Karlijn Neemt De Verkeerde Trein - 2

Karlijn

Ik had net gedaan met ontbijten toen mama in haar nachtkleed naar beneden kwam om me tegelijkertijd goede morgen te wensen en me uit te zwaaien. Ik moest naar school, helaas. Was ik al maar achttien... Nog zo lang in die muffe klaslokalen tussen die saaie meiden en die kleffe jongens.

'Je was vroeg terug, het was niets eens middernacht,' zei mama, 'je hebt er toch eentje kunnen vinden, neem ik aan.'

'Natuurlijk, mama, je weet dat het me altijd lukt.'

'En je hebt het goed aan boord gelegd? Hem warm gemaakt voor een vervolg? Je bent zelf niet te ver gegaan?'

'Ja en ja en nee, ma! Ik weet ondertussen wat ik moet doen en laten. Alles liep vlot. Hij is leraar, ergens in de vijftig, ziet er nog heel goed uit en hij dacht echt dat hij mij verleidde in plaats van ik hem.'

'En valt er veel te rapen bij hem? Een schoolfrik heeft meestal niet veel te bieden.'

'Ma, wat denk je? Dat ik op een trein een miljonair kan strikken? 't Is net als anders een gewone vent met een gewoon huis en een gewone bankrekening. Jij had gedacht dat we zo rijk zouden worden. Ik doe echt mijn best, dat moet je geloven. Maar de simpele zielen die me oppikken zijn gewone mensen, net als wij.'

'Bah, we hebben toch al een paar duizendjes binnengehaald, Karlijn. Op een keer zal het wel lukken, dat je eens een vette vis vangt. Dan kunnen we eindelijk eens met vakantie.'

Mama wilde een keer naar Spanje, maar we hadden daar geen geld voor. Ze is helemaal geen verpleegster. We leven van een werkloosheidsuitkering voor haar. En van papa krijg ik alleen een beetje alimentatiegeld, hij verdient zelf maar heel weinig voor zijn poetswerk in een stinkfabriek. Om het geld voor haar droomvakantie bij elkaar te scharrelen, kwam ze op het idee om mij de straat op te jagen en oude kerels te verleiden om die achteraf te chanteren. Ze had niks anders te doen dan plannen te verzinnen en zo was ze op het idee gekomen dat ik in stations moest loeren op mannen die alleen in een coupé zaten en dan moest ik, op het laatste nippertje, op de trein springen en mijn toneelstukje opvoeren. Dat was me nu al vier keer gelukt.

'Mama, ik moet nu echt door, naar school. Tot vanmiddag.'

Ik had echt een toets aardrijkskunde en wat een toeval dat mijn slachtoffer gisteren een leraar aardrijkskunde was! Zo zie je maar dat er goddelijke krachten aan het werk zijn. Terwijl ik naar school fietste, gingen mijn gedachten naar Hans. Hij was anders dan de drie vorige kerels. Die wilden echt seks en natuurlijk kregen ze die niet. Ze hadden ook alle drie gedacht dat ze zo'n klein meisje gemakkelijk konden verkrachten, maar dat ik heel goed ben in zelfverdedigingstechnieken wisten ze een paar seconden later wel. Het vervelendste punt voor mij was altijd wanneer ik hen klem moest zetten - hen afdreigen tot ze niet anders konden dan met geld voor de dag komen. Zwijggeld. Mama was heel slim. Ze had me precies geleerd wat ik moest doen en hoe en wanneer. Het werkte. Dat ik er zo jong uitzie, helpt natuurlijk. Het is waarschijnlijk ook de vette pier aan de vishaak. Over mijn leeftijd doe ik altijd wazig, als ze er al naar vragen. De eerste deed het, de twee anderen niet. Hans deed het ook. Hans...

