Barbara, Silke En Ik - 13

Haar slaapkamer is heel eenvoudig ingericht, heel anders dan de luxe van bij ons thuis. Een groot tweepersoonsbed, aan elke kant een kastje, een kleerkast, een lage ladekast, dat is alles. Irene staat naast het bed, trekt zonder gêne haar bloes uit, daarna haar rok, haar beha en haar onderbroek. Ze gaat op haar rug liggen. Ik sta daar nog met al mijn kleren aan, weet mezelf geen houding te geven.

'Doe je kleren maar uit, jongen,' zegt ze, 'kom maar in mij.' Ze spreidt haar benen, ik sta aan het voeteneinde van haar bed, zie haar weelderige bos zwarte haren tussen haar benen, haar buik, haar borsten die opzij gegleden zijn, de grote gerimpelde tepelhoven, de donkere tepels. Ze heft haar hoofd op en zegt nog eens: 'Kom maar in mij, Joren, doe maar. Niet bang zijn.'

Natuurlijk ben ik niet bang om te vrijen, ze zou eens moeten weten wat ik al allemaal uitgevreten heb. Maar ik voel dat ik begin te denken zoals Silke: slim zijn is de boodschap. Irene mag niet gaan denken dat ik al ervaring heb, ze moet denken dat ik het voor de eerste keer doe! Ik mag geen fouten maken!

Alsof ik verlegen ben, begin ik me traag uit te kleden en wanneer ik alleen nog mijn onderbroek aan heb, een blauwe boxer, aarzel ik tot ze zegt dat ik die mag uittrekken. Dan kniel ik tussen haar gespreide benen op het bed en pak mijn piemel in mijn hand. Die is gelukkig stijf genoeg door het zien en het ruiken van deze blote vrouw en vooral door die grote harige driehoek die alles wat eronder zit verbergt.

'Wacht, ik zal je helpen,' zegt ze, en ze pakt een oorkussen en stopt het behendig onder haar billen. 'Nu kunt ge er gemakkelijker in,' zegt ze en ze lacht naar me. Dit is allemaal zo anders dan bij Silke en Anke, die van voorspel en theater houden. Ik buig me voorover en leid mijn harde lul naar waar ik denk dat haar kutgaatje verborgen ligt. Ze helpt me met haar hand door hem naar de juiste plek te brengen. Het gaat makkelijker dan ik denk, zonder moeite glijd ik in haar, al voel ik dat ze niet helemaal nat is, maar het is een aangenaam gevoel haar kutvlees tegen mijn pik te voelen, ze is heel nauw, denk ik, of misschien is ze wat te droog... In ieder geval heb ik moeite om dieper in haar te komen, maar ze duwt zich tegen me aan tot ik helemaal in haar zit.

'Neuk me!' schreeuwt ze ineens en het is alsof ik plotseling met een heel andere vrouw in bed leg als de Irene die ik ken. 'Neuk me, neuk me, neuk me verdomme, neuk me, Stan!' krijst ze en ik lig op haar warme dikke buik, kus haar op haar mond en ze opent die, ik steek mijn tong in haar en begin te pompen. Voor ik het weet, kom ik klaar. Ik val stil, ze drukt me bijna fijn in haar armen, is niet van plan me uit haar te laten glippen.

Als het zo ver is, duwt ze me van zich af en slaat haar armen rond haar benen, heft haar billen omhoog en zo blijft ze wel een paar minuten liggen. Dan staat ze op, trekt haar onderbroek en beha aan, daarna haar rok en haar bloes en dus kleed ik me ook maar aan.

'Sorry,' zegt ze, terwijl ze haar haren wat schikt en naast mij op het bed komt zitten terwijl ik mijn t-shirt aantrek, 'sorry dat ik Stan tegen je zegde. Opeens schoot zijn naam me te binnen - zo heette hij, ja, dat was zijn naam. Waarom kon ik daar al die jaren niet meer kon opkomen? Maar toen ik hier zo lag, was het precies zoals toen in zijn auto, die grote Amerikaanse slee met zachte rode zetels... en ineens riep ik zijn naam... Stan! Ja, zo heette hij, zo heet de vader van Barbara. Sorry, Joren, je moet niet denken... je moet niet kwaad worden... maar je lijkt zo erg op hem, je zou zijn zoon wel kunnen zijn. Je vader heet toch niet Stan, hé?'

