Als jonge meester merk ik bij veel meisjes het verlangen om onderdanig behandeld te worden. Om zich over te geven, maar ook consequenties te dragen na het maken van een fout. Waar je vroeger wellicht een flink pak billenkoek kreeg van een van je ouders, is dat in de meeste gezinnen vandaag de dag niet meer acceptabel. Toch zijn er tot op de dag van vandaag meisjes die dit nodig hebben om te kunnen functioneren, die dit nodig hebben om gemaakte fouten te verwerken.

Afgelopen week werd ik benaderd door Jennifer. Ze gaf al snel aan dat ze iets had gedaan wat ze zichzelf niet kon vergeven, en zo ook niet kon verwerken. Ze wil gestraft worden voor haar fouten, zodat ze verder kon.

Ik dacht even na en besloot haar 2 vragen te stellen, met elk een aantal opties.

Op welke plek wil je gestraft worden? Thuis, op je werkplek of school of in het openbaar?

Wat voor straf wens je te ontvangen? Billenkoek, slagen op een andere plek op je lichaam, wil je dat je adem ontnomen wordt, wil je vernederd worden, of moet meester beslissen?

Ze dacht lang na. Wil ze dit wel echt? Het jonge blonde meisje zat in een tweestrijd, niet alleen leek het haar opwindend om door een meester gestraft te worden, ook zat ze muurvast door een domme fout. Ze kan zichzelf niet vergeven, ze heeft iemand anders nodig die haar straf geeft, zodat ze verder kan.

'Thuis', reageert ze uiteindelijk. 'En het soort straf?', vraag ik. 'Ik wil graag billenkoek meester', zegt ze eerlijk.

'Wat is er eigenlijk gebeurd Jennifer?'

Ze typt lang, maar als ze eenmaal klaar is begrijp ik dat ze zoekt naar een andere manier om gestraft te worden. Ze geeft aan dat ze doet aan zelfbeschadiging, als iets tegen zit of als ze zichzelf iets kwalijk neemt, komt de drang om zichzelf pijn te doen. Ze geeft aan dat ze hier vaak blijvende littekens aan over houdt, en daarnaast een nóg slechter gevoel, vooral omdat het helemaal niet helpt, maar ook omdat ze zich erg schuldig voelt naar haar omgeving dat ze dit verzwijgt.

Dat is waarom ze graag straf wil van iemand anders, straf wat geen blijvend letsel veroorzaakt, maar waarmee ze wel haar fouten kan corrigeren.

Het is een indrukwekkend verhaal, en ik zeg haar dat ik het dapper vind dat ze het zo durft te zeggen, en ook dat ze op zoek gaat naar een alternatief.

'Natuurlijk ga ik je helpen, het codewoord is 'zwart', als je dit woord zegt, stoppen we onmiddellijk. Zolang je dat niet zegt, ga ik ervan uit dat je gestraft wordt zoals je nodig hebt.'

Ze woont in de buurt en spreken af op een doordeweekse middag, als haar ouders beiden aan het werk zijn. Als ik heb aangebeld doet de negentienjarige Jennifer verlegen de deur open. 'Hallo Jennifer', begin ik, waarop ze schuchter hoi terugzegt. Ze loopt voor me uit het huis in, ik volg haar en doe mijn jas en schoenen uit.

Ik heb me netjes gekleed, en maak duidelijk indruk op het tienermeisje. Ik ben slechts een paar jaar ouder, maar ze voelt mijn dominante houding. Het is precies waar ze naar verlangt.

Ik neem plaats tegenover haar op de bank en vraag haar nogmaals of ze het zeker weet. Ze reageert bevestigend. 'Laat me zien wat je bij jezelf hebt gedaan', gebied ik. 'Dat kan niet..', zegt ze, waarna ze even twijfelt, maar uiteindelijk vervolgt met, 'ik heb me niet gewoon op mijn arm pijn gedaan, maar op mijn zij, zodat niemand het zou zien..'

'En waarom kun je dat niet laten zien?'

Ze twijfelt. Te lang. Ze ziet het ongeduld in mijn ogen en zegt zachtjes: 'Ik kan toch niet mijn broek hier voor u laten zakken?'

'Want? Dacht je dat ik je billenkoek op je broek ging geven zodat je er niks van voelt?'

Ze lijkt niet te schrikken, waarschijnlijk verbaasd het haar niet, misschien had ze er zelfs op gehoopt.

'Sorry meester', zegt ze onderdanig, waarna ze opstaat en haar broek laat zakken. Door het nietsverhullende stringetje zie ik meteen haar mooie volle billen, en als ze zich met haar zij naar me keert zie ik de sneden duidelijk. Ik gebied haar dichterbij te komen, iets wat ze spannend lijkt te vinden, maar braaf doet. Ik bekijk en voel de littekens voorzichtig. Ze rilt en ik zie hoe ze tranen in haar ogen heeft.

