Toen ze 18 was, kwam Oschka, een aantrekkelijke meid van ongeveer 1 meter 80 met lange benen, een hoog knuffelgehalte en lekkere bolle tieten, met haar twee jaar oudere vriend Pavel in een gammel bestelbusje vanaf het Poolse platteland naar het Groene Hart van Holland. Ze hadden een paar maanden vóór hun vertrek van vrienden gehoord dat hier in de kassen altijd werk was voor jonge mensen die van aanpakken wisten en die saai en slechtbetaald werk wilden doen waar menig Nederlander niet voor uit zijn of haar stoel kwam. Ze hadden niet veel spullen meegenomen uit Polen, alleen wat kleding, en konden tijdelijk op één kamer inwonen bij landgenoten die inmiddels langer in het Groene Hart in de bloemenkas werkten en daar een huurwoning hadden weten te bemachtigen. Oschka en Pavel vonden met behulp van die landgenoten allebei zelf ook vrij snel werk en kregen binnen enkele maanden een eenvoudig jaren-zestig-huisje toegewezen met een klein tuintje. Huisje redelijk uitgeleefd en tuintje redelijk overwoekerd, maar je moest een gegeven paard niet in de mond kijken. Ze waren blij dat ze nu hun eigen stekkie hadden en niet langer hun landgenoten tot last hoefden te zijn. Leve de woningbouwvereniging! Kom daar nu nog maar eens om!
Alles leek koek en ei, ook al was het werk niet erg uitdagend, totdat de geblondeerde Oschka na een kleine 2 jaar zwanger raakte, vervolgens begrijpelijkerwijs wat vermoeid raakte, weinig initiatief meer toonde en niet langer het zonnetje in huis was, en er ook een verandering bij haar vriend Pavel te bespeuren viel. Geen verandering ten goede helaas, want hij dronk normaal gesproken al redelijk veel en dat werd nu alleen maar erger. Het begon met bier als hij om 4 uur met Oschka thuiskwam van hun werk en het ging dan de hele avond in redelijk rap tempo door. Eigenlijk ging er geen avond voorbij dat hij niet dronken werd van al het bier dat hij dronk. Soms ging hij ook met een Poolse vriend naar een kroeg in het dorp en dan wachtte Oschka gespannen af hoe laat en in welke gemoedstoestand hij de sleutel in het slot van de boordeur probeerde te krijgen en aangekleed naast haar in bed zou ploffen. Het werd er voor haar niet gezelliger op, en een goede vriendin om haar ‘leed’ mee te delen had ze nog niet in Nederland. En ze durfde niet tegen vrouwelijke collega’s uit de school te klappen, uit angst dat Pavel dat te weten zou komen. En bellen met de ‘Heimat’ gaf aanvankelijk wel wat opluchting, maar ze kon moeilijk iedere dag uren met haar moeder of haar zus aan de telefoon hangen. Die zouden zich dan ook zorgen gaan maken en Pavel wellicht aanspreken op zijn taak als echtgenoot en aanstaand vader.
Oschka liet hem dus aanvankelijk maar begaan, ook al was er naarmate de avond vorderde meestal geen zinnig woord meer uit hem te krijgen. Ze had weinig zin om hem kwaad te maken door hem te vragen minder te drinken, want Poolse mannen bepalen zelf wel wat goed voor hen is, dat wist ze. Ze hadden nog wel bijna dagelijks nogal obligate en snelle recht-toe-recht-aan seks, ook al was Pavel iedere keer dronken en kreeg hij zijn pik nauwelijks meer overeind. Oschka zorgde gewoon dat hij in no time klaarkwam en dan konden ze gaan slapen. Oschka’s buikje groeide wel met de week en haar tepels en tieten ook, en opeens kwam Pavel met de opmerkelijke mededeling dat Oschka zich door een vriend van Pavel moest laten neuken waar hij bij was. Omdat hij dacht dat hij daar - zeker in haar huidige toestand – erg opgewonden van zou raken. In zijn hoofd, wel te verstaan, niet in zijn pik, dacht Oschka. Ze dacht natuurlijk eerst dat hij een grapje maakte, maar hij was doodserieus en nog niet erg dronken.
