Er zijn verhalen die je niet wilt schrijven en eigenlijk ook niet verwacht en hoopt te moeten doen. Het heeft uiteindelijk een tijdje op de plank gelegen omdat ik mijn twijfels had over het wel of niet publiceren. Na lang overleg met alle vrouwen zijn we tot het besluit gekomen om dit toch te doen. Een belangrijk argument hiervoor is dat dit verhaal op een bijzondere manier de moed, wilskracht en persoonlijkheid van Wilma laat zien en wellicht ook jullie beeld van haar wat meer naar de positieve kant laat kantelen.

Het is een vervolg op de eerdere verhalenserie “Het Bedrog van Wilma” en “Corine”. Hierin beschreef ik mijn ontdekking van Wilma’s overspel en bedrog, hoe zij in het net kwam van 2 pooiers, die niet alleen misbruik van haar ‘oversekste’ gedrag maakten, dit echter verder exploiteerden door haar te drogeren en vervolgens chanteerden met haar gedrag. Ik heb Wilma, mede dankzij de hulp van vrienden, familie en politie uit de handen van deze mensen gered. In de periode daarna hebben we geprobeerd ons ‘normale’ leven op te pakken en dan in een vorm die Wilma’s behoefte aan seks bevredigde. Uiteindelijk resulteerde dit in een wat complexere huishouding met 3 vrouwen en onze kinderen.

Dit is misschien niet mijn beste verhaal, het is zeker niet vloeiend geschreven en meer gefragmenteerd van aard. Enerzijds is het te kort geleden anderzijds zijn de gebeurtenissen in een zucht en een vloek gebeurt. Het gebeurde staat ook te ver weg van mijn/onze belevingswereld en komt soms surrealistisch over, alsof we in een erg slechte film zitten.

Het verhaal bestaat uit 2 langere delen, en is opgedeeld in 3 hoofdstukken. Het eerste hoofdstuk beschrijft min of meer een periode van pakweg 2 maanden beginnende bij daar waar het laatste verhaal uit de vorige serie eindigde. Hoofdstuk 2 belicht de gebeurtenis die ons zo ontredderd heeft t.w. de mysterieuze verdwijning van Wilma en ten slotte Hoofdstuk 3 de periode daarna, waarin we e.e.a. verwerken en toeleven naar een nieuwe toekomst ”

Inleiding

We zitten alweer vlak voor de Pasen en hebben eindelijk de zaken weer een beetje op orde gekregen als gevolg een korte maar zeer heftige periode in de eerste 2 maanden van dit jaar. Daar waar we hoop hadden gekoesterd op een ‘normaal’ leven (wat heet normaal met 3 of eigenlijk, zoals jullie verderop zullen lezen, 4 vrouwen) heeft dit alweer behoorlijk op zijn kop gestaan en het is nog niet echt in kalm vaarwater terecht gekomen. Nu kan ik zeggen dat e.e.a. zich in sneltreinvaart voltrokken heeft maar op het moment dat het je overkomt lijkt de wereld (alweer) op zijn kop te staan. Een terugblik nu op alles wat ons overkomen is.

Hoofdstuk 1. Onderuit (Lied van ‘de Dijk’)

Wellicht kennen jullie dit nummer anders raad ik het aan eens te beluisteren. En er samen met je vrouw of minnares op te dansen. Ik koester het geluk dat ik deze sensatie, die bezongen wordt, tegenwoordig met 4 vrouwen mag beleven. Het liefst herinner ik mij deze periode ook zo: een heerlijke, vrolijke, passievolle periode met eerst 3 en later 4 prachtige, weelderige, onafhankelijk en zeer zeker wellustige en trotse vrouwen. Een genot voor het oog en zeer zeker een geschenk en genot om mee te mogen leven. En als ik het nog niet wist dan heb ik het nu geleerd: “Een vrouw schenkt en gunt je seks, dat neem je niet.” Een vrouw is je bezit niet, het is een wonder als je levenspaden elkaar kruisen en samen opgaan en wees daar blij mee. Ik stel me iedere dag weer deze vraag: waarom ben ik zo een begenadigd man dat mij 4 van dit soort mooie geschenken toevallen en dan zorg ik die dag er ook weer voor deze geschenken op hun waarde te schatten en te verzorgen. Een relatie onderhouden is iedere dag al heel wat werk, dus spreek niet van 4. Ik doe het met zeer veel plezier en krijg er zeer veel voldoening en energie voor terug, het inspireert me, houdt me alert, wakker en maakt me meer dan gelukkig.

Zoals ik in het laatste verhaal geschreven heb zijn wij vanwege de nieuwe samenstelling van ons gezin naar een grotere woning verhuisd. Woning is wellicht niet het juiste woord, het is meer een groot herenhuis c.q. landhuis. We hebben dit mede kunnen kopen dankzij de goede beleggingen van Wilma en de verkoop van onze vorige woning die een mooie winst opleverde. Dit huis is heel erg groot, ligt redelijk afgelegen en aan een doodlopende weg. Onze buren wonen pakweg 100 meter verder wat betekent dat we alle vrijheid van bewegen hebben.

Iedereen voelt zicht erg op haar gemak en kan zijn/haar eigen gang gaan. Elk kind heeft zijn eigen kamer en dan hebben nog we de luxe van diverse ongebruikte ruimtes die in de toekomst deels gebruikt gaan worden voor de op handen zijnde familie-uitbreiding. Want zowel Liesbeth als Karin zijn nu een kleine maand zwanger en stralen van geluk. Elke volwassene heeft verder de beschikking over een eigen werkruimte, gelegen in het souterrain of op de begane grond. Dit is ook nodig omdat we, door de pandemie, gedwongen zijn veel van huis te werken. Idem dito voor de kinderen en ze hebben allemaal een eigen tablet c.q. computer en kunnen in alle rust op hun kamers werken. Wel is ouderlijk toezicht geïnstalleerd en monitor ik erg goed hun activiteiten op sociale media als WhatsApp en Instagram.

Er hangt een erg vrolijke, ontspannen en positieve sfeer in huis. Iedereen heeft zijn draai gevonden en niet alleen het werk weer opgepakt, maar ontwikkelt ook nieuwe initiatieven. En met name dat laatste heeft een inspirerende en stimulerende uitwerking op elkaar.

De uren tussen 16.30 en 19.30 zijn tot echte gezinsmomenten uitgegroeid. Iedereen, ook de kinderen, zit dan aan de keukentafel en helpt mee met het voorbereiden van de maaltijd, ondertussen pratend wat ieder deze dag zoal gedaan heeft. Wilma en ik genieten dan vaak van een glas wijn, en de anderen hebben water of wat fris. Iedereen komt aan bod, we luisteren aandachtig, laten elkaar uitpraten en geven positieve feedback en denken mee over nieuwe suggesties of ideeën. Alleen echt volwassen punten bewaren we voor later op de avond. De kinderen maken vaak, onder meer voor Liesbeth haar e-learning modules, kleine filmpjes die ze laten zien aan ons en besproken worden. Het is een pracht van een uitwisseling en het plezier straalt ervan af.

Wilma heeft haar oude werk opgepikt met die toevoeging dat het vanuit een andere invalshoek geschiedt. Ze oriënteert zich op de markt van pensioenadvisering want daarin wil ze verder te gaan. Ze bekijkt nu hoe ze hier het beste op in kan springen en waar zij waarde kan toevoegen. Doelgroep is meer de gewone burger en dan met name die mensen die bezorgd zijn over hun pensioen c.q. het lage rendement op hun spaartegoeden. Het staat allemaal in de kinderschoenen en het enthousiasme waarmee ze het aanpakt is mooi om te zien.

Ze heeft nieuwe hardware gekocht, een kluis in haar werkkamer geplaatst waarin alles opgeborgen wordt na gebruik. Het betreft dan toch m.n. vertrouwelijke klantendossiers etc. Samen met Harm heb ik alles goed beveiligd. Als ik wil heb ik nog toegang tot haar e-mails WhatsApp berichten.

Ze pakt dit echt grondig en fanatiek aan, staat zelfs ingeschreven voor een cursus. Naast wat online sessies, neemt ze in december ook deel aan een tweetal 1-daagse workshops, die plaatsvinden in een conferentiecentrum ergens in Brabant (onder Tilburg) tegen de Belgische grens. Eentje stond gepland voor de eerste week van december, de tweede een week later. Het verbaasde me wel omdat in deze tijden van Corona afgeraden wordt om met meer mensen in een ruimte bij elkaar te verblijven en ook grotere hotels etc. gesloten zijn. Wilma is echter zeer enthousiast en dat is wat telt voor me. Ze zei dat het hier meer om kleinere werkgroepen ging en dat de deelnemers (niet meer dan 4) op minimaal 3 meter van elkaar zullen zitten. En dat het onderwerpen betreft die verband houden met haar nieuwe aandachtsgebied, en met name uitleg betreft over nieuwe software op dit gebied naast wat meer algemenere theoretische zaken.

Ik heb wel een WhatsApp gesprek gezien met een onbekend nummer waarin ze aangaf: “ik heb genoten van de bijeenkomst en kijk met groot verlangen uit naar de volgende sessie en hoop dat de andere deelnemers ook genoten hebben van mijn aanwezigheid. En ik wil graag in deze wereld verder gaan maar dan wel graag onder uw begeleiding.”

Toendertijd leek me dat een onschuldige conversatie nu weet ik beter.

Samen met Karin, Liesbeth en haar andere vriendinnen besteed ze ook nog wat tijd aan dat project om een betere seksuele opleiding/voorlichting aan jongens te geven. Door de pandemie is de vaart er een beetje uit, mede omdat er minder contact momenten zijn c.q. groeps(seks)avondjes. Dit zal wel een soort ‘Never Ending Story” worden, met hopelijk ook net zo een mooi eindresultaat. Want wat ik zoal lees over vrouwenmishandeling, of hoe jonge mannen over vrouwen denken, is dat hard nodig volgens mij.

