Ik kon de slaap niet vatten, Lahira's huid brandde op de mijne, haar tietjes die in mijn rug priemden zonden schokjes naar mijn kutje, dat dringend aandacht nodig had. Ik streelde even met mijn hand over mijn kruis en automatisch gleden mijn vingers in mijn kletsnatte kutje. Verder durfde ik niet gaan, bang om Lahira wakker te maken. Ik zuchtte zachtjes terwijl ik me op mijn rug draaide. “Slaap je nog niet?” fluisterde Lahira. Ik zuchtte nu wat harder: “Neen.”

Even was het stil, maar toen vroeg ze: “Wat scheelt er Fenn?” “Niets”, was mijn korte reactie. Weer antwoordde ze niet. Na een tijdje vroeg ze: “Ben je boos op mij?” “Neen”, was mijn alweer korte reactie. “Wat ...”, probeerde ze maar ik onderbrak haar: “Ik weet het niet Lahira, ik voel vanbinnen dingen die ik nog nooit gevoeld heb. Als jij zo dicht tegen me aan ligt, kriebelt mijn buik, mijn tepels worden hard, mijn kutje wordt helemaal nat en heb ik zin om mezelf te verwennen.”

Ik draaide me op mijn zij, met mijn gezicht naar haar toe. Lahira streelde met haar vingertoppen over mijn wang, terwijl haar duim over mijn lippen gleed. Ze bracht haar middenvinger naar mijn mond en streelde zachtjes over mijn lippen. Ik opende mijn mond en likte met mijn tong langs haar vinger. Langzaam duwde ze haar vinger naar binnen en zonder nadenken likte en zoog ik op haar vinger. Haar vingers gleden verder over mijn gezicht, woelden even door mijn haar en vervolgden hun weg langs mijn kaaksbeen. Met de vingertoppen van beide handen tekende ze lijnen in mijn nek, volgde ze de lijnen van mijn sleutelbenen en gleed verder over mijn armen. Ze greep mijn handen vast en trok me dicht tegen haar aan. Ik kreunde toen haar tepels die van mij raakten. Haar handen gleden langs mijn rug naar beneden, waarna ze mijn billen kneedde. Ik kreunde en steunde, hijgde en pufte. Zachtjes duwde ze me achteruit en haar handen zochten mijn tietjes. Ik liet mijn handen over haar rug dwalen, maar ze duwde mijn handen weg en legde haar wijsvinger op mijn lippen. “Geniet nu maar.” fluisterde ze. Terwijl ze mijn tietjes kneedde, baanden haar lippen zich een weg over mijn gezicht, van mijn voorhoofd langs mijn neusje naar mijn mond. Haar tong streelde langs mijn lippen en ik opende mijn mond een beetje. Ik voelde hoe haar tong zich een weg naar binnen zocht en ik gaf me over aan een eindeloos durende tongkus.

Lahira duwde me op mijn rug en met haar lippen verkende ze mijn lichaam. Bij mijn tietjes aangekomen, likte ze over mijn tepels. Ze beet zachtjes in mijn topjes en draaide rondjes met haar tong. Ik legde mijn handen op haar kont en kneedde ze. Ditmaal duwde ze me niet weg. Ik liet mijn hand over haar kruis glijden, zocht naar haar lipjes en gleed een vinger door haar kutje. Ik bewoog mijn vingers steeds sneller in en uit haar spleetje en Lahira kreunde harder en harder.

Plots duwde ze me weg en liet me op mijn rug liggen. Ze zette haar ene knie tussen mijn benen en het andere net naast mijn middel. Ze nam mijn been vast en duwde het volledig omhoog, zodat het tegen de boomstam rustte. Met haar bovenlichaam leunde ze zwaar tegen mijn been, terwijl ze haar kutje op het mijne drukte. Zachtjes schommelde ze haar kutje heen en weer. Het moment dat haar kutje voor de eerste maal mijn kutje raakte, blijft voor altijd in mijn geheugen gegrift. Golven van genot overspoelden mijn lichaam. Ik verloor alle besef van plaats en tijd en bestond alleen nog maar uit mijn kutje. Ergens ver weg hoorde ik Lahira kreunen en gillen terwijl ze klaar kwam. Ik viel in een diep donker gat.

Ik opende mijn ogen. Lahira lag naast mij en streelde met haar handen door mijn haren. Ze drukte haar lippen op mijn wang en fluisterde : “Vond je het fijn?” Ik knikte, te uitgeput om iets te zeggen. “Je was even helemaal weg”, zei ze. “Dit wil ik elke avond”, fluisterde ik.

Ze keek me aan en vroeg of het mijn eerste keer was dat ik seks had met een vrouw. Ik glimlachte even en zei: “Het was de eerste keer dat ik seks had. Je bent zo ongeveer de eerste meid die ik ooit van zo dichtbij gezien heb. En met mannen durfde ik het in Roos aan Zee niet, bang dat ze me zouden verraden. Zachtjes drukte ik mijn lippen op de hare. “En jij”, vroeg ik, “heb je er van kunnen genieten na die toestanden in Roos aan Zee.” Even gleed er een donkere schaduw over haar gezicht , maar Lahira herpakte zich vlug. “Ik heb besloten dat ik voortaan enkel nog tedere, zachte en fantastische seks wil. Met tedere, zachte en fantastische mensen. Mensen zoals jij.”

