Hoi, dit is een nieuw en alleenstaand verhaal van mijn hand. Qua inhoud en thematiek heeft het weinig tot niets gemeen met 'De Hetevrouwenclub'; in plaats daarvan zoekt het aansluiting bij 'De Zwarte Bruiloft', een reeks die ik in 2020 op deze site heb gepubliceerd, en waarvan ik het teleurstellende einde binnen afzienbare tijd zou willen rechtzetten. Voor wie die reeks niet kent: ze draait om thema's als overspel, verraad en liefdesverdriet, en zal als dusdanig niet ieders meug zijn – net als dit verhaal. Hopelijk kunnen jullie er toch van genieten! Veel leesplezier.

++++++++++++++++++

(Michelle)

'Fuck!' Ik vervloekte mezelf luidkeels zodra ik de blauwe zwaailichten zag van de politieauto die nu achter me aan zat. Met een zucht bracht ik mijn wagen tot stilstand aan de kant van de weg. De avondschemering was al ingevallen en ik had gewoon zo snel mogelijk naar huis willen rijden. Op deze weg hield echt níémand zich aan de snelheidsbeperking – je kwam er toch nooit iemand anders tegen. Die agent was waarschijnlijk de een of andere rotzak die zijn maandelijkse quota moest zien te halen. Terwijl ik met mijn ogen rolde maakte ik wat knoopjes van mijn halsuitsnijding los om mijn B-cup beter te doen uitkomen. Ik ben een knappe jongedame van vierentwintig met kort bruin haar en een fraai gevormd lichaam – als ik die klojo maar genoeg inkijk in mijn decolleté gaf, zou ik er vast wel zonder boete af komen, zo redeneerde ik.

Ik hoorde knokkels tegen mijn autoraampje tikken en terwijl ik dat omlaag liet zoeven, probeerde ik mijn meest onschuldige gezicht op te zetten voor ik de agent aankeek. Ik kreeg echter iets heel anders te zien dan wat ik had verwacht – voor mij stond namelijk geen oudere, zwaarlijvige man, maar een vrouw. En wat voor een!

Twee dingen waren meteen heel duidelijk. Ze had dikke borsten en was geen katje om zonder handschoenen aan te pakken. Te oordelen naar haar gelaatsuitdrukking was ze niet in de stemming voor een vriendelijke babbel.

'Rijbewijs en identiteitskaart, alstublieft,' zei ze op een toon waarin opperste verveling doorklonk, alsof ze vanavond veel liever ergens anders was geweest. Ik gaf haar de documenten.

'Ben zo terug,' zei ze en ze stapte terug naar haar auto. Terwijl ze wegliep, kon ik haar eens goed bekijken – of eerder: ik kon het niet laten om dat te doen. Ze had echt een kathedráál van een lichaam. Ze was fit en slank, maar had rondingen op alle juiste plaatsen. Haar kont was hartvormig en was precies groot genoeg om mannen aan het kwijlen te krijgen. Terwijl ze wandelde zwiepte haar billenpartij opvallend heen en weer, alsof ze het erom deed, alsof ze me tot jaloezie wilde drijven. Ze was een paar minuten lang in de weer in haar auto, en toen ze terug naar me toe kwam, kon ik haar voorkant goed in me opnemen. Haar joekels van tieten eisten natuurlijk een groot deel van mijn aandacht op, vooral door hoe ze verleidelijk op en neer wipten in haar nauwsluitende uniform – en haar gezicht was al net zo spectaculair om te zien. Volle, pruilende lippen, en prachtige reebruine ogen die dwars door me leken te kijken zodra ze haar zonnebril op haar hoed zette. Ze was tevens langer dan ik, zag ik. Hoe moeilijk ik het ook vond om toe te geven, ze was gewoon blóédmooi. Volmaakt gebronsde huid, en een volmaakt lichaam dat elke naad van haar strakke uniform onder hoogspanning leek te zetten. En hoewel ze haar haar in een paardenstaart droeg, kon ik zien dat het glanzender, langer en voller was dan het mijne. Ik had een hékel aan ze.

'Weet u waarom ik u heb doen stoppen, mevrouw Dekker?' vroeg ze. Terwijl ze vooroverboog om met me te praten wierp ze een blik in mijn decolleté, en ik zag haar ogen heel eventjes twinkelen.

'Nee, eigenlijk niet, agent,' hield ik me van den domme. Ze keek op me neer alsof ik een idioot was.

'Wel, Michelle …' begon ze langzaam, als had ze het tegen een achterlijk kind. 'Je reed vijftien kilometer per uur sneller dan toegestaan. Je weet toch dat zoiets strafbaar is?'

'Ik was me er niet van bewust. Sorry, hoor,' antwoordde ik, geschokt door haar manier van doen.

'Je was je er niet van bewúst?! Jezus, wat een topbaan heb ik toch! Op prachtige weekendavonden als deze domme ganzen als jij aan de kant moeten zetten …' zei ze kwaad.

'Excuseer!?' Onwillekeurig was ik mijn stem gaan verheffen, want nu was ook ik kwaad. Hoe durfde ze?

'Oké. Aangezien ik hier overduidelijk de enige ben die nog enige voeling heeft met de realiteit, zal ik het je haarfijn uitleggen. Je reed vijftien kilometer per uur te snel. Normaal gezien heb je zoiets als bestuurder wel in de smiezen. Ik ben het kotsbeu dat iedereen altijd doet alsof zijn neus bloedt!' zei ze boos.

'Maar ik méén het, ik had het echt niet in de gaten, eerlijk waar!' stamelde ik, danig van mijn stuk gebracht door deze hele coversatie.

'Ach. Dus je bent alleen maar nalatig? Is het dat?' vroeg ze.

'Nee, ik … het is gewoon …' prevelde ik, niet in staat om de juiste woorden te vinden.

'Hoor eens, liefje,' begon ze. 'Ik heb mijn best gedaan om vriendelijk tegen je te doen.' Vríéndelijk? Moet dit bij haar voor vriendelijk doorgaan? 'Maar het is zonneklaar dat je een nalatige bestuurder bent. En trouwens, nu ik erover nadenk, je reed veeleer twintig per uur te snel. Dus krijg je een snelheidsboete van me, en bovendien ga ik je rijbewijs intrekken. Je zult opnieuw rijlessen moeten gaan volgen, en je krijgt je rijbewijs pas terug als je bewezen hebt dat je de regels van het verkeer beheerst. Gesnopen?'

'U maakt een grapje, hoop ik? Ik heb mijn rijbewijs hard nodig! Ik – ik heb een job, weet u wel? Ik weet toch hoe ik moet rijden!' stamelde ik verbolgen.

'Daar had je maar aan moeten denken voor je als een complete nitwit over de weg scheurde,' zei ze spottend.

'Wat hébt u toch tegen mij?' vroeg ik schril. Deze vrouw had duidelijk de pik op mij, maar waarom was me een raadsel. Ze keek me een paar tellen lang duister aan alvorens te antwoorden.

'Je behandelt me als een stommeling die je gewoon voor de gek kunt houden. Waarschijnlijk heb je levenslange ervaring met het voor je kar spannen van mensen. Maar weet je wat, liefje? De wereld is een wrede plek. Je moet beseffen dat je niet zomaar de regels aan je laars kunt lappen, wanneer het je maar uitkomt. Eigenlijk zou je me dankbaar moeten zijn. Weet je wat? Ik wíl dat je me bedankt. Als je dat niet doet, neem ik je mee naar het bureau!' Met een zelfvoldaan glimlachje deed ze er het zwijgen toe.

'Hoe dúrft u! Mijn man is de CEO van een van de grootste bedrijven in de stad. Ik ga zijn advocaten achter je aan sturen, en je zult het je zó ontzettend beklagen dat je me erin hebt proberen te luizen, dat garandeer ik je!' tierde ik tegen haar, buiten zinnen. Ze glimlachte boosaardig toen ze mijn dreigement hoorde.

'Oh, werkelijk? Ik sta ervan te kijken dat een vrouw als jij überhaupt een relatie hééft. Ik bedoel – moet je jezelf eens zien. Je bent overduidelijk een bitch van heb-ik-jou-daar! En trouwens, doe die knoopjes maar weer dicht. Je zet jezelf alleen maar voor schut. Was ik een man geweest, dan had ik je net zo lief die boete gegeven – wat een zielig paar muggenbeten heb jij daar, meisje! Ik kan me nauwelijks voorstellen dat manlief dáármee aan zijn trekken komt!' zei ze giechelend.

'Krijg de klere!' zei ik tegen haar.

'Luister, schatje. Je hebt de keuze. Ofwel buig je nederig het hoofd en bedank je me omdat ik je op je plichten heb gewezen en de straten veilig heb gehouden, ofwel ga je de cel in en zal die rijke echtgenoot van je je moeten vrijkopen. Wat wordt het, liefje?' vroeg ze.

