Tim's Teefje - 107

Goed voor de fysieke gesteldheid was het slapen op de vloer niet geweest, maar omdat het niet al te lang had geduurd viel het nog redelijk mee.

Opnieuw was het een godswonder waar iedereen de volgende ochtend vandaan kwam en hoe ze op een gegeven moment ook weer verdwenen. Dat er voor het voltrekken van het wonder liters koffie nodig waren geweest was echter een feit.

En dat er mensen waren die niet weg moesten en dus gewoon bleven liggen was ook totaal geen probleem. Oma was wel al fit en ging op een geven moment gewoon over tot de orde van de dag. Gummi en kutje die nog steeds twijfelden of kutje wel of niet bij oma’s kudde wilde horen kreeg medegedeeld dat niets moest en dat ook zij pas iets zou moeten doen als ze er volledig achter stond en waren daarmee gerustgesteld.

De dokteresse maakte kutje er naar eer en geweten op attent dat ze een morning after pil zou kunnen gebruiken als ze bang was om zwanger te zijn geworden, maar het verbaasde haar niet dat de jonge vrouw het helemaal te gek vond wat er die nacht gebeurd was.

Voor Tim was het z’n laatste dag op z’n werk en daar stond z’n hoofd zelfs niet eens naar het onvermijdelijke afscheidspraatje van z’n baas en collega’s. Hij was door alle toestanden thuis zelf vergeten om voor gebak te zorgen en dat bleek nog het hetgeen dat hij door zijn collega’s het meest aangemeten kreeg.

Net toen alles en iedereen zich op z’n gemak in de dag gesteld had gingen alle alarmbellen af. Het was al een flink stuk in de middag en dit keer was er geen tijd voor appjes maar belde teefje haar baasje in paniek op. Ze vertelde de ze zojuist door de school was gebeld en min of meer gesommeerd was direct daarheen te komen. Op haar vraag wat er in hemelsnaam aan de hand was haar blijkbaar geen duidelijk antwoord gegeven. De toon waarop het gesprek was gevoerd had ervoor gezorgd dat ze erg ongerust was.

Met uit te leggen dat als ze naar school moesten komen er blijkbaar niet iets als een ongeluk was gebeurd, kon hij haar enigszins tot bedaren krijgen, maar nog steeds besefte hij dat ze over haar toeren was en haar baasje bij haar wilde hebben.

“Natuurlijk kom ik,” was dan ook z’n antwoord op haar onuitgesproken vraag en zo trof hij niet veel later op de parking van de school. Nog steeds over haar toeren vloog ze hem in de armen.

“Wat kan er gebeurd zijn?” was haar eerste vraag en aan haar manier van doen zag hij dat ze echt ontdaan was. Was ze na alles wat ze mee had gemaakt nog wel in staat om ‘goed’ om te kunnen gaan met de dingen die er gebeurden. Of namen haar zwangerschapshormonen een loopje met haar?

Waar teefje zichtbaar over haar toeren was toen hij haar voor de school trof had hij al min of meer bedacht waar dit over zou gaan. Zelf was hij maar wat blij dat hij nu nog eerder z’n saaie job achter zich kon laten en zo had hij dus eigenlijk best zin in een beetje opwinding.

Nog op de parking wist hij haar, opgesloten in een stevige knuffel tot rust te brengen door haar op de hoogte te brengen van zijn bedenkingen. Zo kon het ook dat ze zichzelf weer onder controle had en in de kamer van de directeur zichtbaar onbewogen bleef toen ze te horen kreeg dat z’n vermoeden uitkwam.

Pup en pet hadden hun plannen tot uitvoer gebracht en waren in al hun jeugdige naïviteit behoorlijk onvoorzichtig te werk gegaan. Nu waren ze dus betrapt. Bijna een maand lang was dat niet gebeurd en ze waren daardoor overtuigd geworden van hun onschendbaarheid. Zodoende hadden ze meer oog gekregen voor het geld dat ze wilden verdienen dan voor het feit dat ze zich met ongeoorloofde praktijken bezighielden.