'Accepteer je je straf, Jennifer?'

'Ja meester', zegt ze meteen.

'Stap uit je broek en kom over mijn schoot liggen.', zeg ik, terwijl ik naar de eetkamer loop, waar ik plaatsneem op een eetkamerstoel.

Ze twijfelt niet langer, en doet meteen wat ik haar opdraag. Ze bukt voorover en neemt plaats over mijn schoot, haar billen steken mooi naar achter. Mijn tas had ik al bij binnenkomst op de tafel neergezet, en ik merk hoe ze stiekem probeert te kijken wat ik eruit aan het pakken ben.

Ik duw haar hoofd omlaag, zodat ze niks kan zien, en pak het eerste voorwerp. 'We gaan eerst je billen opwarmen, tel mee met elke klap', gebied ik.

Ik laat de haarborstel meteen hard neerkomen op haar achterste. Ze schrikt en kan een kleine kreun niet onderdrukken. 'Een meester', zegt ze verlegen.

Ik laat de haarborstel nu in hoog tempo op haar billen terechtkomen, ze blijft netjes mee tellen. Bij 25 stop ik en leg ik de borstel op tafel.

Jennifer zucht opgelucht. 'Het is nog niet voorbij Jennifer, dit was de opwarming nog maar.' Ik merk haar gemengde gevoelens, aan de ene kant hoopte ze dat het voorbij was, aan de andere kant heeft ze het brandende verlangen naar meer.

'Kleed je helemaal uit'

Dat had ze niet verwacht. Ze twijfelt en blijft besluiteloos over mijn schoot liggen. Pas als ik met mijn hand uithaal en haar bil met al mijn kracht raak, komt ze in beweging. 'Auw auw', zegt ze terwijl ze opstaat en met haar handen de pijn op haar achterste probeert te verminderen. 'Handen voor je!', zeg ik dan ook snel.

Ze doet het, en ontdoet zich voor mijn ogen van haar kleding. Ze trekt haar sweater uit en een knalroze bh verschijnt. Verlegen kijkt ze naar de grond terwijl ze haar bh uitdoet en haar slipje op de grond laat vallen. Ik bekijk haar heerlijke kale kutje en goedgevormde B-cupje. Haar borsten staan heerlijk stevig naar voren en ik gebied haar voor me te komen staan en me aan te kijken.

Twijfelend loopt ze naar me toe, als ze op een paar centimeter voor me staat kijkt ze me onzeker aan.

'Waarom verdien je deze straf en vernedering, Jennifer?'

Ze hoeft niet lang na te denken. 'Ik wil deze straf zodat ik mezelf kan vergeven meester.'

Ik knik. Met mijn hand voel ik aan haar stevige borst, en trek speels aan haar tepeltje. Ze probeert neutraal voor me te blijven staan, maar voelt zich duidelijk een beetje ongemakkelijk, zo naakt voor iemand die ze niet kent en maar een paar jaar ouder is. Toch laat ze alles gewillig toe.

Ik gebaar haar weer over mijn schoot te komen liggen. Opnieuw ligt ze met haar al lichtgekleurde kontje voor me, maar nu naakt. Ik streel met mijn handen over haar ontblote nek en rug, en uiteindelijk ook over haar billen. Terwijl ik haar billen een beetje van elkaar trek, ga ik met een vinger door haar spleetje. Ze rilt. Langzaam ga ik door naar haar kutje. Ze siddert van genot als ik haar daar met mijn vinger masseer. Ik voel hoe ze kleddernat is.

'Het is niet de bedoeling dat je geil wordt van je straf he, sletje..', terwijl ik het zeg duw ik een vinger tot diep in haar kutje.

Ze kreunt hard en lijkt daar zelf van te schrikken. 'Sorry meester.. ik kan er niks aan doen'

Ik haal mijn handen van haar lichaam en pak het volgende voorwerp uit de tas.

Ze weet dat ze niet mag kijken en weet zich ook in te houden. Ze accepteert haar lot en blijft rustig liggen. Ik besluit de zweep te pakken en ga er langzaam mee over haar billen. Ze zucht zachtjes en lijkt het voorwerp meteen te herkennen.

Langzaam laat ik de zweep door haar bilspleet gaan, waarna ik uithaal en direct hard op haar kontje sla. Ze kan een gilletje niet onderdrukken, maar daarna blijft het stil. Ik haal opnieuw uit en een tweede rode streep verschijnt op haar billen. Ze lijkt de hint te begrijpen en zegt 'twee meester'. 'Niks ervan kutje, dit was 1. Opnieuw!'. En ik sla meteen vol op haar rechterbil.

'Een meester', klinkt het meteen. Pets. 'Twee meester', zegt ze kreunend. In snel tempo sla ik door, de ene na de andere rode streep verschijnt op haar billen. '50 meester, zijn we klaar.. alstublieft..?', zegt ze. Ik merk dat ze haar best doet haar tranen in te houden, maar een kleine snik kan ze niet tegenhouden.