Ik moest me beheersen. Ik mocht me in geen geval de nor in laten draaien. Ik had geen keuze. Dus zei ik knarsetandend en nauwelijks verstaanbaar: 'Dank u.'

'Wat zei je?' vroeg ze, vastbesloten om me nog wat meer te vernederen.

'Dank u,' zei ik opnieuw, en ditmaal probeerde ik wat vriendelijkheid te veinzen.

'Kom op, glimlach tegen me als je het zegt, anders geloof ik niet dat je het meent,' zei ze. Ik slikte mijn woede weg, glimlachte haar zo zuinig mogelijk toe en zei nogmaals: 'Dank u.'

'Zie je wel?' zei ze, alsof ze een kind feliciteerde dat iets eindelijk tot een goed einde had weten te brengen. 'Mag ik uw naam en volgnummer?' vroeg ik zo vriendelijk als ik maar voor elkaar kreeg.

'Vanzelfsprekend,' zei ze, en ze wees met haar vinger op de badge boven haar enorme borst.

'Volgnummer 6991, agente Veva Pauwels. Onthoud dat, liefje.'

++++++++++++++++++

Ik moest nog een hele poos in mijn auto wachten tot de takelwagen arriveerde, en had dus ruim de tijd om de hele situatie te overpeinzen. Voor zover ik wist zou mijn man vandaag overwerken omdat hij bezig was met een of ander groot project, dus ik besloot om hem niet te storen. Toen de takelwagen er eenmaal was en ik de chauffeur ons thuisadres had gegeven, ging ik verder zitten tobben op de passagiersstoel. Agente Veva Pauwels had me flink tegen zich in het harnas gejaagd, zoveel was zeker. Gewoonlijk ben ik vrij zachtaardig, maar deze vrouw had het – om god weet welke reden – op mij gemunt, en ik was niet van plan om dat zomaar over me heen te laten gaan. Als ze echt dacht dat ze het recht had om mijn rijbewijs in te trekken, zou ik haar eens flink de oren wassen in de rechtbank. Ik studeer rechten, dus ik wist dat ze haar hand flink had overspeeld. Toen we bij mij thuis waren aangekomen en de chauffeur mijn auto op de oprit had gestald, liep ik ons kleine huis binnen, nog steeds razend. Ik kon nauwelijks wachten tot mijn man ook thuiskwam, zodat ik mijn hart kon luchten. Volgens mij heb ik in de dertig minuten die het nog duurde voor hij ook arriveerde geen halve seconde neergezeten.

Mijn man Björn is net zo oud als ik, vierentwintig, en ik houd zielsveel van hem. Hij is reuzeknap om te zien, grappig, en extreem intelligent. Het is me nog altijd een raadsel hoe ik ooit een droomvent als hij heb kunnen strikken. En volgens mij houdt hij nog meer van me dan ik van hem. Hij is erg intelligent, zoals ik al zei. Van al wat ik over hem zei tegen agente Pauwels was geen woord gelogen. Mijn echtgenoot was de CEO van een bedrijf dat hij zelf had opgestart toen hij nog aan de universiteit studeerde. Zijn zaak was klein begonnen, maar het voorbije jaar had ze een hoge vlucht genomen. Het geld was gaan binnenstrómen, waardoor we besloten hadden om de bescheiden levensstijl die we er sinds ons huwelijk anderhalf jaar geleden opna hadden gehouden toch wat te gaan upgraden en uit te kijken naar een groter huis, waar we een gezin konden stichten.

'Hey, wat scheelt er?' vroeg hij, toen hij had gemerkt hoe overstuur ik was. Ik begon hem onmiddellijk het hele verhaal van die vreselijke agente te vertellen, en wat ze me had aangedaan. Mijn man luisterde geduldig, en toen ik al mijn frustratie had geventileerd, trok hij me tegen zich aan en begon ik te huilen. Heel even meende ik – bizar genoeg – teleurstelling in zijn blik te bespeuren, maar doordat ik gelijk aan het wenen ging en mijn emoties de vrije loop liet stond ik daar niet bij stil.

'Het komt wel goed, Michelle. Je hebt je rijbewijs zó terug. Zij is overduidelijk zwaar over de schreef gegaan, en in de rechtbank krijg jij sowieso gelijk. Maak je niet druk,' zei hij tegen me. Hij keek liefdevol op me neer en kuste me toen. Zodra hij de zoen verbrak, legde ik mijn beide handen op zijn achterhoofd en drukte zijn lippen terug tegen de mijne. Ik moest nodig mijn zinnen verzetten en sléúrde hem zowat mee naar onze slaapkamer. We scheurden elkaar net niet de kleren van het lijf en begonnen meteen een potje te vrijen. Nu was mijn man altijd erg bedreven geweest in lekkere seks, daarbij geholpen door zijn dikke, ruim twintig centimeter lange pik. Hij deed echter geenszins ruw, en bouwde zoals altijd heel geleidelijk zijn tempo op.

Hoe heerlijk de seks ook was, mijn gedachten bléven maar afdwalen naar wat ik vandaag had meegemaakt. Gewoon door bij agente Pauwels in de buurt geweest te zijn, en door sommige dingen die ze had gezegd, leek mijn zelfbeeld een knauw te hebben gekregen. Mijn echtgenoot leek méér dan tevreden met mijn B-cup terwijl hij hartstochtelijk op mijn harde tepels zoog en kauwde en ondertussen zijn lul diep in mijn lichaam dreef. Toch vroeg ik me af of hij mijn tieten misschien liever wat groter had gezien – zoals die van haar. Mijn god, die had zeker een dubbele D-cup, wie weet zelfs een E. Maar mij hoef je de mannen niet meer te leren kennen. Je mocht als vrouw dan nog zó sexy en aantrekkelijk zijn, als je een ijskoude bitch bent, is geen hond in je geïnteresseerd. En precies dat was agente Pauwels. Met haar gedrag en attitude zou ik er niet van hebben opgekeken dat ze nog nooit van haar leven een fatsoenlijke relatie had gehad.

Björn begon me steeds dieper en harder te palen. We kwamen perfect synchroon klaar, waarna we vredig in elkaars armen in slaap vielen, en al mijn zorgen waren vergeten.

++++++++++++++++++

(Björn)

Mijn vrouw lag naast me in bed toen ik, zoals gewoonlijk, voor haar wakker werd. Zo kwaad als de voorbije avond had ik haar nog nooit gezien – die agente moet haar echt wel het bloed onder de nagels vandaan hebben gehaald. Maar waarom, daar had ik nog steeds het raden naar. Ik had het gevoel dat ze die kant van het verhaal opzettelijk voor me verborgen hield. Normaal oordeel ik niet graag over andere mensen, maar ik kon me niet van de indruk ontdoen dat die agente een harde tante was die alle vrouwen die knapper waren dan zij systematisch probeerde te kleineren. Ik vind het niet fijn om zo over mensen te denken, maar in dit geval was het waarschijnlijk de waarheid.

Het was weekend en dus konden we voorlopig weinig stappen ondernemen tegen de agente. In een poging om Michelle wat op te vrolijken stelde ik voor dat we op huizenjacht zouden gaan. Ik wist dat ze al een tijd op zoek was naar het pand van haar dromen, en ik wilde niets liever dan haar dat te geven.

Toen ze wakker werd, had ik meteen door dat ze weer haar goedlachse, aangename zelve was. De avond voordien leek ze wel een compleet ander persoon te zijn geweest. Ik heb Michelle altijd als clever, grappig en enorm geëmancipeerd ervaren, en het was een schok geweest om haar zo gekrenkt te zien, zo vernederd, zo vreselijk van haar stuk gebracht. Wat ons nu te doen stond, was Michelles naam zuiveren, en ervoor zorgen dat die teef van een agente voortaan in het gareel zou lopen. Hier zou ze verdorie voor boeten! We bleven de rest van de dag thuis en bekeken op internet huizen die te koop stonden, maar Michelle liep voor geen enkel echt warm. Voor haar was alleen het allerbeste goed genoeg – en ik zou geduldig wachten tot het allerbeste zich aandiende.

++++++++++++++++++

(Michelle)

Toen mijn man vroeg of hij me met zijn wagen naar de universiteit moest brengen, zei ik van nee. Ik wilde niet dat hij me, als was hij mijn vader, aan school zou afzetten – nee, dan belde ik veel liever een taxi. Enkele dagen later kon ik al naar de rechtbank om mijn bekeuring aan te vechten, en toen ik daar aankwam was ik klaar om agente Pauwels het hoofd te bieden. Jammer genoeg zou het die dag nog niet zover komen, want het bleek dat ik alleen maar was uitgenodigd om de zitting in te plannen; die zou pas een week later daadwerkelijk plaatsvinden. Ik had flink de smoor in, maar goed, uitstel is nog geen afstel. En toen ik van de rechtbank op weg was terug naar huis, zag ik het. Mijn droomhuis, met een bordje in de tuin dat aangaf dat het te koop was. Ik gebood de taxichauffeur om te stoppen, stapte uit en nam het huis uitgebreid in me op. Het was in alle opzichten perfect: twee verdiepingen, een zwembad, groot gazon, en een grote garage. Ik was er op slag verliefd op, en aangezien er niemand thuis bleek te zijn noteerde ik maar de gegevens van de vastgoedmakelaar. Dit huis zou het worden. Hier zouden al mijn dromen uitkomen, dat wist ik wel zeker.