Toevalligerwijs is een oude en zeer goede vriendin, Corine, weer in ons leven verschenen, en Wilma is meer dan blij hiermee en investeert veel tijd in het aanhalen van de banden. Corine en ik waren elkaar in Delft tegengekomen en na een leuk gesprek, had ik haar uitgenodigd om eens op bezoek te komen om bij te praten. Ze was ooit een erg goede vriendin van Wilma en net als haar heeft ze een zware periode achter de rug. Wilma en ook de kinderen, m.n. de meisjes, zijn erg opgetogen dat Corine er weer is en doen er echt alles aan om oude banden te herstellen. Gelukkig hebben Karin en Liesbeth Corine ook met open armen ontvangen en zo ontstaat een leuke hechte vriendinnenclub. Corine bloeit echt op en blijft regelmatig een nachtje logeren, mede omdat het in de avond niet leuk rijden is naar Delft, zeker in het vooruitzicht van een leeg en koud huis. Het weerzien met Corine heeft ons seksleven nog meer kleur gegeven, zoals jullie dadelijk zullen lezen.

Liesbeth en Karin hebben, naast het feit dat ze zwanger zijn, hun draai ook gevonden en hebben hun plek weten te vinden. Karin is begonnen met een part time vervolgopleiding tot seksuologe, en heeft haar oude hobby, tuinieren, nieuw leven ingeblazen. Daarvoor heeft ze meer dan genoeg mogelijkheden in onze grote tuin die we hebben, en zeker de jongens helpen haar graag met de inrichting daarvan. Ze maken ook kleine video’s die Liesbeth weer kan verwerken in haar lesmateriaal.

Liesbeth krijgt steeds meer plezier in het maken e-learning materiaal, in combinatie met kleine filmpjes, waar ze onze kinderen bij betrekt. In haar werkomgeving valt ook op hoe zij zich ontplooit op dit gebied en van een onzekere lerares naar een zeer dynamische leerkracht is uitgegroeid die in staat is om op een boeiende en moderne manier digitaal of beter afstandsonderwijs te geven. Ze is echt opgebloeid en veranderd van een wat saaie, onzekere vrouw in een stralende opgewekte persoonlijkheid die op haar wijze een lach in huis brengt.



Er spat hier allemaal zoveel positieve en inspirerende energie uit wat bijdraagt aan de vrolijke, dynamische en zeer zeker liefdevolle sfeer die in huis hangt. En naast de gemeenschappelijk uurtjes in de keuken zitten we als volwassenen geregeld ‘s avonds na te praten onder het genot van een lekkere glas wijn (water/ thee voor de zwangere dames) regelmatig gevolgd door heerlijke seks (wat trouwens niet alleen in de avonduren gebeurt.)

Ik ga volop mee in deze nieuwe ambiance zeker nadat ik de knop had omgedraaid (zie deel 7 van “Bedrog van Wilma’). Al ben ik taoïst, ik heb toch de nodige tijd gehad om alles een plek te geven en van alle emoties bij te komen. Er bleek toch erg star te zijn, heb ik moeten toegeven. Het verleden proberen achter me te laten, heeft me (en de anderen uiteindelijk ook) veel opgeleverd zoals grotendeels boven beschreven. De seks is bijvoorbeeld gevarieerder en spannender en zeker ook gepassioneerder geworden is. Maar wat heb ik dan ook te klagen als ik dit regelmatig mag of moet hebben met nu 4 vrouwen, en de vrouwen natuurlijk onderling ook genieten.

Bij de inrichting van het huis is zelfs een extra ruimte, met een groot sm-gehalte, ingericht die alleen bereikbaar is vanuit onze gemeenschappelijke slaapkamer. Dit op voorspraak van Wilma en Liesbeth. Achteraf gezien is het een schot in de roos gebleken. En tot mijn grote verbazing heeft naast Wilma ook Liesbeth redelijk veel ervaring op sm-gebied. Van Wilma wist ik dat maar Liesbeth is dan weer een aangename openbaring. Maar daar waar Wilma meer een switch is, met een hang naar dominantie, is Liesbeth echt het prototype van een onderdanige of slavinnetje. Zo zie je maar weer dat stille wateren diepe gronden kunnen hebben. Beide dames samen hebben een gevarieerd repertoire wat weer geleid heeft tot een uitgebreide en bonte verzameling aan sm-speeltjes.

Dit alles vormt de basis voor een erg speelse omgang tussen iedereen in het dagelijkse leven in huis.

Zelf heb ik mijn werk anders ingericht. Harm is compagnon geworden in ons bedrijf en neemt met name die werkzaamheden van mij over waarvoor ik regelmatig in het buitenland verkeer(de). Dit geeft mij meer rust en tijd om aan ons gezin te besteden zeker met het oog op de toekomstige uitbreiding daarvan. Eindelijk heb ik weer eens tijd g voor mezelf en heb ook een oude hobby opgepakt t.w. muziek maken. Ik heb in mijn jeugd pianogespeeld en me later ook de saxofoon eigen gemaakt. En dat is toch wel mijn favoriete instrument. De oude piano is opnieuw gestemd en na wat extra lessen gaat het weer redelijk. Het leuke is dat mijn dochters dit ook oppikken, de ene dan de piano en de ander de saxofoon, zeker nadat ik haar wat videoclips van Candy Dulfer had laten zien. Dat werkt toch altijd inspirerend want hoeveel vrouwen heb je nu ooit de saxofoon zien spelen. Ik zou het niet weten. Bij de verhuizing ben ik ook nog de oude trekharmonica ofwel het accordeon van een inmiddels overleden oom tegengekomen. Die heb ik ooit cadeau gekregen van mijn neven. En grappiger wijs heeft Tim die geconfisqueerd en probeert zich dit instrument eigen te maken. De hele dag hoor je wel ergens in huis iemand muziek maken, en regelmatig speel ik in de avond of weekend wat muziek soms samen met de kinderen. En door de week oefen ik geregeld met hen.

De hernieuwde kennismaking met Corine heeft veel vreugde gebracht in huis en ook een erg verrassend, leuk en zeer zeker opwindend effect op ons seksuele leven. Ik had op verzoek van haar ex-vriend Bart, zijn versie beschreven van het overspelige gedrag van Corine (zie verhaal met gelijknamige titel op Opwindend.Net). Omdat het verhaal op het moment dat dit allemaal speelde, nog niet gepubliceerd was heeft ze een zgn. blueprint gelezen en deze, zonder mijn medeweten, gedeeld met mijn 3 vrouwen. En nu wil iedereen dat standje uitproberen waarin zijn minnares, Simone, hem door het huis heen leidt, zittende op zijn pik. En met name de trapscene boeide de dames zodanig dat het uitgeprobeerd moest worden. Ons huis is een stukje groter en heeft meer trappen dus tel uit je winst. De eerste keer hebben de dames dat zeer goed voorbereid, een deel van een middag en avond hiervoor vrijgemaakt en de kinderen bij Wilma’s grootouders ondergebracht.

Het is een van de geilste, leukste en vermoeiendste middagen van mijn leven geworden. Karin, Wilma en Liesbeth zijn echt 3 overheerlijke vrouwen met een meer dan goed figuur, allemaal tussen de 65 en 75 kilo, en alle drie gezegend met een heerlijke C- of D-cup (Liesbeth). En ongeveer even lang. Gelukkig ben ik stevig gebouwd, beschik ook over voldoende spiermassa en -kracht. Dat is ook hard nodig als 3 dames bij je bedelen om dit standje met hen uit te voeren. Het lijkt een zware opgave dit ronddragen door ons huis, en de trappen op en neer te dragen. En al helemaal als je ‘verboden’ wordt klaar te komen. Echter het naakte lichaam van je geliefde in je armen, zittende op je harde pik, haar mooie borsten tegen jouw borst, blaast alle bedenkingen weg. Dan voel je geen vermoeidheid alleen liefde, lust en plezier omdat je samen zo geniet. ten minste zo ging het mij af, ook nu nog altijd. En de anderen bleven niet werkeloos toe kijken maar probeerden de beleving nog geiler te maken door het invoeren van variatie, zoals zweepslagen op mijn rug en billen ter aanmoediging en om mijn orgasme af te zwakken tussen mijn billen op mijn ballen te slaan. Of door aan het einde van de trap te gaan liggen, waarna wij ze moesten beffen. Het zijn erg speelse dames en ze genieten er volop van, hebben veel plezier en liggen geregeld dubbel van het lachen.

Na afloop waren ze eensgezind dat dit definitief in het pakket komt. Er is een klein trainingsprogramma ontwikkeld waarin ik elke dag een van hen de trap een of meer keer op en neer moet dragen. En naast dit schema is er nog een gekomen: 2 namiddagen per week worden vrijgemaakt voor de seks. Niet dat het altijd gaat gebeuren maar in ieder geval zijn de kinderen bij de grootouders zodat we ongeremd onze gang kunnen gaan.

Ik heb niets meer in te brengen haha, maar ik doe dit met plezier want de seks is geweldig. Ik krijg zelfs een aangepast dieet. Corine is daar deels verantwoordelijk voor geweest. In Spanje eten de mannen veel zonnebloempitten, want dat schijnt erg goed voor de prostaat te zijn. In elke supermarket in Spanje kun je deze pitten kopen, dus heeft ze maar 2 dozen besteld. Niet dat ik tekortschiet maar productieverbetering is altijd een goed idee, of het nu mijn prostaat betreft of een industrieel product of proces.

De sessies daarna zijn wat eerlijker verdeeld, in die zin dat ik niet alle vrouwen meer op 1 middag hoef te dragen. Het schema is zodanig aangepast dat ik maximaal 2 dames per middag ronddraag. Wel is er sprake van meer variatie zoals tepelklemmen voor zowel mij als de dame, een prostaatplug en/of balzaksplitser met gewichten, etc. Soms moet ik een keer de trap proberen op en neer te rennen, maar dan wel langzaam. Het lijkt bijna een stormbaan uit dienst maar met een verschil. Dit is zo verdomde lekker, het enige (luxe) probleem is dat we beiden meestal halverwege de trap gillend klaarkomen dus zijn de dames gaan experimenteren met een cockring etc. Of dat een van de dames achter me loopt met een zweep en me ophitst. Fantasie en plezier genoeg.

