Meneer Hermsen is een misogyne docent Duits aan een middelbare school. Het is hem gelukt om de naïeve Eva tot bijles te verlijden en zich iedere vrijdagmiddag aan haar op te geilen. Uiteindelijk doet de schooldirectie aangifte tegen hem en wordt hij op non-actief gesteld. Niettemin lukt het hem om Eva te neuken onder het mom van bewezen diensten. Hij heeft net zijn hoogtepunt bereikt.

Hermsen kijkt naar Eva en het zaad dat uit haar kutje lekt. Ze ligt er apathisch bij. “Herr Hermsen, habe ich Ihnen genug gedankt?” weet ze met een krachteloos stemmetje uit te brengen, terwijl een traan over haar gezicht rolt.

Eva’s treurnis doet Hermsen ontwaken uit zijn roes, een roes die zijn dierlijke instincten de overhand gaf. Een roes waarin wellust en wrok als een duivelse mix door elkaar heen kolkten. Wat heeft hij aangericht? Hij heeft zijn lieve Eva geneukt alsof ze één van die andere meiden was, één van die bitches. Het liefst zou hij Eva’s zachte lichaam in zijn armen sluiten om alles goed te maken, maar hij weet dat er geen weg meer terug is.

Schaamte en woede borrelen in hem op. Vooral veel woede. Iemand moet hiervoor boeten, te beginnen met degene die hier het meeste schuld aan heeft. En hij weet wel wie dat is. Het is niet de lieve Eva. En ook niet hij zelf. Nee, wat hier in het klaslokaal is gebeurd, is niet meer dan een gevolg, een gevolg van een leven met minachting en frustratie. Hij was een werktuig van de omstandigheden, van het verleden, een verleden waar hij ook niet voor gekozen heeft. Het zijn die bitches die hier de oorzaak van zijn, te beginnen met wat hij thuis heeft zitten.

Hermsen weet dat hij zich voor het gerecht moet verantwoorden. Hij ziet zichzelf al staan in de zaal en weet dat geen rechter met hem mee zal gaan in zijn betoog. Die vrouwtjes zullen de vermoorde onschuld spelen en de rechter zal ze geloven, dat voelt hij nu al. Hij zal voor lange tijd de gevangenis in gaan en er zal hem nog meer minachting ten deel vallen. Na zijn orgasme in Eva voelde hij zich als herboren, maar nu weet hij dat zijn leven voorbij is.

Bijna voorbij. Hij zit nog niet in een cel. Hij heeft nog een mogelijkheid om af te rekenen met het onrecht dat hem in het verleden is aangedaan. Als de rechtvaardigheid toch niet van de rechter gaat komen, dan moet hij er zelf voor zorgen. Vandaag is zijn laatste kans om datgene te doen wat hij al zo lang had moeten doen.

Hij vlucht de school uit, springt op zijn fiets en rijdt als een bezetene naar huis. Onderweg probeert hij te bedenken hoe het ooit zo ver kon komen, waar hij in zijn leven de verkeerde afslag heeft genomen. Wanneer was hij nog echt gelukkig?

Hij denkt aan het feest met vrienden waar hij zijn vrouw had leren kennen, hoe ze elkaar steeds vaker zagen, elkaar de liefde bekenden en uiteindelijk trouwden. Hoe Eline geboren werd. Toen was hij nog een trotse vader, de koning te rijk. Maar daarna begon zijn vrouw zijn interesse voor hem te verliezen, er was geen genegenheid meer, seks verdween uit hun huwelijk, ze was alleen nog maar bezig met de baby. En hoe hij ook zijn best deed om te helpen, nooit was zijn zorg goed genoeg. Altijd commentaar, waarschuwingen en verwijten.

Hij denkt aan zijn dochter, hoe hij haar in bed stopte en een boek pakte om haar voor te lezen. En zijn vrouw die een hand op zijn schouder legde en met een koud gezicht zei: “Laat mij maar doen...” Aan het moment waarop zijn dochter hem van zich af begint te duwen. Het moment waarop ze niet meer met hem naar het zwembad wil, niet naar een pretpark of welke andere attractie dan ook. Het moment waarop ze voor het eerst de badkamerdeur afsluit als hij langs komt lopen.

