Ik heb voor onze afspraak bij de kliniek al even gebeld met onze onderzoekster Anne. Of het mogelijk is dat Elise ook mijn gedachten kan lezen? Kwestie van een extra IP-adres invoeren, toch? Dat is immers de basis van dit TIET-experiment: de Tune-In-Empathy Therapy.

Anne de onderzoekster belt me niet veel later enthousiast terug. Dat wederzijds uitlezen van gedachten blijkt preciés de fase die het onderzoek opgaat. Dus als we dat zouden willen…we zijn de eersten. Ze zal het alvast voorbereiden, zodat we tijdens het gesprek de volgende dag al ‘gelijkwaardig’ zijn.

Ik tref Elise de volgende ochtend op de stoep voor de kliniek. Het is al zonnig en ze heeft haar jas over haar arm. Het lijkt alsof ze puft. “Zit ik me daar te haasten, kom jij gewoon te laat”, grinnikt ze.

Ze heeft vandaag een strakke donkerblauwe jeans aan, met dezelfde bruine laarzen als gisteren, en een blauw blouseje met rijgknoopje dat haar als gegoten om haar dunne bovenlijf zit. Haar borsten komen er heel fraai in uit. Ik kan niet helpen om te denken of ze er mooie lingerie onder draagt. Ik houd enorm van mooi zittende lingerie, vaak helemaal met wat subtiele afwerking, bijvoorbeeld kant. Ik kan daar echt van genieten.

‘he, en jij wil dus weten wat ik hieronder draag?!’, hoor ik Elise verrast denken.

Ik kijk haar verschrikt aan en we beginnen tegelijk te glimlachen.

“Het werkt!”, zeg ik vrolijk.

Elise kijkt me onderzoekend aan. “Klopt het nou dat ik ineens ook joúw gedachten kan lezen?”

Ik denk terug aan het telefoongesprek met Anne en het invoeren van het IP adres.

Elises ogen worden als schoteltjes: “Jij denkt net aan een telefoongesprek! En ik krijg dat mee! Wow! Dus jij hebt dit geregeld met Anne!”

Ik neem haar bij de arm en we stappen naar binnen. “We hadden er toch op het terras over dat het veel gelijkwaardiger is als jij ook mijn gedachten kan lezen? Nou, ik heb dat inderdaad geregeld”.

Elise blijft ineens staan. Ik hoor haar denken ‘ik moet dit eerst uittesten’. Ze kijkt om zich heen en ziet in de grote hal een zitbankje staan, een beetje beschut langs de zijkant.

We stappen gelijktijdig in die richting.

“Ok”, zeg ik, “dit moet Elise dus eerst even verwerken”. In een flits denk ik aan de wc-bezoekjes van Elise. Zal ik haar voordoen hoe dat is? Mezelf even verwennen zodat ze dat meekrijgt?

Ik zie Elise verrast naar me kijken. “Ja graag” zegt ze, “dat wil ik wel meemaken. Om te beginnen.”

Ik bedenk me dat iemand die ons ziet lopen er waarschijnlijk niets van snapt. Onze dialoog vindt half in woorden, half in gedachten plaats.

“Daar zijn de toiletten”, zegt Elise, als ze om zich heen kijkt. Ze wijst me op een bordje aan de muur. “Ik ga wel hier zitten”. Ze voegt de daad bij het woord en gaat zitten, haar benen over elkaar en haar jas erover heen. Ik voel een lichte opwinding bij haar.

Terwijl ik naar het toilet loop denk ik ‘kan jij jezelf opwinden als je je benen over elkaar slaat?’.
Ik krijg onmiddellijk antwoord in een gedachte van Elise ‘ja dat gaat best. hé, we zitten te whatsappen in ons hoofd’.

Ik grinnik en als ik de deur van het toilet open, is mijn penis van die gedachte alleen half hard. Ik ga tegen de muur staan en trek de rits open. Ik wriemel mijn onderbroek omlaag en trek mijn penis naar buiten. Hij schuurt langs de metalen rits, dat doet even pijn.

