Mevrouw Reigers was een mooie vrouw van net dertig. Ze had donkerblond haar dat ze steevast in een dotje droeg. Ondanks dat ze al twee kinderen gekregen had, was haar lijf dik in orde. Ze had een mooie C – cup die, ondanks ze lange tijd borstvoeding gegeven had, nog netjes op zijn plaats stond.

Met haar lichtblauwe ogen kon ze vertederend kijken. Vroeger was ze een tijd juffrouw geweest, maar sinds dat ze zeven jaar geleden getrouwd was, had ze zich beperkt tot het huishouden. Eerst had ze dat niet erg gevonden. Ze had altijd kinderen willen, hebben.

Alleen gingen de twee kleintjes nu naar school en haar man, meneer Reigers, was vaak weg voor zijn werk. Natuurlijk had ze zich oeverloos bezighouden met kuisen en wassen, mocht het niet zo zijn dat ze in een betamelijk deftige wijk woonde.

Als je hier wilde wonen moest je op zijn minst een poetshulp hebben. Dus iedere ochtend, van maandag tot vrijdag, werd mevrouw Reigers bijgestaan door een lieve jongedame uit het centrum van de stad. Met erg veel overgave poetste die het huis en waste ze alle vuile was. Wat overbleef, en dat was niet veel, deed mevrouw Reigers dan zelf.

Om de verveling tegen te gaan las mevrouw Reigers veel. Ze kookte graag en regelmatig wandelde ze doorheen de wijk. Veel andere bezigheden waren er niet.

Al miste ze ook nog iets anders. Ze had al een tijd geen fysieke relatie met haar man. Sinds hij, vijf jaar geleden, voor de tweede keer vader geworden was, raakte hij haar nog maar amper aan. Zelf had ze wel de behoefte aan een liefdevolle streling, een zwoele kus en nog veel meer.

In het begin had ze gedacht dat het tijdelijk was. Vervolgens had ze de goede raad opgevolgd die ze van haar moeder gekregen had. Ze maakte het haar man zo makkelijk mogelijk als hij thuis was. Ze kleedde zich erg sexy als ze alleen in de slaapkamer waren. Niets hielp.

Het deed mevrouw Reigers veel verdriet. Ze hield nog van hem, maar de nood aan fysiek contact werd zo groot dat ze stiekem fantaseerde om met een buitenstaander te vrijen.

Het bleef echter bij fantaseren. Iedereen kende elkaar in de buurt en ze wilde natuurlijk geen geroddel hebben. Het waren de jaren vijftig van de twintigste eeuw. De sociale status was nog belangrijk en zeker voor een vrouw. Ze mocht er niet aan denken wat er zou gebeuren mocht ze betrapt worden op een buitenechtelijke relatie.

Alleen veranderde dat allemaal een paar weken nadat ze haar dertigste verjaardag gevierd had. Het was iets na één uur in de middag. De poetshulp was net vertrokken en mevrouw Reigers was bezig om een boterham te smeren, toen er aangebeld werd.

Ze opende de voordeur en zag voor zich een man staan. Hij had lange, donkerbruine haren. Ze schatte dat hij één meter vijfentachtig cm groot was, een tiental centimeter groter dan haar. Zijn bruine ogen staarde haar vriendelijk en hoopvol aan. Mevrouw Reigers keek vragend naar de man, die erg snel begon te praten:

‘Dag mevrouw. Ik heb wat pech met mijn fiets. Op zich kan ik hem wel maken, maar ik heb wat gereedschap nodig. Zou ik hier wat spullen mogen legen.’

Mevrouw Reigers opende haar mond een beetje, maar er kwam geen geluid uit. Ze wist eigenlijk niet goed wat te antwoorden. Alsof het haar zou helpen, keek ze links en rechts door de straat.

‘… Ik beloof u dat ik voortdoe. Alsjeblieft mevrouw, … ik moet nog een eindje fietsen voor weer thuis ben.’