'Neen, mijn vader heet Simon,' zeg ik, maar er gaat mij ineens een licht op. Ik denk aan iets, maar zeg niets. Ik ga straks thuis eens rustig nadenken en van alles uitpluizen.

'Je bent een lieve jongen,' zegt Irene, 'elke keer dat je zin hebt om het met Barbara te doen, mag je naar mij komen, ik zal het wel regelen dat het kan, dat ze uit huis is.'

Ik sta op en zie in het midden van het laken een plasje zaad liggen. Ze ziet het ook en zegt dat ze straks wel nieuwe lakens zal opleggen.

'Blijf maar hier om te eten,' zegt ze wanneer we beneden zijn. Barbara zal tegen zes uur hier zijn. Irene gaat in de keuken om het avondmaal klaar te maken en zet de TV aan. Ik kijk zonder veel aandacht naar een voetbalmatch, zit in gedachten nog bij die rare vrijpartij van daarnet. Ik heb gedaan alsof ik een onervaren jongetje was en dat was waarschijnlijk ook wat zij verwachtte, maar zelf had ik veel liever die dikke tieten afgelikt, aan haar tepels gezogen, tussen die wirwar van lang zwart krullend haar met mijn tong naar haar klitje gezocht om het te likken, haar te vingeren... maar dat verwachtte ze niet van mij. Ik neem me voor dat ik, als ze nog eens met mij wil vrijen, veel wilder te doen. Ze zegt toch zelf dat ik een vat vol hormonen ben, dat ik potent ben... Nu, dat moet ze dan ook maar voelen... Ik ben er zeker van dat ze zelf nog nooit met iemand geneukt heeft die meer wilde dan zijn pik in haar dichtbehaarde kut steken. En zelf klaarkomen - dat is voor haar blijkbaar niet nodig. Maar dan denk ik weer aan wat ze riep: 'Neuk me, Stan!' Stan was dus de naam van de kerel die haar verkracht heeft op de achterbank van zijn Amerikaanse slee. Stan is dus de naam van Barbara's vader. Ik krijg het benauwd, het zal toch niet waar zijn... Het liefst van al zou ik nu onmiddellijk naar huis willen gaan en in de oude fotoalbums gaan zoeken naar...

En dan komt Barbara binnen.

Na het eten is de lucht opgeklaard, de zon komt erdoor en Irene stelt voor dat Barbara en ik maar gaan wandelen of fietsen. 'Oh, er speelt een mooie film,' zegt Barbara. We wonen in een groot dorp en er is een kleine bioscoop die alleen op vrijdag, zaterdag en zondag vertoningen heeft, wel altijd oudere films en meestal nogal melige romantiek, maar daar houdt Barbara juist van. Nu spelen ze 'Bridges of Madison County', die heb ik al gezien en Barbara blijkbaar ook, maar ze wil hem nog eens zien. Voor mij is dat OK, ik wil hier zo snel mogelijk weg nu ik haar moeder heb geneukt, kan ik me geen houding geven met Barbara erbij.

'Om elf uur thuis, liefje,' zegt Irene, nu veel milder dan gewoonlijk. 'Ja, mams, dat weet je wel.'
'Dag Joren, zorg goed voor haar, misschien lig ik om elf uur al in mijn bed. Braaf zijn, hoor!'
'Ja, Irene, we zullen braaf zijn.'

