vrije loop. Ze hangt huilend in mijn armen en ik voel haar schouders schokken. Ik druk haar dicht tegen me aan en streel zachtjes door haar haren. Na een paar minuten bedaart ze. We laten elkaar los en ze kijkt me verontschuldigend aan.
‘Sorry, ik liet me even gaan.’
‘Geeft toch niks,’ zeg ik begrijpend. ‘Het is allemaal gewoon verschrikkelijk klote.’

Opeens worden we opgeschrikt door een stem uit een megafoon. Er wordt omgeroepen dat iedereen het Museumplein zo snel mogelijk moet verlaten. Gebeurt dat niet, dan zal de ME het plein leegvegen.
Ik gebaar naar Lennekes thermoskan. ‘Ik denk dat je maar beter je spullen kunt pakken en naar huis gaan. Tenzij je kennis wilt maken met een waterkanon.’
Ze schiet in de lach. ‘Nee, dank je, dan kan ik inderdaad beter gaan. Blijf jij nog wel hier?’
‘Nee, ik heb het hier wel gezien, ik hoef geen verslag te doen van wat er allemaal gebeurt. En ik heb wel genoeg informatie. Want als jij het goed vindt, wil ik graag over jou schrijven. Ik denk dat veel mensen zich zullen herkennen in jouw machteloosheid en eenzaamheid.’
Ze denkt even na en haalt dan haar schouders op. ‘Ik vind het helemaal prima. Het zou alleen fijn zijn als ik mezelf wat beter zou voelen.’
‘Ja, dat begrijp ik. Zal ik even met je meelopen?’
‘Dat is goed.’ Ze legt even haar hand op mijn arm. ‘En dankjewel dat je naar me hebt geluisterd, ook al is het voor je werk. Het deed me goed om even mijn verhaal te vertellen. En het was ook wel fijn om weer eens een potje te janken.’
‘Graag gedaan,’ glimlach ik. ‘En jij ook bedankt; je hebt me enorm geholpen met mijn artikel.’

Lenneke woont inderdaad vlak bij het Museumplein. Na een wandeling van nog geen drie minuten staan we voor haar voordeur. Ze lijkt even te aarzelen en zegt dan: ‘Wil je me nog even gezelschap houden? Ik heb al maanden geen visite meer gehad. Of moet je snel weg om je artikel uit te werken?’
‘Ik heb alle tijd,’ glimlach ik. ‘Mijn artikel hoeft pas dinsdag af te zijn.’
‘Ga je nog even mee naar binnen dan? Het is wel een zooi hoor. Sinds ik geen bezoek meer krijg, heb ik mijn huishouden een beetje laten versloffen.’
‘O joh, dan moet je mijn huis eens zien,’ lach ik.
En inderdaad: als we even later in Lennekes tweekamerappartement staan, blijkt haar woning een stuk netter dan de mijne. Lenneke neemt mijn jas aan en gooit ‘m over een stoel.
‘Cola of witte wijn?’
‘Doe maar een wijntje, ik ben toch met de trein.’
Ze verdwijnt naar de keuken en komt even later terug met twee gevulde wijnglazen. Ze geeft me een glas en als we staand proosten, schiet ik in de lach.
‘Dit wordt lastig… wijn drinken met een mondkapje op.’
Lenneke schiet ook in de lach en bijna gelijktijdig doen we onze mondkapjes af. Voor het eerst toont ze me haar hele gezicht en ik word overdonderd door hoe mooi ze is. Haar lange rode haren en blauwe ogen had ik al bewonderd, maar ze blijkt ook nog een prachtige mond te hebben, met mooie volle lippen en hagelwitte tanden. Ze glimlacht naar me, neemt een slokje van haar wijn en zet haar glas op de salontafel. Ik doe hetzelfde en we gaan naast elkaar op de bank zitten. Ik sla meteen een arm om Lenneke heen en trek haar tegen me aan. Zo zitten we een tijdje zwijgend tegen elkaar aan. De stilte is geen moment ongemakkelijk; het is een zeer aangename stilte. We genieten van elkaars gezelschap en daarbij zijn woorden overbodig. Ik streel zachtjes door haar haren. Als ik haar gedachteloos een zachte kus op haar wang geef, draait ze haar hoofd naar me toe. En op het moment dat onze ogen elkaar vinden, is het alsof er talloze kleine vonkjes tussen ons overslaan. Als vanzelf bewegen onze monden tergend langzaam naar elkaar, als in een film. Dan raken onze lippen elkaar voor een lange intense zoen. Eerst kussen we heel teder, maar daarna steeds heftiger. Ik voel hoe haar tong binnendringt in mijn mond en zich om mijn tong kronkelt. God, wat kan deze meid geil zoenen zeg. Dan wordt onze kus wat rustiger en een tiental seconden later laten onze lippen elkaar los. Lenneke kijkt diep in mijn ogen en zucht dan zachtjes.
‘Zo… dat had ik echt even nodig zeg…’
Ik druk een zachte kus op haar wang en ze glimlacht.
‘Jack?’
‘Ja?’
‘Wil je nog wat langer bij me blijven?’