Hij denkt aan de vriendinnen van zijn dochter. Hoe hun gesprekken verstommen als hij thuis komt en in de woonkamer proefwerken gaat nakijken. De blikken die zijn dochter en zijn vrouw uitwisselen, waarop dochterlief en haar vriendinnen smiespelend naar boven vertrekken, om gezamenlijk in haar eigen kamer in lachen uit te barsten. De ijskoude stilte die in de woonkamer blijft hangen tussen hem en zijn vrouw en aan de zelfgenoegzame glimlach waarmee ze voor zich uitkijkt, hem verder helemaal negerend. De woede die zich dan in hem opbouwt, hij zou zijn vrouw op dat moment wel kunnen wurgen, de heks, de teef. Maar het was zijn eer te na om zich zo te laten kennen. En vanaf vandaag zal het sowieso anders zijn.

Hij denkt aan de laatste keer dat hij ruzie had met Eline. Dat was eergisteren, woensdag nacht. Of beter gezegd: dat was donderdag ochtend, want ze kwam pas om drie uur ’s nachts thuis van de hockeytraining, terwijl ze op die dag ook een belangrijk proefwerk had. Die hockeyclub waar ook al haar vriendinnen op zitten, Liselotte van Kleeff, Adriënne, Renate en een heleboel andere beeldschone maar arrogante bitches, bitches die allemaal keihard een beurt verdienen. Ze zo te zien had ze ook nog eens geen ondergoed aan onder haar hockeytenue. Had hij zijn dochter zo opgevoed?

Hij denkt aan meneer Bouma, de populaire leraar Nederlands met zijn krachtige sportieve lichaam, zijn gebruinde huid en stralende witte glimlach. Het gemak waarmee hij de lachers op zijn hand krijgt. Wat een irritant figuur is dat. Maar ondertussen is het alsof hij in ieder meidenhart de zon kan laten schijnen met zijn jolige uitstraling. Als hij zou willen, dan zou hij al die bitches in zijn bed kunnen krijgen, ook die Liselotte en Fleur. Hermsen ziet de meiden letterlijk soppen als Bouma door de school loopt.

Hij denkt aan zijn eigen lichaam, groot, vet en vormeloos, met overal plukken haar. Hij denkt aan het ding tussen zijn benen, het ding waarvan hij de lengte al zo vaak heeft opgemeten. Hij denkt aan de liniaal die hij in zijn buik moet drukken om qua lengte het gemiddelde te benaderen. Aan zijn vrouw, die hij niet kan bevredigen en die zich van hem afkeert als hij in bed kruipt. Maar na vandaag kan hem dat niet meer schelen. Waarom zou hij ooit nog naar dat vette varken talen?

Nat van het zweet komt hij thuis aan. Hij smijt zijn fiets in de tuin en loopt naar binnen zonder de buitendeur achter zich dicht te doen. Zijn vrouw is nog op het werk en zijn dochter is zo te zien op haar kamer. Met grote passen beent hij de trap op en zonder te kloppen gooit hij de deur naar haar kamer open. Eline kijkt op van haar telefoon, bijna alsof ze hem verwacht had, en gaat tegenover hem staan. Ze trilt van woede.

“Wat is dit? Wat betekent dit berichtje van Eva?” roept ze wijzend op haar telefoon. Het lijkt er op dat de onnozele Eva toch de tegenwoordigheid van geest had om zijn dochter een bericht te sturen. “Wat een smerig mannetje ben jij ook. Als je thuis geen seks krijgt, dan haal je het maar bij je leerlingen?”

En dan doet Hermsen wat hij al jaren wil doen. En jaren eerder had moeten doen: zijn dochter straffen voor haar slechte gedrag en haar ongehoorzaamheid. Haar raken, zodat ze weer respect krijgt voor haar vader. Hij geeft Eline een klap in het gezicht met zijn vlakke hand. “Zo praat je niet tegen je vader! Sloerie!” roept hij.