Waar teefje alweer wat meer gerust leek was de directeur duidelijk not amused. Hij wist echter duidelijk niet wat hij er mee aan moest en al helemaal niet waar hij moest beginnen. Dat hij in al zijn jaren in het onderwijs het nog nooit had meegemaakt dat leerlingen zich schuldig hadden gemaakt aan prostitutie wist hij echter wel duidelijk te maken.

Midden in zijn betoog kwam de vader van pet binnen, wat ervoor zorgde dat de arme man nogmaals opnieuw moest beginnen. Zelfs nu kwam hij niet goed uit z’n woorden.

Al gauw viel er een diepe stilte en die leek vooral de directeur nodig te hebben om tot rust te komen. De vader van pet was ondertussen één en al ingehouden woede.

De gemoedstoestand van de directeur was minder duidelijk dan die van de vader van pet, maar nu het stil was, was het echter wel duidelijk dat de blik van allebei deze mannen op teefje gericht was.

Gelukkig zat die er zoals altijd netjes bij. Geen werkkleding vandaag. Waarschijnlijk geen ondergoed, maar in ieder geval geen werkkleding. Haar uiers schreeuwden natuurlijk wel om aandacht en dat was volgens Tim misschien maar goed ook. Op die manier zouden haar tattoos misschien wel niet zo veel opvallen.

Een blinde kon zien dat beide mannen onder de indruk waren. Even leek het er dan ook op dat het er aan bij droeg dat de kilte in de lucht wat minder werd.

De directeur zat achter z’n bureau, de rest van het gezelschap ervoor naast elkaar. Hij zag teefjes benen dan ook minder goed dan de man die zich nu waarschijnlijk zat af te vragen of dit daadwerkelijk de moeder was van het vriendinnetje van zijn dochter.

Ja het was duidelijk, de directeur keek vooral naar teefjes borsten. De vader van pet richtte z’n aandacht het meest op haar benen.

Gepraat werd er nu even niet, dus wat teefjes dacht wist hij niet. Zelf was Tim vooral blij dat haar haar weer enigszins op een kapsel begon te lijken.

Dat de directeur ervoor had gekozen om eerst met de ouders te praten was te begrijpen, maar nu er niks werd gezegd leek dat eerder nutteloos dan wat anders.

Gelukkig leek buiten de vader van pet niemand boos en dat was al heel wat.

“Het zijn natuurlijk eerst en vooral kinderen van deze tijd,” begon de directeur uiteindelijk weer. “Misschien moeten we niet te hard zijn in ons oordeel”.

Hij herinnerde zich nu waarschijnlijk het verhaal dat hij wilde vertellen en nu hij er aan begonnen was zorgde het gelukkig voor rust bij de ouders. Tim was zelfs even onder de indruk van hoe de man zich herpakte. De vader van pet leek ook te kalmeren en dat alleen al was goed nieuws.

Blijkbaar deden er al een tijdje geruchten de ronde en waren er tijdens de middagpauze bij de directie signalen binnen gekomen dat er zich amoureuze praktijken afspeelden op het schoolterrein en zo waren de beide jonge onderneemsters na het inzetten van extra toezicht tegen de lamp gelopen.

De dames hadden het blijkbaar zo druk met hun ‘werkzaamheden’ dat ze pas in de gaten kregen dat het fout zat toen ze in hun nekvel gegrepen werden. De school had vervolgens niet tot na het weekend willen wachten met het nemen van stappen.

De directeur deed heel goed z’n best om niet in detail te gaan en zo werd niet precies duidelijk hoe de dames, zoals hij ze noemde, waren aangetroffen. Tim kon er, zonder al te veel moeite een levendig beeld van in z’n hoofd vormen. Iets wat voor de rest van het gezelschap waarschijnlijk niet anders zou zijn.

Iedereen luisterde naar het betoog van de directeur en Tim bedacht zich dat ze later thuis de ontbrekende details wel te horen zouden verkrijgen van het tweetal zelf.

“Pubers experimenteren nou eenmaal met sex,” was uiteindelijk de conclusie waar iedereen het wel mee eens was en met het feit dat een school daar niet de meest geschikte plaats voor was ook.