Ik deelde het goede nieuws met mijn echtgenoot zodra die thuiskwam, en hij was zielsblij dat ik eindelijk het huis van mijn dromen had gevonden. Omdat hij de volgende dag op zakenreis zou vertrekken, stelde ik voor dat ik het huis zou gaan bezichtigen en alles in gang zou zetten. Ik kon nauwelijks wachten.

++++++++++++++++++

Twee dagen later had ik een afspraak met de makelaar in het huis, en het interieur bleek zo mogelijk nog adembenemender dan de buitenkant. Er was zoveel ruimte die ik volledig naar eigen smaak zou kunnen inrichten, zoveel om van te houden … Hier krijgen ze me nooit meer weg, bedacht ik meteen.

'Waarom wil de eigenaar het huis verkopen?' vroeg ik aan de makelaar, een goed uitziende oudere dame.

'Wel, het is een alleenstaande vrouw en ze vindt het wat te groot voor één persoon,' antwoordde ze. Ik knikte begrijpend; dit huis was inderdaad eerder geschikt voor een familie dan voor iemand alleen.

'Goed. Laat ik maar meteen ter zake komen: ik ben helemaal weg van dit pand. Kan ik vandaag de koop nog sluiten?' vroeg ik haar.

'Wow – uh – wel, de eigenaar zou er dadelijk moeten zijn, en dan kunnen we de zaken meer in detail bespreken,' zei de makelaar. Net op dat moment ging achter mij de voordeur open, en ik draaide me om om de eigenaar die binnenkwam gedag te zeggen. Maar in plaats daarvan viel mijn mond open toen ik zag dat het Veva Pauwels was die tegenover me stond. Ze groette de makelaar, die op haar beurt dan weer uitlegde dat ik in het huis geïnteresseerd was. Vervolgens wendde ze zich naar mij toe en glimlachte breed toen ze zag wie ik was.

'Wel, mevrouw Dekker, wat een plezier om u weer te mogen ontmoeten!' zei ze, en ze stak haar hand naar me uit. Ik slaagde er nauwelijks in om mijn afkeer te verbergen toen ik haar hand schudde.

'Oh, jullie zijn kennissen?' vroeg de makelaar.

'We hebben elkaars pad wel eens gekruist,' antwoordde de agente vaag. 'Zouden mevrouw en ik eens onder vier ogen mogen praten?' vroeg ze.

'Uiteraard,' zei de makelaar, die naar buiten ging.

'Leuk om je nu al terug te zien, Michelle,' zei Veva Pauwels fijntjes, terwijl ze naar de keuken liep om zich wat te drinken te halen. Hoe hartgrondig ik haar ook haatte, toch kon ik niet anders dan opmerken hoe gewéldig ze eruitzag, zelfs nu, na wat ongetwijfeld weer een drukke, slopende werkdag was geweest. Mijn hekel aan haar werd er alleen maar groter door.

'Wil jij wat te drinken?' vroeg ze.

'Nee,' antwoordde ik kortaf.

'Over die oproepingsbrief die ik van de rechtbank heb gekregen, dat ik me volgende week moet komen verantwoorden …' begon ze. 'Dat lijkt me geen strak plan, schatje.'

'Oh, en waarom niet?' vroeg ik, en ik was gelijk weer op mijn hoede.

'Omdat ik door heel die rechtszaak misschien geen zin zal hebben om dit huis aan je te verkopen. Mocht je daarentegen zo goed zijn om je klacht in te trekken, dan kan dat natuurlijk een ander licht op de zaken werpen …' legde ze uit.

'Jezus, neem je me in de maling of zo? Wat is jouw probleem eigenlijk?'

'Is dat een nee?' vroeg ze met een boosaardige glimlach. Even overwoog ik om haar haar zin te geven, maar dit was een kwestie van respect. Die heks behandelde me als een stuk stront, dat kon ik niet zomaar laten gebeuren. Ik besloot het risico te nemen.

'Tot in de rechtbank,' zei ik fel, waarop ik het huis uit stormde.

On-ge-loof-lijk. Dat serpent was de eigenaar van het mooiste huis dat ik van mijn leven al had gezien. Maar wacht maar, ik zou haar eens een lesje leren. Eerst door die rechtszaak van haar te winnen, en vervolgens door dat huis van haar over te nemen. Hoe ik dat allemaal juist zou aanpakken wist ik nog niet, maar ík zou victorie kraaien, zoveel was zeker.

++++++++++++++++++

De volgende dag liep ik samen met enkele vrienden net de aula uit na een hoorcollege toen twee politieagenten op me afkwamen.

'Sorry mevrouw, maar bent u Michelle Dekker?' vroeg een van hen.

'Ja,' antwoordde ik argwanend.

'Mevrouw, u wordt aangehouden op verdenking van drugsbezit,' zei de ander.

'Dat meent u toch niet, hoop ik? Dit moet een vergissing zijn!' zei ik, meteen in paniek. Al mijn vrienden keken gechoqueerd toe hoe de agenten me in de boeien sloegen en afvoerden. Ik kon wel door de grond zakken van schaamte! Toen ze me naar hun auto brachten, somden ze mijn rechten op. Ik hoorde nauwelijks wat ze zeiden, want ik kon alleen maar aan Veva Pauwels denken. Hier zat zij achter, dat kon niet anders!

Acht uur later zat ik in een kale cel op het plaatselijke politiekantoor. Ik was furieus, want ik had van mijn hele leven nog niets met drugs van doen gehad. Die teef van een Veva Pauwels leek echt te denken dat ze met alles weg kon komen! Uiteindelijk, na wat wel een eeuwigheid leek, kwam een oude, dikke agent me in mijn cel opzoeken.

'Mevrouw Dekker, u kunt gaan,' zei hij.

'Oh? Zomaar?' vroeg ik, compleet verrast door de wending die deze zaak nam.

'Het ziet ernaar uit dat u het slachtoffer bent geworden van een gerechtelijke dwaling. Waarvoor onze excuses,' zei hij simpelweg.

'Weet u, ik studeer rechten. Dit krijgt nog een staartje, dat kan ik u verzekeren,' zei ik.

'Het spijt ons echt,' zei hij nogmaals alvorens me naar buiten te brengen, waar een taxi me stond op te wachten. Terwijl ik naar huis werd gereden, zwoer ik dat ik Veva Pauwels zou verslaan.

++++++++++++++++++

De dagen die daarop volgden waren verschrikkelijk. Waar ik ook kwam, overal zag ik politiewagens – het leek maar niet op te houden. Weer een streek van haar, dat wist ik gewoon. Ik kon niet wachten tot het dinsdag was, want dan zou gerechtigheid geschieden. Jammer genoeg zou mijn man pas dinsdagavond laat terugkomen van zakenreis, waardoor hij het proces zou missen. Ik belde hem op en vertelde wat ik had meegemaakt. Zoals verwacht reageerde hij kwaad en vroeg of ik misschien liever zou hebben dat hij vroeger naar huis kwam om in de rechtbank aan mijn zijde te kunnen staan. Natuurlijk zei ik weer nee, want ik wilde op mijn eigen benen kunnen staan, en daar kwam nog bij dat hij een erg lucratieve deal aan het sluiten was. De dagen die me nog restten tot het proces gebruikte ik om te repeteren wat ik zou zeggen en doen tijdens de zitting, en ik was tot in de puntjes voorbereid. Toen gebeurde het onverwachte, het onmogelijke bijna.

Een of andere junkie had zijn kinderen, met wie hij geen contact meer mocht hebben, ontvoerd en hield ze gegijzeld. Terwijl hij ze onder schot hield, werd hij benaderd door een agente die Veva Pauwels heette en die erin slaagde om hem op andere gedachten te brengen, waarna hij de kinderen vrijliet. Toen hij vervolgens zelfmoord trachtte te plegen, schoot de agente hem in zijn been en redde aldus zijn leven. Hij werd uiteindelijk gearresteerd, en agente Pauwels werd in de nationale media tot in den treure geroemd voor haar koelbloedige optreden. Op een of andere populaire website zag ik zelfs de kop 'sexy agente is een ware heldin' staan, en in de comments ging het vaker over hoe sexy ze was dan over haar eigenlijke heldendaad. Hoezeer ik haar ook haatte en verachtte, ik had respect voor wat ze gedaan had – al besefte ik meteen dat deze hele toestand slecht nieuws zou betekenen voor mijn proces.