De man klonk stilaan wanhopig. Mevrouw Reigers keek weer naar hem. Het is natuurlijk moeilijk om iemand op zijn uiterlijk te beoordelen. Hij was zeker niet onaantrekkelijk, maar heel erg verzorgd zag hij er ook niet uit. Zijn haren waren vettig. Ondanks dat hij niet veel ouder dan haar was, had hij diepe groeven in zijn huid. Bovendien werd zijn gezicht ontsierd door een slecht onderhouden stoppelbaard. Ze schudde haar hoofd. De man zuchtte. Gelaten zei hij:

‘… Tja, het was te proberen. Kunt u me anders wat water geven. Ik ben al een tijdje onderweg en aangezien niemand me hier wil helpen, lijkt het me dat ik nog wel onderweg ben, …’

Plots kreeg ze enorme medelijden met hem. Hij had kwaad kunnen worden. In plaats daarvan leek hij zich te schikken in de jammerlijke situatie.

‘ … ik wacht wel even hier. Doet u maar de deur toe als u me niet vertrouwd, maar breng me alstublieft een glaasje water, want ik verga van de dorst.’

Hij keek haar recht in haar lichtblauwe ogen. Zijn blik was nog steeds vriendelijk. Geen greintje van agressie of slechte bedoelingen. Ze schraapte voorzichtig haar keel en zei:

‘Oké, … ik haal even een glas. Blijf hier maar staan.’

Ze sloot de voordeur weer. Uit een kast nam ze een glas dat haar kinderen gebruikten. Ze vulde het driekwart vol met kraantjeswater. Een paar minuten later gaf ze het aan de vreemde man. Dankbaar nam die het aan en dronk het snel leeg. Smakkend bedankte hij haar:

‘Ik ben u echt dankbaar mevrouw. Ik ben al uren onderweg. Eerst naar de stad om mijn zuster te zien en nu weer naar huis. Ze heeft net een kindje gekregen en ik ben de peter.’

Hij glimlachte zijn tanden bloot. Zijn gebit zag er erg netjes uit. Mevrouw Reigers vroeg zich plots af of ze niet te streng was. Ze had zelf een hekel aan de kleinburgerlijke idealen van haar omgevingen. En nu leek het alsof ze op dezelfde manier iemand beoordeelde.

‘… Helaas heeft mijn fiets het aan het begin van deze straat begeven. Ik heb zeker aan iedere deur aangebeld, maar ofwel deed niemand open of werd ik snel weggestuurd …’

Hij keek grijnzend naar zijn fiets. Het was een simpel toestel, maar eentje dat er goed onderhouden uitzag. Na een laatste bedanking gaf hij het lege glas aan mevrouw Reigers. Terwijl hij aanstalten maakte om verder te wandelen, vroeg ze:

‘Wat gaat u nu doen?’

De man draaide zich om een hief zijn schouders op.

‘… Goh, … ik denk dat ik gewoon nog wat aanbel … weet u misschien in de buurt een fietsenmaker zijn of iemand met een werkruimte … die ik zou mogen gebruiken.’

Mevrouw Reigers schudde haar hoofd. Er waren in deze buurt geen winkels. Alleen maar ellenlange straten met woningen. Best kon hij terugkeren naar het centrum van de stad. Ze beet op haar onderlip en fluisterde snel:

‘Mijn man heeft wel wat gereedschappen in de schuur. Als u belooft om snel te zijn, dan kunt u wel even meekomen.’

Enthousiast knikte de man. Eerst dacht mevrouw Reigers aan het brengen van de werktuigen, maar toen hij er een hoop opsomde en ze er niets van begreep, zei ze:

‘Ga maar door de tuinpoort en wandel naar het schuurtje in de tuin. Ik kom dadelijk met de sleutels.’

