Nieuwe ontdekkingen ontstaan vaak uit toeval. Iets wat elders gebeurt, leidt ineens tot een brainwave op een ander terrein: het een lokt het ander uit. We schrijven het jaar 2030. Het was een sensationeel concept dat begin jaren 20 werd bedacht: de Tune-In-Empathy Technology (TIET).

Feitelijk werd de kiem van deze uitvinding gelegd bij de toepassing in 2022 van de technologie dat auto’s gedwongen konden worden om binnen de bebouwde kom van een stad 30 km te rijden. Alsof ze een cloud of wolk inreden, waarin er automatisch werd ingegrepen op hun autonome gedrag.

Er kwamen steeds meer denkbeelden bij de Willy Wortels in deze wereld over het van buiten waarnemen van elkaars gedrag en het uitlezen van motieven en handelingen. En mogelijk zelfs die handelingen sturen. Kon dat ook niet in het limbische systeem van de mens, een veel complexer en autonomer wezen dan een ding, een auto?

Iemands gedachten en motieven bleken op zichzelf natuurlijk hersenprocessen die ook heel goed van buitenaf afgetapt konden worden. Als je maar de juiste frequenties kende, dan kon dat toch?.

En zo ontstonden de eerste voorzichtige experimenten om mensen uit te lezen. Eerste via klassieke draadjes en elektrodes op badmutsen, maar al gauw werden er ook draadloze varianten ontwikkeld. Alsof de mens een wifi-aftap-punt werd. Zolang je maar in de buurt was, kon je bepaalde hersenactiviteiten van die persoon uitlezen. Maar daarna werd de technologie volledig internet-based. Als de proefpersoon er – met zijn IP-adres – toestemming voor verleende, dan kon je als het ware op iedere plek en op ieder moment inloggen in zijn of haar gedachtestroom. Sturen, dat lukte nog niet, maar lézen, dat ging steeds beter.

De eerste experimenten werden wel met grote omzichtigheid aangegaan. Het was sensationeel, maar ook beangstigend. Iedereen realiseerde zich dat deze technologie met de nodige ethische waarborgen moest worden omgeven. Proefpersonen meldden zich, om in een gecontroleerde setting te vertellen of en hoe ze de gedachten van anderen ervoeren.

Zo belandden we in het voorjaar van 2030. Ik had net een lange relatie achter de rug en was weer een vrij man. 47 jaar, twee al studerende kinderen. Ik was nogal tegen het internet-daten en kon mijn draai ook niet vinden in live kroegen of virtuele bars. Ik had via mijn hobby’s en op het werk best genoeg vrouwelijke aanspraak. Maar er zat niet iemand tussen, op korte termijn. Ik ging al wel al jaren op vertrouwde wijze om met een vrouw die ik kende uit het theatercircuit.

Toen er gevraagd werd om experimenten om de TIET-technologie met ‘zielsmaatjes’ verder uit te testen, trok ik de stoute schoenen aan en benaderde haar. Waren wij immers geen zielsmaatjes? Dat was best een gedurfde stelling, maar ze reageerde er verrassend open op. Ze vond zo’n experiment best wat voor ons. En spannend.

Ze reageerde dus enthousiast. We kregen een intake gesprek bij een TIET-kliniek. Ik kreeg haar IP adres en de toezegging dat ik die avond waarschijnlijk al de eerste signalen binnen zou krijgen.

Die avond zit ik ontspannen op de bank naar voetbal te kijken, als ik ineens een merkwaardig gevoel over me krijg. Ik sluit mijn ogen en voel me ineens heel anders. Zachter en sensitiever. Ik strijk over mijn billen en kijk in een spiegel. Althans, die sensatie krijg ik binnen (ik zit nog steeds op de bank).