En mijn vrees zou bewaarheid worden. Toen ze in de rechtbank kwam opdagen, leek ze wel een rockster in haar uniform. Iedereen die ter plekke was zat haar met open mond en nauwelijks verholen ontzag aan te gapen, de rechter incluis! Hoewel ik mijn zaak naar beste vermogen bepleitte, kwam ik toch over als een of ander gek, gefrustreerd wicht. Het was vechten tegen de bierkaai. De rechter oordeelde dat onomstotelijk was vastgesteld dat ik de wet had overtreden, en zei letterlijk: 'Wie ben ik om het oordeel van een ware heldin in twijfel te trekken?' Het werd dus een pijnlijke afgang voor mij. Mijn rijbewijs zou ingetrokken blijven tot ik weer rijlessen had gevolgd. Dat hield je toch niet voor mogelijk? Terwijl ik met het schaamrood op de wangen de rechtbank verliet, dook Veva plots achter me op en fluisterde in mijn oor dat ik haar huis nooit zou krijgen. Ze monkelde kwaadaardig toen ik in tranen uitbarstte op de trappen voor het gerechtsgebouw. Een half uur lang bleef ik daar zitten, tot ik een bekende stem hoorde.

'Lieverd?' zei Björn. Ik keek op en toen ik hem bezorgd op me zag neerkijken, glimlachte ik, veegde mijn tranen weg en stond op om hem te knuffelen.

'Is het eh – niet gelopen zoals verwacht?' vroeg hij. Ik begon zowaar te lachen en antwoordde: 'Ik ben in de pan gehakt. Zij heeft de zaak gewonnen, en toen kwam ze me doodleuk vertellen dat ze het huis nooit ofte nimmer aan mij zal verkopen.' Ik keek in zijn ogen en zag er razernij in oplaaien.

'Wie is dat gemene kreng eigenlijk? Wat permitteert die zich wel? Ik pik het niet dat iemand mijn vrouw zo behandelt!' Hij keek om zich heen.

'Weet je wat? Kom mee.' Hij pakte mijn hand beet en trok me mee naar zijn auto.

'Waar gaan we heen?' vroeg ik hem.

'Naar haar huis. Ik ga haar eens goed mijn mening zeggen,' antwoordde hij boos. Ik voelde de opwinding door mijn aderen kolken toen ik hem dat hoorde zeggen. Zo opgejut had ik hem nooit gezien. Het ontroerde me diep dat hij zo bereid was om mijn eer te verdedigen, en ik had nog nooit zo veel van hem gehouden als op dit moment. Gewoon door het vooruitzicht dat mijn man die bitch eens goed de levieten zou lezen was ik er in geen tijd weer helemaal bovenop gekomen. Terwijl ik hem instructies gaf over welke weg hij moest volgen, kwam er plotseling iets bij me op.

'Heb je het nieuws gevolgd toen je op zakenreis was?' vroeg ik.

'Nee, waarom vraag je dat?' vroeg hij.

'Gewoon, zomaar. Laat maar zitten,' zei ik. Ik vond het prima zo, want ik wou niet dat hij enige sympathie voor haar zou koesteren. Al gauw naderden we haar huis, haar politiewagen stond op de oprit geparkeerd. Er liepen net enkele mensen door de voordeur naar buiten; kennelijk potentiële kopers die een bezoekje waren komen brengen. Mijn man sprong uit de auto en liep met driftige pas naar de deur. Toen ik hem achterna wilde gaan, zei hij dat ik buiten moest blijven wachten, wat ik dan ook deed, leunend op de motorkap. Hij stapte het huis binnen net op het moment dat de makelaar naar buiten kwam, en ons niet-begrijpend aankeek.

'Hij hoort bij mij,' riep ik haar toe. Ze leek iets gerustgesteld, maar nog niet helemaal, dus zei ik: 'U kunt gaan, hoor. Veva verwacht ons.'

'Goed, dan,' zei ze, nog steeds aarzelend, maar uiteindelijk ging ze er toch vandoor. Ik bleef daar staan wachten, vijf, tien, vijftien minuten lang. Toen Björn na een halfuur nog steeds niet terug naar buiten was gekomen, ging ik me afvragen waarom hij in godsnaam zo lang wegbleef.

++++++++++++++++++

(Björn)

Ik kwam langs de makelaar heen het huis binnenstampen, terwijl mijn vrouw buiten achterbleef. Ik keek overal, maar kon die bitch vinden. Toen ik op de bovenverdieping gestommel hoorde, rende ik de trap op. Op de overloop aangekomen hoorde ik dat het geluid van achter een deur kwam die op een kiertje stond. Onvervaard duwde ik die open, klaar om haar flink de mantel uit te vegen – maar ik bleef als verstijfd staan toen ik haar in het oog kreeg.

'Het huis is niet meer open voor bezoekers,' zei ze, terwijl ze zich omdraaide. Ze glimlachte breed toen ze me zag staan. En ik? Ik stond als aan de grond genageld, verbluft door de vrouw tegenover mij. Dit had ik in de verste verte niet verwacht – ze was gewoon oogverblíndend mooi, gekleed in een strakke jeans en al even nauwsluitend blauw tanktopje, waar haar kanjers van borsten prachtig in uitkwamen. Haar decolleté was royaal bemeten, en door de stof van het topje heen kon ik haar tepels ontwaren, die op een bizarre manier naar me leken te lonken. Haar lichaam was van een andere planeet, en ze stond me met een stralende glimlach op het knappe gezicht op te nemen.

'En jij bent?' vroeg ze koket.

'Euh – Björn,' stamelde ik.

'Hi, Björn. Ik ben Veva,' zei ze, waarna ze haar hand naar me uitstak. Voor ik het goed en wel besefte had ik die geschud, in een soort onbewuste drang om dit volmaakte schepsel aan te raken.

'Kan ik je ergens mee helpen, Björn?' vroeg ze, terwijl ze wat dichter bij me kwam. Ik probeerde mezelf mentaal weer tot de orde te roepen, me te herinneren waarom ik hier was.

'Jij hebt de laatste tijd het leven van mijn vrouw compleet verpest. Ik zou graag weten waarom,' vroeg ik, al klonk het niet zo giftig als ik wel had gewild.

'Ach, je bent de man van Michelle. Eerlijk is eerlijk: je bent helemaal anders dan ik me had voorgesteld,' zei ze.

'Da's dan wederzijds,' zei ik voor ik er erg in had, waarop zij monkellachte.

'Hoor eens, Björn. Je vrouw heeft haar verdiende loon gekregen, en volgens mij besef je dat maar al te goed. Ze heeft veel te snel gereden, en veinsde achteraf nergens van te weten. Weet je, van zulke vrouwen krijg ik het zó vreselijk op mijn heupen … Eerlijk, ik weet niet hoe iemand zo'n mens ooit kan uitstaan,' zei ze. Ik begon me stilaan slecht op mijn gemak te voelen.

'Je koestert gewoon wrok jegens haar. Waarom wil je dit huis niet aan haar verkopen? Ze is er dol op!' zei ik.

'Alsjeblieft, denk je nu echt dat ik mijn schitterende huis aan zo'n zielig, onnozel kind als je vrouw zou verkopen? Natuurlijk niet! Ik doe geen zaken met losers, want ik ben een winnaar. En volgens mij ben jij dat ook,' zei ze verleidelijk, en ze legde haar hand op mijn borst.

'Excuseer?' zei ik, terwijl ik haar arm van me af duwde.

'Hoe bestaat het dat een man als jij, die duidelijk knap en succesvol is – kortom, een winnaar zoals ik – zich zo naar beneden laat halen door een domme, lelijke koe als zij?' vroeg ze.

'Krijg de klere!' riep ik tegen haar, in een poging om mijn vrouw in bescherming te nemen.

'Maar je wéét dat ik gelijk heb. Je kwam hier binnenstormen omdat je me wilde uitkafferen, maar toen zag je me staan. En nu weet je hoe de vork in de steel zit. Je hebt door waarom je vrouw me zo vreselijk haat. Je weet wat het échte probleem is,' begon ze.

'En wat mag dat dan wel zijn?' vroeg ik verbouwereerd.

'Je vrouw is stikjaloers op me. Na één blik op mij besefte ze al dat ik superieur ben op alle vlakken die ertoe doen. Ze kon er niet mee om dat ik haar meerdere ben. Ze heeft eindelijk een échte vrouw ontmoet die zich niet voor haar kar liet spannen, en zo heb ik ervoor gezorgd dat ze eindelijk haar plaats in de wereld kent. En jij weet dat het zo gegaan is,' zei ze.

'Je raaskalt,' zei ik kwaad.