De tuinpoort aan de zijkant van het huis was open. Hij duwde zijn fiets naar binnen. Mevrouw Reigers sloot de voordeur weer. Ze nam de sleutels van de schuur en wandelde naar de tuin. De man wachtte beleefd voor de deur van de schuur.

Behoedzaam naderde ze hem. Vriendelijk glimlachte hij naar haar. Ze opende de deur, waarna ze zei:

‘Neem maar wat u nodig hebt. … euhm … ik ben binnen. Laat u iets weten als u klaar bent.’

Ze wees naar de veranda. Bedankend verzekerde hij haar dat hij voort zou doen en haar op de hoogte zou brengen wanneer hij klaar was. Mevrouw Reiger liep terug naar binnen. Ze deed alsof ze in de veranda aan het opruimen was, terwijl ze in werkelijkheid de man in het oog hield.

Hij liet zijn fiets buiten staan en haalden enkele spullen uit de schuur. Behendig begon hij aan de herstellingen. Af en toe keek hij naar binnen. Mevrouw Reigers keek dan snel weg, maar vaak was ze te laat. Glimlachend wuifde hij dan naar haar. Vriendelijk knikte ze terug.

De man had niet gelogen. Een halfuurtje later was hij klaar. Hij klopte beleefd op de veranda deur. Mevrouw Reigers deed open.

‘Erg bedankt mevrouw. Ik hoop dat u beloond zal worden voor de goedheid die u me toonde. Ik ben klaar dus ik denk dat ik maar weer eens vertrek.’

Mevrouw Reigers keek naar zijn handen. Ze waren vuil geworden. In een plotse opwelling zei ze:

‘Uw handen, … eh … als u wilt, kunt u ze wassen.’

Ze kreeg een rode blos op haar wangen. Ze had de hele tijd dat ze de man had zitten bespieden iets bevreemdends gevoeld in haar lichaam. Hij was een totale vreemdeling. De rauwe buitenkant en zijn vriendelijke inborst wond haar nog meer op.

De man knikte en snel leidde ze hem naar de kleine badkamer op de eerste verdieping. Ze bleef in de deuropening staan terwijl hij zijn handen waste. Wat ongemakkelijk grijnsde hij naar haar. Uiteindelijk vroeg hij:

‘Kan ik u misschien met iets helpen? … Misschien als wederdienst?’

Mevrouw Reigers werd nu erg rood in haar gezicht. Ze vroeg zich af of de man op hetzelfde doelde als haar. Stamelend mompelde ze iets wat nauwelijks verstaanbaar was. De man redde de situatie en zei:

‘Is er iets wat kapot is of zo, … ik werk in de bouw, maar er zijn een hoop klusjes die ik wel kan doen …’

Ze liet een diepe zucht en snel antwoordde ze:

‘eh, ja … het water van de spoelbak in de keuken loopt niet goed door.’

Het was niet gelogen. Er zat ergens een verstopping. Meneer Reigers had haar beloofd dat hij volgende week iemand zou laten komen om dat op te lossen.

Blij dat hij iets kon terugdoen, knielde de man op de grond in de keuken. Hij tikte op een buis. Mevrouw Reigers trok zich even terug tot de woonkamer. Nerveus ijsbeerde ze in stilte. Het gevoel van opwinding bleef maar groeien. Het werd uiteindelijk zo erg dat ze besloot om er gehoor aan te geven, alleen wist ze niet hoe.

Ze droeg een rode jurk met korte mouwen. De onderkant eindigde net onder haar knieën. Nette kniekousen en mooie pantoffels bedekte de rest van haar benen. In een flits van waanzin besloot ze om haar slip uit te trekken.
Opgewonden en zenuwachtig wandelde ze weer naar de keuken. Ze friemelde een tijdje aan haar jurk, maar de man keek niet naar haar. En zelfs had hij het gedaan, dan had hij niets vreemds gezien. Toen vroeg hij ineens om de kraan open te zetten.