Het is inmiddels al heel wat uren later en ik ben nog steeds bij Lenneke. Ik heb haar vanmiddag al verteld dat ik vanwege mijn werk als journalist niet ben gebonden aan de avondklok en sindsdien is het onderwerp ‘weggaan’ niet meer ter sprake geweest. De wijnfles is leeg en we zijn aan een tweede fles begonnen. In Lennekes keuken hebben we samen een maaltijdsalade in elkaar geflanst en daarna hebben we gegeten. Intussen hebben we gekletst over van alles en nog wat. Buiten is het inmiddels donker, maar binnen brandt een tiental kaarsen. De sfeer is gezellig, zelfs romantisch. Enya zingt en wij luisteren. Ik zit op de bank en Lenneke ligt op haar rug op dezelfde bank, met haar hoofd in mijn schoot. Ze heeft haar ogen dicht en ziet er heel relaxed uit. Wat een contrast met eerder vandaag, toen ze een zielig hoopje eenzaamheid was.
‘Jack?’ fluistert ze. Ze heeft haar ogen nog altijd dicht.
‘Ja?’
‘Blijf je bij me vannacht?’
In mijn buik beginnen miljoenen vlinders allemaal tegelijk te fladderen en ik voel een gelukzalige roes naar mijn hoofd stijgen. Ik antwoord niet, maar in plaats daarvan buig ik voorover en kus ik haar zacht op haar lippen. Ze opent haar ogen en schenkt me de mooiste glimlach die ik ooit heb gezien. Ze komt overeind en staat op. Ze blaast alle kaarsen in de woonkamer uit en pakt mijn hand.
‘Kom…’
Ik sta op en volg Lenneke naar haar slaapkamer. Tot mijn verrassing branden ook daar enkele kaarsen, die de kamer een spannende sfeer geven. Ik wil vragen wanneer ze die heeft aangestoken, maar Lenneke legt haar vinger op mijn lippen. ‘Niks vragen… ’ fluistert ze. ‘Vrij met me…’

Ze slaat haar armen om me heen en ik trek haar tegen me aan. We verdrinken in elkaars ogen en onze monden vinden elkaar voor een intense zoen. We kussen elkaar zacht en teder, en terwijl Lennekes handen over mijn rug glijden, streel ik haar achterhoofd en woel ik met mijn handen door haar haren. Als ik heel zachtjes in haar lip bijt, kreunt ze zachtjes en voel ik haar zachte tong tegen mijn lippen duwen. Ik open mijn mond en haar tong glijdt sensueel tegen de mijne. Onze tongen starten een speels gevecht, als twee jonge honden die elkaar voor het eerst hebben ontdekt. Tegelijkertijd verkennen onze handen elkaars lichaam. Mijn handen glijden langs Lennekes lijf naar beneden en ik voel de aanzet van haar borsten. Ze reageert door haar bovenlichaam tegen me aan te duwen en gelijktijdig bereiken haar handen mijn billen, waarna ik mijn onderlijf tegen haar aan duw. Daardoor voelt ze mijn pik, die er al flink zin in heeft, en ze kreunt verlekkerd. Onze tongen kronkelen steeds wilder om elkaar heen en als ik in haar ogen kijk, zie ik een diep verlangen naar een intense versmelting. Is dit dezelfde vrouw die nog maar een aantal uren geleden zo veel eenzaamheid en ellende uitstraalde? Ze is nu één en al vuur en levenslust.

