Slipjes Voor Thomas - 3

Ik kom een uur later thuis dan gewoonlijk, maar gelukkig heeft mama gewacht met het eten: dat doen we op woensdagmiddag altijd samen en dan praten we wat bij. Vandaag ligt dat iets anders. Wanneer ik de keuken binnenkom, straalt ze verwachtingvol:

'Enne... Thomas, hoe was het? Heb je iets gevonden, schat? Hoe vond je Lianne?'

Ik zwaai met de plastic zak en loop naar de eetkamer. Daar staat alles al klaar: de boterhammen, het beleg, de boter, het bestek, de kopjes en de heerlijk ruikende kan koffie. Op de lege plek op tafel leg ik het pakketje neer: dun zijdepapier waarin mijn eerste eigen lingerie wacht op de goedkeuring van mijn moeder! Mijn handen trillen een beetje wanneer ik het dunne papier afwikkel en het lichtblauw van mijn setje door het laatste blaadje schemert. En daar ligt het dan, een minuscuul hoopje textiel, luchtig als dons, en ik neem voorzichtig het slipje tussen mijn vingers, trek het open met de kanten voorzijde naar mama toe. Ze slaat haar handen voor de mond: 'Wauw, hoe mooi, Thomas! Nu word ik nog jaloers ook! Mag ik de andere kant...'

Ik draai het broekje om zodat ze de satijnen achterkant kan zien. Ze houdt het niet meer. Weer bewondert ze het slipje en neemt het van mij over. Ik schep moed door haar bewonderende blikken en haar uitroepen: 'En zo zacht, zo teer, wat een mooie kleur, echt iets dat bij jou past...' en zo meer, dus neem ik nu ook het behaatje en geef het haar.

'Dit is echt wat je zo graag wilde, nietwaar, jongen?'

Ik knik.

'Ik kan niet wachten tot ik het zie. Wil je het direct aantrekken? Ik brand van nieuwsgierigheid. Zo mooi... jongen toch, het is een droom...'

'Wil je echt dat ik het nu aantrek, mam? Ik heb reuze honger hoor.'

'Eventjes maar.'

'Nee mam, eerst eten.'

En met het setje uitgestald naast ons slaan we sneller dan gewoonlijk onze boterhammetjes binnen. Ik zie dat ze haast geen oog van het setje kan afhouden.

'Afruimen doen we straks wel,' zegt ze. 'Waar wil je het liefst? Hier? Op de badkamer? Op jouw kamer?'

'Op mijn kamer is goed, mam.'

Ze volgt me de trap op. Ik ben wel vastbesloten haar niets te vertellen over wat Lianne gedaan heeft. Daar zou ze misschien haar bedenkingen bij hebben, misschien zelfs kwaad om worden. Maar wanneer ik denk aan de zachte handen van Lianne om mijn pik en onder mijn ballen, weet ik zeker dat het beter een geheim blijft tussen die mooie winkeldame en mij. Ik ben nog nooit zo hitsig klaargekomen door mezelf af te trekken. Wat ik nodig heb, is een vrouwenhand, dat is nu wel gebleken.

Ik kleed me vlug uit, met mijn rug naar mama die op mijn bed is gaan zitten. Omzichtig trek ik het slipje aan en neem dan de beha. Het lukt me nog niet goed om hem vast te maken. Mama staat op en maakt de vier haakjes voor me dicht. Dan keer ik me naar haar toe. Ze is duidelijk overweldigd door wat ze ziet. Met gestrekte armen legt ze haar handen op mijn heupen, kijkt, staart, bewondert, vindt geen woorden. En ik voel mijn piemel groeien onder haar blik die eerst op die kleine kanten cups valt en dan over mijn strakke buik naar onder. Ze laat me los, gaat een stap achteruit om alles goed te bekijken.

'Het staat je fantastisch, Thomas. En kijk, je mannelijkheid straalt er door, hoe mooi is dat! Ik had eergisteren al gezien hoe die gegroeid is, maar in dit slipje is hij onweerstaanbaar mooi. En ook je ballen, zo strak afgetekend... Dit lijkt me niet echt een meisjesslipje, of toch?'

'Nee, mam, dit is lingerie die speciaal voor mannen gemaakt wordt. De slipjes zijn veel breder in het kruis, dat zie je toch. In die van Linda was het soms moeilijk om er alles in te houden. En het model is ook hoger, zodat er bij een erectie niets boven de rand komt piepen.'

'Ik zie het, ja, wat geweldig staat die knaap van jou daar in. Het is te mooi om waar te zijn. En dan die beha, zit hij goed? Hoe voel je je daar in?'

'Heerlijk, mam, mag ik soms een bloes en een rokje van jou of van Linda? Dan weet ik of ik me daar ook goed in voel.'

Ze loopt naar haar kamer en komt terug met een arm vol kleren - drie blouses en en een paar korte rokken. Ik probeer ze allemaal en hou het ten slotte op een blauwe satijnen blouse en een keurig zwart rokje in donkerblauw gekamd katoen.