Ik zie mooi gewelfde borsten in een voorgevormde cup met een zilveren panterprint. Ik zie mijn handen over mijn borsten strijken. Voelde een stroomstootje in mijn lendenen. Ik draag een slipje, ook met panterprint. Ik zie in de spiegel ineens mijn achterkant: billen en rugpartij. Ik voel me tevreden en behaaglijk. Ineens krijg ik een beeld door van mezelf! Ik bedoel, van mij als man. Ik denk even aan mezelf en dat is ook een aangenaam gevoel. Ik zie mijn hand – is het wel mijn hand? – die heel even over mijn kruisje wrijft. Er trekt een rilling door me heen en ik hoor mezelf prevelen: mijn kutje is nat van hem.

Het volgende moment sta ik in de badkamer. Mijn slipje wordt naar beneden getrokken en een moment later zie ik een helder straaltje tussen mijn benen lopen. Ik plas uit mijn vagina. Dat doet me wat.
Ik voel ineens een scherpe hoofdpijn opkomen aan de rechterkant van mijn hersenen. Ik ben weer thuis, in mijn eigen vertrouwde woonkamer. Ik zit gewoon weer voetbal te kijken en ben alle verwarrende gevoelens van daarvoor weer kwijt.

Op dat moment realiseer ik me pas dat dit geen dommel-droom is, maar een in-tuning op de gedachten van mijn vriendin. Ik besluit haar meteen te appen.

‘Wat heb je vandaag aan onder je jeans’, vraag ik haar.

Ze reageert direct: ‘hoezo wil je dat weten? 😉’

Ik zeg: ‘een grijze panterprint BH met bijpassend slipje’

‘Wow, hoe weet jij dat?! Las je dat uit mijn gedachten?!’, appt ze vlot terug.

‘Bellen?’, vraag ik gretig.

En dadelijk gaat mijn mobiel over. Ik neem op en zeg: ‘ik zag mezelf net in de spiegel kijken naar mijn lingerie. Streek over mijn billen en mijn kruis. Pardon, jouw kruis…’

‘Meen je dat, Martin?! Dat is bijna eng! Ik zou net gaan douchen.’

Ineens krijg ik weer gedachten binnen. Ik hang, of beter, Elise hangt op een vrij groot vierkant bed en ik kijk naar mijn outfit: een witte badstoffen badjas die een beetje openvalt en de aanzet van mijn borsten toont. Ze glimmen een beetje in het gedempte licht van de kamer.

‘Lig je nu op bed in je badjas?’, zeg ik nieuwsgierig.

Het is even stil.

Dan zegt Elise: ‘Martin! Maar dit is echt sensationeel! Ik lig inderdaad in mijn bedje en badjas’.

‘En je hebt je bh uitgedaan en een schoon onderbroekje aan’.

Ik zie mezelf haast in een visioen naar beneden kijken en mijn benen spreiden. Mijn vingers drukken even in het witte kruisje van mijn ondergoed. Ik besluit om die gedachte niet met Elise te delen.

‘Sinds wanneer ontvang je die gedachten van me?’, vraagt Elise me.

‘Sinds net! Met die spiegel. Daarvoor nog helemaal niks. Wow, dit is gaaf! Mochten we eigenlijk wel contact met elkaar hebben volgens het experiment?’.

‘Daar hebben ze niks over gezegd. Of wel! Dat was volgens mijn niet zo’n punt. En ik vind het heel spannend.’
Ik voel dat Elise nog even in haar kruis blijft krioelen. Ik voel daarop schokjes die effect op mijn penis hebben. Alsof haar gevoel zich met mijn lichaam vermengt. Ik verbeeld me het ook een beetje aan haar stem en ademhaling te horen. Ik vraag: ‘wat doe je nu?’.

Ik hoor een zuchtje bij haar en dan zegt ze: ‘eh, ik was van plan zo onder de douche te gaan’.

‘Lekker’, floep ik eruit, ‘daar ben ik dan bij…. of wil je dat niet?’.

Elise zegt: ‘alsof ik keus heb! Je bent er bij zolang ik nadenk en gedachten registreer. Misschien moet ik niet nadenken bij wat ik doe. Stel dat ik gedachteloos mijn ding doe. Of aan autorijden denk, terwijl ik douch. Dan krijg je iets anders mee’.