Teefje die zichzelf ondertussen weer volledig onder controle had liet dat merken door haar grip op de hand van haar baasje te verminderen. Nu het gesprek ten einde liep werd ze zich er echter wel weer meer en meer van bewust dat ze er dan misschien wel netjes bij zat, maar ook onder ieders neus met haar blote billen op haar stoel. Ze wist duidelijk niet goed wat ze moest zeggen, maar vertelde later wel dat ze zich nadat ze haar emoties met betrekking tot het voorval weer enigszins onder controle had zich enorm geschaamd had over hoe ze daar had gezeten. Met een jongenskapsel, geringd, gemerkt, gechipt en sliploos had ze de blik van beide voor haar vreemde mannen op zich gevoeld. Ze vertelde ook dat ze op een bepaald moment meer bezig was geweest met de vraag of haar verschijning ertoe had geleid dat beide mannen een stijve hadden gekregen dan dat met de mogelijke gevolgen voor haar dochter en diens vriendinnetje.

Uiteindelijk was de samenkomst toch nog veranderd in een gesprek, maar daarin waren het vooral de mannen geweest die hadden gesproken. Daar had ze zich dan weer niet voor geschaamd. Dat haar aanwezigheid er waarschijnlijk voor had gezorgd dat de toon die tegen de meiden werd aangeslagen toen die uiteindelijk in de kamer werden geleid vatte ze op als een compliment toen ze dat van haar baasje te horen kreeg.

Het weer was nog goed en de dames hadden zich duidelijk gekleed met het oog op hun bedrijfsactiviteiten. Daarbij waren ze er inderdaad behoorlijk aan voorbij gegaan dat ze uiteindelijk gewoon op school zaten. De topjes waren te klein, de buikjes te bloot en de rokjes te kort.

Wel was duidelijk dat ze toch wel onder de indruk waren van wat er was gebeurd. Hun blikken waren naar de grond gericht en toen ze een stoel aangeboden kregen bleken de rokjes zo kort en strak dat het haast onmogelijk was om niet nog meer bedrijfsgeheimen prijs te geven.

Pup die een neusje had om mensen en situaties in te schatten was de eerste die oogcontact zocht. In de ogen van Tim las ze nu de bevestiging van haar gevoel dat ze er misschien niet zo slecht voorstonden als ze in eerste instantie zelf had gedacht. Ze reageerde zichtbaar opgelucht en haar vriendinnetje die natuurlijk enorm op haar afgesteld stond pikte die verandering van gemoedstoestand feilloos op en zuchtte zelfs van opluchting.

Uiteraard hadden ze niets voor zichzelf te zeggen, ze reageerden duidelijk schuldbewust, maar bleken niet echt onder de indruk van de argumenten van de directeur dat hun reputatie misschien wel dusdanig beschadigd zou zijn dat hij eraan twijfelde of hun positie op zijn school nog wel houdbaar zou zijn. Ze verblikten of verbloosden beiden totaal niet. Tim was er van overtuigd dat de dames juist zouden vinden dat dit hun reputatie alleen maar deugd zou hebben gedaan. Dit zou immers nog tijden het onderwerp van gesprek zijn.

Zoals een echte schooldirecteur betaamd werden hun leerprestaties tevoorschijn getoverd en werd er vastgesteld dat die er niet onder geleden hadden.

Later vertelde pup dat zij en pet er inderdaad eerder goede reclame in zagen dan wat anders. Ze beseften zich echter allebei ook goed dat vanaf nu alle ogen en oren op hen gespitst zouden zijn en dat ze dus meer dan ooit zouden moesten oppassen met wat ze deden.

De vader van pet bleek eerst en vooral aan z’n eigen reputatie als lokale ondernemer te denken dan aan die van z’n dochter en dat vond pet eerder grappig dan dat ze er een probleem mee had.

Uiteindelijk werd besloten dat de reputatie van haar vader een schorsing of verwijdering van z’n dochter van haar school grotere schade zou ondervinden als wanneer de zaak zoveel mogelijk binnenskamers zou worden afgedaan.