Ik kwam aan de school toe. Ik wist dat ik mijn toets voor een keer goed ging maken. Ik had veel opgestoken van Hans. Wat niet gelogen was: de leraar aardrijkskunde was een lieve man. Dat ik fantaseerde over vrijen met hem, was een pertinente leugen geweest. Ik lieg over alles bij de mannen die in mijn val trappen. En nu zou ik ook voor het eerst tegen mama liegen. Ik zou haar zeggen dat ik Hans zijn telefoonnummer niet had kunnen ontfutselen. Ik wilde niet dat mama hem zou chanteren, zelfs al zou hij geld genoeg geven om ons naar Spanje te kunnen laten gaan. Van die drie vorige kerels had ze met veel moeite alles bij elkaar tweeduizendvijfhonderd euro kunnen los pulken. 'Nog een vette vis vangen en dan kunnen we op reis, Karlijn,' had ze gisteren gezegd en ze had me het verhaal over het spijbelen met een vriendje tien keer laten herhalen vooraleer ik de trein naar Gent nam. Meestal lukte het me niet een kerel te strikken, maar dat maakte me niks uit. Daar had alleen mama spijt van. Als ik iemand beet had, was het zaak dat ik die met zijn vuile poten niet aan mij mocht laten komen, maar hij moest wel zijn piemel laten zien bijvoorbeeld. 'Een seksuele daad stellen,' noemde mama dat. En ik moest ook altijd iets van mij in zijn huis achterlaten, of als het ergens in een bosje in park gebeurde, moest ik iets van mij in zijn vestzak of zijn broekzak steken zonder dat hij het zag. In een huis was dat een slipje dat in mijn tas zat. Buiten was dat een zakdoek waar ik al in gesnoten had. Dat was bezwarend materiaal volgens mama. Als die kerels niet betaalde, zou ze naar de politie gaan en dan zouden ze bij die mannen iets vinden dat echt van mij bleek te zijn. Maar van een visgraat kun je geen vlees meer halen, zegt het spreekwoord en de kerels die ik in de val had gelokt, hadden gewoon geen cent te veel. Alles wat mama kon doen, was dat beetje geld afpersen en hen verder gerust laten. Naar de politie zou ze nooit of nooit gaan, want dan was ook ons spelletje uit.

De aardrijkskundetoets was super gemakkelijk. Of misschien niet. In ieder geval had Hans me goed geholpen, dat wist ik direct. Hans... Ik kreeg hem niet uit mijn gedachten. Ik vond hem een goed mens. Niet iemand om te chanteren. Ik had het briefje met zijn telefoonnummer niet bijgehouden. Mama zou het hoe dan ook gevonden hebben. Voor ik ging slapen, had ik zijn nummer met potlood in mijn aardrijkskundeboek geschreven, daar zou mama nooit achter komen. Ze had een hekel aan schoolboeken.

'Volgende woensdag ga je weer op pad,' zei mama toen ik thuis kwam. Voor de eerste keer in mijn leven zette ik een grote mond op tegen haar.

'Nee, ma, ik doe het niet meer. Ik haat het. Doe het zelf als je zo graag met vakantie wilt gaan in een duur hotel. Ik blijf nog liever een hele zomer thuis dan nog eens... bah! Het zijn niet die kerels die mij misbruiken. Jij bent het!'

Ik stormde naar mijn kamer en deed de deur op slot. Hoe ze er ook op kwam bonken en smeken haar binnen te laten, ik liet haar geschreeuw en haar dreigementen over me heen gaan. Ze zou wel bekoelen, dat wist ik.

'Met die tweeduizendvijfhonderd euro kunnen we ook naar Oostende gaan, of naar Middelkerke of zo,' zei mama 's avonds bij het eten. 'Als je toch vastbesloten bent om het niet meer te doen...'

'Het was jouw idee, ma, niet het mijne. Ik vind mezelf een domme oen dat ik me heb laten vangen door jou. Ik doe het niet meer en daarmee basta!'

Ze begon te wenen, ocharme. Ik had haar vakantiedromen aan diggelen geslagen.

'Speel zelf hoer,' sneerde ik om haar nog wat dieper te kwetsen, 'jij weet beter dan ik hoe dat moet.'

'Ik laat geen vent meer aan mijn lijf komen, als je dat maar weet,' beet ze grimmig van zich af.

'Nee, maar aan je dochter mogen ze wel aankomen!'

'Nee, de afspraak was dat jij aan hen mocht komen, zij nooit aan jou.'

'Hoe kan dat nu, ma? Ze zijn allemaal aan mij geweest met hun tengels'

'Toch niet aan uw...'

'Nee, ma, niet aan mijn puntje puntje puntje. Bij de laatste twee heb ik mijn karatekunsten moeten vertonen, anders hadden ze me verkracht. Alleen die van gisteren, dat was iemand anders. Dat was een echte heer.'