Op een middag halverwege november kreeg ik een blinddoek voorgedaan en werd ik zogezegd voorbereid voor een rijtoer. Tepelklemmen op, prostaatplug in etc. Er werd een vrouw voor me geplaatst die ik vervolgens optil en langzaam op mijn al hardgemaakte pik laat zakken. De blinddoek werd afgedaan en ik zag tot mijn grote verbazing Corine. Ze had tot nu toe nooit meegedaan omdat ik mij liever beperkte tot mijn drie vrouwen. Ze lachte me aan en ik kreeg een dikke kus. De andere 3 stonden er ook lachend bij en begonnen me op te zwepen. Hup paardje hup etc. Nou Corine heeft genoten en ik ook. Wat een heerlijke wilde vrouw en hoe ging ze tekeer. Dat Spaanse temperament van haar kwam er echt uit. Iedere keer als ik dreigde klaar te komen waarschuwde ze haar vriendinnen en kreeg ik met de zweep 1 of meer petsen tussen mijn benen. Met haar heb ik alle 3 de trappen moeten oplopen en weer omlaag en op elke verdieping een rondleiding geven. Ze is meerdere keren klaargekomen kan ik me herinneren en ze hing vanaf de tweede verdieping alleen maar in mijn nek te jubelen. Dus wat wil je nog meer.

Na afloop heb ik gevraagd waarom Corine opeens van de partij was want er was toch afgesproken dat ze alleen bleef logeren en meer niet. De dames zeiden dat ze zo vaak hadden gesproken over deze seks middagen, hoe heerlijk dit standje was, en Corine er verlekkerd, met rode wangetjes, en ook triest bij zat. Ze wilden haar deze ervaring niet meer ontzeggen, vandaar. En aangezien we eerder ook seks met anderen gehad hebben, vonden ze dat hetgeen obstakel voor mij mocht zijn en wilden ze me verrassen. Daar het initiatief van alle vrouwen kwam, kon ik daar wel in mee gaan en de seks was ook lekker. En zo had ik opeens 4 vrouwen i.p.v. 3 en was Corine vanaf nu ook welkom in bed, werd unaniem besloten. Het is ook zo zielig alleen in de logeerkamer. Iedereen blij en ik zie Corine stralen en erg gelukkig kijken.

En zoals ik al eerder aangaf dit alles draagt bij aan een speelse omgang tussen ons in het dagelijkse leven, met veel lichamelijk contact, een knuffel of zoen, de hele dag door. De genegenheid voor elkaar, inclusief de kinderen, te tonen en elkaar te inspireren.

Het leek dus allemaal vlotjes te lopen maar ergens diep in mij knaagde nog altijd twijfel aan Wilma. In al die tijd hebben we terloops wel eens gesproken over wat ons overkomen is maar zijn we er niet echt uitgebreid op ingegaan. Ik denk dat we van elkaar aanvoelden er nog niet klaar voor te zijn en dat ook respecteerden.

Het onderwerp hing echter nog als een soort zwaard van Damocles boven onze relatie. Zo open, vrolijk, inspirerend, ongedwongen en eerlijk als we vroeger met elkaar omgingen is het helaas nog niet tussen ons. Meer en meer zie ik wel tijdens de gemeenschappelijke gesprekken een vleugje van die vrolijke lach in Wilma’s ogen terug, dat sprankelende dat dan echter na verloop van tijd toch weer overschaduwd werd door een donkere wolk, van onzekerheid of verdriet. Zeker als we naar elkaar keken gebeurde dat meer dan eens.

Ik kreeg meer en meer het gevoel dat de tijd aangebroken was om dit af te sluiten. Ik kon dit niet door laten woekeren omdat we er beiden onderdoor gingen. De quantum biologie zegt dat heel duidelijk en eigenlijk hebben we daar ook een oud Nederlands spreekwoord voor: “Een mens is nooit te oud om te leren”. De mens is in principe een lerend wezen. Iedere cel in je lichaam leert elke minuut van de dag, en jij als het totaal van die miljarden cellen ins je lichaam dus ook. Je verwerkt (onbewust) elke minuut zoveel informatie en maakt zoveel keuzes. En zodra je dat niet meer kunt of wilt, dus jij of die cel niet meer leert, sterf jij of die cel af. En als je dat doortrekt naar deze context kan dat onze zomaar onze relatie zijn, als we niet durven te bespreken wat er gebeurd is met ons en daarvan samen van proberen te leren. Als die wil ontbreekt kun je beter stoppen.

Alleen moest er een moment komen dat Wilma en ik ruimte en tijd kregen om samen te zijn zonder door de anderen gestoord te worden. En die kans kregen we sneller als verwacht. Nogmaals: toeval bestaat niet. De kinderen gingen Sinterklaas bij mijn ouders vieren, terwijl zowel Karin als Liesbeth naar hun ouders c.q. moeder zouden gaan voor een lang weekend. Ik bracht de kinderen op vrijdag weg, bleef bij mijn ouders slapen die nacht en pikte Wilma zaterdag op bij de ouders van Karin. Want zij had die vrijdag de eerste workshop en Karin en Liesbeth & zoon eerst bij hun respectievelijke familie afgezet alvorens door te rijden naar de workshop. Aan het eind van de dag terug naar Karins ouders en om daar te overnachten. Karin haalt dan op zondag namiddag Liesbeth & zoon op en rijdt terug met hen. Mijn ouders komen dan zondagnamiddag samen met onze kinderen terug en blijven een paar dagen logeren bij Wilma’s ouders.

Die zaterdag ochtend rijd ik op tijd weg bij mijn ouders en haal Wilma op bij Karins ouders. Natuurlijk moest ik even binnenkomen voor een kop koffie en kennismaken. Het is ten slotte de eerste keer dat ik hun zie. In het begin was het even ongemakkelijk maar al snel is het ijs gebroken. Het blijkt dat de dames de hele situatie hebben uitgelegd en dat de ouders er gelukkig mee zijn, nu ze zien dat hun dochter haar plek gevonden heeft. En al helemaal wanneer ze horen dat Karin zwanger is en zij, tegen alle verwachtingen in, toch nog grootouders worden.

Wilma vertelt me op de terugweg hoe blij Karin was met feit dat haar ouders haar nieuwe situatie accepteren. We praten ook even bij over haar workshop, en hoe het gegaan is bij mijn ouders. Al pratende zijn we thuis voordat we het weten en wippen even snel aan bij Wilma’s ouders. Daarna rijden we rustig naar huis en besluiten om een frisse neus te halen en maken goede wandeling. Dat praat altijd makkelijker is onze ervaring. Goed ingepakt gaan we op stap.

Zij neemt mij bij de arm en zegt: “Weet je wel wanneer we de laatste keer samen gewandeld en gepraat hebben?”. Ik denk even na en dan schiet het me te binnen: “Op die dag dat ik je geconfronteerd heb met je overspel”. Ze knikt van ja en neemt dan mijn gezicht in haar beide handen om me een heerlijk lange kus te geven. Vervolgens zegt ze dan “Ik ben zo vreselijk blij dat je dat ontdekt had want ik wist me helemaal geen raad met de situatie. En ook hoe je dat opgelost hebt lieverd. Maar meer nog dat je geen vragen stelt over die periode en me ook niet de deur uitgegooid hebt. Iedere man zou dat denk ik gedaan hebben maar jij niet. En je veroordeelt me ook niet. Ik zou dat omgekeerd bij jou wel gedaan hebben denk ik. Waarom jij bij mij eigenlijk niet? Houd je nog altijd zoveel van me ondanks alles wat ik je aangedaan heb?”

Ik kijk Wilma diep aan, loop dan gearmd met haar verder mijn antwoord intussen formulerend. Dan zeg ik: “Voordat ik hier op antwoord wil ik toch eens graag van jou weten hoe je deze periode ervaren hebt? Ik kan het namelijk geen plek geven en het heeft voor mij weinig toegevoegde waarde om in detail met jou hierop in te gaan. Als ik alles moet geloven heb je in de laatste 3 jaar met minimaal meer dan duizend man (betaalde) seks gehad. Ja dat maakt je in de ogen van velen tot hoer. Maar hoe sta je er zelf in en hoe kijk je terug op die periode van je leven?”

Wilma kijkt me aan en slikt: “Ja schat, ik begrijp je wel en je hebt daar ook recht op. Het is geen periode in mijn leven waar ik achteraf met plezier op terugkijk maar ik schaam me er niet meer voor. Je hebt het er altijd over dat ieder mens zijn levenspad heeft en dat moet volgen. En dat je onderweg voor keuzes komt te staan die je moet maken en soms is dat een goede en een andere keer een minder goede, zolang je er maar van leert. Nu die periode behoort dan tot mijn levensweg en ik heb niet altijd de beste keuzes gemaakt. Misschien mede als gevolg van verkeerde informatie maar dat is achteraf praten. Ik kan er niet voor weglopen en heb het geaccepteerd als deel van mijn leven en van wie ik ben.

Ik heb dit ook met Corine besproken, die toch iets vergelijkbaars heeft meegemaakt. Enerzijds het overspel anderzijds het werken als prostitué. In haar geval waren dat beiden bewuste keuzes, ik ben er min of meer toe gedwongen. En voor ons beiden geldt dat wij, dankzij jou, deze wereld achter ons hebben gelaten. Ook nog zonder dat je ons hierop veroordeeld hebt, zoals bijna ieder ander wel doet.

Ik besef terdege dat als we samen een toekomst willen hebben, iets wat ik uit het diepst van mijn hart erg graag wil met jou, dit besproken moet worden.” Ze loopt dan verder gearmd met mij en vervolgt: “Ik voelde me op dat bedrijfsfeestje geflatteerd door de aandacht van Wouter. En ik weet niet wat er gebeurde maar ik was erg geil en wilde of beter verlangde naar seks met hem. De seks die nacht was zo geweldig dat ik meer wilde. Tegelijkertijd voelde ik me beschaamd en ook schuldig naar jou toe. Toen we een paar dagen later Marcel toevallig ontmoeten, ik weer zo extreem geil was en met hun tweeën daarna zo’n overweldigend trio beleefde, voelde ik me helemaal schuldig en durfde het niet te bespreken met je. Ik had dat geile verlangen naar meer seks met hun, maar wilde jou en mijn kinderen ook niet kwijt.