‘zeg, doe je voorzichtig? ik wil hiervan genieten hoor’, krijg ik van Elise binnen in mijn gedachten.
‘sorry’ denk ik lachend. De gedachte dat Elise alles van me meekrijgt vind ik heel opwindend. Ik beweeg mijn voorhuid langzaam heen en weer en al gauw staat hij hard en recht.

‘zeg eens wat geils’ denk ik nu. Maar er komt niet direct wat binnen. Waarschijnlijk zit Elise zich enorm te verbazen over alle gedachten en beelden die ze binnenkrijgt. Wat dat betreft krijgt ze een spoedcursus in-tunen. Ik denk terug hoe ze net op de stoep stond en hoe mooi ik haar vond in die strakke blouse en mooie jeans en die laarzen. Ik voel een stroomstoot in mijn onderbuik. Ik beweeg mijn penis iets sneller en ga alvast een beetje strategisch bij de pot staan. Doe de bril omhoog.

‘je hebt een indrukwekkende … eh .. penis’ krijg ik ineens binnen. ‘zou je willen dat ik nu met mijn hand je aftrek?’. Elise reageert dus tóch nog op mijn verzoekje net.

‘ja’, antwoord ik in gedachten en ik voel mijn penis warmer worden. Zoals zo vaak heb ik maar kleine triggers nodig om op een hoger niveau van opwinding te komen. Ik denk aan Elises billen. Hoe ze gister tegen de toiletwand stootten toen ze zelf klaarkwam. Ik zie ineens weer hoe ze donderdag werd gelikt door haar man en dat ze toen even aan mij dacht. En daar ga ik: in drie, vier lange halen spriets ik in de wc. Ik zucht ervan, maar probeer het genot zo geruisloos mogelijk lang vol te houden. Ik voel de spanning in mijn liezen als het zaad door mijn plasbuis schiet.

‘o wat geil is dit’ hoor ik Elise denken. Ik voel hoe ze haar benen tegen elkaar knijpt. Ze heeft haar hand onder haar jas inmiddels tussen haar benen gestoken. Ik voel haar borsten tegen haar blouse prikken. Dan ineens steekt ze haar hand onder haar riem haar jeans binnen. Ze drukt op het kapje over haar kittelaar en ze siddert.

‘gelukkig allemaal onder je jas’ denk ik.
‘jaa…kom je weer hier?’, smeekt Elise in gedachten.

Ik veeg mijn penis met wc papier netjes af en trek mijn rits dicht. Was mijn handen en loop weer de hal in. Ik zie Elise er verhit bij zitten, maar ze doet duidelijk moeite om zo normaal mogelijk over te komen.
“Hoe laat is het!?”, zeg ik verschrikt, ”shit, we zijn al vijf minuten te laat. Dan zie ik in mijn ooghoek net Anne aan komen lopen. Ze heeft een mooi getailleerd halflang doktersjasje aan. Haar pumps tikken koket over het marmer op de vloer.

“Hallo Elise en Martin, ik zocht jullie al. Komen jullie mee?”
Elise staat op en ik hoor haar denken ‘he vriend, niet zo naar andere vrouwen kijken, hoor’.

‘ik doe niks hoor, en jij hebt vlekken op je jukbeen’

Onder het lopen zie ik dat Elise glimlachend het kraagje van haar blouse iets sluit. Ze kijkt me verliefd aan. ‘fijn, zulke tips’, denkt ze.

‘hoe vond je mijn act op het toilet net?’ denk ik terug.
‘heel opwindend. beetje vluggertje wel.’

Anne houdt de deur voor ons open en zegt: “Wat zijn jullie stil vandaag”. Ik zie aan haar glimlach dat ze door heeft dat we telepathisch aan het praten zijn. In een flits zie ik dat zij het gebaar van Elise, het even dichthouden van het kraagje, spiegelt. Grappig, denk ik.