'En daar heb je dan geen telefoonnummer van. En geen adres. Je bent toch bij hem thuis geweest?'

'Ja, ma, maar ik heb er niet op gelet door welke straten we allemaal gegaan zijn. Ik zou dat huis niet meer terugvinden, echt niet.'

'En wat heb je bij hem achtergelaten?'

'Een slipje dat ik de dag ervoor aan had. Of hij het al gevonden heeft, weet ik niet. Het hangt ervan af hoe dikwijls hij onder de passagierszetel van zijn auto kijkt.'

Direct nadat ik het resultaat van mijn toetsen kreeg, belde ik Hans op. Het was middag, hij zou dus zeker niet les aan het geven zijn. Hij was echt blij dat ik een negen had, dat kon ik wel horen. En ik heb hem gezegd dat ik hem op 2 augustus nog eens zou bellen. Geen dag later. Maar ook geen dag vroeger. Het zat zo: mama besliste dat zij met het geld dat ze die mannen had afgeluisd toch naar Spanje zou gaan, maar dan zonder mij. Ze had een goedkope vlucht en een goedkoop hotelletje geboekt. Op 2 augustus zou ze vroeg in de ochtend met een bus van de touroperator opgehaald worden in het centrum van Dendermonde. Maar 1 augustus betekende ook iets voor mij: het was mijn verjaardag. Daarom had ma de reis met vertrek de dag erna geboekt. En dan kon Hans ook op beide oren slapen...

--- --- --- ---

Hans

Wat een dag was dat geweest! Ook 's anderendaags kon ik het niet uit mijn hoofd zetten en gelukkig hoefde ik geen les te geven, alleen te surveilleren, anders had ik zeker alleen maar gewauweld. De hele tijd speelde dat kleine meisje door mijn hoofd. Ik rook de geur van haar haren nog, van haar huid, van haar zweet. Wat een ongelooflijk toeval ook dat zo'n meisje op de verkeerde trein stapt en zich dan door mij laat troosten, met mij mee naar huis gaat, me zonder verpinken van alles vertelt over wat ze op internet aan piemels en seks gezien heeft en dan op de koop toe nog zegt dat ze gewild had dat ik met haar zou gevrijd hebben... Was het wel verstandig geweest haar mijn telefoonnummer te geven? Zou ik dat niet best laten veranderen? Deze smartphone weggooien en een nieuwe kopen? God in de hemel, misschien was ze nog geen zestien, en dan... Ook al was er weinig gebeurd, dan nog zou het teveel geweest zijn. Maar nee, ze moest wel zestien zijn als ze in de vierde klas zat... Toch brak het angstzweet me uit en van de hele week was ik geen dag gerust, verwachtte ik ieder ogenblik een telefoontje dat ik niet wilde...

Het ergste vond ik nog dat ik haar een dikke vette leugen had verteld om haar een beetje te verleiden. Zij was zo open en eerlijk tegen mij geweest. Ze had zoveel pech gehad die dag, met die Toby, met het nemen van een verkeerde trein, met de angst niet weer thuis te geraken... En ik had haar een verhaaltje op de mouw gespeld over een lerares aardrijkskunde die me ingewijd had in de seks! Alleen maar om haar zo ver te krijgen dat ze het normaal zou vinden dat ze het ook met mij kon doen, want dat was mijn perverse bedoeling uiteindelijk. Ik walgde van mezelf. Zo'n jong, onschuldig kind beliegen! En haar dan zo ver krijgen dat ze me aftrok, ook dat nog. Het was misschien wel strafbaar als ze... nee, daar mocht ik echt niet aan denken. Ze kon niet anders dan zestien zijn. Dat wist ik zeker. Een vierdeklasser is zestien en daarmee uit.

Een week later belde ze me op, fier met het resultaat van haar toets. Dat luchtte me op. Maar wat ze daarna zegde... Ze wilde me terug zien. Ze wilde dat ik haar op 2 augustus zou oppikken wanneer haar mama was gaan werken. 2 augustus en geen dag later. Waarom precies die dag en geen dag later, of vroeger? Allemaal vraagtekens die mijn geest weer bezig hielden. Gelukkig was het de laatste dag op school. Ik probeerde me zo goed mogelijk te ontspannen. Misschien was het allemaal kinderpraat en zou er op 2 augustus niks gebeuren.