Ik wacht even met mijn reactie en leg mijn warme hand op haar billen. Ik voel hoe ze gloeien. De plekken waar de zweep is neergekomen zijn duidelijk voelbaar.

'Het is genoeg geweest met de zweep, ja.', zeg ik. Ze zucht opgelucht. 'Maar vind je dat je al genoeg straf hebt gehad?'

Het blijft even stil, dan zegt ze eerlijk: 'nee meester, nog niet.'

'Sta op en ga voor me staan.'

Ze doet wat ik vraag en toont me haar billen, haar inmiddels roodgeslagen kontje is royaal voorzien van zweepstriemen. Maar hij is nog niet rood genoeg.

'Zet je handen tegen de muur, billen naar achter.'

Ze loopt naar de muur en doet wat er van haar verwacht wordt. Langzaam haal ik de riem uit mijn broek, ze hoort het geritsel en weet dat ze niet mag omkijken. Ze lijkt het geluid te herkennen en schrikt even, maar de eerste slag waar ze op wacht blijft uit.

Ik vouw de riem zodat ik er goed mee kan slaan, en ga achter haar staan. Dan wacht ik. Na een paar minuten stilte kan Jennifer haar nieuwsgierigheid niet meer bedwingen, vluchtig kijkt ze om. Nog voordat ze haar hoofd helemaal gedraaid heeft, voelt ze de riem hard op haar billen neerkomen.

Ze gilt het uit. Naast dat de slag totaal onverwachts kwam, was het brandende gevoel heel anders dan bij de zweep en haarborstel. 'Auw auw auw', zegt ze, terwijl ze haar hoofd weer naar de muur keert.

'Een meester', zegt ze zachtjes.

Ik haal opnieuw uit. De riem ketst tegen haar billen en voorziet de ruimte van het harde, pijnlijke geluid.

Slag voor slag gaat ze braaf door met tellen. Na elke slag komt de reactie iets later en ze lijkt nu te vechten tegen de tranen. Ik besluit het tempo op te voeren, en al na drie nieuwe slagen is ze de tel kwijt.

'Ben je nou de tel kwijt, Jennifer?', vraag ik quasi bezorgd.

Ze knikt voorzichtig. 'Sorry meester'. Meteen haal ik opnieuw uit, 'welke slag was dat dan?', vraag ik.

'Een meester', antwoord ze met twijfel in haar stem.

In rap tempo sla ik door, totdat ze na de tiende slag zichzelf snikkend op de grond laat vallen. Ze veert meteen op na de aanraking tussen haar pijnlijke billen en de grond. Snikkend zit ze op haar knieën met haar handen nog tegen de muur.

Ik leg de riem neer en pak haar onder haar armen vast. Ik voel hoe ze trilt en til haar voorzichtig op. Ik draai haar rustig om, haar blik richt zich meteen op de grond, ze schaamt zich zichtbaar. Ik droog haar tranen met mijn vingers en fatsoeneer haar haar.

'Nu zijn we klaar, Jennifer. Je hebt je straf goed ondergaan.'

Ze verliest het gevecht tegen haar tranen. Al haar emotie uit zich in een waterval van tranen. Voorzichtig duw ik haar tegen me aan en omhels haar. Een paar minuten hou ik haar stevig vast, terwijl ze met haar hoofd op mijn schouder al haar tranen laat lopen. Alle spanning, pijn en boosheid verlaten haar lichaam door de tranen.

Als ze wat is gekalmeert kijk ik haar recht in de ogen terwijl ik haar vertel dat ik trots op haar ben. Voorzichtig leg ik mijn handen op haar billen, ze gloeien harder dan ik ooit eerder bij iemand heb gevoeld.

'Neem plaats op handen en voeten.'

Braaf doet het naakte meisje wat ik haar vraag, en toont haar donkerrode billen. Ze richt haar gezicht verlegen naar de grond. Ik pak mijn mobiel en maak een paar foto's van het resultaat. 'Je mag trots zijn op het resultaat, Jennifer, sta maar weer op.'

Terwijl ze opstaat laat ik haar haar handen achter haar hoofd plaatsen. Ze schrikt als ze mijn mobiel ziet, maar sputtert niet tegen. 'Spreid je benen'. Ik maak van voor en achterkant een paar foto's terwijl ze in deze onderdanige houding voor me staat.

Het resultaat van haar straf is goed zichtbaar. Zoals het hoort.

'De laatste fase van de straf is dat ik de straf deel in mijn verhaal op Snapchat, zodat iedereen kan zien hoe braaf je je straf hebt ondergaan.' Ze knikt, 'ja meester.'

'Daarmee is je straf ten einde, je fouten zijn vergeven.'

Ik zie een nieuwe traan in haar ogen verschijnen, dankbaar kijkt ze me aan.