'Niet in het minst. Je vrouw is op haar nummer gezet door een échte vrouw, en daar ben je je terdege van bewust. Zodra je deze kamer binnenkwam en mij te zien kreeg, begon het je te dagen hoe minderwaardig ze is in vergeleken bij mij. Het geeft je toch geen kick om te zien hoe weinig er van je miezerige vrouwtje overblijft als er een betere vrouw naast haar staat, hoe ze op alle gebieden voor die vrouw moet onderdoen? Je betrapt jezelf er toch niet op dat je je respect voor haar verliest, wel?' vroeg ze.

Ik deinsde achteruit. Deze vrouw was een sociopaat, ze was puur vergif. Maar had ze het niet toch een klein beetje bij het rechte eind? Was ik niet heel even ontgoocheld geweest in mijn vrouw toen ze me vertelde over wat de agente haar had aangedaan? Had ik niet heel even mijn respect voor haar verloren toen ik hoorde met hoeveel gemak ze was afgetroefd? Nee, nee, vanzelf niet. Veva stond ondertussen langzaam te knikken, alsof ze de radertjes in mijn hoofd kon zien draaien. Ik deinsde nog wat verder terug, naar de deur toe.

'Luister, dit doet er allemaal niet toe. Ik ben hier alleen maar voor het huis, het huis waar mijn vrouw al zo lang van droomt. Als die zieke praat die je zonet hebt uitgeslagen de enige reden is waarom je niet aan haar wilt verkopen, dan heb je geen been om op te staan. Mijn advocaten maken gehakt van je. Is dat duidelijk?' zei ik fel.

'Oh, hij biedt weerstand. Toont karakter. Ik ben onder de indruk!' zei ze. Deze vrouw was compleet mesjogge. Ik draaide me om en wilde weggaan.

'Wacht!' riep ze uit. Ik stopte en draaide me terug naar haar om. 'Jij mag het huis hebben, zolang zij hier maar niet komt wonen.' Wat?! Wat een lachwekkend voorstel!

'Ben je nou helemaal van lotje getikt? Waarom zou ik dat willen?' bulderde ik.

'Omdat ik denk dat je haar droom aan diggelen wilt slaan,' antwoordde ze.

'Waar héb je het toch over? Je bent zo gek als een deur!' brulde ik.

'Nee, dat ben ik niet. Luister,' zei ze simpelweg. 'Je weet wat ik allemaal gedaan heb, hoe ik haar keer op keer met de grond gelijk heb gemaakt, en toch heb je geen hekel aan me. Je bent misschien bang van mij, maar je hebt geen hekel aan me. Wat alleen maar kan betekenen dat je respect hebt voor wat ik doe,' zei ze, terwijl ze om me heen begon te cirkelen. 'Je hebt mijn woorden aangehoord, en toch ben je hier nog steeds. Ergens vind je het lekker dat ik je vrouw zo heb geschoffeerd, haar zo heb gepest. Je beseft dat ik haar meerdere ben, en dat ze het verdiende om zo behandeld te worden. Het stoort je eigenlijk niet dat ik haar zo verneder.'

'En waar leid je dat uit af?' vroeg ik boos. Daarop keek ze me langdurig in de ogen, stak haar hand naar me uit en greep me in mijn kruis.

'Uit het feit dat je pik steen- en steenhard is,' zei ze, en ze pompte met haar vingers langs mijn inderdaad pijnlijk stijve lul. Geschokt door haar brutaliteit duwde ik haar hand weg, waarna ik met mijn rug tegen de deur aan botste, die daardoor dichtging.

'Houd toch eens op met je zo te verzetten, Björn. Ik wéét wat er door je heen gaat. Je staat hier naar mijn lichaam te kijken. En nu je dergelijke perfectie hebt aanschouwd, weet je dat je niet meer terug kunt. Je vrouw is verleden tijd. Hoe zou je ooit nog opwinding voor haar kunnen voelen nu je mij hebt ontmoet, een vrouw die zoveel beter is dan zij? Die haar verslagen heeft, en haar telkens opnieuw voor schut heeft gezet? Je wéét dat je opgewonden raakt van wat ik heb gedaan. Zelfs toen je vrouw voor het eerst over me vertelde had je al door wat voor loser ze is. Niemand papt nog aan met de verliezer nadat hij de winnaar heeft ontmoet. Je wist toen al dat je smoorverliefd op me was, of niet soms? Je had me nog niet eens gezíén en je was al stapelgek op me, is het niet?' vroeg ze, terwijl ze dichter naar me toe kwam.

'Je bent knetter,' hield ik voet bij stuk.

'Dus nogmaals mijn aanbod. Jij komt hier wonen, bij mij. Met een man als jij aan mijn zij hoef ik niet te verkopen. Jij trekt hier in, en breekt het hart van je vrouw in duizend stukken. En als haar man mij boven haar verkiest en besluit om zijn leven met mij te delen, dan zal ze pas beseffen hoe compleet ze door mij vermórzeld is. Jij verlaat haar voor mij. Na al die verwerpelijke dingen die ik haar heb aangedaan laat je haar toch nog zitten voor mij, omdat ik zóveel beter ben, zoveel geiler, zoveel sterker. Je weet hoezeer het je zou opwinden om haar droom kapot te maken, haar te verraden en in haar droomhuis te gaan wonen samen met haar wellustige nemesis, terwijl zij met lege handen achterblijft. Je vindt het zó'n ontzettend geil idee dat ze nederig het hoofd zou moeten buigen voor een andere vrouw.' Veva's tepels waren staalhard geworden terwijl ze die woorden uitsprak. Ik was sprakeloos.

'Hoe slechter ik je vrouw behandel, hoe lekkerder je het vindt. Kun je je voorstellen hoe ze zich zou voelen als ze hier binnenkwam en jou in bed betrapte terwijl je me helemaal van de wereld naait? Want dat is wat er gaat gebeuren! Hoe gekwetst zou ze zijn als ze te weten kwam dat je geil wordt van de manier waarop ik haar leven compleet verwoest? Dat je zo opgewonden geraakt bent van wat ik je vrouw heb aangedaan dat je jezelf niet meer kon beheersen en je vette pik wel hard in mijn strakke kutje móést rammen?' Ik haalde diep adem terwijl ze als een verbale pletwals over me heen denderde.

'En geloof me, mijn kutje ís strak.' Ik geloofde haar. 'Sowieso veel strakker dan die opgerekte huidzak waar je mee getrouwd bent! Ik ben knapper dan je vrouw. Mijn benen zijn sexyer, mijn kont is ronder, mijn haar is mooier. En dan heb ik het nog niet gehad over wat het meest opvalt … Ik heb gezien wat je vrouw hier te bieden heeft,' zei ze terwijl ze naar haar boezem wees. 'Of liever, wat ze níét te bieden heeft! In vergelijking met deze knoerten heeft ze NIETS!' duidelijk opgewonden door de richting die het gesprek uitging – mocht uitgaan van de man die voor haar stond. 'Dit hier is een moddervette, driedubbele E-cup! En wat heeft je vrouw? Een B?' vroeg ze. Ik knikte werktuiglijk, zonder erbij na te denken. 'Laat ik je een ding vertellen: als je deze eenmaal in je handen hebt gehad, ben je voor altijd verkocht!' Ik bleef zwijgen, maar raakte stilaan doordrongen van het besef dat ze de waarheid zei. 'Dus dit is wat wij gaan doen,' begon ze terwijl ze nog wat naderbij kwam en me in de richting van haar bed dwong. 'Je gaat je uitkleden, net als ik, en dan duiken we gelijk de koffer in. Maar denk maar niet dat het gemakkelijk zal zijn! Het wordt ruw, het wordt morsig. Ik zal het uiterste van je vergen!' Gewoon door naar haar te kijken wist ik al dat ze een beest was in bed. 'De meeste mannen kunnen me simpelweg niet aan. Maar jij wel, denk ik. Jij zult me kunnen volgen omdat je net zo verdorven bent als ik. Ik denk zelfs dat het je nog niet wild genoeg zal zijn – dat zie ik gewoon aan je gezicht, aan je lijf, aan alles. En als we eenmaal aan het neuken zijn, ga je nooit van je leven nog iets met een andere vrouw beginnen – en je gaat al zéker niet terug naar je pathetische vrouw! Als we eenmaal aan het neuken zijn, zal het je dagen dat dit je lotsbestemming is. Hier, bij mij, in bed met mij. Dag in dag uit gaan we vrijen tot de pannen van het dak stuiteren, tot niets nog enige betekenis voor jou zal hebben buiten mij. Je zult scheiden van die belachelijke vrouw van je, en daarna ga je met mij trouwen. Je gaat me financieel onderhouden, alles kopen wat mijn hartje begeert. Je zult me behandelen als een koningin. Ik ben agente Veva Pauwels, ik ben achtentwintig en ik ben helemaal van jou.' Ze had me inmiddels zo ver naar achteren gedrongen dat ik met de achterkant van benen tegen het bed aan kwam en achterover viel, zodat ik op de matras kwam te zitten.