Er gebeurde wel iets. Ik was de vorige avond uitgegaan in de hoop ergens een dame op te scharrelen. Tevergeefs. Ik zat al drie weken zonder seks. Op Simone kon ik af en toe eens rekenen, als haar man moest overwerken of voor zijn firma een paar dagen naar Nederland of Duitsland moest. In de zomermaanden gebeurde dat helaas zelden. Drie weken geleden lag ik enkele uren in haar armen en zij in de mijne, een beetje gestolen tijd omdat haar man een vergadering had met achteraf een drink en niet voor twee uur 's nachts thuis kon zijn. Hij was met een collega meegereden en dat was een fuifnummer, die bleef altijd tot de laatste man. Met Simone neuken was altijd een feest en voor haar was neuken met mij dat ook. Hoeveel jaar deden we het al in het geniep? Zeven? Acht? Een keer of tien, twaalf per jaar. En tussendoor had ik soms nog korte verhoudingen, alleen voor de seks. Nooit one night stands tot nu toe, daar bleef ik van gespaard. Ik viel in de smaak bij de dames, ze vrijden graag met mij. Dus van de eerste keer kwam er altijd wel een tweede en een derde. Maar nu zat ik al drie weken met mijn zaad in mijn ballen. Ik trek mezelf nooit af, dat vind ik zielig. Of juister: het maakt me achteraf melancholisch. Het werd 2 augustus en ik had er geen erg in. Ik was Karlijns telefoontje van eind juli helemaal vergeten. Na mijn vrijpartij met Simone was Karlijn en het hele gebeuren met haar uit mijn geheugen gewist.

Het was half twee, ik had net gedaan met eten en sloeg mijn krant open. Mijn smartphone ging over. Onbekend nummer, maar wel opgeslagen. Wie kon dat zijn? Het was Karlijn.

'Hans, Karlijn hier. Het is 2 augustus vandaag. Kom je me halen? En terugbrengen ook, natuurlijk. Mama vertrekt naar haar werk om half zes en ze komt niet voor half drie thuis.'

'Karlijn, ik weet niet of dat een goed idee is..'

'Alsjeblief, Hans, ik vond je zo lief. Maar ik kon echt niet vroeger dan vandaag. Ik dacht dat het in orde was voor jou, toen ik je belde.'

'Meisje lief, ik ben een man van zesenvijftig. Ik geef echt geen bijlessen aardrijkskunde hoor.'

Een lange stilte, een hoorbare ademhaling.

'Hans, ik moet je zien. Echt. Ik geloof dat ik je graag zie. Nee, ik weet het zeker. Ik wil het doen met u. Nee, ik moet het doen met u. Please.'

Het eindigde ermee dat ik naar Dendermonde reed en haar om zes uur op de afgesproken plaats, achter het station, oppikte. Ik reed eerst met haar naar een restaurant op de weg naar Aalst, we hadden geen van beiden al gegeten. Ondertussen kon ik haar uithoren, te weten komen wat ze precies wilde en of ik haar kon vertrouwen. Het leek me allemaal plausibel wat ze me vertelde. Tot ze over haar moeder begon en me alles vertelde. Hoe ik in de val gelopen was met haar verhaal over een verkeerde trein, een vriendje dat haar beloofd had te ontmaagden en er met een ander meisje vandoor gegaan was... allemaal in de hoop dat ik me over haar zou ontfermen en zo gewiekst in elkaar gestoken dat ze me zou verleiden. God, ik was echt wel bijna opgelicht. En juist Karlijn had me voor die chantage behoed. Omdat ze me graag zag.

'Ik hoop dat dat geen nieuwe leugen is,' zei ik toen ze haar relaas beëindigd had, 'of heeft je moeder dit ook geregeld? Dat je zogezegd naar mij zou komen om seks te hebben, dat je me dingen laat doen die het doen uitschijnen alsof ik je gekidnapt heb en gedwongen heb om aan mijn penis te komen? Is het dat?'

'Nee,' schreeuwde ze bijna. Ik zag hoe andere gasten in het restaurant naar ons keken. Ik lachte hen verontschuldigend toe. Ze zouden zeker denken dat vader en dochter een ruzietje hadden. Karlijn hervatte zich direct en ging op gewone toonhoogte verder: 'Nee, Hans, zo is het niet. En nu vertelde ze hoe ze zelf een einde had gemaakt aan die smerige plannen van haar moeder en dat die nu al ergens voor twee weken in Spanje lag te zonnen.