'En, hoe voelt het?'

Ik loop naar de slaapkamer van mijn ouders om voor de grote spiegel te kunnen staan. Dit is zo anders dan een broek dragen, dit voelt zo vrij. Bij elke stap die ik zet, komt er lucht aan mijn dijen, aan mijn kruis. Ik word weer helemaal stijf, mijn zak krimpt, mijn ballen jeuken, ik wil niet liever dan mijn rokje omhoog trekken en mijn hand in dat slipje steken, mijn pik voelen, mijn zaad lozen...

Maar dat kan natuurlijk niet: mama is met me meegelopen, schikt de blouse en de rok nog wat beter en gaat dan naast me staan. We staren beiden naar ons spiegelbeeld, ik heb mezelf nog nooit mooier en gelukkiger gezien.

'Dit is je droom, hé?' fluistert ze in mijn oor.

'Mams, ik ben zo blij. Ook omdat het mag van jou, omdat je me dat cadeau wil doen... Weet je wel hoeveel het kost?'

'Oh ja, Lianne heeft me al voorgerekend. Ik kan dit deze maand wel missen. Als je een jarretellengordel wil, moet je nog wat wachten. Maar nu - ik krijg er gewoon niet genoeg van, schat - nu wil ik je bewonderen. En terwijl we naar ons spiegelbeeld kijken, tilt ze mijn rok op tot mijn slipje helemaal zichtbaar wordt. Nu zie ik mezelf zoals zij mij kan zien: die volle balzak en de rechtopstaande harde pik tekenen zich duidelijk af onder de dunne stof. Er is geen enkele verbeelding nodig om te zien wat er in mijn broekje zit, de kleur van mijn huid schemert er door, mijn gezwollen eikel net onder het elastiek bekroont mijn rechtopstaande schacht die klopt van de hitsigheid.

'Ik laat je nu even alleen, Thomas,' zegt mama, maar ik hoor dat ze liever zou willen blijven, toekijken hoe ik dat slipje laat zakken, mijn lid en mijn zak vrij maak en mijn hand rond mijn staaf sla...

'Misschien ga je toch beter op de badkamer als je nu wilt wat ik denk dat je nodig hebt,' zegt ze. Ze klopt me eventjes op de rug, bemoedigend en tegelijkertijd met een niet uitgesproken vraag of ze mag blijven en kijken, misschien zelfs helpen, en ja, dat zou ik veel liever willen dan me alleen boven de wasbak aftrekken.

Met nog een laatste aai over het satijn dat mijn billen bedekt, gaat ze weg. Als ik op de gang ga, zie ik haar nog boven aan de trap staan. 'Ze wil het,' gaat het door me heen, 'ze wil het, maar ze durft het niet te vragen of het voor te stellen. Zal ik het doen? Durf ik dat? Hoe vraag je zoiets... aan je moeder?'

Bij de badkamerdeur sta ik stil. Ik trek de blouse over mijn hoofd. Ik trek mijn rokje uit. Ik ga midden in de gang staan, mijn benen een beetje gespreid. We staan vier meter van elkaar af, onbeweeglijk, wel een halve minuut. Ze houdt geen oog van me af, staat daar als versteend te staren naar mij, haar zoon, alleen gekleed in een lichtblauw behaatje en een lichtblauw slipje dat geen millimeter van de contouren van mijn gezwollen pik verbergt. Ik vraag me af wat ze nu denkt, of ze nu tegen haar zin om naar mij toe te komen moet vechten en of ze zich uiteindelijk toch zal omdraaien en de trap aflopen of... naar me toe getrokken wordt als een magneet.

'Ik... ik...' stamelt ze. 'Thomas, jongen, lieve schat, ik weet wat je wil, maar nee, ik kan het echt niet maken, het mag gewoonweg niet...'

En dan loopt ze snel naar beneden. Mijn teleurstelling is zo groot dat ik slap wordt. Wanneer ik het broekje uit trek, zie ik dat een druppel voorvocht het textiel donker kleurt. Een lange draad slijm hangt aan mijn voorhuid. Ik ga onder de douche, trek een van mijn eigen onderbroeken aan en kleed me zoals gewoonlijk - in hemd en jeans.

Wanneer ik beneden kom, staat ze in de keuken naar buiten te turen. Ik ga achter haar staan en zeg dat ik haar begrijp, dat het misschien geen goed idee van mij was.

'Heb je je afgetrokken?' vraagt ze.

'Nee,' antwoord ik, 'toen je de trap afliep, werd hij slap en ik had er geen zin meer in.'

Ze keert zich naar me toe, omhelst me teder en dan zegt ze, moeizaam, als met een krop in de keel: 'Thomas, het scheelde niet veel, maar ik ben je moeder. En ik weet van mezelf dat, als ik je aanraak, ik niet weet wat er dan nog kan gebeuren. Dat zal je toch begrijpen?'

'Dan zou je met mij naar bed willen, is dat wat je bedoelt?'