'Dit kan ik niet. Ik houd van mijn vrouw,' zei ik haar.

'Dat denk je maar. Je denkt dat je weet wat ware liefde is, maar je zit er helemaal naast. Dít is ware liefde, wat er hier tussen ons gebeurt, op dit moment. En met elk woord dat ik zeg, word je nog wat meer verliefd op me.' Ze had verdorie gelijk. Met elk woord dat ze zei, raakte ik inderdaad nog wat meer in haar ban – al droeg het feit dat haar immense tieten nu op ooghoogte hingen daar ongetwijfeld ook toe bij. Ze duwde tegen mijn schouders zodat ik met mijn rug op het bed kwam te liggen. Vervolgens reikte ze naar de gesp van mijn riem en begon ze los te maken. Voor ik er iets tegen kon uitrichten, had ze haar hand in mijn gulp gestoken en mijn keiharde leuter, die al droop van het voorvocht, eruit gehaald.

'Wow. Jezus, Björn, wat een monster van een pik!' zei ze stralend van geluk. Ik voelde me als verdoofd toen ze me met lange, trage, volmaakt gedoseerde halen begon af te trekken. Toen ik een halfslachtige poging deed om haar hand weg te duwen, sloeg ze mijn arm met sprekend gemak weg. Godsamme, ik voelde hoe ik nú al op het punt stond om een enorme lading zaad over haar heen te sproeien! Gelukkig had zij het ook gevoeld en trok ze haar hand nog net op tijd terug, waardoor ik secondenlang op de rand van een enorm orgasme balanceerde … maar er niet overheen ging, en het al gedeeltelijk opgepompte sperma uiteindelijk terug omlaag voelde stromen. Ik kreunde luid, eerst van genot en toen van teleurstelling.

'Hoho, rustig aan, schat. De nacht is nog lang. Laat je ballen maar eerst een beetje in hun eigen sop gaarkoken. Het zal des te meer deugd doen als je uiteindelijk mag klaarkomen van me!' zei ze op begripvolle, liefkozende toon. Mijn penis werd een beetje minder hard toen ik mijn voortijdige climax voelde wegebben.

'Mooi zo, schat. Doe gewoon wat ik zeg en laat mij je maar heerlijk verwennen,' zei ze. Daarop dook ze met haar hoofd omlaag en slikte mijn ruim twintig centimeter lange geslacht in één keer helemaal in, tot ze met haar lippen mijn schaamhaar kuste. Ik was hier totaal niet op voorbereid en moest van stomme verbazing naar adem happen. Terwijl ze mijn pik helemaal in haar mond en keel had, draaide ze met haar vingers mijn ballen zachtjes rond. Haar pijpbeurt was uit de kunst, haar tong leek wel magisch. Nog nooit eerder had iemand mij zo lekker afgezogen. En de aanblik van haar volle, pruilende lippen om mijn neukstaaf maakte de magistrale ervaring compleet. Terwijl ze over mijn pik op en neer ging met haar warme, vochtige mond ontmoette haar blik die van mij, en seinden we het plezier door dat we allebei voelden zonder ook maar iets te zeggen. Ze bleef mij enkele minuten lang pijpen tot ik voelde dat ik het weer niet lang meer zou uithouden, en net toen ik mijn zaad weer naar boven voelde schieten, trok ze zich opnieuw terug. Ik probeerde zelf mijn lul beet te pakken om er de laatste rukjes aan te geven, maar ze sloeg mijn handen zo hard weg dat het pijn deed. Ik gaf het dan maar op en viel hijgend terug achterover op het bed.

'Trek je hemd uit,' zei ze schor. Ik deed meteen wat ze vroeg. Toen kwam ze overeind, waardoor haar volmaakte lichaam weer in al zijn glorie aan me werd geopenbaard.

'Het moment van de waarheid is aangebroken, schat. Hier en nu moet je beslissen, een beslissing die de rest van je leven kan veranderen. Wil je me neuken?' vroeg ze. Ik kon haar niet weerstaan.

'Ja,' zei ik. Ik sprak zacht, maar de wanhoop in mijn stem was onmiskenbaar.

'Je moet me nog één ding zeggen voor dit lichaam helemaal van jou is. Ben je verliefd op me?' vroeg ze. Ik had haar pas twintig minuten geleden leren kennen, en toch wilde ze dat ik haar mijn liefde verklaarde. Het was te gek voor woorden, maar iets in mij dwong me om haar te zeggen wat ze horen wou.

'Ja. Ik ben verliefd op je,' zei ik, niet zeker of ik het zelf wel geloofde.

'Ben je bereid om te doen wat ik je heb opgedragen? Zul je van je vrouw scheiden en hier bij mij intrekken?' vroeg ze.

'Ja. Godverdomme, JA!' riep ik luid, bereid om al haar wensen in te willigen, als ik haar maar zover kreeg dat ze met me zou neuken. Ze grijnsde duivels, en rukte toen in één krachtige beweging haar topje over haar hoofd. Zo kwam haar driedubbele E-cup tevoorschijn, die als druipend kaarsvet over de cups van haar zwarte kanten beha heen stulpte. Ze knoopte haar jeans los en trok ze ruw af. Terwijl ze dat deed draaide ze zich om, waardoor ik haar billen, van elkaar gescheiden door een ultrasmalle string, in ogenschouw kon nemen. Ze rechtte haar rug en draaide zich terug naar mij om. Haar lange, glanzende, blonde krulhaar golfde tot halverwege haar rug toen ze haar paardenstaart losmaakte. En toen reikte ze met beide armen achter zich om haar beha open te doen.

'We zijn bij het point of no return beland, Björn. Als je deze eenmaal hebt gezien, is er geen weg terug meer. Je zult van mij zijn. Je zult door me geobsedeerd zijn, voor de rest van je leven van me bezeten! Zeg het dan. Zeg me wat je wilt zien!' beval ze. Haar woorden klonken als striemende zweepslagen.

'Laat me nu eindelijk die vervloekte tieten zien!' tierde ik uit, bijna tot krankzinnigheid gedreven door deze dominante, niets ontziende alfavrouw. Ze glimlachte tevreden en liet toen haar beha zakken. Voor mijn neus werd het geilste stel borsten ontbloot dat ik van mijn leven al had gezien. Ze waren kolossaal, rond, zo te zien boterzacht en spits van vorm. De zwaartekracht leek er geen invloed op te hebben, zo fier en pal keken ze voor zich uit. Haar tepels waren stijf en puntig, en staken omhoog uit twee volmaakte areoala's. Ik staarde er als in trance naar toen ze vooroverboog en haar string uitdeed. Automatisch werd mijn blik naar haar perfect getrimde poesje getrokken, met alleen nog een smal strookje haar op haar schaamheuvel, precies zoals ik het graag had. Veva Pauwels stond poedelnaakt tegenover me, met haar handen op haar heupen. Mijn leuter pulseerde van de opwinding en braakte een niet-aflatende stroom voorvocht uit. Toen plaatste ze haar handen aan weerszijden van me op het bed en kroop over me, zodat ze schrijlings boven me kwam te hangen, en haar kutje net boven het topje van mijn spijkerharde leuter bleef zweven. Ze stak haar hand uit naar mijn pik, pakte hem vast en richtte hem pal op haar kut. Ze wreef plagend met haar duim over mijn eikel, die ze nog niet in haar poesje stopte.

'Zeg me datgene wat ik wil horen.' Ze keek dwingend op neer toen ze dat zei.

'Ik houd van je,' zei ik met krakende stem. Ik gaf haar haar zin, wilde dat ze haar poes liet zakken. En dat was precies wat ze vervolgens deed. God, wat zat haar flamoes strak om mijn lul! Zo'n strakke kut had ik nog nooit eerder mogen ervaren. Haar neukgrot verzwolg mijn jongeheer compleet, tot ze zich tot op mijn schaambeen had laten zakken en ik tot aan mijn balzak in haar nauwe, soppende kutje zat. Zelfs nu ze gewoon stil bleef zitten, leek haar vagina mijn vleespaal zalig te masseren – ik had nog nooit van mijn leven zo'n lekkere kut gevoeld! Toen we elkaar weer in de ogen staarden, toen zij op me neer blikte en ik naar haar opkeek, realiseerde ik me dat ik met een kwaadaardig, egocentrisch loeder aan het vrijen was. Een boze heks, zij het een met een monumentaal lichaam en een paar borsten waar ik een moord voor zou begaan. Na al wat ze tegen mijn vrouw had gezegd en haar had aangedaan, na alles wat ze met mij had uitgespookt, wist ik dat ik haar maar één iets te zeggen had.

