Geïnspireerd door Lotte en https://www.youtube.com/watch?v=4EK4E9nCeYI


“Dank je dat je dit vandaag nog in orde wil brengen. Je bent een waardevol lid van ons team.”
De woorden van Walter, de CEO van het bedrijf, galmden door Willems hoofd. Hoe vaak had hij ze al niet gehoord? Voor zijn baas was het ondertussen een mantra geworden die hij zonder enig gevoel en dus ook zonder blikken of blozen uitsprak.
Het klopte dat Willem vrijgezel was en dat er thuis niemand op hem wachtte, maar naar zijn gevoel werd daar wel heel frequent gebruik van gemaakt. Hij voelde zich vooral de veel te brave werknemer van het team. Niet dat hij er echt wakker van lag.
Hij wist dat zijn collega’s hem op handen droegen. Eigenlijk kon hij na de kantooruren vaak beter doorwerken dan tijdens. Om een of andere reden was hij de persoon bij wie de meeste collega’s kwamen aankloppen als ze een probleem niet opgelost kregen.

In elk geval had Willem Walter weer eens uit de nood geholpen door de voorbereidingen over te nemen van de belangrijke klantenvergadering de volgende ochtend.
Een andere vaak gehoorde oneliner viel hem te binnen: een goede bedrijfsleider is iemand die juist kan delegeren. Als zijn baas ergens goed in was, was het inderdaad delegeren. Hij kon het zelfs zo goed dat de meesten niet doorhadden dat ze extra werk in hun nek geschoven kregen. Aan de andere kant zorgde hij ook voor de goede sfeer in het bedrijf. Willem wilde dus helemaal niet klagen.

Met een tevreden gevoel sloot Willem de presentatie af en goot het laatste restje van de koud geworden koffie door zijn keelgat. Een blik op het klokje van zijn taakbalk leerde dat het al half acht was. Hij opende de Uber-Eatsapp op zijn gsm en bestelde een afhaalpizza bij het eettentje vlakbij zijn flat.
Toen pas viel het hem op dat de schemer was ingetreden. Hij zat helemaal alleen in een donkere en verlaten ruimte op de negende verdieping van een kantorencomplex.
Rustig draaide hij zijn bureaustoel en keek naar buiten. Enkele jaren geleden zou hij een prachtig uitzicht over de stad hebben gehad. Het stadsbestuur van de universiteitsstad zette volop in op toerisme waardoor de mooiste bouwwerken feeëriek werden verlicht zodra de zon wegzakte onder de skyline.
Helaas hadden ze ook ingezet op de bouw van moderne studentenwoningen. Sinds een paar maanden was zijn zicht weggenomen door een gebouw van 15 verdiepingen met studentenkamers. Ze hadden allemaal grote raampartijen met zonwerend glas, waardoor inkijk niet mogelijk was.
Dat was althans overdag het geval. Nu zag Willem sommige van de vakjes oplichten. Hij kon zo binnenkijken in de kamers waarin het licht was aangedaan.
Zonder stil te staan bij het voyeuristische aspect liet hij zijn blik over de miniwereldjes glijden.

Hij zag een jongen aan een tafel zitten, over zijn laptop gebogen, af en toe wat opzij leunend om iets op te schrijven. Enkel die luttele bewegingen doorbraken het idee van een stilleven. Willem voelde een rust over zich neerdalen.
Enkele ramen verder stonden een jongen en twee meisjes in het deurgat. De jongen had een cupcake in zijn hand met een brandend kaarsje. Een derde meisje keek haar bezoekers lachend aan en huppelde naar hen toe. Nadat ze het kaarsje had uitgeblazen, werd er uitgebreid geknuffeld. De vrolijkheid spatte van het tafereel af.
Willem bewoog zijn hoofd verder in de richting van het volgende lichtvlak. Halverwege hield hij halt. Hij keek naar een kamer die niet zo helverlicht was als de andere kamers. Enkel een staande lamp zorgde voor wat gedimd licht. Dat hij abrupt was blijven hangen, kwam door wat hij zag.