'Ik zou zelfs twee weken bij jou kunnen blijven wonen,' besloot ze zonder verpinken.

'Toon me je identiteitskaart,' siste ik, niet al te onvriendelijk maar wel op een gebiedende toon.

Ze aarzelde.

'Dus toch niet...' fluisterde ik, 'dan breng ik je onmiddellijk naar bij jou thuis.'

Toen pakte ze toch haar portefeuille uit haar tasje, trok er haar identiteitskaart uit en legde ze voor mij op tafel.

'Dat is echt wel op het nippertje, juffrouw,' zei ik streng.

'Sorry, Hans, het kon niet anders. Maar hoe dan ook, ik ben zestien zoals je ziet en ik doe wat ik wil. Het is niet strafbaar als je seks hebt met mij.'

Ik wenkte de ober en bestelde een sterke koffie, die had ik nu wel nodig. Karlijn nam nog een cola zero.

'Nog iets, Karlijn. Heb je er ook over gelogen dat je je regels nog niet had?'

'Ja, dat was ook een dikke vette leugen, Hans. Ik heb die al iets meer een jaar, maar zo onregelmatig dat de gynaecoloog me vier maanden geleden aan de pil gezet heeft. Voorlopig nog zonder resultaat, ik heb ze sindsdien nog maar twee keer gehad. Heel licht dan nog. De laatste keer verleden week, nu vier dagen geleden. Ik heb er nooit pijn van. Ik voel het zelfs niet. Ik hoef geen tampons te gebruiken, een inlegkruisje is genoeg, zo weinig is het maar.'

'Dus je bent nog...'

'Als je het maar weet, Hans. En ik beloof je dat ik nooit meer tegen u zal liegen. Nooit meer.'

Mijn koffie was op, haar glas was leeg. Ik betaalde en we liepen naar de auto.

'Zal ik je toch niet beter terug naar Dendermonde brengen, Karlijn?'

'Je vertrouwt me echt niet, hé? Je denkt nog altijd dat het een valstrik is. Waarom zou ik je dan alles verteld hebben? Ik heb me door mijn ma laten misbruiken, niet door die mannen, Hans. En waarom jij? Omdat ik je graag zie, dat is al. Er is geen enkele jongen op school waar ik het zou willen mee doen.'

'Mag ik nog weten of het ook leugen was dat geen enkele jongen naar je omkijkt, Karlijn?'

'Een halve leugen. Er zijn best wel een paar jongens die het al aangevraagd hebben met mij. Maar toen zat ik net in die rotzooi met mama vast. Dat kon ik niet maken. En eigenlijk was ik wel blij met die interesse, maar nee, de ene was een saaie knul en van de andere weet ik dat hij het al met andere meisjes gedaan heeft.'

'Ik heb het ook al met andere meisjes gedaan, Karlijn.'

'Dat geloof ik graag! Ik zou het wel heel zielig vinden als het niet zo was. Juist daarom. Jij weet hoe het moet en je bent lief en mooi. Daarom, Hans. OK, als je dat wilt, dan breng je me terug naar huis. Er is daar toch niemand. En van de buren hoeven we ons niks aan te trekken. Die zijn met vakantie en aan de overkant is er alleen de blinde muur van de fabriek.'

In de auto bleef ik nog lang op de parkeerplaats van het restaurant staan. Ik keek naar het engelachtige wezentje naast me. Wat was ze mooi, klein, tenger, teer. Ik legde mijn hand op haar knie en ze legde de hare op die van mij, schoof mijn hand hoger, tot onder haar jurkje. Ik voelde de warmte van tussen haar benen komen. Ze keerde haar gezicht naar me toe, boog zich voorover en gaf me een kus op mijn wang.

'Goed dan,' zuchtte ik, 'ik breng je naar bij je thuis.'

'En gaan we het doen?'

'Ik geloof het wel, Karlijn. Ik hoop alleen dat ik je dit keer niet liegt. Dat je me weer niet in de val lokt.'

'Nee, Hans, ik lieg niet meer tegen jou. Al wat ik wil is seks. Voor de eerste keer. Met jou.'

'