Ik zeg: ‘Geen idee. Laten we eens kijken. Wat leuk is dit! Ophangen nu! Ga jij maar gedachteloos douchen en ik bel je dan over een half uurtje. Vertel ik je wat ik allemaal doorkreeg. Althans, waar je aan dacht.’

Ik besluit de hond uit te gaan laten. Al wandelend heb ik mijn eigen gedachten. Over de kracht van dit experiment.
Over het gevaar ervan. Want je laat mensen wel heel dichtbij komen op deze manier. Daarmee zou je uitgebuit kunnen worden. Door kwaadwillenden, door reclamemensen. Ik moet denken aan een stokoude film met Mel Gibson. Die kon door een bijna-elektrocutie in bad de gedachten van vrouwen lezen. Doodvermoeiend. Uiteindelijk was voor Gibson de lol er gauw vanaf. Benieuwd hoe lang ik het vol zal houden.

Terwijl ik weer naar huis wandel, voel ik ineens een scheut in mijn lendenen. Mijn penis begint te groeien. Hier in het pikkedonker! Ik schrik er van. Dan krijg ik een beeld door van nota bene mezelf. Alsof ik nu naakt op straat loop. Ik kijk schichtig om me heen en kan me nog net bedwingen om niet mijn handen voor mijn kruis te slaan. Ik zie ineens Elise naar me glimlachen. Ze heeft een vinger op haar poesje terwijl het water over haar lichaam stroomt.

Dan zie ik haar autorijden, met één hand aan het stuur en een ander tussen haar benen. En dan….er golft een waanzinnig gevoel van geilheid over me. Ik zie niks, maar voel des te meer. Dit heb ik nog nooit meegemaakt. Ik voel me verbonden, één met alles en ik geef me helemaal. Het gevoel gaat van mijn kruin tot in mijn tenen.

Ik heb nog net de tegenwoordigheid van mijn eigen geest om door te stappen het huis in. Ik ren naar boven en trek al mijn kleren uit en ga op bed liggen. Mijn hele lijf trilt. Weer dat gevoel van verbondenheid. En dan een flard van mezelf. Vorig jaar zomer, toen ik met Elise aan het varen was en we elkaar met een roeispaan nat spetterden. We lachen. Mijn penis staat ondertussen stijf. En ineens kom ik klaar. Ik spuit over mijn navel, tot aan mijn borstkas.

Normaal ebt de geilheid dan direct weg, maar ik voel een tweede golf, nog intenser, en weer spuit ik sperma. Dit heb ik nog nooit meegemaakt. Ik ben er moe en afgepeigerd van. Ik zie mezelf weer autorijden. Twee handen aan het stuur nu.

Ik droog me met een handdoek af en besluit dan zelf ook maar gauw even te douchen. Net als ik met natte haren weer op mijn slaapkamer kom, gaat de telefoon. Elise.

Ik neem op en zeg: “je was aan het autorijden!”

“Echt?!”, zegt Elise bijna joelend, ‘het werkt dus!. Als ik aan iets anders denk dan zie je dát!’

We lachen. Ik laat me op bed vallen. Ik krijg door dat Elise ook op bed ligt. Ik voel me rozig en verzadigd.
“Elise..”, zeg ik aarzelend, “dacht je nog aan meer?”

Ik hoor Elise haar adem inhouden: “eh, hoe bedoel je?”

Ik besluit onschuldig te beginnen: “Je dacht even aan ons boottripje vorig jaar. Toen we elkaar nat spetterden”.

“Klopt, zegt ze. En dan giechelt ze: “ik dacht ook aan dat je naakt was”.

“Dat heb ik gevoeld!”, zeg ik enthousiast.

“En verder..?”, zegt Elise.

“Volgens mij heb jij jezelf daarna een rondje verwend”, zeg ik schuchter.

Ik voel een soort schaamte doorkomen en haast me: “wat heerlijk is dat bij een vrouw! Het voelde enorm fijn.”

Elise grinnikt, “zo, dan weet je dat ook!”

Ik denk dat we nog heel veel plezier aan het experiment gaan beleven.