Ik heb mijn verlangen niet kunnen weerstaan en de seks was iedere keer buitenaards. Ik vergezelde hun naar een parenclub en die nacht was echt geweldig en ik heb volop genoten en wilde meer en meer. Het was echt een onverzadigbaar gevoel, een soort van seksverslaving? Nu weet ik dat dat door de drugs gekomen is en voel ik me smerig en gebruikt. Op dat moment was het echt een nieuwe wereld voor me en ik genoot met volle teugen. Voelde me tegelijkertijd ook meer en meer schuldig naar jou en kon of durfde dat niet meer te bespreken. Ik was er al te ver in mee gegaan en het was niet meer iets van 1 keer vreemdgaan. Maar een affaire was het ook niet want van verliefdheid was geen sprake. Het ging puur om de seks.

Ik was bang dat jij, net zoals Bart met Corine gedaan had, mij de deur uit zou gooien, als ik het je zou vertellen en ik jou en de kinderen voor altijd kwijt zou zijn. Vervolgens kwamen Wouter en Marcel met de foto’s en video’s, begonnen me hiermee te chanteren en dwongen me voor hen te gaan werken. Voor mijn gevoel kon ik niet terug en op dat moment besloot ik om zo snel mogelijk dat geld te gaan verdienen zodat ik ervan af was. Ik schaamde me in het begin hiervoor en kon het ook niet meer bespreken met je. Het was mijn keuze om de hoer te spelen en aan de ene kant was ik er trots op aan de andere kant walgde ik van mezelf.

Ik leefde echt in 2 werelden, die van mijn werk en dan die met jou en de kinderen. Ik heb de knop moeten omdraaien want anders werd ik gek. Die ene wereld was gewoon werk, ook de seks met de klanten daar zat totaal geen gevoel bij, geloof me maar. Thuis met jou bedreef ik de liefde en dat is van een totaal andere categorie, schat. Maar ik lieg als ik zeg dat ik bij tijden niet genoten heb van de seks op mijn werk of in de parenclub. Dat waren soms dolle avonden al weet ik nu dat ik meestal gedrogeerd was maar op dat moment schat genoot ik er met volle teugen van en zo staat het ook in mijn geheugen gegrift. Toen Wouter en Marcel begonnen aan te dringen dat ik van jou moest gaan scheiden en dreigden alles te gaan vertellen werd het mij te veel. En echt lieverd, je moest eens weten hoe blij ik was toen je erachter kwam, en ik deze hel eindelijk achter me kon laten.”

Wilma gaat dan voor me staan en kijkt me diep in mijn ogen terwijl ze zegt:

“En even voor de duidelijkheid, ik ben niet trots op het feit dat ik een hoer gespeeld heb, maar wel omdat ik probeerde de problemen die ik zelf veroorzaakt had op te lossen. Nu besef ik dat het niet de beste keuze is geweest die ik toen gemaakt heb, maar dat is achteraf makkelijk praten. En zoals jij altijd zegt: er bestaan geen slechte keuzes alleen maar minder goede zolang je er maar van leert. En dat heb ik zeker, en ook de gesprekken met Corine hebben me de ogen geopend. Een van de belangrijkste dingen die ik geleerd heb is dat je je keuzes nooit moet maken op basis van angst. Angst is echt de slechtste leidsman die je je kunt wensen.”

Ze loopt dan al pratende verder: “Corine vertelde me over haar eenzaamheid en hoe jij, onbewust wellicht, haar weer meegenomen hebt in een wereld van liefde en aandacht. Onder andere doordat je haar niet afwees of veroordeelde. Dat je zei dat zij gewoon een keuze gemaakt had die op dat moment voor haar de beste oplossing leek. Door deze woorden uit iemand anders mond te horen, was zij eindelijk in staat haar keuze en leven te accepteren zoals het was. Ik werd me door haar bewust dat ik me ook al die jaren erg eenzaam heb gevoeld. Dit omdat ik het niet kon delen met je en je buitensloot. Ik besef nu nog meer dan ooit hoeveel ik van je houd en wat je voor me betekent. Realiseer je echter ook dat het iets goeds opgeleverd heeft, als je ervan kunt genieten ten minste. Seksueel ben ik meer ervaren geworden zoals je zelf al gemerkt hebt. Dat is toch een positief leermoment, of niet lieverd?”

Ze draait zich dan weer naar me om, positioneert zich me met de handen in haar zijde aan en vraagt me op een zelfverzekerde wijze: “En lieverd, ik heb je alles verteld wees jij nu eens eerlijk naar mij toe. Waarom heb je mij niet de deur uitgezet of veroordeelt? Houd je dan nog altijd zoveel van me ondanks alles wat ik je aangedaan heb?

En ik wil ook heel graag weten of jij wilt doorgaan met mij, met een vrouw die hoer geweest is? Durf jij dat aan met mij? Je weet inmiddels van Corine hoe mensen daarover denken.”

Het is een heel epistel geweest dat Wilma met me gedeeld heeft. Ik zie ook de opluchting in haar ogen nu ze het eindelijk heeft durven of kunnen vertellen. Eigenlijk is het niet zoveel anders als ik al wist of vermoedde maar ik ben blij het nu uit haar mond te horen en ook te weten hoe ze het ervaren heeft. En ja dat ze soms van de seks genoten heeft kan ik me ook wel voorstellen. We lopen rustig verder en ik zie dat Wilma stil is, een beetje onzeker ook wellicht, in afwachting van mijn reactie.

Uiteindelijk zeg ik dan: “Dank je wel lieverd, ik ben erg blij dat je me eindelijk jouw versie van het verhaal verteld hebt en hoe jij dat beleefd hebt. Terugkomend nu op je eerdere vraag of ik nog van je houd kan ik alleen maar zeggen Ja maar niet op dezelfde wijze als voorheen. Dat was onvoorwaardelijke liefde en dat gevoel is door alles wat er gebeurd is veranderd. Ok, Je bent er deels ingeluisd en ook mee gechanteerd. Er zoals je al zei zijn er zeker momenten geweest dat je genoten hebt, maar dat is jouw zaak. Het is gebeurd en ik kan het verleden niet terugdraaien. En ja, ik ben boos geweest en dat is nog zachtjes uitgedrukt. Het is dat we kinderen hadden, anders was je wellicht ook het huis uitgegooid net als bij Bart met Corine. Meer waarschijnlijker was dat jij de relatie al verbroken had omdat je dan minder redenen had om met mij door te gaan. Maar dat is allemaal gisteren dus verleden tijd, en morgen bestaat nog niet. We leven vandaag en daar moeten we volop van genieten. Het gebeuren heeft ons vanzelfsprekend veranderd en zowel jij als ik moeten zich afvragen of we samen nog verder willen gaan en hoe? Ik heb er geen problemen mee dat je een hoer geweest bent integendeel. Ik zie een sterke vrouw die op haar wijze geprobeerd heeft de problemen die ze deels veroorzaakt heeft, aan te pakken. Daar heb je meer dan mijn respect voor en ik bewonder je ook voor je getoonde moed om die weg in te slaan.

Je weet dat voor mij onze kinderen en hun toekomst het belangrijkste zijn. Dat wat ik toen gedaan heb in eerste instantie puur en alleen voor hun toekomst is geweest en pas daarna voor jou. Ik ken je andere kant en weet wat voor bijzondere persoonlijkheid je bent. En niemand heeft in mijn ogen het recht, dat unieke in jou of wie dan ook, kapot te maken voor eigen gewin en zeker geen pooiers. Maar dat heeft niets met mijn liefde voor jou te maken dat zou ik ook voor ieder ander gedaan hebben want ik kan niet tegen onrecht”.

We lopen rustig en stil verder ieder in zijn eigen gedachten verzonken. Ik kijk dan naar Wilma en zie een wat droevige blik in haar ogen. Ik blijf stil staan, kijk haar aan en zeg: “Waarom kijk je nu zo verdrietig lieverd. Ik zei toch niet dat ik niet van je houd, alleen dat mijn gevoel anders is dan voorheen voor jou. We waren altijd open en eerlijk naar elkaar toe. Ik heb nooit trouw van jou verlangd maar wel openheid als je affaires of seks met andere mannen had. Dat was de afspraak en die heb je verbroken. En daarbovenop komt het feit dat je me niet vertrouwde om dit te bespreken wat ik als een slag in mijn gezicht heb ervaren. Dit allemaal valt niet te ontkennen dus mag je ook niet verwachten dat ik je nu onvoorwaardelijk geloof en vertrouw. Dat is veranderd bij mij maar dat houdt niet in dat ik niet van je houd, alleen anders. Ook jij moet je afvragen wat je voor mij voelt en of en hoe ik in jouw nieuwe leven pas.”

“En” vervolg ik verder: “Kijk waar we nu staan. Ons leven is verrijkt. We zijn nog bij elkaar en je hebt zelfs een nieuwe liefde gevonden die ook al bij ons is ingetrokken. Ik heb ook geen druk gezet achter deze vraag of er een toekomst is voor ons. Heb alles rustig zijn beloop gelaten en kijk naar het nu. We zijn in gesprek met elkaar, leven samen, ons gezin is uitgebreid, iedereen, inclusief de kinderen is, heel erg gelukkig. En dat laatste is hetgeen wat voor mij telt, dat ze opgroeien in een stabiele omgeving. Meer vraag ik niet van je”

Wilma is stil, kijkt me aan en begint opeens schaterend te lachen. Ik sta stomverbaasd van deze plotselinge verandering en uitbarsting, zie ook alleen maar pretoogjes bij haar. Dan springt ze in mijn armen, kust me en zegt: “Wat ben je toch een lieverd. Ik houd echt vreselijk veel van jou en wil je voor geen goud kwijt. Dat je me zo accepteert schat maakt me erg gelukkig en dat is nog niet het juiste woord. Soms ben je ook zo naïef of beter argeloos en onzelfzuchtig. Weet je wel waarin je verzeilt bent geraakt het laatste jaar? Je zegt zelf wel altijd dat we een groter gezin hebben gekregen, dat je seks mag hebben met drie vrouwen. Maar de realiteit is lieverd, dat je samenleeft met 3 vrouwen die van je houden en met jou een leven willen opbouwen. Je denkt dat Karin en ik een lesbische verhouding hebben, wat deels ook klopt, maar Karin is ook verliefd op jou al zal ze dat niet zeggen tegen je. Het is niet voor niets dat ze een kind van jou wil. Ze ziet hoe jij met de kinderen en ook met volwassen omgaat, hoe begripvol je bent en stimuleert, niet berispt maar wel laat nadenken over wat de gevolgen kunnen zijn van bepaalde keuzes. Alhoewel” zegt ze lachend, “dit geldt dus niet voor deze situatie waar je onbewust ingerold bent. Dit is jou overkomen zonder dat je het in de gaten had. En ook voor Liesbeth geldt min of meer hetzelfde als voor Karin.