“Godverdomme! Klootzak! Wat denk je…”

Mijn leven is over, maar mijn dochter zal me herinneren als iemand waar je ontzag voor moet hebben, denkt Hermsen verbeten. Weer geeft hij haar een klap met zijn vlakke hand, dit keer nog harder, haar wang kleurt helemaal rood. Hij werpt haar op bed en grijpt naar de sluiting van zijn broek. Maar zijn dochter is niet onder de indruk, niet van de klappen, niet van zijn woede en niet van het gereedschap waarmee hij die wil botvieren.

“Als je geen andere vrouw kunt krijgen met dat pikkie van je, dan kun je altijd nog je eigen dochter neuken! Nou, kom maar op hoor! Wat je hebt hangen stelt toch geen reet voor!” Haar stem is met zoveel minachting doordrenkt dat de lucht er klam van wordt.

“Waarom denk je dat je al jaren droog staat? Hmmm?” Hermsen weet van wie ze die venijnige toon heeft overgenomen en bijt op zijn kiezen. “Size matters, en ik kan het weten!”

Hij voelt dat hij dit niet gaat winnen en in zijn hoofd smeekt hij haar op te houden met praten, met sarren en met het krassen over zijn ego. Maar het is te laat, het is alsof Eline in zijn brein een hand vol met elektriciteitsdraden vastpakt om die vervolgens met een duivels genoegen in één ruk los te trekken: “Ik heb de superlul van meneer Bouma geneukt. En alle jongens van de hockeyclub. Je dochter is een hoer die weet wat een goede pik waard is! Dat is toch wat je denkt? Dat wilde je toch horen? Wat kan jou het schelen of het waar is!”

Voor Hermsens ogen trekt zich een waas op dat net zo rood is als zijn kop. Terwijl hij een verloren strijd vecht om de vonkende kortsluiting in zijn hoofd te beteugelen, pakt hij zijn dochter bij de haren en sleept haar naar de slaapkamer van hem en zijn vrouw. Eline schreeuwt en vloekt, van de pijn en de onverholen woede.

“Wat een kutwijf ben je ook! Liggen jij!” schreeuwt Hermsen getergd en hij werpt Eline op het bed als een berg tuinafval op de composthoop.

“Godverdomme, je gaat het nog echt doen ook?! Met dat kutpikkie van je? Had je niet genoeg aan Eva?”

“Wie zegt dat ik je met mijn eigen pik ga neuken?” weet Hermsen zich te herpakken. Met een greep in de kledingkast van zijn vrouw haalt hij een dildo tevoorschijn: een monsterlijke, donkerbruine, dikgeaderde siliconenlul. “Dit ding is van je moeder, ook zo’n sloerie.”

Geen idee hoe lang zijn vrouw de dildo al heeft, hij had het gevaarte een maand terug bij toeval gevonden tussen haar ondergoed. Nu wist hij al dat zijn vrouw een niet al te hoge dunk had van zijn gereedschap, maar hij had nooit kunnen vermoeden hoe de verhoudingen echt lagen. Hij ziet hoe de ogen van zijn dochter groot worden. Ja, jij gaat spijt krijgen van wat je hebt gezegd, meisje! Als ik straks uit deze kamer wegloop, dan heb jij je lesje geleerd, denkt Hermsen vastberaden.

“Zuigen, kutwijf. Links- of rechtsom, dit ding ga je zo meteen neuken, dus je kan maar beter zorgen dat de boel gesmeerd is!” klinkt het verbeten.

Hij pakt zijn dochter bij haar gezicht, wringt haar mond open en duwt de dildo diep naar binnen. Kokhalzend probeert Eline het gevaarte te verwerken, het speeksel en het slijm lopen langs haar kin. Ondertussen grijpt Hermsen met zijn hand onder haar zomerjurkje, tussen haar benen, op zoek naar de zachte warmte. Ze heeft er niets onder aan.

“Als je je zo kleedt, dan kun je net zo goed niets aantrekken!” roept hij cynisch. Hij grijpt in haar decolleté en scheurt het jurkje met zoveel kracht van haar lichaam dat de stof in haar schouders snijdt en diepe striemen veroorzaakt. Een gesmoorde kreet klinkt uit haar overvolle mond. Haar borsten zwaaien in het rond nu ze zo bruusk de vrije ruimte krijgen.