Instinctief begin ik haar blouse los te knopen, van boven naar beneden. Lenneke reageert door mijn overhemd los te knopen. We stoppen met zoenen en terwijl onze ogen elkaar geen moment loslaten, kleden we elkaar langzaam uit. Het is alsof we elke handeling heel intens willen beleven en elk detail in ons geheugen willen opslaan. Haar blouse en mijn overhemd vallen gelijktijdig op de grond, daarna trekt ze mijn shirt over mijn hoofd. Ze gooit het achteloos weg en haar vingers glijden verlangend over mijn borst. Mijn handen glijden onder haar shirt over haar buik en rug. Ze gooit haar hoofd in haar nek en doet haar armen omhoog, als een woordeloze schreeuw: ‘Trek uit!’ Ik doe het en zodra het shirt op de grond ligt, omvat ik met mijn handen haar volle borsten, die nu nog gevangen worden gehouden door een zwarte kanten bh. Lenneke zucht als ik haar borsten zachtjes kneed en dwars door de stof haar tepels streel, wat voor mij het teken is om op haar rug de sluiting los te maken. Even later valt ook de bh op de grond en zie ik haar borsten in volle glorie.
‘Ze zijn mooi…’ fluister ik, terwijl ik ze weer in mijn handen neem en ze liefkozend streel.
Ze glimlacht. ‘Je bent lief…’ Ze aarzelt even en mompelt dan: ‘Ik vind mezelf eigenlijk iets te dik en mijn borsten te groot.’
Ik leg een vinger op haar lippen. ‘Je bent prachtig. Ik zou je niet anders willen.’
Ze glimlacht opnieuw en slaat haar armen om me heen. In het kaarslicht beginnen we opnieuw te zoenen en ik voel haar borsten tegen mijn borst drukken. Ik sluit mijn ogen; dit is hemels, laat dit alsjeblieft nooit meer ophouden…

Als ik mijn ogen weer opendoe, kijk ik recht in twee prachtige blauwe ogen. En ik lees: ‘Ik wil meer…’ Direct begin ik haar broek los te knopen en ik zak door mijn knieën, onderweg naar beneden haar borsten en buik kussend. Ik help Lenneke uit haar broek en trek ook meteen haar sokken uit. Ze staat nu onwennig voor me in alleen nog een zwart kanten slipje. Ik ga staan en trek haar opnieuw tegen me aan voor een zachte kus.
‘Je bent zo mooi…’ fluister ik.
Ze reageert door mijn broek los te knopen en nu zakt zij door haar knieën om mijn broek en sokken uit te trekken. Ik draai nu alleen nog mijn zwarte boxer, die door deze uitkleedpartij al veel te krap is geworden. Lenneke gaat staan en grijpt met een goedkeurend kreuntje in de flinke bult in mijn kruis. Als antwoord pak ik haar slipje vast en trek die een eind naar beneden. Meteen trekt Lenneke mijn boxer omlaag en mijn harde pik springt direct tegen haar buik. Opnieuw kreunt ze goedkeurend en terwijl ze ondeugend over haar eigen lippen likt, stappen we allebei uit ons ondergoed. Dan til ik Lenneke op en gooi haar speels op bed.