Je weet dat haar ex een hufter was, erg dominant, bij tijden gewelddadig zelfs, en haar uiteindelijk heeft laten zitten. Nu weet je ook waarom ze onderdanige gevoelens heeft. Ze is zo gelukkig met je, hoe je haar helpt maar meer nog dat je haar zoon zo opgenomen hebt in je gezin en behandelt als een van je eigen kinderen. Zij, maar ook haar zoon, zijn zo opgebloeid, uit hun schulp gekropen. Jij hebt iets in haar gezien wat niemand anders gezien heeft en haar geholpen dat te ontwikkelen. En dat allemaal uit je hart, zonder erbij na te denken of iets terug te vragen. Nee lieverd, je bent in een ‘multi-amore’ situatie beland en dat heb je nog niet door. Voor jou is echte liefde iets heel exclusiefs en nu ben je onbedoeld in een meervoudige liefdesrelatie beland. Als man zijnde probeer je alles rationeel te benaderen, controle te hebben over je leven, maar nu ben je onbewust in een situatie beland die afwijkt van je wereldbeeld. Het is zo schattig te zien hoe je hiermee worstelt. Accepteer het gewoon schat en stel je open voor ons allemaal. Ik heb het hier met Karin en Liesbeth al uitgebreid over gehad. Voor ons drieën is al duidelijk dat we met jou samen verder willen leven als jij dat ten minste ook wilt. Wij houden alle 3 op onze wijze van jou en van elkaar en hebben geen behoefte aan een andere partner of zelfs seks met anderen. Maar eerst moest ik, ook van hun, met jou alles uitpraten en ook over we of en hoe we verder gaan. Nu hebben we elkaars antwoord lieverd of niet? En trouwens ik hoef echt geen andere man meer in mijn leven. Ik heb meer dan genoeg lullen gehad, letterlijk en figuurlijk”.

Ze kijkt me nog altijd lachend aan en als ze mijn verwarring ziet moet ze nog harder lachen. Of is het ook uit onzekerheid omdat ze bang is voor mijn antwoord? We lopen dan rustig verder en genieten van het late herfstweer. Ik denk na over wat Wilma zoal gezegd heeft en moet uiteindelijk ook gniffelen over de situatie. Ze heeft de spijker op de kop geslagen door aan te geven dat ik echt vasthield of vastgeroest zit aan het idee van ‘exclusieve liefde’ ofwel een relatie met slechts 1 vrouw. Ik vraag dan aan Wilma: “Houd Karin echt van mij. Ik had echt het idee dat ze voor 90% lesbisch was met een klein vleugje bi?”.

“Nee” antwoord Wilma: “Dat zat of zit in jouw hoofd en in dat van de meeste mannen. Dat maakt het voor jou ook makkelijker te denken dat Karin alleen met mij een liefdesrelatie heeft. Karin heeft een aantal zeer vervelende ervaringen met mannen gehad. Te egoïstisch, te drammerig en te zelfzuchtig en soms agressief c.q. gewelddadig. Vandaar dat ze niets meer met mannen wilde. Maar jij bent anders dat zag ze al vanaf het eerste ogenblik. Toen je mij ‘presenteerde’ bij haar zogezegd. Dat vond zo bijzonder en onzelfzuchtig van je en al helemaal door daarna weg te gaan en je verder niet te bemoeien met het gesprek. En de rest heb ik je al verteld.”

Ik bedenk me dan dat ik toch onbewust met etiketjes werk, terwijl ik daar een bloedhekel aan heb. En besef dat ik niet alleen schijnheiliger ben maar ook vastgeroest aan traditionele principes en mezelf daardoor voor de gek gehouden heb.

Wilma merkt ook dat het muntje gevallen is me en vraagt aan me: “En lieverd, heb je een beslissing genomen en wat wordt het?”. Ik kan alleen maar lachen, neem haar in mijn armen en kus haar. “Ik houd van jullie allemaal lieverd en jij of jullie hebben helemaal gelijk. Ik zit te veel in oude patronen te denken terwijl om mij heen zich zoveel moois ontwikkelt. En eigenlijk ook in mijzelf maar durf dat niet te zien of toe te laten “. Wilma jubelt en danst als een gek rond van vreugde. Ze springt in mijn armen en zegt: “Ik wist het dat je zo zou reageren. Karin had nog twijfels. Kom laten we snel naar huis toe gaan en er een feestje van maken.” Dan doen we dan ook, terwijl ik al wandelend ook wat eten bestel, een Spaanse tapas schotel, die dan later wordt bezorgd. Ik zie dat Wilma inmiddels al een WhatsApp naar Karin en Liesbeth gestuurd heeft waarin ze zegt dat we alles uitgesproken hebben en de kogel door de kerk is. Ik ontvang even later allemaal hartjes op mijn mobiel, haha.

Eenmaal thuisgekomen gaat Wilma snel naar boven om zich wat op te frissen en wat simpelers aan te trekken. Ik zorg er intussen voor dat zowel de open haard in de woonkamer als in onze slaapkamer aan staan. Boven wat minder hard maar zodanig dat de kamer straks lekker verwarmd is. Ook open ik snel een goede fles rode wijn, schenk hem over in een karaf, zo dat die even kan ademen voordat we hem aanspreken. Dan stap ik snel onder de douche, was met name mijn edele delen goed, en trek iets makkelijks aan. Ik hoor de huisbel gaan, snel naar beneden en neem het eten aan. Zet vervolgens een klein en gemakkelijk tafeltje bij de bank neer en verdeel de tapas over meerdere borden. Het ziet er gezellig uit en ik hoor Wilma naar de trap naar beneden komen. Hoe ze het doet weet ik niet maar opnieuw berooft ze me van de adem als ze de woonkamer binnenstapt. Ze moet erom lachen, komt op me af en geeft me een erg diepe en lange tongzoen. En zegt met een zwoele stem: “Het is na al die jaren nog steeds leuk om te zien hoe je in zwijmel voor me valt als ik binnenkom. Dat ik je nog kan verrassen en dat je me nog altijd mooi vindt.” Ik kan alleen maar zeggen: “Mooiheid heeft geen leeftijd schat, helaas ziet niet iedereen dat. En jij verblijdt mijn ogen en ziel elke minuut van mijn leven en ik hoop dat dat zo blijft zolang we leven. En ja wat kan ik anders als je zo een mooi en weinig verhullende negligé aan hebt trouwens?” Dat levert me weer een lach en een kus op. Ik schenk dan de wijn in en toast op de mooiste en liefste vrouw in mijn leven. We installeren ons lekker samen op de grond, met onze rug tegen de bank en doen ons tegoed aan de tapas onderwijl verder pratende over alles wat ons overkomen is. Dat kan nu vrijuit en het is een goed gesprek waarin we weer verder naar elkaar toegroeien.

Wilma ligt wat later heerlijk tegen me aan terwijl we elkaar de laatste tapas voeren. Haar negligé is een beetje opengevallen en ik speel met een van haar borsten en tepels. Ik merk dat ze ligt te genieten en loom tegen me aan gaat liggen. Zodra we de honger gestild is schuiven we het tafeltje met de resten wat opzij. Wilma draait naar mij toe en begint me heerlijk te zoenen. Dit gaat al snel over in een lange, erge lange tongzoen en we raken verslingerd in elkaar. Zo zijn we zeker een minuut of twintig bezig. Zeg maar dat het het aangenaamste toetje in mijn leven is. Ik leg even een kussen onder mijn hoofd en trek haar boven op me. Ze ligt heerlijk op mijn buik en ik kijk in haar stralende ogen en voel me weer verliefd zoals in het begin van onze relatie. Wat kan deze vrouw toch in mij los maken en ik zeg haar dat dan ook. Er komt een traan in haar ogen opwellen en teder veeg ik die met een vinger weg maar het lijkt wel of ik op dat moment een kraan openzet. Snikkend valt ze in mijn armen en kust me overal. Zo liggen we een kwartiertje bij te komen maar dan voel ik toch dat Wilma zwaar op mijn buik begint te liggen en het eten ook verteerd moet worden. Ik ruim snel de boel een beetje op, terwijl Wilma een kopje thee zet. Ik zie dan een grote tatoeage van een zwaan op haar rug. En dan de letters KLM. Ik ben verwonderd en ga bij haar staan trek haar het negligé uit. Ze kijkt me aan en vraagt: “Geil lieverd”. Ik zeg: “Van jou altijd, maar nu ben ik aan het kijken naar dat kunstwerkje op je rug. Je verbaast me alweer maar waarom KLM?” “Schat, de zwaan heb ik altijd een erg mooie vogel gevonden, en die reclame van onze luchtvaartmaatschappij ook. Maar in dit geval hebben die letters een andere betekenis, een dubbele zelfs. Raad eens dit is meer persoonlijk.” Ik denk na en kom dan op de namen van onze kinderen Kay, Lilian en Manon. “Goed geraden schat en wat nog meer?” “Oh, Karin, Liesbeth en Martin natuurlijk”. “Ja he, en hoe vind je hem gelukt en ze draait een rondje” Het is echt een mooie en goed gelukte tatoeage dat mag gezegd zijn en ik antwoord “Jou staat alles mooi of het nu over je lichaam zit of erop.”