Een jonge vrouw in een lange jurk stond met haar rug naar hem toe. Op zich zou dat niet zo bijzonder zijn. Ze stond echter net voor de lamp, waardoor haar silhouet doorheen de dunne stof van haar jurk zichtbaar werd.
Willem hield zijn adem in. Deze onverwachte openbaring was een lust voor het oog. Ongegeneerd staarde hij haar aan. Niet dat hij veel moeite deed, maar Willem kon zich niet losrukken van dit beeld dat hem gevangen hield. Hij wilde ook niet wegkijken. Het was zo mooi. Zo sensueel. Zo intiem.
Zijn ogen volgden de contouren van haar lichaam, dat er sierlijker uitzag dan wat de jurk zelf deed vermoeden. Van haar benen volgde hij de in het licht afgetekende paden van haar dijen. Ze glooiden naar elkaar toe.

Plots opende Willem zijn mond en hapte luidop naar adem. Het was niet dat hij vergeten was om te ademen. Maar daar waar hij haar dijen zag samenkomen, leek het wel alsof ze geen slipje aanhad. De afstand tussen beide ramen was ver genoeg om te kunnen twijfelen. Zijn verbeelding ging echter met hem aan de haal.
Een golf van opwinding overspoelde hem. Ergens was er wel een rationeel stemmetje dat boven de storm in zijn hoofd probeerde uit te komen, roepend dat het slechts schijn was, dat de kans dat ze effectief geen ondergoed aanhad, uiterst minimaal was. Willem negeerde het.
De toenemende druk die hij in zijn jeans voelde, kende hij maar al te goed. Hij had het in de hand. Toch als hij niet alleen was. Onder collega’s en vrienden, of gewoon in het openbaar, had hij genoeg zelfbeheersing om zijn lagere driften de baas te kunnen.
Nu was hij echter alleen. Het meisje waar hij naar keek, was zich van geen kwaad bewust. Wie deed hij trouwens kwaad met naar haar te kijken?

Met een simpele handbeweging verlegde Willem zijn gestaag groeiende pik zodat hij wat meer ruimte kreeg. Hoewel de controle over zijn lichaam langzaamaan werd overgenomen door zijn tweede brein, zou dit voorlopig voldoende zijn. Hij verwachtte trouwens niet dat er veel meer zou gebeuren. Hij had geen idee wat het meisje daar stond te doen, maar zodra ze in beweging kwam, zou de magie oplossen in het niets. Dan zou hij naar huis gaan, zijn pizza dello chef opeten en haar tegen dan waarschijnlijk alweer vergeten zijn.

En toen kwam ze in beweging. Het was echter niet wat Willem had verwacht. Ze ging niet weg, ze zocht niets in een van de lades van de lage kast tegen de muur, ze ging niet op de lage tweezit zitten.
Nee, ze begon traag en sensueel met haar heupen te wiegen. De rest van haar lichaam volgde de slow-motiondans als de uitdijende rimpelingen nadat er een steentje in het water werd gegooid. Haar armen zochten hun eigen weg. Het leken twee slangen die onder hypnose van het fluitspel van de fakir hun eigen zwoele dans uitvoeren.
Willems ogen vielen bijna uit hun kassen. Dit was het opwindendste dat hij ooit had gezien. Zelfs als hij niet door haar kleding had kunnen kijken, dan zouden zijn ogen zich als bloedzuigers aan haar hebben vastgezogen.
Hoewel Willem de muziek niet kon horen waar de jonge vrouw op aan het dansen was, zag dit er niet raar uit. Meer zelfs, uit het niets dook de melodie van Lovely van Billie Eilish in zijn hoofd op. Haar bewegingen klopten. Of zijn hoofd deed het kloppen.
Dat hij getuige was van iets heel persoonlijks, verhoogde de opwinding alleen maar.

De vrouw begon zich in de roes van haar dans te draaien. Traag en vloeiend. Willems blik ging naar boven. Hij was benieuwd hoe ze eruit zou zien. Zijn blik bleef hangen bij haar borsten waarvan hij de omtrek zag door het tegenlicht van de staande lamp.
Er ontstond kortsluiting in zijn hoofd. Ze had geen bh aan. Hij was er zeker van. Geen twijfel ditmaal.
Zijn logische denkvermogen was al even uitgeschakeld. De vraag of zijn zintuigen zich door zijn eigen verlangen niet in de luren lieten leggen, werd niet gesteld. Willem wilde dat ze onder de jurk naakt was, dus zag hij het zo.