Terwijl ik op mijn knieën naast haar ga zitten, bewonder ik haar lichaam nog eens. Ze is echt prachtig. Op haar venusheuveltje zie ik een klein streepje rossig schaamhaar, wat me enorm opwindt. Ik kus haar lippen en daal dan via haar hals langzaam af naar beneden. Ik kus haar borsten en tepels, die meteen verstijven, wat me uitdaagt om er even op te sabbelen en er plagend in te bijten. Opnieuw hoor ik licht gekreun. Ik daal verder af naar beneden. Ik kus haar buik en haar venusheuveltje met het rossige streepje. Haar kutje sla ik nog even over; ik geef kusjes op haar rechterbeen. Dan stop ik even, zodat ik geknield tussen haar benen kan gaan zitten. Dan ga ik vanaf haar knie kussend terug naar boven, nu via de linkerkant van haar rechterdij. Als ik dicht in de buurt van haar kutje kom, ruik ik hoe geil ze al is. Ik snuif de zilte geur op en dan raken mijn lippen voor het eerst haar kletsnatte schaamlippen. Meteen trekt er een siddering door Lennekes lichaam en ik hoor haar zuchten. Ze duwt instinctief haar onderlichaam omhoog, zodat ik er nog beter bij kan en meteen doe ik wat ze zo graag wil: ik begin haar kutje met lange halen te likken. Ze kreunt opnieuw en als ik even omhoog kijk, zie ik dat ze haar borsten heeft vastgepakt en zachtjes in haar tepels knijpt. Ik grom goedkeurend; dit is zó geil om te zien. Dan ga ik door met likken en terwijl ik haar kutje bef en het geile vocht van haar schaamlippen lik, glijdt mijn rechterhand over haar venusheuveltje en vinden mijn vingers haar klitje. Zodra ik het harde knopje streel, kan Lennekes haar onderlichaam niet meer stilhouden. Ze begint onrustig te kronkelen, wat voor mij het signaal is om mijn mond te verplaatsen naar klitje. Ik sabbel er zachtjes op en steek twee vingers van mijn linkerhand in haar hete grotje. Ik pomp mijn vingers langzaam in en uit haar kutje en hoor haar gekreun toenemen. Ik ga door met sabbelen en vingeren totdat ik voel dat ze op het randje zit… en zuig dan in één keer hard op haar klitje. Daardoor valt ze over de rand.
Aáááááh…! gilt ze en wild schokkend komt ze klaar.
Ik voel de geile sappen over mijn vingers stromen. Ik ga half op haar liggen en terwijl Lenneke langzaam bijkomt van haar orgasme, steek ik mijn kletsnatte vingers in haar mond. Ze lacht voldaan en likt mijn vingers gretig schoon. Dan vinden onze lippen elkaar voor een intense kus.

We liggen even rustig te zoenen, maar dan komt Lenneke overeind. Ze pakt mijn stijve lul vast en ik zie een ondeugende blik in haar ogen.
‘Die wil ik…’ kreunt ze. Ze duwt me op mijn rug en gaat op haar knieën tussen mijn benen zitten. Met haar linkerhand trekt ze heerlijk aan mijn pik en met haar rechterhand masseert ze mijn ballen.
Ik doe mijn ogen dicht. God, wat is dit lekker. Opeens voel ik twee zachte lippen om mijn eikel en als ik mijn ogen weer opendoe, zie ik misschien wil het geilste wat ik ooit heb gezien: een bloedmooie vrouw met rood haar en blauwe ogen heeft mijn lul in haar mond genomen en begint me te pijpen zoals ik nog nooit ben gepijpt. Ze neemt mijn pik zo ver mogelijk in haar mond, laat ‘m er dan weer bijna uit glijden en neemt ‘m dan weer zo diep mogelijk. En al die tijd kijken haar helderblauwe ogen me strak aan.
‘Ga door…’ grom ik. ‘Ga door… wat doe je dat geil…’
Ze reageert door me nog sneller te pijpen en ik voel dat ik dit nooit lang ga volhouden. Blijkbaar merkt Lenneke dat ook, want ze laat mijn pik met een smakkend geluid uit haar mond schieten. En met een hese stem zegt ze: ‘Ik wil je in me voelen… ik wil dat je me neemt…’