Even later zitten we weer samen op de bank net als een stelletje verliefde pubers. Wilma met haar rug tegen me aan en ik streel haar een beetje, kus haar in haar nek en schouders. Mijn beide handen hebben intussen haar heerlijke borsten weer gevonden die ik dan ook heerlijk verwen, haar onderwijl nog altijd kussend. Dit gaat langzaam over in een wat geiler spel. We besluiten naar onze slaapkamer te gaan. Wilma kan de verleiding niet weerstaan om op mijn pik te gaan zitten en me te vragen haar naar boven te dragen. En eerlijk gezegd vind ik het ook heerlijk met haar in mijn armen en kan mijn geluk niet op. Daar maakt ze dan wel weer misbruik van door liefjes te vragen of ik nog een trap aankan met haar. Eenmaal op onze slaapkamer word ik met de rug tegen het bed gemanoeuvreerd om vervolgens daarop geduwd te worden. Voordat ik het in de gaten heb neemt ze me als een wilde amazone die haar hengst dan wel zo goed africht dat ieder opkomend orgasme afgeremd wordt. Daar heb ik geen problemen mee omdat het gewoon genieten is als ik mijn vrouw zo heerlijk voor me zie en de geilheid en uiteindelijk extase in haar gezicht. Mmmmmmmm

De volgende ochtend worden we vrij laat wakker. Mijn ouders komen zo de kinderen brengen en blijven een paar dagen logeren bij mijn schoonouders. Vlug schieten we de douche in en ik kan het toch niet nalaten om Wilma heerlijk te wassen en te neuken. Anaal deze keer en we genieten er beiden volop van. Het is een mooie manier om de dag te beginnen en we zitten even later heerlijk uitgerust te ontbijten.

Terwijl ik de kamer opruim prepareert Wilma een heerlijk ontbijt. Dan begint ze te praten over Corine. Wilma vraagt me of het goed is als Corine een tijdje bij ons kan komen wonen c.q. logeren. Ze is erg eenzaam, alleen en met deze pandemie is het helemaal verschrikkelijk voor haar. Ik mag Corine echt heel erg graag en heb daar vanzelfsprekend geen problemen mee. Ze geeft me een kus en zegt dat ze het goede nieuws aan Corine zal doorgeven en voegt de daad bij het woord.

Ik sta op en ruim alles op. Neem relaxed op de bank met een kop koffie en zet wat muziek op. Wilma komt zodra ze uitgepraat is met Corine bij me zitten en geeft me een zoen. Die is van Corine zegt ze, die is dolblij en ze komt straks al. “Nou”zeg ik “Dan heeft ze het wel heel erg gehad” en Wilma knikt. En zegt: “Ik ben erg blij met haar want ze was echt een hele goede vriendin van me en het heeft me meer pijn gedaan dan ik me realiseerde toen we haar uit het oog verloren”. “En weet je” vervolgt ze: “Die reactie van Bart toen je hem vertelde dat je haar weer ontmoet had, en dat ze graag eens met hem wilde bij praten en hij weigerde, heeft haar en mij erg veel pijn gedaan. Ik had dat echt niet van Bart verwacht.” “Ja”, antwoord ik: “Ik was daar zelf ook versteld over. Toen ik dat verhaal over Corine op zijn verzoek schreef had ik meer het idee dat het nog een open wond was en dat een gesprek tussen hun beiden goed zou kunnen zijn. Maar blijkbaar was Bart alleen maar blij te horen dat het niet goed met haar ging, de eenzaamheid etc. En zeker toen hij raadde dat ze escortgirl was. Een vorm van leedvermaak en zo kleinzielig. Had ik dat maar niet bevestigd, daar baal ik wel van. Maar ja zo leer je wel mensen kennen en eerlijk gezegd vind ik het heel erg voor Corine om te zien hoe mensen je afwijzen als ze horen wat voor werk je doet of gedaan hebt. Dat moet al die jaren heel erg voor haar geweest zijn en ik ben blij dat ze nu weer wat geluk vindt bij ons”. Wilma knikt en kruipt tegen me aan: “Ik weet dat schat en nu ik dat zo bij zie haar realiseer ik me nog meer hoeveel geluk ik met jou heb. Dit had mij ook kunnen gebeuren en daarom wil ik er ook voor Corine zijn, want die heeft niet zoveel geluk. Weet je trouwens waarom Corine zo plotseling uit ons leven verdwenen is?” vraagt ze me dan. Daar moet ik een antwoord op schuldig blijven. Ze vertelt me dan dat ik dit tegen niemand mag vertellen, ook niet tegen Corine. Die heeft het met haar gedeeld zegt ze maar durft het nog niet met jou te bespreken. Ik word nu wel erg nieuwsgierig en beloof het. “Corine is toen verliefd op je geworden en ze houdt nog altijd van je. Ze was bang dat ze zou gaan proberen jou te verleiden en zo ons huwelijk kapot te maken. Daarom is ze ons ontvlucht zogezegd omdat ze niet overweg kon met haar gevoelens voor jou. Weet je, jij bent de enige man geweest die haar niet heeft veroordeeld en niet heeft laten zitten. Je hebt zo je best gedaan in die tijd om voor haar nog een vergoeding te krijgen voor het seksuele misbruik in dat bedrijf, wat je ook gelukt is. Dat allemaal heeft bij haar die gevoelens los gemaakt en ze kon er niets mee, vandaar. Ze kan het nu wel bij mij kwijt en merkt ook dat ik er niet boos om ben. En nu ze ziet hoe wij hier een multi-amore relatie hebben is ze wel verdrietig dat ze dat toen niet durfde te bespreken. Maar ja, dat waren andere tijden dat heb ik haar ook gezegd. Maar toch is ze verdrietig dat ze dat toen niet al besproken heeft, en al helemaal doordat ik haar vertelde dat we altijd een open relatie gehad hebben. Ze houdt nog altijd van je en dat is weer heftiger geworden doordat je haar zo spontaan uitnodigde, ook al wist je van haar beroep. En dat je er nog altijd geen woord over zegt of ernaar vraagt. Geef haar a.u.b. de tijd en wees voorzichtig met haar, ze is zo kwetsbaar?”

Net na het middaguur arriveren mijn ouders en toevalligerwijze vrijwel gelijk ook Karin met Liesbeth & Tim. Het is een vrolijk weerzien en het wordt nog gezelliger als er een paar Limburgse vlaaien op tafel verschijnen. Mijn dag kan niet meer stuk want dat gebak is het ergste wat ik mis. Ik neem even de tijd voor eerst Liesbeth en daarna Karin. We geven elkaar een innige kus en laten onze emoties even gaan. Beide vrouwen stralen echt van geluk met de nieuwe situatie en zeker Karin geeft toe aan haar verliefde gevoelens en ik ontkom niet aan en vluggertje. Wilma heeft mijn ouders even over de laatste ontwikkelingen op de hoogte gesteld o en ze hebben begrip dat ik even wat minder aandacht voor hen hebt. De tafel is inmiddels gedekt voor een uitgebreide lunch als Corine ook binnenvalt. Mijn ouders zijn blij verrast haar na zoveel tijd weer eens te zien en hun hartelijkheid en medeleven doen Corine zichtbaar goed. En helemaal als we even later vertellen dat zij een tijdje bij ons komt inwonen. De meisjes hangen om haar nek van vreugde en ze is geroerd door deze uiting van aanhankelijkheid en pikt wat traantjes weg. Ik wens haar ook welkom en zeg dan dat ik wel straks even met haar apart wil praten wat Wilma weer doet fronsen.

Een dikke 2 weken later, zo een dag of 4 voor de kerst, wipt Wilma even mijn kantoor binnen. Zij is sinds ons gesprek een stuk aanhankelijker geworden en komt regelmatig een kus stelen of meer. Nu heeft ze 2 koppen koffie bij zich en geeft er 1 aan mij. Ik kijk verbaasd op en vraag: “waar heb ik de eer aan te danken, schat”. Ze lacht en zegt: “Ik heb iets met je te bespreken en dat doe ik liever alleen met je.” Ik vraag: “Is het zo ernstig of belangrijk?” Ze knikt en schiet van wal af: “Corine wil ook graag een kind van jou”. Ik verslik me in mijn koffie en proest het uit. Voordat ik van de schrik ben bijgekomen gaat Wilma al door: “Corine ziet hoe gelukkig Liesbeth en Karin zijn met hun zwangerschap, en ook hoe leuk het hier is met al die kinderen in huis. Ze geniet er echt van en het heeft bij haar ook dat moedergevoel wakker gemaakt. Ze wil liever niet naar zo een spermabank gaan. En omdat Karin en Liesbeth ook al een kind van jou krijgen hoopt ze dat jij ook haar wilt bezwangeren. Het is al besproken met Karin en Liesbeth en die staan ook achter dit idee net als ik. Corine heeft mij gevraagd om jou hiervoor te benaderen. Ze wil het kind zelf opvoeden en ons niet tot last zijn. Maar ze weet ook zeker dat je zelfs in dat geval toch een goede vader zal zijn al zul je niet bij de dagelijkse opvoeding betrokken zijn. Je hoeft nu niet ja of nee te zeggen schat. Denk erover na. Ok?” Ze staat dan op en laat mij perplex en in verwondering of beter verwarring achter.

Ik zit beduusd achter mijn bureau en overdenk de situatie. Als ik iemand een kind gun is het zeker Corine. Maar kan ze dat wel aan, de opvoeding van een kind in haar eentje, ook financieel gezien. En wat als dat niet goed gaat, springen we dan bij en kunnen of willen we dat. Ik besluit dat ik hier eerst eens apart met Corine over moet praten en daarna samen met alle vrouwen. Ik loop naar boven en zie de dames aan tafel zitten te praten. Ze kijken me verwachtingsvol aan en ik kom tot het besef dat ze dit samen bekokstoofd hebben. Ik kan er wel om lachen en zeg: “Tja, ik had het me wel kunnen bedenken dat dit uit jullie kokertje komt.” En dan tegen Corine: “Heb je zin in een wandeling met me?”. Ze springt direct op en zegt: “Dus het is geen direct nee” waarop ik bevestigend knik en zeg: “Ik wil hier met je over praten want je neemt een hele verantwoordelijkheid op je. En met kinderen speel je niet, je weet hoe ik daarover denk”. Ze knikt, geeft me een kus en snelt naar de garderobe om zich warm aan te kleden wat ik vervolgens ook doe. Intussen geef ik een knipoog aan de andere dames.