Dag 4

Iets later dan de voorbije dagen vertrokken we voor weer een dagje stappen. Onze kleedjes waren gedurende de nacht volledig gedroogd, zodat we er weer fris tegenaan konden. We liepen de hele dag door aan een stevig tempo. Ik had moeite om me te concentreren op de omgeving, ik leek wel op wolkjes te lopen. Ik moest me bedwingen om Lahira niet bij de hand te grijpen en haar dicht tegen me aan te trekken. Het was het strakke schema dat Finnan opgesteld had, dat me ervan weerhield.

Het was dan ook later dan voorzien toen we eindelijk onze volgende slaapplaats, een oude schuur, bereikten. Ik liep tweemaal rond de schuur op zoek naar de deur, maar kon ze niet vinden. Het duurde even voor ik realiseerde dat er een spreukenmeester aan het werk was. Ik zocht naar de gepaste spreuk om de spreuk van de andere spreukenmeester op te heffen en de deur werd zichtbaar. Voorzichtig gingen we naar binnen en zagen in een hoek van de schuur een man zitten. Hij had zich met een spreuk geheel ingekapseld in zijn eigen bubbel waardoor hij ons niet opmerkte. We aten wat en installeerden ons voor de nacht. Ook hier had Finnan enkele strozakken achtergelaten, zodat we min of meer comfortabel konden uitrusten. Hoewel ze bijna open en bloot in de schuur lagen had de man ze blijkbaar niet gevonden.

Ik zat recht op de matras en keek naar de man in de hoek van het schuurtje. Nog steeds had hij ons niet opgemerkt. “Als spreukenmeester is hij geen al te beste,” zei ik, “Hij maakte enkele grote fouten. Ik zorgde er eergisteren voor dat de grot onvindbaar was voor de soldaten. Ze wisten dus niet waar ze naar moesten zoeken. Hier was het echter duidelijk dat je moest zoeken naar een ingang die hij verborgen had achter een spreuk. En hij heeft zich niet onzichtbaar gemaakt voor ons, maar heeft zichzelf afgesloten van de wereld. Wij kunnen hem zien maar hij ons niet.” Ik trok mijn stoute schoenen aan en stapte pardoes zijn bubbel in.

De man schrok, sprong recht en greep naar zijn zwaard, maar ik was sneller en duwde mijn zwaard onder zijn kin. “Laat je zwaard maar waar het is”, zei ik, “Ik heb geen kwade bedoelingen.” Even keek hij me doordringend aan en ging toen terug zitten “Hoe heb je me hier gevonden?” stootte hij uit. Ik glimlachte : “Je gebruikte de verkeerde spreuken.” “Wie ben je” vroeg hij. Ik twijfelde even of ik mij kenbaar zou maken, ik vertrouwde hem niet. “Ik ben Fenn,” zei ik, “ik ben een rondtrekkend leerling-spreukenmeester. Ik heb geen leermeester, maar probeer bij te leren van elke spreukenmeester die ik tegenkom.” “Jagten,” zei hij, “rondtrekkend spreukengrootmeester en geheugenlezer.” Hij keek me strak aan en zei: “Je bent goed, ik kan jou niet lezen.” Ik nam afscheid en stapte uit zijn bubbel. Met een nieuwe spreuk zorgde ik ervoor dat Jagten niet uit zijn bubbel kon.

Ik liet me op de strozak vallen en keek Lahira aan. “Vanavond helaas geen wilde uitspattingen”, fluisterde ik, “Ik betrouw het zaakje niet. Ga jij maar slapen, dan hou ik een oogje in het zeil. Ik zal je straks wekken, dan kan jij de wacht overnemen.” Lahira nestelde zich dicht tegen me aan, met haar hoofd op mijn schoot. In gedachten verzonken streelde ik door haar haren. Jagten probeerde enkele malen om uit zijn bubbel te geraken, maar mijn spreuken kreeg hij niet overwonnen. Hij zag dan ook vrij snel het nutteloze van zijn pogingen in en ging slapen. Na een tijdje was ik zeker dat hij sliep en wekte ik Lahira. Terwijl haar handen over mijn rug dwaalden, viel ik al snel in slaap.

Dag 5

We vertrokken zeer vroeg nadat ik de spreuken van Jagten herstelde. Het vooruitzicht dat we ons straks niet langer een weg moesten banen door het woud, langs paadjes die door de wilde dieren werden gebruikt, maar dat er eindelijk wegen zouden zijn maakte me, en dan vooral mijn voeten blij. Ik wilde tijdig bij Derk aankomen, zodat we nog wat tijd over hadden om ons wat te ontspannen. In de vroege namiddag bereikten we eindelijk de kleine boerderij van Derk.

Terwijl ik langs achter om liep, op zoek naar Derk die hoogstwaarschijnlijk op zijn akker bezig was, werd ik plots besprongen door een meisje. Ze sloeg haar armen rond mijn nek en haar benen rond mijn middel. Ze overlaadde mijn gezicht met zoentjes. “Oh Fenn”, riep ze, “Wat een verrassing, ik ben zo blij dat je er bent.”