Ze gaat op haar rug liggen, spreidt uitnodigend haar benen en pakt uitdagend haar borsten vast. En ik? Ik ben al onderweg. Ik wil niets liever dan onze prille verliefdheid bezegelen met een intense samensmelting. Ik wil één met haar worden, ik wil haar in bezit nemen, ik wil haar nemen, ik wil haar mijn zaad geven… Ik neem plaats tussen haar benen, pak mijn harde pik vast en duw mijn eikel tegen Lennekes openstaande schaamlippen. Ik kijk haar verliefd in de ogen en terwijl we elkaars blik ademloos vasthouden, duw ik door en glijdt mijn kloppende lul in één keer helemaal in de vrouw die in enkele uren tijd mijn hart heeft gestolen.
‘Aaaaaah…’ kreunt Lenneke en even sluit ze haar ogen.
Ik zie aan de intense uitdrukking op haar gezicht dat ze intens geniet van het gevoel dat ze helemaal wordt opgevuld. Ik ga op haar liggen, voel haar tepels tegen mijn borst prikken en opnieuw vinden onze monden elkaar voor een hete zoen. Dan steun ik op mijn armen en begin ik rustig te bewegen. Tergend langzaam schuift mijn lul heen en weer in haar verlangende kutje. En elke keer dat ik haar helemaal opvul, ontvangt ze me kreunend en omsluit haar liefdesgrot mijn kloppende pik als een nauwsluitende handschoen. En al die tijd blijven we elkaar aankijken; ik zie in haar ogen een perfecte mix van verliefdheid en lust. En ik lees in haar ogen: ‘Neem me… neem me…’ Langzaam maar zeker voer ik het tempo op. Het rustige in en uit bewegen gaat over in korte hevige stoten. Lennekes linkerhand gaat op instinct naar haar klitje en terwijl ik steeds feller in haar stoot, vingert ze zichzelf. Ik grom zachtjes als ik voel hoe haar kutspieren zich aanspannen en dwingend in mijn kloppende lul knijpen. Mijn ballen maken zich klaar voor een enorme ontlading en ik stoot nóg heviger in haar. Ik voel dat Lenneke voor de tweede keer gaat klaarkomen en neuk ik haar nu zo hard ik kan.
‘Ooooh ja… ooooh ja…’ kermt ze. ‘Neem me…. neuk me… ik ga komen…. oh, ik kóóóóm…’
Ik voel haar kutje verkrampen en talloze golven van geil genot zinderen door haar lichaam. En dan val ik zelf ook over de rand. In vier ferme stralen spuit ik mijn sperma diep in het lichaam van mijn kersverse geliefde. Ik stoot nog een paar keer heel rustig in haar en trek mijn pik dan terug. Ik ga half op Lenneke liggen en neem haar in mijn armen. We kussen elkaar zacht en ik zie dat haar ogen stralen.
‘Wow…’ fluistert ze. ‘Dat was hemels…’
Ze nestelt zich in mijn armen en terwijl de opgebrande kaarsen langzaam uitdoven, vallen we samen in een diepe gelukzalige slaap.

Op dinsdagochtend lever ik per mail mijn artikel in en drie kwartier later belt Marcel. ‘Jack, wat een topartikel, geweldig! Die meid had een goed verhaal en jij hebt dat heel gevoelig en indringend uitgewerkt. Complimenten!’
‘Dankjewel,’ zeg ik. En ik mompel zachtjes: ‘Ik zal de complimenten overbrengen.’ Want straks ga ik Lenneke van het station halen. Ze slaapt vannacht bij mij.

---

Nawoord:
Alles wat ze zeggen over meisjes met rode haren is waar!