Ze bijt op haar lip: 'Daar ben ik niet aan toe, lieverd, hoe graag ik je ook zie.'

Dan verandert haar hele houding en ze vraagt of ik met haar aan tafel kom zitten.

'Er is nog wel een en ander te bespreken,' zegt ze nu met vaste stem. 'Waar en wanneer mag je in lingerie lopen, met meisjeskleren? Het setje dat je nu gekregen hebt, lijkt me niets om onder een broek te dragen en zelfs niet zomaar, elke dag. Het is eigenlijk iets dat je alleen kunt dragen om mee te vrijen. Het is gewoonweg te fragiel, ik heb er nu zelf zo eentje en zelfs wanneer ik het met de hand was, moet ik zo voorzichtig zijn. Ik stel voor dat ik voor jou een stuk of twaalf gewone meisjesslipjes koop, heel zacht en naadloos, ik zal wel zoeken of er met een iets breder kruis te koop zijn. Zulke dingen verkoopt Linda niet, die bestel ik wel ergens anders voor jou. En ook een paar A-cupjes, er is volgende week een uitverkoop van lingerie, maar ja, die beha's zijn berekend op de anatomie van meisjes. Maar ik kan de bandjes zelf wel verlangen en een tussenstukje kopen voor de sluiting. En voor de vulling vind ik ook wel een oplossing. En je moet ook eigen rokjes hebben. Daar kan je dan een t-shirt bij dragen, Lianne heeft er genoeg die ze niet meer aantrekt. Rokjes en jurkjes kan ik zelf wel naaien, dat is geen probleem. Ik wil niet dat je kleren van Linda of van mij afdraagt, behalve dan die t-shirts. En dan: wie mag het weten? Linda is geen probleem, zij staat voor alles open en zal je zeker ook steunen, volop. Zou je willen dat papa het weet? Want als je alleen je meisjeskleren kunt dragen als hij er niet is, dan zijn er niet zo veel momenten over... Laat me denken... Wat wil jij eigenlijk?'

'Het liefste zou ik natuurlijk vrij willen rondlopen in meisjeskleren, in huis toch. Maar papa... dat is een echte man, een redelijke macho in mijn ogen. Hij zal me wel verwijfd vinden. Ik geloof nooit dat hij dat zal begrijpen van mij.'

'Nu, daar zou je je in kunnen vergissen, hoor. Dat Linda lesbisch was, daar heeft hij nooit een punt van gemaakt. Als je wil, zal ik het er met hem over hebben. Niet direct, we gaan het langzaam aan doen, alles op zijn tijd. Niks bruuskeren. Heb je je broekje nu nog aan?'

'Nee, ik wil er goed voor zorgen. Ik vind het een goed idee om eigen slipjes te hebben, maar...' De woorden willen er niet uit komen, ik word toch weer verlegen, beschaamd zelfs.

'Ach ja, je geilt op gedragen broekjes, ik weet het. Wel, ik denk dat ik daar een oplossing voor heb. Als Linda en ik jouw broekjes dragen en we gooien ze in de wasmand, dan doe je wat je altijd hebt gedaan. Linda zal er wel geen bezwaar tegen hebben als je wil dat ze erin klaar komt. Ik geloof dat dat voor jou ook belangrijk is, of niet?'

'Dat is nog niet vaak voorgevallen, maar ja, echt, mama, die droeg ik het liefst.'

'Je hebt twee dames in huis die voor jou zullen zorgen, Thomas. Ik zal ook mijn beste beentje voor jou voorzetten. En als de gelegenheid het toelaat, mag je ze direct hebben, dus nog helemaal warm en vochtig. Van mij. Dat heb ik er graag voor over nu ik zie hoe gelukkig je dat maakt.'

Ik sta recht en zij ook. Ik vlieg haar om de hals, omhels haar. Ze drukt zich tegen me aan, haar mond zoekt de mijne en we kussen elkaar op de lippen. Ik hou mijn mond dicht en zij ook. Maar het wordt een langdurige zoen terwijl ze mijn borst streelt en haar handen verder over mijn buik glijden, tot aan mijn broeksriem.

Ze trekt haar lippen weg en fluistert: 'Zo is het genoeg, Thomas. Echt: ik kom bij papa niets te kort. Maar ik weet dat jij heel veel te kort komt en ik weet niet hoe we dat kunnen oplossen. Maar nu ga ik aan de slag voor jou. Slipjes bestellen, een paar rokjes en een jurkje naaien, uitkijken naar beha's die zouden kunnen passen - werk genoeg voorlopig. Jammer dat je nog voor jezelf moet zorgen voor de rest, maar echt, jongen, dat durf ik niet en dat mag niet. En probeer alsjeblief die arme moeder van jou niet te verleiden.'

Ze lacht.

Ik loop naar boven, ik word weer helemaal stijf en ruk me wild af boven de wastafel, mijn zaad spat op een slipje van mama dat ik uit de wasmand heb gegrist.