Corine en ik wandelen dan al pratend dik 2 uur door het bos. Er komt van alles aan bod, zoals haar werk, haar woonsituatie, de financiële kant van een kind opvoeden, wat als ze ziek wordt en het kind naar school moet, wat ze van mij verwacht etc. Het is een zeer leuk en verhelderend gesprek en ik sta er in principe niet negatief tegenover. Corine heeft het allemaal goed op een rijtje. Dan vraag ik aan haar: “wat als je nu eens definitief bij ons intrekt. En je kind ook hier krijgt en samen met de andere vrouwen opvoedt. Lijkt je dat wat?” Ze is dolenthousiast over het idee en verklapt me dat de anderen dat ook graag zo willen. Ik zeg dan dat dit nog geen ja is maar mij voor het kind en haar de beste oplossing lijkt. En 1 kind meer of minder in huis is ook het grootste probleem niet. Het is ook financieel voor haar aantrekkelijker. Daar kan ze in meegaan en ze is zo blij dat ik meedenk en voel met haar en dit niet op de voorhand afwijs. Thuis gekomen kijkt iedereen ons verwachtingsvol aan en Corine vertelt op een geanimeerde wijze wat we zoal besproken hebben. We spreken af om er de komende dagen verder over te praten zodat ik even het idee kan laten bezinken.

De dagen erna gebeurt regelmatig en iedereen zit in spanning op mijn besluit te wachten. Ik stel dat uit tot kerstavond en de spanning is te snijden. Doordat de dames me wakker houden en proberen te verleiden een antwoord uit me te krijgen, verhuis ik uit liever lede naar de logeerkamer. Op kerstavond worden er altijd cadeautjes onder kerstboom gelegd en ik heb een extra cadeautje voor Corine erbij gedaan. Als ze het openmaakt vindt ze een kerstkribbe met kind erin. Ze kijkt ons vragend aan, en als ze de brede lach op mijn gezicht ziet valt het kwartje en springt ze me huilend in de armen. Op dat moment daagt het ook bij de andere dames die ook opspringen om haar te feliciteren en mij te bedanken. En natuurlijk ook een klein verwijt waarom ik hun zo lang in spanning liet zitten. Dan leggen we de kinderen uit dat Tante Corine een baby gaat krijgen en ook voor altijd bij ons blijft wonen. Zo wordt het een hele leuke kerstavond. De volgende ochtend gaan Karin en Liesbeth & Tim al vroeg op weg naar hun respectievelijke ouders om daar eerste kerstdag te vieren. Met Wilma heb ik de afspraak gemaakt dat zij met de kinderen eerst naar haar ouders gaan, daar blijven eten, en dat ik en Corine haar rond 17.00 aflossen.

Als ze weggaat geeft ze me een dikke kus en zegt zorg nu maar dat die kribbe snel gevuld wordt en geniet ervan vandaag. Dan zijn Corine en ik alleen thuis en zitten we samen in de woonkamer. Het is niet dat de vonken van lust eraf springen en we elkaar de kleren van het lijf trekken nu we het huis voor ons alleen hebben. Het is eerder een beetje onwennig in het begin dus tik ik op de plek naast me op de bank en Corine komt naast me zitten. Ik neem dan haar hand vast en vraag: “Hoe voel je je nu lieverd in de wetenschap dat je misschien moeder gaat worden? Je weet hoe ik ertegenaan kijk. Ik vind dat een kind uit liefde voort moet komen en niet door technische seks of een inseminatie. Denk je de liefde met mij te kunnen bedrijven? “

Corine breekt dan een beetje en laat zich gaan op mijn schouder. Ze zegt dat wat de laatste maanden met haar leven gebeurd is, een onverwacht wending is waar ze niet meer op gerekend had. En helemaal doordat ze nu ook moeder mag worden en haar kind een warm, liefdevol huis en omgeving kan bieden, een mooie toekomst wellicht ook. Dat is zoveel moois wat haar de laatste maanden overkomen is en dat ze zich soms hiervoor in de armen moet knijpen om zeker te zijn dat ze niet droomt. En dat ze dat allemaal aan Wilma en mij te danken heeft. Dat ik zo onbaatzuchtig ben en iedereen haar hier in huis opgenomen heeft zonder een woord over haar verleden te spreken en haar accepteren zoals ze is.

En dan komt het grote woord eruit. Ze bekent dat ze al jaren verliefd op me is en vreselijk veel van me houdt. Ze durfde me dat nooit te zeggen omdat ze enerzijds bang was dat ik haar afwees, anderzijds wilde ze ons huwelijk niet verstoren. Ze wilde mij en Wilma niet kwijt maar wist niet wat te doen dus is ze ons gaan vermijden. Ze huilt tranen met tuiten en ik neem haar in mijn armen en kus haar tranen weg. Beetje bij beetje komt ze tot rust en voorzichtig vinden onze lippen en later tongen elkaar. De kus wordt steeds hartstochtelijker en onze handen verkennen elkaars lichaam. Beetje bij beetje verdwijnen onze kledingstukken en neemt een geil verlangen bezit van ons. Corine heeft een iets voller lichaam dan de andere dames en een heerlijke D-cup. Die ochtend mag ik van haar vrijwel niets doen. Ze wil mij op haar manier bedanken voor alles wat ik voor haar betekent heb en zo wil ze me dat laten zien. We gaan naar de slaapkamer waar ik op bed geplaatst wordt. Voor de zekerheid bindt ze mijn handen vast aan de spijlen van het bed waarna ik eerste een heerlijke body to body massage krijg. Mijn pik en ballen worden afgebonden en ik krijg ook een prostaatplug in. Aan alles merk ik de jarenlange ervaring van Corine al escort, maar dit is meer, daar hier de liefde uitspreekt. Niets is op de automatische piloot of gespeeld en ik zie de geilheid en het plezier uit het ogen stralen. Uiteindelijk, na een dikke 2 uur, maakt ze me los en zegt: “maak me nu zwanger Martin. Spuit mij helemaal vol met je lekkere sperma”. Ik neem haar beide benen in mijn handen, plaats ze naast haar hoofd en duw mijn harde pik tegen haar kutje. “Kom steek hem er in” schreeuwt Corine. “Wees geen doetje en neuk me keihard.” Dat laat ik me geen twee keer zeggen en ik rag mijn pik tot aan de ballen in haar”. Ze gilt van genot en moedigt me aan “Ga door Martin , maak mij een kind. Ik wil jouw kind”. Ik ga door en pomp mijn pik keer op keer diep in haar. Ik voel na een paar minuten mijn orgasme opkomen zetten en wil wat inhouden. Corine sluit haar benen om mijn heupen en kreunt “Ga door, ik ga zo komen en wil je zaad “. En dan exploderen we vrijwel gelijktijdig. Ik met een erg diepe kreun en Corine het huis bij elkaar schreeuwend. Zo erg of luid heb ik nog nooit iemand horen komen. We vallen vermoeid in elkaar. Na een paar minuten haal ik mijn inmiddels slappe pik uit haar kutje en wil een handdoek halen. Dat verhindert Corine in eerste instantie en ze neemt mijn pik in haar mond en likt hem schoon. Ze zegt: ”ik wil het zaad proeven dat me zwanger maakt” en kust me dan hartstochtelijk. Ik proef een cocktail van mijn eigen zaad gemixt met haar sapjes. We liggen wat na te genieten en te praten in bed voordat we samen gaan douchen en dan samen lunchen. Later die avond doen we het samen met Wilma nog eens rustig over in bed. Wilma wil er zeker van zijn dat ik haar vriendin bevrucht en heeft gekozen voor een dubbele penetratie. Zij weet me zodanig op te winden en prikkelt mijn prostaat zo zeer dat ik me nog eens volledig leegspuit in Corine. Wat een geile vrouwen die 2 zeg.

Hoofdstuk 2: De verdwijning van Wilma

We zijn inmiddels halverwege januari wanneer ik, op de terugweg naar huis vanuit een klantenbezoek, in paniek gebeld wordt door Karin en Liesbeth. Karin snikkend en Liesbeth wat rustiger maar merkbaar ook van slag. Ik probeer te begrijpen wat er aan de hand is als Liesbeth geëmotioneerd en met flarden zegt dat Wilma weg is. Definitief zo te horen en Liesbeth gaat verder door te zeggen dat er hier een brief van haar ligt waarin geschreven wordt dat we niet de moeite moeten doe haar te gaan zoeken. Ik luister dit met verbijstering aan, ben de kluts kwijt en kan op het nippertje een ongeluk vermijden. Even verder op is een tankstation en ik zeg de dames dat ik dadelijk terugbel. Ik rijd het bijbehorende parkeerterrein op, rijd naar een stille plek, en parkeer de auto. Ik open een flesje water, iets wat ik dezer dagen standaard bij me heb en bel rustig terug. Liesbeth, nu wat meer gekalmeerd, komt aan de lijn en leest me de afscheidsbrief voor. Kortweg komt het erop neer dat: “Wilma de seks mist, de spanning van dat vroegere leven en zich niet meer kan inleven in ons ‘saaie, burgerlijke’ bestaan. Ze heeft het geprobeerd, elke dag was een groot gevecht voor haar is. Het zien van de pijn en teleurstelling in mijn ogen brak haar uiteindelijk. Het besef dat het over was en dat ze dat niet durfde te vertellen. Ze is nu haar Meester (een van haar favoriete klanten) tegen het lijf gelopen en ze zijn samen tot het besluit gekomen dat het voor haar beter is haar leven in zijn dienst, als slavin, voort te zetten. Deze meester kan haar dat geven, samen met anderen, wat zij zo node mist. Een dominante man die haar neemt als een slet en haar haar plaats laat voelen. Dat is wat ze zocht en gemist heeft. En we hoeven haar niet te gaan zoeken want ze volgt haar nieuwe meester overal waar hij ook naar toe gaat en zal doen wat hij van haar verlangt. Ze is nu voor zolang het duurt zijn eigendom.”