'Mijn mama is zo bezorgd om mij,' zegt Barbara terwijl we naar de bioscoop wandelen. 'Dat komt omdat ze nog maar zeventien was toen ze mij kreeg. Ze is toen niet meer naar school geweest en toen ik drie jaar was is ze terug beginnen studeren en heeft ze haar diploma voor de middenjury gehaald en daarna heeft ze voor verpleegster geleerd. We woonden toen bij haar ouders in. En dan is ze directrice van een crèche en een peutertuin kunnen worden en heeft ze dit huisje kunnen kopen. Je snapt nu wel waarom ze zo is.' Ik doe alsof ik het verhaal nog niet gehoord heb en knik instemmend.
'Je mama is een goede vrouw,' zeg ik, 'na alles wat ze meegemaakt heeft, begrijp ik dat ze je zo kort houdt. Maar hoe zit het nu met jou? Ben je er al een beetje uit of je voor de meisjes bent?'
Ze knijpt in mijn hand: 'Oh, Joren, als je in mij zit, vind ik dat wel leuk, heel leuk, maar toen met je ding in mijn mond kwam... al die plakkerige blubber... en ik weet dat jij wil dat ik aan jou kom en met je penis speel en zo, maar dat is iets.. dat is gewoonweg iets dat ik wel zou willen doen voor jouw plezier, maar zelf heb ik daar niets aan. Ik zie je graag, echt, maar als ik dan met Silke ben, dan weet ik toch dat ik dat liever heb.'

'Ik weet het, Barbara, ik weet het, ik zie jou ook graag, we kunnen toch vrienden blijven en we zien wel wat er van komt,' troost ik haar want ik zie dat er tranen van komen en we zijn bij de bioscoop.

Na de film breng ik haar naar huis, het is overal donker in huis, dus Irene is al gaan slapen. En al is het nog maar half elf, ik zoen Barbara alleen maar op haar wang en ga naar huis.

Daar is Silke TV aan het kijken. Wanneer ik binnenkom, zet ze hem uit en vliegt me om de hals.

'En, broertje, heb je avonturen beleefd?'

'Ik niet,' lieg ik, 'maar ik ben er zeker van dat jij je rot geamuseerd hebt.'

'Wow, die Petra, wat is dat een heerlijk potje,' zucht ze. 'Zoals die likt en vingert, dat heb ik nog nooit meegemaakt.'

'Ben je nu eigenlijk voor de meisjes of voor de jongens?'

'Voor alle twee, denk ik. Het is niet met elkaar te vergelijken, Joren. Ik heb natuurlijk alleen nog maar met jou geneukt, ik kan niet vergelijken, maar met meisjes kan ik het nu al wel. Bij jou mis ik tieten en een kut en bij meisjes mis ik een lul, zo is het ongeveer.'

'Ik zal je nog wel eens onder handen nemen,' grijns ik en ik steek ongegeneerd mijn hand onder haar rok, tussen haar benen. Ze heeft geen slipje aan, dat zie ik nu pas in de zetel liggen. Ze heeft zichzelf afgespeeld, denk ik, want haar muis is zo goed als verzopen van het geil.

'Nu, direct?' vraagt ze.

'Nee, Silke, er is iets wat me bezig houdt... Wat weet jij van oom Stan, de jongste broer van onze papa? Heb jij die ooit gezien, ik heb er alleen over horen praten en dan nog... het is alsof hij niet meer bestaat,'

'Oh, die, ja, dat schijnt een fenomeen te zijn en het fijne weet ik er ook niet van. Hij woont in Nieuw-Zeeland, al heel lang, er is iets gebeurd met hem en papa wil hem niet meer zien, wil hem vergeten, denk ik. Waarom vraag je dat nu opeens?'

'Wel, ik ben iemand tegengekomen die hem misschien gekend heeft en nu zou ik er toch meer over willen weten.'

Haar nieuwsgierigheid is gewekt en dan is Silke niet tegen te houden. Ze loopt naar papa's bureau en diept daar fotoalbums op uit een kartonnen doos.

'Hier,' zegt ze, 'ik was jaren geleden eens op zijn bureau aan het rommelen, zo maar, zonder de bedoeling van iets te vinden en toen vond ik dit album. Papa kwam binnen en zag het, pakte het af en legde het direct weer weg: 'Blijf daar af, Silke,' zei hij kortaf, 'dat is het verleden, daar ben je niks mee.' En later hoorde ik, net als jij, op familiefeestjes wel eens over die oom Stan spreken, maar altijd neerbuigend, nooit iets goeds. Mij interesseerde het niet en jou toch ook niet?'