Zwanger worden van die vriend was nu natuurlijk onmogelijk en Oschka zou ongetwijfeld meer genieten van de pik van Pavels vriend, een sportieve vrijgezelle gast, dan van dat nogal hulpeloze ding van Pavel, dat hij in dronken toestand nog nauwelijks in Oschka’s kut gepropt kreeg. En zelden tot een orgasme kon laten komen. En orgasmes had Oschka zelf nog niet mogen beleven tijdens haar relatie met Pavel. Mannen moesten klaarkomen, dat was hun recht, en deden dat veelvuldig, en als vrouwen dat per ongeluk ook deden, was dat mooi meegenomen, meer niet. Oschka wilde aanvankelijk protesteren tegen Pavels plan, maar toen ze er even over nagedacht had, besloot ze niet moeilijk te gaan doen, omdat het wellicht de beste manier was om de vrede tussen Pavel en haar te bewaren. Escalatie was niet wat ze op dit moment wilde, 22 weken zwanger. En een gefrustreerde dronken echtgenoot was nog erger. En ergens vond ze het ook wel spannend om door die vriend van Pavel geneukt te worden.
Pavel was in Polen haar eerste echte vriendje geweest en de eerste die haar niet alleen maar mocht vingeren en haar dan erg nat maakte, maar ook geneukt had. Met condoom, dat wel. Tot zijn ergernis. Naast Pavel had ze in Polen een keertje in beschonken toestand na een feestje waarin veel gedronken werd, met een andere jongen geneukt, die zijn vriendin na een weddenschap (waarover wist Oschka niet) aan Pavel had uitgeleend en Oschka als ‘wisselgeld’ had gekregen. Ze had die neukbeurt, zonder condoom, op zich heel lekker gevonden, niet in het minst omdat haar ‘minnaar’ ondanks – of misschien juist dankzij - zijn drankconsumptie een flinke stijve pik had gehad, met een heerlijke eikel erop, maar ze was zelf natuurlijk nogal onder invloed geweest van alles wat ze gedronken had. Dus wist ze niet hoe dat in nuchtere toestand zou zijn geweest. En Pavel had haar gelukkig nooit gevraagd hoe ze die ‘switch bitch’ had beleefd. Het was een taboe-onderwerp gebleven en dat had Oschka maar zo gelaten. Stel dat Pavel zich eraan zou storen als ze eerlijk had opgebiecht dat ze had best lekker had gevonden om met die ander te neuken. Beschonken of niet. Mannen gingen dan toch alleen maar vergelijken en waren vaak snel op hun pik getrapt.
Toen Igor – want zo heette Pavels vriend - zich enkele avonden later tegen 8 uur meldde bij Pavel en Oschka, deed Pavel de deur open en werd er na een welkomstgroet wat gesmoesd in het halletje. Pavel stak zijn hoofd om de hoek van de woonkamer, waar Oschka tv zat te kijken, en zei: ‘Vind je het vervelend als Igor zijn hond mee naar binnen neemt, dan hoeft die niet alleen in de auto te blijven zitten. Oschka wist dat Igor een Duitse herder had en vertrouwde dat ras honden niet zo, al was ze in Polen van jongs af aan op een boerderij met vee en honden opgegroeid en had ze daar zelfs haar eigen varken gehad. Maar voor Duitse herders had ze altijd een soort angst gehouden. Ze wilde nu echter geen spelbreker zijn en zei: ‘Okay. Als Igor hem aan de riem houdt en in de bijkeuken vastlegt.’ Pavel keek de gang in om te kijken of Igor dat ook gehoord had en akkoord was. Er werd niet geprotesteerd.
De voordeur ging weer open en even later kwam hij terug met een enthousiast hijgende en aan zijn riem trekkende hond. Die sprong eerst tegen Pavel op en toen tegen Oschka, maar werd snel kortgehouden en met korte commando’s door Igor tot de orde geroepen. De ongeduldige hond werd de woonkamer doorgeloodst en door Igor in de bijkeuken aan een radiator vastgebonden. Hij ging braaf op het vinyl liggen en had er kennelijk vrede mee dat het zachte bankstel die avond niet voor hem bestemd was. Igor begroette Oschka wat uitgebreider dan toen hij met de hond passeerde en ging naast haar op de bank zitten. Omdat Pavel haar opdracht had gegeven zich – voorzover mogelijk in haar ‘toestand’ – een beetje hoerig aan te kleden, had ze daar een serieuze poging toe ondernomen. Haar witte shirtje zat strak over haar behaloze tieten, en haar tepels priemden dwars door de dunne stof heen. En ze had een kort zwart rokje aan, dat toen ze haar benen over elkaar deed een blik op haar schaamstreek gaf. Sinds ze zwanger was had ze zich daar niet meer geschoren en er kwamen aardig wat donkere haren uit haar slipje als ze haar benen wat uit elkaar deed. Zo liet Oschka Igor alvast wat ‘voorgloeien’ tot ze haar benen over elkaar deed. Pavel, die tegenover het tweetal in een stoel plaatsnam, zag dat natuurlijk ook.