Ik zeg: “Elises in-tuning is net gestart. Dat zal het zijn”, en ik geef Anne een korte knipoog. Die glimlacht terug.
We gaan in een zitje op Annes onderzoekskamer zitten. Anne zedig in een fauteuil, waar ze met gesloten knieën naar rechts gedraaid gaat zitten, Elise en ik op een bank waarin we comfortabel wegzakken.

“Martin, vertel allereerst maar over afgelopen week. Ik zie dat je het in een schriftje hebt bijgehouden, heel goed!”
Ik begin haar te vertellen over hoe sensationeel het was dat ik Elises gedachten binnenkreeg.
‘laat de verwenrondjes en het vrijen nog maar even achterwege’ krijg ik ineens binnen van opzij. Elise denkt het naar me. Terwijl ik doorpraat kijk Elise met een kort knikje aan.

“Maar je hebt ook twijfels gekregen over het experiment”, onderbreekt Anne me ineens.

Ik reageer een beetje verward. Daar heb ik haar toch nog niks over gezegd? “Eh, hoe bedoel je?”

“Nou, ik krijg de indruk dat je het ook wel érg intensief vindt, dat constant meelezen op andermans gedachten”.
Ik knik en leg Anne uit dat dit de hoogste graad van geluk is, zo versmelten met een ander. Alsof je permanent de liefde met iemand bedrijft. Wat natuurlijk niet zo is, maar zo is het emotioneel wel. En dat er geen ontkomen aan is: je kan in-tuning niet uitzetten.

Anne knikt en denkt na. Ze vraagt droogjes: “jullie zouden ook wel willen vrijen met elkaar? Kan dat?”.

Elise denkt ‘ja dat zeiden we gister toch ook al tegen elkaar, Martin?’
Ik knik en denk ‘heel graag, lijkt me een sensatie nu we elkaars gedachten kunnen lezen’. Tegelijkertijd geef ik Anne ten antwoord: “Mmm, ik ben een man alleen, Elise is getrouwd….”

Anne richt zich tot Elise: “Zou jij dit omwille van het experiment thuis willen bespreken? Voor ons zou het geweldig onderzoeksmateriaal zijn”.

Elise schiet een beetje in de stress en denkt ‘hier heb ik nog helemaal niet over nagedacht’.
Ik denk terug ‘snap ik, laat ook maar hoor’; ‘maar ik voel dat je het wel heel erg graag wil?’

Elise kijkt iets opzij en denkt ‘dolgraag, hier, nu, ter plekke’ en zegt tegen Anne: “Op welke termijn wil je dit weten?”.
Anne glimlacht en zegt: “Volgens mij zou het vandaag zelfs wel uitkomen. Deze kamer is video-bewaakt. Ik kan weggaan en als jullie hier gemeenschap zouden hebben, dan zouden we een mooi gecontroleerd experiment hebben”.

Ik vind dat Anne hier wel een heel snelle conclusie trekt. Ik kijk haar een beetje onderzoekend aan. Het zit me niet lekker. Maar ik voel me ook opgewonden. Vrijen met Elise! Met iemand die lijfelijk en geestelijk helemaal verbonden is. En ik voel ook een schokje in mijn onderbuik vanwege het idee dat iemand met ons meekijkt. Die Anne is een leuke meid. Maar toch… nee. Ik twijfel enorm.

“Maar op video zetten? Dat wil ik niet”, zeg ik.
‘ik ook niet’, denkt Elise ‘laten we naar jouw huis gaan’.

Elise antwoordt Anne: “Nee, dat gaat ons allemaal veel te snel Anne. Wij willen hier eerst met zijn tweeën over praten. Ik vind dat nog al wat, op video en zo. En ik vind dit helemaal geen vertrouwde en gezellige omgeving!”

“Ik ben het helemaal met je eens, Elise” zeg ik.