Eline zorgt er al jaren zeer zorgvuldig voor dat bad- en slaapkamerdeuren op de cruciale momenten gesloten zijn en hoewel haar kledingstijl soms weinig aan de verbeelding overlaat, ziet Hermsen dus voor het eerst in tijden haar tienerlichaam volledig naakt. Haar borsten zijn vol en rond, ze heeft een platte buik en ze heeft net als Eva haar poesje helemaal kaal geschoren. Gulzig drinkt hij van de aanblik, met een gevoel alsof hij er recht op heeft.

Maar Hermsen wil meer zien, namelijk alles wat ze altijd zo angstvallig voor hem afgeschermd heeft. Hij duwt haar op haar rug, pakt haar benen en vouwt ze naar achteren, naar het hoofdeinde van het bed. Eline probeert haar vader van zich af te schoppen, maar hij is veel te groot en te zwaar voor haar. Om een einde te maken aan haar gespartel, bindt Hermsen haar enkels vast aan de bedspijlen met repen stof die hij van het zomerjurkje scheurt.

Eline ligt nu zodanig dubbelgevouwen op het bed dat haar welgevormde achterwerk los komt van het matras en haar kut volledig is blootgesteld aan de furie van haar vader. Haar volle schaamlippen staan iets uit elkaar en lijken hem een warm welkom te heten. “Eens kijken of jij net zo’n zevenmijlskut hebt als die moeder van je” lispelt Hermsen vals.

Met het koortsachtige fanatisme van een kind dat een cadeautje uitpakt, onderwerpt Hermsen zijn dochter aan zijn nieuwsgierigheid, daarbij zichzelf en alles in zijn omgeving vergetend. Hij merkt niets van het kwijl dat uit zijn mond loopt of de kreten van afgrijzen van Eline. Het is alsof hij dát deel van een meisje voor het eerst in zijn leven ziet, zo gehypnotiseerd is hij. En op een bepaalde manier is het ook voor het eerst in zijn leven, omdat hij met zijn vrouw altijd de braafst mogelijke seks heeft gehad.

Hij duwt Eline’s lippen ver uit elkaar en begint wat in het rond te woelen met zijn grove vingers. Hij ontbloot haar roze pareltje en vouwt haar roosje helemaal open, alwaar hij het ziet glinsteren van de kutsappen. Nieuwsgierig stopt hij zijn vingers in haar kut en begint ruw te graaien, alsof hij de laatste olijf van de bodem van een glazen potje moet vissen. En inderdaad, ze is hartstikke nat, blijkbaar was ze bezig om zichzelf te verwennen voor ze Eva’s berichtje kreeg, de geile teef!

“Zo meisje, zo te voelen ben je al helemaal klaar voor die echte pik! Ik wil wedden dat zelfs Bouma hier niet tegenop kan.” Hij pakt de dildo en zet deze tussen haar lippen. Hij wacht een kort moment om het gevoel van schier eindeloze controle over haar lichaam op zich in te laten werken. De geilheid golft door hem heen.

“Alsjeblieft, vuile slet” klinkt het en Hermsen duwt het gevaarte zonder compassie door haar weerstand heen, ver naar binnen. Hij trekt de dildo een stukje terug en drijft hem weer de diepte in, en nog een keer, tot hij niet meer dieper kan, echt niet dieper. Hij ziet haar buik schokken en verkrampen. Ze gilt het uit van de pijn. Maar Hermsen geniet, haar pijn is als een pleister op zijn ziel, als een helende zalf, een hechting waarmee een hele nare wond wordt dichtgetrokken.

“Godverdomme, volgens mij ben jij een nog grotere slet dan je moeder! En dan begin ik nog maar net!” zegt Hermsen, kijkend naar de dildo in haar stuiptrekkende kut.

Hermsens wond gaat over de hele lengte van zijn ziel en er zijn veel meer hechtingen nodig om hem te sluiten. Zijn dochter moet echt lijden. En zo begint hij met de dildo in haar kut te stampen, zich er bij iedere haal er van vergewissend dat hij er het maximale uit haalt. Of eigenlijk: in stopt. Eline weet niet waar ze het zoeken moet, kronkelend en jammerend ligt ze op bed en probeert ze zich aan het inwendige geweld te ontworstelen. “Nee! Papa!” weet ze wanhopig uit te brengen.