Mevrouw Reigers liep naar de kraan en zette die open. Ze stond pal naast de man. Met blozende wangetjes trok ze haar jurk een beetje omhoog. Vanuit haar ooghoeken zag ze dat de man naar haar benen staarde. Zijn blik klom omhoog en belande uiteindelijk onder haar jurk. Hoeveel hij juist kon zien wist ze niet, dus voor de zekerheid trok ze de stof verder omhoog.

‘… Loopt het goed?’ Vroeg hij.
Stamelend antwoordde ze iets. Ze voelde haar hart tekeer gaan in haar borstkas. Het leek wel alsof ze niet meer normaal kon denken. Ze wilde net haar jurk weer netjes naar beneden laten vallen, toen de man rechtop stond.

‘Ja, … dat ziet er goed uit.’

Hij sloot de kraan. Mevrouw Reigers voelde zich nu helemaal stom. Had hij niets gezien of ging hij niet op de uitnodiging in. Vriendelijk knipoogde hij. Uit zijn broekzak haalde hij een ring en zei:

‘Ik ben getrouwd, … ziet u. Ik doe de ring vaak uit, zodat ik ze niet kwijtspeel. Ik dacht dat u ook getrouwd was.’

Hij had het wel degelijk gemerkt. Ze knikte snel. Verlegen en hevig blozend ontweek ze zijn bruine ogen.

‘Ah, zo …’

Hij wreef door zijn haren. Het was even stil, waarop hij een paar keer met zijn tong klakte.

‘Ik … eh … ben natuurlijk niet erg vies van een avontuurtje. Als u me goed begrijpt, … maar anders vertrek ik naar huis…’

Mevrouw Reigers dacht razendsnel na. Ze vond het razend spannend. Ze wist niet of ze hier wel goed aan deed, maar langs de andere kant was het de uitgelezen kans. Hoe vaak zou ze die krijgen. Zonder hem aan te kijken, knikte ze met haar hoofd.

Het had alles kunnen betekenen. Gokkend besloot de man dat hij zijn hand op haar rug mocht leggen. Voorzichtig streelde hij haar. De jurk voelde zacht aan. Mevrouw Reigers draaide zich naar hem om. Met enige zelfzekerheid duwde ze haar hand op zijn kruis, waarop hij grinnikend zei:

‘U laat er wel geen gras over groeien.’

Dat klopte ook. Nu ze zo opgewonden was, snakte ze het meest naar een harde lul. Nerveus kneep ze door de stof heen. De man besloot dan maar om zijn broek los te maken. Hij duwde zijn broek en onderbroek naar beneden.

Mevrouw Reigers keek naar de stijf wordende penis. Het was een behoorlijk model. Ze had natuurlijk weinig vergelijkingsmateriaal, want de enige andere penis die ze ooit gezien had was die van haar man.

Tevreden liet ze haar handen over de staaf glijden. Met haar wijsvinger en duim ontblootte ze zijn eikel. Het paarse ding groeide nog in omvang. De man streelde over haar arm en duwde zijn eigen hand op haar borsten. Zachtjes kneep hij door de stof van haar jurk heen. Omdat ze alleen gebiologeerd naar zijn lul staarde, zei de man:

‘Zullen we naar een slaapkamer gaan of wil u het hier doen.’

Mevrouw Reigers keek hem geschokt aan. Ze herstelde zich snel en fluisterend gebood ze hem om haar te volgen.
De man ontdeed zich ondertussen van zijn broek, onderbroek en schoenen. Gezwind volgde hij haar naar de eerste verdieping. Ze opende de deur naar de logeerkamer. Het eenpersoonsbed was netjes gedekt in afwachting van mogelijks bezoek.

Ze wandelde naar een stoel en trok daar de jurk uit. Ze ontdeed zich ook van haar schoeisel. Halfnaakt draaide ze zich om naar de man. Hij was op het bed gaan zitten en staarde haar met grote ogen aan. Fluitend liet hij zijn blik over haar lichaam zakken.