Anne knikt. “ik snap jullie volkomen. Ik stel voor dat we voor vandaag de sessie beëindigen. Ik ben benieuwd wat jullie ervaringen van de onderlinge telepathie gaan zijn!”

We staan op en lopen naar buiten. Elise haakt haar hand in mijn arm. “Kom, we gaan naar your place”, zegt ze opgewonden. We stappen in de auto en razen door elkaars geest. Als we bij mij thuis parkeren, rennen onze gedachten door. ‘ik kleed je al uit achter de deur’, ‘nee ik ervoor’. ‘nee, ik wil je heel langzaam beminnen’ ‘zullen we ervoor én erna douchen?’. We kijken elkaar aan en glimlachen.

“Ik krijg er hoofdpijn van, Martin. Het lijkt wel of alles wat we doen nu de ondertiteling krijgt van onze gedachtewisseling. Dat is geen leven. Ik wil gewoon tegen je aan op de bank zitten met een kop koffie. Dat is wat ik wil. Enne: luister dan maar even niet naar mijn stoute gedachten”.

Ik grinnik. “En jij niet naar die van mij. Die staan immers nooit stil”.

Ik heb een muziekje aangezet en we drinken koffie op de bank. We zijn stiller dan anders. Dat komt omdat onze gedachten de helft van onze conversatie invullen. Ik voel dat Elise zich warm en behaaglijk voelt. Ik voel dat zelf ook. Ik ben wel ergens opgewonden, maar er is vooral genegenheid. We kijken elkaar aan en ze zoent me op mijn mond. Het wordt een langzame tongzoen. Ik strijk haar haren achter haar oor en fluister: “zullen we het dan heel langzaam en rustig aan doen? Ga je mee?”

Ze knikt. We staan op en ze loopt me voor naar de slaapkamer die ik haar wijs. Ik hoor haar denken ‘kleed me langzaam uit’. Ik reik van achter naar haar schouders en ga tegen haar aanstaan. Langzaam maak ik de knoopjes van haar blouse los. Er komt een donkerblauw kanten setje onder vandaan.
‘wat heb je mooie borsten en wat een prachtige kleur is dit’ denk ik.

Elise zegt: “Dank je, ik heb er vanochtend over nagedacht wat ik zou aantrekken”.

Ik grinnik: “Dat weet ik immers”.

We lachen. Elise draait zich om en kust me vol passie. Met haar vingers probeert ze de knoop van mijn broek open te maken. Met enige moeite lukt haar dat en ze trekt de rits open. Ik doe bij haar hetzelfde. We stappen uit onze broeken en gaan onder het dekbed liggen.

‘ik zou zelfs misschien eerst een nacht bij je willen slapen en dan seks hebben’ hoor ik Elise denken.
Ik zucht: “Mijn idee, Elise. Het voelt zo vertrouwd.”

We liggen een tijdje lepeltje lepeltje. Ik zie Elises beelden uit haar jeugd op de boerderij van opa en oma voorbij komen. Ik denk aan mijn eerste solo-experimenten in de boom voor ons huis, toen ik liggend als een panter op een dikke zijtak ontdekte dat dat heel fijn tussen mijn benen voelde.

Elise ademt rustig. Slaapt ze?
‘nee, ik geniet’ zegt ze in gedachten tegen me.

Ik voel mijn penis nu stijf worden. Voel me er bijna schuldig over. Wil het intieme moment niet verstoren.
“Dat doe je niet hoor. Ik wil het ook.”, zegt Elise nu zacht en ze draait zich om en kust me weer. Ze trekt haar slipje onder de deken uit en gaat in een lenige beweging op mij zitten. Ze schuift een paar keer met haar poesje heen en weer over mijn stijve. Haar vagina is vochtig. Het windt me enorm op en ik zie Elise zuchten.

‘ik zou zo kunnen komen’ hoor ik haar denken.
‘ik ook’ geef ik haar woordeloos ten antwoord.