Hij kwam recht uit zijn bureaustoel en ging voor het grote raam staan. Enkel het glasraam en de gapende diepte voor hem hielden hem tegen om nog dichter te komen.
In gedachten stond hij echter vlak voor haar. Hij strekte zijn arm uit en raakte haar aan. Met zijn vingertoppen zocht hij de zachtheid van haar borst, streelde hij haar buik, bevoelde hij haar heupen. Maar al wat hij voelde, was de koude hardheid van het glas.
Ondertussen stond ze met haar gezicht naar hem gekeerd. Zo bleef ze staan, alsof ze zich speciaal voor hem had omgekeerd. Haar dans stopte niet. Zwoel bleef ze bewegen op de ingetogen muziek in zijn hoofd.
Het schemerlicht was net genoeg om de trekken van haar aangezicht te ontwaren. Hij vond haar betoverend mooi.
Lange lichtbruine haren met een rode toets krulden rond een open gezicht. Ze had haar ogen gesloten. Een goddelijke glimlach bewees dat ze helemaal in haar ingetogenheid zat. Ze voelde zich duidelijk één met zichzelf.

Ze voelde zich ook opgewonden. De borsten die Willem zelf net nog in zijn verbeelding had aangeraakt, werden nu door haar handen beroerd. Hij was te fel overspoeld geweest door zijn geilheid om de overgang van de intimistische dans naar deze erotische zelfverheerlijking te merken.
Wat hij zag, was echter geen schaamteloze lust. Dit was iets grootser, iets betekenisvoller. Het was een rituele ritus waarbij de godin van de vrouwelijkheid werd geëerd.
Eén hand gleed tussen haar borsten naar beneden. Hij wist wat er nu zou gebeuren. Haar hand zou de jurk naar boven trekken, hij zou eindelijk haar naakte kutje zien, haar hand zou tussen haar benen in glijden, haar natte gleufje betasten en haar grotje verkennen.
Deze gedachte wond hem dermate op dat zijn reeds stijve pik een nieuwe staat van hardheid bereikte. Hij voelde zich gevangen in een veel te kleine kooi en schreeuwde om bevrijding. Willems hand maakte dezelfde afdaling als de vrouw voor hem. Hij maakte de knoop van zijn broek los, ritste de sluiting naar beneden en tilde de bovenkant van zijn slip over de kloppende eikel heen, waardoor die zwiepend de verlossing vond.

Zijn verlangen werd echter niet volledig ingevuld. De hand trok de jurk niet naar boven. Wel duwde ze de stof tussen haar benen in, net onder haar driehoekje. De bewegingen die de hand maakte, nog steeds in het ritme van de muziek die ondertussen luid door zijn hoofd schalde, lieten geen ruimte voor misverstanden. De hand gleed heen en weer over het gleufje dat zich daar onmiskenbaar bevond. De andere hand kneedde de borsten afwisselend hard en zacht.
Plots gooide de vrouw haar hoofd in haar nek. Haar mond opende zich. Het kon niet anders dan dat er een kreun over die heerlijke lippen had gerold.

Willem omsloot de vingers van zijn hand rond de knots die voor zijn buik heen en weer schudde bij elke beweging.
’s Avonds in zijn bed durfde hij wel eens het trage genot opzoeken. Gestimuleerd door hitsige filmpjes, maar ook vaker en vaker door geile verhalen, wandelde hij graag over de grens naar het point of no return. Hoe langer hij dit wist uit te stellen, hoe intenser en heftiger was zijn orgasme.
Nu dacht hij hier niet aan. Hij wilde de bijna ondraaglijk druk in zijn buik, zijn ballen en zijn bazooka ontladen. Zijn hand bewoog op en neer.
Het zou niet lang duren. Dat wist hij nu al. Dat vond hij ook niet erg. Dit was gewoon veel te geil.
Hij sloot zijn ogen. Sneller en sneller ging zijn hand, groter en dringender werd de druk. Hij voelde hoe het vuur in zijn ballen het buiskruit bereikte dat de onvermijdelijke ontploffing zou veroorzaken.
Hij hapte naar lucht. Zijn ogen openden zich. Hij wou naar de vrouw kijken op het moment dat zijn zaad voor haar werd geofferd.