Mevrouw Reigers genoot wel om zo bewonderd te worden. Het enige dat ze nog droeg was de puntige bh en haar kniekousen. Haar naakte spleet was duidelijk zichtbaar. Zijn ogen bleven dan ook een tijdje staren naar haar kale poes. Voorzichtig streelde ze haar onderbuik en venusheuvel. Het leek wel alsof haar kutje jeukte van opwinding.
Ze zette enkele stappen vooruit, zodat ze vlak voor hem stond. Hij liet enkele vingers over haar natte schaamlippen strelen. Fluisterend zei hij:

‘Wauw, … zo’n kaal kutje heb ik nog nooit gezien.’

Mevrouw Reigers grinnikte nu. Ze vond het fijner en hygiënischer om het schaamhaar weg te doen. De man duwde zijn wijsvinger in haar opening. Terwijl hij voorzichtig dieper ging, kreunde mevrouw Reigers. Het voelde heerlijk bevrijdend aan. Nu ze dit gevoeld had, wilde ze meer.

De spanning en opwinding dreven haar om handelingen te doen die ze anders nooit gedaan had. Zonder bij de mogelijke consequenties stil te staan, kroop ze op de schoot van de man. Ze liet haar knieën aan weerzijde van zijn benen op het bed rusten. Haar middel liet ze boven zijn kruis zweven.

De man deed de rest. Hij hield zijn staaf in de goede positie. Rustig streelde hij met zijn andere hand over haar bovenbeen. Ze liet haar middel zakken, zodat zijn eikel tegen haar schaamlippen duwde. Ze liet haar lichaam verder zakken en de penis verdween in haar spleet.

Kreunend bleef ze zo even zitten. Ze had haar ogen gesloten. Het enige dat leek te tellen was de staaf in haar kutje. De man liet zijn rechterhand onder haar bh glippen. Het was wat nauw en erg makkelijk ging het niet.

Snel kwam ze hem te hulp. Ze trok de bustehouder uit, waarop de man zijn beide handen over haar borsten liet strelen. Hij kneep zachtjes in het vel. Zijn vingers gleden masserend over de heerlijke buste. Hij boog zijn gezicht naar voren. Opgewonden zoende hij haar in haar hals.

Zuigend en zoenend liet hij zijn lippen zakken naar haar schouders en borsten. Zijn handen streelde haar naakte rug. Hij duwde haar lichaam dichter tegen het zijne. De kleinste bewegingen zorgde ervoor dat zijn penis wat in haar kutje verschoof. Het leek wel alsof ze de dikke eikel opgewonden voelde pulseren. Rustig duwde ze haar bovenlichaam wat op.

Mevrouw Reigers wilde zo lang mogelijk genieten. Ze dwong zichzelf dan ook om erg rustig aan te doen. Traag bereed ze hem. Haar rechterhand liet ze over de bovenkant van haar spleet strelen. Ze wist dat die gevoelige plek haar zou doen klaarkomen. De man zoog ondertussen op haar rode tepels. Dat voelde wel prettig aan. Ze liet haar andere hand door zijn haren strelen.

Na een paar minuten keek hij haar plots aan. Zijn handen waren haar billen aan het kneden.

‘Houdt u niet van een iets … eh … snellere …’

Zijn bruine ogen keken haar onzeker aan. Mevrouw Reigers zuchtte. Natuurlijk mocht het wel wat steviger. Ze hief haar schouders op en zei:

‘Wat heb je in gedachten.’

Glimlachend legde hij uit welk standje hij wilde proberen. Het was niet de origineelste houding, maar wel één die hem meer controle gaf. Mevrouw Reigers ging op haar rug liggen op het bed. Ze spreidde haar benen. De man kroop tussen haar onderste ledematen en duwde vervolgens zijn penis weer tegen haar schaamlippen.