Liesbeth gaat verder en zegt: “Hier liggen ook scheidingspapieren op tafel van een ons onbekende advocaat. Wilma ziet van alles af, er wordt ook niets over de kinderen in gezegd qua omgangsregeling. Haar telefoon (wel kapot gemaakt en in water gedompeld), PC en autosleutels liggen hier op haar bureau”.

Ik ben er stil van en zeg niets. Liesbeth vraagt: “Hallo, ben je er nog? Gaat het wel goed met je?” Ik antwoord: “Nou goed niet, ben erg perplex. Ik ga hier even wat lopen voordat ik doorrijd. Moet dit even op me in laten werken. En ga op de terugweg eerst bij mijn schoonmoeder langs als ze thuis is. Tot later”.

Ik loop een kleine 10 minuten over het parkeerterrein voordat ik de weg weer op ga. Op dat moment schiet me een gesprek te binnen dat ik een paar maanden geleden gevoerd heb met mijn contact bij de politie (laat ik haar maar vanaf nu Annet noemen). Annet informeerde me enerzijds over de stand van zaken m.b.t. de afwikkeling van het proces tegen Wouter en Marcel, anderzijds wilde ze vluchtig bij een aantal contacten uit het klantenbestand van Wilma stilstaan zonder op namen in te gaan. Er zaten nl. naast de meestal ‘onschuldige zakenlieden’ een aantal wat meer lugubere types tussen waar dan weer 2 met kop en schouders bovenuit staken. De ene heeft de bijnaam ‘het Beest’ van de voormalige collega’s van Wilma gekregen, de andere ‘de Kannibaal’. Uit de gesprekken met deze dames is gebleken dat deze heren zeg maar van de “zeer extreme BDSM” zijn en dat de dames blij waren dat Wilma met name ‘het Beest’ als klant van hen overgenomen had en meestal ook ‘de Kannibaal’. (De bijnamen komen voor uit het feit dat ‘het Beest sadistisch van aard is tegen het extreme aan, en dat ‘de Kannibaal’ in hun ogen zeer ongemanierd was in de zin van onhygiënisch en ook qua gedrag onbeschoft). Voor ‘het Beest’ ging Wilma altijd op ‘huisbezoek’, die man werd nooit op kantoor ontvangen omdat daar de voorzieningen (sm-room met diverse apparatuur) niet aanwezig waren en de sessies ook langer duurden, meestal 6 uur en soms een avond en nacht.

Beide heren zijn bij de politie bekend vanwege andere criminele activiteiten zoals drugshandel, geweld, vrouwenhandel, (kinder-)prostitutie en wapenbezit. Met Wilma zijn ze via Wouter in aanraking gekomen omdat er via Wouter geld werd wit gewassen. De politie weet ook, uit de mond van Marcel, dat ‘het Beest’ interesse heeft getoond om het contract van Wilma over te nemen. Wilma is hiervan op hiervan op de hoogte omdat we haar na afloop van alles hebben geconfronteerd met de plannen van Marcel en Wouter, maar ook met een slachtoffer van vrouwenhandel. Dit in de hoop dat ze zich realiseerde dat ze net de dans ontsprongen was.

Anyway: het wereldje waarin Wilma verkeerde was verre van fris zogezegd, dat is me wel duidelijk geworden na al die gesprekken en heeft er ook toe geleid dat ik mijn huis en alles eromheen erg goed beveiligd heb. Mede ook omdat Anita me waarschuwde dat beide heren (‘Het Beest’ en ‘de Kannibaal’) wraakzuchtige types zijn, en mij verantwoordelijk stellen voor het verlies van aardig wat geld (hoeveel weet ik niet), reputatie (belangrijk in hun wereld) en een route om geld wit te wassen.

M.b.t. Wouter en Marcel vertelde ze me dat deze heren van de aardbodem verdwenen zijn. Er is heel veel onder tafel geschikt en ze zijn in voorwaardelijk vrijheid gesteld in afwachting van de rechtszaak. Paspoorten ingenomen etc. maar toch zijn ze van de radar verdwenen.

Waarom komt dit gesprek nu weer in mijn hoofd op vroeg ik me af. Ik weet niet waarom maar heb lange tijd, diep in mijn hart, het gevoel gehad dat Wilma niet helemaal oprecht is geweest. Pas na het gesprek begin december had ik dat van me afgezet.

Onder het rijden bel ik mijn schoonouders, en praat mijn schoonmoeder even bij. Zij barst in huilen uit en ik zeg toe even langs te komen voordat ik naar huis doorrijd. Bij haar aangekomen blijkt de oud politierechercheur daar ook te zijn, op verzoek van mijn schoonmoeder. We groeten elkaar en ik neem een biertje. Ik vertel dan wat Liesbeth mij verteld heeft, ook van de vreemde afscheidsbrief, en van mijn achterdocht en de informatie die ik van Annet heb mogen ontvang. Hij vraagt me dan of ik morgen met hem naar de politie kan gaan om e.e.a. te bespreken. Het lijkt wel op een vrijwillig afscheid zegt hij maar zijn jarenlange gevoel als politierechercheur geeft hem een onrustig onderbuikgevoel, dat er iets niet klopt. Zeker omdat er niet gesproken wordt over een omgangsregeling met de kinderen en dat is bevreemdend wetende hoeveel Wilma om haar kinderen geeft. Hij zal wel een afspraak maken en me dat laten weten.

Ik spreek nog even met mijn schoonmoeder over hoe ik het de kinderen moet vertellen. Zij raadt me aan om te zeggen dat mama weer ziek en in hetzelfde ziekenhuis ligt als vorig jaar maar dat wij haar nu even helemaal niet mogen zien.

Een paar minuten later kom ik thuis. De dames hebben zich een beetje hersteld en opgeknapt terwijl de kinderen op hun kamer huiswerk aan het maken zijn. Ook Corine is inmiddels aanwezig en bijgepraat door Liesbeth. We gaan rustig zitten, schenken ons wat te drinken in, ik nu een glas wijn de dames wat water en ik praat ze even bij over mijn gesprek bij mijn schoonouders. M.n. de opmerking van de politierechercheur lijkt hun een beetje hoop en wat rust te geven. Dan bespreken hoe we het de kinderen moeten uitleggen en Karin zegt dat het idee van schoonmama zo slecht nog niet is. We roepen vervolgens de kinderen naar beneden en leggen hun uit wat er gebeurd is. M.n. de meisjes zijn erg geschrokken en het kost me wat moeite ze te kalmeren. Ik beloof ze dat ze vanavond bij ons in bed mogen slapen als ze dat willen. Daarmee is de rust voorlopig teruggekeerd en gaan de kinderen weer verder met hun huiswerk. Wij vieren bespreken de situatie over hoe nu verder.

En eigenlijk snappen we alle vier niet hoe Wilma tot zo een besluit heeft kunnen komen, en zo goed theater naar ons heeft kunnen spelen. Ik had wel mijn twijfels maar dit had ik ook weer niet verwacht, zeker niet meer na al onze goede gesprekken afgelopen periode. Ik stip ook aan dat Wilma de laatste weken heel erg aanhankelijk was daarin vallen de dames mij bij. Het is allemaal zo een tegenstrijdig gedrag dat niemand van ons weet wat nu echt of onecht is. We gaan allen op de bank zitten, de dames nestelen zich tegen me aan voor zover dat kan en zo zitten we stilletjes alles te verwerken, ieder voor zichzelf.

Even later gaat mijn telefoon over. Het is de oud rechercheur die zegt dat we morgen om 10.00 een afspraak hebben en of ik de brief en ook andere, eventueel belangrijke gegevens, wil meenemen.

We hebben geen zin om te koken en bestellen in overleg met de kinderen wat pizza’s voor hen en voor ons Chinees. Na het eten ga ik naar mijn werkkamer en bekijk de video opnames van deze dag. Ik zie dan dat Wilma zo rond het middaguur ons huis verlaat met 1koffer en een handtas. Buiten staat een grote zwarte SUV, Mercedes zie ik, waar een stevige kale Zuid-Europees ogende man uitstapt. Ze geven elkaar een kus en hij doet alle spullen in de kofferbak en ze rijden weg. Ik blader even terug door wat oudere opnames maar deze man is verder nergens te zien. Ik kopieer vervolgens de video opname naar een pendrive en zet daar ook wat WhatsApp en de navigatiegegevens op.

Verwijder Wilma ook uit het beveiligingssysteem van ons huis en blokkeer haar kaart van de gemeenschappelijke rekening. Ik controleer ook de financiële gegevens van haar eigen bedrijf waar ik tijdelijk de toegangs- beheersrechten van heb. En zie dat ze de laatste 1,5 maand al behoorlijk wat geld heeft opgenomen en besluit dan de daglimiet te verlagen tot maximaal 150 euro. Ook verander ik de privacy en beveiliging instellingen om te verhinderen dat Wilma e.e.a. kan aanpassen. Nu moet ik ten allen tijden benaderd worden.

Ik ga tegen middernacht naar bed. Daar liggen inmiddels al alle vrouwen inclusief de kinderen. Zodra ik erbij kruip komen de meisjes bij me liggen, ieder aan een kant. Voor de zekerheid heb ik maar een slaaptablet ingenomen maar lig toch even te piekeren voordat de slaap me overvalt. Waar staan we nu eindelijk vraag ik me af. Al die mooie dingen die gebeurd zijn en die ik hier beschreven heb wat is dat nu nog waard? Is het een vooropgezet plan geweest van Wilma voordat ze ons ging verlaten. Om een soort stabiele omgeving te creëren voor onze kinderen waarin ze dan met meerdere ‘moeders’ te maken krijgen. Dat kan ik eigenlijk niet geloven maar bijzonder is het wel. Of is het toch deel van een groter wraak plan en is Wilma ontvoerd of bedreigd. Aan dat laatste houd ik me dan maar vast. Dit soort gedachten houden me even bezig maar 1 ding staat wel boven water voor me. Ik moet er voor mijn familie zijn hoe moeilijk de situatie ook is. En ook voor de 3 vrouwen die een kind van me verwachten. Want Corine is over tijd en verschijnselen van misselijkheid.