Dan duwt ze mijn penis met haar rechterhand naar binnen. Langzaam begint ze op me te bewegen. Ze slaat het dekbed naar achter en ik zie haar nu in volle glorie op me zitten.
‘vind je mijn borsten mooi’ denkt ze. Ik pak haar borsten als antwoord vast en kneed ze zacht. Ze drukt haar bovenlijf tegen mijn gestrekte armen en handen. Ondertussen bepaalt zij het tempo van haar beweging op mijn schoot.

‘het is heerlijk Elise. ik heb hier vaak over gedroomd’
“Ik ook”, zegt ze met een zucht en ze heft haar handen hoog en woelt zo door haar haren. Haar borsten spannen
zich als ze zich zo uitstrekt. Ze is een beeld uit de tuinen van Versailles.

‘je bent een godin’ denk ik bewonderend. Ik voel direct een stroomstootje door haar lendenen gaan.
‘lekker als je dat denkt, dat windt me op’ hoor ik haar denken.
Ik denk terug ‘je kutje is zo lekker nauw, ik voel hoe je om mijn penis krampt’

Elise begint te kreunen. ‘nog niet klaarkomen hoor’, denkt ze tegen me.
Ik til haar ineens van me af en leg haar opzij. Ik kruip overeind en ga tussen haar gespreide benen liggen.

“Ik ga je eerst likken”, zeg ik.

“Toe maar”, zegt ze.

Met lange halen glijd ik door haar vaginalippen en cirkel ik rond haar kittelaar.
‘o dat doe je goed, nu iets meer naar rechts’ hoor ik Elise denken.

Ik doe onmiddellijk wat ze denkt. Ze begint meteen te schokken.
‘o nog even en ik kom, ja daar, daar’ denkt ze. Ik reageer meteen op haar stille aanwijzingen.

‘o daar komt het.. daar… nu’, Elise begint te trillen en ik duw mijn tong nu plat op haar klit. Ze komt klaar en blijft komen. Ze begint te huilen en ik ben ook overmand door emotie. Ik ga op haar liggen en kus haar gezicht, haar tranen. Mijn penis duw ik daarbij tussen haar geopende benen.

“Kom in me”, zegt ze indringend. Ik glijd heel gemakkelijk in haar en blijf even stil liggen.
‘we zijn een, in lichaam en ziel’ denk ik.

Elise kijkt me met betraande ogen aan en knikt: “Een in lichaam en ziel”.

“Het is bijna té intens”, zeg ik.
Elise kijkt me vragend aan. ‘dat zag ik niet aankomen’ hoor ik haar denken.

Ik knik. ‘Ik zit nog met iets wat vanmiddag gebeurde’ denk ik.
‘straks’ hoor ik Elise denken. Ik glijd weer uit haar en ga weer lepeltje lepeltje liggen. Ik wil dat dit blijft voortduren.

“Wil jij niet klaarkomen?”, vraagt Elise nieuwsgierig. Ik schud mijn hoofd.
‘in gedachten ben ik al klaargekomen’ denk ik. Ze draait zich om en kust me weer.

We soezen een tijdje weg. De telefoon gaat. Het is Anne. Of we eind van de middag toch nog even langs willen komen. Elise en ik kijken elkaar een beetje verbaasd aan. Het onbehaaglijke gevoel dat ik net tijdens het vrijen had, keert terug.

Elise weet dat ik wat denk. Ze zwijgt. Ook in haar gedachten. En dat is heel geruststellend. Zó vaak zitten mensen met vragen. Als ze ze niet stellen dan denken ze er wel over na. En als je dan tuned-in bent is dat erg onrustig. Alsof je permanent ‘aan’ staat.

Terwijl ik het denk hoor ik Elises gedachte: ‘zo is het maar net, lieve Martin’. We kijken elkaar aan en zoenen even.

Die namiddag worden we door Anne binnengelaten op haar kantoor. Dezelfde setting als die ochtend. Maar Anne lijkt meer gespannen.

“Hoe gaat het?”, vraagt ze.