'Ik houd van je,' zei ik, en ik meende het. Ze grijnsde voldaan, als wist ze dat ik nu mijn hart had laten spreken. Ze begon me als een dolle te berijden, waarbij ze mijn penis telkens weer helemaal met haar poes opslokte. Toen ik haar reuzenborsten boven me zag wippen en schudden, kon ik me niet bedwingen en stak ik mijn handen ernaar uit om er flink in te knijpen. Wat waren ze zacht! Ik zag haar tietenvlees tussen mijn vingers door sijpelen terwijl ik ze uitgebreid betastte en blééf betasten – ik kon er geen genoeg van krijgen. Na een tijdje leunde ze voorover, perste haar lichaam tegen het mijne aan en stak haar tong in mijn mond. Ik bracht mijn handen naar haar volmaakte kont en kneep in haar billen terwijl we elk met onze tong de worstelpartij probeerden te winnen die we in elkaars mond leverden, een strijd die zij al gauw in haar voordeel wist te beslechten, want gaandeweg slaagde ze erin om haar tong diep in mijn keel te begraven terwijl we onze rug kromden en onze lichamen kronkelden. Ze verbrak de kus, kwam overeind en glimlachte, alleen maar om vervolgens nog sneller op en neer te gaan stuiteren. Het beloofde een lange nacht te worden.

++++++++++++++++++

(Michelle)

'Waar blíjft hij toch?' riep ik gefrustreerd uit toen ik al véél te lang vruchteloos op Björns terugkeer had staan wachten. Ik besloot om toch maar naar binnen te gaan en uit te vissen waarom het zo lang duurde. Toen ik in de hal stond, keek ik weifelend om me heen, maar zag niemand. Plots hoorde ik op de bovenverdieping iets kraken. Oh, god, ze zal mijn man toch niet aanvallen, zeker? Ze wás per slot van rekening agente, en kon waarschijnlijk wel een robbertje vechten. Ik snelde de trap op, en eenmaal boven probeerde ik uit te zoeken waar het geluid vandaan was gekomen. Ik hoorde lawaai uit de kamer rechts van me. Niet goed wetende wat ik kon verwachten deed ik de deur open en keek naar binnen.

Daar, midden op het bed, zat Veva, haar gezicht van me afgewend. Ze was spiernaakt en glom van het zweet terwijl ze de pik van mijn echtgenoot wild aan het berijden was. Ik zag zijn lul keer op keer diep in haar kut glijden, die vast superstrak was. Ze leunde met haar handen op zijn borst, terwijl hij met de zijne aan háár borsten zat. Wat zagen die dingen er trouwens gigántisch uit, zelfs van achteren bekeken! Terwijl ik toekeek hoe de spieren in haar volmaakte billen zich samentrokken en ontspanden op het ritme van haar bewegingen op en neer, probeerde ik vat te krijgen op het tafereel voor me. Dit hield gewoon geen steek, van geen kanten. Dit kon niet waar zijn. Het was onmogelijk. Natúúrlijk zou mijn man deze bitch nooit neuken. Hij weet immers hoezeer ik haar haat? Hij weet toch wat ze me heeft aangedaan? Nee, dit kon helemaal niet. Misschien was het trucage of iets dergelijks, of verborgen camera, of wie weet had ze hem gedrogeerd. Terwijl de mogelijke verklaringen voor wat ik zag door mijn hoofd maalden, kreeg ik plots de spiegel boven het hoofdeinde van het bed in de gaten – en zag hoe Veva me recht in de ogen keek.

'Oh, Björn, je neukt zo verdomd lekker! Zeg het nog eens. Zeg het!' steunde ze.

'Ik houd van je. Ik ben smoorverliefd op je. Helemaal wild ben ik van je!' riep hij luid, niets liever willend dan haar te gehoorzamen. 'Je poesje is zó ontzettend strak …'

'En mijn tieten? Wat vind je daarvan?' vroeg ze.

'Die zijn zo groot, zo perfect …' antwoordde hij terwijl hij haar harder begon te naaien, waarop zij het luider en luider ging uitkreunen.

'Oh, fuck. Fuck! JEZUS, IK KOM KLAAR!' tierde ze, terwijl ze zo snel mogelijk op en neer wipte over zijn leuter en mijn man met krachtige, viriele bekkenstoten tegen haar op neukte. Toen begon hij dierlijk te grollen, boorde zijn lul zo diep mogelijk in haar flamoes en hield hem daar toen hij ook klaarkwam. Mijn man spoot zijn warme, verse zaad in het lijf van deze teef; ik zag zijn ballen samentrekken terwijl hij zijn kwakje loosde. Ten slotte raakten hun beider orgasmes uitgewerkt, waarna Veva haar rug weer rechtte en haar haar naar achteren streek.

Voor ik goed en wel besefte wat ik deed liep ik op haar af, met een gezicht dat donkerrood was aangelopen van woede. Maar ik kreeg niet eens de kans om voor mijn man te vechten, want ze reageerde razendsnel. In een oogwenk was ze van het bed gesprongen, had mijn arm gegrepen en hem achter mijn rug gewrongen. Ze oefende er zoveel kracht op uit dat ik even vreesde dat ze hem zou breken, maar toen sleurde ze me door de kamer heen en pakte haar handboeien, die op een stoel lagen. Ze zette me hardhandig neer op die stoel, greep nu ook mijn andere arm en boeide me aan de stoel vast.

'Het ziet ernaar uit dat je nog maar eens het onderspit hebt moeten delven, miezerig serpent,' sneerde Veva.

'Wat heb je met hem gedaan? Heb je hem iets gegeven of zo?' vroeg ik vol ongeloof.

'Hem iets gegeven … HA!' lachte ze. 'Nee, loser, hij heeft mij alleen maar leren kennen. Meer is er niet voor nodig geweest. Één luttele blik op mij, en hij smáchtte ernaar om me te neuken.'

'Je liegt,' zei ik tegen haar. Alsof ik haar had uitgedaagd, voor het hoofd gestoten, zond ze me een moordende blik en stak haar arm uit naar mijn man, die hem gelijk beetpakte en haar terug naar het bed trok. Hij gooide haar ruw achterover op de matras, ging boven op haar liggen en liet zijn pik, die inmiddels weer van beton leek, tot voor haar kutje zakken. Zo snel had ik hem nog nooit zien recupereren na een orgasme. Hij schoof zijn leuter terug in haar, zij sloot haar benen als een bankschroef om hem heen en ze begonnen weer te neuken als konijnen. Het was alsof mijn man toegaf aan een soort van dierlijke drift, drift die hij al die jaren had onderdrukt. Terwijl ze erop los beukten, verscheen een nieuwe laag zweet op hun gloeiende huid. Ik zag hoe mijn man zijn gezicht omlaag bracht en zichzelf zowat verstikte tussen de twee bergen tietenvlees die op haar lichaam verrezen. Wat had ze in godsnaam met hem gedaan? Ik had hem nog nooit zo meegemaakt! Nauwelijks vijf minuten later waren ze allebei alweer klaargekomen, weer op exact hetzelfde moment. Wat bezíélde hem toch? Hoe bestónd het dat hij zijn blote lul in een of andere slet had gestoken die hij nog maar net had ontmoet en haar had volgepompt? Wij deden het bijna altijd met condoom!

Tot mijn grote afschuw waren de twee nog niet verzadigd. Mijn mans honger naar seks was niet te stillen, zo leek het wel. Veva ging op handen en knieën op het bed zitten, met haar gezicht mijn kant op, terwijl mijn man achter haar kwam postvatten en zijn stijve roede in haar aars ramde. In haar aars! Alleen rasechte sloeries laten zich in hun hol naaien. Het was om misselijk van te worden, maar toch had Björn kennelijk de tijd van zijn leven. Toen hij haar hard in haar reet begon te neuken, ving Veva mijn blik.

'Weet je – uh – je man en ik – uh, fuck, yes – wij hebben het een en ander beslist terwijl jij hem ó zo geduldig stond op te wachten buiten. Neuk me! Naai me in mijn reet! Je man gaat bij je weg. Hij heeft besloten dat hij veel liever hier zou komen wonen, en zijn leven met mij wil delen. Hoor je wat ik zeg, liefje? Hij wil van je scheiden! En daarna gaat hij met mij trouwen, en wij gaan in het huis van jóúw dromen wonen en hier vele mooie kindjes maken. Terwijl jij eenzaam en alleen in je krot zult zitten, zal je man dag en nacht met je rivale liggen rollebollen in je droomhuis … en jij zult je afvragen waar je dat in vredesnaam aan hebt verdiend. Juist, liefje?' zei ze.

'Is dat waar, Björn?' vroeg ik met tranen in mijn ogen. Ik keek naar het gezicht van de man van wie ik hield maar die ik nu niet meer herkende, probeerde oogcontact met hem te zoeken – maar tevergeefs.