Op het moment dat het witte vocht tegen het raam schoot, slaakte een Willem een gil. Het was niet door het zinderende gevoel van het klaarkomen. Het was omdat de vrouw nu zelf met opengesperde ogen naar hem stond te kijken. Ze danste niet meer, ze streelde zichzelf niet meer, ze stond onbewogen en keek hem recht aan.
Willem durfde niet bewegen. Met zijn hand nog steeds rond zijn pik stond hij stokstijf voor het raam. Kon ze hem zien? Dat kon toch niet. Hij zat helemaal in de duisternis.
Ping! Hij hoorde het geluid van een binnenkomende mail. Hij draaide zijn hoofd naar rechts en zag hoe het licht van zijn monitor de zijkant van zijn lichaam bescheen. Het was een zacht licht. Was het genoeg zodat zij hem zou kunnen zien staan?
Razendsnel bewoon hij naar zijn scherm en zette het uit. Voorzichtig keek hij terug naar het raam met de jonge vrouw. Het was nu donker in de kamer.

Hij voelde zich beschaamd. Niet omdat hij was betrapt. Wel omdat hij zich kon voorstellen hoe zij zich moest voelen. Begluurd, geschonden in haar privacy, aangerand door een pervert.
Snel kuiste hij de sporen van zijn zonde weg en waste hij zijn verschrompelde wormpje aan de wastafel van het toilet. Hij sloot zijn computer af en aangedaan vertrok hij naar huis. Zijn bestelde pizza zou ondertussen al aan het koud worden zijn. Maar dat vond hij niet erg. Daar bestond een woord voor: karma!

***

Lotte zat ineengedoken op haar bed. In haar hoofd herbeleefde ze de gebeurtenissen van de voorbije avond.

Ze was na de les met haar beste vriendin Amy nog iets gaan drinken. Die was de hele tijd aan het vertellen geweest over haar laatste verovering. Hoe hij haar de vorige avond geblinddoekt had. Hoe hij haar armen en benen had vastgebonden aan de spijlen van haar bed. Hoe hij haar geteased had met zijn handen, zijn mond en zijn pik, tot ze hem had toegeschreeuwd dat hij haar godverdomme nu moest neuken of het zou zijn beste dag niet zijn.
Een sluimerende geilheid had zich van haar meester gemaakt. Ze voelde een nat plekje in haar broekje. Haar onderbuik tintelde. Of was het haar kutje geweest?
Ze had net de radio opgezet en de staande lamp in haar kamer op een sfeerlicht gedraaid toen er een appje van Amy binnenkwam. “Nu is het mijn beurt.” Ze stuurde een foto mee van een jongen die vastgebonden op een bed lag. Hij had enkel een onderbroek aan die de omvang van de onderliggende lul niet kon verbergen.
De foto werkte als een brandversneller die het waakvlammetje deed oplaaien dat Amy met haar verhaal had aangestoken. Net op dat moment had door de luidsprekers een nummer van Billie Eilish geklonken. Het was rustig en indringend. Ze kreeg er kippenvel van.
Ze sloot haar ogen en liet zich helemaal gaan. De muziek, de geilheid en haar fantasie bepaalden haar verdere handelingen. Ze sloot zichzelf op in een cocon van tederheid. Al wat ze nog wist, was dat ze genoot. Echt genoot.

Met de laatste noten van de muziek had ze haar ogen geopend. In het kantorencomplex aan de overkant van de straat, had ze de vage vormen van een man gezien. Recht tegenover haar. Het kon niet anders dan dat hij gezien had hoe ze zichzelf had bevredigd. Aan de schamele bewegingen die ze kon zien, leek het of hij zich op haar aan het afrukken was.
Ze had gegild. Ze had het licht uitgedaan. Ze was op haar bed ineengedoken.

Haar gedachten en emoties schoten alle kanten op. Ze voelde zich betrapt, onteerd, vies. En God, wat voelde ze zich geil.