De missionarishouding was ook meneer Reigers zijn favoriete houding. Ze wist dus wat er zou volgen. Ze trok haar knieën wat verder naar achteren en legde haar handen op haar dijbenen. De staaf van de man gleed makkelijk naar binnen. Tevreden keek hij haar aan. Hij duwde zijn middel tegen haar schaamstreek aan, zodat zijn paal zo diep mogelijk in haar zat.

Het voelde wel lekker aan. Kreunend keek ze hoe de man zijn handen over haar buik gleden. Knedend namen ze haar borsten vast. Ze haakte haar voeten achter zijn middel en spoorde hem zo aan.

Grinnikend boog hij zijn lichaam over het hare. Zijn rechterhand liet hij op het bed rusten, terwijl hij zijn penis aan een aardig tempo in haar kut pompte. Mevrouw Reigers genoot hijgend en kreunend. Het mocht nog sneller. Ze kneep met haar handen in zijn armen. Hijgend verhoogde hij het tempo.

De man naderde zijn hoogtepunt. Hij vertraagde om het nog even te kunnen uitstellen. Zijn mond liet hij vlak onder haar hals zakken. Hij kuste haar zoete vel. Mevrouw Reigers kneep iets harder in zijn armen. Heerlijke golven volg genot en gelukzaligheid stroomde doorheen haar lichaam. Ze kromde haar rug een beetje, waardoor de man zijn lippen rond haar rechtertepel liet zakken. Hij zoog, hoorbaar kreunend, op het stijve dingetje.

Na al die jaren kwam mevrouw Reigers nog eens klaar tijdens een neukbeurt. Het gaf zoveel meer voldoening dan die paar keer dat ze een orgasme had verkregen na het vingeren. De man bleef zijn penis nog een tijdje heen en weer in haar schuiven. Uitermate beheerst wist hij zo lang mogelijk zijn orgasme uit te kunnen stellen.

Hij was zeker niet stom. Net voor hij klaar zou komen, haalde hij zijn penis uit haar spleet. Mevrouw Reigers keek hoe uit de paarse eikels enkele dikke vlokken zaad spoten. Alles belandde netjes op haar buik. Hijgend liet ze haar voeten op het bed rusten. De man streelde haar opgetrokken knieën.

De werkelijkheid van wat zich net had afgespeeld drong tot mevrouw Reigers door. Gelukkig bloosde ze al stevig van de inspanning. Snel mompelde ze:

‘Kan u me de handdoek geven, zodat ik me proper kan maken.’

Snel kroop hij van het bed en reikte haar de handdoek. Ze wreef het zaad van haar buik. Snel stond ze daarna op. De man nam de handdoek over en begon zijn half slappe lul proper te maken. Door de strelingen van de doek over zijn staaf, werd het ding weer stijver.

Gebiologeerd keek ze ernaar. De schaamte die ze net gevoeld, had verdween weer en maakte plaats voor hernieuwde opwinding. De man gooide de handdoek op het bed. Hij nam zijn onderbroek en wilde die weer aandoen. Mevrouw Reigers fluisterde plots:

‘Moet u zich niet beter wassen?’

De man keek haar vragend aan. Ze deed teken dat hij haar moest volgen. Naakt liepen ze door het huis tot aan de badkamer op het gelijkvloers. De man had in zijn handen zijn kleren wel met zich meegenomen. Mevrouw Reigers nam een washandje en maakte deze nat. Vervolgens liet ze het handje over zijn penis glijden. De lul werd onmiddellijk weer hard.

Wat verwonderd liet de man het gebeuren. Mevrouw Reigers liet haar vingers door het zwarte schaamhaar woelen. Voorzichtig kneep ze even in zijn balzak. Eindelijk begreep de man wat ze van hem wilde. Hij streelde haar kont, zachtjes knijpend in haar billen.

Hij trok plotseling zijn trui uit. Mevrouw Reigers merkte op dat hij een klein buikje had dat door de trui niet zichtbaar geweest was. Niet dat ze daar een probleem mee had. Vervolgend nam hij resoluut haar zij vast en duwde haar naar de lavabo toe. Ze liet haar handen op de keramieken rand rusten. Zijn handen duwden ondertussen haar benen uit elkaar.