“Kutwijf, dat komt er nou van!” roept hij “Als jij je beetje respect had voor je vader, dan had ik dit niet hoeven doen!”

Hermsen blijft krachtig door pompen met de dildo, tot haar gejammer verstomt en overgaat in een diep gehijg, als van een opgejaagd en uitgeput dier, dat weet dat het de jager niet meer kan ontkomen. Eindelijk, denkt Hermsen, eindelijk heeft hij haar gebroken. Een overwinningsroes daalt over hem neer. Dit is het moment waarop Hermsen vindt dat hij voldoende gecompenseerd is voor al die jaren minachting. Het is tijd om zelf aan zijn trekken te komen.

Met een soppende ruk trekt hij de dildo uit Eline, gooit het ding in de hoek en doet zijn broek uit, waar hij nog steeds niets onder aan heeft. Ook al is zijn hoogtepunt in Eva nog geen drie kwartier terug, de macht over het lichaam van zijn dochter heeft zijn pik weer op volle oorlogssterkte gebracht. Zonder omhaal schuift hij zijn Schwanz bij haar naar binnen en begint als een malle te neuken. Bij iedere stoot beukt zijn buik op zijn dochter, daarbij alle lucht uit haar longen dwingend. Ze piept letterlijk onder het geweld dat over haar heen komt.

Maar hoe Hermsen ook ragt, hij voelt veel te weinig, het alsof hij een frikadel in de gang werpt, zo zompig en los is ze. Hij duwt haar benen langs haar lichaam het bed in, zodat er meer ruimte is voor zijn buik en hij dieper in haar kan komen, maar het helpt marginaal. Dat heb je er van, denkt hij, als je dochter zo’n sloerie is. Haar kut is helemaal opgerekt door de lullen van al die jongens. En die docenten. Of was die dildo misschien toch wat teveel?

Dan maar het andere gat, eens kijken of dat nog wel goed is. Hij maakt haar los, draait haar om, dwingt haar met haar knieën op de grond te zitten en voorover gebogen met haar buik op het bed te liggen, met haar welgevormde kont omhoog. Ze spartelt nog maar nauwelijks tegen, hij kan haar schikken alsof ze een lappenpop is. Het is wat zoeken onder zijn buik, maar dan zet hij zijn lul op haar sterretje, dat spontaan verkrampt bij de aanraking. Precies wat ik nodig heb, denkt hij en hij drukt zichzelf naar binnen. Er gaat een schokje door Eline heen maar verder geen enkel teken van weerstand. Heerlijk, denkt Hermsen, en hij begint haar hard en diep te neuken, zo diep als zijn Schwanz toelaat.

En terwijl hij zijn dochter in haar kontje naait, naait hij ook de wond van zijn ziel dicht. Voor het eerst in zijn leven heeft hij een vrouwtje echt tot respect weten te dwingen. Op één dag, meer wijven aan zijn Schwanz geregen en meer anale seks dan in zijn hele leven hiervoor. Het liefst had hij die Liselotte en Fleur ook een beurt gegeven, maar je kan niet alles hebben. Hij is blij dat hij in ieder geval het product van zijn eigen zaad haar plek in het gezin heeft laten zien. Bij die gedachte duwt hij Eline nog wat verder in het matras, waardoor haar kont verder omhoog komt te staan. Hij buigt over haar heen, pakt haar borsten van achteren vast en zet zijn pik helemaal vast in haar. In deze houding duurt het niet lang voor zijn ballen stuiptrekkend hun lading naar de uitgang sturen. Zijn bezwete, dikbeaderde hoofd kleurt bijna paars en zijn mond geeft een raspend gereutel vrij op het moment dat zijn pik het zaad in de diepte van haar darmen loost. En zich daarmee verlost hij zich van de woede en frustratie van 17 jaar opvoeden, 19 jaar huwelijk, 25 jaar lesgeven en 52 jaar op deze wereld.