'Ja. Ik houd niet meer van je, Michelle. Ik houd nu van haar, en alleen nog van haar,' antwoordde hij. 'Oh fuck!' riep hij plots uit.

'Oh, fuck, ja!' gilde Veva. 'Ik kom ook klaar!' Ik zag ze nogmaals gelijktijdig klaarkomen, zag mijn man een zoveelste lading van zijn kostbare zaad afleveren, deze keer in het schijthol van de bitch die mijn leven had verwoest. Ze moet het meest afstotelijke creatuur zijn geweest dat ik van mijn leven al was tegengekomen, een hoer, een volslagen psychopaat. En wat doet mijn man? Hij neukt haar helemaal aan flarden en wordt verliefd op haar. Ik zag hoe hij uitgeput achteroverviel, terwijl Veva met jachtige ademstoten lag te bekomen van hun stomende vrijpartij en me ondertussen onafgebroken in de ogen staarde. Kennelijk was ze allerminst gehaast om zich weer aan te kleden; integendeel, ze leek er een duivels genoegen in te scheppen om mij haar volmaakte lichaam uitgebreid te laten zien. Mijn blik dwaalde af naar mijn man, naar hoe zijn lul lui op zijn been rustte terwijl hij eindelijk in slaap viel, dodelijk vermoeid na deze fysieke uitputtingsslag. Ondertussen stond Veva op van het bed, en trok toch haar kleren weer aan.

'Wel, dat was leuk om te doen!' zei ze, terwijl ze achter me kwam staan. Ze maakte me los van de stoel, maar deed de handboeien nu om mijn handen.

'Wat ben je van plan?' vroeg ik, bijna verdoofd van woede.

'Ik breng je naar het politiebureau. Per slot van rekening heb je een agent proberen aan te vallen, liefje!' zei ze.

'Jij teef, jij vervloekte teef,' brieste ik. 'Hier kom je niet mee weg!' schreeuwde ik furieus.

'Oh, jawel. Want ik ben een winnaar, en jij maar een loser die haar man is kwijtgespeeld,' antwoordde ze doodleuk. Ik probeerde haar te slaan, tierde, stampte met mijn voeten – maar het had allemaal geen zin, want ze was sterker dan ik. Ik wierp een laatste blik op mijn prachtige echgenoot, die nog steeds knock-out op het bed lag.

'Maak je over hem maar geen zorgen. Hij gaat nergens heen,' zei ze pesterig tegen me. Ik liep als een hondje achter haar aan, verslagen, terwijl ze naar haar dienstauto stapte.

++++++++++++++++++

Zeven maanden bleef ik uiteindelijk in de cel. Kennelijk heeft het gerecht niet de minste tolerantie voor 'geesteszieke vrouwen' die een beroemde agente 'uit jaloezie' fysiek probeerden te belagen. De rechter liet in zijn vonnis werkelijk geen spaander van me heel, ook al omdat er bij me thuis drugs waren gevonden, die daar zonder twijfel door Veva waren gelegd. Ik werd gek tussen die vier muren, en hoorde niets meer van mijn ex-man; waarschijnlijk ging hij nu inderdaad met die sloerie.

Toen ik ten langen leste toch weer vrijkwam, wilde niemand nog iets met me te maken hebben. Geen van mijn vrienden reageerde op de berichtjes die ik aan hen stuurde. Tot mijn afgrijzen kreeg ik te horen dat ik van de universiteit was getrapt. Ik ging terug naar mijn huis, maar moest vaststellen dat het helemaal was leeggehaald en te koop stond. Waar waren al mijn spullen naartoe? Ik had geen flauw idee. Alles was van me afgepakt, al hadden ze me wel mijn rijbewijs teruggegeven – alsof ze me in mijn gezicht wilden uitlachen. Ik controleerde mijn bankrekeningen, maar die waren stuk voor stuk geplunderd. Er stond nog net genoeg op om een goedkope hotelkamer te kunnen nemen. Toen ik daar twee dagen had verbleven, lag bij de receptie een groot pak op me te wachten dat kennelijk met de post was bezorgd. Ik maakte het open, benieuwd naar wie wist dat ik daar verbleef en naar wat erin zat.

Het bleek om een stapel papieren te gaan – krantenknipsels, documenten, foto's. Als op automatische piloot begon ik ze door te nemen. Het eerste artikel ging over een miljoenendeal die mijn ex-man had weten te sluiten – het betrof de deal waar hij aan had zitten werken tijdens de laatste zakenreis die hij had ondernomen voor we uit elkaar gingen. Vervolgens zag ik verscheidene artikels over mij, over hoe ik aangehouden en in de cel gegooid was. Alle journalisten trokken schaamteloos partij voor die bitch van een Veva … hadden ze geweten hoe de zaken wérkelijk waren gegaan, dan hadden ze wel anders gepiept! Ik zag een artikel over Veva, waarin stond dat ze een punt had gezet achter haar carrière als agente en besloten had om als naakt- en glamourmodel aan de slag te gaan, iets waar ze haar hele leven lang al van had gedroomd. Toen haar laatste dag als agente voorbij was, werd ze als een heldin uitgewuifd. Het volgende item was een modetijdschrift … met op de cover een foto van Veva's schitterend opgemaakte gezicht, en als headline: 'Sexy agente toont ALLES wat ze heeft!' Godsamme, die bitch was een ware celebrity geworden! Na even bladeren had ik het artikel over haar gevonden, dat was geïllustreerd met verscheidene foto's waarop ze erg schaars gekleed was en uitdagende poses aannam. Ik las het interview dat een vrouwelijke verslaggever van haar had afgenomen, en helemaal op het einde had iemand een passage met fluo gemarkeerd. Ik las:

“En, heb je op dit moment verkering met iemand?

Ja, eigenlijk wel. Enkele dagen na mijn doortastende optreden bij die gijzeling was er een vreemd incident, waarbij een of andere geesteszieke vrouw me probeerde aan te vallen. Uiteraard heb ik haar tegengehouden, en ze heeft een gevangenisstraf gekregen. Haar echtgenoot heeft toen ingezien met wat voor monster hij getrouwd was en heeft haar laten zitten voor een échte vrouw!

Bedoel je dat jij nu samen bent met de man van die vrouw?

Helemaal! We hebben ons van de week zelfs verloofd. Wel, ik denk dat dit wel het mooiste bewijs is dat je maar beter niet met me kunt rotzooien. Ik pak je verdomme dubbel en dik terug!

Haha. Wow, iets beters om ons interview mee af te sluiten had ik zelf niet kunnen bedenken! Je bent een voorbeeld voor ons allen, Veva. Dank je wel voor dit inspirerende gesprek, en het allerbeste voor de toekomst!

Oh, ik twijfel er niet aan dat die nog heel wat moois voor me in petto heeft. Graag gedaan!”

Verdomd, hoe kon iemand nu bewondering hebben voor wat ze gedaan had? Ik sloeg het tijdschrift dicht en keilde het zo ver mogelijk weg.

Vervolgens zag ik een uitnodiging voor een bruiloft. Er stond een foto van Veva en Björn op, en ze leken zó gelukkig samen. Ik scheurde het kaartje gefrustreerd en vol afkeer aan stukken.

Daarna volgde een fotoalbum met op het omslag de titel 'Onze droombruiloft'. Het boek was volgekleefd met foto's die genomen waren op hun huwelijksdag, waarop ze omringd waren door familie en vrienden – waaronder ook vele mensen die Björn al lang kende en die vroeger met mij bevriend waren geweest. En terwijl Veva's borsten op een haar na uit haar extreem gewaagde bruidsjurk knalden, kwam Björn moeiteloos sexy voor de dag in een peperduur uitziend pak dat kennelijk op maat was gemaakt. En inderdaad, het feest leek te zijn gehouden in de tuin van Veva's huis, mijn droomhuis. Alle gasten leken zich opperbest te vermaken. Hoe konden ze dit huwelijk steunen na wat er allemaal gebeurd was?

Toen ik het album ook had weggegooid, bleef er nog één document over. Het was een brief aan mij met daarin de boodschap dat er voor mij een levenslang verbod gold om nog contact te zoeken met Björn en Veva, op wat voor manier ook. Ik verfrommelde de brief, spoelde hem door het toilet en verliet mijn kamer. Toen ik mijn verblijf had betaald aan de receptie, had ik nog net genoeg geld over om een auto te huren. Ik moest weg, deze stad achter me laten, en dan zou ik met deze hele toestand misschien hetzelfde kunnen doen. Schoon schip maken, zoals dat heet. Ik sprong in de auto en ging er met een rotvaart vandoor, om zo snel mogelijk weg te komen. Plots zag ik vlak achter me blauwe zwaailichten flikkeren.

'Fuck!' krijste ik, terwijl ik met mijn vuisten op het stuur roffelde. Ik bracht de wagen tot stilstand en begon te huilen.