Met evenveel gemak als eerder wist hij zijn penis in haar spleet te glijden. Hij streelde over haar rug terwijl zijn middel heen en weer schoof. Mevrouw Reiger liet haar hand weer naar haar kutje glijden. Ze begon zich opnieuw te vingeren.

Deze keer koos de man om de zaak snel af te handelen. Hij pompte zijn penis aan een aardig tempo naar binnen. Zijn middel petste lekker tegen haar billen aan. Schokkend en kreunend kromde de vrouw haar rug. Hij nam haar onderrug stevig vast.

De hevigheid waarmee ze geneukt werd, dwong haar om haar beide handen op de koude rand van de lavabo te plaatsen. De stijve lul die diep in haar spleetje bewoog, was op zich al behoorlijk lekker. Ze beet op haar onderlip om niet te veel geluid te maken.

De man vertraagde hijgend. Hij nam zijn penis uit haar spleet en tikte zachtjes tegen haar billen. Ze draaide zich om. Opgewonden fluisterde hij:

‘Heb je ooit al eens een gezogen aan een lul?’

Ze schudde haar hoofd. Ze had het nooit gedaan en meneer Reigers had het ook nooit gevraagd. Met blozende wangetjes keek ze plots verlegen naar de stijve penis. De roede blonk van haar eigen kutvocht.

De man kneep, ietwat ongeduldig, in haar billen. Ze besloot dan maar om het te proberen. Ze knielde voor zijn middel. Hitsig duwde hij zijn eikel tegen haar lippen. Ze opende haar mond. De staaf schoof een eindje ver in haar mond. Ze voelde de dikke eikel verwachtingsvol kloppen. Ze sloot haar lippen weer.

Niet goed wetend of ze het goed deed zoog ze op de lul. Kreunend streelde de man haar hoofd. Hij boog zich iets naar voren en liet zijn vingers naar haar tepels grijpen. Ze zoog iets harder en duwde haar tong tegen de staaf aan.

Het smaakte veel minder erg dan ze gedacht had. Het geheel proefde lichtzout, maar misschien was dat wel vooral door haar kutsappen. Toen een eerste lading voorvocht in haar mond belandde, dacht ze dat hij klaargekomen was. Het smaakte al wat zouter. Ze trok haar hoofd naar achteren, maar hij hield haar tegen door haar hoofd met één hand vast te houden.

Omdat de penis niet slapper werd, zoog ze verder. Net op het punt dat ze zich afvroeg hoe lang het nog zou duren, stroomde dikke klodders in haar mond. Die smaakte erg zout. Snel slikte ze het goedje in. Hijgend liet de man haar los. Ze liet de lul uit haar mond glippen. Glimlachend zei hij:

‘Ik ben trouwens Karel.’

Grinnikend wreef ze haar kin en mond droog. Ze stond op en schudde de man zijn uitstekend hand. Een beetje meisjesachtig zei ze:

‘Ik ben Liesje.’

Breed grijnzend trakteerde hij haar op een knipoog. De schaamte die ze net gevoeld had na de eerste beurt, leek niet terug te komen. Al panikeerde ze even toen ze de koekoeksklok hoorde. Het was al drie uur. Dat betekende dat ze dadelijk haar kinderen moest gaan afhalen.

Streng maakte ze Karel duidelijk dat het tijd was om weg te gaan. Zelf spurtte ze snel naar boven. Ze deed haar kleren weer aan. Toen ze weer beneden was, stond Karel in de tuin. Hij had zijn fiets vast. Wuivend deed ze teken dat hij best kon vertrekken. Ondanks het geforceerd afscheid zou de toevallige ontmoeting wekenlang door Liesje, mevrouw Reiger, haar hoofd spoken.