“Goed”, zegt Elise.

“Fijne dag gehad?”, ze kijkt ons daarbij op een bepaalde manier aan.

Ik denk meteen ‘elise, hier klopt iets niet’.
‘wat dan?’, denkt ze naar me terug.

Ik herneem het woord: “Zeg Anne, kun je me nog eens uitleggen hoe jij vanochtend zo duidelijk wist dat ik twijfels had aan het experiment? Ik had daar nog niks van verteld tot die tijd.”

Elise en ik zien Anne een beetje rood worden. Ze durft ons niet aan te kijken. Wij staren haar aan en er valt een lange gedachteloze stilte.

Dan kijkt Anne op en zegt een beetje bedremmeld: “Ik heb jullie misschien niet alles verteld….”.

Ze durft niet verder te praten. Ik kijk haar indringend aan en dan snap ik het ineens. “Jij bent ook op óns ingetuned! Dat is het!”

Anne kijkt verschrikt op en knikt dan langzaam haar hoofd. Ik voel een woede opkomen. Dit is dus preciés waarom TIET zo eng is!

‘ik ben het helemaal met je eens, dit is schandalig’, hoor ik Elise denken.

“Ok, mevrouw de onderzoeker, ik wil dat je jouw in-tuning op mijn en Elises gedachten onmiddellijk staakt!”

Ik zie dat Anne haar hand over haar voorhoofd strijkt. Ze is er duidelijk verlegen mee. “Ok, ok, ik was er zelf ook al niet helemaal tevreden mee, hoe dit gaat. Mijn professor…. Sorry, ik had hier meer moeten tegenstribbelen”. Ze pakt haar laptop en tikt wat opdrachten in.

“Wat is er met je professor?”, vraag ik streng.

“Toen jij gister vroeg of jullie samen elkaars gedachten mochten lezen, stelde hij aan mij voor om als onderzoeker als het ware mee te kijken. Ik twijfelde. Het is een illusie dat je dat als ‘fly on the wall’ kan doen. Als je meekijkt, dan beïnvloed je direct het experiment.”

“Ja maar het is voorál bijzonder onethisch. Nee: schandalig zelfs”, mengt Elise zich in het gesprek, “wij hebben jou immers helemaal geen ‘consent’ gegeven. Ik vind het nogal wat dat jij in onze gedachten mag wroeten. Jij mag toch ook niet zomaar mijn telefoon of appjes uitlezen? En dan zou dit wél mogen?! Terwijl gedachten het allerintiemste bezit van een mens zijn. Dat mag NOOIT in verkeerde handen vallen”.

Elise zegt het met zoveel emotie en beslistheid dat Anne er van begint te snikken. Ze jammert: “We hebben hier als kliniek een grote fout gemaakt. Het spijt ons. Ik ga terug naar de professor.”

Ik sta boos op en gris de laptop uit Elises handen. Ik zie een lijstje met ingelogde IP-adressen. Snel druk ik op ‘verwijderen’. Onmiddellijk merk ik iets geks: alsof er een soort lichtheid in mijn hoofd optreedt. Weg hoofdpijn.

Terwijl ik de laptop onder mijn arm klem en Elise een hand geef om uit de bank op te staan, denk ik ‘kun je me nog horen?’.

Er komt geen antwoord. Maar Elise kijkt me aan met een ingespannen blik.

“Dit is het bewijsmateriaal!”, zeg ik bozig tegen Anne. We zullen jullie TIET-experiment en deze laptop eens voorleggen aan een ethische tuchtcommissie. Het experiment is klaar!”.

Als we naar buiten lopen, sla ik een arm om Elise.

Ze mompelt: “we zijn niet meer in-getuned he”.

“Nee”, zeg ik. “Maar ik ken je beter dan ooit. Op de normale manier net zo goed”.

“Dat vind ik ook”. Terwijl we wegbenen duwt ze haar hoofd even tegen mijn schouder. Mijn zielsmaatje.