Bewust of onbewust, maar waarschijnlijk bewust was de houding van de jonge dames tegen het einde van het gesprek alweer een stuk zelfverzekerder dan toen ze als een geslagen wezeltjes binnen kwamen. Tim zag het, maar ook dat de mannen niet zo goed om konden gaan met het hervonden zelfvertrouwen en daarmee ook de zelfverzekerde uitstraling van de dames. Zelfs haar vader deed alle mogelijke moeite om toch zeker maar niet al te wellustig naar ze te kijken. Die richtte z’n blik derhalve maar weer op teefje.

Pup en teefje hadden het echter ook gezien en waar teefje daar zichtbaar van onder de indruk was zag hij meteen de hoorntjes van haar dochter tevoorschijn komen. Die zou haar bevindingen met haar vriendinnetje gaan delen. Dat wist hij meteen zeker.

Tim, teefje en de vader van pet zaten zoals al eerder gezegd netjes voor het bureau van de directeur, teefje bijna omdat het zo moest zijn tussen de beide mannen in en de meisjes links elk op een stoel tegen de muur waardoor ze vol in de kijker zaten. Dus zeker die van pet’s vader die zich het dichtst bij hen bevond.

Zodra pet door had dat haar vader moeite had om niet naar haar en haar vriendinnetje te kijken zocht ze oogcontact met Tim. Ook zij zag hem toch als haar baasje en kleurde zowaar even rood. Ze had blijkbaar meteen begrepen dat ze het hier en nu beter niet op de spits dreef en stopte dan ook met spelletje dat ze speelde en kneep haar benen weer netjes zo dicht als ze kon bij elkaar.

Maar haar zucht van opluchting en de wetenschap dat haar vader verlekkerd naar haar had gekeken zorgde er als snel voor dat ze ietwat meer onderuit zakte waardoor het moeilijker werd om haar benen echt goed bij elkaar te houden. In deze houding kon ze niet anders dan het gevecht met het strakke rokje aan gaan om toch maar niets te tonen van wat zich eronder bevond. Weer onder de invloed van Tim zat ze opeens weer kaarsrecht, met haar beide benen tegen elkaar.

Of de directeur begreep wat er aan de hand was kon Tim niet goed inschatten, de man bleef tijdens heel het gesprek z’n aandacht vooral op de ouders richten en z’n blik rustte daarbij vooral op teefje en om specifiek te zijn op diens uiers.

Toen de man op het eind niet recht ging staan om handen te schudden was het voor alle stoute mensen in de kamer duidelijk dat hij inderdaad een stijve moest hebben gekregen.

Ook de vader van pet schuifelde raar weg en Tim lachte er in zichzelf om dat hij zich er niet voor hoefde te schamen. Sterker nog, heel de situatie was best opwindend.

Op de gang troffen ze een ongeruste juf en bleek de vader van pet niet van plan om te vertrekken, waardoor ze eigenlijk niet tegen elkaar konden zeggen wat ze eigenlijk zouden willen. Het was bovendien nu eerst zaak om de juf gerust te stellen al wierp dat op zich ook wel weer vraagtekens op bij de vader van pet. Hopelijk dacht hij niet verder dan dat de lerares van z’n dochter oprecht bezorgd was over haar leerlingen.

Iedereen keek dan ook op toen de man zich liet ontvallen dat alles nog mee leek te vallen. Zeker gezien het feit dat z’n dochter betrapt was op hoerdelarij.

Dat leek Tim het goede moment om voor een volgend gesprek het schoolgebouw te verruilen voor een andere locatie en zo nodigde hij dan ook alle betrokkenen uit om naar teefjes huis te komen. En hoewel de vader van pet aanvankelijk terug naar z’n vrouw en z’n winkel wilde stemde hij er uiteindelijk mee en ging met z’n dochter op pad.

Wel wist hij toch nog te zeggen dat het allemaal niet al te lang meer mocht gaan duren omdat vrijdag altijd een drukke dag was in de winkel en dat het strakjes ook nog koopavond zou zijn en zijn vrouw er nu alleen voor stond. Blijkbaar dacht hij toch meer dan aan borsten en billen, want anders dan in het kantoor van de directeur gaf hij z’n ogen nu wel goed de kost.

Diezelfde vrouw liet hij trouwens bij het verlaten van het schoolgebouw wel even weten hoe de zaken ervoor stonden en die vond het blijkbaar ook een goed plan dat hij even met de ouders van het andere meisje zou praten.