'Nee, maar nu wel. Ik zou toch iets meer van hem willen weten. En papa is er nu toch niet, laat ons eens kijken.'

Al gauw vonden we foto's van papa als kind met zijn ouders en zijn twee zussen en ook van een jongen. Hoe later de foto's werden genomen, hoe meer die jongen inderdaad op mij ging lijken. Silke floot tussen haar tanden: 'Joren, wat zijn we eigenlijk op het spoor aan het komen, jong?'

En daar was dan DE foto die het allemaal liet kloppen: een jonge man, fier poserend naast een witte Chevrolet, een echte oldtimer uit de jaren '50, prachtig onderhouden, glanzend, schitterend. Net als onder alle andere foto's stond hier ook iets bij geschreven met wit potlood op de zwarte bladzijden: 'Stany, 21e verjaardag, juli 2004,'

'Jezus nog aan toe,' fluisterde Silke, 'wat zou er met die oom van ons gebeurd zijn? En Joren, jij lijkt meer op hem dan op onze vader. Je zal toch niet...?'

'Nee, dat geloof ik nooit,' zeg ik, 'als je doorbladert, zie je hem nooit meer, op geen enkele foto. Het is alsof hij plotseling verdwenen is. Wat zit er nog in die doos? Dat zijn precies allemaal brieven?'

SIlke doorzoekt de inhoud van de doos en pakt er een stapeltje brieven uit waar een lintje rond gestrikt is. Ze zitten nog in de enveloppe, de postzegels zijn van Nieuw-Zeeland. Er zijn tien enveloppes, Silke haalt een brief tevoorschijn en leest hardop:

'Broer, ik heb het hier goed. Met mijn zaak loopt het geweldig en ik heb een nieuwe vriendin, een schattige kruising tussen een Engelse schapenboer met een Maorivrouw. Ze is zwanger, dus ik word over een maand of drie vader. Deze keer neem ik het serieus. Ik ga met haar trouwen van zodra het kind er is. Dat van toen, waarvoor ik het huis uitgezet ben en mijn familie verloren ben, ik denk daar nog altijd aan. Hoe is onze vader er achter gekomen dat ik dat meisje zwanger gemaakt heb? Ik weet het nog altijd niet. En ik weet ik niet wie dat meisje was. Als ik dat geweten had, had ik misschien dat kind wil erkend, misschien was ik wel met dat meisje getrouwd, wie weet? Maar het was mijn schuld. Ik heb haar dronken gevoerd en ik heb haar verkracht. Dat niemand van jullie me dat vergeeft, blijft me achtervolgen. Ik heb je altijd graag gezien, Simon en ik zou zo graag hebben dat het ooit goed komt tussen ons. Ik wacht altijd op een antwoord van jou op mijn brieven, maar er komt nooit iets. Als er op deze brief ook geen antwoord komt, weet ik dat je me voor altijd wilt vergeten en dan schrijf ik je ook niet meer, hoe erg ik dat ook vind. Ik zou zo graag naar België willen komen, maar niet zonder te weten dat ik welkom ben. Beste groeten, Stany'

'Wow,' roept Silke, 'familiegeheimen komen aan het licht! Goed van jou, Joren. Vertel me nu eens hoe je hier achter gekomen bent.

'Nu niet, nog niet,' antwoord ik, 'als ik nog wat meer weet, zal ik het je vertellen.'

'Enne... heb je geen zin om... Joren, ik sta heet naar jou,' zegt ze zonder overgang, 'slapen we samen vannacht? Neuken we? Toe, Joren...'

'OK,' zeg ik, 'we slapen samen en we zien wel wat er van komt. Ik was niks van plan maar als je nog eens een jongenstong tegen je kutje wilt voelen, dat kan.'

'Ik sta er helemaal voor open,' kirt ze en ze trekt haar rok op, 'en mijn muis hangt te druipen van het geil, kijk maar.'
'Ik ruik haar,' zeg ik, 'leg je neer, lieve zus en doe je benen maar zo ver open als je kunt.'